Gft-
Iraans verzet is optimistisch over val van mullah-regime VVD en I
Prijsstijging rechtshulp brengt hulpverleners in het geweer eigen lozing
Huurders en verhuurders slijpen de messen in commissie
DE STEI.
Afval Over
DE STEM-
Belgisch sta
Signaal
ACHTERGROND
WAO
Trage oudjes
de stem
donderdag 4 februari 1993
de stem
RUIM twintig jaar lang keek
de overheid passief toe, hoe
de WAO door de werkgevers
en de werknemers werd mis
bruikt om gemakkelijk af te
komen van overtollig perso
neel. Enkele honderduizen
den werknemers die thuis
hoorden in de WW, kwamen
ten onrechte in de wao, waar
door de kosten daarvan on
verantwoord stegen.
De huidige regering en Twee
de Kamerfracties laten nu
door een drastische verlaging
van de uitkeringen van de
nieuwe arbeidsongeschikten,
deze laatste groep opdraaien
voor het oude wanbeleid van
de overheid.
De premies voor arbeidsonge
schiktheid worden via inhou
ding op het loon volledig door
de werknemers zelf gedragen.
De overheid hoort zich dus
niet te bemoeien met deze
verzekering, net zoals ze dat
ook niet doet met elke andere
verzekering die door de bur
gers zelf is gesloten.
Zoals iedereen, behalve ken
nelijk het kabinet en de rege
ringsfracties, weet, is de enige
oplossing van de verlaging
van de hoge wao-kosten, het
zogeheten 'volumebeleid'. Dit
houdt in het terugdringen
van het aantal arbeidsonge
schikten. Dit kan door:
1. Onechte wao-ers door her
keuringen op een overigens
zeer sociaal verantwoorde
wijze uit de wao halen. Deze
sanering is rechtvaardig en
houdt de wao zuiver.
2. Maatregelen nemen ter
voorkoming van toekomstige
arbeidsongeschiktheid, zoals:
verbetering van de arbeids
omstandigheden, intensievere
begeleiding van het ziekter
verzuim, verbeterde controle
bij ziekte en reïntegratie van
gedeeltelijk arbeidsonge
schikten.
Aan de uitvoering van het
genoemde volumebeleid is,
volkomen onbegrijpelijk tot
nog toe nauwelijks iets ge
daan.
Het doel, dat door de regering
met de uitkleding van de
nieuwe arbeidsongeschikten
wordt nagestreefd, namelijk
een geringe verlaging van de
totale premie- en belasting
druk, wordt overigens prompt
ongedaan gemaakt, omdat de
werknemers via bedrijfsvere
nigingen en assuradeuren op
nieuw het ongewenste risico
van inkomensverlies bij ar
beidsongeschiktheid wensen
te herverzekeren.
Maar nu komen zij terecht in
de commerciële jungle, waar
bij mensen met een kwaal
niet meer verzekerd zullen
kunnen worden, en werkne
mers in gevaarlijke branches
met hoge risico's extra hoge
premies moeten gaan betalen.
Hiermee heeft dit kabinet be
reikt dat het solidari
teitsprincipe geweld is aange
daan. In onze Nederlandse
beschaafde matschappij, wel
ke stoelt op christelijke en
sociaal-democratiesche be
ginselen, bestaat er voor een
dergelijke a-sociale wetge
ving geen maatschappelijk
draagvlak.
Daarom is te hopen dat het
huidige kabinets- en Tweede
Kamerbesluit, waarover reeds
Wnl
s,andP"ntee„sis
anderhalf jaar zoveel te doen
is geweest, een Pyrrusover
winning zal blijken. Een te
genvallend incidentje op het
wao-terrein en het kabinet
zou dan vallen. Wie bindt de
kat de bel aan? Van Mierlo?
De achterban van de PvdA?
De vakbeweging?
Tilburg,
P.A.F. Bakx RA
OUDEREN worden steeds
trager en windgevoeliger. In
een speciale bijlage van deze
krant, gewijd aan 'Het jaar
'van de ouderen', lazen we:
Reizen met het openbaar ver
voer gaat, als gevolg van de
vergrijzing, meer tijd kosten.
Alsof ouderen verantwoorde
lijk zijn voor steeds meer ver
tragingen.
Econoom prof. dr. ir. J. Rit-
zen: „Reizen met trein en bus
gaat langer duren omdat
ouderen gewoonweg langer
doen over in- en uitstappen.
Bejaarden zijn nu eenmaal
niet zo kwiek als de meeste
bezitters van een ov-studen-
tenkaart, die zelfs uit een nog
niet helemaal stilstaande
trein springen."
Hetgeen overigens streng ver
boden is. Het lijkt mij dat de
NS dan ook zo snel mogelijk
een cursus 'springen voor
ouderen' moet organiseren.
Gèslaagde cursisten zullen bij
het naderen van een station
zo snel mogelijk hun zit- of
staanplaats moeten verlaten
om zich naar de uitgang te
spoeden.
Daar dienen de 6 5-plussers
zich dan in kaders van vier
op te stellen, achter de hou
ders van een ov-jaarkaart, om
zich gereed te maken voor de
vrije val.
Bericht 2: ouderen lopen een
verhoogd risico op de per
rons. Ze raken uit balans
door plotselinge rukwinden
veroorzaakt door hogere snel
heden op de perronsporen. Er
zijn dus aanvullende maatre
gelen nodig. Gedacht wordt
aan hekken of het verbreden
van de perrons.
Om te voorkomen dat straks
verongelukte ouderen in de
hekken achterblijven, worden
aanpassingen op de stations
noodzakelijk. Ach ja, de
schrijver W.F. Hermans zei
het al. Nergens wordt zoveel
complete onzin gelanceerd als
in Nederland.
Breda
Leo Bos
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911 /Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
01640-36850, fax 01640-40731
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41, 236326, fax 076-200462.
Voor bezorgklachten: 076-236888.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363,4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 1, 01100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13,4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62,4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145,4530 AC Terneuzen.
Vlissiiigen, Scheldestraat 7-9,4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen v.a. 1 januari 1993 (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 85.50, per half jaar 170.05 óf per jaar 330.70.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 28.45,
per kwartaal 83.00, per halfjaar 165.05 óf per jaar 320.70.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Losse nummers: maandag t/m vrijdag 1.60; zaterdag 1.90.
Service-afdeling abonnementen: 076-236472,
maandag t/m vrijdag 8.30-12.00 en van 12.30-16.00 uur.
Lezersservice:
Centrale reclame-afdeling 076-236911.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911).
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
Heeft u de krant niet ontvangen Onze excuses. S
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor. 2
Opgewekt is het het Iraans
verzet 1993 ingegaan.
Optimistischer dan ooit,
aldus zegslieden 'omdat
1993 het jaar wordt van de
val van het mullah-regime
in Teheran'. Hopen ze. Hoe
staat het er werkelijk voor?
Door Paul de Schipper
DE ISLAMITISCHE Republiek
viert dit jaar de veertiende ver
jaardag. Een bescheiden feestje,
want een schuld van 55 miljard
gulden voor Rafsanjani Co
laat geen uitgebreide festivitei
ten toe.
Van een afstandje gezien lijkt
het wel te lukken met Iran.
In de straten van Teheran rijdt
een hele vloot nieuwe uit Korea
geïmporteerde taxi's. Ze hebben
de oude Amerikanen vervangen
die in de tijd van de sjah wer
den aangekocht en die uit el
kaar zijn gevallen.
Voor de etalages van de grote
winkels drommen groepen men
sen bij elkaar. Ze kijken hun
ogen uit, want de Iraanse koop
lieden verkopen ongeveer alles
wat wij in Nederland ook kun
nen kopen. Voor de meeste be
woners van Teheran, een stad
van 12 miljoen mensen, blijft
het bij kijkgenot.
Ondanks een recente verdubbe
ling van de salarissen kunnen ze
zich nog niet eens permitteren
een doos chocolaatjes te kopen.
Vroeger, toen de sjah er nog
was, kon dat wel.
Het leek even goed te gaan.
Tijdens de verkiezingen, voor
jaar '92, ontdeed president Raf
sanjani zich van de meest con
servatieve en radicale tegen
standers in het parlement.
Selectief luisterende politici in
het westen meenden vanuit Te
heran de verzoenende woorden
op te vangen, die ze zo graag
wilden horen.
Iraanse officials presenteerden
hun land als een paradijs voor
investeerders. Toch zijn er aan
wijzingen dat 1993 meer dan
Iraans verzet manifesteerde zich ook al in Nederland.
ooit een zware test gaat worden
voor het duo Rafsanjani-Kha-
menei. Zeker nu blijkt dat Iran
contracten met buitenlandse
ondernemingen, die vorig jaar
zijn gesloten, al niet meer kan
nakomen door gebrek aan in
komsten.
Dat heeft twee oorzaken: over
schatting van de opbrengst door
de olieproduktie en een ontbre
ken van controle op de sterk
gestegen importen. Het gevolg
is een acuut geldgebrek, een
inflatie die in een jaar tijd met
10 procent steeg tot 17,6 pro
cent en een werkloosheid van 30
procent.
Bovendien is het geldverkeer in
Iran een chaos omdat er ge
werkt wordt met vier verschil
lende wisselkoersen, variërend
van de kunstmatig hoge offi
ciële koers van 70 rial voor een
dollar tot de zwarte markt-
koers van 150.0 rial voor diezelf
de dollar.
Rafsanjani balanceert op een
wankel koord. Tegenover zijn
binnenlandse critici dient hij de
schijn ophouden een onveran
derd Islamitisch-conservatieve
koers te varen, naar buiten toe
moet hij zijn land een gematigd
aanzien verschaffen.
foto anp
In dat kader past zijn on-isla-
mitische poging om de econo
mie te liberaliseren. Rafsanjani
heeft voorgesteld om de rijke
ondernemers die tijdens de re
volutie in 1979 het land uit zijn
gevlucht terug te halen.
„Dat is het einde van de Revo
lutie van de Grote Ayatollah,"
zo reageerde een van zijn be
langrijkste tegenstanders, de
Conservatieve ayatollah Ahman
Jahnati, tijdens een recent vrij.
daggebed.
Het Iran van Rafsanjani is i
voor Westerlingen nauwelijksÏL
doorgronden natie met minsten I
twee gezichten.
Want waar Rafsanjani aan
ene kant de schijn van liberal;. I
sering ophoudt, accepteert tel
zonder probleem massa-exeeu. I
ties van 'drug-smokkelaars.'Eu
net zo gemakkelijk gaat <je I
Iraanse geheime dienst door I
met het plegen van a
op tegenstanders in
schap.
Op 22 januari sloegen twee me-|
dewerkers van de Iraanse am.
bassade in Oslo een Iraanse I
vluchteling het ziekenhuis in.
Twee dagen later raakte in t
openbare bibliotheek van c
Zweedse stad Kalmar een
Iraanse balling gewond bij een-1
zelfde soort aanslag.
Vooruitlopend op de ondergang I
van de Iraanse reli-dictatuur
hebben 109 oppositionele
nisaties en politieke partijenopI
de drempel van 1993 de al Ian-1
ger bestaande verzetsraad om."
gevormd tot een wetgevende I
vergadering. De raad is daartoe
uitgebreid van 21 naar 150
kozen leden. Het overgangspar- J
lement in ballingschap zal, na I
een eventuele omwenteling,
Iran de weg naar de democratie
moeten wijzen.
Opvallend is de vrouwelijke do-1
minantie in dit verzetsparle-
ment: meer dan de helft van de
leden zijn vrouwen.
„De val van mullahs is nabij,"
aldus de leider van het Iraanse II
verzet Massoud Rajavi in een
verklaring, „Het bewind in Te-
heran bevindt zich in een pre
caire staat. De internationale
druk op dit terroristische regi
me groeit, terwijl van binnenuit II
de bevolking steeds onrustiger
wordt".
Het is de Moeder van Alle Wen
sen want het Iraans verzet heeft
al bij herhaling het failliet van
de Khomeiny-boedel aangekon
digd. Tot nu toe heeft Allah
anders beschikt.
Van onze Haagse redactie
pen Haag - Er moet een
Rekenkamer komen naar de
dingen in de opzet van
basisadministratie. WD en
de Kamer zijn hier voorstan
Dit bleek gisteren tijdens het
yan onze Haagse redactie
Den Haag - Het kabin
nieuwe composteringsint
is nodig om het grote te
voor groente-, fruit-, er
vangen. Dat tekort bedi
afval op een aanbod van
Het Afval Overleg Orgaan (AC
stelt deze noodmaatregel vt
om te voorkomen dat gft-af
gestort of verbrand wordt,
dat er minder gescheiden inge;
meld wordt. De regering he
vastgelegd dat in principe pe
januari 1994 bij alle huish<
dens het gft-afval apart wo
ingezameld. Maar met de
staande verwerkingscapacitei
dat bij lange na niet haalbaar.
Daarom vindt het AOO dat
een hoog tempo nieuwe verw
kingsinstallaties in de afval
gio's gebouwd moeten wore
zonder rekening te houden
de gebruikelijke procedures.
WD-fractie in de Tweede
mer wil hierover op korte
mijn minister Alders (Milieu
heer) aan de tand voelen,
minister heeft zich overigens
niet uitgelaten over het verga
de voorstel van het AOO.
De regering wil de rechtshulp duurder
maken. Hulpverleners hebben de maand
februari tot actiemaand uitgeroepen,
omdat ze het met de prijsverhoging niet
eens zijn. Ze hebben daarbij de hulp
ingeroepen, van .hulpzoekers. In-de-hoop
dat het parlement dit voorjaar het
voornemen van de regering afwijst.
Door onze redacteur
Jan van de Ven
BUREAUS voor rechtshulp, sociale advocatuur,
Consumentenbond en Konsumentenkontakt heb
ben in veel toonaarden het plan van de regering
om de rechtshulp duurder te maken, afgeschoten.
Deze maand vragen zij hun klanten een formulier
in te vullen, dat - hopelijk in stapels - richting
Den Haag wordt gestuurd. Een handtekeningen
actie, waarbij het woord onaanvaardbaar wordt
onderschreven.
Mirjam Timmermans, juriste bij het bureau voor
rechtshulp in het werkgebied van de rechtbank
Breda, constateert samen met minister Hirsch
Ballin, dat het aantal verzoeken om hulp toe
neemt. De daarop volgende Haagse redenering:
'er is geen geld om meerkosten te betalen, dus
betaalt de hulpzoeker mee', deelt zij niet.
„Het valt op, dat mensen om hulp komen naar
mate de overheid regels ingewikkelder maakt. De
laatste jaren is er aan die regels geen touw meer
vast te knopen. Dus krijgen we de eenvoudigste
vragen voorgelegd, waarop een snel simpel ant
woord niet meer mogelijk is".
Het bureau voor rechtshulp, gevestigd in Bergen
op Zoom, Roosendaal, Tilburg en met als hoofd
vestiging Breda voor het arrondissement, krijgt
vragen over OV-kaart, studiefinanciering, huur-
en arbeidsgeschillen, ww, bijstand, ziektewet en
andere sociale verzekeringen, kleine consumen
tenzaken, huursubsidie.
„Een simpel ding als de OV-kaart. Bij invoering
hoorden we er niets over. Nu lopen mensen
binnen om er vragen over te stellen, omdat
inmiddels de OV-regeling moeilijker is geworden.
Studiefinanciering lijkt ook ingewikkelder dan
verwacht. En wat te denken van de vele vormen
van bijstand. Daar kan toch helemaal niemand
meer uit wijs". Mirjam Timmermans besluit de
opsomming met de opmerking, dat de overheid
het toenemen van rechtsvragen aan zichzelf heeft
te wijten.
Ze vraagt zich af waarom zij en haar collega's
straks, na goedkeuring van de kabinetsplannen,
voor enig zoekwerk in eenvoudige kwesties een
vergoeding moeten vragen. „Voor onmiddellijke
antwoorden hoeft niet te worden betaald. Zij we
twee of drie uur met het vinden van een antwoord
bezig dan kost het dat de vragensteller twee tot
drie tientjes".
Wat zijn enkele tientjes? „Het betalen van een
antwoord, dat bij eenvoudige regels en voor
schriften zelf is te vinden". Hield de overheid
rekening met de intelligentie van de doorsnee
burger dan hoefde de vraag om hulp helemaal
niet toe te nemen en hoefde rechtshulp geen geld
te kosten.
„Reken maar, dat mensen eerst zelf heel wat
afgepiekerd hebben voordat ze naar ons komen.
Juist eenvoudige vragen kunnen mensen in hun
greep houden". Volgens Mirjam Timmermans
werkt het invoeren van betaling voor klanten van
bureau voor rechtshulp drempel verhogend.
Klanten van rechtshulp en van advocaten zullen
in het vervolg over één kam worden geschoren.
Het verschil tussen rechtshulp en advocatuur in
hoofdlijnen: rechtshulp bestaat van subsidie van
de overheid. Advocaten declareren in toegewezen
zaken hun kosten bij de overheid. Rechtshulp
pakt heel eenvoudige zaken aan, waarbij geen
rechter te pas komt. Advocaten kunnen op rech
terlijke uitspraak aansturen.
„Bij de advocatuur moest al een eigen bijdrage
voor rechtsbijstand (in de zogeheten pro deo-za-
ken) worden betaald. De tarieven voor advoca
tuur gaan straks ook voor rechtshulp gelden".
In het voorstel van de minister stijgen de tarieven
voor de eigen bijdrage, die de advocaat zijn
klanten moet vragen. De huidige tarieven laten
een alleenstaande pas bij een netto-inkomen van
1525 gulden per maand een bijdrage van 25 tot 50
gulden betalen. Met een inkomen van 2725 gul
den betaalt men 620 gulden zelf.
Krijgt de minister zijn zin dan zal de alleenstaan
de met een inkomen van 1200 gulden per maand
60 gulden gaan betalen en iemand met 2030
gulden netto 950 gulden.
Voor gehuwden en samenwonenden gelden ande
re tarieven, oplopen tot 950 gulden eigen bijdi
bij een inkomen van 2900 gulden.
Mirjam Timmermans haalt bij het gegoochel met
tarieven nog een addertje onder het .gras van
daan. „Bij het vaststellen van het netto-inkomen
heeft de rechtszoekende nu nog aftrekposten om
zijn inkomen te drukken. Een deel van de woon
lasten, de premie ziektekostenverzekering, ali
mentatie en sommige bijzondere lasten, zoals
hoge dieetkosten".
De minister schrapt alle aftrekposten, behalve
alimentatie, om tot het netto-inkomen te komen.
En mensen met grieven moeten al heel sterk bij
de neus zijn genomen willen ze voor rechtsbij
stand in aanmerking komen. Tot de beperkingen
horen namelijk ook de zogenoemde gering-be-
lang-zaken. Onrecht tot 500 600 gulden is te
gering om daar een rechter mee lastig te vallen.
Alles bijeen beschouwen rechtshelpers en sociale
advocaten de ingrepen als hoogst onrechtvaardig.
„We gaan terug naar de tijd, waarin alleen rijken
hun gelijk konden halen", aldus mevrouw Tim
mermans.
Een uitkeringsgerechtigde heeft immers het geld
niet om zijn recht te halen. Zelfs een eigen j
bijdrage van enkele tientjes is voor hem of haar te
veel, omdat de touwtjes toch al niet aan elkaar
kunnen worden geknoopt.
Wie bepaalt de hoogte van
de huren? Het rijk, de
gemeenten, de
verhuurders of de
huurders? Die vraag is
opnieuw actueel geworden
nu de corporaties steeds
meer vrijheid krijgen van
het rijk. De zogenaamde
Commissie
Huurders-Verhuurders
heeft tot 1 april de tijd
gekregen met een passend
antwoord op deze en
andere vragen te komen.
Door onze redacteur Hans van
den Broek
IN DE nieuwe commissie, onder
voorzitterschap van directeur-
generaal Kokhuis van Volks
huisvesting, zitten vertegen
woordigers van de corporaties
(de Nationale Woningraad en
het Nederlands Christelijk In
stituut voor de Volkshuisves
ting), de huurders (de Neder
landse Woonbond) en het minis
terie van VROM.
Het werk van de commissie be
perkt zich niet tot het huurbe
leid, maar richt zich meer in het
algemeen op de relatie tussen
huurder en verhuurder. Maar de
vaststelling van de huren vormt
naar verwachting wel een van
de belangrijkste 'strijdpunten'.
Huurders willen directe invloed
krijgen op de hoogte van de
huren. Sociale verhuurders op
hun beurt gunnen huurders
weliswaar enige zeggenschap,
maar de eindverantwoordelijk
heid ligt hoe dan ook bij de
De Woonbond ziet huurders als volwaardige onderhandelingspartners; hier bij een demonstra
tie tegen huurverhoging in 1991. foto anp
corporaties, menen zij. Het vin
den van een voor beiden aan
vaardbaar compromis zal nog
heel wat voeten in aarde heb
ben. In de commissie Huurders-
Verhuurders zijn de messen in
middels geslepen.
„De woningcorporaties willen
zelf het laatste woord hebben
over de hoogte van de huurprijs
van hun woningen", zei direc
teur Van Velzen van de Natio
nale Woningraad (NWR) on
langs. Diplomatiek, maar tege
lijk dreigende taal aan het adres
van de Nederlandse Woonbond.
Uit een enquête van de NWR
blijkt dat driekwart van de cor
poraties de huurders wel bij de
voorbereiding van het huurbe
leid wil betrekken, maar 90
procent wil zelf eindverant
woordelijk zijn.
Uit datzelfde onderzoek blijkt
verder dat 75 procent van de
corporaties de positie van de
huurders(-organisaties) vol
doende geregeld vindt. De
Woonbond (met 110.000 leden)
bestrijdt dat te vuur en te
zwaard.
Deze belangenorganisatie wil
dat rechtep en plichten zwart
op wit vastgelegd worden, om
schijninspraak te vermijden.
Bovendien zouden huurders
veel meer geschoold moeten
worden om op te kunnen treden
als volwaardige onderhande
lingspartners.
De Woonbond is als de dood dat
huurders in onderhandelingen
al te gemakkelijk door de cor
poraties overtroefd worden,
simpelweg omdat ze niet van de
hoed en de rand weten. Wie zal
het aandurven een corporatie
ongelijk te geven, als deze zegt
dat een huurverhoging van bij
voorbeeld zes procent voor een
bepaald complex broodnodig is?
En vooral met welke tegen-ar
gumenten?
Inzicht van de huurders in het
algemene beleid van een corpo
ratie, in de huurontwikkeling
en de financiële huishouding
van de verhuurder is daarbij
onontbeerlijk, wil er sprake zijn
van een gelijkwaardige uit
gangspositie in een conflict.
De Woonbond ziet als oplossing
het maken van centrale afspra
ken over de huurstijgingen. Die
afspraken zouden in de vorm
van een zwaarwegend advies
aan kabinet en Tweede Kamer
moeten worden voorgelegd.
Vervolgens kan dan in de ogen
van de Woonbond per corpora
tie of per regio bekeken worden
hoe die landelijke afspraken
verder ingevuld worden.
Een voorbeeld: Huurders en
verhuurders spreken voor 1994
centraal af dat de huren gemid
deld met 4 procent mogen stij
gen, en dat de maximale stij
ging 6 procent is. In overleg met
de huurders spreekt een wo
ningbouwvereniging in Nijme
gen of Maastricht af dat voor
haar woningbestand de huren
met maximaal 5 procent stijgen.
Op deze manier is de inbreng
van huurders maximaal ge
waarborgd. Maar corporaties
voelen daar niets voor. Menig
een zal zich hoe dan ook afvra
gen waarom huurders enige
zeggenschap over de hoogte van
de huren moeten hebben. Ieder
een weet toch van te voren wat
voor een huurcontract hij on
dertekent, is daarbij de redene
ring.
De meeste corporaties wijzen
echter collectieve huurovereen
komsten af op basis van meer
genuanceerde argumenten. Een
te grote greep van huurders op
het huurbeleid, en daarmee op
de financiële ruimte van een
corporatie, kan het voortbe
staan van een woningbouwver
eniging ongewild in gevaar
brengen. En bovendien, zo
wordt gezegd, bieden de be
staande regels (zoals de huur-
prijzenwet) voldoende garantie
aan huurders dat hun belangen
niet domweg overschaduwd
worden.
Zowel huurders als verhuurders
hebben hun stellingen betrok
ken. Staatssecretaris Heerma
(Volkshuisvesting) wacht rustig
de bevindingen van de commis
sie Huurders-Verhuurders af.
Als beide partijen er gezamen
lijk niet uitkomen, blijft waar
schijnlijk eenvoudigweg alles
bij het oude: het kabinet doet
een voorstel en de Tweede Ka
mer beslist uiteindelijk.
Deze 'oplossing' lijkt ook met
een de beste, al is het alleen
maar omdat de veranderingen
in de volkshuisvesting op dit
moment zo ongekend snel gaan
dat op dit punt enige rust voor
beide partijen op zijn plaats is.
Bovendien houdt politiek Den
Haag dan wellicht ook nog eni
ge voeling met de volkshuisves
ting in Nederland.
Van onze verslaggever
Maastricht - Het Waalse si
twee keer per maand meter
de Maas via het afvalwate
en Charleroi. Deze cijfers
ken aan de stichting Rein
Natuur en Milieu te Utree
Limburg, Brabant en Zuid-
Dat is de uitspraak in het k
geding van de vice-presid
mevr. mr. A. Adelmeijer in
door de vijf Nederlandse mili
organisaties aangespannen z
tegen de Cockerill cokesfab
ken in Luik en Charleroi,
rechtbank-president Ie
Cockerill nog een dwangsom
van 10.000 gulden per dag
het bedrijf zich niet aan de 1
oordeling houdt.
Met die uitspraak heeft de Mr
trichtse rechtbankpresident
voornaamste eis van de
lieuorganisaties zoals die op
januari werd gesteld, verwor
'Reinwater' en 'Natuur en
lieu' hadden gevraagd Cock
te veroordelen tot het nemen
vergaande zuiveringsmaatrei
omdat het lozen van ruim 1
kg giftige koolwaterstoffen
jaar in de Maas een onrechtm
ge daad zou zijn.
Volgens de president houd
EG-richtlijn waarop de ei
zich baseerden alleen een
plichting in voor de Belgi
staat om via wetten de lozir
te doen ophouden maar
Cockerill als particulier bec
zich niets aan die richtlijn
gen te laten liggen. De lozii
INSPRAAK IS een bewijs
ermee aan dat hij rekenini
bestuurden. Veel oplevert
Omwonenden klagen iede
deskundigen bestrijden d<
van het plan.
Met de inspraak rond de
gegaan. Bewoners van het
bovengronds tracé dat h
bedrijfsleven is voor, omde
hele land ruimschoots zou
lokale bevolking. Tot zover
Er valt echter meer te con
van advies voor de ruimtel
gemaakt heeft. De stelling
belang en daarmee de noo
h|k vaststaat, wordt door
kers niet gedeeld. Daarenlr
Haag, zijn de mogeiijkhed
summier bekeken.
Minister Maij van Verkeer
ln april met een standpunt
om gevraagd. Maar met zc
ders zullen, willen het g
moeten worden van de
resultaten van het econom
yyorp te zijn van een ope
blijkt dat de Betuwelijn
gedegen ondèrzoek naar d
tracé moeten volgen.
Ue inspraakprocedure hee
nieuwe lijn op groot verzet
,ar rekening mee. Het ve
7° n signaal slechts tot acti
7
