Mee
OVERIGENS
Vrees voor 'de wraak van de Braer'
1
Clintons feestweek belaagd door crises in en buiten VS
Het echte debat speelt zich al lang niet meer in de Kamer af
4
Kennedy,
Camelot,
Clinton
Zwart
-DE STEM-
PvdA: vrijkom*
Anderhalf jaai
verkrachting
DE STEM
Vooruitzien en
ACHTERGROND
Agenda
DE STEM
pE STEM
DINSDAG 19 JANUARI 1993
MORGEN worden de
Verenigde Staten
overgenomen door
de baby-boomers. De laatste
oud-strijders van de Tweede
Wereldoorlog - George Bush
was marinevlieger in de Paci
fic - en de 60-plussers die de
oorlog nog als jeugdervaring
kennen, worden afgelost door
een generatie die alleen maar
welvaart heeft gekend.
Zeker in de kringen waaruit
bestuurders doorgaans voort
komen. Ze hebben aan woor
den als bezetting en verzet
nieuwe inhoud gegeven. Be
zetting van fabrieken en uni
versiteiten, verzet met span
doeken en popmuziek tegen
oorlogen die aan de andere
kant van de wereld woedden.
Aan het roer komt de genera
tie die na de oorlog is gebo
ren. Zou dat een nadeel zijn?
Zou dat de wereld tot een
onveiliger oord maken?
Kennelijk toch enigszins
geïmponeerd door de oorlog
servaring van de ouderen,
hebben ze wel de taal van de
oorlog overgenomen. Die
kom je nu overal tegen. In de
sport, in de bedrijven, in de
reclame. Een marketing-rap-
port klinkt als de blauwdruk
van een invasie. Maar of ze
daarmee ook oorlogszuchti
ger zijn? Wat wel opvalt is dat
er vandaag de dag heel wat
gemakkelijker gepraat wordt
over hard ingrijpen hier en
vernietigen daar. Het meest
verrassend zijn dan soms de
personen uit wier monden de
ze aansporingen tot militair
ingrijpen komen.
Dat de wereld er niet beter op
wordt met de baby-boomers
aan de macht, daarvan lijken
de zelfbenoemde Grote Drie
-Mulisch, Hofland en Blok
ker - wel overtuigd. Met gro
te minachting spreken zij in
het hier eerder al aangehaal
de interview met Vrij Neder
land over de generaties die na
hen zijn gekomen. Ze spreken
dan weliswaar over de litera
tuur, maar doen dat in zoda
nig algemene termen dat an
deren het ook in hun zakken
kunnen steken. Bestuurders,
politici en leermeesters.
Een reden die zij opgeven
voor dit relatieve achterblij
ven van de baby-boomers is
dat die absoluut niets hebben
meegemaakt. Geen crisis,
geen armoede, geen oorlog.
Hofland meent zelfs te weten
dat de jongere schrijvers - en
dan hebben we het al gauw
over veertigers en ook derti
gers - 'stikjaloers' zijn op de
oorlogservaringen van deze
Grote Drie, die dus 13 waren
toen de oorlog uitbrak.
Het lijkt me een nogal verge
zochte 'reden'. Zes jaar jon
ger zijnde dan zij heb ik ook
oorlogsherinneringen, maar ik
kan me niet heugen dat die
me ooit een voorsprong heb
ben gegeven op met mij wed
ijverende collega's. Mijn ma
rinejaren van na de oorlog
hebben me daarentegen wel
voordeel opgeleverd, al was
het alleen maar omdat ik al
aardig wat van de wereld had
gezien in een tijd dat er, ver
geleken met nu, nog maar
weinig gereisd werd.
Het zal dan ook niet toevallig
zijn dat mijn kinderen in de
loop der jaren meer interesse
toonden in mijn marineverha-
len dan in mijn oorlogsherin
neringen. Zij hebben zelfs de
Echte Koude Oorlog, Viet
nam en de zogenaamde cultu
rele revolutie van de jaren '60
niet meegemaakt. Wat moet
Hofland wel niet van hün ge
neratie denken?
Bill Clinton. Ik zie het voorlo
pig wel zitten met zijn Came
lot II (Camelot was de koos
naam voor de Kennedy-clan)
al verwacht ik niet van hem
dat' hij het optimisme, die ver
wachtingsvolle sfeer en het
vooruitgangsgeloof van Ken
nedy's jaren '60 zal terugbren
gen. Hij en de andere leiden
de baby-boomers in de we
reld moeten het echter wel
erg bont maken willen ze van
de eerste helft van de 21e
eeuw net zo'n puinhoop ma
ken als de eerste helft van
onze eeuw te zien heeft gege
ven. Dat waren nog eens ge
neraties met oorlogservaring.
Een kleine lekkage in huis. Te weinig schade voor een echte
expertise, te veel om te laten zitten. Via via het telefoonnummer
achterhaald van een betrouwbare beun. Hij komt, neemt de situatie
in ogenschouw en verklaart zich bereid de klus te klaren. Zwart,
natuurlijk.
Ongerust hoeft u daar niet over te zijn, mijnheer. U bent bij Piet in
goede handen. Ik geef evenveel garantie als een firma met honderd
man. Ik werk al jaren zo.
Na de verbaasde reactie komt een heel verhaal. In '68 is hij zwart
voor zichzelf begonnen. Nooit gegrepen. „Natuurlijk niet, mijnheer.
Ik vraag geen uitkering. Dan loop je niet zo makkelijk tegen de
lamp. En wat dan nog, zul je een keer voor schut gaan. De hoge
heren tillen er niet zo zwaar aan, als je maar geen misbruik maakt.
Die weten dat je twee dingen nooit kunt uitroeien: hoeren en
zwartwerkers." (CH)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
S 01640-36850, fax 01640-40731.
Postadres'. Postbus 65,4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41236326, fax 076-200462.
Voor bezorgklachten: 076-236888.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363,4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13,4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62,4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023,4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145,4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen v.a. 1 januari 1993 (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 85.50, per half jaar 170.05 óf per jaar 330.70.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 28.45,
per kwartaal 83.00, per half jaar 165.05 óf per jaar 320.70.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Losse nummers: maandag t/m vrijdag 1.60; zaterdag 1.90.
Service-afdeling abonnementen: 076-236472,
maandag t/m vrijdag 8.30-12.00 en van 12.30-16.00 uur.
Lezersservice:
Centrale reclame-afdeling S 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur S 076-236394/236911).
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
Heeft u de krant niet ontvangen Onze excuses. s
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
De natuur heeft de
ecologische doemprofeten
voor schut gezet. Twee
weken na de stranding van
de tanker Braer is de
meeste olie van stranden
van de Shetlands
verdwenen. Greenpeace-
kapiten Dave Enever heeft
gelijk gekregen toen hij
vlak na de ramp zei:
„Belachelijk die
oliebestrijding, laat de
natuur haar werk doen. Die
breekt die rommel zelf wel
af." Een terugblik op de
ramp met de Braer. Of was
het geen ramp?
Door onze redacteur
Paul de Schipper
„DE WILDE ZEE en de voort
durende stormen die het schip
hebben doen stranden en doen
breken,, hebben ook de aaneen
gesloten drijvende olievelden
uiteen gerukt. De zee heeft als
een reusachtige mixer gewerkt.
De olie is vermengd met hon
derdduizenden tonnen water,"
aldus Martin Hall, directeur
van de afdeling Milieuzorg van
de Shetland EUandraad afgelo
pen weekeinde.
De ramp met de olietanker
Braer heeft ernstige maar geen
rampzalige gevolgen voor de
economie van de Shetland-ei-
landen.
De olie mag dan grotendeels
verdwenen zijn, de angst op de
Shetlands blijft, vooral de angst
voor de lange termijn-effecten
van de ramp.
Pessimistische eilanders en
zwartkijkers uit het groene
front wachten op de wraak van
de Braer. '85.000 ton olie kan
niet zomaar verdwijnen. De olie
komt terug,' voorspellen zij.
Ze baseren die sombere ver
wachtingen op ervaringen in
Noorwegen. Daar is bij eerdere
ongelukken met 'light crude'
aangetoond dat deze oliesoort
weliswaar deels verdampt,
maar ook wegzinkt naar diepere
waterlagen, om vervolgens op
onverwachte momenten weer
aan land te spoelen.
Een olieramp! Dat is toch tot je
knieën in de prut aan de vloed
lijn, omgeven door droefkijken-
de, snevende zeehondjes en ziel
togende vogels. Het zijn de
beelden die we kennen van de
olierampen met de Amoco Ca
diz, de lekkende olievelden van
Kuwayt en de Exxon Valdez.
Zo was het niet op de Shet
lands. Bij de ramp met de Braer
speelden twee factoren een
hoofdrol. Allereerst het weer en
ten tweede de aard van de la
ding.
Het weer is met woorden als
woest, guur en verraderlijk het
best te omschrijven.
Dan de lading. De Braer bevatte
85.000 ton Noorse light crude.
Dat is niet de stroperige, mas
sieve olieblubber die we van
Alaska en Kuwayt kennen,
maar een veel lichtere soort. De
light crude is een ruwe Noord-
zee-olie die wel als giftiger te
boek staat dan zwaardere olie
soorten. De olie die uit de Braer
liep, bevatte ondermeer het
kankerverwekkende benzeen.
Licht of zwaar, op de Shetland-
se schapenweiden stonk het
minstens zo erg als op het ter
rein van een olieraffinaderij.
Volgens deskundigen bereikte
de luchtverontreiniging er ech
ter nooit de niveaus die gemeten
worden tijdens het spitsuur in
een grote stad.
Gedreven door een angstver
wekkende onwetendheid koch
ten tientallen Shetlanders dure
gasmaskers.
Op de Shetlands werd die olie
de eerste vijf, zes dagen na de
ramp tegen de kust gedrukt
door twee achtereenvolgende
orkaanachtige zuidwesterstor
men. Een rampzalig gezicht, dat
wel, maar een panorama van de
zwarte dood die over een af
stand van tientallen kilometers
tegen de kust klotst, blijkt geen
meetinstrument voor de omvang
van een olieramp.
Voor de Deense kust zijn afgelopen weekeinde met olie besmeurde vogels aangetroffen.
Mogelijk zijn het slachtoffers van de olieramp bij de Shetlands. foto af
In die eerste periode spoelden
ook de meeste dode vogels aan
èn drie dode zeehonden. Reden
voor het op volle sterkte uitge
rukte groene front om het
'woord ramp in elke verklaring
op te nemen, en woord dat gre
tig door de media werd overge
nomen.
Maar wat is een ramp? Moeten
er dan mensen doodgaan of is er
ook sprake van een ramp als er
een paar honderd vogels sterven
en als het gras en het zand
zwart worden van de olie?
Weer en lading, maar er is ei
genlijk nog een derde factor: de
media. En dan met name de
beeldvernauwende weergave
Zoals ze een stijgende slachtof-
ferlijst bijhouden bij een vlie
gramp, zo hielden tv en radio,
voor het eerst bij dit soort ram
pen, bijna van uur tot uur een
lijst bij van dode vogels, daarbij
overigens de hand gereikt door
de lokale autoriteiten. Zij ver
strekten elke dag een per soort
uitgesplitste lijst
Geen wonder dat de Shetlan
ders na en paar dagen veront
waardigd riepen: „En wij dan".
Het door storm uit het water
geranselde zeeschuim, ver
mengd met de vluchtige light
crude bedekte hun huizen, lan
derijen, schapen. En ze adem
den het in. De Shetland-eilan-
draad vermengde die koolwa
terstoffen nog eens met een
spray van oliebestrijdingsmid
del dat vanuit vliegtuigen op de
olie werd gesproeid. Een vol
strekt verouderde vorm van
oliebestrijding, die om met een
Greenpeace-woordvoerder te
spreken „in Nederland onmid
dellijk alle rampenplannen in
werking zou doen treden."
De media. Dat is de serieuze
BBC die op drie achtereenvol
gende morgens bij het ontbijt-
nieuws vertelt dat de Braer ge
broken is. De vierde ochtend
haalde de werkelijkheid hen
uiteindelijk in.
De mechanisme van de verteke
ning: de tientallen camera-ploe
gen, die haast dwangmatig, pro
beren de ramp in beeld te bren
gen. Als John de Boer, inder
haast overgevlogen vanuit het
zeehondenhospitaal in Pieter-
buren in de vliegveldhal van
Sumburgh roept dat hij een do
de zeehond heeft gezien reppen
zich de cameraploegen naar
hem toe. En waar het op de
stranden aan massaal aanspoe
lende kadavers ontbrak, spreid
den diezelfde cameramensen bij
het vogelopvangcentrum vier
door de olie gesneuvelde aal
scholvers op een gele plastic zak
uit. Draaien maar en monteren
achter de gemartelde tanker.
Dat is de ramp die het thuis
front wil!
Maar de dode vogels werden op
de Shetlands geteld met hon
derden en niet met tienduizen
den zoals in Alaska. Zwervend
langs het strand kwam
nauwelijks een tegen.
In het perscentrum op dekji
haven wachtten de honderd!
journalisten na zeven da»
Braer nog slechts op drie l
gen: het uiteenvallen van
tanker, de eerste bergi
ging van Smit Tak en
eerste kruisraket naar
want 'dan kunnen wij
huis, bye bye Braer.'
De zee sloeg de Braer uiteen,
maakte daarmee meteen
aanwezigheid van het ber
bedrijf Smit Tak overbodig"
Vervolgens beliefde het Thé ft,
om prins Charles' persoon!
06-tape te publiceren. Ei
dien richtten de Amerit
net op tijd hun verlossende
mahawks op Baghdad.
Bye bye Braer. Het media-tij
cus rolde zijn matten, van
Braer en Camillagate naar Ba.,
hdad. Zo is het leven. De Sta
landers zijn weer op zichzelf.
Een ramp die geen ramp was?
Het was wel een ramp,
ernstige, maar eentje van
lokale omvang, waarbij de 1
ten van Noorwegen en Schot-l
land geen gevaar h
pen.
Handig zijn ze wel die Shetlan.|
ders. De autoriteiten ter plaat
hebben er alles aan gedaana
de schade door de publiciteit ti
beperken. Hun
drijft op olie, schapen en vis. £1
vooral vis is teergevoelig als 2
berichtgeving gaat. Dus
haalde de Shetlandse Vii
Organisatie de journalisten dit|
hun eilanden eerst tot
bied' verklaarden op een vii|
ner en Lerwick, drie uur
drinken en twee kilo zalm bij del
uitgang.
Dagen later zag je ze er nogi
in het vliegtuig stappen, 1
lijk nog niet wetend dat er ïJ
de koelkast bewaren' op de ver
pakking stond. Mijn zalm is I
mijn tijdelijke huisbaas belar
de oude Tom Wallace in Quen
dale die door onze
heid elke avond een
excuus vond om het whisky-1
onthoudingsverbod van
vrouw Margareth te ontduiken
Bill Clinton zou een
feestelijk weekje tegemoet
moeten gaan. Zijn
inhuldiging gaat met veel
tam-tam gepaard. Maar de
tam-tam klinkt ook voor
talrijke binnen- en
buitenlandse problemen,
die zich nu al opstapelen
voor de nieuwe president.
Door Mare de Koninck
WAT GISTEREN in Washing
ton de eerste hoogtijdag van een
uitbundige weeklange inaugu
ratieviering rond Bill Clinton
had moeten worden, werd een
extreem zorgelijke dag waarin
de aanstaande Amerikaanse
president voortdurend het
feestprogramma moest verlaten
voor spoedoverleg omtrent Irak
en tal van andere crises die de
start van zijn ambtstermijn
dreigen te gaan overschaduwen.
Clinton begon gistermiddag aan
zijn 'intocht in Washington' met
een busrit vanaf het landgoed
Monticello (de voormalige plan
tage van Thomas Jefferson) in
Virginia, naar de hoofdstad,
waar hij gisteravond een kolos
saal muziekfestival bij het Lin
coln Memorial bijwoonde en
waar hij woensdagmiddag om
12 uur op de trappen van het
Capitool beëdigd zal worden tot
president.
Hoewel tot dat moment George
Bush nog president is, eiste de
feitelijke oorlogstoestand tussen
de VS en Irak alle aandacht op
van de 'president-elect', mede
omdat het gisteren twijfelachtig
was of Clinton wel optimaal
voorbereid is op zijn komende
verantwoordelijkheid, waartoe
het opperbevel over de Ameri
kaanse strijdkrachten behoort.
Ernstige vertragingen in Clin
tons benoemingen van nieuwe
regeringsfunctionarissen, ook
op het Pentagon (ministerie van
defensie), hebben een acuut ge
vaar gecreëerd van verlamming
in de besluitvorming in Was
hington vanaf woensdag.
Aftredend Amerikaans minister
van defensie Dick Cheney luid
de gisteren de alarmbel toen hij
eraan herinnerde dat Clinton
zegge en schrijve één benoe
ming op het Pentagon heeft ver
richt, te weten die van de nieu
we minister van defensie, Les
Aspin.
De 54 hoogste burgerlijke be
leidsmensen onder Cheney
(staatssecretarissen, onder
staatssecretarissen etc.) nemen
woensdag ontslag met onmid
dellijke ingang en geen van die
posten is nog door Clinton inge
vuld. Overigens blijft de uitvoe
rende militaire comman
dostructuur - onder leiding van
stafchef Colin Powell - voorals
nog wel in functie.
In totaal zijn er in de gehele
Amerikaanse regering nog zo'n
zeshonderd topfuncties op de
diverse ministeries onbezet. In
voorgaande machtswisselingen
in Washington heeft zich zo'n
dreigend bestuursvacuüm nooit
voorgedaan. Clinton heeft in
wezen alleen nog maar zijn mi
nisterraad en een paar leden
Bill Clinton heeft even tijd om zijn dochter te knuffelen, maar
dan doemen de problemen weer op. foto afp
van zijn Witte Huisstaf be
noemd. Volgens critici is hij
onder meer te druk geweest met
het uitdenken van zijn beleid en
de verdediging tegen verwijten
dat hij zowat al zijn verkie
zingsbeloften reeds vergeten
lijkt.
Een andere crisis die Clinton
deze week plaagt is het drama
dat zich voltrekt op de zee tus
sen de straatarme eilandstaat
Haïti en de Floridiaanse zuid
punt van de VS. Daar blijven
Haïtiaanse bootvluchtelingen
pogingen ondernemen om Ame
rika te bereiken, ondanks het
cordon van Amerikaanse kust
wachtvaartuigen dat - op ver
zoek van Clinton - om Haïti is
gelegd om de vluchtelingen te
gen te houden en terug te stu
ren.
De Haïtiaanse kwestie is uiter
mate pijnlijk voor Bill Clinton.
Als presidentskandidaat vond
hij het beleid van Bush 'wreed'
om Haïtianen - waarvan dispu
tabel is of ze economische dan
wel politieke vluchtelingen zijn
- toegang tot de VS te weigeren.
Medewerkers van Clintón
noemden de politiek van Bush
destijds ook 'racistisch'.
Thans ziet Clinton zich ge
dwongen om 'vooralsnog' dat
beleid voort te zetten en zelfs te
verscherpen, omdat een ware
exodus dreigt van Haïtianen
naar het Amerika dat hen onder
Clinton vriendelijker gezind zou
zijn.
Nog een beschamende affaire
voor Clinton betreft de benoe
ming van zijn minister van jus
titie, Zoë Baird. Zij blijkt de
afgelopen twee jaar in haar wo
ning een echtpaar uit Peru, dat
illegaal in Amerika verbleef, als
huishouders in dienst te hebben
gehad en bovendien geen socia
le premies voor hen te hebben
betaald.
Een en ander is in strijd met de
wet. Baird krijgt als minister de
verantwoordelijkheid over
vreemdelingenbeleid. I
week verschijnt ze voor de
naatscommissie, die haar be-J
noeming moet goedkeuren.
Clinton wist, toen hij Baird be
noemde, van 'het probleem',
maar heeft samen met haar be
sloten om te proberen het ge
heim te houden. Nu het is ont
dekt, zegt Clinton dat het geen
belemmering voor haar benoe
ming tot minister hoeft te zijn,
temeer omdat Baird intussen
haar schuld aan de sociale ver
zekering heeft voldaan.
Al die affaires hebben Clinton
de af gelopen dagen onder zwaar
politiek vuur gelegd. In de voor
bije weken had de aanstaande
president al veel supporters te
leurgesteld met zijn suggesties
dat beloofde belastingverlagin
gen en overheidsinvesteringen
mogelijk niet door kunnen gaan
als gevolg van een tegenvallend
begrotingstekort.
Traditioneel is een nieuw Ame
rikaans staatshoofd in het Witte
Huis een aantal 'wittebroods
weken' vergund, waarin de cri
tici een welwillend afwachtende
houding aannemen. Ditmaal
lijkt zo'm gelukkige start bij
voorbaat reeds uitgesloten.
'Het is zelden voorgekomen dat
een nieuwe president vóór zijn
beëdiging al zoveel harde lessen
heeft gekregen over hoe zwaai
het zal worden. En het is ver
ontrustend te weten hoeveel van
die lessen hij over zichzelf heeft
afgeroepen', aldus gisteren een
commentaar in de New York
Times.
DE TWEEDE Kamerfractie
van de WD kan er vandaag
weer eens lekker tegenaan. Als
de Kamerleden vanmiddag na
afwezigheid van drie weken
weer in hun blauwe zetels zak
ken, kunnen ze meteen rekenen
op een flinke portie oppositie-
lawaai. De WD heeft geen
goed woord over voor de sug
gestie van Kamervoorzitter
Deetman om het debat over de
wijziging van de wao pas in de
week van 8 februari te houden.
Volgens Deetman hebben de
fracties nog wel een paar we
ken nodig om de laatste stel-
lingname van het kabinet in de
gebruikelijke schriftelijke
voorbereiding te verwerken.
Dus nog even geen debat.
Alhoewel: debat? Wat valt er
eigenlijk nog te debatteren en
door wie? Als er één voorbeeld
is van het 'voorkoken' van de
parlementaire behandeling van
een kabinetsbesluit, is het de
wao wel. Het kabinet doet alle
mogelijke moeite om het debat
binnenskamers af te ronden,
voordat het in de openbaarheid
begint. Vice-premier Kok
maakte het vorige week zelfs zo
bont de hoop uit te spreken dat
een oplossing voor het wao-
conflict nier pas in het debat
d0°drerD^an
oer Ho uwen
met de Tweede Kamer tot stand
komt.
Dat Kok dat graag wil, is nogal
wiedes. Het gaat om een heike
le kwestie die vooral Koks'
Partij van de Arbeid tot nu toe
geen goed heeft gedaan. Er is
hem dus veel aan gelegen om de
zaak tot een goed einde te
brengen. In dit geval betekent
dat de Tweede-Kamerfracties
van PvdA en CDA vóór het
debat op een lijn zien te krij
gen. Een verhitte discussie in
de Kamer levert me een hoop
ongewenste publiciteit op, zal
Kok denken, dus dat moeten
we uit alle macht zien te voor
komen.
Maar op die manier blijft er
van de openbare functie van
het parlement niet veel meer
over. Het echte debat is al lang
verplaatst naar het Torentje, de
werkplek van premier Lubbers.
Daar worden de laatste jaren
de echte zaken gedaan. Daar
wordt geschaafd en gemas
seerd. Ligt er een zaak moei
lijk? Dan roepen we de fractie
voorzitters van de regerings
partijen erbij. En hebben die
nog probleemgevallen in de ge
lederen dan halen we die er ook
wel even bij. 'Zeg Govert, kun
je even naar het torentje ko
men?' Van een machteloze par
lementariër verandert Govert
plotseling in een sleutelfiguur.
En op zaterdagavond zegt hij,
een beetje achteloos, op een
verjaarspartijtje: 'Ja, ik was
donderdag ook nog even bij
Lubbers'.
En als Lubbers, Kok én de
fractievoorzitter Govert over de
streep hebben getrokken, wat
moeten die andere fractieleden
dan nog? De afspraken zijn ge
maakt en in het openbaar te
genstribbelen bezorgt de club
slechte publiciteit. En weer is
een potentieel leuk Kamerde-
ILLUSTRATIE MAT RIJNDERS
bat in de kiem gesmoord. Geen
wonder dat er behalve de spre
kers bij de meeste Kamerdebat
ten nooit iemand in de zaal zit.
Ook al zou iemand even niets
anders te doen hebben; waarom
zou hij in de grote vergaderzaal
gaan zitten? Om te luisteren
naar een min of meer verplichte
gedachtenwisseling waarvan de
uitkomst al vaststaat? Ze kij
ken wel uit.
Zelfs het mondelinge vragen
uurtje is al geen trekker meer.
Deetman vindt eigenlijk dat bij
die gelegenheid alle Kamerle
den aanwezig zouden moeten
zijn. Nu rennen de meesten na
dat de agenda is vastgesteld,
meteen weer de zaal uit. Maar
waarom zouden ze blijven? Om
iemand naar de bekende weg te
horen vragen?
Het is natuurlijk geen schande
dat een kabinet probeert zo
veel mogelijk van zijn plannen
goedgekeurd te krijgen. Dat de
premier en zijn ministers niet
een voorstel aan het Binnenhof
deponeren zonder maar een
idee te hebben hoe dat zal val
len en rustig gaan zitten af
wachten wat de Tweede Kamer
beslist. Maar het gesmoes en
gesmiespel aan de Hofvijver
zou best wel eens wat minder
kunnen. Dan krijgt de bezoeker
van de publieke tribune en de
radioluisteraar of televisiekij
ker misschien weer de indruk
dat er tijdens een Kamerdebat
nog echt naar elkaar wordt ge
luisterd. Dat er argumenten
worden uitgewisseld en dat
daar uiteindelijk de knopen
worden doorgehakt. De kiezer
heeft geen flauw idee wat
Wöltgens en Brinkman met
Lubbers en Kok bekokstoven.
Alleen wat ze in de Kamer
zeggen, dat ziet, hoort of leest
de kiezer. En daarop beoordeelt
hij ze als er gestemd kan v
den.
Kamervoorzitter Deetman t>e;
klaagde zich vorige week ook al
over het Torentjesgedoe. Hij
zou natuurlijk ook liever een
open discussie onder zijn lei
ding hebben. Die man moe!
toch regelmatig het gevoel krij
gen dat hij er af en toe voor
joker zit. Misschien is dat ook
wel de aanleiding om voor te
stellen het debat over de wao
uit te stellen tot medio februa
ri. In de stille hoop dat iemand
toegeeft dat het niet nodig fe
dat het morgen al kan begins®
omdat CDA en PvdA het in
middels eens zijn geworden-
Nog voordat het debat begint-
De Kamer bespreekt deze «eek
de aangekondigde aanpassin
gen aan studiebeurzen voor ha
vo-leerlingen en mbo-ers èn het
jaarverslag van de inlichtin
gen- en veiligheidsdiensten-
Aan de orde komt ook het wit
wassen van opbrengsten van
misdrijven. Het is de eerste
korte vergaderweek; op don
derdag beschouwt de Kamer
het land alleen in commissie
verband.
Van onze Haagse redactie
Rijswijk - De PvdA wil in tegen:
ner CDA extra bezuinigen op De;
geld is nodig voor de politie en -
ropa.
Dit nieuwe meningsverschil tus- Bij
sen beide partijen werd gister- fen:
avond zichtbaar op een discus- ziel
siebijeenkomst van de Atlan- gin;
tische Commisie over de toe- klei
komst van de Nederlandse krij
krijgsmacht. Ma
Het budget van Defensie is voor kle;
de PvdA niet onaantastbaar. Wij Het
zijn ook niet bereid tot het teke- spr
nen van een blanco cheque", ginl
aldus PvdA-Kamerlid Zijlstra. defj
Volgens het Kamerlid is dat gev
extra geld nodig om de crimina- voe
liteit te bestrijden en voor extra All]
hulp aan Oost-Europa. Zijlstra ger
wees er in dit verband op dat me-
jaarlijks 13,5 miljard gulden aan zou
Defensie wordt uitgegeven. ger
aid
„Dat is hoog in vergelijking met VV
de uitgaven voor de bescherming lam
van de veiligheid in ons eigen plij
land". Voor politie en justitie fen
wordt jaarlijks 4 miljard uitge- tal
trokken. def
De PvdA-fractie, die zich nog tie:
moet buigen over de plannen dei
van minister Ter Beek (PvdA) gei
om het leger verder te verklei- res
nen, komt met deze nieuwe be- do
zuiniging niet lijnrecht tegen- zi,
over de minister te staan. stel
Van onze rechtbankverslaggever
Breda - De Bredase rechtbank heej
geruchtmakende kinderpornozaak1
E. van D. veroordeeld tot anderhal'
jaar voorwaardelijk.
Tegen de 24-jarige S. W. uit Venlo wa
maanden voorwaardelijk. W. moet ziel]
pen aan psychotherapie.
De rechtbank achtte bewezen dat W.
van Van D. een 9-jarig meisje uit]
verkracht. De rechtbank kwalificeerd|
medeplegen.
De rechtbank sprak in haar vonnis o
Het meisje verkeert nog in grote psych
lend specialist vreest dat zij aan haa
psychisch letsel zal overhouden.
Anderzijds woog de rechtbank mee dal
en licht verminderd toerekeningsvatb;
leider.
De rechtbank vond het positief dat de
gelegenheid wil steUen na zijn detenti
de psychotherapie te laten volgen.
Met de strafzaak tegen Van D. wordt
begin gemaakt. Volgens zijn raadsma
om uitstel zal vragen.
VERDEEL EN heers, dat is het paro
tegenstanders in eigen huis heeft t
zijn buitenlandse vijanden beproeft 1
Eerst wat kleine pesterijen en uitdc
Amerikaanse president Bush te lat
eind trekt en om opvolger Bill Clin
echte provocaties in de hoop de ge;
nen.
I Saddam lijkt er succes mee te be
I staan weliswaar onvoorwaardelijk
I Arabische wereld is het enthousi
beduidend kleiner. Hadden de Syri
bedenkingen, nu heeft een hoge
Arabische Liga zelfs laten weten de
een dialoog zouden de probleme
Egypte aarzelt eveneens. Cairo is b
Yen Irak en dus voor verstoring var
Midden-Oosten.
Maar wat ernstiger lijkt, is de
President Gorbatsjov zich indertijd
toeverlaat Saddam zonder meer
Jeltsins positie is aanzienlijk minde
bouden met een conservatief milit
bet graag terugdenkt aan de tijd va
Woord van Moskou nog meetelde,
nusland weer een rol op het intern»
De verhulde dan wel duidelijke sti
streven.
De Amerikanen en hun bondgenot
moeilijk parket gebracht. De prov
gaan, was onmogelijk. Antwoordt
achter even gevaarlijk. Of presider
jje kans op splijting van het gealli
?a" wordt Saddam twee jaar n»
jauelijke winnaar. Er zal daarom
gestoken moeten worden in het bijl
o het een toontje lager laten zinc
sii1"aar is niet wie de slag wint,
1 vooruit weet te denken. Het
t
