IteC GIDS ainers atvalstoflen Automobilist kijkt alleen naar brandstof en die wordt nu nog niet duurder DE STEM ZATERDAG 9 JANUAR11993 De gemeente Don- gen (ca. 21.200 inwoners) ligt Wn. traal in de landelijk omgeving tussen Tilburg, Breda en Waalwijk. Dongenij goed bereikbaar met de auto, fiets e» Goede voorzienin- gen en woonwijken met veel groen maken dat het goed wonen is in Dongen De gemeente Don gen kent het secto renmodel en verder kenmerkt de organi satie zich onder 36-urige werkweek en de mogelijkheid tot kinderopvang. Er werken bij de gemeente ruim 200 werknemers. 85, Amersfoort 033- (fam 020-6268600, Breda 076-214554, n Bosch 073-140880, |>465. Dordrecht 078- 040-450655, Gouda Iningen 050-144662, |550, Hengelo 074- 02503-62455, Leeu- 10, Maastricht 043- 010-4117577, Tilburg It 030-312724, Venlo J338-212293. sch personeel aam, zelfbewust, i telefoon, andig zijn. en en daarnaast in bl te zijn. teken van de belangrijk, an de lit u dan a.u.b. direct p. tussen 10.00-15.00 420844. r van het Nederlands ;e Nederlandse EJ Amsterdam. Positie en lediging kzaamheden vetputten en nks auto nog i onaangetast Door Carla Joosten Rekening rijden in Europa! Zeker twee vrouwen wrijven zich vergenoegd in de handen. Oud-minister Neelie Kroes, die het plan voor elektronische tol heffing in Nederland lanceerde èn haar opvolgster Hanja Maij- Weggen (Verkeer en Waterstaat). De laatste mocht het systeem, waarbij automobilisten al rij dend tol betalen, van de Tweede Kamer niet invoeren. „Hoop doet leven," reageert Neelie Kroes, nu president-di recteur van de Universiteit van Nijenrode, op de recente discus sie over een vignet voor vracht wagens en electronische tolhef fing op de Europese wegen. Maar het plan is nog pril. Niette min verkondigt minister Maij in Brussel trots dat haar ministerie zijn tijd kennelijk vooruit was. Halverwege de jaren tachtig dringt het tot de politiek door dat er iets moet gebeuren om het autoverkeer terug te dringen. De wegen slibben dicht. Nederland dreigt onbereikbaar te worden. Het toch al zwaar geteisterde milieu verstikt onder de uitlaat gassen en voor de verkeersveilig heid is het alsmaar groeiende autoverkeer ook al niet bevor derlijk. Rekening rijden, tol, spitstoe slag, accijnsverhogingen. De kranten staan er bol van. Juli 1990 komt het CDA/PvdA-kabi- net met het Tweede Structuur schema Verkeer en Vervoer (SW). Het plan reikt tot 2010. Kozen het CDA/WD-kabinet destijds nog voor meer investe ringen in weginfrastructuur dan in openbaar vervoer, de nieuwe coalitie geeft het openbaar ver voer prioriteit. Meer nodig Maar er is meer nodig om de automobilist te verleiden wat 'aker bus en trein te nemen. Autorijden duurder maken is een 'an de maatregelen. De open baar vervoertarieven moeten ook omhoog, want de overheid legt nu meer dan de helft toe op de kaartjes en dat is te gek, vindt de politiek. Hoe staat het met de uitvoering van het SW? Bus en trein zijn jaarlijks in prijs gestegen. De automobilist heeft enkele ac cijnsverhogingen achter de kie zen, maar de plannen voor tol werden door de Kamer af gescho len. Een spitstoeslag voor druk ke punten in de Randstad wordt P°g onderzocht, maar zou er pas !n 1996 moeten komen. Kn op de weg? In 1991 groeit het autoverkeer voor het eerst in jaren niet. De verstopping van de autosnelwegen neemt met »,5% toe, terwijl het verkeer op andere wegen iets vermindert, iegelijk barst het openbaar ver voer uit zijn voegen. Voorname- JJk door de stormloop van stu denten, die uit hun OV-Studen- lenkaart meer reisgenot halen dan dat ze er geld voor inlever den, dreigt het radarwerk van de riS vast te lopen. Geschiedenis Directeuren van busonderne mingen in stad en streek cnreeuwen ook moord en brand. e m°eten meer passagiers ver- en tegelijk draait minis- er Maij hen de financiële duim- 0-52288 Per 1 januari zijn de prijzen van de bus- en treinkaartjes gemiddeld met 6% procent gestegen. Zoals het er nu naar uitziet, volgt een jaar later opnieuw een prijsverhoging van 6%. De automobi list die een dieselauto rijdt, betaalt per 1 januari elf cent per liter meer accijns. De benzine-rijder blijft accijnsverhogingen gespaard. Wel gaat de motorrij tuigenbelasting gemiddeld met 105 gulden per jaar omhoog. Zijn die prijsmaatregelen te rijmen met het streven van het kabinet om de groei van het autoverkeer af te remmen? schroeven aan. Een cultuurschok voor bedrijven die decennia lang maar hun hand hoefden op te houden in Den Haag en van efficiënt werken nooit hadden gehoord. Geen al te florissante positie voor een minister die de geschie denis wil ingaan als die van het openbaar vervoer, zoals ze bij haar aantreden verkondigde. Een minister die de automobilist hoge rekeningen in het vooruit zicht stelde en de treinreiziger een krantje en croissantje be loofde. Autofanaten reden al gauw met een sticker met daar op Maij-Weg(gen)ermee. Maar investeren in rails en trei nen kost nu eenmaal tijd. Boven dien is Maij er inmiddels van doordrongen dat een minister niet almachtig is. Haar eigen CDA peperde haar vanaf het begin in dat een harde aanpak van de auto ongewenst is. Niet voor niets laat de bewindsvrouw vandaag de dag nooit na te be nadrukken dat ze niets tegen auto's heeft, maar wil dat er bewuster mee wordt omgespron gen. Verbazing Alom verbazing dan ook afgelo pen najaar over de felle campag ne van de autobranche, verenigd in Rai en Bovag, tegen 'de auto als melkkoe van de staatskas'. Op posters staan auto's afge beeld als zwartbonte koeien. 'Uw auto wordt wéér te grazen genomen', waarschuwt de auto lobby. Het protest richt zich onder meer op de verhoging van de dieselaccijns met elf cent. Een accijns die jaren niet is verhoogd om het wegtransport te bescher men en daardoor tot de laagste in Europa behoort. Ook de ver hoging van de motorrijtuigenbe lasting (mrb) stuit op verzet. Met beide maatregelen levert de auto - net als het openbaar vervoer - zijn bijdrage aan de Tussenba lans, de bezuinigingsoperatie van het kabinet. De lastenver zwaring is bovendien minder dan eerder aangekondigd. Niettemin klinkt ook weer de aloude klacht dat de overheid lang niet alle miljarden die de auto opbrengt, weer in wegen stopt. Een verwijt dat door de milieulobby èn de politiek naar de prullenbak wordt verwezen. Immers: de schade aan het mi lieu, de kosten van de gezond heidszorg en van de verkeerspo litie worden niet doorberekend aan de automobilist. Arbeidskracht „Niet de auto is de melkkoe, maar arbeid. Analyse van de overheidsinkomsten laat zien dat 70 procent hiervan drukt op ar beid en bijna 10 procent op het gebruik van grondstoffen en mi lieu. De inzet van arbeidskracht is dus de melkkoe van de over- heid," zegt Arie Bleijenberg van het Centrum voor Energiebespa ring in Delft. Boekdelen hun prijzen in 1991 verhoogden. De alsmaar duurdere autoverze kering is een andere kostenpost, waarmee de overheid weinig van doen heeft. „De autokosten stij gen weliswaar ieder jaar flink, maar de belastingdruk is minder dan sommigen ons willen doen geloven," constateert de bond. En zo is het maar net, vindt ook Willem-Jan van Grondelle van de Stichting Natuur en Milieu. „De positie van de auto is nog altijd te riant. Er wordt nog steeds te veel gereden. En dat komt vooral doordat de prijs van het autorijden niet wordt opge krikt. Terwijl dat prijsbeleid juist een van de pijlers van het SW is," zegt Van Grondelle. „Vooral het prijsbeleid voor de aiilo in verhouding tot de tarie ven van het openbaar vervoer baart ons grote zorgen." Over de grens Hij doelt op het uitblijven van verhogingen van de benzine-ac- cijns. Het kabinet wil voorko men dat nog meer mensen over de grens gaan tanken. De ge plande prijsstijging van bus en trein gaat intussen gewoon door. De automobilist moet weliswaar meer motorrijtuigenbelasting (mrb) gaan betalen, maar dat zijn vaste kosten, die het autoge bruik niet snel verminderen. In tegendeel. Menig autobezitter zal denken: meer belasting, dan zal ik rijden ook. Bovendien moet de stijging van 105 gulden per jaar afgezet worden tegen de totale kosten van een auto. De Consumentenbond berekent die op gemiddeld 800 gulden per maand. De jongste Consumentengids spreekt ook boekdelen. „Wij hebben de stijging van de ge- bruiksbelastingen voor de auto bezitter op een rijtje gezet en we moeten zeggen dat het allemaal wel meevalt," stellen de koele rekenaars van de Consumenten bond hun lezers gerust. Door het zogenoemde kwartje van Kok, waarmee de accijns op benzine in 1991 omhoog ging, werd auto rijden volgens de Consumenten bond 11,6% duurder. Maar de afschrijvingskosten stegen met 11,8% doordat de fabrikanten Openbaar vervoer In het regeerakkoord spraken CDA 'en PvdA in 1989 af „dat de prijsverhouding tussen het ge bruik van het openbaar vervoer en de auto zoveel mogelijk ten voordele van het openbaar ver voer zal worden verbeterd". Tot 1994 stijgen de prijzen van open baar vervoer en auto met 25% en 27%. En dat is inderdaad niet in strijd met het regeerakkoord. Het is alleen de vraag of het de bedoeling was de auto aan te slaan via een hogere mrb, die De dubbeldekker levert de Spoorwegen wat lucht bij het probleem van massaal vervoer per trein. FOTO NS .-Ji indirect misschien wel het ge bruik duurder maakt, maar nau welijks leidt tot minder autoki lometers. Wordt de mrb niet meegeteld, dan blijkt dat het openbaar vervoer meer in prijs stijgt dan de auto. PvdA-Kamer- lid Koos van der Vaart ontlokte minister Maij bij de behandeling van haar begroting de toezeg ging nog eens te bekijken of de tarieven in 1994 wel weer met 6% omhoog moeten. Privacy De CDA-minister erkent in het Meerjarenprogramma Infra structuur en Transport ook 'dat de consument in de praktijk al leen kijkt naar de variabele kos ten, dat wil zeggen de brandstof kosten.' Dat laatste is de afgelo pen decennia ook wel gebleken: als de consumenten werkelijk naar de totale kosten hadden gekeken, waren ze niet massaal in de auto gestapt. Reizen per auto is al dertig jaar tweeëneen half keer zo duur dan met het openbaar vervoer, concludeert de Stichting voor Economisch Onderzoek van de Universiteit van Amsterdam. Comfort en pri vacy, vermoeden de onderzoe kers, zijn voor de reizigers van groter belang dan de prijs. Ook het Instituut voor Onder zoek van Overheidsuitgaven oor deelt 'dat de automobilist het minst gevoelig blijkt te zijn voor prijsverhogingen.' De weten schap lijkt hiermee de uitspraak van ANWB-hoofddirecteur Nou- wen te staven 'dat wel acht gul den bovenop de benzineprijs moet, voordat de Nederlander de auto Iaat staan.' Wel effect Toch heeft een hogere prijs ef fect. Het Nederlands Econo misch Instituut berekende dat een verhoging van de brandstof prijs met 1% een energiebespa ring van 0,8% a 1% oplevert. Automobilisten gaan dan name lijk zuiniger rijden of ze gaan samenrijden, telewerken, dichter bij het werk wonen of fietsen. Tot dusver gaat het om theoreti sche berekeningen. Binnenkort worden de resultaten bekend van een onderzoek naar de effec ten van het kwartje van Kok. Dan blijkt hoe een hogere brandstofprijs in de praktijk uit pakt. Volgens ingewijden toont het onderzoek aan dat het kwartje inderdaad van invloed is geweest op de automobiliteit. Alleen daalde de benzineprijs als gevolg van schommelingen op de oliemarkt daarna weer 5 a 6 cent, waardoor de effecten deels teniet werdén gedaan. Van een scherp prijsbeleid is voorlopig geen sprake. Niet al leen tot verdriet van de milieu lobby, maar bijvoorbeeld ook van professor Toon van der Hoorn, hoogleraar verkeers- en vervoerseeonomie aan de Uni versiteit van Amsterdam. Vol gens hem betaalt de Nederlander veel te weinig om zich te ver plaatsen. „De prijs van mobili teit is sinds 1973 niet meer ge stegen dan de kosten van levens onderhoud. Daardoor is er geen enkele rem op reizen," zegt Van der Hoorn. Zijn oude baas - Van der Hoorn werkt ook bij Rijks waterstaat - Neelie Kroes is het met hem eens. „In een kapitalis tisch systeem is het prijsmecha nisme een uitstekend instrument om schaarse middelen beter te verdelen. En ruimte is in dit kleine land nu eenmaal beperkt. Daarom moet je de beschikbare mogelijkheid om te reizen eerlijk verdelen," zegt de voormalig mi nister. Lease-rijder Viel in 1989 nog een kabinet over de afschaffing van de reis kostenaftrek, drie jaar later staat het verkeersbeleid buiten de schijnwerpers. Het reiskos tenforfait is uiteindelijk alleen afgetopt. Alleen wie verder dan dertig kilometer van het werk woont, mag die kilometers niet meer aftrekken en kiest mogelijk eerder voor verhuizen. De auto mobilist die collega's mee naar het werk neemt, mag van zijn werkgever een belastingvrije vergoeding van 44 cent krijgen. Echt enorm fiscale voordelen voor werknemers die niet per auto naar het werk gaan, zijn er nog steeds niet. Integendeel. Tot woede van de Kamer wil staats secretaris Van Amelsvoort (Fi nanciën) de fiets van de zaak belasten. Op hun beurt hebben regerings partijen CDA en PvdA Van Amelsvoort aangespoord de lea se-rijder aan te pakken, die nu voor enkele honderden guldens per maand een aardige midden klasser rijdt. In 1993 verwacht de Kamer ook een nieuw voor stel dat kopers van een auto stimuleert zo schoon en zuinig mogelijke voertuigen aan te schaffen. De subsidie voor de katalysator verdwijnt, omdat dit apparaat voortaan verplicht is. Eigenlijk zou een nieuwe rege ling in 1993 ingaan, maar de Kamer vond Van Amelsvoorts voorstel te ingewikkeld. Daar door bestaat er een jaar lang geen prikkel om de aankoop van schonere en zuiniger auto's te stimuleren. Grote kans dat de trend zich doorzet om zware, meer energievretende auto's aan te schaffen. Die kopers moeten wel bedenken dat politiek Den Haag zint op bevoordeling van milieuvriendelijker auto'.s via de mrb. Pilsje Deze financiële maatregelen gaan allemaal buiten de macht van minister Maij van Verkeer om. Niet voor niets is de voor malig Europarlementariër ver heugd dat tolheffing plotseling op de Europese agenda is geko men. Ze mag dan wel minder vaak roepen dat reizen duurder moet worden, de overtuiging heeft ze steeds. Protesten wuift ze weg: „Ach, als het pilsje iets duurder wordt, hoor je er nie mand over." Met zijn allen de bus in levert weer nieuwe problemen op. Tol rijden in de randstad met al zijn vervuilende files mocht niet van de Tweede Kamer. FOTO DE STEM IJOHAN VAN GURP FOTO ANP

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1993 | | pagina 29