-
de stem e
Aruba: Betico Cróes regeert over het graf
Middeleeuwen herleven
in belegerd Sarajevo
Mini-drama rond diepvriesgraf
eerste mevrouw Van Rossem
Deportatie Palestijnen werkt
als boemerang tegen Israël
OVERIGENS
Betuwelijn
Twee maten
Klant
DE STEM-
Portugese aut<
Aanpak kinder)
via de vreemde)
ACHTERGROND
Horribila
Toch NOG MAAR EVEN over Bosr
f'Jtg van de beschaafde wereld on
eind te maken aan de slachting c
hieest gruwelijke martelingen, die
de nazi-misdaden in de Tweede We
dan het stadium van algehele veron
'n schril contrast daarmee staat het
verenigde Staten, Groot-Brittanni
internationale gemeenschap de Iraa
toom proberen te houden. Baghdad
*et te installeren op een plaats die
*'e, het regime daar krijgt een paar
weg te halen op straffe van een mat
Uiteraard met de zegen van de Vere
weg geldt boven bepaalde delen v
i®3*80 gevechtsvliegtuigen. Net zoi
81 drie maanden geleden een vlie
nercegovina hebben afgekondigd,
vliegverbod boven Irak met gewelc
®r geen haan naar kraait als Servisi
oen dodelijke lading boven Bosnisc
natuurlijk, je kunt beide zaken niet
en ook de militaire omstandig
wiaar toch overheerst het gevoel
flemeten.
DE STEM
DONDERDAG 7 JANUARI 1993
Bij koninklijk besluit
werd 1992 voor de
Britten dus een 'an
nus horribilis' ofwel een 'af
schuwelijk jaar', en niet zoals
het immer fijngevoelige bou
levardblad The Sun het ver
taalde 'een jaar om je gat mee
af te vegen'.
En een rotjaar was het ook,
zeker voor de Windsors. Ga
maar na: drie koninklijke hu
welijken naar de knoppen
(waarvan één hernieuwd ge
sloten, dat van Anne),
Windsor Castle in de fik, lulli
ge biografieën en -een shitte
belastingaanslag voor hare
majesteit.
Met zoveel volkse misère
werd Elizabeths 40-jarig rege
ringsjubileum vrolijk als een
vroegtijdig uitgevallen kerst
boom.
Andere gezinnen in dit land
konden meepraten over horri-
bila: iedere minuut kwam er
een werkloze Brit bij (de psy
chologische grens van drie
miljoen zal spoedig worden
overschreden), iedere zes mi
nuten ging een Brits bedrijf
failliet, iedere zeven minuten
namen de hypotheekbanken
een huis in beslag en kwam
een Brits gezin op straat te
staan.
In Londen sliepen, voor zover
bekend, iedere nacht 3000
mensen 'rough'. Hun huis,
bed en deken was één en
hetzelfde waterproof karton,
made in Japan.
Een jaar om snel te vergeten
was het voor Neil Kinnock, de
geflopte Labourleider, én
voor de verzamelde Engelse
onderzoeksbureau's die alle
maal miskleunden in hun
voorspellingen van de verkie
zingsuitslag.
Overigens, had John Major
vooraf geweten wat voor poli
tieke horribila hem allemaal
te wachten zou staan dan had
hij misschien wel beleefd zijn
plaats gelaten aan Kinnock.
1992 bracht 'Dear John': de
valuatie van sterling, 'Maas-
tricht'-revolte in de Conserva
tieve Partij, alweer barones
Thatcher, Saddamgate, mijn
werkerscrisis, cultuurminister
David Mellor, klagende
Windsors, een gegriefde Clin
ton, de boze Mitterrand, een
geïrriteerde Kohl, een pissige
Lubbers etc.
Kevin Maxwell erfde van zijn
vader Robert het grootste
bankroet uit de Engelse ge
schiedenis: 1,3 miljard gulden.
Zonder inkomen meldde de
ex-miljonairszoon zich bij het
GAK en krijgt nu een uitke
ring van 436,50, gulden per
week. Door Maxwell gedu
peerde pensioenhouders ston
den er bij en konden alleen
maar huilen.
Door Bob van Huët
De Engelse entertainer Tom
my Steele deed dat ook. Vijf
tien jaar werkte hij aan zijn
musical 'Some Like It Hot',
maar al na drie maanden
vond West End het niet meer
leuk: miljoenenflop.
Adel verplichtte nauwelijks.
Darius Guppy (zo heet hij
echt), getuige bij het huwelijk
van Graaf Spencer (Diana's
broer), draaide de nor in we
gens oplichting van een verze
keringsmaatschappij toen
bleek dat hij een diamanten-
roof uit zijn kostbare New
Yorkse hotelsuite zelf had ge
regisseerd, en nog slecht ook.
Vrouwe Justitie bekeek ver
der de rampzalige coiffure
van de arme, in een 'egel'
veranderde, Julie-Anne Ar-
mitage en schonk haar 25
pond schadevergoeding we
gens een criminele off-day
van haar kapper.
De tabloids, de boulevard
kranten, hadden voor horribi
la geen koninklijk besluit no
dig en produceerden die vaak
zelf. Wat te denken van de
fotograaf die de nabestaanden
van een slachtoffer van een
IRA-aanslag dagenlang ver
volgde en hen tenslotte klem
zette met het verzoek: 'droe
vig te kijken voor de foto'.
In 1992 hadden meer Britten
daar alle reden toe.
Dacht even een bijzonder voorval te kunnen melden. Aan de
benzinepomp staat een auto onbemand. Je denkt dus: die chauffeur
is even betalen en komt er zo aan. Na vijf minuten nog steeds
wachten. Het geduld neemt af. Wat blijkt? De automobilist staat
binnen een kop koffie te drinken, met uitzicht op de chauffeur die
geërgerd wacht tot hij eindelijk zijn tank kan vullen. Maar hij
maakt geen aanstalten tot enige spoed.
Opmerkelijk, nietwaar geachte pompbediende, dat een klant zo aan
zichzelf en zo weinig aan anderen denkt? Kunt u daar niks aan
doen?
„Ach meneer", zegt de man aan de kassa van het tankstation, „er
was hier laatst iemand die zijn auto aan een pomp parkeerde en op
zijn gemak in de telefooncel een gesprek van een kwartier ging
voeren
Niks bijzonders dus. Het komt vaker voor. HC)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
01640-36850, fax 01640-40731
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41, 236326, fax 076-200462.
Voor bezorgklachten: 076-236888.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363,4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023,4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051,4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen v.a. 1 januari 1993 (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 85.50, per half jaar 170.05 óf per jaar 330.70.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 28.45,
per kwartaal 83.00, per half jaar 165.05 óf per jaar 320.70.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Losse nummers: maandag t/m vrijdag 1.60; zaterdag 1.90.
Service-afdeling abonnementen: 076-236472,
maandag t/m vrijdag 8.30-12.00 en van 12.30-16.00 uur.
Lezersservice:
Centrale reclame-afdeling 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881.
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur® 076-236394/236911).
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
CT1
Heeft u de krant niet ontvangen Onze excuses. s
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Morgen gaat Aruba naar de
stembus om een nieuwe
Eilandsraad, het parlement,
te kiezen. De MEP van de
zes jaar geleden overleden
Betico Croes, de architect
van de aparte status van
het eiland, gooit opnieuw
hoge ogen.
Door Ton de Jong
OP 26 NOVEMBER 1986 is hij,
de 'Bolivar van Aruba' overle
den aan de gevolgen van een
verkeersongeval, maar zes jaar
later is hij nog prominent aan
wezig.
De verkiezingen die morgen op
Aruba worden gehouden zijn
voor een deel nog steeds de
verkiezingen van Betico Croes.
De door hem opgerichte MEP,
nu aan de macht met premier
Nel Obuder, koketteert nog
steeds met hem.
Regelmatig verschijnen oude
beelden van een - soms huilen
de - Betico op de tv waarin hij
de bevolking oproept op de
MEP te stemmen.
Betico is de mascotte van twee
partijen. Zoon Glenbert doet
aan de verkiezingen mee met de
nieuwe OLA-partij, de Organi-
tacion Liberal Arubiano. Ook
hij gebruikt om kiezers te trek
ken het imago van zijn vader.
Tijdens de tv-uitzendingen
waarin hij verschijnt, is altijd
een grote foto van zijn vader te
zien. De jonge Croes zegt dat de
OLA de erfenis van zijn vader
wil uitdragen, maar volgens
protesterende familieleden mis
bruikt hij die ten eigen politiek
gewin.
OLA maakt kans op een enkele
zetel, maar de echte strijd gaat
tussen premier Oduber en zijn
voorganger Henny Eman (AVP).
Beiden hopen op een absolute
meerderheid.
Aruba is vandaag en morgen
drooggelegd. De horeca en win
kels mogen die dagen op last
van de overheid geen alcoholi
sche dranken verkopen.
De regering wil door de maatre
gel voorkomen dat de verhitte
gemoederen stuurloos worden
en de Arubanen elkaar massaal
te lijf gaan. Een overzichtelijk
vuistgevechtje is overigens heel
gewoon.
Ruim 45.000 stemgerechtigden
kunnen een keus maken uit 199
kandidaten en acht partijen.
Behalve een lijstnummer heb
ben de partijen ook een kleur
gekregen.
Vlaggen met die kleuren wap
peren overal, levensgrote foto's
domineren het straatbeeld, de
verfwinkels zijn uitverkocht.
Hard toeterend rijden de par
tijen in optocht over het eiland
terwijl ze met vlaggen in de
kleur van hun partij uit de
autoramen zwaaien.
Er worden ook andere manieren
gebruikt om de gunst van de
kiezers te winnen. Zo is een
aantal huurders van volkswo
ningen vlak voor de verkiezin
gen meegedeeld dat de raad van
ministers heeft besloten dat de
bewoners de woningen tegen
taxatiewaarde kunnen kopen.
De Arubanen gaan morgen voor
de tweede keer naar de stembus
sinds het eiland in 1985 de
status aparte kreeg. Aruba
weekte zich los van de Antillen,
maar bleef binnen het Konink
rijk der Nederlanden wachten
op onafhankelijkheid.
Dat doel wordt niet meer nage
streefd, maar hoe de verhouding
met Nederland dan wel moet
worden is hoogst onzeker en
ingewikkeld. Een besluit óver
Aruba is ook een besluit over de
rest van de Antillen.
Aruba is kwestbaar afhankelijk
van het Amerikaans toerisme.
In de euforie van de snelle groei
is er veel misgegaan. De rege
ring stelde zich lichtvaardig ga
rant voor hotelplannen die door
mafioze Italianen met verve
werden gepresenteerd.
De staketsels van drie niet afge
bouwde hotels bederven nu het
uitzicht van de vijfhonderddui
zend toeristen die jaarlijks Aru
ba 'doen'. Als de hotels worden
voltooid, geeft dat weer proble
men op de arbeidsmarkt. Er
komen dan rond 4.000 arbeids
plaatsen bij waarvoor het per
soneel uit het buitenland moet
komen omdat dat op Aruba niet
aanwezig is.
Aruba kent geen werkgelegen
heidsprobleem, maar dat wil
overigens niet zeggen dat ieder
een werkt. Een deel van de
beroepsbevolking, al dan niet
verslaafd aan drugs, houdt de
arbeidsmarkt voor gezien en
gaat naar Curagao of naar
derland.
De aftocht van Arubanen is
het enige probleem. In de ha,
bij de hotelbouw zijn de wegë,
het onderwijs, sociale voorzie
ningen, de woningbouw en 1,
milieu voor het gemak ma
even vergeten.
Er ligt nu een nationaal ont\
kelingsplan klaar voor de perjj
de 1993-1997. De kosten
gen 760 miljoen gulden, mS5
zoveel geld is er niet. Het eilar.,
staat er overigens financieel
lang niet zo slecht voor J
Curasao.
Er zullen prioriteiten
moeten worden en daar gaat hé:|
in de verkiezingstrijd ook J
beetje om.
Maar hét thema is de corruptij
In 1992 maakte de plaatselijk
journalistiek overuren om;
schandalen rond ministers
hun familieleden te kunne;
melden. Het is niet
dat de politieke partijen"
vooral daar over willen
Van onze Haagse redactie od
Den Haag - Zonder Betuwe-
liin is het internationale goe-
derenvervoer per spoor ten
dode opgeschreven. Niet aan-
I leggen van de speciale spoor- hJ
lijn tussen Rotterdam en het jjJ
I nuitse Ruhrgebied kost al- va
leen bij NS Goederen al 2500
arbeidsplaatsen. Te
4*
v ;§n
Graven delven in de sneeuw in Sarajevo
FOTO AP
rrrfartrfni
De inwoners van Sarajevo
hebben urgentere zorgen
dan de opgeschorte
vredesbesprekingen in
Genève. Terwijl de
onderhandelaars in
Zwitserland tegen elkaar
tekeergaan, sterft de stad.
Door Joel Brand (The Times)
HET NU al negen maanden du
rende beleg door de Servische
rebellen heeft, in combinatie
met de ijzige Balkanwinter, van
het eens zo trotse en mooie
Sarajevo een verwoeste ge
meenschap gemaakt zonder
zelfs de meest essentiële voor
zieningen.
Het is een terugval naar de
primitieve omstandigheden van
een middeleeuwse stadstaat.
Op dinsdag, met een tempera
tuur van min 14 graden Celsius
de koudste dag sinds het begin
van de belegering, werden de
inwoners van Sarajevo weer ge
wekt door mortier- en geweer
vuur. Ze brachten de dag ril
lend door in hun gebombar
deerde huizen zonder elektrici
teit en met slechts een schamel
beetje brandhout.
Sinds het beleg van Leningrad
is geen enkele Europese stad er
zo slecht aan toegeweest als
Sarajevo nu. Bijna alle rege
ringsdiensten zijn ermee opge
houden en de inwoners moeten
het zelf maar zien te rooien.
Er wordt voedselhulp gedistri
bueerd onder de inwoners en de
ernstig zieken kunnen nog te
recht in het ziekenhuis.
Waarschijnlijk zullen echter
duizenden mensen sterven die
de vrieskou niet meer kunnen
trotseren om water, voedsel en
hout te zoeken en dat is nog niet
eens de meest pessimistische
voorspelling. Bovendien zullen
bij beschietingen en acties van
sluipschutters doden en gewon
den blijven vallen.
Veel van wat er in de Bosnische
hoofdstad gebeurt is niet direct
levensbedreigend. Wel heeft het
een grote invloed op het dage
lijks leven van de bevolking, dat
nu veel wegheeft van het leven
hier van honderd jaar geleden.
De enigen in Sarajevo die over
benzine beschikken zijn buiten
landse journalisten, het leger en
de ziekenhuizen. Openbaar ver
voer bestaat niet meer.
Kinderen en volwassenen trek
ken sledes met water voort over
de met ijs overdekte wegen. Op
het besneeuwde wegdek staat
een oude vrouw in een bontjas,
plastic flessen water aan haar
voeten, de handen ineengesla
gen, en smeekt de weinige au
to's die langskomen haar een
lift te geven.
Bij de barakken van de Vere
nigde Naties in Sarajevo staan
kinderen en jonge meisjes uit
wat eens het meest welvarende
Oosteuropese land was achter
het prikkeldraad en bij de in
gang in de hoop dat een van de
soldaten hun wat eten zal ge
ven.
Joegoslavië was een communis
tisch land waar altijd genoeg te
koop was. Maar op de grote
markt in Sarajevo is nu vrijwel
niets meer te krijgen. De meeste
mensen kijken alleen maar wat
rond, rillend van de kou.
Een professor die tot voor kort
over de verworvenheden van
het moderne leven beschikte -
magnetron, videorecorder -
staart nu naar een klein houto
ventje van oud schroot en
vraagt zich af of hij het zich
kan permitteren het te kopen, of
of hij het zich kan permitteren
het niet te kopen.
Sarajevo raakt in hoog tempo
ontbost. Van de parken in de
stad, eens vol bomen, is weinig
meer overgebleven dan velden
met boomstronken. Voor de
mensen die hout zoeken om te
overleven is niets veilig: park
bankjes, schappen uit verwoeste
winkels, telefoonpalen en hele
verlaten gebouwen.
De meesten zijn niet bereid of
in staat de hele dag buiten in de
kou te blijven, op zoek naar
hout om hun huis te verwar
men. Vaak verbranden de men
sen alles waar ze maar de hand
op weten te leggen, zoals plastic
kratten, om maar warm te blij
ven.
Een technisch student die met
zijn vriendin in een torenflat
woont stopt een schoen en een
t-shirt in het kleine houtfornuis
dat hij twee maanden geleden
heeft gekocht. Hij heeft het
grootste deel van het meubilair
al opgestookt.
Er is al meer dan een maand
geen elektriciteit meer in Sara
jevo en elektrische apparaten
als straalkachels en computers
zijn nutteloze herinneringen ge
worden aan een ander tijdperk,
toen je licht kon krijgen door
een schakelaartje over te halen.
Nu is de stad bij het vallen van
de avond in het duister gehuld
omdat er geen kaarsen zijn en
ook geen batterijen voor zak
lantaarns: die zijn in de eerste
maanden van het beleg al opge
bruikt.
Televisie Bosnië-Hercegovina
blijft ondanks het beleg uitzen
den, al kan het station alleen
nog in de Bosnische hoofdstad
ontvangen worden omdat de
zenders ofwel vernietigd zijn
overwel in handen van de Ser
vische rebellen.
In een stad zonder elektriciteit
kunnen echter alleen diegenen
met generators én brandstof het
station bekijken: buitenlandse
journalisten en een paar rege
ringsinstanties. Hetzelfde geldt
voor de Bosnische radio, de
meeste mensen kunnen niet
luisteren naar wat er wordt uit
gezonden.
De enige directe nieuwsbron die
de bevolking nog ter beschik
king staat is het dagblad van
Sarajevo, Oslobodjenje. Het telt
nog maar tien pagina's, op klei
ner formaat, en de oplage is een
fractie van die van voor de
oorlog om papier uit te sparen.
De kleur van de krant is iedere
week anders, afhankelijk van
wat voor papier de redactie kan
krijgen. Deze week is de krant
wit, maar vorige week was Os
lobodjenje blauwgroen.
Na negen maanden beleg is er
nu echter vrijwel geen papier
meer te krijgen in de stad en de
redactie zegt dat de krant waar
schijnlijk binnenkort zal moe
ten teruggaan naar een pagina
per dag opdat er tenminste nog
iets is wat de inwoners van
Sarajevo op de hoogte houdt
vah de ontwikkelingen rondom
hen.
De telefooncentrale buiten Sa
rajevo ligt sinds de zomer plat,
maar zo nu en dan doen een
paar telefoons in de stad het
nog.
Een vrouw die als vertaalster
werkt voor de Bosnische presi
dent vertelt dat ze maandag
morgen wakker werd van een
vreemd geluid dat ze niet kon
thuisbrengen. Op een gegeven
moment realiseerde ze het dat
het haar telefoon was, die al
maanden had gezwegen.
Om de een of andere reden
deden ongeveer 1000 telefoons
het maandag ineens weer. Nie
mand verwacht dat het van lan
ge duur zal zijn.
Veel van de schade die de oor
log, of een combinatie van de
oorlog en de winter, heeft aan
gericht was totaal niet voorzien
en het zal tientallen jaren ver
gen voor die is hersteld.
De centrale verwarmingssyste
men door de hele stad bevriezen
en de leidingen en radiatoren in
de huizen beginnen te scheuren
en barsten. Nu houdt iedereen
zijn hart vast voor de riolering
van de stad. Zonder stromend
water bevriest het rioolwater en
begeeft het hele rioleringssys
teem het.
Al drie jaar ligt de
voormalige Belgische
beursgoeroe, thans
parlementslid, Jean-Pierre
van Rossem met
overheden overhoop over
het diepvriesgraf van zijn
eerste vrouw.
Van onze correspondent
Bert Schampers
De eerste echtgenote van Jean-
Pierre van Rossem ligt begraven
in het Oostvlaamse Knesselare.
Deze gemeente bleek in 1990 als
enige bereid om Niki Annys een
laatste rustplaats te gunnen.
Het bijzondere was dat het graf
aangesloten moest kunnen wor
den op een koelinstallatie. Die
is helaas momenteel defect.
Van Rossem zelf staat bij Knes
selare bovendien nog in het
krijt voor het onderhoud en de
aan hem verleende concessie.
Een ex-minister bestrijdt daar
naast nog altijd de wettelijk
heid van het graf. Stof genoeg
voor een vermakelijk Vlaams
mini-drama.
Jean-Pierre van Rossem is altijd
wel al een buitenbeentje ge
weest. Een genie, volgens zijn
vader, met wie de Vlaamse poli
ticus-oplichter in onmin leeft.
Een schurk volgens vele ande
ren.,^ ,RK.„ ir
Beïnvloed door misschien wel
George Orwell, professor Zon
nebloem of een middelmatige
sience-fiction roman, dacht Van
Rossem zijn overleden echtge
note Niki Annys voor het nage
slacht en de wetenschap te kun
nen bewaren door haar 'in te
vriezen'.
De gemeenteraad van het Oost
vlaamse Knesselare bleek ge
voelig voor de argumenten van
Van Rossem, maar was vooral
Jean-Pierre van Rossem
..nog steeds niet betaald..
foto anp
geïnteresseerd in de schenking
van 12.500 gulden, die Van Ros
sem in het vooruitzicht stelde
en uiteindelijk ook betaalde.
Het bedrag voor de concessie,
die aan Van Rossem werd ver
leend, werd bepaald op 4.300
gulden, maar dat geld heeft de
'Libertijn' nog altijd niet over
gemaakt.
Zo coulant als de gemeente
Knesselare handelde, zo moei
lijk deed de toenmalige Vlaamse
minister van binnenlandse aan
gelegenheden, Van den Bossche.
Hij vernietigde het gemeente
raadsbesluit van 30 april, waar
mee Van Rossem zijn Nikki
diepgevroren kon bewaren.
Volgens Van den Bossche han
delde Knesselare niet volgens
de wet en bovendien, oordeelde
de minister, zou zo'n diepvries-
graf met mevrouw tVw. Rossem
erin de openbare* orae"l?uhnen
verstoren en wes het verder ook
niet erg hygiënisch om iemand
in een soort koelkast te begra
ven.
De gemeenteraad van Knessela
re trok zich weinig aan van de
beslissing van de minister. De
aanleg van een elektrische ka
bel naar het graf werd alvast
goedgekeurd, al vernietigde Van
den Bossche ook dit raadsbe
sluit weer.
Jean-Pierre van Rossem is in
middels hertrouwd, maai M
neemt niet weg dat de vroeger)
beursgoeroe en verzamelaar vi;
Ferrari's het niet kon verkroM
pen dat er gesjoemeld werd md|
het graf van zijn eerste ec
note.
Samen met de gemeente Kneil
selare trok Van Rossem naar dj
Raad van State, met het verzot;
de ministeriële besluiten te ver
nietigen. In afwachting van eej
definitieve uitspraak werd, ze|
als dat gaat, schorsing
vraagd.
In het juridische geschil
aanvankelijk de minister aan del
winnende hand, hoewel burge
meester Schrans van Knesselare
zich vanaf het begin beriep oj
de autonomie van zijn gen
te.
Eind december 1990 verwieijl
de Raad Van State het verzoek
om schorsing. De burgemeestei|
wilde uit menselijke overweg»
gen de stekker echter nog niel
meteen uit het gekoelde graj|
trekken.
En nu, twee jaar later, lijkt hej]
tij zich te keren. In een a"
aan de Raad van State staat da||
de Oostvlaamse gemeente Knes
selare wel degelijk bev
was, dat het diepvriesgraf hele
maal niet in strijd is met dj!
openbare orde en dat met,dj)
hygiëne wel goed zit.
Het laatste woord-, is aan dt|
Raad van Stale fn" Brussel,
vinden ze het in Knesselare oo||
tijd worden dat Van Rossen'
eens met de centen voor de
grafconcessie over de brug komil
en dat het Kamerlid ook het|
onderhoud voor zijn rekening|
neemt.
Misschien is het juist door ach'|
terstallig onderhoud, dat de
elektrische koelinstallatie, did
mevrouw Van Rossem op ten»
peratuur moet houden, alweel
een tijdje stuk is.
De deportatie van 415
Palestijnen door Israël
wordt na drie weken
touwtrekken ook in
Jeruzalem betreurd. Het
besluit - te snel genomen,
meent men nu in
regeringskringen - dreigt
als een boemerang te
werken.
Door onze correspondente
Willy Werkman
HET DRAMA rondom de 415
Palestijnse aanhangers van de
Hamasbeweging, die nu al drie
weken op een ijskoude heuvel
top in Zuid-Libanon bivakke
ren, is niet alleen een ernstige
aanslag geweest op de mensen
rechten, maar heeft bovendien
ook van Israël zelf een
prijs geëist.
Kennelijk wordt het overhaaste
en ondoordachte regeringsbe
sluit nu in Jeruzalem toch wel
betreurd, en misschien gaat ook
het geweten wel een beetje kna
gen.
Want begin deze week liet de
Israëlische minister van justitie
David Libai weten, dat de de
portatie-beslissing een „ernsti
ge maatregel is geweest, waar
bij mensen het land zijn uitge
wezen, zonder de kans te heb
ben gehad zich te kunnen ver
weren."
Zeer ongebruikelijk natuurlijk
voor een minister, die toch ge
acht wordt zich solidair met
zijn eigen regering te verklaren,
en daarom des te opvallender.
Want de klap, die premier Yit-
schak Rabin dacht te hebben
uitgedeeld aan de Hamas-aan-
hangers in bezet gebied, speelt
als een pijnlijke boemerang op
Israël terug.
De rapporten over de interna
tionale kritiek stapelen zich in
het ministerie van buitenlandse
Yitschak Rabin foto ap
zaken op. Zelfs de aankomende
Amerikaanse president Bill
Clinton is boos, en het Intifada-
geweld op de bezette Westelijke
Jordaanoever en in de Ga-
zastrook is alleen maar toege
nomen.
Erger nog, zeer binnenkort
staat Israël weer een veroorde
ling van de Veiligheidsraad te
wachten, zeker als de tweede
afgezant die de secretaris-gene
raal van de Verenigde Naties
Boutros Ghali de komende da
gen naar Israël stuurt, ook met
lege handen thuis komt.
Wat Jeruzalem betreft gaat het
in feite om een aantal misreke
ningen. Yitschak Rabin drukte
de regeringsbeslissing over de
deportatie door, niet alleen uit
wraak op de moord op een paar
Israëlische soldaten, maar ook
in de overtuiging hiermee het
vredesproces een dienst te be
wijzen.
Door een groot aantal activisten
Ruk
van de Hamasbeweging -
zich tegen het vredesproces meil
Israël verzetten - over de grensl
te zetten, dacht hij, wordt del
druk op de PLO, die in vergeüj-1
king met de Harnas toch aljl
gematigd beschouwd kan wor-
den, weggenomen.
Maar het tegendeel bleek waar
de PLO stelde zich juist solidair')
op met de Harnas en de Intifa-
da-emoties tegen de Israëlische,
bezetting liepen hoog op.
Zelfs de prominente PaletijnsU
leider Faisal Hoesseini heeftal)
gezegd dat de Palestijnen
optie van de hervatting van
'gewapende strijd' opnieuw ijl
overweging moeten nemen, j
Libanon bleek ook, tot Israels
stomme verbazing, voor tal-
eerst niet bereid te zijn de bal-,
lingen op haar grondgebied tod j
te laten.
Was Israël in het verleden b
staat Palestijnse ballingen zon-
der meer over de grens te zet-1
ten, ditmaal hield het Libanese
leger, vast wel op het dringend
verzoek van de Syriërs, de 415
tegen.
En dit alles niet in het mins',,
omdat de regering de deportatiej
24 uur had moeten uitstellen, bj
afwachting van een uitspraak,:
van het Hooggerechtshof bJ
Jeruzalem, dat op verzoek van,
advocaten van de ballingen bj
allerijl bijeen was geroepen.
In feite zou Yitschak Rabin, als
hij het voor het zeggen z<A I
hebben, de 415 gewoon in Ml
niets doen verdwijnen. ,i
Maar de realiteit is dat er zichj
op de heuveltop in het Libanese^
niemandsland 415 menselijk6),
drama's afspelen* waarnaar ®jl
hele wereld kijkt. I
En blijft kijken, totdat er een,i|
oplossing voor hen is. Het z*J|
Bill Clinton wel zijn, die met wjj I
Democratische vlag in de han-;] I
den Jeruzalem uit de hoge boon1;
moet halen, waarin het drie w«-|
ken geleden geklommen is.
Lissabon (dpa) - De vliegramp
het leven kostte, is volgens de
riteiten veroorzaakt door hef
gebleken uit het onderzoek var
DC-10 van Martinair, verklaar
sabon die betrokken zijn bij he
van het ongeluk.
Het toestel kwam in de greep or
van de rukwinden toen het zich hé
vijftien meter boven de lan- ov
dingsbaan bevond. De piloot bi
probeerde vergeefs het vliegtuig to
weer omhoog te trekken. Daarna de
raakte een vleugel de landings- de
baan zodat het toestel uit balans zi;
raakte. la
De DC-10, die met 340 mensen or
uit Amsterdam kwam, brak in lié|
tweeën en vloog in brand. Voor val
Martinair zijn de vanuit Portu- m;
gal gerapporteerde bevindingen op
nieuw. De directie van de lucht- V?
vaartmaatschappij heeft nog lui
niets officieel vernomen en ont- gel
houdt zich van ieder commen- va
taar. „Wij wachten de resultaten ge
van het definitieve onderzoek Di
af", aldus woordvoerder U. na
Buys. vil
Het resultaat van het onderzoek on
van een van de beide zwarte va
dozen betekent dat iedere ver- zei
antwoordelijkheid van de piloot
bij het ongeluk kan worden uit- Na
gesloten, aldus het Portugese ree
persbureau Lusa. mi
Op de band die in de zwarte va
doos zat is onder meer te horen ge-
dat de verkeerstoren tijdens de onj
landing aan de piloot vraagt of Né
hij 'sterkere' landingslichten de:
wenst. De piloot antwoordt: „Al- we
les gaat goed zo". eej
De verklaring van de deskundi- mi
gen die zich in Portugal met het rej
Amsterdam (anp) - Staatssecretf
zaken en werkgelegenheid wil fra
pakken door informatie van de vre
bevolkingsadministratie automatij
Sociale Verzekeringsbank (SVB).
Dat blijkt uit een brief van begin
december 1992 van de staatsse
cretaris aan het bestuur van de
SVB, die de kinderbijslaguitke
ringen verzorgt. Vorig jaar
kwam kinderbijslagfraude door
buitenlanders aan het licht. De
SVB heeft maatregelen genomen
om herhaling te voorkomen. Wat
dit precies inhoudt is hangende
het strafrechtelijke onderzoek
tegen de fraudeurs niet bekend
gemaakt.
Maandag kondigde president-di
recteur P. Schaafsma van de
SVB aan dat in 1993 strenger zal
worden gecontroleerd op het
meermalen voorkomen van één
naam in de administratie van de
districtskantoren van de bank.
De staatssecretaris is naar aan
leiding van de fraudeberichten
benaderd door een sociaal-re
chercheur in Den Helder, die
signaleerde dat uitschrijvingen
van het bevolkingsregister we
gens vertrek naar het buitenland
niet werden doorgegeven aan het
districtskantoor van de SVB.
De vreemdelingendienst van de
gemeentepolitie in Amstelveen
constateerde dat kinderbijslag
wordt doorbetaald na uitzetting
wegens het ontbreken van een
geldige verblijfstitel. De Amstel-
veense vreemdelingendienst zou
de SVB hebben gevraagd hun
ge
ke
dc
zi
Té
aa
ui
te
N
g£
sc
al
v:
be
te
v(
V
