Ik denk dat ik zakelijker ben dan
Bart Veldkamp begint Olympische campagne voor Lillehammer 1994
?rwijs
PAUW
IEFLEX0L0GIE
Johan Lammerts ruilt rennersleven in voor studentenleven
verkoop
verhuur
ONDERHOUD
(now*
vpnGELIJK Al IF GROTE MERKEN INON/C 360 M GROTf TOON/AI FN'
X 67
i 29 dec. 1992 is door de
end. deurwaarder
IC.C.M. Uitdehaag uit
bracht een exploit ten
'rzoeke van de Gemeente
udenbosch, zetelende te
udenbosch, te dezer zake
n. woonplaats kiezende
Breda aan de Baronie-
Jan 133 ten kantore van
advocaat en procureur
r. W.A.M.J. Meijer, bij
lelk exploit is gedag-
uird Johannes Cornells
taria Kolsteren, zonder
ekende woon- of ver-
lijfplaats zowel in als
uiten Nederland om op
nsdag, 2 maart 1993 des
oormiddags om 10.00 uur
liet in persoon, doch bij
Irocureur te verschijnen
pr terechtzitting van de
rondissementsrecht-
lank te Breda, zittinghou
dende in het Gerechtsge
bouw aan de Sluissingel
0 onder aanzegging dat
:en afschrift van het on-
lerhavige exploit kan
vorden bekomen ten kan
ore van voormelde
Idvocaat/procureur.
je vordering strekt o.m.
ot betaling van ener geld-
lom, vermeerderd met
lente en kosten.
Gerechtsdeurwaarders
kantoor
Pieters en Voeten
Nieuwe Boschstraat 24
te Breda.
herapeut
i AH Koewacht
ge is een drukpunt-
gehele lichaam en
|dereen met een posi-
is van harte welkom,
nodig. Wij werken
jlsmatige hoek, waar-
theorie en techniek
vorden.
ld op de volgende
linsdag 22 april
iinsdag 6 mei
linsdag 20 mei
iinsdag 3 juni
dinsdag 17 juni
hele cursus bedragen
door u telefonisch op
:hard de Pauw, Tel.:
ïelgië 00-3111461984.
jdig te beflén daar er
(Maximaal 10 perso-
FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
sity kan ik op die manier in de
praktijk toepassen. Ik vang
daardoor twee vliegen in één
klap. Bovendien denk ik dat het
de pijn van het afscheid als
renner een beetje zal verzach
ten. Tenminste, als ik die ooit
krijg..."
Johan Lammerts: student en zakenman-in-spé.
geleiden in een aantal Europese
wedstrijden. Zo blijft hij voor
lopig bestuurslid van de belan
genorganisatie van Nederlandse
beroepswielrenners (WBW) en
zo heeft hij het voorzitterschap
op zich genomen van de Stich
ting Ontloop Zuidwesthoek, de
organisator van de gelijknami
ge amateurklassieker.
„Ja, op bestuurlijk vlak wil ik
graag iets blijven betekenen
voor de wielersport," zegt Jo
han Lammerts. „Ik zie dat werk
als een soort stage. Alles wat ik
leer aan de European Univer-
Van onze verslaggever
Jacques Eestermans
Kapellen - Een uur na het
afgesproken tijdstip draait
Johan Lammerts zijn auto
de oprit op van zijn fraaie
nieuwe huis in het Belgische
Kapellen. Z'n bezoek aan
een boekwinkel in Antwer
pen is, zoals hij later zegt,
'een beetje uit de hand gelo
pen'. „Tja," merkt echtgeno
te Brigitte fijntjes op in de
richting van de bezoeker,
«als Johan tussen de boeken
belandt, dan verliest hij de
tijd uit het oog."
«Lezen is in de loop der jaren
een passie van me geworden,"
beaamt de ex-beroepswielren
ner. „Tijdens het seizoen las ik
toch zeker 25 tot 30 boeken.
Veel romans, maar ook boeken
over filosofie, psychologie, pu
blic relations. En ik had altijd
wel een paar studieboeken bij
de hand, al stond de studie
tijdens het seizoen wel op een
laag pitje."
Lie studie betreft een opleiding
bedrijfskunde aan de European
University in Antwerpen. Johan
Lammerts is daar nu twee jaar
mee bezig. Sinds zijn besluit,
enkele maanden geleden, om
een punt te zetten achter z'n
tienjarige loopbaan als prof,
staat de studie echter op de
eerste plaats. Drie dagen per
week gaat hij nu naar Antwer
pen. Van wielrenner tot stu
dent, een hele stap.
„Dat valt best mee. De grootste
omschakeling is, dat ik tien kilo
zwaarder ben geworden. Da's
een beetje lastig, maar voor de
rest... Als over een maandje of
twee het seizoen weer langzaam
op gang komt, dan zal het onge
twijfeld wel eens pijn doen.
Maar nu, nee. Ik heb gewoon
geen tijd om er bij stil te staan,
dat ik een nieuw leven ben
begonnen."
Johan Lammerts is niet in het
beruchte 'zwarte gat' gedon
derd, dat is duidelijk. De beslis
sing om als 32-jarige z'n wieier-
carrière te beëindigen, was dan
ook weloverwogen. „Ik had nog
een paar jaar door kunnen blij
ven fietsen. Er waren wat aan
biedingen van kleine ploegen.
Maar ik vond het tijd worden
om aan mijn toekomst op de
lange termijn te denken. Als ik
straks 35 ben, dan hoop ik al
wat te betekenen in het be
drijfsleven. Bovendien speelde
mee, dat ik me als wielrenner
niet verder meer had kunnen
ontwikkelen."
De Brabander heeft het gevoel
dat hij als wielerprof heeft be
reikt, wat hij kon bereiken.
„Als er meer in had gezeten,
dan was er ook wel meer uitge
komen," is de overtuiging van
Johan Lammerts. „Dat wil niet
zeggen dat ik het niet anders
had gedaan als ik de kennis had
gehad, die ik nu heb. Om een
voorbeeld te noemen: ik denk
dat ik bij de ploeg van Peter
Post was blijven rijden. Z'n
formatie is alle jaren een voor
beeld geweest voor de andere
teams, in alle opzichten. Maar
ik meende destijds, dat ik m'n
sportieve ambities moest laten
prevaleren. Dus koos ik voor
het kopmanschap bij het Itali
aanse Vini Ricordi. Dat was te
hoog gegrepen. Ik reed een goed
seizoen, maar won geen wed
strijd. Ik heb nooit spijt gehad
van dat uitstapje naar Italië,
absoluut niet, maar achteraf
bleek het niet m'n meest ver
standige besluit."
Onder de hoede van Post boekte
Johan Lammerts zijn beste re
sultaten. In Nederlandse dienst
won hij de Ronde van Vlaande
ren, de Ronde van Nederland en
een rit in de Tour. Hoewel hij
nadien regelmatig z'n prijsje
pakte, waren dergelijke succes
sen in zijn 'buitenlandse' jaren
bij achtereenvolgens Toshiba,
ADR en Z niet meer voor hem
weggelegd. Daarentegen ont
popte hij zich als superknecht
(„Wat een vervelend woord")
van drievoudig Tourwinnaar
Greg LeMond.
De relatie tussen Lammerts en
LeMond is gebaseerd op een
hechte vriendschap. „Het klikte
van begin af uitstekend. Onze
ideeën over het leven bleken in
grote lijnen dezelfde. Dat heeft
een sterke band tussen ons ge
schapen. Vijf jaar lang hebben
we lief en leed met elkaar ge
deeld. Nu zien en spreken we
elkaar wat minder, maar onze
vriendschap zal altijd blijven
bestaan."
„Greg is een heel ander mens
dan velen denken. Hij zou een
geldwolf zijn, een bikkelharde
zakenman. Dat beeld klopt niet.
Ik denk dat ik zakelijker ben
dan hij. Het imago van Greg is
vooral gevormd door zijn omge
ving. Die vond dat hij kon wat
anderen niet konden en daarom
moest daar een vorstelijke belo
ning tegenover staan. Dat vind
ik helemaal niet vreemd. Iets
wat zeldzaam is, is per definitie
duur. En dat is ook nog betrek
kelijk. Want voor een salaris
van pakweg twee miljoen dollar
heeft Greg in z'n beste jaren
gezorgd voor publiciteit ter
waarde van misschien wel
twintig miljoen dollar."
Aan de zijde van LeMond heeft
Johan Lammerts ook Amerika
'ontdekt'. „Ik ben er de afgelo
pen jaren meerdere keren ge
weest, ook voor een langere
periode. Ik heb het er altijd
reuze naar mijn zin gehad.
Sterker, ik had soms een beetje
heimwee als ik weer thuis was.
Het is dan ook niet uitgesloten,
dat ik nog eens de oceaan over
steek om me er een tijdje te
vestigen. Ik denk dan aan een
combinatie tussen werk en stu
die in Amerika. In Antwerpen
hoop ik over een maand of zes
klaar te zijn. Dan heb ik het
eerste deel van mijn studie af
gerond. Die tijd kan ik finan
cieel gezien nog wel overbrug
gen, maar daarna zal ik toch
echt aan de slag moeten in het
bedrijfsleven om brood op de
plank te krijgen. Ik ben al bezig
met solliciteren naar een baan
als bedrijfsleider of assistent
manager. De branche is me om
het even, al heb ik een lichte
voorkeur voor de boekhandel."
De wielersport mag dan in het
leven van Johan Lammerts niet
meer centraal staan, helemaal
verloren is hij er nu ook weer
niet voor. Zo zal hij in februari
en maart de renners van de
Amerikaanse Saturn-ploeg be-
'Stilstand is achteruitgang'
geestdodend voor mij. Ik moetr'
met plezier kunnen trainen, wil
ik daar wat mee kunnen doen.
Wielrenners zijn stront-eigen
wijs. Van een moderne aaiipak
willen ze niets weten. Als een
idioot zes, zeven uur achter een
brommertje, daarmee trachten
ze hun conditie op te krikken.
Elke dag, steeds veel van het
zelfde. Ik ging er geestelijk ka
pot aan. Er zat niets spranke-
lends in. Ik knapte op het wiel
rennen af. Daarom ook geen te
leurstelling bij mij omdat ik
Barcelona niet haalde. Als je j
schaatsers op tien inschat, zitten
die wielrenners op nul. De bege
leiding, de training, het is alle
maal shit. Iedereen wil in dat
wereldje Peter Postje spelen,
maar zich echt verdiepen in de
sport, ho maar. Niets van dat
alles. Voor mij inderdaad dè ka
ter van het jaar."
Als Bart Veldkamp niet oppast,
zit hij morgen tegen het vallen
van de avond in Deventer met
datzelfde akelige gevoel. Olym
pisch schaatskampioen op de
10.000 meter. Ridder in de Orde
van Oranje Nassau. Sportman
van het jaar 1992. Nederlands
kampioen op de vijf en tien
kilometer. Het is een rijtje om
trots op te zijn. Alleen op repu
tatie worden echter geen EK-
startbewijzen uitgedeeld. Die
moeten, zoals door elke sterve
ling, gewoon op het ijs verdiend
worden.
DE STEM
ZATERDAG 2 JANUAR11993 DEEL B
Van onze verslaggever
Rob van Deursen
pen Haag/Hamar - Olym
pisch schaatskampioen op
ie 10.000 meter. Ridder in
ie Orde van Oranje Nas
sau. Sportman van het jaar
1992. Nederlands titelhou
der op de vijf en tien kilo
meter.
Een opsomming om uitermate
trots op te zijn. De 25-jarige
Bart Veldkamp spreekt echter
slechts van een apart soort te
vredenheid. „Je kunt op je lau
weren gaan rusten en zeggen:
het zal verder mijn tijd wel du
ren. Of je spreekt met jezelf af:
in 1992 was het goed, maar het
kan altijd nog beter. Dat laatste
deed ik. Stilstand is achteruit
gang. Ik wil meer richting de
Winterspelen van Lillehammer
1994."
Hagenaar Bart Veldkamp ten
voeten uit. Fanatiek als geen
ander. Dit weekeinde begint -
hoe gek het ook klinkt iets meer
dan dertien maanden voor dato -
de Olympische campagne voor
de vaderlandse schaatstop. In
Deventer op het half overdekte
kunst-ijs van de nieuw gebouw
de baan met de Nederlandse af
standskampioenschappen. Via
dat nationaal onderonsje per on
derdeel worden de startbewijzen
voor het EK van 22 tot en met 24
januari in Heerenveen verdeeld.
En onder het dak van Thialf dan
weer staat behalve de eer van
het EK zelf zijdelings Olympi
sche nominatie voor Lilleham
mer op'de rol'.
Vooral bij de mannen gaat het
meer dan waarschijnlijk zater
dag en zondag keihard tegen
keihard. Immers, in plaats van
de gebruikelijke vier vallen er
door beperking van de interna
tionale schaatsbond maar drie
startplaatsen voor Heerenveen in
Deventer te verdelen. En wie
afvalt, krijgt nauwelijks nog de
kans om zich internationaal naar
behoren voor het front van de
leden van het Nederlands Olym
pisch Comité te manifesteren.
Zeker omdat chef de mission
voor Lillehammer namens het
NOC, Ard Schenk, vroege duide
lijkheid nastreeft. En 'toeristen'
op de Spelen verafschuwt.
Zwakke sprint
Door zijn van nature zwakke
sprint zou Bart Veldkamp dit
weekeinde wel eens het kind van
de rekening kunnen worden. Het
gevecht spitst zich wat hem be
treft toe tot Arjan Schreuder en
Thomas Bos, terwijl Falko Zand-
stra (titelverdediger in Heeren
veen) en Rintje Ritsma him EK-
ticket reeds bijna op zak hebben.
«Het wordt ieder voor zich",
beseft Veldkamp, terwijl hij aan
dachtig de suiker door zijn kopje
thee roert. „Het gekke in het
Nederlandse schaatsen van de
Van onze verslaggever
schaats-onderdelen in het Viking
Skipet worden afgewerkt. Ne
derland blijft Nederland en dan
moet er immers vooral over geld
gesproken worden. Bart Veld
kamp gaat het niet uit de weg.
Gouden dromen mondden voor
hem niet uit in vette bankreke
ningen. „Hou op, miljonair word
je er niet van", zo opent hij
breed lachend. „Naar de moge
lijkheden in Nederland haalde ik
er het maximale financieel ge
zien uit. Tevoren zeiden ze tegen
me: 'Goud betekent een half mil
joen'. Mijn vader Hans schrok er
van.' Waarschuwde dat ik me
niet gek moest laten maken door
die rotte centen. Hij maakte van
Olympische Spelen een klote
wedstrijd, waar vele reputaties
op gebroken zijn. Dat hield me
kalm. Ik verdiende geen giganti
sche bedragen. Vergelijk je het
met Piet Kleine, die in 1976 in
Innsbruck goud op de 10.000
meter won, ja, dan ben ik spek-
koper. Kleine kreeg een baan als
postbode. Was daar heel geluk
kig mee. Terecht. Ik sta bij vijf
bedrijven onder contract. Ik kan
er van leven. Leg wat opzij voor
later. Een huis kopen en dat
overhouden aan het schaatsen
lijkt me over twee, drie jaar het
hoogst haalbare. En eerlijk ge
zegd zal ik daar zeer tevreden
mee zijn. De levens-ervaring, die
ik in deze jaren opdoe, vind ik
veel belangrijker. Ik begon als
een driftig, vaak te emotioneel
baasje. Dat kreeg ik onder con
trole. Veel waardevoller dan
geld."
Kaler
Deventer - Beste seizoentij
den belangrijkste deelneem
sters/deelnemers NK af
standen in Deventer.
VROUWEN
500 meter:
1. Aaftink 41.00
2. Meijer 41.63
3. Vellinga 42.15
4. Van Meggelen 42.38
5. Zee 42.70
1000 meter:
1. Aaftink 1.22.61
2. Meijer 1.25.17
3. Vellinga 1.25.41
4. DeLoor 1.27.17
5. Zee 1.27.67
1500 meter:
Ï.Thomas 2.10.59
2. Zijlstra 2.11.64
3. Voetelink 2.11.74
4. Van Zuilen 2.13.01
5. De Loor 2.13.26
3000 meter:
1. Zijlstra 4.29.09
2. Thomas 4.35.94
3. De Jong 4.38.43
4. Van der Voort 4.38.81
5. Huisman 4.40.38
5000 meter:
1. Zijlstra 7.33.06
2. Van der Voort 7.56.09
3. Thomas 7.59.18
4. Van Schie 8.03.22
5. Huisman 8.06.47
MANNEN
500meter:
1. Van Velde 37.91
2. Loef 38.28
3. Eitsma 38.60
4. Kramer 38.66
5. Janssen 38.76
1000 meter:
1. Van Velde 1.15.99
2. Van der Vlies 1.16.81
3. Kramer 1.17.68
4. Loef 1.17.74
5. Van der Poel 1.17.89
1500 meter:
1. Zandstra 1.54.92
2. Ritsma 1.55.47
3. Schreuder 1.56.32
4. Straathof 1.57.63
5. Veldkamp 1.58.36
5000 meter:
1. Veldkamp 6.50.00
2. Zandstra 6.53.69
3. Ritsma 6.53.89
4. Bos 7.02.57
5. Schreuder 7.04.49
10.000 meter:
1. Stam 14.40.90
2. Romme 14.42.37
3. Alleblas 14.47.87
4. Ten Kortenaar 15.00.89
5. Borst 15.04.57
Bart Veldkamp poseert met op de achtergrond het Viking Skipet in Hamar waar in 1994 tijdens de Olympische Winterspelen het schaatsen afgewerkt wordt.
FOTO LEO VOGELENZANG
laatste jaren was, dat de rangor
de van de eerste vier zich vrijwel
automatisch schikte. Het kwar
tet voor het EK bleek dan duide
lijk. Nu wordt het een strijd
tussen nummer drie en vier in de
kernploeg. Jongens, die heel
dicht bij elkaar zitten. En dat zet
logisch meer druk op de ketel.
We weten van elkaar dat we het
vooral zelf moeten doen. Schreu
der rijdt niet voor mij of anders
om. Ik weet voor honderd pro
cent zeker, dat als ik het niet
haal, ik dat aan mezelf heb te
wijten. Dat anderen dan simpel
weg beter waren."
Het lijkt dat Veldkamp bij voor
baat afstand neemt. Zich indekt
voor een Deventer teleurstelling
van jewelste. Niets is minder
waar. De Haagse stayer wil
knokken voor wat hij zichzelf
waard vindt. En dat ondanks het
feit dat hij het allemaal een stuk
makkelijker zou kunnen maken.
Immers, tussen Albertville en
Lillehammer liggen via het los
koppelen van de Zomer- en Win
terspelen door het IOC slechts
twee jaren. Als Olympisch kam
pioen moet het voor Veldkamp
mogelijk zijn zich totaal op de
lange schaats-afstanden te spe
cialiseren en het all-round-ge-
beuren in ieder geval voor een
seizoen links te laten liggen.
Tegenstander
Verrassend genoeg blijkt de
Zuidhollander echter een fel te
genstander van deze stelling.
„Ten eerste heb je het EK en
later het WK nodig om je in de
kijker te rijden voor de Spelen.
En ten tweede gebruik ik die
grote, internationale toernooien
voor mijn wedstrijd-ritme. Ik
zou gek worden van alleen - zeg
maar - woensdagavond-wed
strijdjes. Zou ik alleen gaan trai
nen voor Lillehammer, kun je me
als schaatser op de vuilnisbelt
smijten. De Spelen krijgen dan
een te zware mentale belasting.
Van 'oh jee, hier moet en zal het
gebeuren'. Met het EK en het
WK blijf je betrokken bij het
spanningsveld van de concurren
tie. Kijken naar Johann-Olav
Koss kan ook belangrijk zijn.
Daarom is het EK de eerste must
voor mij. Ik geloof heilig, dat ik
wat krediet heb bij het NOC,
maar dat verspeel je snel zodra
je uit het zicht blijft."
Laat nu niemand denken dat
Veldkamp zich grote zorgen
maakt. Hij gaat in Deventer ge
woon uit van zijn eigen kracht
en dat moet voldoende zijn, zo
gelooft hij stellig. Het Olympisch
succes in Albertville maakte hem
namelijk -een stuk zelfbewuster.
Rustiger ook, omdat die ene gou
den plak in ieder geval naast de
schoorsteen van de open haard
in het ouderlijk huis aan een
haakje („Kan de visite 'm goed
zien") hangt. „Het is toch anders
geworden", zegt Veldkamp op
recht. „Niet dat ik als mens
ineens met m'n borst constant
vooruit loop, maar er zit met die
plak een extra dimensie van het
hoogste niveau voorgoed vastge
klonken aan mijn sportloopbaan.
Stel dat ik morgen een rotbles-
sure oploop - dat blijft altijd
mogelijk - en ik kan nooit meer
schaatsen, dan nog ben ik voor
altijd de Olympisch kampioen op
de tien kilometer van Albertvil
le. Dat neemt niemand mij ooit
meer af. Kijk naar Gerrie Rnete-
mann, steeds de ex-wereldkam-
pioen. En naar Hennie Kuiper,
idem dito. Daarom kan ik van
daag de dag al tevreden terug
kijken op de periode sinds 1988,
toen ik in de kernploeg kwam.
Het EK in 1990 was ook voor
mij. Toch zit er verschil in.
Olympisch goud staat een trapje
hoger. Albertville geeft me nog
steeds een apart gevoel. Een te
vredenheid, die zich bijna niet
laat verwoorden. Dat moet je
meegemaakt hebben om er zin
nig over te kunnen praten. Niet
protserig, hoor. Ben je gek, ik
loop beslist niet van apetrotsig-
heid naast m'n schoenen. Ik be
keek de video-band en toen
kreeg ik wel iets van 'dat flikte
ik 'm toch maar' over me. En als
ik naar Studio Sport kijk, het
begin, met steeds die beelden
met die vlag en die zonnebril. Ja,
dan komt die uitzinnige vreugde
van vlak na mijn Olympische
race wel eens eventjes in me
terug. Dat draag ik allemaal te
genwoordig bij me. Dat vormt
mijn rijkdom."
Financiën
Dat laatste brengt de onderwerp
financiën ter tafel in de lounge
van het Scandic-hotel in Hamar,
het Noorse stadje waar in fe
bruari 1994 de Olympische
Bart Veldkamp mag dan 1992
afgesloten hebben als het goud
haantje van de Nederlandse
mannen-sport; de lange af
standsspecialist op de schaats
kampt echter ook met een kater
van het kaliber Siberische tijger.
Geschokt wendde hij zich in de
zomer af van wat hij aanvanke
lijk beschouwde als de meest
professionele sport ter wereld,
het wielrennen. Tijdens zijn po
ging om als lid van de achtervol-
gingsploeg op de baan de Zo
merspelen van Barcelona te ha
len, gingen zijn ogen wagenwijd
open.
„Ongelooflijk, het leken de Mid
deleeuwen wel, die trainingen op
de banen in Amsterdam en Alk
maar. Ondanks de weerstand
van baancoach Eric Geserinck
had ik er echt wel zin in. Ik vond
Albertville zo mooi. Veertien da
gen in de sfeer van louter top
sport. Weg van Nederland, waar
sport alleen tijdens de weekein-
des mag en waar je door-de-
weeks geacht wordt normaal te
werken. Dat wilde ik opnieuw.
In Barcelona. Direct begin mei,
toen ik startte met fietsen op de
piste, haalde ik mijn persoonlijk
record op de individuele achter
volging van 4.59 omlaag naar
4.43. In Stuttgart was dat, geloof
ik. Het ging daarna minder en
minder. De trainingen bleken te
