'HBO en LSO
tiadden al
in '82 moeten
fuseren'
suske wiski
hambone
Hans van Beers cultuurmakelaar tussen Hilversum en het zuiden
Magische lapjes aan draadjes van Feike Boschma
Het levensverhaal
van Ben Webster
GIDS
këNT 1/ D/r So£K
fSP BEJÜi£/DEHH£/D;
de stem
woensdag 9 december 1992
Het juryrapport van de Sphinx Cul
tuurprijs 1992 roemt VPRO-directeur
Hans van Beers om zijn gaven als
cultuurmakelaar, noemt hem een ma
nager met het hart op de juiste plaats
en prijst hem zowel vanwege zijn
inhoudelijk artistieke kennis en bevlo
genheid als politiek-zakelijk inzicht.
Hans van Beers (Eindhoven 1941)
heeft voordat hij in 1990 bij de VPRO
in dienst trad, een lange carrière ge
maakt in het onderwijs, het jongeren
werk, de kunst en de politiek. Hij was
onder meer mede-oprichter van Pink
pop, directeur van de Stedelijke Jeug
draad in den Bosch, acht jaar wethou
der in dezelfde plaats, lid van de Raad
voor de Kunst en vier jaar directeur
van het Rotterdams Philharmonisch
Orkest.
Hans van Beers: „Mensen reizenzijn goed geïnformeerd. De maatstaf van nu is een heel andere
dan die van 1964.foto vpro
Van onze verslaggever
Camiel Hamans
In het secretariaat klinkt
het wekelijkse duet van
Harmke Pijpers en Cor
Galis uit de radio, in de
kamer van Hans van Beers
wordt Schubert gedraaid.
De VPRO-directeur luis
tert niet naar de uitzen
ding van het eigen 'Ge
bouw'.
„Eigenlijk zou ik dat wel
moeten doen," zegt hij la
ter in het gesprek. „Ze
doen er nog wel eens be-
drijfsmededelingen in. Als
ze het niet eens zijn met
iets dat we besloten heb
ben, hoor je het meteen
daar. Hoewel, het wordt
minder. Het gaat goed bij
de VPRO."
Van Beers praat los en noncha
lant, zoals hij er ook uitziet. Een
bordeauxroodjasje met eronder
een open houthakkershemd.
Grote, vloekende ruiten en een
wit topje van een mariniers-in-
terlock. De woorden komen in
brokjes, steeds vijf of. zes aan
eengeregen, dan een pauze. Alsof
hij de nieuwe voorraad eerst
even kauwt voor hij ze uit zijn
wangzakken vallen laat. Van
Beers oogt goedmoedig. De
schijn bedriegt.
Met een gebaar alsof hij in een
schiettent de roos wil raken, zet
hij met de afstandsbediening de
cassette uit. Meteen erna, nog
zonder dat er een vraag gesteld
is, toont hij de vernieuwde
VPRO-gids. Een afwijkend for
maat. Breder dan tot nu toe. Op
twee naast elkaar liggende pagi
na's alle van belang zijnde tele
visieprogramma's van een dag.
Op de volgende op dezelfde ma
nier de radio. „En apart de klas
sieke muziek. Daar zit een markt
voor ons. De Radio 4-luisteraar
is geen VPRO-fan. Die vinden
ons nog altijd een wilde omroep.
Van die blote meiden en Wim T.
Schippers-humor. Door een
aparte klassieke muziekrubriek
proberen we ze binnen te krij
gen. Niemand anders doet het."
Centraal
Zonder overgang ontvouwt hij
zijn visie op Radio 4. „Van die
zender deugt niets. Er moet een
centrale zenderredactie komen.
Een hoofdredacteur, los van alle
omroepen, die samen met de ar
tistiek leider van het Muziekcen
trum, de verzamelde orkesten
van heel Hilversum, de program
ma's samenstelt. Klassieke mu
ziek, en dus Radio 4, heeft nau
welijks iets met identiteit te ma
ken. De omroepverenigingen die
er nu allemaal hun eigen plekje
hebben en zo weinig mogelijk
samen doen, hebben er daarom
niets te zoeken. Als er een redac
tie komt voor die zender, kun je
samenhang krijgen in de pro
gramma's, kan er een speelcul
tuur voor de verschillende om
roeporkesten ontstaan, krijgen
we de beste klassieke muziek
zender van de hele wereld."
„Geen wonder dat de Raad voor
de Kunst dat ook vond. Niet
alleen omdat ik erin zit, maar
omdat dit de enige manier is om
kwaliteit te bieden. Het NOS-
bestuur vond dat er 10 miljoen
bezuinigd kan worden op de
klassieke muziek. Ik eh, de
VPRO was tegen. Niet vanwege
dat bedrag, de leiding van de
orkesten had zelf aangegeven
dat er goedkoper en beter ge
werkt kon worden, maar omdat
er geen plan aan deze bezuini
ging ten grondslag lag."
„Het voorstel van het NOS-be-
stuur kwam bij de minister op
tafel. Die heeft het doorgezon
den voor advies aan de Raad
voor de Kunst en de Mediaraad
van Van der Louw. In de Raad
voor de Kunst kreeg ik het dus
weer voor mijn neus. Op het
eerste gezicht een beetje schizo
freen. Van Beers werkt mee aan
een plan, waarover hij nader
hand moet adviseren. Maar dat
is het niet. Ik heb steeds hetzelf
de standpunt ingenomen."
Flexibeler
„Er kan, dat zegt de orkestlei
ding zelf, met minder geld rond
gekomen worden. Maar er moet
wel een goed plan zijn. Dat heeft
de Raad voor de Kunst toen
maar geformuleerd. En dat is dat
idee van een centrale redactie.
Met een hoofdredacteur voor een
gelimiteerde periode. Die 10 mil
joen betekent niet per se het
opheffen van een orkest. Je kunt
flexibeler gaan werken. Kijk
maar naar het Nederlands Phil
harmonisch Orkest. Dat waren
vroeger drie orkesten. Nu doen
ze symfonisch repertoire, opera
begeleiding en kamermuziek.
Dat kan hier ook. Je moet wel
vaste kernen houden, vooral
voor zo'n kamerorkest, maar de
aanvullingen komen uit de grote
pot. En zou er wat tegen zijn als
de solo-hoboïst van Rotterdam
eens een weekje met het kamer
orkest meedoet?"
„Dit is andere koek dan wat de
kranten schreven toen ons advies
bekend werd. Wij willen niet
zomaar 10 miljoen graaien uit de
omroeporkesten. Een plan daar
gaat het om. En die 10 miljoen
blijven in de kunst. Die gaan
naar film, drama en dat soort
dingen."
Saai
Van Beers neemt ineens de hou
ding van een beroepsvergade
raar aan, als hem erop gewezen
wordt dat hij het weliswaar
steeds over kunst heeft, maar
dat de VPRO toch zeker niet een
kunstomroep bij uitstek ge
noemd kan worden. Alsof hij
inspiratie van boven verwacht,
kijkt hij zwijgend naar het pla
fond, legt de vingertoppen van
beide handen tegen elkaar en
plaatst de wijsvingers tegen het
topje van zijn neus. Dan komt er
zonder hapering een volledige
zin: „Daar is een genuanceerd
antwoord op te geven."
Wat volgt is het bekende om-
roepbazenverhaal over goede
kunst die niet per definitie goede
televisie oplevert. Dat een Ma-
hlersymfonie onder Haitink op
tv saai blijft. Dat theaterregis
traties bijna altijd rampzalig
zijn. „Dans kan nog wel. Zo
maar opnemen wordt ook droog.
Speciaal ensceneren en monte
ren, dat kan. Maar er zijn er
maar een paar die dat op een
adembenemende manier kunnen.
In Nederland helemaal."
Sluitstuk van zijn betoog is, dat
de NOS al zo veel doet. „De
aanvullende taak van de NOS is
daarvoor en dat doen ze goed."
Van Beers laat een lange stilte
vallen, blijkbaar om het effect
van zijn woorden te meten. Bij
de eerste tegenwerping komt zijn
normale toon terug.
Bijzonders
„Je hebt gelijk. Dit verhaal kan
elke zendgemachtigde vertellen.
Maar de VPRO heeft best wat
bijzonders. Zo'n programma als
'Reiziger op zondag'. In omroep-
termen geen groot succes. Toch
altijd nog zo'n 30 voetbalsta
dions vol kijkers. Dat blijft. En
dan die Sellars' opera's. Dat is
ook meer VPRO dan een Ring,
behalve als die totaal afwijkend
zou zijn. Prima Vista. De keuze
van onze films. Cult- en kijk-
huiswerk. Rond Kerst brengen
we 16 musicals. Die musicals
zijn niet typisch VPRO. Wel dat
,we er zo veel bij elkaar bren
gen."
„En dan dat wij een eigen thea
tergezelschap opgericht hebben.
Speciaal voor televisie. Zes to
neelstukken, bewerkt en gemo
derniseerd. Een vaste regisseur
en zeven vaste acteurs. Namen
als Dagelet, Pelgrom, Wouden
berg en Vecht. Dat durft toch
niemand."
„Het gaat ons niet zo maar om
het etiket kunst. Voor ons wordt
het pas interessant als er iets
mee aan de hand is. Het moet
onderscheidend zijn. Kunst op
zich kan overal. Weet jij een
voorbeeld van kunst die geen
AVRO kan zijn?" Film is nor
maal geen kunst. Film bij de
VPRO wel."
„Diogenes, dat is ook kunst. Het
is meer dan een informatieve
rubriek. Het heeft een kunstzin
nige uitstraling. Niet alleen door
de vorm." Van Beers raakt opge
wonden en op een wat hogere
toon en snelheid volgt zijn credo:
"Het gaat om geëmotioneerd ra
ken, gepassioneerd, gebiolo
geerd. Zo berichten, dat verbeel
den. Over in zichzelf emotionele
onderwerpen. Emotie in inhoud
en vorm. Dat is kunst. En op die
manier is de VPRO wel een kun
stomroep."
„Die prijs van Sphinx," zegt Van
Beers, „getuigt natuurlijk ook
van moed. Maastricht is boos op
me. De Raad voor de Kunst, en
ik dus, hebben gepleit voor op
heffen van het Limburgs Symfo
nie Orkest. Het zou samen met
Het Brabants Orkest een ver
groot symfonie-orkest moeten
worden. Op niveau en voor de
beste regionale podia. Dat is me
niet in dank afgenomen door
Maastricht. Dat Sphinx deson
danks die prijs aan mij uitreikt,
vind ik daarom dapper."
„Nu ons plan niet doorgaat en
alles moet blijven, zoals het is,
heb ik geen kinnesinne. Ik blijf
natuurlijk wel bij mijn mening
dat het voor de kwaliteit beter
geweest was, als zo'n fusie er wel
gekomen was."
Van Beers reageert nieuwsgierig
als een copie van een krantearti
kel uit 1982 voor zijn neus ge
legd wordt. Een stuk van dezelf
de Hans van Beers, toen nog
wethouder van cultuur van Den
Bosch die zich met tal van argu
menten keerde tegen een plan
van minister Van der Louw om
Het Brabants Orkest te laten
fuseren met het Limburgs Sym
fonie Orkest.
Protestactie
Na een paar seconden van lezing
heeft hij zijn antwoord klaar:
„Ik heb het toen natuurlijk blind
opgenomen voor het HBO. Ik
was PvdA-wethouder van cul
tuur en het begon ons net een
beetje te lukken regionale of
lokale cultuurpolitiek op de
agenda te krijgen. Daarom heb
ik de protestactie tegen de fusie
van harte ondersteund. Het was
lokale culturele politiek, 'blijf
van ons orkest af'. Bij nader
inzien denk ik dat het handiger
geweest was, als er toen gefu
seerd was. Toen was er nog geld
voor. Dan hadden we nu een
volwaardig groot symfonie-or
kest voor het Zuiden gehad."
„Spreiding werkt niet meer. De
volksopvoedende waarde van ei
gen ensembles, betwijfel ik. Di
rect na de oorlog, toen de PvdA
een keer een kunstminister
mocht leveren en die spreidings
gedachte introduceerde, was het
anders. Er is veel veranderd tus
sen toen en nu."
Ontwikkeling
„Er is een gigantische ontwikke
ling in de media geweest. Er zijn
overal fonotheken en discothe
ken. Mensen reizen, zijn goed
geïnformeerd. Ze hebben de bes
te spullen. Ze weten wat kwali
teit is. De maatstaf van nu is een
heel andere dan die van 1946. En
dan vraag ik me af: 'Wat is het
nut van regionaal politieke over
wegingen, van een spreiding die
leidt tot ensembles die zich
slechts bij benadering kunnen
meten met de kwaliteit die de
mensen thuis hebben.' Natuur
lijk kun je het bestaansrecht van
je eigen provinciale orkest legiti
meren met regionaal bewustzijn,
betrokkenheid en atmosfeer. Ik
vraag me af of dat op termijn
niet averrechts werkt."
„Met het in stand houden van al
die eigen regionale ensembles,
krijg je op een gegeven moment
dat het publiek gaat zeggen: het
is niet echt goed, ook niet echt
slecht, maar wel van dichtbij.
Zo'n kwalificatie verdienen die
musici niet."
„Als ik mezelf zo hoor, lijkt het
of ik alles wil opdoeken. Dat
bedoel ik niet. Mijn alternatief
is: een goed en bevredigend gro
ter orkest op termijn. Niet super.
Met een vergelijking: topvoetbal
wordt gespeeld door Ajax en
PSV, ik blijf per slot van reke
ning een Eindhovense jongen. In
de rest van Brabant wordt ook
betaald gevoetbald, maar niet op
dat niveau. Voor het publiek, dat
de kwaliteit wekelijks op het
scherm te zien krijgt, is het toch
veel bevredigender als het zo'n
kwaliteit ook van de eigen spe
lers geboden krijgt. Als Tilburg,
Waalwijk en Breda samen gaan.
Een FC Midden Brabant. Zo'n
club wordt geen Europacupwin
naar, maar wel een goede en
bevredigende. Eentje, die mee-
kan op het niveau van de eredi
visie. Het enige nadeel is dat het
publiek een half uurtje langer in
de bus moet zitten. Dat lijkt me
te overkomen."
Door Marjan Mes
Hoe een Friese boerenzoon
uit IJsbrechtum bezeten
raakte van het poppenspel en
daarin een uniek talent werd,
staat te lezen in 'Feike Bo
schma, een leven aan draad
jes'. De zwijgzame Fries wist
al jong dat hij geen namaak-
werkelijkheid met marionet
ten wilde, zoals hij die als
12-jarige jongen op de kermis
had gezien.
Toch waren het die variétévoor
stellingen met realistische pop
pen die hem hadden doen besef
fen dat poppenspel zijn wereld
was. Hij wilde de werkelijkheid
echter niet imiteren, maar het
ongrijpbare uitbeelden en de
grens tussen schijn en werkelijk
heid laten zien. Niet aan kinde
ren maar aan een volwassen pu
bliek. Poppenkast voor kinderen;
dat was niets voor hem. Zijn
poppen waren geen Jan Klaas-
sens of Katrijnen, maar werden
op den duur vaak niet meer dan
een lapje stof dat pas een figuur
tje werd als hij aan de touwtjes
trok.
In de jaren zeventig heb ik Feike
Boschma meermalen zien optre
den bij Funhouse van mimespe-
ler Rob van Houten. Die absurde
voorstellingen met hun grappige,
krakkemikkige theaterentourage
werden poëtisch op het moment
dat Feike Boschma zijn ijle
droomfiguurtjes liet zweven.
Soms gingen ze opeens dood en
dat was heel dramatisch.
„Het allerboeiendste van de
pop", zegt hij in het boek van
Hanny Alkema, „is dat hij op zo
simpele manier het verschil tus
sen leven en dood kan uitbeel
den. Als hij hangt, is hij dood,
trek je aan de touwtjes, dan leeft
Feike Boschma tijdens zijn 40-jarige jubileum twee jaar
geleden. foto anp
hfj weer. Dat is het grootste
drama dat je je kunt voorstellen
en tegelijkertijd het sterkste
theatrale effect dat je kunt laten
zien."
Voor Feike Boschma is poppen
spel een 'levend schilderij'. Van
anekdotische verhaaltjes houdt
hij niet. „Marionetten weerspie
gelen niet een menselijk leven
maar de dromen van mensen,
hun idealen en verborgen ver
langens. Ze hebben maar een
bezwaar en dat is dat ze altijd
wat zweverig blijven, letterlijk.
Je kunt ze nooit van het ene
moment op het andere stil zet
ten. Met stok- en draadpoppen
kan dat wel en daarom werk ik
daar vaker dan vroeger mee."
Hongerwinter
Boschma heeft zelf ook nog kor
te tijd geboerd, maar zijn liefde
had het niet. Hij ging daarom
dus maar naar de MTS. In 1944
tijdens de Hongerwinter staande
voor de spiegel besloot hij pop
penspeler te worden. In 1945
debuteerde hij als beroeps in
Sneek waar hij zijn allereerste
abstracte marionet vertoonde.
Belangrijk voor zijn artistieke
ontwikkeling waren ondermeer
Wim Sonneveld, Guido van Deth
en vooral de Duitse mimespeel-
ster Cilli Wang met wie hij veel
is opgetreden.
Ook de beeldend kunstenaar
Peter Struycken (van de latere
computerontwerpen) en Willy
Brill met haar jiddische pro
gramma's waren geestverwan
ten. Met hen heeft hij vele malen
intensief samengewerkt in voor
stellingen die in de jaren zestig
ook op de televisie werden uitge
zonden. In die tijd vond hij tele
visie nog een uitdaging omdat er
nog geëxperimenteerd kon wor
den.
Feike Boschma is een laat
bloeier, die dankzij contacten
met andere kunstenaars lang
zaam tot een steeds grotere ar
tistieke rijpheid kwam. In 1981
trad hij met 'De Rode Sjaal' op
in het Holland Festival. De pop
kreeg daarin macht over zijn
bespeler die grotesk tenonder
ging, gewurgd door het rode
sjaaltje van zijn pop, maar dan
in een enorme uitvergroting.
Dankzij dit superieure program
ma werd Boschma uitgenodigd
in Athene waar hij Griekse thea
tervrienden maakte die hem
enorm stimuleerden.
Drama
'A romance in many dimensions'
werd een van zijn allermooiste
en meest dramatische produk-
ties. Tussen de première in 1989
en zijn veertigjarig jubileum in
1990 speelde zich een persoon
lijk drama af in het leven van
Feike Boschma. Zoon Klaas die
hem vaak assisteerde, overleed
aan slokdarmkanker. Hij was
geboren uit het huwelijk met
Ans Wierda van wie hij na tien
jaar in 1968 was gescheiden,
nadat Ans haar greep op de
werkelijkheid had verloren.
Zijn nieuwe levensgezellin werd
Elleke Mebius, lerares Neder
lands, die hem dankzij haar vas
te baan een eigen huis met ate
lier kon bieden. In tegenstelling
tot Ans kon zij heel goed tegen
zijn stilzwijgendheid in periodes
van creativiteit. Ook wist zij met
de al even naarbinnengekeerde
Klaas een goede relatie op te
bouwen. Bij zijn 40-jarig jubi
leum ontving Feike Boschma in
1990 de prijs van de Vereniging
van Schouwburg- en Concertge
bouwdirecties. En op zijn 71e
werd hem vorig jaar voor het
eerst in zijn leven een meerja-
rensubsidie toegekend, die door
loopt tot en met 1996. Van Feike
Boschma valt dus nog heel wat
te verwachten.
Hanny Alkema: 'Feike Boschma,
een leven aan draadjes'. Uitg. Uni-
pers, prijs 29.90.
Jeroen de Valk schrijft allereerste biografie
Door onze redacteur Hans Rooseboom
Ben Webster (geboren 1909) was niet alleen één vande
vijf grote tenorsaxofonisten van deze eeuw, hij was ooi
familie van Abraham Lincoln (geboren 1809). De over-
grootvader van Webster, die de naam Missourian Sallé
droeg, was een broer van de Amerikaanse president.
Thomas Lincoln was rond
1809, in de binnenlanden van
Kentucky, niet alleen verant
woordelijk voor de geboorte
van de grote slavenbevrijder
Abraham, maar ook voor de
zwangerschap van een slavin,
die kort tevoren uit het West-
afrikaanse Guinee was wegge
rukt.
Uit deze buitenechtelijke es
capade werd Missourian Sallé
geboren, een halfbroer dus
van Abraham Lincoln, en de
grondlegger van de familie
van Ben Webster van moe
derszijde. Bewijzen voor deze
familiemythe zijn er niet.
Maar feit is wel dat Abraham
Lincoln en Missourian Sallé in
hetzelfde jaar geboren werden
in hetzelfde dorp in Kentucky.
En nog belangrijker: op de
foto vertoont Websters voor
vader een duidelijke gelijkenis
met 'Abe'.
Deze wetenswaardigheden
staan in het boek In a mellow
tone. Het levensverhaal van
Ben Webster van de Neder
landse journalist Jeroen de
Valk. Het is de eerste biografie
ter wereld van de legendari
sche tenorist.
Een zekere presidentiële
waardigheid was Ben Webster
overigens niet vreemd. Hij was
onverstoorbaar (behalve als
hij dronken was) en liet graag
anderen klusjes voor hem op
knappen. Hij was gewend dat
de dingen voor hem gedaan
werden. Resultaat van zijn op
voeding: Ben groeide op in een
redelijk welvarend zwart bur
gerlijk gezin in Kansas City,
Missouri. Zijn vader ging er al
snel vandoor, maar hij had een
krachtige moeder.
Viool
Kansas City was in de jaren
'20 hét centrum van de jazz in
Amerika, dus het lag voor de
hand dat de hypermuzikale
Benjamin Webster (later bleek
dat hij een absoluut gehoor
had) al snel de viool die hij
van zijn moeder moest bespe
len weggooide en zich in de
jazz stortte.
Jarenlang werkte de van natu
re luie Webster (door zijn op
voeding nog versterkt) kei
hard. Tot hij in 1940 bij El
lington terecht kwam speelde
Ben Webster in een hele reeks
bands, waaronder beroemde
als die van Bennie Moten,
Fletcher Henderson, Andy
Kirk, Cab Calloway, Teddy
Wilson. Op allerlei plaatopna
men is de ontwikkeling van
Webster tot een goed vakman
te volgen.
Als goede sideman deed hij
zijn intrede bij Duke Ellington
(de Olympus voor jazzmuzi
kanten) en onder de gunstige
omstandigheden bij the Duke
groeide hij uit tot een muzika
le persoonlijkheid van de eer
ste rang. Zijn definitieve eigen
stijl vond Ben Webster pas in
de jaren '50, toen hij de '40
dus al dik gepasseerd was.
Een trage ontwikkeling, die
geheel in overeenstemming
was met zijn geaardheid, zijn
opvoeding en zijn voorkomen.
Slechts heel even is Webster
getrouwd geweest, en hij heeft
het daarna nooit meer gepro
beerd. Hij keerde terug naar
zijn geboortestad Kansas City
en woonde tot hun dood bij
zijn moeder en zijn oudtante,
die hem liefdevol verzorgden,
maar hem ook commandeer
den en strikt aan de regels
hielden.
Webster had dat nodig. Toen
hij tussen 1966 en 1969 ij
Amsterdam woonde, viel hij ij
handen van de 77-jarige me
vrouw Hartlooper, een joodss
weduwe. In haar bovenhuis
aan de Waalstraat, Amster
dam-Rivierenbuurt, huurde
Webster een kamer. Maar Mrs
Hartlooper deed veel meer. Ze
maakte zijn ontbijt en avond
eten, verbood hem veel te
drinken, maar was ook aan
wezig bij zijn concerten en
televisie-optredens. Als hij be
zoek kreeg was zij de gast
vrouw. Ben was zeer met deze
dame ingenomen. „Ze behan
delde hem als een grote zoon
die maar niet wil oppassen",
zegt zijn toenmalige vriend
Joan van der Keuken.
Gedurende de jaren '50 had
Webster geleefd als studio- en
nachtclubmuzikant in Los An
geles en New York. Hij maak
te onderdeel uit van de stal
van Norman Grantz. Zijn
moeder en oudtante overleden
in '63, het publiek raakte op
hem uitgekeken en hij op hel
publiek, Webster werd zeer
dik en dronk heel veel.
Hij besloot zijn geluk in Euro
pa te beproeven. „In Europa
kreeg hij, zoals meer Ameri
kaanse jazz-musici, het res
pect waar hij zo naar verlang
de", schrijft Jeroen de Valk.
Webster liet in Amerika let
terlijk alles achter. Hij leidde
een schamel bestaan, maai
had kennelijk ook niet veel
nodig. Een opsomming van
zijn bezittingen geeft beter
dan wat ook aan wat vooi
iemand Ben Webster was.
„Ben had niet zoveel bezittin
gen", schrijft Jeroen de Valk
over Websters Amsterdamse
periode. „Naast zijn saxofoon
en de plano bezat hij ongeveer
20 platen, een stel banden (één
met wakin'up musicen een
stereo-installatie. Ook had hij
wat foto's van de vrouwen die
hem hadden opgevoed en van
zijn geboortehuis".
Breda
Van 1969 tot zijn dood in 1973
woonde Webster in Kopenha
gen, maar hij bleef veel in
Nederland optreden, waar hij
veel vrienden had. Zijn
zondheid ging hollend achter
uit, hij werd wanstaltig dik
dronk altijd maar door.
Op 31 mei 1973 trad hij met
het Metropole Orkest en de
Dutch Swing College Band op
tijdens het derde Oude Stijl
Jazz Festival in Breda. Er
werd een 'Duke-Ellington-
concert' gebracht in Het Turf
schip. Na twee stukken werd
Webster van het podium ver
wijderd. Volgens een collega
muzikant kon hij nauwelijks
op zijn benen staan. Toch
schreef de recensent van De
Stem daags na het concert:
„Zijn lyrisch vermogen zorgde
ervoor dat Mood Indigo en
Satin Doll als onvergetelijke
nummers in het geheugen
werden gegrift".
Het zou een van Websters
laatste optredens zijn. Op 20
september 1973 overleed de
tenorist in het Amsterdamse
Lucas Ziekenhuis, na een be
roerte gevolfd door een long
ontsteking.
De stoffelijke resten van Ben
Webster bevinden zich op een
Kopenhaagse begraafplaats,
naast die van Sören Kierke
gaard en Hans Christian An
dersen.
Jeroen de Valk: 'In a mellow
tone. De levensgeschiedenis van
Ben Webster'. Uitg. Van Gennep.
Ben Webster speelde vlak voor zijn overlijden in 197S
Het Turfschip in Breda. 'foto hans chabo1
de stem
radio 1
heel uur en 7.30, 8.30, 12.30,
yj30 17.30, 18.30 en 06.30 Nieuws.
i/ara- 7 07 Radio I woensdageditie.
a\W 12.07 AVRO Radiojournaal.
wrrv- 17.05 Hier en nu. 19.04 Hier
.n nu/Praatradio. NOS: 20.04 Langs
jp lijn sport en muziek. 23.07 Met
het oog op morgen. EO: 0.04 Voor
wie niet slapen kan. 1.02 Zingen in
de nacht. 2.02 De verandering. 3.02
Gospels van toen. 4.02 De ochtend-
mix. 5.02-7.00 Wakker op weg
radio 2
Élk heel uur nieuws. VOO: 7.04 Ook
noeiemorgen. 9.04 Muziek terwijl u
Lrkt 12.04 Het is maar een spelle
tje 14.04 Terug in de tijd. 15.04
Nederland muziekland. EO: 17.04
Alle mensen. VPRO: 18.04 Ekkel ho
rizontaal- EO: 19-04 Country trail.
2004 Samen zingen in.... 20.30 Ne
derland zingt: Licht op jongerenko
ren 21.04 Gospelpodium. 22.04
Praise op woensdag. 23.04-24.00
Take it easy
radio 3
Elk heel uur nieuws. AKN: 6.02
Breakfast-club 9.04 Arbeidsvitami
nen 11.04 Baas van de dag. VARA:
1204 Denk aan Henk. 14.04 Carola.
AKN-15.04 Popsjop. VOO: 17.04 Rin-
keldekinkel. NOS: 18.04 Avondspits.
EO: 19.04 Spoor 7. AKN: 20.04 Pa
perclip magazine. VPRO: 21.04 Villa
65 TROS: 0.04 TROS Nachtwacht.
NOS: 2.02 Papa is wakker. AKN:
4.02-6.00 Pyjama-FM
radio 4
7 00 8.00, 13.00, 18.00 en 20.00
Nieuws. NCRV: 7.02 Preludium. 8.04
Musica sacra. 9.00 Muziek voor
miljoenen. 11.00 Ochtendconcert:
Honeggger, Milhaud en de Groupe
des Six. 13.04 Stemmen. EO: 14.00
Het middagconcert. Pianomuz.
16 00 De Nederlanden. AVRO: 17.00
Jacco's keus. AVRO: 18.04 Kleine
zaal: Wiener Schubert Trio. 19.00
Opera magazine. 20.02 Avondcon
cert: Nieuw Sinfonietta Amsterdam
met tenor en hoorn. 23.00-24.00
Jazzspectrum
radio 5
Elk heel uur nieuws. NOS: 6.45-6.50
Mededelingenrubriek met uitge
breid weerbericht en Scheepvaart-
berichten. 7.05 1008 AM. 8.55 Wa
terstanden. EO: 9.02 Vrouw-zijn.
KRO: 10.02 Gezondheid, een zorg.
10.55 Column. 11 02 M/V. 12.02 On
der tafel. 13.10 Damokles. 14.02
Glas in lood. 15.02 Camera Obscura.
rvu: 16.02 De schatkamer. NOS:
17.10 Radio UIT. PP: 17.50 Groen
Links. 18.00 Nieuws. KRO: 18.02 De
fascinatie. 18.30 Ik zal er zijn. 18.50
Boekenwijsheid. EO: 19.00 Waar
waren we ook alweer? NOS: 19.15
Nieuws en actualiteiten in het
Turks. 19.50 Nieuws en actualitei
ten in het Marokkaans en Berbers.
20.40 Nieuws en actualiteiten in het
Chinees. TELEAC: 21.00 Kwaliteits
management. 21.30 Frans voor be
drijf en beroep. 22.00 Schoner pro-
ducren. 22.30 Ziekteverzuim. 22.45
Praktijkdiploma Informatica I KRO:
23.00-24.00 Heb ik iets gemist?
omroep brabant
leder heel uur en 7.30 ANP nieuws,
gevolgd door Brabants nieuws en
actualiteiten. 7.45 De krant in Bra
bant. 7.51 Weerman Johan Ver-
schuuren. 7.55 Nieuwsoverzicht.
8.05 Actualiteiten Radio 1.9.07 Mu-
ziekkiosk. 10.07 Draaibank, verzoek
platen'. 11.07 Van Harte, felicitatie
programma. 12.53 Bericht voor boer
en tuinder. 12.55 Nieuwsoverzicht.
13.05 Actualiteiten Radio 1. 14.07
Muziekkiosk. 16.07 De heerlijkheid.
17.45 De agenda. 17.55-18.00
Nieuwsoverzicht
omroep zeeland
7.05-7.30 Nieuws en actualiteiten.
12.05 Nieuws en actualiteiten. 12.30
Het weer in de provincie. 12.35
Streekeigen. 12.55-13.00 De agen
da. 16.03 Het kanaal door Zeeland.
17.05 Nieuws en actualiteiten. 17.30
Het weer in de provincie 17.35
Goed Zeeuws. 17.55-18.00 De agen-
18.591
19.281
19.501
20.00.
20.25/
22.151
22.501
23.321
01.01.
13.001
16,00.
16.081
16.551
17.231
17.281
17.30"
18.00.
18.18 f
18.45!
19.10
19.37
20.06
20.12
20.20
22.25
23.06
23.36
BE
13.00 t
13.20 G
bf
19.30 J
20.00 l
20.30 ij
23.051
Dl
06.001
09.001
09.03 i
09.451
10 00
10.031
10.45
11.00
11.031
11.20
12.55
13.00
13.45
14.00
14.02
14.30
15.00
15.031
15.30
16.00
16.03T
16 301
17.00
17.15T
17.25!
17.35
18.30
teif vjn onze
fins i
BeeI de mem
mooi hondje
schoon, hé U