Ltlete Ellen van Langen moet nog wennen aan Olympische titel
A "9:
»io Tvir^
OOO
BARCELONA '92
6Sport heeft dorpspleinfunctie'
B KORT
NOC-baas Wouter Huibregtsen loopt in Barcelona van hot naar her
|e stem
OLYMPISCHE SPELEN
zaterdag 8 augustus 1992
B3
vierde goud
ten af
sluitingsceremonie
■edaille
BARCELONA
BARCELONA '92
BARCELONA
Ik leer liever van mijn eigen fouten'
ISTUS
|40 uur.
laats mannen 17.00 uur.
plaatsen 9-12 10.45 uur.
BTUS
jan 18.30 uur.
(Cub) finale zwaarwelte
fret Haymakers finale sprin
Staten finale mannen \A
9-12 10.15 uur.
luieren is de grootste
Ibby van Ellen van
Lgen volgens de Olym-
[ische presentatiegids
L de Koninklijke Ne-
lerlandse Atletiek Unie.
|an luieren is niets meer
Ikomen sinds ze maan
dagavond in Barcelona
Kympisch kampioene
l-erd op de 800 meter,
leleidelijk aan dringt
Tet tot haar door wat ze
ji l minuut en 55,54 se-
(onden heeft aangericht.
>-23.05: Basketbal finale
|nen)
E-23.35: Studio Barcelona
Jp: Samenvatting van de dag
ijtetbal vervolg finale
Voetbal: Feyenoord-Bar.
ZONDAG
Nederland 3
>-12.00: Olympische Zomer-
jen met paardesport springen
Lüdueel eerste manche. Bok-
finales
|0-13.00: Paardesport sprin-
vervolg eerste manche. Bok-
■finales vervolg
|0-17.00: Volleybal finale
nen. Paardesport springen
vidueel tweede manche. Bok-
Jfinales
10-18.00: Waterpolo finale
10-21.00: Nederlandse items.
Letiek marathon mannen
1)0-22.00: Samenvatting van
■pelen
|0-23.35: Sluitingsceremonie
{5-00.00: Studio Barcelona
»0: Voetbal: Amsterdam-toer-
Itse Birgit Schmidt is terug
[oud in Moskou veroverde
npische titel in de eenper-
oud en een keer zilver mee-
|jaar niet in een kano. Ze
Pas in janauri hervatte ze
[zolledig. Nooit kwfim haar
Jet zilver was voor de Hon-
érdste seconde finishte. Het
rit Polen, die daarmee haar
aren gaan denken. Niet eer-
||t daden. Zeven maanden ia
ildus de 30-jarige winnares,
yd met de vroegere wereld-
Be solokayak. In Los Angeles
k-boycot verstek laten gaan.
i de K4 om te zegevieren en
lam op het rustige water van
Mledige triomf van het vroe-
Hij versloeg de Hongaarse
vege bezette Kolehmainen
Iet eindschot van de Fin was
|treep was het verschil drie-
haar uitspraken over gebruik
fezwakt. Dat deed de Olympi-
gisteren nadat de internatio-
F) had aangekondigd een
biding van de uitlatingen van
lik van verboden middelen te
Ite sterk uitgedrukt", zei de
de bedoeling gehad collega's
pb in het algemeen gesprok®
j verkeerd geïnterpreteerd. Ik
i zich persoonlijk aangespt-
|en. In het bijzonder aan Ame-
doelend op Gail Devers die
[ïderdag na haar gouden race
de blanken was, is door een
gëen racistische opmerking op-
|ding heeft Torrence verzocht
i van provocerende opmerkin-
meer van me horen. Ik houd
Maar ik blijf het gebruik van
nanier. En ik zal de jeugd blij-
^welijke gevolgen van drugsge'
prkmenistan zullen zondag de
jrische Spelen boycotten. De
ïemenebest van Onafhankelijke
lllen daarmee protesteren tegen
ksdoerdiejev.
hoen in het halfzwaargewichti
ging van zijn eigen coach Alek'
meedoen. Hij zou een te grt>'e
|ere gewichtheffer uit het G0i>-
loest overigens genoegen neme11
Isverse republiek Bosnië-Herce-
gsceremonie missen. De ex-J°e'
an al in het vliegtuig naar huis-
flmadi Jabraijlov heeft gisteren
I De sportman uit het GOS pr°'
issing van de scheidsrechters.
?ng (6.54 minuten) met 0-1 fl
de Amerikaan Kevin Jackson-
aij onmiskenbaar een punt ge-
r anders over. Jabraijlov was z
niet op het podium wilde ver-
toch, maar eenmaal op het ere-
e.
arcelona - Ze verontschuldigt
ch omdat ze vijf minuten te
at is voor de afspraak. Ook
lympisch kampioenen moeten
ch aan afspraken houden,
sdt Ellen van Langen. Al valt
it niet altijd mee.
h het Olympisch dorp en in de
ad word ik aangesproken door
ensen die me herkennen, ook
loop ik in gewone kleren,
enk ik even snel in een kwar-
ertje iets te gaan eten, doe ik er
el een half uur over. Het is een
:eemde gewaarwording onbe-
ïnden zomaar ineens op je af te
en stappen".
lien van Langen oogt nog fris
lor iemand die sinds maandag-
'ond geleefd wordt. De 70 an-
chtkaarten liggen al twee we
en ongeschreven op haar ka-
er. Ze neemt zich voor er toch
ms tijd voor vrij te maken,
lordat de Spelen voorbij zijn.
e 26-jarige atlete ziet er niet
igenop publiek bezit te worden
j terugkeer in Nederland.
Hier in Barcelona kijken de
ensen tijdens de Olympische
leien uit naar bekende spor-
is. Maandag is dat over. Dan
t ik weer thuis in Amsterdam,
kan me niet voorstellen dat ik
in niet eens meer rustig bij de
ikker brood kan kopen. Hoe-
el, ik ben natuurlijk de afgelo-
tn dagen wel vaak met mijn
oofd op de televisie geweest",
if heeft ze haar gouden race
'g niet in alle rust terug kun-
tn zien op video. „De dagen
or mijn wedstrijd heb ik op de
ïbirne zitten kijken naar de 400
eter en naar de 800 meter voor
annen, naar de ceremonie ook.
et is zo'n vreemd idee dat ik
tar ook heb gestaan. Ik zou de
Door Marcel Luyckx
beelden wel eens willen zien. Ik
zal ze thuis nog wel geregeld te
rugkijken. Heus niet elke dag,
maar zo af en toe, als ik daar zin
in heb. Ik vind het ook nog altijd
raar om mijn naam te horen in
combinatie met 'Olympisch
kampioen'".
Koningin
Van Langen ontving gelukstele
grammen en faxen van mensen
die ze nog nooit ontmoet had.
Van koningin Beatrix en prins
Claus bijvoorbeeld. „Dat is zo
gebruikelijk, hè. Daarom stond
ik er niet echt van te kijken, ook
al ken ik ze dan niet persoon
lijk". De hardloopster mag dan
alweer vier jaar ingeschreven
staan bij de burgerlijke stand
(en de sociale dienst) van Am
sterdam, Oldenzaal claimt ook
een kampioene in huis te heb
ben. Massa's felicitaties stroom
den binnen vanuit haar geboor
teplaats.
„Of ik Oldenzaalse of Amster
damse ben? Dat is een gemene
vraag. Ik voel me nog wel een
beetje Oldenzaalse. Ik kom er
nog graag terug. Het is dan met
een ontzettend gezellig. Ik heb er
nog vriendinnen wonen. Maar ik
zie me er niet een huis kopen om
er voor altijd te blijven wonen.
In Amsterdam heb ik het naar
mijn zin".
Ze woont in een opgeknapt
kraakpand in Amsterdam, sa
men met haar vriend Hans Koe-
leman en de poes Kruimeltje.
„De overgang vier jaar geleden
naar de grote stad is me meege
vallen. Oldenzaal is natuurlijk
geen wereldstad. Ik wist dat het
een wereld van verschil was. In
september begon ik met m'n stu
die. Daarvoor had ik een baantje
als seizoenarbeidster bij een dia
mantair in Amsterdam. Ik had
leuke collega's. Kende dus met
een al wat mensen. Daarvoor
had ik al eens een half jaar in
Brussel gewoond voor een sta
ge"-
„Ik heb reacties gekregen, zowel
van het gemeentebestuur van
Oldenzaal als van de burgemees
ter van Amsterdam. Van familie
en kennissen. Hele stapels. On
wijs. Ze worden soms een beetje
laat bezorgd. Na de wedstrijd
van maandag kreeg ik nog faxen
met daarop 'veel succes van
avond'".
„Ik heb niet gewonnen voor al
die mensen die me nu feliciteren,
maar op de eerste plaats voor
mezelf en voor m'n trainer Frans
Thuys. Je hebt niet door wat het
losmaakt bij familieleden, vrien
den en kennissen. Dat besef
komt pas daarna. Als ik vierde
was geworden, wat op zich ook
al een prestatie zou zijn geweest,
was er waarschijnlijk niets ge
beurd".
Gek
Yvonne van Gennip won op de
Winterspelen van 1988 d^ie gou
den medailles. Die hebben haar
niet echt gelukkiger gemaakt. Ze
wilde niet als Olympisch kam
pioene, maar als mens beoor
deeld worden.
Van Langen: „Ik kan me daar
wel iets bij voorstellen. Het is
inherent aan sport dat je beoor
deeld wordt op je prestaties. Ze
ker als je Olympisch kampioen
wordt. De mensen die me jaren
geleden voor gek verklaarden
dat ik koos voor atletiek in
plaats van een baantje te zoeken,
staan nu het hardste te juichen.
Dat is toch raar. Olympisch
kampioen word je niet in twee
weken. Daar kies je jaren van te
voren voor. Je hebt dat natuur
lijk niet voor het uitzoeken. Je
neemt wel de beslissing om
daarvoor te vechten. Daar alles
voor te doen. Dat kost jaren. Nu
word ik kampioen. Was ik vierde
geworden, dan hadden ze waar
schijnlijk geroepen dat ze gelijk
hadden gehad, dat ik de ver
keerde keuze gemaakt had. Nu
heb ik ineens de juiste beslissing
het ook aan mij. Ik vind mezelf
geen individualist. Ik heb graag
mensen om me heen. Gezellig. Ik
kan ook heel goed alleen zijn.
Lekker lezen op m'n hotelkamer.
Op wedstrijddagen lees ik alleen
lichte lectuur, geen literatuur.
Tijdschriften, detectiveromans.
Zeker geen zware kost".
„Als atlete moet je er goed tegen
kunnen om alleen te zijn. Mijn
trainer is er lang niet altijd bij
tijdens wedstrijden. Eenzaam
vind ik het niet. Ik kom op wed
strijden vaak dezelfde mensen
tegen, met wie ik dan optrek.
Het is ook wel eens minder ge
zellig, als je weinig bekenden te
gen komt".
Programma
De kersverse Olympisch kam
pioene heeft zich voorgenomen
bij het uitstippelen van haar
wedstrijdprogramma de gezel
ligheid te laten prevaleren boven
de hoogte van de startgelden.
genomen. Die redenering vind ik
fout. De beslissing is altijd goed
geweest, ongeacht het resul
taat".
„Je kunt niet beslissen om
Olympisch kampioen te worden.
Ik streefde ernaar het maximale
uit mijn lichaam te halen. In het
begin denk je aan de Neder
landse top. De volgende stap is
de internationale top. Uiteinde
lijk word je dan kampioen. Het
is met mij allemaal vrij snel ge
gaan. Ik liep ineens tussen atle
ten die ik tot dan toe alleen van
de televisie kende. Daar wen je
binnen een dag aan. Je verlegt
de grenzen van je eigen denken
dan ook snel".
Pas op haar twintigste maakte
Ellen van Langen kennis met de
atletiek. Daarvoor holde ze op
de rechtervleugel in het vrou
wenelftal van voetbalvereniging
Quick '20 in Oldenzaal. „Ik houd
van teamsporten, om met een
aantal sporters ervoor te gaan.
Het is niet zo dat ik een bewuste
keuze heb gemaakt voor een in
dividuele sport. Ik vind het ook
heel grappig om ergens alleen
verantwoordelijk voor te zijn.
Samen met de trainer dan. Pres
teer je goed, dan heb je dat al
leen gedaan. Verlies ik, dan ligt
„Ik ga niet pakken wat ik pak
ken kan. Ik hoef er natuurlijk
ook niet slechter van te worden.
Maar ik ga niet ergens tegen
mijn zin lopen, alleen maar om
het geld. Misschien dat ik dat in
het laatste jaar van mijn carrière
zal doen, nu nog niet. Ik zal niet
hoeven te bedelen om ergens aan
de start te verschijnen, zoals
sommige andere atleten, maar
dat heb ik eigenlijk nooit gehoe
ven".
Een geheim telefoonnummer
heeft ze niet. Nog niet. „Ik houd
niet van geheime telefoonnum
mers. Als ik thuis kom en de te
lefoon is geen moment stil, dan
neem ik er misschien wel een.
Nadat ik in Hengelo zo goed ge
lopen had, werd ik ook voortdu
rend gebeld. Ik kreeg niet eens
de tijd een boterham te eten, ter
wijl ik mijn rust hard nodig
had".
Behoefte om deelgenoot te wor
den van de post-Olympische de
pressies van andere Nederlandse
sportkampioenen als Yvonne
van Gennip en Ria Stalman
heeft Ellen van Langen voorals
nog niet. „Ik zal best wel eens
stomme dingen doen. Het is niet
erg om een keer je kop te stoten.
Ik leer liever van mijn eigen fou
ten, dan dat ik het van een ander
moet horen. Want dan geloof ik
het toch niet. Daarom wil ik het
per se zelf voelen".
Voor maandagavond had Ellen
van Langen zichzelf al eens op
het podium zien staan in Barce
lona. „Ik heb er over gedroomd.
Van die dagdromen. Hoe het zou
zijn om in dat stadion te winnen.
Dat heeft iedereen wel denk ik,
ook mensen die nauwelijks aan
sport doen. Ik kon dan nog con
creet dromen over de tegen
standsters die ik moest verslaan.
Mijn dagdromen hielden op bij
de ereronde. Meestal gaan dro
men verder dan de werkelijk
heid. In mijn geval niet. Er is
wel een verschil. In die dromen
was ik niet zo moe. Daar kwam
ik uitgerust door de finish".
Om een beetje uitgerust de post-
Olympische wedstrijden af te
kunnen lopen, laat Ellen van
Langen alle zakelijke beslomme
ringen over aan Jos Hermens en
aan haar trainer Frans Thuys.
PTT Telecom heeft als eerste
handig ingesprongen op het suc
ces van de atlete, die direct na
haar race voor de televisieca
mera haar vriend in Amsterdam
opbelde. „Hans wilde er hier
niet bij zijn. Wel als atleet, niet
als toerist".
Koeleman slaagde er niet in zich
te plaatsen voor de Olympische
steeple-chase. Hij liep wel op de
Spelen in Los Angeles en in
Seoul. „Hans zou niet in het at-
letendorp hebben kunnen sla
pen. Dan hadden we telkens af
spraken moeten maken waar we
elkaar zouden treffen. En als je
elkaar dan misloopt, schept dat
alleen maar onrust. Toen ik een
maal goud had, wilde hij graag
komen".
De Telegraaf betaalde de reis,
zodat het paar in Barcelona her
enigd werd. „Leuk toch zo'n ge
baar. Dat ze dan een aantal fo
to's van ons tweeën willen plaat
sen, is niet meer dan logisch.
Daar werk ik dan graag aan
mee. Anders had ik het ook niet
gedaan".
Het gesprek loopt teneinde. Ze
wacht op haar vriend, 's Mid
dags gaan ze samen lopen. „Dat
is er deze week niet meer van ge
komen. Lopen is toch het mooi
ste wat er is".
Ellen van Langen (midden): „Lopen is het mooiste wat er is
Barcelona - Wie in Barce
lona een afspraak wil ma
ken met Wouter Huibregt
sen, kan die maar het beste
plannen voor de ochtendu
ren. Want 's avonds is de
eerste man van het Neder
lands Olympisch Comité
nauwelijks te verstaan.
De keel schor geschreeuwd bij
net aanmoedigen van weer een
Nederlandse sporter in actie.
En dat zijn er per dag nogal
wat. Wouter Huibregtsen rent
m Barcelona dan ook van hot
naar her. En hij vindt het
prachtig.
Dus maar vroeg afgesproken in
net Holland House, trefpunt
fan alles wat Nederlands is en
®et de Spelen heeft te maken,
tijdens het gesprek rinkelt re
gelmatig de draadloze telefoon
rL°? 'a^ bSt- Want iedereen
Wouter Huibregtsen iets te
When vertellen. Nee, vervelend
«nat hij het niet steeds onder
doken te worden. „It's a part
M job", zegt de man, die in
n ander' leven 'office mana-
a' „elux-practice' is van het
Amerikaanse organisatie- en
Companm'eaU McKinsey
!w5p iaar,Seleden °P het Noor"
Eiland in Rotterdam gebo-
iaoi\ eBlsen is sinds maart
2 V™rzitter van het Neder-
®os Olympisch Comité. Met
van „herkiezing als opvolger
Nnr Vonhoff sloeg het
mak ?®uwe wegen in. Een
niem Bedrijfsleven, een
5 L zakelijkheid, ge-
aagd door rechtlijningheid
ziin °aver?toorbaarheid, deed
terorS,a Een topsportach-
nief h a jeft Huibregtsen
wat d en doet hooguit
tennic recreatiesport, zoals
golfen en squashen.
uiet kt» !,el ervaart Wj dat
tegendeel, met een fris-
se, onbevooroordeelde kijk op
de sport meende Huibregtsen
het nodige los te kunnen ma
ken. En het was natuurlijk een
pré dat hij het zakenleven van
binnen en buiten kende.
Met volle energie, en daarover
beschikt Huibregtsen in hoge
mate, ging hij aan de slag. Hij
maakte een bliksemtoemee
langs alle sportbonden om zich
te laten voorlichten over hun
reilen en zeilen. Vervolgens
boorde hij zijn contacten in het
bedrijfsleven aan. Want dat er
geld, veel geld nodig was om de
sport in Nederland op een ho
ger plan te tillen, was hem al
snel duidelijk. „En ik mag zeg
gen dat er de afgelopen tweeën
eenhalf jaar aardig wat is be
reikt", merkt hij zonder valse
bescheidenheid op.
Grote vissen
Er kwamen Top voor Top-
sponsors, voor de Olympische
Spelen geselecteerde sporters
kregen de beschikking over een
Audi, Wouter Huibregtsen
sloeg een aantal grote vissen
aan de haak. „Daarom vind ik
het zo fantastisch wat wij hier
in Barcelona presteren. Een re
cordaantal medailles, schitte
rend toch".
En omdat hij gelooft dat top
sport een- sterk stimulerende
werking heeft op de breedte
sport, vindt hij het geweldig
dat de Nederlandse plakken
over zoveel verschillende spor
ten zijn verdeeld. „Neem nou
de Spanjaarden, die winnen
Wouter Huibregtsen: „Wanneer er goed met de sport wordt
omgegaan, dan kan het een belangrijk instrument zijn in de
sociale vernieuwing". - fotoanp
zo'n beetje alles aan goud bij
het zeilen. Dan lijkt het volgens
de medaillestand heel wat,
maar in feite stelt het weinig
voor. En kunst trouwens, ze
kennen het water hier van ha
ver tot gort".
In Barcelona zoekt hij zoveel
mogelijk direct contact met de
sporters, zoals hij ook deed bij
zijn Olympisch debuut in Al-
bertville. Heerlijke mensen
vindt hij het. „Zo'n Bart Veld
kamp of een bokser als Delibas,
prachtige mannen. Maar ook de
judoka's of de volleyballers
acht ik hoog, hoor. En de wiel
renners niet te vergeten. Zo'n
jongen als Van Hameren komt
me bedanken voor de dingen
die het NOC voor hem heeft ge
daan. Prachtig toch".
Ellen van Langen neemt bij de
voorzitter van het NOC een
aparte plaats in. „De manier
waarop die met haar succes
omgaat, zo natuurlijk en zo on
bevangen, dat vind ik schitte
rend. Zoiets spreekt me erg
aan".
Bij de sporters, voorzover zij
hem kennen, ligt Wouter Hui
bregtsen ook goed. Niet zo
vreemd, want hij heeft niets
van een 'bobo'. Moet zelf ook
niets van boboïsme hebben.
Liever in een bermuda naar een
wedstrijd dan met een das voor
naar een officiële ontvangst. Al
hoort dat er in zijn functie na
tuurlijk ook bij.
En de sporters voelen natuur
lijk zelf aan dat ze te maken
hebben met iemand die niet ver
van hen wil af staan, iemand
die bereid is hen te helpen. Zo
als de schermster Pernette
Osinga een tijdje geleden on
dervond. Tijdens een ontmoe
ting vroeg hij haar ooit eens of
ze bij de training wel eens ge
bruik maakte van video-opna
men. Dat bleek niet het geval.
Waarop Huibregtsen zich reali-
Door Wil Késter
seerde dat hij nog zo'n appa
raat thuis op zolder had staan.
Onmiddellijk stond hij het af
aan Osinga. „Dat vond ze wel
Jeuk, ja".
Afspiegeling
Zijn visie over sport heeft hij in
de achterliggende bestuursja
ren behoorlijk bijgeslepen.
„Sport is een afspiegeling van
de maatschappij", zegt hij
haast docerend. „Sport heeft
een dorpspleinfunctie. Iedereen
kijkt er naar, iedereen praat er
over, iedereen zou er aan moe
ten doen. Wanneer er goed met
de sport wordt omgegaan, dan
kan het een belangrijk instru
ment zijn in de sociale vernieu
wing. Kunnen begrippen als
teamgeest en verantwoordelijk
heid ten opzichte van je omge
ving een nieuwe inhoud worden
gegeven. Dat zie je hier in Bar
celona ook weer. Sport bevor
dert vriendschap, is mooi. En
vormend. Zoals een onder de
schaafwonden zittende Haringa
haar nederlaag verwerkt, dat
vind ik enorm".
Voor de topsporter ziet Hui
bregtsen een maatschappelijk
rolmodel. „Vroeger werd opge
keken tegen de dominee, de
pastoor of de bovenmeester. Te
genwoordig is die rol overgeno
men door de topsporter. Daar
moet hij of zij zich terdege van
bewust zijn. Topsporters heb
ben een soort voorbeeldfunctie.
Absoluut".
Ook op een meer materiële
wijze kan er een wervende
functie uitgaan van een top
sporter. „Neem nu bijvoorbeeld
die gouden medaille van Ellen
van Langen. Aan ons, het NOC,
is het de taak om bedrijven dui
delijk te maken dat sport méér
is dan eens in de vier jaar
Olympische Spelen. Nou ja,
vanaf '94 om de twee jaar dan.
Bedrijven moeten dóór krijgen,
dat zij via de sport hun bood
schap continu kunnen uitdra
gen. Dat sport een fantastisch
vervoermiddel is voor die bood
schap. Ach, er zijn zoveel mo
gelijkheden. Een personeels
uitje naar een wedstrijd, be
denk maar iets. Sport verdient
gewoon veel meer erkenning. In-
tjlle opzichten".
De1 bedrijfsleven-man Hui-
breg'fsen zegt op allerlei manie
ren geld te willen lospeuteren
om daarmee de sport in Neder
land op een hoger niveau te til
len. Naar de top dus. „Er be
staat in ons land wèl een sport-
klimaat, maar geen tópsportkli-
maat. Daar wil het NOC veran
dering in brengen. Ons land
kent tien a vijftien bedrijven,
die een reclamebudget ter be
schikking hebben van boven de
100 miljoen gulden. Daarvan
komt veel te weinig bij de sport
terecht. Terwijl die sport juist
zoveel mogelijkheden biedt".
Een dergelijke tekst ventileerde
hij ook onlangs in Studio Sport.
„Ik heb gehoord, dat mijn
woorden thuis goed zijn opge
vangen", vertelt hij trots in
Barcelona.
Een zaak die de afgelopen week
minstens zoveel beroering in
het NOC-kamp veroorzaakte,
was natuurlijk de 'affaire Gee-
sink'. „Ja, een vervelende
zaak", verzucht Huibregtsen.
„Laat ik voorop stellen dat er
bij het NOC nooit de gedachte
heeft bestaan een initiatief te
ontwikkelen om Anton als IOC-
lid te wippen. Ik denk persoon
lijk dat hij een heel goede func
tie zou kunnen vervullen, in
dienst van de sport. De man
heeft charisma, dat valt niet te
ontkennen. Maar het valt hem
zwaar in een team te werken,
laat ik het zo formuleren".
De NOC-voorzitter oordeelt,
dat zijn club een beweging
moet creëren, die „sterk genoeg
is om welke aanslag dan ook op
mij of Geesink of wie dan ook
te kunnen pareren. Het NOC j
mag niet afhankelijk zijn van
één of twee man. Bestuurders
moeten een dienende taak heb
ben, zij moeten de mogelijkhe-
den scheppen die tot resultaten
leiden".
Dan rinkelt de telefoon weer.
Na een minuut verontschuldigt
hij zich. „Vind je het erg om
een einde aan ons gesprek te
maken? De volleyballers begin
nen zo tegen Italië. En daar wil
ik naar toe".
's Avonds heeft Wouter Hui
bregtsen opnieuw geen stem
over. Maar Nederland heeft wèl
gewonnen.
