fhomaes houdt het voor gezien
'Titel beloning voor werklust'
JBH bestaat 15 jaar
ERNEUZEN B.V.
[ERNEUZEN M
Provoost
blij
met
titel
Michel van Craenenbroeck wil met Philippine hogerop
SPORT
keeper van Hoofdplaat gooit de riem er af
IEDEKKING
INEN
iRING
ÏOMFORT
Overtuigend kampioen na een aarzelende start
J eugdbilj artclub
heeft stormen
overleefd
T S>n
EXCLUSIEVE
HYPOTHEEK
VOOR
INKOMENS
DONDERDAG 21 MEI 1992
lanweg 46
peuzen
- Fax 95953
Celmedewerker
Ifrad Rabout
- Geruime tijd geleden gaf
t-doelman Ben Thomaes zijn
li'stuu'r te kennen dat het zijn laatste
l-mpetitie in het eerste was. Een com-
luftitie die, doordat Hoofdplaat een pe-
Lletitel verdiende, nog een verleng-
Lk heeft. Nu het einde nadert komen
Ltwijfels in het brein van de 33-jarige
Ifliomaes.
In de eerste wedstrijd van de na-competitie
ijgen Sluiskil keepte hij nog een berepartij
J juist daarom kwamen de twijfels.
Schrijf maar op dat dat ik stop. Dat heb ik
ai een aantal maanden bij het bestuur ken-
jiar gemaakt. Hoe dichter het afscheid
temt hoe moeilijker het wordt, want ik doe
iet nog verrekte graag. Zeker als het lekker
|gat zoals tijdens de wedstrijd tegen Sluis-
I.Het is echter op den duur niet meer met
gijn werk te combineren. Samen met mijn
aderen broer runnen we een graanhandel,
lideze job moet er niet op een uurtje meer
j[ minder gekeken worden. Je kunt het je
veroorloven geblesseerd te raken door
fel voetbal. Dat zijn factoren waarover je
Labegint te denken. Daarom mijn besluit."
tai Thomaes, zoon van voorzitter Thuur en
jtoervan Walter en Rudy, waardoor ze ooit
iet zijn drieën in één team speelden, is een
mtrouwd gezicht de laatste jaren onder de
Hoofdplaatse lat Vijf jaar speelde hij niet
'tDurp. Het werd hem daar niet in dank
lijenomen toen hij naar aartsrivaal Bier-
iliet ging. De verloren zoon werd na die
jeugdzonde' echter weer zonder rancune
binnengehaald en de zonden werden hem
vergeven.
Ben Thomaes zelf heeft nooit spijt gehad
van de Biervlietse periode. „Ik heb er een
leuke tijd gehad binnen een enorme vrien-
denploeg. Het was in de vijf jaar dat ik daar
keepte wel met de regelmaat van de klok
na-competite spelen om in de vierde klasse
te kunnen blijven, maar dat kon de pret niet
drukken. Ik herinner me nog een beslissende
wedstrijd tegen Hontenisse op het veld van
Axel. Die dag zat ik in bloedvorm. De regu
liere speeltijd werd met 1-1 of 2-2 afgeslo
ten. Precies weet ik die stand niet meer,
maar het was wel gelijk, dus de zenuwslo
pende penalty's. Ik stopte er drie en werd
aangewezen om de vierde en beslissende zelf
te nemen en ook die trapte ik binnen. Dat en
de beginperiode in de derde klasse waren de
absolute hoogtepunten in mijn loopbaan."
Een loopbaan die, hoe kan het anders, als de
tuin van het ouderlijk huis op het voetbal
veld eindigt, bij Hoofdplaat. „Ik was altijd
de langste, dus werd het keepen. Op zijn ze
ventiende kwam ik onder Georges de Bak
ker in het eerste. Moest Jan Rietdijk, wat
een formidabele keeper was, vervangen. Het
was in de beginperiode dat we in de derde
klasse speelden, met de inmiddels legendari
sche voorhoede met Fons Soulimans, Jan
Jonkman en Herbert Versluys. We wonnen
gelijk met 1-0 van Goes. Vervolgens werd
METO met 5-0 ingepakt. Ze wisten niet wat
ze aan het stelletje uit de Westzeeuws-
vlaamse polders hadden. We draaiden zelfs
lange tijd mee voor de titel. Dat was met
onze kleine kern niet vol te houden en na
een paar jaar speelden we weer op onze
plaats in de vierde klasse."
Toen een paar jaar later Hoofdplaat met
Mare Pielaet, Theo de Waele en Ben Tho
maes een aardig keeperspotentieel had,
maakte laatstgenoemde plaats en vertrok
naar Biervliet. Of hij de concurrentie niet
aandurfde? „Zeker wel. Alleen ik was niet
zeker van mijn zaak. Bij Biervliet vertrok
Johan Moerman naar Sluis, omdat hij niet
meer op zondag wilde spelen. Toen ze me
vroegen heb ik niet lang geaarzeld. Mijn
grote vriend Romain Deveneijns speelde er
en ik kwam in een leuke ploeg terecht. In
een ploeg ook waarin je je als keeper goed
kon waarmaken, want tachtig van de negen
tig minuten stond je onder druk, uitgezon
derd één van de vijf seizoenen toen we bo
venaan speelden. Met mannen als Johnny
Versluys, Adrie Meijer en Sjaak Lijbaaert
voor me was het altijd pompen of verzuipen,
maar heerlijk keepen achter die gasten. De
wedstrijden tegen Hoofdplaat, waar toen
mijn broers Walter en Rudy in speelden, wa
ren derby's met een gouden randje. Met
Biervliet heb ik weinig gewonnen van
Hoofdplaat. Thuis aan tafel werden de par
tijen nog een aantal keren verlengd."
Van één ding heeft hij nu terugkijkend spijt
en dat is dat hij het nooit eens in België
heeft geprobeerd. „Inderdaad. Je kent als je
zo'n zestien jaar meehuppelt alle velden in
de regio wel. Graag had ik eens buiten de
regio gespeeld, maar het is er nooit van ge
komen. Hoofdplaat en Biervliet waren me te
dierbaar."
Afscheid dus en dat valt nooit mee. Ook niet
bij hem. „Ik hoop dat ze een goede vervan
ger - er gaan geruchten in het circuit dat Pol
van de Vijver zou overkomen van IJzendijke
- maar als er geen goede vervanger komt
weet ik het nog niet."
Hoofdplaat-doelman Ben Thomaes houdt het na de na-competitie voor gezien. Hij zet een punt achter zijn voetballoopbaan.
- fotowim kooyman
Van onze voetbalmedewerker
Rinus Verberkmoes
Philippine - Uitbundige
taferelen in de eigen sport
kantine, een kroegentocht
door Philippine en een
etentje bij sponsor Harry
Wissekerke 'als afsluiting
van een hectische dag. Een
etmaal in het teken van
het kampioenschap in de
tweede klasse A van het
afdelingsvoetbal op zon
dag.
Topscorer Michel van Craenen
broeck feestte mee, maar zag het
duel vanaf de zijlijn. „Dat was
een dik uurtje balen," weet de
nog nagenietende spits uit het
mosseldorp. Michel van Crae
nenbroeck is een van de spelers
die in het inmiddels afgelopen
voetbalseizoen 'goud' waard was
voor Philippine. Met 21 treffers
nam hij de hoofdmoot van de 51
doelpunten die zijn equipe
maakte voor zijn rekening.
De 21-jarige Philippinenaar
speelde dus een gelukkig sei
zoen. Naast de absentie in twee
duels wegens een blessure, moest
hij in Sluis door een opgelegde
schorsing toekijken. „Het is dan
net alsof je geen kampioen bent
geworden," aldus de frêle spits,
die het kampioensduel als
krampachtig typeerde. „We wa
ren te bang om te verliezen,"
geeft hij als oorzaak van dit fe
nomeen.
Dat Philippine uiteindelijk toch
met 2-1 won, gaf het kampioens
feest meer glans. Een uitstraling
die intussen in het eigen dorp
groeide naarmate de competitie
vorderde. Philippine was er
weer. De voetballiefhebbers
vonden meer en meer de weg te
rug naar het voetbalveld. „In
plaats van zes in het vorige sei
zoen, stonden er nu vaak hon
derd en meer supporters langs
de kant," viel Van Craenen
broeck op. Dat de supporters
weer kwamen lag volgens de
topscorer uit Philippine aan het
gegeven dat er weer een groep
binnen de lijnen stond.
Michel van Craenenbroeck, sa
men met Harry Vermeire en
Tonny Goossens leider binnen de
lijnen, zegt hierover: „Dat is de
verdienste van trainer Ronny
van Kerkvoorde, die ons niet al
leen conditioneel sterk maakte,
maar ook bij elkaar bracht. Het
kampioenschap mag daarom ge
zien worden als beloning voor
inzet en vriendschap. En door
het steeds blijven trainen en spe
len van wedstrijden, terwijl an
deren een pauze inlasten."
Het uitgestippelde pad leverde
in eerste instantie een periode-
titel op. Later werd dit, na het
pakken van 21 punten in elf
duels, bijgesteld tot het verove
ren van de titel. En dat lukte. Zij
het moeizaam, omdat concurrent
Hulsterloo eveneens van geen
wijken wist. Philippine moest
daardoor 37 punten veroveren
om zeker van de titel te zijn.
Slechts vijf verliespunten incas
seerde die ploeg.
Een kleine marge. Voor Michel
van Craenenbroeck, die sinds
zijn zesde jaar actief is bij Phi
lippine met een jaar Hoek er tus
sen, reden om de zaken optimis
tisch te bekijken. Michel van
Craenenbroeck: „Met de huidige
groep, waarvan iedereen gezegd
heeft aan te blijven, plus de
komst van Peter Hamelink van
Hoek en Coen Coeuvreur er bij,
moeten we ons zonder meer in
de eerste klasse kunnen handha
ven. De vierde klasse van de
KNVB ligt eveneens binnen ons
bereik. Ik geloof vast dat we met
de nieuwe selectie daarin mee
kunnen."
Coeuvreur speelde overigens in
het voorbije seizoen ook al bij
Philippine. Biervliet zag hierin
aanleiding om het treffen met
Philippine ongeldig te laten ver
klaren, omdat Coeuvreur niet
speelgerechtigd zou zijn. De ha-
ringkakers wonnen deze slag en
speelden zodoende drie keer te
gen Philippine. Drie keer werd
verloren. Achteraf kan Michel
van Craenenbroeck er wel om
lachen. Met het kampioenschap
op zak kan er eigenlijk niets
meer stuk. Philippine speelde
een goed seizoen en werd terecht
kampioen.
eerste vier ronden als een pletwals over zijn te
genstanders heen en stond zonder puntenverlies.
Dat betekende dat ik nog steeds een vol punt
achter stond. Het veranderde pas in de vijfde
ronde. De Meester ging toen in de fout en ik
walste in 23 beurten, in ongeveer een uur, over
Van Dijke heen. Ik stond toen bij de kop van de
klassering."
Cor Provoost trok die opwaartse lijn door. „Te
gen Van Boven, op dat moment de koploper,
won ik opnieuw. Ik zag Van Boven verbaasd
reageren op mijn opening. Dat kwam trouwens
meer voor en dat verraste me. Ik speel al heel
mijn leven ongeveer dezelfde opening: D4, E5 en
offer dan een pion in de beginfase. Je zou den
ken dat ze dat moeten weten. Zeker hier in het
Zeeuwse. Verschillende malen was dat echter
niet het geval."
Leiding
Door de zege tegen Van Boven kwam Provoost
aan de leiding met een half punt voorsprong op
de concurrentie. Hoe het zich in de laatste ronde
ontwikkelde, vertelt hij zelf: „Tegen Van Hecke
stond ik iets beter, maar groot was dat voordeel
niet. Maar de concurrentie, Van Boven en Van
Gemert, speelden remise. Dat begreep ik niet. Ik
zou, als ik nog een kansje had op de titel, door
gespeeld hebben tot het bittere einde om alsnog
winst in de wacht te slepen. Dat deden die jon
gens niet. Door die remise had ik aan een half
punt voldoende om kampioen te worden. Mijn
tegenstander Van Hecke ging direct, opvallend
gretig overigens, op het voorstel tot remise in.
Achteraf niet zo onlogisch, want aan een half
punt had hij voldoende om te promoveren."
Provoost trad dus direct bij zijn rentree in de
schijnwerpers. Dat betekent tevens dat hij vol
gend seizoen op een hoger niveau zal moeten ac
teren. Wat verwacht hij daarvan?
Uitdaging
„Dat is moeilijk te zeggen, maar ik heb er ver
trouwen in. Dat zie ik weer als een uitdaging, zo
ijdel ben ik wel. Het is vreemd, maar door deel
name en zeker door het behalen van dit kam
pioenschap, is er iets wakker geworden bij mij.
Ik heb er weer zin in, al train ik er geen minuut
voor. Dat zal volgend seizoen in groep 1 niet an
ders zijn. De tijd van trainen en theorie bestude
ren is voorbij. Het kampioenschap zal volgend
seizoen waarschijnlijk betwist worden over ne
gen ronden. Dat staat me iets minder aan, omdat
je dan nog meer tijd vrij moet maken. Het zorgt
wel voor een heter selectie. In dat kader zal ik er
dan ook alles aan doen om een redelijk figuur te
slaan."
voorbeelden is uitgegaan van een
I van 60%.
rekkelijk bij een minimale belasting
10 jaar, derhalve korter dan de
ir bi] de meer traditionele
n middelen bij een hypotheek van bi|v
idrag van 25.000.-.
lemde hypotheekvariant zijn er o-1"-
potheektypes als:
iotheek
ossing door middel van aandelen- of
ons tijd en maak telefonisch ee"
31180).
neekarrangementen met meer dan
igen.
luyter Adviesbvr°
1 of Noordstraat 64A ,?ën
Terneuzen
[■Het is ongeveer vijf jaar geleden, dat ik nog
I meespeelde in dat individuele kampioenschap.
I "leger heb ik nog wel eens op het hoogste ni-
I'eau gespeeld, maar de laatste jaren zakte ik
I weds verder af. Ik meen zelfs dat in destijds,
I '0611 ik stopte, in groep 3 speelde."
Zin
de vraag, wat hem bewoog terug deel te ne-
l' zegt hij: „Enigszins uit hoofde van mijn
Et'e als penningmeester van de Zeeuwse
1 tn umoe'; inschrijfgeleden innen
Idsi j prijsuitreiking moet je ook zorgen
Prijzen er zijn. Daarnaast had ik er weer
n„Szm in' Z° kon ik mooi het aangename met
1 Cn Tverenigen-
Isnmu 00st 0Pende met een winstpartij, maar
IZ. daarna twee remises en telde niet direct
1 1 e m het rijtje kanshebbers.
Remise
daarover: „Tegen Koolhoven en Tolhoek
W ht tweede en derde ronde remise.
L lse spelen ligt me niet. Ik ben een aanvaller
if7 wat risico in mijn spel. Maar in
e Partijen was daar niet aan te ontkomen. De
•i .Nrtij was helemaal 'uitgemolken', daar zat
meer in en in de andere onstond een eeu-
u J ^"aak-situatie. Na drie ronden stond ik
sar h'mten. Ik gaf niet zoveel meer voor mijn
t.Jen' Achteraf bekeken zorgde de vierde
Hat etVoor het breekpunt. Ik won met zwart.
uü stl®uleerde me geweldig. Normaal is, voor
ILfk?e.ltyPe> zwart een nadeel. Met wit kun je
I hpm 'nitiatief nemen. Met zwart ben je in het
I "w v
verplicht op je tegenstander in te spelen.
ype
Hgi' f assement schoot ik door die winst tegen
niet veel °P- De Meester van Landau,
1 eer hetzelfde type speler als mij, ging in de
Van onze biljartmedewerker
Hulst - De Jeugdbiljartvere-
niging Hulst (JBH) bestaat 15
jaar. Niets bijzonders op het
eerse gezicht. Dat is het toch
wel. Deze j eugdbilj artvereni-
ging zag veel andere jeugd-
biljartclubs komen, maar net
zoveel gaan en is daardoor de
enige jeugdbiljartclub die
alle stormen binnen Zeeuws-
Vlaanderen overleefd heeft.
Daarmee geeft JBH aan over
een goed kader te beschik
ken, dat jaarlijks weer voor
de nodige aanwas weet te
zorgen.
„Vijftien jaar terug, om precies
te zijn op koninginnedag 30
april 1977, gaf Frank de Rijk de
aanzet tot oprichting van JBH.
Frank heeft door de jaren heen
zeer veel betekend voor onze
club, maar neemt de laatste ja
ren wat gas terug in verband
met zijn gezondheid," opent de
huidige stuwende kracht achter
JBH, Willy Brand, zijn betoog.
Hij gaat verder: „Frank ging
toen van start met slechts enkele
leden. Daaronder zaten wel Dion
Bergmans, Gilbert Braspenning
en Jean-Paul de Bruijn. Naar la
ter zou blijken, zijn dat de
grootste talenten die onze ver
eniging voortgebracht heeft.
Dion speelt in de over
gangsklasse libre en is een ver
dienstelijk kaderspeler. Gilbert
Braspenning woont hier niet
meer, maar ik heb begrepen dat
hij nog steeds biljart en een
sterk libre- en kaderspeler is.
Over Jean-Paul de Bruijn moet
ik het niet hebben denk ik.
Iedere biljartliefhebber weet wel
op welk niveau hij speelt. Hij is
de sterkste biljarter van Zeeland
en in verschillende spelsoorten
behoort hij tot de nationale top.
Dat was een gouden lichting.
Denk nu niet dat het alleen onze
doelstelling is om sterke biljar
ters op te leiden. Integendeel, we
zijn er voor iedereen, zeker voor
de wat mindere biljarters. We
willen die jongens wat leren en
ze lekker bezig laten zijn.
Ik weet dat Frank de Rijk met de
jeugd in de recreatiezaal van De
Blaauwe Hoeve gestart is. Daar-
Cor Provoost, die verras-
end de individuele
Zeeuwse schaaktitel ver
emie en volgend seizoen
uitkomt in de hoogste cate
na rie. foto wim kooyman
I Van onze schaakmedewerker
Mippine/Terneuzen - „In de vierde ronde
I [oen ik met zwart, beslist niet mijn 'lieve
lingskleur', van De Bock won, begon enig
[?eloof in een goed eindresultaat te ont-
I staan. Die ronde vormde eigenlijk het
I breekpunt," zegt Cor Provoost, de kerverse
1 individuele schaakkampioen van Zeeland
Jiij de senioren. Na een aarzelend begin
pakte hij toch nog op overtuigende wijze de
"'1 in groep 2 en daar is hij blij mee.
SCHAKEN
Een drietal bestuursleden van de jubilerende Hulster jeugdbiljartvereniging JBH. Van links
naar rechts: Robert van Gaever, Carla Brand en Willy Brand. - foto wim kooyman
na, na ongeveer twee jaar, ver
huisde men naar De Stadsher
berg hier in Hulst en had men
tevens een afdeling jeugdbiljar-
ters in café Den Ouden Arend te
St.-Jansteen. In 1981 verhuisden
wenaar Het Houtenkwartier.
Daar kregen we een biljartzaal
voor onszelf met twee kleine ta
fels en één groot biljart. Vooral
sinds die tijd is het alleen maar
crescendo gegaan met ons.
Toverformule
Steeds hadden we zo'n dikke
vijfenwtintig leden en soms za
ten we zelfs tegen de dertig. Mo
menteel is het iets minder, maar
we hebben nog altijd 23 leden
met daaronder zowel jongens als
meisjes."
Wat is de toverformule van JBH?
Ongeveer gelijktijdig met deze
vereniging werden in Axel, Ter-
neuzen en iets later in Hoofd
plaat, ook jeugdbiljartverenigin-
gen opgericht. Allemaal gingen
ze na enige tijd ter ziele. JBH
niet. Deze club bleef grossieren
in nieuwe aanwas. Willy Brand
wet het antwoord ook niet di
rect, al geeft hij wel uitleg: „Ik
denk dat onze streek misschien
wat meer biljartminded is dan
de andere gebieden in Zeeuws-
Vlaanderen. Maar dat is niet de
hoofdzaak dat het bij ons goed
draait.
Frank de Rijk in vroegere jaren
en het huidige bestuur en de lei
ders in de laatste jaren hebben
er natuurlijk veel voor gedaan
om de biljartsport te promoten.
Een pluspunt is, dat we een
eigen lokaal hebben. De kinde
ren hoeven niet naar een café.
Juist dat laatste, en op zich niet
onbegrijpelijk, stuit op weer
stand bij de ouders. En de
mond-op-mond-reclame is erg
belangrijk. Leden van ons bren
gen nogal eens een vriendje of
vriendinnetje mee."
JBH maakt nog steeds glorieuze
tijden door. Toch bulkt de ver
eniging de laatste jaren niet
meer van het 'echte' biljartta
lent. Willy Brand: „Een lichting
als in de beginfase kom je maar
zelden tegen. Maar we hebben
nu best wel enkele biljarters met
enige aanleg, waar we in de toe
komst van zullen horen. Geloof
memaar."
De JBH-jeugd komt royaal aan
zijn trekken. Men kan tweemaal
per week - donderdag van 18.30
tot 21.00 uur en zaterdag van
14.00 tot 16.30 uur - naar harte
lust biljarten onder leiding in
Plet Houtenkwartier. Daarnaast
houdt de vereniging verschil
lende kampioenschappen, toer
nooien en laat zelfs de prille bil
jarters, die nog maar net een keu
vast kunnen houden, jaarlijks
aan de bak komen in wedstrijd-
vorm. Het bestuur, bestaande uit
voorzitster Carla Brand, secreta
ris Willy Brand, penningmeester
Frank de Rijk en de bestuursle
den Ankie de Kraker, Robert
van Gaever en Adri Picavet, ziet
die inspanningen beloond wor
den met een flink ledenbestand.
JBH is springlevend.
