'Er moet
dansplezier
vanaf stralen'
'Het lied is het allermoeilijkste'
vandaag op tv
morgen op tv
M
DL
Candy en Hans Dulfer in
'Sterren van de hemel'
1
Aj_COA
Corine Eijsermans over amateuropdracht:
Tenor Alex Vermeulen zingt morgen in het Concertgebouw
Thee sympathie niet
mooiwel veel gezeur
WEEKENDGIDS
D2
Persoonlijkheid
Beelden
Huiverig
Andere kanalen
Goede leraar
Opera
DE STEM
ZATERDAG 18 JANUARI 1992
;ant vari
verzamel-
ngenstelsel,
eerde parkeer-
opmaken van
arkeervergun-
i bijzonder-
londen en
worden van
naximumsalaris
>uwen, leden
t leden uit deze
seft een regeling
sen, chef
ir Muren,
dvertentie
nbare Werken,
|:W i; VU.
nrr i,9l0"
rt u circa 12 SOM-leerlingen
u onze VAPRO-leerlingen tot
en het bedrijf,
van Alcoa-medewerkers in
nieuwe ontwikkelingen op het
Irijfsgericht lesmateriaal voor
Uiteraard is het onderhouden
voor u van groot belang-
ntenstages.
kunnen vervullen, beschikte,
ads Mechanische Techniek.,
te begeleiden, instrueren en
lingstechnologieën vinden wijj
left van het programmeren enj
esturing van machines. Kennis'
fsprekend zijn uw contactuele
ia pakket arbeidsvoorwaarde"
lelijker op maakt. Wij vertellen
Wingen, afdeling Personeels i
wilt, kunt u contact opneme"
II Training, toestel 541.
i
5140 VDDrunen. Tel. O4 1 63-8610Q-
The Hustler, RTL 4,12.20 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1961. Regie: Robert Rossen. Hoofdrollen:
Paul Newman, Jackie Gleason. Eddie Felson is een biljarter die het
opneemt tegen de legendarische biljartkampioen Minnesota Fats en
daarbij verliest. Eddie biljart vanaf dat moment alleen nog in kleine
biljarthallen. Maar hij probeert wraak te nemen.
Wonderman, BRT 1,15 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1945. Regie: Bruce Humberstone. Hoofd
rollen: Danny Kaye, Virginia Mayo en Vera Ellen. Twee broers, een
tweeling, zijn zo verschillend van karakter als dag en nacht. Als de
vrolijke zanger en danser wordt neergeschoten door een gangster,
moet de boekenwurm-broer zijn plaats innemen.
Kassa, Nederland 2,18.19 uur
Er is veel mis met de dag-en-nachtservice van reparatiediensten. Dat
blijkt uit een onderzoek dat Vara's consumentenrubriek 'Kassa' de
afgelopen week onder meer met een verborgen camera heeft inge
steld. Zowel bij een kapotte kleurentelevisie als later bij een wasma
chine, werd een flink aantal reparateurs 'getest'. Slechts een enkel
bedrijf bleek de beloofde snelle 24 uurs service te kunnen waarma
ken. Eén reparateur vertaalde het begrip 24 uurs service zelfs als
drie werkdagen van acht uur'.
Right, Nederland 3,19.00 uur
Zware lijfstraffen, een 60-urige schoolweek en ijzersterke discipline.
De gemiddelde Japanse scholier weet niet beter. In het enorm pres
tatiegerichte Japan is het niet vreemd als een vierjarig kind al naar
school gaat om Engels te leren en tot diep in de avond studeert. In
'Right', de driedelige informatieve jongerenserie waarmee de Ikon
vanavond begint, een indringend verslag van het Japanse onderwijs
systeem en het verzet daartegen. Met deze serie wil de Ikon laten
zien hoe jongeren in Nederland, Japan, Israël, Polen, Brazilië en Ke
nya voor hun rechten opkomen. Dit tegen de achtergrond van een
internationale conferentie over dit onderwerp op 22,23 en 24 januari
in Amsterdam.
Sahara, Duitsland 2,20.15 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1982. Regie: Andrew V. McLaglen. Hoofd
rollen: Brooke Shields, Horst Buchholz en John Mills. De dochter
van een verongelukte rallye-rijder besluit vermomd als haar niet-be-
staande broer mee te doen aan de Sahara-rallye. Ze wordt tijdens de
wedstrijd gevangen genomen door de Chambra-bedoeïnen. Het
stamhoofd en zijn neef worden verliefd op haar en helpen haar de
railye te winnen.
The Color of Money, Nederland 120.25 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1986. Regie: Martin Scorsese. Hoofdrol
len: Paul Newman, Tom Cruise en Mary Elizabeth Mastrantonio. Het
vervolg op de klassieker 'The Hustler' uit 1961, die vanmiddag te
zien is bij RTL4. Fast Eddie Felson, inmiddels een ex-biljartprof, ont
moet in een kroeg de jonge talentvolle biljartspeler Vincent Lauria.
Eddie ziet in hem een mogelijkheid om flink geld te verdienen.
Tricks of the Trade, BRT 120.30 uur
Amerikaanse tv-film. Regie: Ron Gilbert. Hoofdrollen: Cindy Wil
liams, Markie Post en Scott Paulin. Catherine en Donald Cramer heb
ben naar het schijnt een gelukkig huwelijk, tot Donald onder het
mom van overwerk een prostituee bezoekt en wordt neergeschoten.
Het burgerlijke leven van Catherine komt danig op zijn kop te staan.
Bestseller, Duitsland 1, 22.15 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1987. Regie: John Flynn. Hoofdrollen: Ja
mes Wood, Brian Dennehy en Victoria Tennant. Uitstekende thriller
die speelt in Los Angeles, anno 1972. Inspecteur Dennis Meechum
schrijft onder een pseudoniem succesvolle detective-romans. Op een
dag redt de moordenaar Cleve hem het leven. In ruil daarvoor wil
Cleve dat Meechum zijn biografie schrijft en daarmee ook de alom
gerespecteerde David Matlock aan de kaak stelt.
Murphy's War, Nederland 1,23.20 uur
Engelse speelfilm uit 1971. Regie: Peter Yates. Hoofdrollen: Peter
O'foole, Philippe Noiret en Sian Philips. Aan het einde van Wereld
oorlog II torpedeert een Duitse U-boot voor de kust van Venezuela
een Engels koopvaardijschip. Alle overlevenden worden door de
Duitsers doodgeschoten. Alleen de vliegtuigmechanicien Murphy
weet te ontsnappen aan de slachtpartij.
Captive Hearts, Duitsland 1,15.05 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1987. Regie: Paul Almond. Hoofdrollen:
Noriyuki Morita, Chris Makepeace en Mari Sato. Het vliegtuig van
Amerikaan Robert wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog boven Ja
pan neergeschoten. Robert landt met een parachute in een afgelegen
bergstreek en wordt opgenomen door de dorpsoudste Fukushima.
Hij wordt verliefd op diens schoondochter Miyoko en tot overmaat
ran ramp dient zich een legerpatrouille in het dorp aan.
Moving Target, BBC 1,16 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1988. Regie: Chris Thomas. Hoofdrollen:
Jason Bateman en Tom Skerritt. Wanneer Toby Kellog onverwacht
naar huis terugkeert, blijkt zowel zijn familie als het meubilair spoor
loos verdwenen te zijn. Op zoek naar zijn ouders en zijn broer en
zuster, komt Toby een duister complot op het spoor en wordt al
gauw achtervolgd door de politie en een stel nietsontziende moorde
naars.
The North, Duitsland 3,20 uur
Amerikaanse speelfilm uit 1983. Regie: Gregory Nava. Hoofdrollen:
Zaide Silvia Gutierrez en David Villalpando (met Duitse ondertite
ling). Hopend op een beter bestaan trekken twee zusters uit Guate
mala illegaal de Amerikaanse grens over en vestigen zich in Los An
geles. Na heel wat ontberingen en problemen slagen ze er uiteinde-
l'lk in werk te vinden en een nieuw leven te beginnen.
Dark City, Nederland 3,20.10 uur
Zuidafrikaanse speelfilm uit 1989. Regie: Chris Curling. Hoofdrollen:
Sello Maake Ka-ncbue, Vusi Dibakwane en Thapelo Mofokeng. In
een Zuidafrikaanse stad demonstreren de inwoners tegen de apart
heid. De regering treedt echter hard op.
Der brave Soldat Schwejk, Duitsland 2,20.15 uur
Duitse speelfilm uit 1960 (zwart-wit). Regie: Alex von Ambesser.
hoofdrollen: Heinz Rühmann, Ernst Stankovski en Ursula Borsodi.
De Praagse hondenhandelaar Schwejk wordt ondanks vermeende
zwakbegaafdheid tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeroepen voor
"et Oostenrijkse leger. Hij wordt de assistent van de roekeloze luite-
"ant Lukasch en moet zijn baas uit vele benarde situaties redden.
Work, Nederland, 22.35 uur
De twee hoofdrolspelers in 'Work', het Britse drama dat de VPRO
zondagavond op het scherm brengt, zijn in ons land geen onbeken
den. Jim Broadbent was bij voorbeeld hier te zien in 'The Good Fa-
ri [ir ltalia winnaar 1990), dat vorig jaar werd uitgezonden door
oe NOS. Hij speelt in 'Work' de respectabele kantoorman Steven Par-
hsh, die ongewild op het criminele pad terechtkomt. Zijn tegenspeel-
sier en echtgenote in de film, Frances Tomelty, was onder meer te
bewonderen in 'A Perfect Spy' en 'Inspector Morse'. Hun beider
zn00nj vertolkt door Kenny Ireland, maakte naam in 'Drop the Dead
Donkey en 'House of Cards'. 'Work' is het verhaal van een door zijn
gezin opgejaagde man, die zo veel mogelijk tracht te verdienen om
™ers dure wensen te kunnen financieren.
ïhe Dresser, BBC 2,23.25 uur
engelse speelfilm uit 1983. Regie: Peter Yates. Hoofdrollen: Albert
unney, Tom Courtenay en Edward Fox. Tijdens de Tweede Wereld1
uunog reist een toneelgezelschap door Engeland. De leider van de
«mep, die aan het einde van zijn krachten is, moet voortdurend op-
Depept worden.
Willie Phil, Duitsland 2,23.35 uur
E'kanse speelfilm uit 1979. Regie: Paul Mazursky. Hoofdrollen:
SIk 0ntkean. Ray Sharkey en Margot Kidder. De beide Truffaut-
2 Wi"ie en phil ontmoeten elkaar in een bioscoop. Ze zijn
J ?en verrukt van de Truffaut-film Jules et Jim, over een driehoeks-
«nouding. Ze worden vrienden en ontmoeten in een park Jeannet-
tr ontstaat iets moois tussen de drie tot het moment dat er keu-
£es gemaakt moeten worden.
Door Marjan Mes
Eindhoven - „Zeer vereerd",
voelt dansdocente Corine
Eijsermans zich met de op
dracht van de provincie
Noord-Brabant om een bij
drage te leveren aan de sti
mulering van de amateur-
dans in deze provincie.
Zij en de Tilburgse dansdocent
Peter Bloks, leider van de volks
dansgroep Panta Rhei, mogen
ieder een choreografie maken
voor amateurdansers. Op 22 ja
nuari wordt een open auditie ge
houden in de Tilburgse Dans-
academie, zodat de twee choreo
grafen een dansgroep kunnen
formeren.
De twee stukken, die 'theatraal'
van karakter moeten zijn, zullen
eind dit jaar in vijf Brabantse
steden worden uitgevoerd. De
Noordbrabantse afdeling van
het Landelijk Centrum Ama-
teurdans wil op deze wijze zelfs
een begin maken met een thea
tercircuit van amateur(theater)
dans.
„Ik heb me ook wel afgevraagd:
voor wie is dit eigenlijk bedoeld?
Vijf amateurvoorstellingen van
een onbekende choreografe; is
daar wel een publiek voor?",
stelt Corine Eijsermans met ge
paste bescheidenheid.
„Maar het L.C.A. is ervan over
tuigd dat dat er is. En ik heb de
uitnodiging natuurlijk met beide
handen aangegrepen, hoewel het
me ook wel een beetje heeft
overvallen. Als choreograaf heb
ik maar weinig ervaring. Men
heeft blijkbaar vertrouwen in
me omdat ik met mijn produk-
tiegroep van het Centrum voor
de Kunsten altijd in de finale zat
van het Landelijk Amateurdans-
festival. Wel met eigen stukjes,
maar die duurden hooguit tien
minuten. Nu wordt er een cho
reografie van een half uur van
me verwacht. Het is een ontzet
tende uitdaging en ook wel een
behoorlijk zware opdracht."
Over de inhoud van haar choreo
grafie kan de 30-jarige dansdo
cente van het Centrum voor de
Kunsten in Eindhoven en de
vooropleiding van de Rotter
damse Dansacademie nog weinig
meedelen. „Ik ben niet iemand
met een vooropgezet concept,
maar laat mij heel erg inspireren
door de dansers. Hun persoon
lijkheid en technische mogelijk
heden zullen voor een groot deel
het stuk bepalen.
Natuurlijk heb ik een uitgangs
punt in mijn achterhoofd. Al ja
ren word ik geboeid door het
boek 'Gedroomde Verhalen' dat
is geschreven bij schilderijen
van Joan Miró. Het zijn gekke,
humoristische en poëtische
anecdotes waarin surrealistische
wezens optreden, zoals 'De
Trekvogel' en 'Het Neushoorn
meisje'. Maar het boek geeft ook
een visie over hoe Miró's fanta
sie werkte en hoe hij tot schilde
ren kwam."
„Ik zie de beelden al voor me",
aldus Corine Eijsermans. „Maar
Dansdocente!choreografe Corine Eijsermans: „Ik zie de beel
den al voor me, maar ik kan er nog niet over praten.
FOTO JOHN CLAESSENS
Corine Eijsermans is geboren in
Eindhoven waar ze al heel jong
dansstukjes maakte met kinde
ren uit de buurt. Ze ging naar
kleuterballet en als tiener deed
ze aan jazzballet en dansexpres-
sie. „Ik was als kind helemaal
weg van de omslag van een
grammofoonplaat met balletmu
ziek van Tsjaikowski, met dan
seressen in tutu. Zoiets wilde ik
ook, maar later bleek dat ik
niets had met klassiek ballet.
Anatomisch was ik daar ook on
geschikt voor; ik was niet zo soe
pel en ook niet uitgedraaid. Ik
wilde veel liever improviseren en
zelf creatief zijn.
Na de opleiding dansexpressie
aan de Dansacademie Brabant
kreeg ik meteen deze baan in
Eindhoven: lesgeven aan kinde
ren en volwassenen. Maar ik
merkte dat ik te weinig techniek
in huis had voor moderne dans.
Zelf heb ik twee jaar bij De
Nieuwe Danserije van Margriet
Franken gedanst. Dat was een
heel leerzame tijd. Wij waren
daar geen van allen danssterren
maar Margriet kon enorm goed
werken met wat je wel aan tech
niek in huis had."
Op haar 29ste deed Corine Eij
sermans alsnog auditie bij de
Rotterdamse Dansacademie om
haar achterstand in de moderne
danstechniek in te halen. Zonder
studiebeurs volgde zij de dagstu
die. Ze zat tussen twintigjarigen
in een strak schoolregime waar
ze overigens geen moeite mee
had, hoewel ze 's avonds in
Eindhoven moest blijven werken
om de kost te verdienen.
ik kan er nog niets over zeggen
met woorden. Ik zoek naar uit
drukkingen door middel van het
lichaam en ik kan dat pas als ik
de dansers voor me heb. In ieder
geval weet ik dat er dansplezier
vanaf moet stralen. Dat de dan
sers er zelf lol in moeten hebben,
dat het vaart heeft en dat er
energie uit moet spreken. Het
moet ook een lichtvoetig stuk
blijven dat toch iets te vertellen
heeft. Om de dansers en hun mo
gelijkheden te leren kennen, zal
ik eerst een week techniekles
gaan doen en daarna gaan im
proviseren, zodat zij ook mij en
mijn materiaal leren kennen.
Het wordt een lang werkproces
van bijna een jaar."
Eijsermans, voormalige danseres
van De Nieuwe Danserije in
Breda en het na een produktie
alweer opgeheven Bredaas
Danstheater, hoopt dat er vol
doende talent van enig niveau
naar de auditie komt. Het LCA
wil een theaterdansproduktie
die niet op volksdans of op kin
deren gericht mag zijn, maar
waaraan 'jongvolwassenen van
18-35 jaar' meewerken. Zelf
vindt zij die leeftijdsmarge te
ruim. Liever stelt zij een groep
samen met jongelui van onge
veer gelijke leeftijd onder de
dertig jaar.
„Wanneer het anders is en het
niveau laag dan zal ik zelf ook
een stapje terug moeten doen",
zegt Corine Eijsermans. „Ik heb
niet de pretentie om een fantas
tisch kunstwerk te maken en doe
het zeker ook niet voor het
geld." Het provinciebestuur
heeft een stimuleringssubsidie
van tienduizend gulden ver
strekt voor het hele project. Vijf
duizend gulden per choreograiie
is geen luxe.
„Daar kan ik zeer weinig mee",
aldus de choreografe. „De decor-
en kostuumontwerper zal tegen
een vriendenprijsje moeten wer
ken. Maar ik ben er ook inge
stapt omdat ik de volledige ar
tistieke vrijheid heb. Alleen
moeten de stukken van Peter en
mij binnen een voorstelling pas
sen. Zijn vertrekthema is het
zelfde als dat van mij: poëtische
verhalen. Ik vermoed dat de pro
vincie dat verhalende wil omdat
dat het publiek toch het meest
aanspreekt. Ikzelf vind een thea
traal element belangrijk omdat
je dan de persoonlijkheid van
iedere danser beter tot haar
recht kunt laten komen dan bij
een volledig abstract stuk."
„Ik kon zonder die opleiding
niet optimaal functioneren en
wilde als docent geen beunhaas
zijn", vertelt ze. De moderne
dans is haar grote liefde. Zij
vindt het ook zeer betreurens
waardig dat de belangstelling
daarvoor de laatste paar jaar zo
is teruggelopen. „Dat maakt mij
ook wel een beetje huiverig ten
opzichte van dit regionale initia
tief. Als ze al niet naar profes
sionele moderne dans gaan, wat
moeten ze dan bij een amateur
voorstelling van ene Corine Eij
sermans? Maar aan de andere
kant denk ik ook: misschien
krijgt het publiek door onze
voorstellingen juist wel zin om
ook naar andere moderne dans
te gaan kijken."
Volgens de choreografe/dansdo-
cente zijn er ontzettend veel
goede dansamateurs. „Er moet
er heel veel talent op de ama
teurdansscholen zitten, ook in
Brabant waar altijd de meeste
voorrondes voor het landelijke
Amateurdansfestival worden ge
houden. Tijdens de finale in Den
Haag stond ik tenminste echt te
kijken van het hoge niveau van
de deelnemers. Corine Eijser
mans zit erg aan Brabant gebak
ken, hoewel zij in Zeist woont
omdat haar vriend, een zaken
man, daar een huis heeft. „Er is
meer in het leven dan dans al
leen", zegt zij lachend. „Maar ik
zou zo terug willen. Door die op
dracht voel ik mij nu nog sterker
aan Brabant gebonden."
Door Hans Rooseboom
Bergen op Zoom - Het Con
certgebouw in Amsterdam is
voor iedere musicus het
droompodium. Aanstaande
zondagmiddag is het zover
voor Alex Vermeulen.
De 39-jarige tenor uit Bergen op
Zoom zingt dan de liederency
clus 'Die Winterreise' van Schu
bert in de tempel van het Neder
landse muziekleven.
Een voorlopig hoogtepunt in de
voorspoedig verlopende carrière
van zanger Alex Vermeulen en
van zijn vaste begeleider, pianist
André Telderman uit Bavel. Zij
kennen elkaar van de muziek
school in Breda, waar zij beiden
docent zijn.
Het is geen toeval dat Alex Ver
meulen is uitgenodigd voor een
liederenrecital, want in de loop
der jaren is dat genre uitgegroeid
tot zijn specialiteit. Wat niet
wegneemt dat hij om praktische
redenen zijn agenda vooral vol
heeft staan met oratorium- en
concertuitvoeringen.
„Liederen zijn mijn stokpaardje
geworden", zegt Alex Vermeu
len. „Ik heb ze zowat allemaal
verzameld, van de Middeleeuwen
tot nu toe, een enorme collectie.
Het is een heel moeilijk genre, je
bereikt er maar een heel klein
publiek mee. Het staat op de
concertranglijst helemaal onder
aan. Opera, orkestconcerten,
oratoria, kamermuziek, pianore
citals en dan pas het lied. Liede
ren zijn verreweg het moeilijkste
genre voor een zanger. Met opera
kun je je verschuilen, je kunt een
end weg brullen. Het moeilijkste
bij liederen is dat je iets mee
deelt, je zingt niet alleen maar
noten. Het is een gedicht dat op
muziek is gezet.' Daarom heb ik
ook grote belangstelling voor de
dichters. Ik lees niet alleen ge
dichten, maar ook de biografieën
van dichters van wie veel teksten
op muziek zijn gezet, zoals Goe-
Alex Vermeulen: „Met opera kun je je verschuilen, je kunt
een end weg brullen. Het moeilijkste bij liederen is dat je iets
meedeelt, je zingt niet alleen maar noten.
FOTO DE STEM/DICK DE BOER
the en Heine. Ik moet het alle
maal weten".
Een carrière als pure liedzanger
is echter een moeilijke zaak. Ook
Alex Vermeulen moet zijn brood
via andere kanalen bij elkaar
zingen. „Ik doe zo'n 50 concerten
per jaar. Dat is veel. Oratoria,
missen, de Negende van Beetho
ven, Das Lied von der Erde, daar
weten ze mij uitstekend voor te
vinden. Ook in het buitenland.
Die dingen zing ik op routine.
Het is: boek uit de kast en naar
de repetitie. Dat zijn meestal
twee repetities: een orkestrepeti
tie en de generale repetitie, en
dan de uitvoering. In dat circuit
ben ik helemaal opgenomen en
daar kun je van leven".
Alex Vermeulen zingt vanaf zijn
7e jaar. „Als jongenssopraan heb
ik al heel veel solo gezongen.
Missen van Mozart, maar ook
moderner werk zoals Kodaly.
Tot mijn 14e jaar heb ik zo al
heel veel literatuur leren kennen.
Tot mijn stem brak".
Tussen zijn 14e en zijn 18e jaar
heeft Vermeulen helemaal niet
gezongen. „Ik wilde verder gaan
met zingen, en dan moet je in die
leeftijd je stembanden niet ge
bruiken. Die zijn dan in de groei,
en door ze voor zingen te gebrui
ken kun je ze difinitief verpes
ten. Ik had daar helemaal geen
moeite mee, want het was net de
tijd van The Beatles en daar
hield ik net zo goed van".
Op z'n 18e meldde Alex Vermeu
len zich aan bij het conservato
rium in Amsterdam. „Ik heb het
daar vrij gemakkelijk gehad. Ik
heb alles gedaan, ook de ope
raklas. Een hele goede leraar,
Lode de Vos, heeft mij het be
lang van een goede techniek bij
gebracht. Alles werd onderge
schikt gemaakt aan de techniek.
Je moet zoveel techniek hebben,
dat je kunt zingen op je rente en
niet op je kapitaal."
Hij was als enige van zijn jaar op
tijd klaar met de studie, na 5
jaar. En een jaar later had hij
zijn solistendiploma. Wat te
doen? „Je kunt als afgestudeerd
zanger drie dingen: een plaats in
een professioneel koor, een solo
carrière of gaan lesgeven. Ik
combineer de laatste twee moge
lijkheden. Vanaf 1979 geef ik les
aan de muziekschool in Bergen
op Zoom en vanaf 1983 ook aan
die irt Breda. In Breda heb ik
mijn vaste partner André Telder
man ontmoet. Dat klikte meteen,
dat is heel belangrijk. En vanaf
dat moment nam mijn carrière
als liedzanger vastere vormen
aan".
Alex Vermeulen heeft ook uitge
breide ervaring opgedaan met
rollen in operaprodukties. „Met
opera kun je rijk worden, maar
dat wereldje moet ik niet. Er
heerst daar een enorme hiërar
chie. De diva die een meter voor
de rest moet staat, enz. Ik werd
daar doodziek van. Ik kwam wel
eens op een repetitie, en dan
moest een of andere zangeres iets
dertigmaal overdoen en Vermeu
len kon weer naar huis. Mijn be
langrijkste bezwaar was dat ik
er mijn artistieke ei niet kwijt
kon".
Om dezelfde reden wil Alex Ver
meulen ook niet (meer) in een
koor zingen. „Ik heb aanbiedin
gen gehad van het Nederlands
Operakoor, en van het Neder
lands Kamerkoor, maar die heb
ik allebei afgewezen. Je hoort in
een koor jezelf nauwelijks zin
gen".
Het zal dus niemand verbazen
dat Alex Vermeulen een sterke
voorkeur heeft voor het lied, die
'aller individueelse expressie van
de aller individueelste emotie',
om met een citaat van de dichter
Willem Kloos te eindigen.
Candy Duif er in 'Sterren van de hemel'.
FOTO VPRO
Hilversum - Leon Giesen heeft
voor de VPRO-televisie een
jeugdserie gemaakt over mu
ziek. Zondag om 10 uur is op
Nedeland 2 de eerste afleve
ring te zien van de serie 'Ster
ren van de hemel'.
Het is de eerste tv-produktie
van Giesen, die tijdens zijn
studie aan de Kunstacademie
in Utrcht enkele filmpjes
maakte, waarvan eentje over
ratten op de Utrechtse Filmda
gen werd getoond. Dat net mu
ziek het onderwerp is van het
programma, is bepaald niet
toevallig. Leon Giesen heeft er
al een hele carrière in de (pop)
muziek op zitten. Hij speelde
in Toontje Lager totdat die
groep uiteen viel.
Nu zit hij in de cajun-band
Captain Gumbo en vorig jaar
nam hij met Mooder Hellup
een cd op met moderne versies
van een aantal traditionele
Limburgse carnavalsliedjes.
In elke aflevering van 'Sterren
van de hemel' staat één instru
ment centraal. De eerste keer
is dat de saxofoon. Candy Dul
fer en haar vader Hans spelen
een swingend sax-duet en leg
gen uit waarom hun instru
ment zo speciaal voor hun is.
Maar niet alleen sterren komen
aan het woord in 'Sterren van
de hemel'. Ook een jonge saxo-
foniste, die het vibrato nog ab
soluut niet beheerst en lang
niet zo'n hoge toon uit haar
sax kan persen als Candy, ver
telt over haar ambities.
De bedoeling van Leon Giesen
is kinderen te laten zien dat
muzikanten mensen zijn die
met een grote liefde behept
zijn. Giesen: „Dit is iets wat ik
altijd heb willen vertellen. In
mijn jeugd keek ik tegen mu
ziek aan als iets duisters, iets
moeilijks, met als grootste ob
stakel de blokfluit. Langza
merhand is dat veranderd en
nu beschouw ik muziek als een
instrument waarmee ik iets
heel persoonlijks kan uitdruk
ken".
In 'Sterren van de hemel' wor
den muzikanten dan ook be
paald niet als sterren behan
deld. Giesen: „Ik heb ze bena
derd als leek en kon de stomste
vragen stellen door me te ver
schuilen achter de doelgroep,
de kinderen van 10 tot 14 voor
wie de serie bedoeld is".
Leon Giesen zet de muzikanten
in elke aflevering in een he
mels decor van wolken. Door
toepassing van animatie-truc
jes kan hij voor elke scène de
achtergrond aanpassen aan de
sfeer van het moment. Dat is
een techniek die hij heeft afge
keken van zichzelf, want hij
paste deze al toe in de video
clip die hij bij de cd van
Mooder Hellup maakte.
„Daarin zat een zeemeermin
waarop ik hevig verliefd ben
geworden. Uiteindelijk is die
eigenlijk verantwoordelijk
voor de tv-serie die ik nu heb
gemaakt".
Als het aan Leon Giesen ligt,
blijft 'Sterren van de hemel'
niet zijn laatste tv-produktie.
Ideeën heeft hij genoeg. Zo zou
hij voor de wat oudere jeugd
graag een muziekprogramma
maken. „Het lijkt me heerlijk
om iemand als Paul McCartney
ook dat soort stomme vragen
voor te leggen", aldus Leon
Giesen, die alleen nog maar
een omroep hoeft te vinden die
bereid is tijd, geld en energie te
steken in zo'n popprogramma.
Roosendaal - Schouwburg
De Kring. 'Tea Sympathy'
van Robert Anderson door
het RO Theater. Regie: Mar-
grith Vrenegoor. Decor: Peter
de Kimpe. Kostuums: Peter
Oskam. Gespeeld door o.a.
Dick van den Toorn, Leonoor
Pauw, Herman Bollen. Ge
zien op vrijdagavond 17 ja
nuari.
Door Marjan Mes
Met het RO Theater wil het
nog maar steeds niet vlot
ten. Sinds het vertrek van
Franz Marijnen is het Rot
terdamse repertoiregezel
schap er eigenlijk nooit
meer in geslaagd om een
eigen profiel te verwerven.
Een gering aantal sterke ac
teurs en gebrek aan een uit
gesproken regievisie druk
ten te vaak het niveau van
de voorstellingen.
Na de recente wisseling van de
wacht is er evenmin veel
spraakmakends gebeurd, hoe
wel je de nieuwe artistiek lei
der, Peter de Baan, zeker het
voordeel van de twijfel mag
gunnen. Van 'Tea Sympathy'
van Robert Anderson werd gis
teravond alweer de op een na
laatste voorstelling in de pro
vincie gegeven. Andermaal
geen wonder van schoonheid of
ontroering.
En dat lag beslist niet alleen
aan het toch wel wat geda
teerde karakter van dit realisti
sche drama uit 1953. Maar ook
aan de gestileerde regie van
Margrith Vrenegoor, die om het
realisme te doorbreken een
aantal kunstgrepen had toege
past. Scènes waren door elkaar
gegooid, muzikale intermezzi
wilden de sfeer van de jaren
vijftig naderbij halen. Tussen
door vertoonden zich hoog in
het decor acteurs die populaire
zangers uit de rock 'n roll-pe-
riode imiteerden. Soms ook
klonk gewoon een fragment
van Frank Sinatra of 'Tea for
two' van Doris Day. Dat had
aardig kunnen zijn indien het
decor van eenzelfde sfeervolle
kleurrijkheid was geweest. 'Tea
Sympathy', zich afspelend op
een Britse jongenskostschool,
was echter geënscèneerd in den
kaal decor waar kraak noch
smaak aan was.
Een mooie realistische achter
grond was ongetwijfeld het
dramatisch effect ten goede ge
komen. Nu sloeg het toch al
veel te plichtmatige en zwakke
spel dood tegen de lege, zwarte
ruimte. De acteurs leken verlo
ren te gaan in een niemands
land in plaats van dat een be
nauwend instituut zichtbaar
werd. Het drama van de jongen
Tom, die afwijkt van de rest
omdat hij Schubert zingt en
naakt heeft gezonnebaad met
een waarschijnlijk homosek
suele leraar, werd geen moment
schrijnend. De verdenking van
homoseksualiteit die op de jon
gen rust, kreeg daarentegen
nogal iets potsierlijks. De hou
ding van de verontruste vader,
die naar de school komt om zijn
zoon een vrouwenrol in een to
neelopvoering af te raden, werd
ergerniswekkend door het ama
teurisme waarmee zij werd ver
tolkt.
In vroegere (film)versies was
met name de rol van de sympa
thieke echtgenote van een van
de leraren emotionerend. Zij
voorziet de jongens van thee en
sympathie. Hier was zij voor
namelijk een nerveuze totebel
(Leonoor Pauw) waarvan het
ondenkbaar was dat Tom ver
liefd op haar kan worden. Toch
gebeurt dit, als om nog eens te
benadrukken dat de jongen he
lemaal geen homo is. Dick van
den Toorn had een geloofwaar
dige Tom kunnen zijn bij een
goede regie. De enige die nu
een overtuigende kostschool
jongen neerzette, was Herman
Bolten als Eric.
