E£ U I T
Inheemse bewoners stellen eisen in het jaar van Columbus
Filosofie en humor
in theaterdialoog
DE STEM ED
Verdachte ki
Verdeling ma
We zijn helemaal
geen separatisten9
'Ik kan alleen
leven dank zij de liulp van mijn vrienden'
De paniek van i
de stem
EXTRA OP MAANDAG
A3
We willen
alleen maar
de ruimte
om ons eigen
leven te leiden
met onze
eigen cultuur
Spotlightverse (4)
Paspoort
vergeten!
Prix Jeunesse
de stem
MAANDAG 6 JANUARI 1992
Indianen
'heroveren'
de Amerika's
Door Diego Cevallos
Quito - Het Columbus-
jaar, zo wordt 1992 wel ge
noemd. Of het jaar van vijf
eeuwen Indiaans Verzet.
Dat laatste is de leus
waarmee de inheemse be
volking van het Ameri
kaanse continent, van
Alaska tot Vuurland, dit
jaar is ingegaan.
Dat de herdenking van de 'ont
dekking van Amerika' door Co
lumbus in 1492 één groot feest
wordt, zonder enige kritische
noot, is door de zeer actieve
campagnes die de inheemse or
ganisaties in 1991 hebben ge
voerd, inmiddels wel uitgesloten.
Maar niet alleen dat hebben ze
in de aanloop naar Het Jaar voor
elkaar gekregen: in Canada en
Costa Rica, in Mexico en Brazi
lië, in Colombia, Ecuador en
eigenlijk het hele Andes-gebied
hebben de strijdbare 'indigena'-
activisten grote en kleine succes
sen behaald.
Een veilige plek om te leven, er
kenning dat ze erbij horen als
burger en de mogelijkheid om
mee te beslissen over de toe
komst van het land; eigenlijk
vragen de inheemse bewoners
van het Amerikaanse continent,
goed voor ruim 6 procent van de
bevolking, niet meer dan de ove
rige 94 procent. Het verschil is
alleen dat ze het al eeuwen zon
der deze elementaire rechten
moeten stellen.
Maar het tij is aan het keren.
Niet van de ene dag op de ande
re: actieve inheemse organisaties
zijn in diverse landen al sinds de
jaren '60 in opkomst. Maar een
historische toevalligheid, name
lijk dat Christoffel Columbus
komend jaar precies vijf eeuwen
geleden voet aan wal zette op
het eiland Guanahani of San
Columbus zoals hij te zien is in San Francisco.
Geitpa
When the Saints
go marching in
dwawn by te smell
of Scotch and Gin,
zet dan de Bokma
ergens koud
and watch the Saints -
come marching out.
Gedonder met de hypochonder
't Leven is er niet
om genoten te worden,
maar om j'er doorheen
te slaan
en eindigt een mens
ooit hoogbejaard,
dan heeft ie
uiteindelijk
z'n klus geklaard.
Hekkerkloop
Kloop op m'n laatste benen,
onder van uit m'n gat;
snel door
m'n voorraad henen,
meer dan
twee hekker nooit gehad.
Op een goudeleversgraf
het enige goud
dat ik ooit hier vond
blonk in de mond
van de ochtendstond.
Klondike 4-9-1898
Dierendag
Baconspek voor Uw doghond
laat daar het dier op hopen.
U kunt het
zogenoemd en-speld
bij Neerlands slagers kopen.
Symbiose
Ben ik mijn lichaam
of heb ik dat
'Tsjaa' zegt mijn body,
'daar vraag je me wat',
en geen enkel antwoord
krijg je van mij,
dan wat je niet aanstaat:
'allebei'
HD.T.V.
Sinds de HDTV in mijn
huiskamer kwam,
mag U met recht
mij benijden,
want nu kan ik
ieder TV program
van 't andere
onderscheiden.
O WiU
Salvador, komt de Indianen en
Inuit (Eskimo's) wel uitstekend
uit.
Behalve deze historische toeval
ligheid is ook een historische
misser van belang, namelijk de
beslissing van met name Spanje
om deze gebeurtenis groot
scheeps en uitbundig te vieren.
De Indo-Amerikanen raken niet
zo in feeststemming van het
kroonjaar: 75 miljoen van hen
kwamen om ten gevolge van de
kolonisatie in de twee eeuwen na
Columbus' ontdekking.
Offensief
De schrille tegenstelling tussen
de Spaanse en inheemse visie
bood een gouden kans voor een
krachtig offensief, een kans die
de inheemse volken met beide
handen hebben aangegrepen. Ze
zijn erin geslaagd van de 'Vijf
honderd Jaar Verzet' tot in alie
hoeken van het continent een
begrip te maken, dat de in
heemse zaak enorm heeft aange
stuwd en nieuw elan gegeven.
Zo zeer, dat overheden van het
hoge Noorden tot het diepe Zui
den zich gedwongen hebben ge
zien toe te geven aan de eisen
van de verschillende etnische
groepen.
Zo heeft de Canadese regering
eerder deze maand een vijfde
deel van het nationale grondge
bied toegekend aan de Inuit, die
in het barre Noordoosten van
het land hun eigen bestuurlijke
eenheid mogen creeren.
Eigen gebied
Een andere belangrijke territo
riale concessie deed Brazilië.
President Fernando Collor de
Mello kende het bedreigde
Yanomami-volk, dat op de grens
met Venezuela leeft, eveneens
een groot eigen gebied toe (9,4
miljoen hectare), in dit geval in
het tropische Amazone-woud.
De beslissing - die het inheems
territorium in het land in één
klap bijna verdubbelde - riep
overigens veel weerstand op in
Brazilië.
Ook in verscheidene Andes-lan-
den 'veroverden' de inheemse
bewoners her en der stukken
eigen land, zij het niet met zulke
sensationele lappen tegelijk als
in Canada en Brazilië. In totaal
beschikken de Andes-Indianen
nu over 70 miljoen hectare, ofte
wel ruim 15 procent van de to
tale oppervlakte van deze lan
den. Hun aandeel in de bevol
king ligt rond de 20 procent.
Overigens duiden zulke ontwik
kelingen op geen enkele wijze op
het uiteenvallen van deze staten
- een Joegoslavisch of Sovjet
scenario zit er absoluut niet in.
Toch mogen tegenstanders van
de inheemse zaak de activisten
In heel Noord-
hawks de trom.
en Zuid-Amerïka laten de Indianen zich horen. Hier roeren Canadese Mo-
- FOTO AFP
graag van scheurmakerij be- vraagd hiertegen op te treden,
schuldigen. „Maar we zijn hele- aangezien het initiatief in hun
maal geen separatisten", zo ogen'het werk is van extremisti-
wordt bijvoorbeeld Luis Maldo- sche bewegingen en van buiten-
nado, een van de organisatoren
van de 1992-campagne, niet moe
te benadrukken. „We willen al
leen maar de ruimte hebben om
ons eigen leven te leiden, met
onze eigen cultuur."
Protest
De beschuldiging van separa
tisme klinkt op dit moment het
luidst in Maldonado's eigen
land, Ecuador, waar de in
heemse organisatie Conaie - in
1990 de drijvende kracht achter
een groot, betrekkelijk vreed
zaam oproer - deze zomer aan
kondigde dat ze in 1992 een 'in
heems parlement' zal oprichten,
'uit protest tegen een democratie
die ons niet vertegenwoordigt'.
Het leger heeft de Ecuadoraanse
president Rodrigo Borja al ge
landse instellingen die misbruik
maken van de naiveteit van de
indianen en erop uit zijn een in
heemse staat tot stand te bren
gen'.
Juist om een tegenwicht te bie
den tegen dit soort verdraaiin
gen van de feiten, die veel men
sen bij gebrek aan informatie
voor zoete koek slikken, hebben
inheemse groepen in Mexico een
eigen persbureau opgezet onder
de naam 'Nationaal Inheems In
formatiesysteem' (SNII). In 1992
zal het de eerste berichten de
wereld in sturen. De al langer
bestaande elf radiostations van
het Nationaal Indigenistisch In
stituut, die uitzendingen in tal
van inheemse talen verzorgen,
zullen zeker belangstelling heb
ben voor deze berichtgeving.
Een ander hoogtepunt in 1991
was de nieuwe Colombiaanse
grondwet, die de inheemse be
volking niet alleen hun recht op
land en eigen onderwijs, maar
ook twee zetels in het parlement
waarborgt. Bij de verkiezingen
deed zicboverigens het onver
wachte verschijnsel voor dat
liefst drie inheemse kandidaten
op eigen kracht voldoende stem
men vergaarden, hetgeen curieus
genoeg een felle discussie ople
verde over de vraag of die ook
allemaal hun zetel mochten in
nemen: de grondwet voorzag im
mers slechts in twee.
Vergunning
Maar de prijs voor de merk
waardigste Indiaanse verwor
venheid gaat zonder twijfel naar
Costa Rica. De Indianen van
Costa Rica hoeven namelijk met
ingang van dit jaar niet meer te
betalen om in het gebied van
hun voorouders te mogen vertoe
ven. Tot voor kort konden ze
geen Costaricaanse identiteits
bewijzen krijgen, waren ze der
halve niet als staatsburgers er
kend en moesten ze dus, net als
buitenlanders, een verblijfsver
gunning hebben, die nog geld
kostte ook. Voortaan mogen de
Costaricaanse Indianen gratis in
hun vaderland wonen.
VERVOLG VOORPAGINA
Tien: „Ik had een beetje Neder
lands geld op zak. Dat heb ik ge
wisseld. Het waren een paar
honderd kronen (een kroon is
ongeveer 6 cent, C.M.). Van dat
geld heb ik een buskaartje ge
kocht en ben hier heen gegaan.
Een andere keus had ik niet. Een
vriend gaf mij te eten en ik
mocht hier voor een tijdje blij
ven. Maar de fabriek staat me
niet toe hier weer te gaan wo
nen. Nu ben ik alleen op bezoek
voor een tijdje".
In dezelfde steenfabriek heeft
Tien drie jaar gewerkt. Maar na
zijn vlucht naar Nederland heb
ben ze hem niet meer nodig. „Ik
heb mijn contract, dat nog liep
tot eind van dit jaar, verbroken
door te vluchten naar Holland.
Nu is er geen werk meer voor
me". Wat doet hij nu de hele
dag? „Een beetje wandelen...".
Drie jaar geleden kwam Tien
van Vietnam naar Tsjechoslowa-
kije. „Ik had de keus tussen het
leger of werken in het buiten
land. Via de arbeiders betaalt de
Vietnamese regering haar oor
logsschulden af. Ik wilde niet in
het leger, omdat ik dan moest
gaan vechten in Cambodja.
Daarom koos ik voor het buiten
land. En via Tsjechoslowakije
hoopte ik ooit naar een vrij land
te kunnen gaan".
Om die reden vluchtte hij in mei
vorig jaar, via de voormalige
DDR, naar Nederland. Waarom
bleef hij niet in Tsjechoslowa
kije, daar is nu toch ook vrijheid
sinds de val van de communis
ten? Tien: „Hier is het gevaarlijk
president Kodngo Borja al ge- ben voor deze berichtgeving. hun vaderland wonen.
alt*
va" mogelijkheden gevraagd, maar
ze gaven me geen antwoord.
iSftji I prr Maar zelfs als ik hier politiek
ém I, - asiel zou aanvragen, dan heb ik
Een foto enkele weken geleden genomen van de hongersta
kende asielzoekers in het opvangcentrum in Rijsbergen.
FOTO DE STEM BEN STEFFEN
voor ons. Wij worden bedreigd
door skinheads en andere racis
ten. Ik zelf ben op het metrosta
tion Holesovice in elkaar gesla
gen. Een politieman stond er bij,
maar deed niets. Ik voel me hier
onveilig, bedreigd".
Toen Tien op 14 december terug
keerde in Praag liet de politie
hem gaan. In de afgelopen we
ken is, vooral in Nederland, veel
rumoer geweest rond de Vietna
mese asielzoekers. En de Tsje
chische autoriteiten zeggen nu
glashard: „We willen ze niet
meer terug". Een woordvoerder
van minister Langos van Bin
nenlandse Zaken hier in Praag
bevestigde dit standpunt desge
vraagd.
Tiens grootste angst is nu dat hij
wordt aangehouden. „Als ze wil
len, kunnen ze me zo arresteren.
Ik heb geen werk, geen huis,
niets. Ik kan alleen leven dank
zij de hulp van mijn vrienden.
Maar dat kan ook niet te lang
duren. Op het vliegveld heeft de
politie ons laten gaan, waar
schijnlijk omdat ze toen nog
geen interesse in ons had".
Een arrestatie door de Tsjechi
sche politie zou meteen beteke
nen dat hij naar Vietnam wordt
teruggestuurd, zo vreest Tien.
„En daar stoppen ze me in de
gevangenis".
Maar waarom heeft hij bij terug
komst in Praag geen politiek
asiel voor Tsjechoslowakije aan
gevraagd?
Tien: „Ik heb de politie naar de
mogelijkheden gevraagd, maar
ze gaven me geen antwoord.
Maar zelfs als ik hier politiek
asiel zou aanvragen, dan heb ik
nog een onzeker bestaan. Ik ben
hier bang voor het geweld van
de racisten".
Wat verwacht hij nog van de
toekomst? Tien: „Het is nu een
heel moeilijke situatie. Maar ik
hoop dat mijn advocaat in Hol
land en charitatieve instellingen
hun invloed kunnen aanwenden
om de Nederlandse regering op
andere gedachten te brengen,
zodat ze ons alsnog politiek asiel
verstrekt".
In elk geval, vindt Tien, moet er
een onderzoek komen naar de si
tuatie van de Vietnamezen in
Tsjechoslowakije. „Wij hebben
steeds om zo'n onderzoek ge
vraagd. U bent de eerste die hier
komt. Daar ben ik u zeer dank
baar voor".
Wat er gebeurd is met de drie uit
het asielzoekerscentrum in
Leusden, die tegelijk met Tien
naar Tsjechoslowakije werden
teruggestuurd, weet hij niet. „Ik
kan geen contact met ze krijgen,
maar ik ben ervan overtuigd dat
ze dezelfde moeilijkheden heb
ben als ik".
Als ik op de bus stap, terug naar
Praag, bedankt Tien me nog
maals voor mijn komst. Hij
schudt me de hand en zegt plots
in zijn beste Nederlands: „Ik wil
weer naar Rijsbergen". Mijn bus
vertrekt. Tien wandelt terug
naar zijn tijdelijke verblijf
plaats, angstig wachtend op wat
komen gaat.
In het hotel, een halve
dag rijden achter me, in
Tsjechoslowakije. Voor
me ligt de Tsjechisch-
Duitse grensovergang
Cheb-Schrinding.
Ginds, voorbij de
slagbomen wacht
het Beierse Sibe
rië, zoals deze
Duitse uithoek
wordt genoemd,
vanwege de vaak bit
tere kou en altijd on
hebbelijk gure wind. Maar
zonder pas kom ik het ene niet
uit, en liet andere niet in. Ge
vangen in een onherbergzaam
soort niemandsland; veroor
deeld tot een tijdrovende rit te
rug naar dat hotel waar ze nog
steeds je paspoort bij de balie
innemen, oude gewoontes ge
trouw.
Nog drie wachtende auto's
voor me. Het bekende ritueel
van raampje open, een arm er
uit die paspoorten aanreikt aan
een arm die uit het douane
hokje steekt, twee minuten
wachten, paspoort weer terug,
raampje dicht en slagboom
open.
Ik kijk in mijn spiegel. Achter
me staan drie auto's. En die ki
lometerslange file vrachtwa
gens natuurlijk, half in de
berm. Nog onbekommerd was
ik ze zojuist gepasseerd, die on
afzienbare rij krakkemikkige
wegreuzen met Tsjechische,
Bulgaarse en Roemeense num
merplaten.
Het zal nog een hele tijd duren
voor de vlam weer in de pijp
kan. Ze schuiven aan in een file
die er morgenvroeg nog staat.
Tien uur wachten is normaal,
het dubbele geen uitzondering.
Sommigen wachten zelfs tot
Sint-Juttemis.
Ik ben aan de beurt. De jonge
douanier kijkt wat verstoord
als ik uitstap. Ik schuif mijn en-
kelbladige verblijfsvergunning
in de Bondsrepubliek door het
raampje en vertel vol spontane
schrik dat ik geen paspoort aan
te reiken heb, want dat ligt
honderd kilometer achter me,
en ik wijs naar de mistige heu
vels in de Boheemse verte.
De douanier kijkt me aan, be
kijkt het papiertje en draait
zich om naar een hogere in
rang die achter hem staat. Op
tien passen afstand zie ik het
gedrang en het gelaten wachten
van de vrachtwagenchauffeurs
voor hun loketjes. Hulpeloos,
met stapels paperassen in hun
handen.
Onverwacht krijg ik mijn docu
mentje terug. De oudste en
hoogste van de twee zegt dat ik
toch maar even met het hotel
moet bellen, want wat is
mens zonder paspoort, niet
waar? „Ja, natuurlijk, maarwaï
moet ik verder doen?", vraag
ik. „Doorrijden natuurlijk';
zegt de oudste. Hij wuift achte
loos richting Duitsland.
Wonderlijk, zonder pas déze
grens over. Een paar honderd
meter verder wappert streng
het zwart-rood-geel. Ik doe er
Door Frans Wijnands
hetzelfde verhaal, nu tegen een
iets stuggere heer. „De Tsje
chen laten u er zonder pas niet
meer in?" „Nee", zeg ik, „maar
dat hoeft ook niet. Ik bel dar
hotel wel." De Duitsers morrelt
iets aan een beeldschermpje,
geeft m'n papiertje terug,
knikt. Doorrijden.
Schrinding heet het grensdorp.
Eerst koffie, voor de schrik. In
het café is het druk. Ook aan
deze kant van de grens kilome
terslange file wachtende
vrachtauto's.
Nog geen tweeduizend inwo
ners telt dit Noordoost-Beierse
dorp; ooit sluimerend tegen
een grens die vaker dicht dan
open was. Nu is het totaal om
gekeerd. Sinds de val van het
IJzeren Gordijn is die ooit stille
landweg een waanzinnig
drukke verkeersader gewor
den.
En in al die plaatsjes klaagt de
bevolking, net als in Schrin
ding, over een niet te harden
overlast. Verkeersonveiligheid,
drukte, stank, verloedering. Ze
klagen over chauffeurs die het
vrije veld en zelfs de tuintjes als
toilet gebruiken.
De Duitse verkeersinformatie
over de radio heeft er sinds de
opening van de grenzen een-
apart hoofdstukje bij: de wacht
tijden voor de Tsjechische en
Poolse grens.
Breda - Theater Achterom.
'Ockhams scheemes' door Titus
Tiel Groenestegen en Han Ro
mer. Gezien op 4 januari 1992.
Door Theo van Drunen
Titus Tiel Groenestegen en
Han Römer zijn twee jonge
acteurs die hun sporen links
en rechts al verdiend hebben.
Afgelopen zaterdag stonden
ze samen op het toneel van
Theater Achterom met een
theaterdialoog waarin ze op
zoek zijn naar de kern van
het bestaan. Wetenschap, fi
losofie, poëzie, liefde en dood
zijn daarbij belangrijke the
ma's.
Dat klinkt allemaal nogal zwaar
wichtig, maar met woordspelin
gen en grapjes wisten beide he
ren ook nog een humoristische
dimensie aan de voorstelling te
geven. Bovendien heeft het stuk
('Ockhams scheermes' getiteld)
een zeldzame diepgang. Een ge
not dus voor de liefhebber van
inhoudelijk interessant toneel
met een forse vleug relativerende
humor.
De zwarte toneelgordijnen vor
men het sobere decor. Op het to
neel een appel en een stoel. En
twee mannen. Het blijken vader
en zoon te zijn. De vader onder
zoekt vanuit zijn stoel alles met
een verrekijker, de zoon hanteert
een vergrootglas. Die tegenstel
ling is meteen een samenvatting
van het hele stuk. De vader be
nadert het leven door er afstand
van te nemen en vanaf die af
stand te observeren. De zoon (die
niet voor niets kernfysicus is)
probeert door te dringen tot het
wezen van de dingen. Maar op
zoek naar de kern van bijvoor-
Amsterdam (anp) - Twee jeugd
programma's van de AVRO, 'Het
duinkonijn' en 'Een huismuis',
zijn genomineerd voor de Prix
Jeunesse. Dat is de hoogste on
derscheiding die te behalen valt
op het internationale televisie
festival voor kinder- en jeugd
programma's. De winnaars wor
den op 4 juni in München be
kend gemaakt.
beeld een atoom, en dar weer
kern van, en daar weer van... 1
landt hij in een vacuüm. Een
zelfde soort vacuüm als dat et
tussen hem en zijn vader heerst.
De verschillen tussen vader e;
zoon leiden tot felle discussies,
De zoon probeert tot de vadet
door te dringen, maar die heeft
een muur van onverschilligheid
rond zich opgetrokken. En als de
zoon te dichtbij komt, laat de va
der snel weten dat dat 'buiten
zijn verantwoordelijkheid' valt
Toch probeert de vader op
vaak wat cynische manier
dichter bij de zoon te komen,
voortdurend tot mislukken
doemd is.
Drama dus. Maar ook komedie
want de dialogen tussen vaderen
zoon (en later in het stuk tussen
de vader en diens moeder) zj;
uitermate herkenbaar. Er zi;
steeds weer nieuwe misverstan
den en nieuw onbegrip. Er ii
angst om werkelijk met elkaar te
praten. Er is ook de angst vod!
de stilte. Zegt de één 'ja', dan
zegt de andere 'nee'. En
dersom natuurlijk. Ze
langs elkaar heen en
elkaar te raken op kwetsbaif
plekken. En als dat laatste lukt
neemt de ander weer wraak.
En zo werkt humor nu eenmaal
Als je als toeschouwer de p
speelde situaties herkent, ge
dat zo'n dubbel gevoel: van
ene kant is het een pijnlijke con
frontatie met je eigen gedrag
van de andere kant moet je
ook om lachen.
'Ockhams scheermes' is een te
neelstuk met veel verschillen®
lagen van perceptie. Aan de op
pervlakte is het een komedie
rin het menselijke gedrag
gerelativeerd. In de lagen daar
onder is het een stuk over die
pere levenswaarden. Iedere ia®
viduele toeschouwer zal
weer andere dingen herkennff
en interessant vinden. En
maakt, dat 'Ockhams scheerm®
heel bijzonder is, Het is één
die weinige toneelstukken dief
vaker kunt zien, om er stee®
weer iets nieuws in te ontdekken
Tel daar het acteertalent van li'
tus Tiel Groenestegen en
Römer bij op (en natuurlijk
regie van Helmert Woudenberg
en de voorstelling is compleet
Voor een groot publiek? W
niet. Succesvol Zeker wel.
Van onze verslaggever
Roosendaal Hoorn - Is de
49-jarige M.S. uit Assen, die
wordt verdacht van de moord
Sta
tier
uit
een
op
Jessica Laven, Salim uit
Thattil en Marco Weisser,
ook betrokken geweest bij
een tweetal moorden in Bel
gië uit 1983 en 1991? Dat on
derzoekt een recherchebij
standsteam in Hoorn op dit
moment.
S, wordt verhoord over de
moord in 1983 op de negenjarige
Wendy Willems uit het Belgische
ver
kin
aart
op
een
om
dw
Ch(
198
den
Wil
Coiifl
Van onze correspondent Rob Vunderink
Moskou - De verstandhouding
Oekraïne, de twee belangrijks
voormalige Sovjetunie, is dit we
terd. Het conflict over de verc
manschappen van het Rode Leg
lopen.
De ruzie tussen Moskou en Kiev
betreft onder meer de zeggen
schap over de Zwarte-Zeevloot
en andere onderdelen van het
Rode Leger, voor zover die zich
bevinden op het grondgebied
van de Oekraïne.
Bovendien dreigen onlusten te
ontstaan als gevolg van de
Oekraïense eis dat ook niet-
Oekraïense soldaten en officie
ren trouw moeten zweren aan
deze onlangs onafhankelijk ge
worden republiek.
Hoe ernstig de situatie is, blijkt
uit een opmerking in het hoofd
journaal van het le Russische te
levisienet, dat als vanouds in de
hele voormalige Sovjetunie te
ontvangen is. Het conflict
plaatst vraagtekens bij de le
vensvatbaarheid van het Geme
nebest, aldus het commentaar.
Roeslan Chasboelatov, voorzitter
van het Russische parlement in
Moskou, waarschuwde dit week
einde dat hij uit veel republie
ken buiten Rusland brieven en
telegrammen krijgt van solda
ten, onderofficieren en officie
ren. Zij klagen over dwang ter
plekke om de eed van trouw af
te leggen aan de republiek waar
zij zich bevinden voor hun
dienstvervulling. Het optreden
van de autoriteiten in deze repu
blieken is illegaal en de Russi
sche militairen moeten zich ver
zekerd weten van onze bescher
ming, aldus de Russische parle
mentsvoorzitter.
Eigen defensie
Pogingen van Russische zijde om
het hele voormalige Sovjet-leger
onder één opperbevel te houden
mislukten nog voor de eerste
topontmoeting van het nieuwe
Gemenebest, eind vorige maand
in Minsk. De Oekraïne, alsmede
de overwegend Roemeense repu
bliek Moldova en de Kaukasi-
sche republiek Azerbajdzjan
eisten een eigen leger.
Wel kwamen de elf republieken
van het Gemenebest overeen dat
de strategische kernstrijdkrach
ten onder gemeenschappelijk
opperbevel zouden blijven. Bij
ER RUSTTE geen taboe op, maar gedi
zoekersprobleem wel met grote omz
de politiek werd door die koudwaten
merken is geweest aan het beleid. Dat
t'Q. hetgeen de onzekerheid in de met
res slechts bevorderde,
net huidige kabinet gaat consequen
schade en schande wijs geworden, m
nemen dat de standpunten zijn bijges
dat West-Europa in de naaste toekom
door vluchtingen, op zoek naar een me
Hoe het ook zij, Nederland wordt de I
jeerd met taferelen die wijzen op ei
Vietnamese hongerstakers worden zon
9ezet en een groep Russische joden i:
dere naar Israël teruggebracht,
staatssecretaris Kosto van Justitie is v
maar de bewindsman heeft het wetteli
geprocedeerde asielzoekers worden h
njkheid moet zelfs niet worden uitgesl
Z'ch beroepen op het kerkasiel, straks
zen worden gesleept.
Re politiek zou tevreden moeten zijn i
zich zo daadkrachtig opstelt, een man i
soms beslissingen moet nemen die
moeite kosten. Het CDA is echter van c
neid' inzake het asielzoelkersprobleem
christendemocraten willen dat kanslo
opvangplaatsen worden gestopt om t<
9en de illegaliteit induiken,
ten merkwaardige opstelling. Waarom
ten overgaan tot het opsluiten van ka
secretaris Kosto pleit terecht voor het
opsluiting in korte verblijfscentra' als
nuidige beleid niet succesvol zou blijk
9egaan om kansloze asielzoekers in ee
een kort verblijfcentrum - te plaatsen,
in inn8en reden te bedenken voor de p
m 1991 werden minder asiel-aanvrang
en Justitie zette aanzienlijk meer men
isren daarvoor.
P® cijfers zijn dus gunstig. Maar juist
oeseffen dat een asielzoekersprobleen
mg mag worden benaderd. Conseque
,.zeï be'eid, betekent nog niet dat r
orden uitgebannen.
de
gaa
vloc
sch'
Net
war
ker
sen
pen
zuil
Vol
koo
geli
sen
ninj
gen
bete
W<
Ooi
als
van
mer
stri
best
bel
dan
mee
krij
Oek
en
Moi
hebl
staa
moe
pak
„Ge
nati
een
geei
die
vooi
kla:
cier
star
ome
gevi
Het
stee
gan
rust'
bod
mee
de o
ren
dere
naai
kere
nen
