TGV: tandje terug en afremmen
voor de bocht
I
OVERIGENS
Krediet vakbeweging na akkoord ziekteverzuim opgekrikt
Industrie!)»
DE STEM
Alles
voor de
liefde
Besluitvorming over traject supersnelle trein
f jaar uitgesteld
00» 1MB
wtySm
Snel
Goed- of kwa.
de stem
ACHTERGROND
A2
-DE STEM.
Advies
Oneerlijk
Boek
Haags Hoogstandje
de stem
Kerncentrale
weer in bedrijf
DINSÖAG5N0VEMBER 1991
LAATST ontving ik van
een lezer een brief waarin
deze zich beklaagde over
het feit dat wij journalisten de
ene dag flink uitpakken met
nieuws om er daarna het zwij
gen toe te doen, dat wil zeg
gen: om ons om het vervolg en
de gevolgen van het nieuws
niet verder te bekommeren.
Wij noemen dat vervolg-
nieuws in ons eigen jargon fol-
low-upin memo's afgekort tot
flup. We zijn er ons dus wel
degelijk van bewust dat
nieuws vervolg en gevolgen
kent, anders zouden we er
geen term voor hebben, maar
helemaal ongelijk heeft de le
zer niet, zoals ik gewaar werd
toen ik in een Amsterdamse
krant een rechtbankverslag te
genkwam over een zaak, die
de afgelopen zomer alle voor
pagina's, het televisiejournaal
plus deze column haalde (20/7
'Explosief stoom afblazen').
Het was zaterdag en op die
dag heb ik altijd veel kranten
in huis. Allemaal even nage-
vlooid, maar niets over de af
loop van de toen sensationele
zaak gevonden. Alleen die ene
Amsterdamse krant had
ruimte beschikbaar gesteld
voor de lotgevallen van H. van
W., de Beverwijker die in juli
van jaloezie en liefdesverdriet
het huis in Heemskerk, waar
zijn geliefde op bezoek was,
probeerde te rammen met de
95 ton zware shovel van zijn
werkgever en daarbij ook nog
enkele tientallen auto's 'mee
nam'.
Al die vragen waarmee wij
destijds bleven zitten na het
lezen van de krant, worden in
het rechtbankverslag beant
woord. Waarom zo'n tomeloze
woede? Wie zal dat betalen?
En hoeveel auto's werden er
nu eigenlijk vernield? Steen
des aanstoots was de ex-man
van de geliefde van de door
het lint gedaverde Van W. Die
ex heeft bij haar drie kinderen
en komt dus af en toe op be
zoek, tot ongenoegen van Van
W. Op die rampzalige dag had
Van W. (die volgens zijn baas
wel wist hoe de shovel werkte,
maar niet de expertise bezat
om ermee om te kunnen gaan
als een precisie-instrument)
zijn viendin met haar ex sa
men in een auto gezien. „Van
binnenuit kwam er toen een
enorme haat naar boven. Het
vrat me op", verklaarde hij
voor de rechter. En toen hij
even later de auto van zijn ver
onderstelde rivaal voor het
huis van de zus van zijn vrien
din zag staan, werd hij 'onge
looflijk pissig'
Hij haalde de shovel op van
het terrein van zijn baas en
reed ermee naar het bewuste
huis, een rit van drie kwartier,
waarin zijn woede maar niet
wilde bekoelen. In Heemskerk
aangekomen, ramde hij de aan
het huis gebouwde schuur
plat. En daar moest hij, zo gaf
hij vol berouw toe, wel 'een
paar auto's voor opzij schui
ven'. In totaal werden er veer
tig total loss verklaard. De
schade, 'tussen de vier en ze
ven ton' is betaald door de
verzekering van de shovel
eigenaar.
Tevergeefs beriep de advocaat
van de verdachte zich op de
liefde. „In de ogen van zijn
vriendin heeft mijn cliënt be
wezen dat hij veel van haar
houdt", zei hij. Maar het her
stel van de relatie was de offi
cier van justitie toch wel wat te
duur uitgevallen. Ze eiste twee
jaar, waarvan eenderde voor
waardelijk en psychiatrische
behandeling. Volgens haar
had Van W. mensenlevens in
gevaar gebracht -er waren
gasleidingen stuk gegaan - en
daar tilde ze zwaar aan.
Dat hij mensenlevens in ge
vaar zou hebben gebracht,
daarmee was de beklaagde het
niet eens. „Het was natuurlijk
heel gevaarlijk wat ik deed,
maar ik vind toch dat ik goed
heb gereden", betoogde hij.
Deze week doet de rechter
uitspraak. Ik ben benieuwd of
we die nog te lezen krijgen.
Zo'n uitspraak is maar een
klein berichtje en niets sneu
velt zo gemakkelijk, in het da
gelijks gevecht om ruimte in
de krant, als een klein be
richtje.
Hij heeft een snelle auto en altijd haast. Hij passeert links en hij pas
seert rechts. Hij knippert achter je met zijn lichtenplakt bijna aan je
bumper. Hij toetert. Hij steekt een vinger omhoog of wijst op zijn
voorhoofd. Voor hem is een oranje licht groen en rood dikwijls
ook. Als je oversteekt, al op het zebrapad staat, rijdt hij gewoon
door. Verschrikt spring je terug, probeert hem nog een deuk te trap
pen. Hij loopt weinig, want in de binnenstad rijdt hij in het voetgan
gersgebied, duwt het volk gewoon opzij en mist net je tenen. Zoals
hij komen er steeds meer.
Hij? Ja, meestal is het een hij. Een hij met z'n fatsoen in zijn kilo
meterteller en z'n turbo-ego in het gaspedaal.
En ik, ik schrik, elke keer weer, vloek, mompel 'doodrijer..., auto
fascist' en hoop stiekem op een boom, een eindje verderop. (PdS)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telefax 076-236405.
Telefax redactie S 076-236309.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a, 01640-36850,
fax 01640-40731.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41, S 236326, fax 076-236215.
Voor bezorgklachten: S 076-236888.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, S 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 1S 01100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, S 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14, S 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45, S 01650-37150, fax 01650-
44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32, S 01150-17920, fax 01150-
96554.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 4381 RP S 01184-19910, fax
01184-11446.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementsprijzen bij vooruitbetaling te voldoen:
per kwartaal 77,90, per half jaar 155,25 óf per jaar 302,25.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 26,00,
per kwartaal 75,90, per half jaar 151,25 óf per jaar 294,75.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Losse nummers: ma. t/m vrijd. 1,40; zat. 1,70.
Service-afdeling abonnementen: 076-236472, ma. t/m vrijd.
8.30-12.00 en van 12.30-16.00 uur.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Centrale reclame-afdeling S 076-236911
Fotoservice S 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend S 076-236881.
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30
uur en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
RjnnkrpIfltipQ'
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
'Train a grande vitesse'
mag dan 'trein met hoge
snelheid' betekenen, de
besluitvorming omtrent de
TGV is allesbehalve snel.
Werd eerst de snelheid
waarmee de trein door
Nederland zou rijden
teruggebracht, nu wordt
ook de beslissing over het
TGV-traject uitgesteld.
Door Theo Giele
'HET GAAT allemaal zo traag
in Nederland', klaagde minis
ter-president Ruud Lubbers
zaterdag in de Volkskrant. Uit
gerekend het symbool van snel
heid en moderne verbindingen,
de supersnelle TGV, is nu ook
aan de traagheid ten prooi ge
vallen.
Figuurlijk, want de regering
doet er een half jaar langer
over om te beslissen hoe en
waar de trein van de grens naar
Amsterdam zal rijden. Maar
ook letterlijk dreigt de TGV
met heel wat minder 'vitesse'
door de polders te rijden dan
minister Hanja Maij-Weggen
had voorzien.
„Als we het over TGV-varian-
ten hebben, betekent dit dat de
trein er met een snelheid van
300 kilometer per uur moet
kunnen rijden", hield Maij-
Weggen het bestuur van de
provincie Noord-Brabant in
maart 1990 voor. Die eis heeft
de minister sindsdien stukje bij
beetje prijsgegeven.
De eerste die een versnelling
terugschakelde was haar Belgi
sche ambtgenoot Jean-Luc De-
haene. In plaats van een vlie
gende start 'aan 270 kilometer
per uur' over de Nederlandse
zuidgrens, krijgt de TGV
slechts een sukkelig drafje van
hooguit 130 als aanloop.
Vlaanderen voelt niets voor een
nieuw tracé, of dat zou door
het Antwerpse industrieterrein
moeten voeren. Maar dat wil
Nederland weer niet vanwege
de mooie bossen rond Bergen
op Zoom. Een laatste poging
deze zomer van een aantal
CDA/CVP-parlementariërs om
de TGV zijn grande vitesse
langs de autoweg Antwerpen-
Brecla te geven liep dood.
Vlaanderen, België en dus De-
haene interesseren zich nauwe
lijks voor een supersnelle trein
verbinding met Nederland, dus
waarom zou men zich een hoop
kosten en moeite op de hals ha
len.
De TGV komt het land dus bin
nen bij Nispen, over de be
staande, overvolle spoorlijn
Roosendaal-Antwerpen. Maar
dan kan hij weer opschakelen
en in vliegende vaart door
West-Brabant, de Hoeksche
Waard en het Groene Hart van
Holland via Rotterdam naar
Amsterdam rijden.
Dit tracé stuit bij iedereen die
er mee te maken krijgt op ho
pen bezwaren. Zuid-Holland
weigert zelfs ook maar ruimte
te reserveren voor een tracé ten
noorden van Rotterdam. Bra
bant ziet de trein ook liever
over bestaand spoor rijden en
de burgerij zorgde ook nog eens
voor duizenden bezwaren tegen
en vragen over de hoge-snel-
heidsspoorlijn.
Onder deze maatschappelijke
druk heeft Maij-Weggen nu be
sloten ook de besluitvorming te
vertragen. En niet alleen de be
sluitvorming. Zij, die eens het
supersnelle als absolute voor
waarde noemde, wil nu zelfs
bekijken of de TGV niet over
het bestaande spoor kan boe
melen.
Alle vragen en opmerkingen
kosten zoveel tijd om bestu
deerd te worden dat zij en haar
college van ruimtelijke orde
ning Hans Alders het verstan
dig achten niet in januari maar
pas in de zomer van '92 de
knoop door te hakken. Het tra
ject van de besluitvorming kent
heel wat kleinere boogstralen
dan het TGV-tracé. De tijd be
gint de dringen, veel is nog on
zeker dus: tandje terug en af
remmen voor de bocht.
De TGV, het symbool van snelheid en moderne verbin
dingen, is nu ook aan traagheid ten prooi gevallen.
foto de stem/ben steffen
Is de Nederlandse
vakbeweging van haar
geloof gevallen? Heeft er
iemand even niet opgelet
bij de onderhandelingen?
Voor een buitenstaander is
het in ieder geval
nauwelijks te bevatten, de
ommezwaai die de
vakcentrales in korte tijd op
het gebied van de
ziektewet hebben gemaakt.
Door Ad Burger
In 1982 liep de vakbeweging
nog te hoop tegen plannen van
de toenmalige minister van So
ciale Zaken Den Uyl om de eer
ste twee dagen bij ziekte voor
rekening van de werknemer te
laten komen. Mede door het
grootscheepse vakbondsprotest
kwam er van de plannen niks
terecht.
Nu, bijna tien jaar later, gaan
de drie vakcentrales FNV, CNV
en MHP min of meer vrijwillig
akkoord met afspraken die
kunnen resulteren in het het
inleveren van vakantiedagen
bij ziekte.
De bestuurders van de vakcen
trales en de daarbij aangeslo
ten bonden hechtten afgelopen
zaterdag hun goedkeuring aan
een, met de werkgevers over
eengekomen, 'centrale aanbe
veling ter bestrijding van ziek
teverzuim'. De inhoud: bonden
en werkgevers moeten tijdens
de komende cao-onderhande
lingen afspraken maken over
'arbeidsvoorwaardelijke stimu
lansen' om ziekteverzuim tegen
te gaan. In gewoon Nederlands
betekent dat onder andere het
inleveren van geld en/of vrije
tijd bij ziekte, in de hoop en
verwachting dat werknemers
zich dan minder snel ziek zul
len melden.
In een steriele zaal die met een
technische ingreep aan de ver
moedelijke omvang van de
PvdA anno 1991 was aange
past -gehalveerd dus - praat
ten belangrijke en semi-be-
langrijke partijgangers zater
dag over de toekomst van de
verzorgingsstaat en daarmee
over de toekomst van de so
ciaal-democratie.
Met de zaterdagse ochtend
pups nog in de ogen druppel
den ze binnen. Van Kemenade,
Van Thijn, Ritzen (wat later
want die had de oude koningin
nog eerst ontmoet), Welschen
(Brabants gedeputeerde die in
de tweede partijlijn opereert),
Ter Veld, Etty (voorheen-
Breznjev aan de Amstel), veel
Kamerleden (jawel) en tiental
len PvdA'ers die nóg onbeken
der zijn, ze kwamen en luister
den.
Steeds interessanter bij de
PvdA is de vraag: wie is er
niet? Van der Louw, de onbe
grepen goeroe-uit-het-niets,
was er niet en gaat terug naar
af, hoewel hij de indruk wekt
het zo goed voor te hebben met
de sociaal-democratie. Jan
Schaefer wiens hart overloopt
van progressieve drang, was
afwezig; zeker bezig elders een
beweging op gang te brengen.
Maurice de Hond, de kampioen
van de sociaal-democratische
peilstok, absent.
Een tiental anderen nam wèl
het wpord om professor Wolf
son, dé discussieleider voor het
onderwerp Verzorgingsstaat, te
adviseren. Wolfson is een be
kwaam man, maar verdient al
ler mededogen. Want de hoog
geleerde sociaal-democraat
moet veel onverzoenlijks ver
zoenen. Hij moet heel uitge
breid èn heel beperkt kijken
naar het sociale stelsel, hij
moet ook veel scenario's aan
dragen èn weinig tegelijk. Dat
FNV-voorzitter Stekelenburg tijdens de raadpleging met de achterban van de bonden
CNV en FNV over het ziekteverzuim. - foto anp
De andere partij, de werkge
vers, houdt het erop dat er
sprake is van een historische
aardverschuiving in het denken
van de vakcentrales. VNO-on-
derhandelaar Van den Braak
sprak van 'een belangrijk mo
ment in de overleg-economie'.
„Tot op heden viel met de vak
centrales nooit te spreken over
wachtdagen bij ziekte. Dat dat
nu wel kan, is pure winst".
Er is wellicht sprake van een -
voorzichtige - kentering in het
denken van de vakbeweging,
maar dat lijkt de opstelling van
FNV, CNV en MHP zeker niet
voor honderd procent te ver
klaren. Dat de drie vakcentra
les zich nu in principe bereid
hebben verklaard tot het inle
veren van vakantiedagen bij
ziekte, heeft een veel prakti
scher reden. Op deze manier
hoopt de vakbeweging het ka
binet ervan te weerhouden
rechtstreeks in te grijpen in de
arbeidsvoorwaarden.
Het kabinet was oorspronkelijk
van plan om de in de cao's gé-
regelde aanvulling bij ziekte
van zeventig naar honderd pro
cent, na afloop van de looptijd
van de cao's terug te draaien.
Op die manier zouden werkne
mers en werkgevers opnieuw
gedwongen worden over die
bovenwettelijke aanvulling van
de Ziektewet-uitkering te on
derhandelen. Aan het automa
tisme dat een werknemer bij
ziekte 'de volle mep' ontvangt,
moest maar eens een einde ko
men, vond het kabinet.
De aankondiging van dit zoge
naamde 'parapluwetje' leidde
tot felle protesten binnen de
vakbeweging. De overheid
heeft zich niet te bemoeien met
het arbeidsvoorwaardenoverleg
tussen werknemers en werkge
vers, was het argument.
Tijdens de Algemene Beschou
wingen in de Tweede Kamer
'toonde pré'ihier Lubbers zich
van zijn inschikkelijkste kant:
als sociale partners zelfideeën
voor het terugdringen van het
ziekteverzuim konden ontwik
kelen, wilde het kabinet wel
eens nadenken over het intrek
ken van dat vermaledijde para
pluwetje. Maar zou het overleg
niks opleveren, dan zouden de
kabinetsplannen onherroepe
lijk doorgaan.
Op die manier onder druk ge
zet, had de vakbeweging in het
overleg in feite bitter weinig
harde eisen te stellen. De werk
gevers konden aan de onder
handelingstafel betrekkelijk
rustig achteroverleunen. Het
enige belang van de onderne
mersorganisaties om deel te ne
men aan het overleg, was het
voorkomen van sociale onrust.
En dus besloten beide partijen
uiteindelijk hun leden op te
roepen in het cao-overleg te
komen tot 'afspraken over zo
genaamde arbeidsvoorwaarde
lijke stimulansen in geld en/of
vrije tijd, alsmede over de aan
wending van eventuele uit dit
beleid voortvloeiende baten'.
De aanbeveling is opzettelijk in
ruime bewoordingen gesteld;
het geeft de cao-onderhande
laars de mogelijkheid zelf uit te
kiezen wat voor hun sector het
beste uitkomt.
Te denken valt aan het inleve
ren van vakantiedagen en of
loon bij ziekte. Maar er zijn
meer mogelijkheden. Hans
Pont, op het ministerie van
Binnenlandse Zaken verant
woordelijk voor het personeels
beleid en oud-voorzitter van de
vakcentrale FNV, opperde ooit
al eens het idee om het inleve
ren van vakantiedagen bij
ziekte vergezeld te laten gaan
van het uitbreiden van het aan
tal vakantiedagen.
Werknemers die nooit ziek zijn,
krijgen er bij wijze van stimu
lans dus extra vakantiedagen
bij. Een andere mogelijkheid
bij. het begrip, 'vrije tijd.' is het
aanpassen van de dienstroos
ters om zo de werkdruk te ver
minderen en het ziekteverzuim
tegen te gaan.
Een groot aantal bij de FNV
aangesloten bonden lijkt het
vooral in die laatste richting te
willen zoeken; het ongezien in
leveren van vrije tijd of loon is
voor hen niet aan de orde.
De werkgevers in het midden-
en kleinbedrijf, verenigd in het
KNOV, zijn van mening dat
met die opstelling het zo moei
zaam bereikte akkoord weer in
de prullenbak kan. Werkge
versonderhandelaar Van den
Braak denkt dat het zo'n vaart
krijg je als je sociaal-democra
ten laat inspreken.
Ma'ar de bedoelingen waren
goed. Ook van die academische
man die voor het 'gemak' het
begrip 'prudent collectivisme'
aanhaalde en zich vervolgens
verstrikte in abstracte be
schouwingen, waar nauwelijks
iemand brood van kon bakken.
En het was nog even amusant
toen een ander het 'Titanic-
scenario' te berde bracht; het
idee om feesten aan te richten
en de muziek luid aan te zet
ten, omdat het toch allemaal
geen zin meer heeft.
Ook Wolfson had nog een
boodschap, hij kwam niet al
leen om te luisteren. Hij
preekte als ware 't zondag en
tijd voor een hoogmis - maar
het was natuurlijk zaterdag en
een profane PvdA-bij een
komst - over de noodzakelijke
'cultuuromslag', een geliefd
onderwerp van de PvdA-in-
nood. De prof sprak over het
'joggersdilemma' als voorbeeld
voor de maatschappij.
Tijdens het joggen heb je een
verhoogde kans om dood neer
te vallen, maar structureel
hebben joggers minder
hartklachten dan mensen die
zichzelf sparen. „Dat is ook het
dilemma van de sociale zeker
heid: moeten we mensen uitda
gen of verzorgen? Allebei na-
Van Mierlo
- foto de stem johan van gurp
tuurlijk, maar het eerste verge
ten we te gemakkelijk. Mensen
hebben recht op een uitdaging.
Dat mogen we ze niet afpak
ken door ze onnodig in de wao
te parkeren".
Oncontroleerbare ongerustheid
heeft zich meester gemaakt
van een dertiental CDA-Ka-
merleden. De maat is vol voor
hen. Ze voelen zich misdeeld.
Ze dreigen nog net niet op te
stappen, maar pikken doen ze
het niet langer. O nee!
G. de Jong, J. de Hoop Schef-
fer, Th. Vreugdenhil, P. Mul
der-Van Dam, P. J. Biesheuvel,
J. Hillen, L. Frissen, G. Leer,
M. de Jong, K. Tuinstra, G.
Koffeman, M. Vriens-Auer-
bach en M. Roosen-van Pelt
zijn het zat. Dit klotsend reser
voir van CDA-talent wil een
goede, begrijp het goed, een fy
siek draaglijke huisvesting!
De om aandacht schreeuwende
brief laat er geen misverstand
over bestaan dat het nieuwe
onderkomen van de CDA-frac-
tieleden eerstdaags TE KLEIN
Van Thijn - fotoanp
is. „Kennelijk wordt de bevol
kingscategorie van Kamerle
den, beleids- en persoonlijke
medewerkers niet voor vol
aangezien," schrijven de op
roerige opstandigen.
Bij de planning van de nieuwe
ruimte voor het CDA gold de
ambtelijke maatstaf van der
tien vierkante meter voor een
persoon/per werkruimte als
uitgangspunt. Maar de dertien
(13) CDA'ers die tot actie wer
den gedreven moeten het doen
met twaalf (12) vierkante me
ter met zijn tweeën of zelfs
drieën (3-en!).
„In onze maatschappij, in de
markt- of collectieve sector
worden dergelijke omstandig
heden niet geaccepteerd. Vele
Kamerleden en medewerkers
worden gehuisvest in strijd
met de arbeidsomstandighe
denwet. Dit is niet aanvaard
baar," staat in het pamflet dat
nog geen ruime spreiding kent
- nu wel natuurlijk.
De Kamerleden voelen zich te
kort gedaan. Het is niet eerlijk,
want al die oude rotten - we
noemen uit de losse pols hun
Van Kemenade
- foto de stem/johan van gurp
collega's Wolters, Lansink,
Hermes, Van Vlijmen, Paulis,
Laning-Boersema, Van der
Linden en Van Houwelingen -
zitten wèl lekker ruim, zelfs
die Brinkman die nauwelijks
nog de weg weet in het Kamer
complex. Deze Calimero-va-
riant - zij zitten groot en wij
klein - zal nog veel stof doen
opwaaien, als het stormpje
echt opsteekt.
Het boek is verschenen. Het
Boek over Hans van Mierlo. En
Van Mierlo 's vrees kwam niet
uit. Hij leeft nog. „Dan ga ik
dood," zei de D66-leider toen
hij hoorde van de poging een
biografie over hemzelf te laten
verschijnen.
„Curieus," zegt Aad Nuis,
D66-Kamerlid en vertrouwe
ling van Van Mierlo daarover.
Van Mierlo was dan bij wijze
van protest ook niet aanwezig
bij de presentatie van het
boekwerk dat als ondertitel
'Een bonvivant in de politiek'
draagt.
niet zal lopen; volgens hem
maakt de 'harde' opstelling van
de FNV-bonden deel uit van
hun onderhandelingstaktiek.
Overigens hebben de vakcen
trales niet alleen moeten toege
ven. Vooral de laatste zinsnede
in de aanbeveling - over de
aanwending van de baten -
pakt voor hen goed uit.
Ze willen voorkomen dat de
winst van een goed verzuimbe
leid - de daling van de premie -
rechtstreeks in de zakken van
de werkgever verdwijnt. Vol
gens de letter van de wet zou
dat laatste juist voor de hand
liggen omdat de zw-premie
grotendeels door de werkgever
wordt betaald.
Maar door af te spreken dat
over het geld dat vrijkomt door
een daling van de zw-premie
opnieuw onderhandeld kan
worden, bestaat de kans dat
ook werknemers direct mee
profiteren van een daling van
het ziekteverzuim.
Dat beide partijen uiteindelijk
toch overeenstemming hebben
bereikt over het ziekteverzuim,
heeft nog een derde, dieper lig
gende reden. Na de moeizame
en verre van succesvolle onder
handelingen tussen de sociale
partners afgelopen voorjaar in
de Sociaal-Economische Raad
(SER) over de wao, was de
'overleg-economie' door menig
een al op de schroothoop van
de Nederlandse sociaal-econo
mische geschiedenis gedepo
neerd.
Als ook de gesprekken over het
ziekteverzuim - de door Lub
bers geboden laatste kans -
niets hadden opgeleverd, dan
was het met de geloofwaardig
heid van de sociale partners
definitief gedaan. En dat is wat
geen van beide partijen - werk
gevers noch vakbeweging - zich
kan permitteren.
Maar Hans van Mierlo zorgde
natuurlijk wel dat hij een (gra
tis) exemplaar liet bemachti
gen. Een zijn medewerksters
had zich tussen de genodigden
geschaard om een boek in ont
vangst te nemen. Van Mierlo
moet gerustgesteld zijn toen hij
zijn leven in druk las. Laster
staat er niet in, eerder lof.
De schrijver van de biografie
kon niet rekenen op medewer
king van kennissen, noch van
vijanden. Dat maakte het werk
niet eenvoudig. Maar het resul
taat is heel toonbaar, omdat er
goed is gespit in archieven. Het
boek is daarom een aardig na
slagwerk geworden. Van
Mierlo over de politiek in de
meest ruime zin van het woord.
Nadeel is natuurlijk wel dat
Van Mierlo nog eens aan wat
oude uitspraken wordt herin
nerd. En dat valt voor een poli
ticus nimmer mee. In 1967 zei
hij bijvoorbeeld in Heerlen op
een vraag of D66 (toen nog
D'66) regeringsverantwoorde
lijkheid wilde: „Om de drom
mel niet. Wij willen alleen
wakker 'schudden. In de rege
ring zouden we moeten samen
werken met partijen en coali
ties die we juist zo hartgrondig
verfoeien."
Aanwezigheid in regering heeft
D66 ook nooit goed gedaan,
electoraal gezien. Daarom is
het misschien ook een truc van
Van Mierlo om CDA en PvdA
de schuld te geven dat D66 niet
in deze regering zit. Van
Mierlo wist natuurlijk dat in
een kabinet van CDA en PvdA
voor hem weinig eer te behalen
was.
„Van Mierlo is mijn vriend-
Ik kan zo moeilijk objectie,
over hem zijn. Ik zeg dus
maar niks".
(Premier Lubbers)
7
Hirsch Ballin.
foto de stem/johan van gurp
Acc
Van onze redactie binnenland
Utrecht - Het streven naar
staat weer bovenaan het prio:
triebond FNV.
Volgens de bond zijn de omst^S
de doelstelling van volledige tl
stal te halen, aldus de bond irl
gend vakbondswerk' over hei
vijfjaar.
„Over een jaar of tien zullen er c
per saldo meer ouderen van de
arbeidsmarkt verdwijnen dan er
jongeren bijkomen", aldus
bondsvoorzitter Van der Weg.
Dan komen er volgens hem ook
weer banen voor mensen die niet
of weinig geschoold zijn. Die
mensen vormen nu de kern van
het leger der werklozen.
Van de Weg riep gisteren de
werkgevers op om meer te doen
aan scholing van personeel. Ook
daardoor krijgen laaggeschool
den een grotere kans op werk.
t
rl
><l
r
n
z
rt
De grootste FNV-bond in de
marktsector constateert met enig
genoegen dat het moment in
zicht komt dat werkgevers 'niet
langer de alleenheerschappij op
de arbeidsmarkt kunnen uitoefe
nen'.
Van onze verslaggever
Borssele - De kerncentrale in
Borssele is afgelopen zaterdag
weer in bedrijf genomen. Als ge
volg van een begin september
ontdekte lekkage, lag de centrale
acht weken stil.
De kosten van de storing bedra
gen twintig miljoen gulden, vijf
tien miljoen omdat - duurdere -
stroom elders moest worden in
gekocht, en vijf miljoen gulden
voor controle en reparatie.
De kerncentrale lekte in septem
ber een kleine hoeveelheid ra
dio-activiteit; volgens een schaal
van het internationaal atoom
energie agentschap was dat 'on
betekenend'.
De lekkage werd aangetroffen in
een van de twee stoomgenerato
ren. Nader onderzoek wees uit
dat een breuk van spanbanden
de oorzaak was. Ook in de
tweede generator vond het be
drijf naderhand een dergelijke
breuk. Daar had dat niet geleid
tot een lekkage.
IN FILMS WORDT meteen duidelijlM
Rechten, in de werkelijkheid is dit Ie
De strijdende Joegoslavische partij
nemers alle mis. Nationalisme wa:
daarom wilde de EG niet kiezen in
voor iedereen duidelijk dat de Ser
nen was met demagogie, maar oo!
man viel het een en ander te verwi
mmderheid in zijn republiek te erke
en hij misrekende zich toen hij dac
l?ten escaleren. De verwachte steur
De situatie is nu veranderd. Er is ni
aan Kroatische kant, maar door de
Coaten water in de wijn te moetei
ni federale leger blijven on
geen EG-plan weten en het leger bl.
Bewondering voor de heroïsche st
9ers van Vukovar, die het met hun
7iܧ 2eventig uithouden tegen he
ficn met afschuw over het buiten p
^smacht die blijkens uitgelekte i
na Dubrovnik, omdat zich daar dtl
n°,n de militaire hoogmogenden be
e tG heeft de Serven de vorige wi
a over een losse statenbond of
en ruets in zo'n los verband. De
trii!n,.f?ite gedomineerd wordt dc I
eKkeiijk voor de revanchisten van
I™'® veel! zich het belangrijkste g
ron ln ^et verleden, waarin a I
ren, te weinig erkend is. Het is nu t
„li' P. dat Kroaten, ook die van n: I
Jh'd'e het gemunt hebben op de
blijft 9ers- Ên het wordt duidelij
De^r'Patstelling valt niet n
aen ki u daarom terecht gestel
:f.n ^-Persten is. Geeft Milosevic i 9
wnrHt °^cot. zal echter niet vc
de *,aan Servië geleverd door Ian I
Verï°-9Ünd„e stap moet zijn dat de
De on' Naties voorstelt het hanc
Kroot ?P|ossing voor het conflii
ven ln" wi"en' omdat ze op de knie
niet h 9' kan het niet goedschil 1
let horen wil, moet voelen.
