iddag
Geschiedenis van silhouetbepalende kledingstukken
A
MODEY!§ÜL
\t bij
bloem
Discussie over iboksen verblaait telkens op
Kruiden uit het zuiden
Mannen-vrijetijdsmode
blijft ruig en rustiek
CONSUMENT
A6
)or ko
lde
impioen|
Hulst
MEDISCHE
RUBRIEK
WIJZER
MAANDAG 14 OKTOBER 1991
Beegenomen
Ir een boor-
lurmachine.
[ermoedelijk
oor gebruik
valse sleu-
- Bij een
op de Tur-
Eaterdagmid-
[nauto's aan-
De auto-
I uit Aarden
een gegeven
ten plotseling
lekend konijn.
|aat bemerkt
hem rijdende
rburg. Beide
de bestuur-
ha de botsing
nek, doch we- e
ilp af.
Expo van damesondergoed
IIEUWS
ouderensoos
{5 oktober een
het dorpshuis,
uur. Er wordt
3e IJzendijkse
eelde de eerste
kdstrijd van de
litie. Uitslag
lijd: 1. Colsen-
I echtpaar Galle,
lert-De Waal.
■rijd: 1. Arnoldi-
J-Sturm, 3. Van |j
an.
iet inkorfcentrum I
js uit Heikant. Hg1
aagsfondvluchten;i
luist.
Jiis, 2. J. de Witte, 3.
be duiven: 1. E. Stroll
Iman, 3. J. Duerincki
oude duiven: K
FR 'Antheunis, 3. L.T
I Ovemachtfond oudt I
Jin de Branden, 2. Job. I
•nek, 3. A. AdriaansejvJ
ie duiven: E. Strobpê, I
Iels. 3. Aug. van Hete I
*s jonge duiven: 1
de Witte, 3. F. Janssts
.fond jonge duiven: 1.1
de Cock, 3. Joh. val
■oenschappen: Oude, I
en midfondjonge d»L
buis. Eendaagsfond ou®. I
m'Hondt. OvernachtfonJ I
Joh. van Spaandoncfcl
h, E. Strobbe. I
foori aarscompetitie: kv.,|
de Witte, 3. E. Strofc l
Icompetitie: 1. W. WiJ- l
1 Strobbe, 3. combinatól
iuijs.idem najaarscomF I
i Janssen en zoon, 2.
I J. de Witte. Generaal
•hap: I.E. Strobbe, 2. JJ
de Witte. De Koning I
gewonnen door G. Jaw*
JDoor Joep Eijkens
1,0, kijk eens, zo'n wollen
Idirectoire droeg m'n moe
der ook altijd", zegt een
loudere bezoekster. Samen
,net haar echtgenoot staat
ze voor een vitrine waarin
een gebreide onderbroek
[opgehangen is. „Dat soort
Jopmerkingen hoor je va-
Iker", vertelt Ellen ter Hof-
|stede. Zij is verantwoorde
lijk voor de tentoonstelling
('Silhouetten. Van onder
goed tot bovengoed' in het
llrents Museum te Assen.
Tot maart 1992 is deze cu
rieuze expositie te bewon-
Ideren.
Echt enthousiast wordt ze niet
Ms zich even later een heer
jheldt die nog wat onderkleding
hlit grootmoeders tijd af zou
kunnen staan. „We hebben al
Jieer aanbiedingen gehad en
Kaar zat niets bijzonders bij."
Tje expositie is klein en beperkt
Ëch ook wat het fraaie, begelei
dende boekje betreft tot de
Westeuropese geschiedenis van
Bet ondergoed sinds de 18e
Eeuw. Wat meteen opvalt aan de
Eerste paarsgewijs opgestelde
iaspoppen de een in onderkle-
jing, de ander met bovenkleding
Kjn de bovenmodale boezem en
Tieuppartij. „Die poppen zijn ook
Bit de tijd dat deze kleding ge
lagen werd", legt Ter Hofstede
ui:
Bij hedendaagse modepoppen
Ijjuden de ouderwetse kleren
lormeloos langs het lijf vallen.
Was het doorsnee vrouwelijk li-
Jiaam dan vroeger zoveel an-
lers gebouwd? Zo simpel ligt het
liet. Die oude poppen zelf zijn
fntworpen naar een bepaald
«eaal. En dat ligt in dit geval
lichter bij Rubens dan bij Twig-
|e beroemde Franse couturier
hristian Dior zou ooit zoiets
lezegd hebben als 'zonder foun
dation of lingerie bestaat er geen
iovenkleding'. En daarmee be-
[oelde hij, aldus Ter Hofstede,
kt het uiterlijk van de boven
kleding bepaald werd door het-
ien eronder gedragen werd: het
lilhouetbepalend ondergoed',
ló kon een japon met onnatuur-
brede heupen alleen mooi
allen door strategisch gebruik
fan kussentjes of nog meer ver-
ftige constructies.
'olgens Ter Hofstede is sil-
iouetbepalend ondergoed altijd
jtn mode van de elite geweest,
dan vrijwel uitsluitend de
fouwelijke elite. De onderkle-
ng bepaalde niet alleen het sil-
Büet maar ook de houding en
(vaak beperkte) bewegings-
gjheid. Het gewone vrouwvolk
eg de veel praktischere hem
en onderrokken nog tot in
p begin van deze eeuw en daar
i'nauwelijks iets van bewaard
Ibleven.
MIL
Ondanks protesten uit de medische wereld werd rond de
eeuwwisseling de wespentaille een ware rage. Maar langdurige
insnoering van de heupen speelde veel vrouwen parten. De
dikke darm werd in een bocht gedrongen.
Een linnen corset uit ongeveer 1760. Eronder werd een hemd
gedragen vanwege de hygiëne. Het corset werd nooit gewassen.
Een van de mooiste kledingstuk
ken van de collectie is een linnen
corset, verstevigd met walvisba
leinen (circa 1760). Daaronder
werd een fijn wit linnen hemd
gedragen. Omwille van de hygië
ne. Want corset en bovenkleding
werden zelden of nooit gewas
sen. En in een tijd dat water
schadelijk werd geacht voor de
huid, moest de draagster royaal
gebruik maken van reukwa
tertjes en haar hemd regelmatig
laten wassen om er fris bij te
kunnen blijven lopen.
Brede heupen werden oorspron
kelijk beschouwd als vrucht
baarheidssymbool. In de 18e
eeuw krijgen ze, althans ver
taald in kleding, een andere sta
tus. Hoe breder de heupen, hoe
groter de welstand, aldus Ter
Hofstede. Ze noemt als voor
beeld een japon die, ondersteund
door een hoepelrok, aan weers
zijden van de heupen een meter
wijd uitstond.
Onderbroeken werden volgens
haar aanvankelijk uitsluitend
gedragen door prostituees of
door een dienstbode die de trap
op moest om de ramen te zemen.
De jongedame die graag wilde
schommelen diende dan ook de
rokken bij de voeten bijeen te
binden met een lint om zich te
beschermen tegen onbescheiden
blikken; (op erotische prenten
gaat het uiteraard altijd mis).
Natuurlijker
Aan het einde van de 18e eeuw
wordt het vrouwelijk kledingsil-
houet heel even weer wat na
tuurlijker. Alsof de Franse Revo
lutie ook de vrouwen meer vrij
heid gaf. De corsetten werden
lichter, al duwden ze de borsten
al of niet met losse banden er
omheen of met opvulling een^
stuk omhoog. „Onderbroeken
met een open kruis begonnen
een voorzichtige opmars in de
hogere standen, maar werden
niet algemeen gedragen", aldus
Ter Hofstede. Naar de preutse
19e eeuwse opvattingen herin
nerde dit kledingstuk toch teveel
aan het feit dat ook het zwakke
geslacht twee benen bezat met
'iets' daartussen.
Grappig is om te zien dat het
Vrouwelijk silhouet de lijn blijft
volgen van de politieke en maat
schappelijke ontwikkelingen. De
verburgerlijking van de maat
schappij weerspiegelt zich in het
dragen van steeds meer onder
rokken die rond 1850 vervangen
worden door een lichte kooicon
structie. Zo'n crinoline was al
leen al door zijn omvang uiterst
onpraktisch.
Volgens Ter Hofstede konden er
allerlei 'ongelukjes' mee gebeu
ren, en dat zou aanleiding ge
weest zijn om voortaan een wit
katoenen onderbroek te dragen.
Nou ja, onderbroek: twee pijpen
die door een tailleband samen
gebonden werden maar nog al
tijd het kruis open lieten. Nog
tot in het begin van deze eeuw
konden vrouwen zo heel simpel
hun behoeften doen door even
neer te hurken en de rokken op
te tillen.
Gans
Rond 1865 doet er zich een
merkwaardige ontwikkeling
voor in de mode: de achterkant
van de japon wordt steeds ver
der uitgebouwd in de vorm van
een zogeheten tournure of queue
de Paris. Vrouwen gaan lijken
op een gans. Om* toch te kunnen
zitten, werden er zelfs inklap
bare tournures gemaakt.
Hoe dichter de tijd bij onze eeuw
komt, hoe meer de vrouw in een
keurslijf wordt gesnoerd, letter
lijk. En het levert curieuze sil
houetten op. Zo waren er corset
ten die de vrouw modelleerden
in een S-vorm. Maar het meest
extreme silhouet werd toch wel
bereikt met een wespentaille.
Uiteraard ging deze mode ten
koste van de gezondheid van de
draagster. Geen wonder, aldus
Ter Hofstede, dat je in romans
van rond de eeuwwisseling zo
veel vrouwen flauw ziet vallen
of onwel worden.
Protesten uit de medische we
reld bleken minder zwaar te tel
len dan het verlangen om mooi
te zijn. En dat verlangen be
perkte zich niet langer meer tot
de elite, maar begon steeds bre
dere lagen van de bevolking te
bereiken.
Bevrijding
Een serieuze aanval op het cor
set, voor veel vrouwen inmiddels
pure noodzaak geworden van
wege de door insnoering ver
slapte rugspieren, kwam rond
1910 van de Reformbeweging.
De door deze beweging nage
streefde emancipatie van de
vrouw kreeg hier wel een zeer
letterlijke vertaling. Want zoals
eens de slaven uit de slavernij
bevrijd werden, zo werden nu
vrouwen van hun keurslijf ver
lost.
Soepele, makkelijk draagbare,
'natuurlijke' kleding werd het
parool. De Eerste Wereldoorlog
versnelde dit vereenvoudigings
proces voor een veel breder pu
bliek: vrouwen namen het fa
briekswerk over van de mannen
aan het front en ook dat bracht
de noodzaak mee van practische
kleding.
Charleston
De emancipatie kwam in een
stroomversnelling toen in 1919
ook vrouwen voortaan kiesrecht
kregen. Het tijdperk van de
charleston brak aan. Vrouwe
lijke kenmerken werden zoveel
mogelijk weggedrukt, wat zich
uitte in onder meer korte haar
dracht, afgeplatte boezem en
laagvallende taille. In het laatste
gedeelte van de expositie staat
een modepop met een jurk uit
die tijd. Maar, vreemd, het
wulpse element ontbreekt eraan.
Ellen ter Hofstede weet wel hoe
dat komt. „Deze jurk werd ge
dragen door een burgervrouw
uit Gieten. Ze wilde wel met de
mode van haar tijd meegaan
maar paste het model aan aan
haar eigen opvattingen. Vandaar
die donkere gedekte tinten en
vandaar ook dat deze jurk wel
mouwen heeft en niet door
schouderbandjes opgehouden
werd."
Geestelijk
Ter Hofstede spreekt van een
nieuw keurslijf, ditmaal van
geestelijke aard: de jonge vrouw
moest er jongensachtig en slank
uit zien, al of niet geholpen door
dieet of vermageringskuur. Maar
de mode is vluchtig en eind
twintiger jaren kwamen de
vrouwelijke rondingen alweer
terug.
Merkwaardig genoeg laat Ter
Hofstede hier de geschiedenis
van het silhouetbepalend onder
goed eindigen. Alsof het silhouet
van vrouwen niet tot op de dag
van vandaag mede bepaald
wordt door bij voorbeeld een bh,
overigens een laat 19e eeuwse
vinding. Om nog maar te zwij
gen van de onnatuurlijk brede
schouders die kort geleden nog
in de mode waren.
ue Zonnebloem hieM
itspanningsmidaag-
kon zaterdagmiW
pn verwelkomen, onOT
emeester T. Stee:nka
uder B. Pauwels van
Hontenisse. Als HIJ
eid was dit jaar I
udith Bos als pres®
ïwezig. Zij zorgde en*
programma een vlo
nde. Onder muzikale*
g van Peter Jongen®eJ
erhoeven traden J
lag in het dorpscent»
t voetlicht Eddie
oochelaar Henk K
Driessen en Mayv°
de jaarlijkse on P'
iddag, aldus De
eert het refpobg.
ar een boottocht, ^1
en een kerstviefl
nen is er om
te brengen aan ae
Door Jan Paalman
In de nacht van zaterdag
21 september, in de elfde
ronde om het wereld-
■kampioenschap zwaarwelter-
l|ewicht, kreeg de 26-jarige
IBritse profbokser Michael
■Watson een rechtse hoek vol
'P zijn kaak. Hij ging als een
jblok neer en wankelde zo we
zenloos en deerniswekkend de
volgende ronde in dat de
'scheidsrechter het gevecht
beëindigde.
jiAVatson weet helemaal niet
fneer waar hij is", kraaide de
[verslaggever van Sportnet nog,:
fn daar zat wat in. Watson
7"erd bewusteloos afgevoerd,,
is nu drie keer geopereerd om
proppen bloed uit zijn herse
nen le verwijderen en ligt nog
pteeds in coma. Die zelfde
reck sloeg Orlando Canizales
PJn tegenstander Fernie Mo-
I s voor vier dagen buiten
Vesten.
Paarmee luidde de bel voor
|e zoveelste ronde in het opi-
P'cgeyecht tussen medici en
Roksliefhebbers over de geva-
Len van boksen. In 1984 gaf de
|®gese Artsenbond (BMA)
P e kennen dat boksen maar
P er verboden kan worden.
ite7^if'ïenlcaanse co,'ega's zijn
ET®. mening toegedaan,
Irofk i van Zweden (waar
fmboksen al sinds 1969 ver
fden is), Australië en Cana-
■n'l„f°^sers,zijn daar niet van
e '"druk. Andere spor-
?1Jn 00>j gevaarlijk, zeggen
Ul',.ri°Ven is boksen door
feilil» maatregelen stukken
ïn J ®evvorden, en waar be-
E die dokters zich mee?
Een dovemansdiscussie.
In 1985 lieten drie Engelse on
derzoekers van de Technische
Hogeschool van Leicester de
regerende Britse kampioen
zwaargewicht Frank Bruno vol
uit op een speciaal apparaat
rammen. De gemeten snelhe
den en krachten waren ont
zagwekkend. Bruno's punch
duurde van start tot finish nog
geen 0,1 seconde, en zijn vuist
kwam met een snelheid van 9
meter per seconde op het ap
paraat neer met een kracht
van 400 kilo. Dit heeft het
zelfde effect als een klap met
een houten hamer van 6 kilo
met een snelheid van 34 kilo
meter per uur. Zo'n dreun laat
de hersenen in de schedel
schudden waarbij ze zich kun
nen verwonden aan de scherpe
benige uitsteeksels in de sche
del en aan harde perkament
achtige delen van het hersen
vlies. Dat is wat Watson over
kwam: een bloedvat in zijn
schedel scheurde af en veroor
zaakte een levensgevaarlijke
hersenbloeding. Ja maar, zeg
gen de boksers, er zijn genoeg
gevaarlijke sporten en daar
hoor je dokters nooit over.
Daar hebben ze gelijk in. Uit
onderzoek bleek dat sporten
als Amerikaans voetbal (met
die helmen op), vliegen met
een hangglider en paardenra-
cen dodelijker zijn dan bok
sen.
Maar dat, zegt neuropatho-
loog prof. J.A.N. Corsellis, is
slechts de halve waarheid.
Boksers krijgen herhaaldelijk
slagen op hun hoofd wat op la
tere leeftijd kan leiden tot blij
vende afwijkingen van herse
nen en gedrag. In 1928 had de
Amerikaanse patholoog-ana
toom Martiand die toestand
Boksers die elkaar slagen op het hoofd uitdelen lopen
kans, zo is bewezen, op een hersenbloeding of op een andere
(blijvende) hersenbeschadiging met symptomen die sterk lij
ken op dementie. - foto ap
voor het eerst beschreven als
'Punch drunk'. De patiënt
praat moeizaam en onsamen
hangend, zijn geheugen iaat
hem in de steek, de reflexen
worden traag, de handen be
ven, en hij loopt als een dron
ken oude man. Kortom, pre
cies de symptomen waar Mu
hammad Ali tegenwoordig
aan lijdt. Erger is nog dat de
persoonlijkheid kan verande
ren en menig oud bokser
bracht als demente patiënt zijn
laatste dagen in een inrichting
door. Er zijn boks-officials en
boksers die ronduit ontkennen
dat er zoiets als 'Punch-drunk'
bestaat. Daarom zette Corsel
lis vorig jaar in het vermaarde
artsenblad The British Medi
cal Journal nog eens alle be
wijzen op een rijtje.
Zo had men in 1976 aan 162
Engelse neurologen gevraagd
of ze mensen kenden met der
gelijke symptomen. Dat le
verde vijf voetballers op
(waarvan er eentje in zijn tijd
beroemd was omdat hij loei
harde ballen op een afstand
van drie meter durfde te kop
pen), twaalf steeple chasers,
twee rugby- spelers, een para
chutist en liefst 290 oud bok
sers.
In 1974 publiceerde Corsellis
een onderzoek op de hersenen
van vijftien overleden oud
boksers. Bij veertien van de
vijftien werden beschadigin
gen en afwijkingen gevonden
die leken op de afwijkingen
die men aantreft bij de ziekte
van Parkinson of de ziekte van
Alzheimer. Bovendien bleken
bepaalde onderdelen (het sep
tum) van al die mensen ge
scheurd en waren de hersenen
ook nog gekrompen. „Deze
afwijkingen zijn karakteris
tiek", aldus Corsellis, „bij an
dere patiënten zie je ze niet."
Sinds de jaren tachtig maakten
nieuwe beeldtechnieken het
mogelijk om in de hersenen
van jonge en nog actieve bok
sers te kijken. De resultaten
vielen niet mee en werden als
'verontrustend' omschreven:
„Bij jonge boksers (ook bij
amateurs) kun je op de CT-
scan vaak een schrompeling
van de hersenen waarnemen."
Boksliefhebbers wijzen op de
talrijke maatregelen die ge
troffen zijn om boksen veiliger
te maken. Dat wordt door de
tegenstanders niet bestreden,
maar ze vinden het alles bij
elkaar niet veilig genoeg. In
Nederland is dit jaar de be-
schermkap ingevoerd, maar
zowel voor- als tegenstanders
van boksen betwijfelen het nut
er van. „Zo'n kap beschermt
je wel tegen gespleten wenk
brauwen", schreef onlangs
Tony Van den Bergh in de En
gelse kwaliteitskrant 'the In
dependent', maar ze bescher
men het brein niet, want bij
hoeken en swings maakt het
hoofd toch een hevige ruk op
zij." Een interessante man,
want hij was lid van de contro
lecommissie van de Engelse
boksbond, maar stapte daar
later uit.
■Ook het verlengen van de
pauze van zestig tot negentig
seconden en het verminderen
van het aantal rondes heeft
geen nut. „Dan maken de bok
sers elkaar alleen maar af",
zegt dr. Whiteson, medisch
deskundige van de Engelse
boksbond. En dan al die ring-
artsen en hoogwaardige medi
sche apparatuur? „Dan kun je
de wedstrijd net zo goed in
een operatiekamer houden",
merkt Corsellis sarcastisch op.
En hoe zit het met sparren, zo
vraagt Van den Bergh zich af:
want vlak voor de wedstrijd
haalt de bokser nog eens alles
uit de kast tegen een sparring-
ofwel oefenpartner, maar daar
is nooit een dokter bij.
Boksen is de enige sport waar
bij het expliciet de bedoeling
is om de tegenstander be
wusteloos te slaan of te be
schadigen, zeggen de tegen
standers. Boksliefhebbers vin
den dat kortzichtig want je
kunt bij de edele kunst van
zelfverdediging met technisch
boksen ook winnen zonder de
tegenstander verrot te slaan.
Een hele nobele mening, maar
iedereen weet dat het publiek
pas echt begint te loeien als
een bokser hangend in de tou
wen in elkaar wordt geramd.
Of zoals een liefhebber
schreef in de New York Re-
view of Books: „Bloed is voor
het publiek het zichtbare te
ken dat er echt gevochten
wordt en boksers zijn dan ook
terecht trots op hun littekens."
Door Marijke Prins
Uit het zonnige zuiden van Frankrijk heb ik drie kruiden mee
genomen die lekker lang houdbaar zijn: laurier, tijm en roze
marijn. De tijm groeide rondom het huis ep de andere twee
werden plukvers gekocht op de markt.
Tijm, laurier en peterselie vormen de onmisbare ingrediënten
vaneen bouquet garni, een kruidenboeket dat in de Franse keu-
kenwordt gebruikt bij het trekken van bouillons en het aroma-
tiserenvan vlees. De sterke geur van rozemarijn laat zich goed-
combineren met lamsvlees.
Voor twee personen
Voorbereidingstijd: 15 minuten
Kooktijd: ruim 30 minuten
Twee malse schijven (Hollands)
lamsbout,ieder 150 gram
1 glas rode wijn
twee theelepels rozemarijnnaaldjes
1 theelepel tijm
3 laurierbladeren
2 tenen knoflook grof gesneden
5 eetlepels olie
Voor de groente:
2 knolletjes venkel
Vï kruidenbouillonblekje
klontje boter
Voor de saus:
1 eetlepel olie
1 middelgrote ui
2 grote vleestomaten
theelepel basilicum (vers)
of lh theelepel gedroogd
Het vlees wordt gemarineerd in olie en kruiden; het beste is om
dit al 's ochtends of de dag tevoren te doen. Kneus eerst de
tijm, rozemarijn, laurierbladeren en tenen knoflook in ee» vij
zel en meng de kruiden vervolgens met 3 eetlepels alie. Giet het
mengsel over het vlees en wrijf het wat in. Leg het na ee* paar
uur een keer om.
Ruim een half uur voor de maaltijd wordt gegeten, kan worden
begonnen met de voorbereiding van de saus en de groente. Giet
kokend water over de tomaten en laat ze daarin enkele minu-
tenstaan. Haal vervolgens de velletjes er van af en snij ze in
niet al te fijne stukjes. Snipper de ui zo fijn mogelijk en knip
de verse basilicum. Smoor de ui-snippers in een eetlepel olie
totdat ze heel zacht zijn en voeg dan de tomatenstukjes en de
basilicum toe. Laat de saus 5 tot 10 minuten pruttelen en zet
het vuur af voordat de saus glad is geworden.
Nu is het de beurt aan de venkel. Verwijder de stelen en het
loof en snij de knolletjes doormidden. Leg ze in een pan met
ruim een kopje water, het verkruimelde bouillonblokje en wat
snippers boter. Stoof de knolletjes ruim een kwartier totdat ze
bijtgaar zijn.
Bij de slager moet echt mals lamsvlees gekocht zijn, dat zich
laat bakken als biefstuk. Kort voor de maaltijd wordt het vlees
gebakken.
Verwijder zoveel mogelijk de kruiden, maar houd ze wel apart.
Giet nog twee eetlepels olie in de pan, laat deze goed heet wor
den en schroei het vlees, stuk voor stuk, dicht. Zet het vuur wat
lager en leg de twee stukken bij elkaar in de pan, blus het ge
heel met wijn en voeg nu ook de kruiden toe. Zet een deksel op
de pan en laat het vlees ruim vijf minuten doorstoven. Wanneer
er grote eters aan tafel zitten, kunnen er nog aardappelen bij
worden gekookt, maar nodig is dat niet. Leg op ieder bord een
stuk vlees, zeef de jus en giet daarvan wat over het vlees. Gar
neer de venkelknolletjes met tomatensaus.
Door Carla Wijnstroot
De man zit op een boom
stronk, de hond hangt loyaal
tegen de man aangeleund,
nog nahijgend van die vro
lijke stoeipartij buiten de
bospaden. Hond en baasje
zien er wat verfomfaaid uit,
met strookjes en mosrestan
ten in vacht en kleren. Ze zit
ten daar te turen naar gindse
verten, en vormen beiden het
ideaalbeeld van de herfst-
mode voor mannen, zoals op
een van de vele foto's uit het
Italiaanse mannenmodeblad
'Mondo Uomo'.
De sfeer die om deze comfor
tabele buitenkleren met rus
tieke ruitdessins hangt, is er
een van pure nostalgie, van
jongensland en avontuur. Het
vertelt van de blokhut in de
bergen, de stapel hout die
moet worden gehakt voor de
open haard en het weekend
huis. Dingen, waar elke man
in zijn drukke bestaan af en
toe eens tijd voor vrij zou
moeten maken. Met het besef
dat er ook nog zoiets is als de
kracht van de natuur, en de
niet zo vanzelfsprekende
overlevingskansen van mens
en dier daarin. Hoe minder
bos er overblijft, hoe groter
de behoefte om erin te leven.
Ecologie is een groot thema in
het algemene modebeeld voor
vrije tijd. En veel stoffen en
kledingstukken herinneren
aan de tijd, dat je als kind bij
je vader achterop de fiets zat
en er van milieubedreigingen
nog geen sprake was. Ruige
stoffen, stoere ruiten, het gaat
om kleren, die tegen een
stootje kunnen, en een stijl
die het midden houdt tussen
het rustieke landleven in de
Schotse hooglanden, die van
de Canadese houthakkers en
de traditionele sportief-klas-
sieke mannenmode, die al in
geen decennia is veranderd.
De kleuren zijn volledig afge
stemd op de fraaie herfsttin
ten in de natuur.
Een paar voorbeelden.
TEKENING KATINKA HOF
STEDE
Bij Mare O'Polo karakterise
ren de dikke wollen kabel
truien en vesten in combina
tie met flanellen ruithemden
en jeans dit beeld. Daarbij
passen de leren lumber-jac
kets en duffelse houtje-
touwtjejassen.
Bij Hij Herenmode heet het
de 'Casuel Style', waarmee de
ongedwongen sfeer in dit spe
cifieke modebeeld wordt be
doeld. Het stofbeeld laat veel
zuiver scheerwol en wolmen
gingen en winterkatoenen
zien: shetlands, corduroys en
gefinishte katoen met een dun
olielaagje (de zogenaamde
'oil-chintz') kenmerken de
stijl voor broeken, truien en
jacks.
Het Duitse modemerk Boss
biedt een aantal fraaie varia
ties op het stevige parka-jack
en op de houtje-touwtje-jas.
In stevig katoen in combina
tie met wollen flannel en de-
kenstoffen, maar ook in opge
poetste varkenssuède in com
binatie met teddy en lams-
vacht. Daarbij passen klas
sieke kabeltruien, comforta
bele pploshirts met lange
mouwén en min of meer op-
geruwde black en beige de
nim jeans.
