Êk
b
'Niet romantisch of spannend'
Volksgeloof in 'gezegend bos'
Janny Verwijs opgenomen in mannenklooster op de Veluwe
Boomsma voorzitter
gereformeerde synode
„Ach, Jezuke heeft zo'n mooie, warme stem"
pflSTEM EXTRA ZATERDAG 18 ME11991
*ker (m/v)
jke dienst
Opendarts
wedstrijd
Schieting
vleeskaarting
Grote
vleeskaarting
vleeskaarting
Reuze Bingo
Gratis
Oude Molen
schieting
Schieting
ijskarren
Vleeskaarting
schieting
Schieting
Schieting
Europahallen
R1
I
I iert het management
project, bestaande uit:
net 560 plaatsen
:lusieve bungalows
dijs met kuurcentrum
centrum
J :onferentie-ruimte.
"poedig mogelijk:
ime
Itie kunt u vóór 1 juni
lark Hof Domburg",
RD Domburg.
Jtingen kunt u contact
Kg huishouding, tel.nr.
mevrouw Oosterhuis.
op zondag 19 mei,
13ar de Smidse Hulst,
lianv. 14.30 u.
l?e Pinksterdag, café de 4
aargetijden, Lamswaarde,
anv. 14.30 uur.
ieden jokeren,
anv. 20.00 u.
"Adv,
adverteren
scheelt een sloK
op een borrel,
slijter.
Inlichtingen:
De Stem, 076-236911
Zaterdag 18 mei
anv. 14.00 uur. Café
amsoren, Lamswaarde.
at. 18-5 Café 't Sleep-
iootje Kieldrecht aanv
0.00 uur.
ongelui opgelet
I >atman-playboy of sterte-
;en evt. gratis ingeknipt bij
edere knipbeurt.
Hairstylingshop Jaco, Rid-
lerhof Kloosterzande, tel.
11148-1854.
llafé de Landbouw Clinge
I naandag 20 mei
I vla. 20 mei, bieden joke-
l en, 1 op 2 prijs, Café de
I <roon, Terhole,
|tanv. 14.00 u.
Café
Koewacht
|op zaterdag 18 mei, gratis
60,-, aanv. 14.30 u.
2E Pinksterdag, W. Blom-
maert Hulst, aanv. 14.30
u., gratis/ 60,-.
Tehuurofin bruikleen
en een hamburger- of fri
teskraam voor feesten e.d.
J. de Kerf, Klinkerstr. 35,
Clinge. 01140-12356.
zond. 19 mei bieden jo
keren, 1 op 2 pr., aanv.
14.00 u. Maand. 20 mei
iggende wip 100,-, gra
tis aanv. 14.30 u. Café t
entrum, St. Jansteen.
01140-11693.
J.MAN 34 jr. zkt. aardig
.vr. 30-40 jr., kind. evt.
geen bezw., L. 1.71 m., da
me Ifst. iets langer. Br.o.nr.
9734.
Zat. 18 mei Café de Kroon
Hulst. 50.-. gratis-
Aanv. 14.30 uur.
zat. 18 meu Café de Kroon
Hulst, 50.- gratis. Aanv.
14.30u.
Rommel antiekmark'
Pinksterweekend 19
mei Belgische groot®1®
(16.000 m2) overdekte
markt in
Delften 23, Westmalle
baan Turnhout-Antwerps»
open van van 10-18 u. D
zenden bezoekers. Inl.
09-323.3116152.
jgbent een vrouw van protes-
lantse huize. Je wordt rooms-ka-
tholiek. Je wilt meer, je wilt reli
gieuze worden. Maar een zus
terklooster zie je niet zo zitten,
je leert een mannenklooster ken-
nöi en hun manier van religieus
leven trekt je sterk aan. Maar
dat een vrouw intreedt in een
mannenklooster, dat kan toch
„iet?! Janny Verwijs (43) is for-
meel dan ook niet ingetreden,
maar zij heeft wel haar intrek
eenomen in de Norbertijnenprio-
I rij De Essenburgh in Hierden op
deVeluwe om er religieuze te
zijn met de kloosterlingen.
poor Jan Bouwmans
HIERDEN - „Het is niet romantisch,
I cf spannend, of weet ik veel. Ik woon
hier, maar ik ben niet ingetreden
„och ingekleed. Ik heb ook geen ge
lofte afgelegd. Dat ligt heel duidelijk
b ij dat moet je vooral ook heel duide
lijk houden".
De 43-jarige Janny Verwijs toont
ach de nuchterheid zelve. Toch is
Jaar stap vrij uniek. Van protestantse
huize katholiek geworden, heeft zij
„u haar intrek genomen in een man-
„enldooster op de Veluwe om er vrou
welijke religieuze met de mannelijke
kloosterlingen te zijn.
Voor de orde der Norbertijnen is
het niet minder ongewoon om vrou
wen in hun huiselijk midden op te ne-
ijen. Te meer, omdat deze orde wel
iegelijk een aparte vrouwelijke tak
kent: de zusters Norbertinessen.
Wat is het voor een vrouw die valt
op het religieuze leven in een man
nenklooster? Wat beweegt Norbertij-
ner monnikken om op zulke avances
in te gaan? Want hoe zit het dan met
ket celibaat, nietwaar?, zal men zich
in sommige kringen ongetwijfeld af
vragen. Of is onze tijd getuige van de
geboorte van een nieuw fenomeen:
komen er gemengde kloosters in de
nabije of verdere toekomst? Vragen
die in hun beantwoording strijden om
de voorrang.
Dubbelkloosters
Gemengde kloosters zijn voor de Nor
bertijnen geen toekomstperspectief,
kt pater Henk Weijts van De Es
senburgh duidelijk. Daar zijn ze niet
opuit, daar streven ze niet naar, inte-
leel zelfs. Dat heeft de orde ge
had. Want de orde, gesticht in de
twaalfde eeuw, heeft ze echt wel ge
kend: de dubbelkloosters. In de Mid-
deleeuwen.
De huidige Abdij van Berne in het
j Brabantse Heeswijk-Dinther is vol
gens Weijts mogelijkerwijs als dub-
belklooster begonnen. Zo'n klooster
werd door mannen én vrouwen be
volkt. Hoe de beide geslachten precies
gescheiden waren, weet Weijts ook
niet precies, maar wel dat die schei
ding in elk geval niet groot was.
Een religieuze orde moet de erva-
ringen van haar eigen lange traditie
serieus nemen, meent pater Weijts. De
ervaringen met de dubbelkloosters is
eest, dat het dus niet lukt. „Dat is
j het ontstaan geweest van de tralies in
'i de kloosters. Niet alleen in onze orde,
maar in alle andere ordes. Je moet
hierbij niet alleen aan het celibaat
nken, waarschijnlijk niet eens op
eerste plaats. De Middeleeuwen
J waren een duidelijke mannenmaat-
I schappij, ook in de kloosters. Daar
door konden de vrouwen in de dub
belkloosters wellicht niet tot hun
recht komen", noemt Weijts als be-
I langrijkere oorzaak van mislukking.
Als zich dus in onze dagen opnieuw
i' een beweging voordoet, dat vrouwen
lach aangetrokken voelen tot het
I mannelijke Norbertijnse leven, dan
Janny Verwijs en haar begeleider, pater Henk Weijts, voor de Norbertijnenpriorij De Essenburgh.
moet je volgens Weijts de ervaringen
van de Middeleeuwen gewoon laten
meetellen. „Dan moet je niet zeggen:
we gaan weer dubbelkloosters stich
ten. Want dat lukt niet. Dat hebben
ze toen al een paar honderd jaar ge
probeerd".
Landelijke rust
De Norbertijnenpriorij De Essen
burgh ligt in Hierden, aan de Zuider
zeestraatweg die in Harderwijk be
gint en pas bij Zwolle ophoudt Zui
derzeestraatweg te heten. De gebou
wen houden het midden tussen een
vroeger kasteeltje en een hereboerde
rij. Het geheel is omgeven door een
gracht. De negen Norbertijnermon-
nikken van De Essenburgh -gemid
delde leeftijd dik boven de vijfig- ex
ploiteren er een vormingscentrum. De
hele omgeving ademt verder lande
lijke rust.
In de stemmige spreekkamer ligt de
vraag op tafel: wat is het toch voor
een vrouw die valt op een man
nenklooster? Een hartelijk gelach is
de eerste spontane reactie van zowel
Janny als pater Henk. „Nou, niet zo
heel erg feministisch in elk geval",
grinnikt Janny na. Dan serieus: „Ik
weet het niet, hoor. Ik denk niet zo in
termen van mannen en vrouwen. Deze
manier van leven sprak me heel erg
aan. Deze groep sprak me erg aan,
spreekt me nog aan. De omgeving
speelt heus een rol. Het is echt een to
taalplaatje. Ik ben hier op De Essen
burgh een keer terecht gekomen, heb
me er direct thuis gevoeld. Grond on
der mijn voeten, noem ik dat zelf om
dat dat heel belangrijk is voor me. Ik
werk ook graag in de grond, in de
aarde, de tuin hier. Ik ging er steeds
meer van houden, van de vieringen,
de gebedsdiensten, de manier waarop
de eucharistie werd gevierd en het le
ven en werken hier. Het gastenwerk
ook. Gasten worden hier niet in een
apart gastenverblijf ondergebracht,
maar zitten gewoon mee aan tafel,
drinken koffie mee in de recreatie en
worden overal bij betrokken: niets
hoeft, maar alles kan; mensen zijn al
tijd welkom. Dat is heel opmerkelijk
in vergelijking met een heleboel an
dere kloosters".
„Mijn familie", vertelt Janny, „keek
er in het begin heel raar tegenaan.
Maar die vindt het nu eigenlijk heel
erg leuk". Dat haar familie vreemd
opkeek, ligt voor de hand. Want
Janny Verwijs werd 43 jaar geleden
geboren in een protestants (hervormd)
gezin. „Ja, maar mijn jongere broer is
al veel langer katholiek dan ik",
waarmee ze maar wil zeggen dat haar
familie niet zo onbekend is met de ka
tholieke wereld.
Zij werd geboren in het Zeeuwse
St. Philipsland, dat in 1953 werd ge
troffen door de watersnoodramp. De
ramp deed het gezin Verwijs belanden
in Steenbergen, waar Janny tot haar
achttiende jaar gewoond heeft. Toen
vertrok ze naar Utrecht voor een op
leiding tot verpleegkundige. Ze
werkte in Apeldoorn in twee zieken
huizen, haalde er haar kinderaante-
FOTO PETER MASTENBROEK
kening en deed vervolgens de docen
tenopleiding. De afgelopen 15 jaar is
zij als begeleidster van leerling-ver
pleegkundigen werkzaam geweest in
Zutphen. Per 1 maart van dit jaar
heeft ze die baan eraan gegeven om
op dezelfde dag haar intrek te nemen
in De Essenburgh.
Hoe is zij in de katholieke kerk be
land en hoe uiteindelijk in De Essen
burgh terecht gekomen? Ze was zoe
kende. „Ik was altijd wel met geloven
bezig geweest, maar niet praktize-
rend. Ik ging niet meer naar de kerk."
Ze was een jaar of zeven, acht geleden
intensief bezig met de vraag hoe ze
nou eigenlijk tegen het leven aankeek:
„Wat vind ik voor mij de zin ervan?
Wat zou ik nu nog willen?" Met een
kennis sprak ze daar regelmatig in-
tensiet over. „Hij heeft mij niet de
richting van de katholieke kerk opge
duwd of zo. Maar ik zei op een gege
ven moment tegen hem: goh, ik wil
jouw kapel wel eens een keer zien. Ik
ben er blijven hangen. Het sacramen
tele heeft me altijd al erg aangespro
ken".
Eind 1984 kreeg Janny, die toen he
vig liep na te denken over wat moet ik
verder in mijn leven, van iemand het
adres van De Essenburgh. „Je kon er
als gast komen. Ik ben hier een keer
gekomen en ik ben blijven hangen", is
haar eenvoudige verklaring.
Participatie
Voor de Norbertijner kloosterlingen is
de opname van een vrouw in hun
midden niet zo'n grote overgang als
een buitenstaander zou denken. Nog
afgezien van de Middeleeuwse dub
belkloosters. De orde kent al langer
een vorm van participatie voor niet-
kloosterlingen, vertelt Henk Weijts,
de begeleider van Janny. Rond elke
abdij of priorij heeft zich een kring
van mensen gevormd, die komen en
gaan. Ze komen mee bidden met de
kloosterlingen of ze komen eens mee
werken, ze willen wat spiritualiteit
opdoen. De participatie kan allerlei
vormen aannemen. Onder deze parti
cipanten hebben zich altijd al vrou
wen bevonden die bij de monnikken
dus geregeld over de vloer kwamen.
Op het generale kapittel (hoogste
beleidsorgaan van de orde) van 1988
bleek er echter meer aan de hand te
zijn. De Franse tak zag zich gecon
fronteerd met de hele concrete vraag
van twee vrouwen om officieel Nor
bertijn te mogen worden. Beide vrou
wen wilden beslist geen Norbertines
worden. Ze vonden de Norbertinessen
veel te contemplatief, te beschou
wend. De twee Franse vrouwen wil
den net als de mannelijke Norbertij
nen ook actief zijn in pastoraal en
diakonaal werk, buiten het klooster.
Hoe moest dat nou?
Na de Franse tak meldde zich ook
de Tsjechische met de boodschap dat
zich onder het communistische be
wind al meer dan vijftig vrouwen bij
de mannelijke orde hadden aangeslo
ten. En ook in de Verenigde Staten
bleek zich een soortgelijke ontwikke
ling voor te doen. Het generale kapit
tel kwam tot het unanieme besluit om
de mannelijke orde „open te stellen"
voor vrouwen. Naast het bestaande
type Norbertines kan zich een nieuw
type Norbertines gaan ontwikkelen.
Niet voorgoed
Janny Verwijs viel de bewoners van
De Essenburgh met andere woorden
niet rauw op hun dak, toen ze te ken
nen gaf zich graag bij hen aan te slui
ten. Ze heeft zich nog wel een beetje
georiënteerd op andere zusterkloos
ters, maar niet erg hard. Ze vond dat
niet meer nodig.
Toch is het niet de bedoeling dat ze
voorgoed in het mannenklooster blijft
wonen. Het ideaal is dat zich nog één
of twee vrouwen zoals Janny Verwijs
aanmelden bij De Essenburgh. Dan
zullen deze vrouwen een eigen huis
betrekken, een eigen priorij stichten,
los van de mannen. Maar wel vlak in
de buurt, want hun wegen zullen zich
niet scheiden. Janny en Henk zien als
perspectief, dat de mannen en de
vrouwen gezamenlijke (pastorale) ac
tiviteiten zullen ontplooien, bepaalde
(gebeds)momenten van de dag samen
doorbrengen.
Of zich ooit meer vrouwen zullen
aansluiten? Ze hebben enkele veelbe
lovende contacten, vertelt Janny. Hoe
het op langere termijn met haar moet
als zij onverhoopt toch het enige
vrouwelijke lid blijft van De Essen-
burg? Met die vraag hebben de Nor
bertijnen zich nog niet bezig gehou
den, aldus Henk Weijts. Als je alles
tevoren wilt voorzien en regelen,
komt er meestal niks uit je vingers. Ze
zijn er maar gewoon aan begonnen.
Door Joep Dohmen
GENK - Het is woensdag,
de dag voor Hemelvaart.
Vierhonderd uitverkorenen
schuifelen met rozenkran
sen achter een Mariabeeld
door het 'gezegende bos' in
het Belgisch Limburgse
Genk.
Elke achtste van de maand ko-
®en ze hier naar toe. Naar de
plek waar de vrome Bertha op
juli 1981 mocht kennismaken
®et Maria en Jezus. Sindsdien
regt Bertha begenadigd te zijn.
Ee mag zieken genezen en de
toekomst zien. Bertha uit
Genk, een moderne versie van
Bernadette van Lourdes.
Dat heeft zich rondgesproken
in Vlaanderen. Elke achtste is
er weer meer volk. Om te bid-
en, genezing te zoeken, visioe-
aen te aanhoren of alleen om
Bertha even aan te raken.
°e C&A-regenjas aan de rand
jan het 'gezegende bos' houdt
Jak en zegt: „Aangenaam, ik
oen de gemeentesecretaris van
Oenk". Moet toeval zijn. Inder
daad, hij is niet hier voor de
edevaart, maar ook de secre-
ans heeft weet van de wonder-
iJke gebeurtenissen die in zijn
gemeente plaatsgrijpen. In dit
os rn de wijk D'ierd verschij-
i® a tien jaar lang zowel Ma-
als Jezus met grote regel-
Raa; aan de nu zeventigjarige
Eertha Olaerts.
aand voor het kapelletje aan
apdaansblook knipoogt de
g «leentesecretaris, buigt zich
voorover en laat
J stemgeluid zakken tot sa-
«zwerend niveau: „De ge-
l penissen in het bos zijn
ban en(l door de kerk".
sch.,?j°j was ook gewaar-
van u r een woordvoerder
e' bisdom Hasselt. Het
bisdom is „heel voorzichtig"
met de onophoudelijke privé-
verschijningen van Maria en
Jezus aan Bertha in het den
nenbos. „Nee, niets is goedge
keurd. De zaak zal misschien
onderzocht worden. We propa
geren niet dat mensen daar
naar toe gaan", had de woord
voerder gezegd. Maar het
volksgeloof is sterker dan het
bisdom.
AI 5 jaar
Een kauwende familie in een
geparkeerde auto. Ze zijn te
vroeg, hebben dus tijd voor bo
terhammen met koffie. De fa
milie is uit Oost-Vlaanderen en
komt al vijf jaar. Elke maand.
Weer of geen weer. Ze verhalen
over mirakels. Kennen de ge
tuigenissen van mensen die van
'kankers' genazen. En melden
de genezing van een zoon van
een kennis. „Die jongen was
lam. Nu loopt hij weer gelijk
een van ons".
Ze tonen foto's van het huis
van Bertha. Overal in Genk lag
die achtste februari sneeuw,
behalve bij haar. „Kijk dan.
Dit is het bewijs". En deze foto.
Die is 'getrokken' door een
vrouw bij de denneboom waar
Maria voor het eerst verscheen.
„Ziet ge die kring rond de zon.
Normaal kunt ge niet in de zon
kijken. Toen wel. Ge kon hem
zien draaien."
Autobussen brengen boeren
volk uit de kleinste Vlaamse
dorpen. Half drie is het druk
bij het beginpunt voor het ka
pelletje. Vrouwen met handtas
sen trekken jonge scheuten uit
het bos. Voor de zieken thuis.
„Bertha heeft gezegd dat het
een genezende werking heeft".
Hier draagt iedereen wel ken
nis van een mirakel. Een vrouw
uit Diksmuide, die ook nog Ma
ria heet, doet verslag van een
wonder dat zich in in 1989 in
het Academisch Ziekenhuis
van Maastricht voltrok. Haar
schoonzoon Dirk uit Zottegem
moest daar een hartoperatie
ondergaan.
Het was een hopeloze zaak.
Maar Maria uit Diksmuide
vroeg hulp aan Bertha. De
Maastrichtse dokter kon na de
operatie slechts vaststellen dat
een klein wonder gebeurd was.
Toch heeft de ondankbare Dirk
hier nog niet één keer zijn ge
zicht laten zien. „Hij gelooft er
niet in", stelt Maria met spijt
vast. Zij wel. Sinds 1989 sloeg
ze geen maand over.
Als een Vlaamse boer aan de
bosrand een plas doet en de
jonge scheuten raakt, klinkt
het Onze Vader en vertrekt de
bedevaart. Ouderen, gehandi
capten en vooral veel vrouwen
met rozenkransen. Ze schuife
len achter een Mariabeeld het
bos in. Het 'gezegende bos'.
Want zo heeft Maria het bij
haar eerste verschijning aan
Bertha genoemd.
Het beeld van Maria wankelt
op de schouders van twee man
nen. Voor hen loopt een jongen
met de genade van de onschuld.
Hij draagt een stok met daarop
een koperen kruis.
Belachelijk
De rust is merkwaardig. Vier
honderd biddende mensen in
een lange, stille rij over een
bospad dat geen twee meter
breed is. Slechts krakende tak
ken en zingende vogels. In het
voorbijgaan bitst een oude man
„geen belachelijk verhaal, hè.
Als ge schrijft, schrijf dan ge
lijk het is".
Iemand die Partoens heet, een
snor heeft en in een te krap le
ren jasje steekt, komt langszij
met de fluistermededeling dat
hij een madonna heeft die nog
mooier is dan het beeld dat
wordt meegedragen. Die van
hem komt rechtstreeks uit Ita
lië. Met certificaat. „Ze be
weegt en weent. Die van mij
doet alles". Dan pas vallen zijn
verwarde ogen op.
Huilend
De ontmoeting is onverwacht.
Ineens staat Bertha daar, op
een open plaats in het bos. Een
oude vrouw met andermans
leed in het gezicht. Ze draagt
de haren zoals ze vallen. Zon
der een woord te zeggen omrin
gen de bedevaartgangers haar.
Iedereen wil Bertha aanraken,
ornhelsen en kussen. Bertha
deelt kruisjes uit op voorhoof
den. Troost huilende vrouwen,
strijkt over aangereikte foto's
en vouwt haar handen.
„U bent allemaal uitverkoren.
Maria heeft mij gevraagd u dat
te vertellen". Bertha spreekt
door een megafoon. Ze was
lang ziek. Bertha lag op ster
ven, fluistert iemand.
Maar Bertha wil vandaag niet
verstek laten gaan. „Jezus heeft
tegen mij gezegd dat m'n hart,
ach, hoe zei hij het ook weer,
dat mijn hart overbelast is. Ik
ben hier al zo lang mee bezig.
Ik ben iets te ver gegaan".
Bertha zegt dat ze groot nieuws
heeft. „Ik heb in een visioen ge
zien dat het nog veel drukker
wordt. Genk zal wakker ge
schud worden. We gaan een
schone toekomst tegemoet".
Sprakeloos
En ze onthult een nieuw mira
kel. John van twintig lag na
een hersenbloeding in coma.
Specialisten konden niets meer
doen. „Ik maakte drie kruiskes
en het bloeden is gestopt. John
is nu niet alleen beter, maar
ook bekeerd. Hij nam een ro
zenkrans en zei: ik kom er nu
vooruit".
Het hele bos is sprakeloos. En
er staat nog iets groters te ge
beuren, verklapt Bertha. Maria
heeft gezegd dat op een van
haar grote feestdagen een teken
zal komen. Het is muisstil.
Mensen geven elkaar de hand
en bidden.
Rond de boom waar Jezus aan
Bertha verschenen zou zijn,
wordt geknield. „Dit is een ge
zegende plaats, gelijk het
Hofke van Olijven", zou Jezus
tegen de zienster gezegd heb
ben. „Ach, Jezuke heeft zo'n
mooie, warme stem".
Bejaarden zakken op de grond
en kussen de dennenaalden,
aangespoord door Bertha die
roept: „Doe het uit nederig
heid". Vrouwen plukken takjes
af. Handen strelen de voeten
van het Christusbeeld dat in de
denneboom hangt. Monden
kussen de mirakelboom.
Iemand wrikt een stuk schors
los. Ogen vol vertwijfeling.
Ogen vol hoop.
Tweehonderd meter verderop
staat de denneboom waarin
Bertha Maria voor het eerst ge
zien zegt te hebben. Niemand
van de aanwezigen die daaraan
twijfelt. De groep is nog maar
net aangekomen bij de boom of
de zon breekt door de wolken.
De top van de Mariaboom
straalt in het licht. Nekken
worden gestrekt. Een teken?
„Je moet deze bedevaart zien
als een opfrisser", relativeert
bedevaartganger Wim Gielen
uit Maastricht na afloop.
„Mensen komen hier met al
hun problemen en vinden steun
onder elkaar. Een bedevaart is
goed voor je innerlijke rust.
Mensen gaan met voldoening
naar huis".
En al die wonderbaarlijke ge
nezingen? „Dat geloof je of ge
loof je niet. Te bewijzen is het
niet".
MIJDRECHT (ANP) - De Apeldoornse predikant P. Boomsma
(49) is in Mijdrecht gekozen tot voorzitter van de synode der
Gereformeerde Kerken in Nederland. Hij volgt ds. E. Over-
eem uit Haren op die deze functie vier jaar heeft bekleed.
Boomsma, oud-directeur van de
evangelische jeugdbeweging
Youth for Christ, droomt van
een synode die 'minder tijd en
energie aan punten en komma's
en meer aan bezinning' besteedt,
zodat zij stimulerend voor de
plaatselijke kerken kan zijn.
De nieuwe praeses kreeg in de
derde ronde 37 van de 71 stem
men. Op de tweede plaats ein
digde met 32 stemmen de
Zeeuwse ouderling mw. C. Punt-
Voorbij, die tot scriba van het
synodebestuur werd gekozen.
Verder kregen ds. A. Hekman uit
Beilen en ds. K. Bisschop uit
Naarden een plaats in dit mode-
ramen.
Boomsma, in hart en nieren een
Fries, wil graag met beide benen
'in het midden van de kerk'
staan. „Dat is geen dooddoener",
aldus de prille voorzitter. De
Gereformeerde Kerken zijn in
middels 'een veelkleurige kerk'
geworden, waarin vroomheid en
actie hun eigen plaats hebben.
Het is volgens Boomsma belang
rijk dat synodevoorzitter al deze
stemmen weet te bundelen.
Ondanks zijn Youth for Christ-
achtergrond omschrijft
Boomsma zich niet graag als
evangelisch. Liever kiest hij voor
de Engelse term 'evangelical' die
volgens hem beter aangeeft dat
het gaat om een evenwicht tus
sen persoonlijke vroomheid en
betrokkenheid op de wereld.
Boomsma voelt zich wat dat be
treft nauw verwant met de
nieuwe aartsbisschop van Can
terbury, George Carey.
Boomsma hoopt dat de nieuwe
synode vroom, vrolijk en ver
standig zal zijn en zich vooral
zal bezig houden met de vraag
waar het in de kerk nu eigenlijk
om draait. „Het is duidelijk dat
de kerk op een breekpunt staat,
en dat heeft niet alleen te maken
met Samen op Weg en andere
organisatorische kwesties".
De kerk moet volgens Boomsma
hier niet te veel energie in ste
ken, omdat anders de eigenlijke
opdracht van de kerk in het ge
vaar komt.
Ds. Pieter Boomsma werd in
1985 lid van de gereformeerde
synode en belandde twee jaar la
ter in het synodebestuur. Hij is
sinds 1973 predikant, eerst op
Marken. Van 1977 tot 1982 was
hij directeur van Youth for
Christ. Daarna werd hij predi
kant in Stiens. Sinds 1988 staat
hij in Apeldoorn.
Hij zei 'dubbele gevoelens' te
hebben over zijn benoeming,
omdat zijn hart 'toch bij het
werk in de wijk ligt'. In navol
ging van zijn voorganger Over-
eem pleitte hij voor een andere
werkwijze van de synode, waar
door moderamenleden, die deels
zijn vrijgesteld voor hun nieuwe
functie, 'niet zomaar aan het
werk kunnen worden gezet'.
