L
DE STEM
WEEKEND
'Het beste orkest zit in mijn hoofd'
Familie Strootman voert boventoon
De glans van het gewone
Kinderen Carmiggelt
distantiëren zich
van boek Rubinstein
Nederlandse auteurs
voorgedragen
voor Europese prijs
Dick Doorn overleden
Trans World Radio
evangeliseert
via radio in Israël
De carrière van de Israëlische dirigente Dalia Atlas
"X
rHUWINGÜ
Gemeentearchief Amsterdam
koopt opnamen van Turner
ZATERDAG
18 ME11991
meel
irs
kief
iwerker
iedewerkers
kapsters
'UTSBEDRIJVEN
Bij de 80e verjaardag van Annie M.G. Schmidt
Ambassadrice
Schaap
Erretje
Stout kind
Wonderkind
CD's
Scuds
Van Gemerens-familiekoor maandag op tv
A95
G2
behoeve van de sectie
systeem verwerken van
[belastingen;
/ontheffingen gemeente-
ensverwerking;
liden strekt tot aanbeve-
llaris worden vastgesteld,
epassing. Zij die behoren
rknemers en voldoen aan
■eren.
dagen na het verschijnen
jer secretarie, stafbureau
orkiesnummers).
tlure wordt u desgewenst
;!ie boekhouding. Telefoon
UITZENDBURO
[mes 18-30 jaar voor
aak.
ro of gelijkwaardig. Op-
en werken.
t ervaring.
|el ons dan.
4576 BT Koewacht
If 26 tel: 01146- 1529
\o 4335 JA Middelburg
dingnet vanaf 21 mei
if 7 juni 1991
aan alle bewoners
eente Axel (kern)
rijven gaat beginnen met het
waterleidingnet in bovenom-
k plaatsvinden de hele week
it vrijdag en zo nodig een en-
3 bewoners van de straten in
op een bepaalde dag de lei-
gemaakt zullen hiervan door
ian-huis bezorgde brief per
orden gebracht.
dergelijke schoonmaak van
ggende straten last van bruin
dat plaatselijk de druk lager
genoemde gebied wordt der-
alle zekerheid een kleine voor-
ie hand te houden tijdens de
den is de kans aanwezig dat
nen komt dat vlekken op het
en.
in die periode voorzichtig te
'an wasgoed en in geval van
te laten doorstromen tot het
terecht op het districtskantoor
sbedrijven te Terneuzen, tele-
doet al het mogelijke om de
bezorgen, maar kan inciden-
oorkomen zo lang de werken
oprechte verontschuldigingen-
en heeft getracht bedrijven en
ueel te waarschuwen,
sn aanvaardt geen enkele vorm
voor schade die zou kunnen
it dat bedrijven, instellingen or
vidueel zijn gewaarschuwd.
V. Delta Nutsbedrijven
P. Stoter.
Door Wilbert Friederichs
Op een mooie Pinkster
dag-Teven aanvullen graag)
...als het even kon
liep ik met mijn dochter aan
het handje in het parrekie te
kuieren in de zon.
Nog een keer: Op een mooie
Pinksterdag-
is Annie M.G. Schmidt jarig.
Dan wordt ze tachtig, komende
maandag, en wat Erwin Krol
ook zal beweren: het wordt bij
voorbaat een mooie Pinkster
dag. Een feestdag, want Annie
Maria Geertruida Schmidt is
haast even bekend en geliefd
als de koningin. En bij alles
wat zij voor groot en klein op
papier heeft gezet steekt de
jaarlijkse troonrede schamel
af.
Wat is haar geheim? Hoe komt
het moeders hun koters nog
steeds voorlezen uit De Spin
Sebastiaan (Het is niet goed
met hem gegaan), Wiplala, het
Beertje Pippeloentje (op één
slof en op één schoentjeJip
en Janneke en andere boeken
waarmee ze zelf groot zijn ge
bracht?
Waarom wordt de NCRV nog
steeds bestookt met verzoeken
om 'Ja Zuster, Nee Zuster' te
herhalen, de televisieserie uit
de late jaren zestig waarvan de
banden verloren zijn gegaan?
Waarom moesten haar verza
melde gedichten en liedjes 'Tot
Hier Toe' binnen een jaar na
hun verschijnen reeds drie
maal herdrukt worden?
Vermoedelijk omdat Annie
M.G. Schmidt, onderscheiden
met Gouden en Zilveren Grif
fels, de Staatsprijs voor Kin
der- en Jeugdliteratuur, de
Constantijn Huygensprijs, de
internationale H.C. Andersen-
prijs en de Publieksprijs voor
Poëzie, de ambassadrice is van
het gewone. Zij geeft het ge
wone een bijzondere glans. Dat
maakt haar zo uniek.
Ze schrijft in heel gewoon, toe
gankelijk Nederlands. Heel ge
wone, burgerlijke Nederlan
ders met hun heerlijke, her
kenbare hebbelijkheden zijn de
hoofdpersonen in haar verzen,
verhalen en musicals. En
treedt er een koning of andere
hooggeplaatste op dan blijkt
die nóg gewoner te zijn dan,
pakweg, 'Die meneer van hier
naast' (heb zo'n haast, heb
zo'n haast).
En voor kinderen maakt ze het
fantastische juist heel gewoon.
Bij haar is het vanzelfsprekend
dat je, als Dikkertje Dap, een
trap beklimt om een giraf een
klontje te geven en hem te ver
tellen van je nieuwe rode re
genlaarsjes.
Vaak lopen de verhalen voor
grote en kleine mensen door
elkaar: Bent u ook uit Ame-
rongen? vroeg de theedoek
aan de schort. Wel, daar heb
ik ook gewoond. M'n hele le
ven, tot voor kort.
Het begin van een kinderdia-
loog aan de waslijn, maar uit
het verloop van het vers blijkt
dat het pratende textiel zich
beter waant dan de rest van de
was, omdat het uit het deftige
Amerongen komt. Uiteindelijk
komt iedereen echter onder
hetzelfde, veel te hete strijk
ijzer terecht.
De verwijzing naar de grote
mensenwereld is zonneklaar.
Subtieler is de vermenging van
werelden in 'Het Schaap Vero
nica', dat vroeger in talloze af
leveringen in het kinderhoekje
van Het Parool verscheen,
maar toch in de bloemlezing
voor volwassenen 'Tot hier toe'
is opgenomen, 'vanwege de
toespelingen en de uitstraling',
aldus de samenstellers.
Ogenschijnlijk gebeurt er ge
woonweg niets in deze knusse
verhalen over het schaap, de
dames Groen en de dominee,
waarin het verlangen naar ka-
neelbeschuitjes en het spelen
van blindemannetje zo onge
veer de meest dramatische ont
wikkelingen zijn.
Toch zijn de avonturen van het
schaap adembenemend. Van
wege de minutieuze beschrij
ving van het herkenbaar klein-
Nederlandse, vanwege de stie
keme spanningen, vooral van
de zijde van de dominee, van
wege de respectabele plaats die
Veronica, eigenlijk een kind,
"tjgt toebedeeld in een grote
mensenwereld.
Hendrik Haan' is een kinder
bed maar hekelt de volwassen
roddelzucht van nette dames.
Hendrik heeft de kraan open
laten staan. Aan mevrouw Van
°°rt (hebt u 't al gehoord)
wordt verteld dat heel de keu
ken onderliep, bij mevrouw
van Doren (moet u toch eens
noren) staat het hele huis al
Wank en mevrouw Verkamp
(weet u 't van de ramp"!) hoort
het verhaal zó:
Heel de stad is ondergelopen.
rien/ct u toch es even!
Niemand meer in leven!
Alemaal verzopen.
Annie M.G. Schmidt:
langs de zijlijn. -fotoanp
Maar de verzen van Annie
M.G. Schmidt zijn natuurlijk
ook zo onvergetelijk vanwege
het even simpele als vinding
rijke rijm. Door haar kennen
we bijvoorbeeld het 'erretje':
Duifies, duifies, kom maar bij
Gerritje. Zal je niet vechte
om één zo'n erretje?
Verder bedient ze zich vakbe
kwaam van stijlmiddelen
waartoe alleen de allerbeste
nonsensdichters in staat zijn:
een kolderiek verhaaltje in een
uiterlijk logisch verband bren
gen en het schaamteloze uit
wijden, zonder dat het overbo
dig overkomt.
Van de quasi-logica is de eer
ste strofe van 'Knapenkoor'
een voorbeeld:
'Ik heb een knapenkoor (toe
doe) bij mij op zolder,
het protestantse knapenkoor
uit 's-Gravenpolder.
Dat is zo min of meer (tada)
vanzelf gegaan.
Ik ken de dirigent (tiedie) en
daarvandaan.
De uitwijding zit bijvoorbeeld
in 'Op een mooie Pinksterdag'
uit de musical 'Heerlijk duurt
het langst'. Vader (aanvanke
lijk een duidelijke mengeling
van Onze Lieve Heer en Sin
terklaas, later is hij er enkel
en alleen maar voor de centen
en de rest is flauwekul) denkt
aan de gevaren waaraan zijn
opgroeiende dochter bloot kan
komen te staan:
'Morgen kan ze zwanger zijn.
't Kan ook nog vandaag.
't Kan van de behanger zijn
of van een Franse zanger zijn
of iemand uit Den Haag.'
Annie M.G. Schmidt is geen
vrouw van extremen. Vanuit
een besef van betrekkelijkheid
laat ze het vurig verdedigen
van standpunten aan anderen
over, zodat ze zelf vanaf de zij
lijn kan observeren en kan be
schrijven.
En als ze zich al aan iemands
kant moet scharen dan kiest ze
voor het stoute kind en voor
ieder die in conflict komt met
de heersende moraal. „Een
groot deel van mijn werk is een
weerstand tegen wat niet mag
van de buren", vertelde ze in
een interview. Ze dichtte: Wat
de moraal is voor uw geest, is
het korsetje voor uw leest.
Ja, Nederlanders mogen van
haar best burgerlijk zijn, dat
heeft zo zijn gezellige kanten,
als ze maar niet zeuren:
'Spring in de gracht
of knip je haar af,
duw oude dametjes
van het trottoir af,
maar zeur niet'
De wereldproblemen krijgen
bij haar doorgaans een gemoe
delijke behandeling. In 'Ja
Zuster, Nee Zuster' laat ze zus
ter Clivia de remedie tegen de
wereldproblemen uitvinden;
iets dat ze wil gaan aanbevelen
bij de toenmalige secretaris
van de Verenigde Naties, Oe
Thant;
Insteken, omslaan, doorha
len, af laten gaan...
Als de mannen tussenbeien
eens gezellig gingen breien
met een knotje van die
blauwe gemêleerde wol
dan was 't uit met die ellende
dan was 't nergens meer een
bende
en 't was eindelijk eens vrede
op de wereldbol.
Dan zeg ik:
Oe, moet je horen, Oe, laat ze
breien,
Oe, 't is zo nodig, Oe, laat ze
breien,
Oe, elk staatshoofd in ieder
land,
laat ze breien alsjeblieft, Oe
Thant.
Anders komt er nooit een
eind aan 't bakkeleien
laat ze breien, Oe, laat ze
breien, Oe Thant.
„Als je te veel geprezen wordt
dan krijg je daar een lelijk ka
rakter van", zei ze bij de aan
vaarding van de Publieksprijs
voor het Nederlandse boek,
toen ze als dichteres nog popu
lairder bleek dan Toon Her
mans en Nel Benschop.
Maar de kans dat deze bemin
nelijke dame op haar tachtig
ste nog in een naarling veran
dert is uitermate klein. Daar
voor heeft ze al te veel met het
menselijke leed, en vooral de
menselijke leedjes gespeeld.
Door Hans Rooseboom
BREDA - „Een van de meest
doortastende, indrukwek
kende en deskundige dirigen
ten ter wereld" is een vrouw.
Die lovende woorden van Sir
Yehudi Menuhin hebben be
trekking op de Israëlische di
rigente Dalia Atlas.
Professor Dalia Atlas, hoogle
raar musicologie in Haifa en als
gastdirigent overal ter wereld
veelgevraagd, is als vrouw een
eenzame verschijning in een ty
pisch mannenberoep.
Maar daarover praat ze liever
niet, ook niet tijdens het bezoek
dat ze momenteel aan Nederland
brengt. Ze is hier om twee con
certen te leiden van de Philips
Orkest Vereniging, een amateur
orkest waarmee zij privé warme
banden onderhoudt.
Liever dan over haar pioniersar
beid als vrouwelijke dirigent en
de problemen die dat ongetwij
feld voor haar carrière heeft be
tekend, praat Dalia Atlas, leer
ling van onder andere Leonard
Bernstein en Pierre Boulez, over
de muzikale kanten van haar ge
slaagde carrière.
Ze doet haar verhaal ten huize
van de Bredase huisarts Fran-
kenhuis, die voorzitter is van de
Philips Orkest Vereniging. De
concerten vinden plaats op 24 en
25 mei in respectievelijk Veldho
ven en Eindhoven.
Dalia Atlas is een geboren diri
gente, zegt zij zelf. Haar reper-
toirelijst -dat wil zeggen de
werken waarover zij onmiddel
lijk kan beschikken - bevat com
posities van 97 componisten,
waaronder het hele oeuvre van
bijna alle grote toondichters. Zij
is dan ook vanaf haar vroegste
jeugd bezig met partituurstudie.
De 54-jarige Atlas is in Israel
geboren en getogen en woont er
nog altijd.
„Ik was een wonderkind op de
piano, maar desondanks wist ik
van jongst af aan dat ik dirigent
wilde worden. Naast mijn pia
nostudie zat ik altijd in orkest
partituren te studeren. Toen ik
veertien was gaf ik mijn eerste
concert als pianiosolist voor de
radio, met orkest. Dat waren de
Variations Symphoniques van
César Franck. Daar zat ik, mid
den tussen dat orkest, en ik wist
het zeker: dft wil ik!"
Een wonderkind zoals zij zelf
was, is in Israel niets bijzonders,
vertelt Dalia Atlas. „Er zijn er
veel meer dan in andere landen.
Ik weet dat omdat ik in alle lan
den waar ik optreedt rondkijk
op conservatoria. Ik heb objec
tief vastgesteld dat er in Israel
echt meer wonderkinderen zijn.
Ze groeien er als gras. Wij heb
ben iets met muziek. Hoe ver
klaar je dat de beste violisten jo
den zijn? Onze cultuur is heel
oud, en altijd nauw verweven
geweest met muziek. In de tem
pel van Jeruzalem werd altijd
Dalia Alias: „Ik was een wonderkind op de piano, maar
desondanks wist ik van jongst af aan dat ik dirigent wilde
wordenfotodestem/johanvangurp
muziek gemaakt. De gebeden
werden en worden tot op de dag
van vandaag gezongen, overal
ter wereld hetzelfde. Afgezien
daarvan is muziek natuurlijk
ook een geneesmiddel tegen
heimwee. Dus de joden in de
diaspora zochten daarin hun
toevlucht".
Na het afronden van haar mu
ziekstudie in Israel ging Dalia
Atlas de wereld in. Met behulp
van beurzen die zij had gewon
nen vervolmaakte ze haar diri-
geerkunst o.a. in Wenen, Parijs,
Rome en de Verenigde Staten
(Bernstein). Daarna won zij on
der andere de Leopold Sto-
kowski Award, Eugene Or-
mandy Award, Dmitri Mitro-
poulos Competition, en werd zij
in Italië 'Personality of the
Year'. Een aanbeveling van
Yehudi Menuhin, waaruit aan
het begin van dit verhaal werd
geciteerd, draagt zij trots bij
zich.
Zij dirigeerde orkesten in twin
tig landen, waaronder gerenom
meerde als het Royal Philharmo
nic Orchestra in Londen, het
Philadelphia Orchestra, het
Scottish National Orchestra en
de Helsinki Philharmonic. Ze
heeft vier compact discs opgeno
men, overigens niet voor het
Philips-label.
In haar vaderland Israel is zij
oprichter en dirigent van het Pro
Musica Orkest en dirigent van
het Technion Symphony Orche
stra and Choir in Haifa, waar zij
tevens hoogleraar is.
Alsof dat allemaal niet genoeg
is, heeft Dalia Atlas ook nog on
langs het New Immigrant Cham
ber Orchestra opgericht. Israel
stroomt vol met immigranten
van overal, maar vooral uit de
Sovjetunie.
„In korte tijd zijn er 6000 musici
uit Rusland binnengekomen",
vertelt ze. „Professionele orkest
musici. Uit 3000 werkloze immi
granten-musici, ook uit het wes
ten, heb ik er 27 geselecteerd
voor mijn eigen strijkorkest. Ik
wilde mijn eigen orkest hebben
omdat ik als gastdirigent overal
zo kortstondig ben. Ik kan op die
manier te weinig van mijn eigen
muzikale ideeën realiseren. Nu
kan het ik zélf doen.
„Het is heel interessant te zien
hoe muzikanten uit oost en west
verschillen. Verschillen in men
taliteit en in speelwijze. Muzi
kanten uit de Sovjetunie kunnen
niet 'prima vista' spelen, dus een
stuk dat ze nooit eerder gezien
hebben direct van blad spelen.
Ze hebben namelijk tijd genoeg
om een stuk rustig in te stude
ren. Tijdens hun studie worden
ze daar al op getraind. Maar in
het westen geldt de wet: tijd is
geld. Als ik met het Philadelphia
Orkest in de Verenigde Staten
optreedt, heb ik maar één repeti
tie. Musici hier zijn gedwongen
een stuk snel snel onder de knie
te hebben. De musici uit oost
zijn niet beter dan die uit west
of omgekeerd, ze zijn verschil
lend. Mijn orkest is een mooie
synthese van de goede eigen
schappen van oost en west".
„Toen tijdens de Golfoorlog de
scuds op Israel vielen, hadden
wij net de laatste repetities voor
het eerste optreden van het New
Immigrant Chamber Orchestra.
Altijd haastig, want om 5 uur
gingen de sirenes en moest iede-
ren de schuilkelder in. Uiteinde
lijk konden we ook niet in Israel
ons debuut maken. Onze pre
mière vond plaats in Frankrijk.
We hadden veel succes met het
Strijkkwintet van Schubert, in
een eigen bewerking van mij.
Dat is zo'n prachtig werk, dat
wilde ik per se met mijn strijk
orkest spelen. Ik heb Schubert
om vergeving gebeden. Tijdens
de première huilden de mensen
in de zaal, en toen dacht ik: kon
Schubert dit maar horen!"
Waarom staat een vrouw met
haar muzikale staat van dienst
voor de Philips Orkest Vereni
ging? Dat zijn tenslotte ama
teurs.
„Allereerst maak ik geen ver
schil tussen profs en amateurs.
Wel weet ik bij de eerste repeti
tie vanaf de allereerste noot wat
ik in handen heb. Net als een
goede dokter die op het eerste
gezicht feilloos een diagnose kan
stellen. Ik weet wat ik wil berei
ken en ik heb het talent om het
te bereiken. Overigens is dat
geen kwestie van ervaring, het is
een godsgeschenk dat ik heb ge
kregen. Ik heb het ook met men
sen. Voordat iemand zijn mond
open doet heb ik al doorzien wie
hij is. Ik weet naderhand niet
wat voor kleren iemand aan had,
ik zie ze alleen van binnen"
Wat is het beste orkest waar
mee u ooit hebt gewerkt?
„Het beste orkest zit in mijn
hoofd. Dat hoor ik spelen als ik
de partituur lees. Een goed or
kest is een orkest waarvan de le
den naar elkaar luisteren, en
niet allemaal voor zichzelf zitten
te spelen. Wat dat betreft is het
Philadelphia Orkest een droom!
En ook het Philharmonisch Or
kest van Israel, dat ik bij toer
beurt dirigeer".
Maar nu terug naar Philips.
„Tien jaar geleden kreeg ik een
brief uit Eindhoven. De dirigent
van de Philips Orkest Vereni
ging, Louis Stotijn, vierde zijn
20-jarig jubileum. Zijn grootste
wens was altijd een bezoek aan
het Heilige Land. Het orkest
wilde hem dat aanbieden en
schreef mij of ik iets in Israel
voor hem kon organiseren. Ik
vond dat zo'n mooi menselijk ge
baar van het orkest dat ik Sto
tijn onmiddellijk een gastdiri-
gentschap aanbod. Dat is een
groot succes geworden. Maar ik
wilde die mensen van het orkest
in Eindhoven die dit mogelijk
gemaakt hadden, zelf ontmoe
ten. Ik ging naar Nederland, en
dat was de eerste keer dat ik om
niet-muzikale redenen op reis
ging. Dat liep er dus op uit dat
ik het Philips Orkest ging dirige
ren. Ik heb daar fantastische er
varingen. Als ik naar Stockholm
vlieg maak ik een tussenstop in
Nederland om even op bezoek te
gaan. Treed ik in Keiden op, dan
ga ik voor mijn vertrek even met
de trein naar Eindhoven".
Na de concerten in Eindhoven
eind volgende week vliegt Dalia
Atlas weer verder. Haar naam
zal ook in Nederland bekender
worden dan tot dusver. En dat
zal gebeuren omdat zij een goede
dirigent is, niet vanwege haar
unieke positie als 'vrouw in het
ambt'. Daar hebben we het dus
niet over gehad. „Ik ben blij dat
u alleen intelligente vragen hebt
gesteld", zegt zij ter afscheid.
Door Romain van Damme
Maandagavond zijn ze te zien in
een NCRV-special. Vanaf 21.30
uur zingt het Van Gemerens-fa
miliekoor bijna een half uur lang
op Nederland 1. Een deel van
het 55 leden tellende koor reisde
er voor naar Israël en ook in Pa
rijs werden opnamen gemaakt.
Een fraai cadeau voor het vol
gend jaar jubilerend koor
waarin Klundert sterk vertegen
woordigd is en het Guiness Book
of Records een plaatsje inruim
de.
Het is opletten geblazen. Ook
nog voor Klundertse Sita Vreug-
denhil die al twintig jaar mee
zingt. „Voor een buitenstaander
is het knap ingewikkeld".
In het koor is de naam Van Ge-
meren inmiddels een zeldzaam
heid. Het is Strootman die de
boventoon voert. „Dat is ook
mijn meisjesnaam", zegt Sita
Vreugdenhil. „Strootman is goed
vertegenwoordigd in het koor.
En ook de namen Vliegend Hart
en Van der Meyde komen meer
dere keren voor".
Het begin ligt in Pernis. Daar
woonde de in 1867 geboren Pie-
ter van Gemeren. Hij trouwde
met Jannetje Lodders. „Ze kre
gen negen kinderen. Een van de
dochters, Sijgje, trouwde in 1923
met Hendrik Strootman. Hij is
afkomstig van het gehucht
Zwingelspaan, gemeente Fij
naart. Alle leden van het huidige
koor zijn afstammelingen van
Hendrik en Sijgje".
Het koor zag bijna 25 jaar gele
den het levenslicht. „Dat was bij
een gouden bruiloft van Koen
van Gemeren, een broer van
Sijgje van Gemeren. Voor de
aardigheid vormden we een
koortje, ongeveer veertig man
sterk. Nou, dat beviel prima.
De Klundertse tak van het familiekoor.
Waarom gaan we niet door met
dat koor, werd er gevraagd".
Het antwoord is inmiddels vier
langspeelplaten en twee cd's
lang.
De leden van het familiekoor
wonen in Rotterdam, Klundert,
Oosterhout, Woudrichem en
Lunteren. In Klundert wonen
acht leden. „En drie kinderen
die deel uitmaken van het kin
derkoor. Want dat hebben we
inmiddels ook. Twintig kinderen
sterk. Zij hebben meegewerkt
aan de laatste CD die we opge
nomen hebben".
Repeteren gebeurt een keer in de
veertien dagen in een Rotter
dam. Daar woont de dirigent,
Gerard Strootman. „Hij doet er
enorm veel voor. Vanaf het begin
is hij dirigent. We repeteren in
een ruimte in een Rotterdams
bejaardencentrum. Inderdaad,
maar een keer in de veertien da
gen. Blijkbaar zijn we allemaal
muzikaal".
Dat moet wel, want niemand
heeft een professionele muzikale
opleiding gevolgd. „De arrange
menten voor de laatste CD zijn
geschreven door de zoon van de
dirigent, Eric. We doen echt al
les zelf. Ook de muziek. De leden
van het orkest zijn allemaal fa
milie. Eerst wordt de muziek op
genomen en daarna zingen we de
nummers in. Nou, dat gaat
meestal goed".
Aanvankelijk zong het familie
koor geestelijke liederen. Nu
wordt er ook filmmuziek gezon
gen en gespeeld. „Voor de laatste
CD zijn de solisten van het koor
naar Israël geweest. Naar de lo
caties waar de Sound of Music
opgenomen is".
„Vervolgens zijn we met zijn al
len naar Parijs en Oostenrijk ge
weest en hebben we ook nog op
names in het pretpark Hellen-
doorn gemaakt. Verder hebben
we ook nog gezongen op de Mis-
- foto cor ween
sissipi-Queen, die boot lag in
Nijmegen".
Dat kost uiteraard geld. „De le
den betalen wel contributie,
maar voor zoiets heb je natuur
lijk wel iets meer nodig. Nou,
met de sponsors en de verkoop
van CD's komen we een heel
eind. Bovendien betaalt de
NCRV een belangrijk deel".
Het familiekoor mag zich inmid
dels verheugen in een warme be
langstelling. „Volgend jaar komt
er van ons de Floriade-song uit.
Dat wordt bij de opening van de
Floriade in Zoetermeer gepre
senteerd. Ja, daar zijn we voor
gevraagd. Hoe dat allemaal in
zijn werk gegaan is, weet ik ook
niet. We hebben een bestuur
waarin allerlei taken verdeeld
zijn".
Met het kinderkoor achter de
hand lijkt het voortbestaan van
het familiekoor in ieder geval
geen enkel gevaar te lopen.
AMSTERDAM (ANP) - De
kinderen van Simon Carmig
gelt, Frank en Marianne, heb
ben niets te maken met de
Meulenhoff-uitgave 'Mijn be
ter ik'. Dat hebben ze via inge
zonden brieven aan verschil
lende media kenbaar gemaakt.
In genoemd boek beschrijft Re-
nate Rubinstein de liefdesaf
faire die zij met Simon Car
miggelt beleefde.
Het boek werd uitgegeven na
dat Carmiggelt, zijn vrouw
Tiny en Rubinstein alledrie
waren overleden. Na de ver
schijning werd het boek in tal
loze kranten breed uitgemeten
behandeld. De kinderen Car
miggelt verklaren nu met na
druk nooit toestemming te
hebben gegeven voor publica
tie van de brieven en kaarten
die Carmiggelt met grote regel
maat aan Rubinstein schreef.
„We merken in onze omgeving
dat mensen denken van: nou,
daar zullen ze dan wel toe
stemming voor hebben gegeven
en ja, misschien ook iets voor
hebben gekregen. Dat vinden
we erg vervelend", aldus Frank
Carmiggelt.
Hij vernam volgens eigen zeg
gen uit de krant dat Rubinstein
een boek over de verhouding
geschreven had en dat de Am
sterdamse uitgeverij Meulen-
hoff dat wilde uitgeven. Frank
Carmiggelt nam zelf contact
met Meulenhoff op en kreeg te
horen dat hij op de hoogte zou
worden gehouden. Hij kreeg
uiteindelijk een exemplaar van
het boek thuisgestuurd.
Volgens Meulenhoff-directeur
Voster is er niets mis met de
publicatie. De fragmenten uit
de brieven en kaarten zijn „zo
danig onderdeel van het geheel
dat ze, zeker in het licht van
Renate Rubinsteins betrokken
heid tot het geschrevene, geen
schending inhouden van de
auteursrechten noch van on
rechtmatigheid jegens de erf
genamen".
Het lijkt Frank Carmiggelt
vooralsnog een „hoogst be-
strijdbaar betoog". Carmiggelt
weet niet of hij en zijn zus wel
toestemming zouden hebben
gegeven als ze de kans zouden
hebben gehad dat te doen.
„Dat is nu ook niet aan de or
de". Hij weet ook niet of hij
verder stappen zal ondernemen
en zelfs niet waarvan dat af
hangt. „Voorlopig is ons enige
doel dat iedereen weet dat wij
niet bij de publicatie betrok
ken zijn geweest".
Frank Carmiggelt wil niet zeg
gen of de verschijning van het
boek erg op zijn zus en hem
drukt. „Wat dat betreft wil ik
liever geen inzicht geven in
mijn eigen binnenste".
thenius met 'Een man uit het
dal van Spoleto'.
RIJSWIJK (ANP) - Marja
Brouwers, Willem Frederik
Hermans en Helene Nolthenius
zijn door Nederland genomi
neerd voor de Europese prijs
voor oorspronkelijk literair
werk. Brouwers werd voorge
dragen met 'De Lichtjager',
Hermans met 'Au Pair' en Nol-
De auteurs werden uitverkoren
door een nominatiecommissie
onder voorzitterschap van
Kees Fens. Dat heeft het mi
nisterie van cultuur vrijdag
meegedeeld.
HILVERSUM (ANP) - De zan
ger Dick Doorn is, naar giste
ren pas bekend werd, vorige
week overleden. Doorn stierf
op 68-jarige leeftijd in zijn
woonplaats Hilversum.
Doorn zong allerlei repertoire,
van Schubert-liederen tot
'Kleine schooier met een
scheur in je broekie'. Hij was
vooral in de vijftiger en zesti
ger jaren geregeld op radio en
televisie te horen.
Zo zong hij voor de NCRV bij
de Hi-Five van Harry de Groot
en voor de AVRO bij 'Zing met
ons mee' van John Woodhouse.
Met Truusje Kooopmans zong
hij ook bij De Windmolens, een
groep die pas in de jaren ze
ventig werd ontbonden. Dick
Doorn maakte verder deel uit
van de cabaretgroep van Jelle
de Vries en van de zangroepen
van Letty de Jong.
Door de veranderingen bij ra
dio en televisie kwam er steeds
minder werk voor Dick Doorn.
Pierre Biersma, orkestleider en
35 jaar collega Van Doorn:
„Dat was heel jammer, want
hij heeft tot het laatste toe een
prachtige stem gehad. Hij was
ook een fantastische collega,
we hebben een mooie tijd ge
had".
BAARN (ANP) - De interna
tionale protestants-christelijke
zendingsorganistatie Trans
World Radio (TWR) zendt na
de zomer evangelisatiepro
gramma's uit voor joden en
christenen in Israël, omdat
daar slechts weinig mensen
met „het volledige Woord van
God" worden bereikt,
sraël behoort tot een van de
moeilijkste gebieden ter wereld
voor evangelisatie, aldus TWR.
Via de radio kan echter de ge
hele Israëlische bevolking wor
den bereikt. De uitzendingen
in het Hebreeuws worden ver
zorgd vanuit het TWR-radio-
station in Monte Carlo.
TWR is een wereldwijd wer
kende interkerkelijke radio-
zendingsorganisatie, die het
Evangelie via de radio verkon
digt. Vanaf zeven plaatsen in
de wereld zendt de organisatie
in zo'n tachtig talen uit. We
reldwijd heeft de organisatie,
die volledig van giften bestaat,
ruim 800 mensen in dienst, die
verantwoordelijk zijn voor
ruim 1000 zenduren per week.
Het is de TWR-woordvoerder
in Baarn niet bekend of er con
tacten met de Israëlische rege
ring zijn geweest. In het alge
meen vraagt TWR hiervoor
geen toestemming. Het is niet
waarschijnlijk dat de Israëli
sche regering actie onderneemt
tegen de uitzendingen van
TWR.
Binnen Israël neemt het verzet
tegen evangelisatie-activiteiten
de laatste tijd juist toe. Toeris
ten en mensen met een voorlo
pige verblijfsvergunning lopen
grote kans het land uitgezet te
worden, als zij zich bezig hou
den met evangelisatie. Israëli
sche staatsburgers is dit wel
toegestaan. Evangelisatie on
der joden in Israël heeft echter
nagenoeg geen succes.
AMSTERDAM (ANP) - Het
Gemeentearchief Amsterdam
heeft bij een veiling van Sothe
by's in Londen twee tot voor
kort onbekende opnamen uit
de jaren vijftig van de vorige
eeuw van de Binnen-Amstel
aangekocht.
Het gaat om twee waspapieren
negatieven van de Engelsman
Benjamin Brecknell Turner
(1815-1894). Het archief be
taalde er 31.000 gulden voor.
Het Gemeentearchief Amster
dam heeft dit donderdag be
kendgemaakt.
De negatieven, beide 30 x 40
cm, worden door kenners gere
kend tot het beste van wat er
op dit gebied is gemaakt in de
'Gouden Eeuw van de Engelse
fotografie', zo blijkt uit de toe
lichting van het Archief.
Volgens de familie-overleve
ring is Turner in zijn leven
eenmaal, in 1857, op reis ge
weest. Van deze reis, die hem
naar Amsterdam voerde, wa
ren tot nu toe dertien opnamen
bekend, waarvan de negatie
ven bewaard worden bij de
Royal Photographic Society in
Bath. Van slechts twee van
deze opnamen, gezichten op de
Keizersgracht en de Nieuwe-
zijds Achterburgwal bevinden
zich afdrukken in Nederlandse
collecties.