L DE STEM WEEKEND 'Het beste orkest zit in mijn hoofd' Familie Strootman voert boventoon De glans van het gewone Kinderen Carmiggelt distantiëren zich van boek Rubinstein Nederlandse auteurs voorgedragen voor Europese prijs Dick Doorn overleden Trans World Radio evangeliseert via radio in Israël De carrière van de Israëlische dirigente Dalia Atlas "X rHUWINGÜ Gemeentearchief Amsterdam koopt opnamen van Turner ZATERDAG 18 ME11991 meel irs kief iwerker iedewerkers kapsters 'UTSBEDRIJVEN Bij de 80e verjaardag van Annie M.G. Schmidt Ambassadrice Schaap Erretje Stout kind Wonderkind CD's Scuds Van Gemerens-familiekoor maandag op tv A95 G2 behoeve van de sectie systeem verwerken van [belastingen; /ontheffingen gemeente- ensverwerking; liden strekt tot aanbeve- llaris worden vastgesteld, epassing. Zij die behoren rknemers en voldoen aan ■eren. dagen na het verschijnen jer secretarie, stafbureau orkiesnummers). tlure wordt u desgewenst ;!ie boekhouding. Telefoon UITZENDBURO [mes 18-30 jaar voor aak. ro of gelijkwaardig. Op- en werken. t ervaring. |el ons dan. 4576 BT Koewacht If 26 tel: 01146- 1529 \o 4335 JA Middelburg dingnet vanaf 21 mei if 7 juni 1991 aan alle bewoners eente Axel (kern) rijven gaat beginnen met het waterleidingnet in bovenom- k plaatsvinden de hele week it vrijdag en zo nodig een en- 3 bewoners van de straten in op een bepaalde dag de lei- gemaakt zullen hiervan door ian-huis bezorgde brief per orden gebracht. dergelijke schoonmaak van ggende straten last van bruin dat plaatselijk de druk lager genoemde gebied wordt der- alle zekerheid een kleine voor- ie hand te houden tijdens de den is de kans aanwezig dat nen komt dat vlekken op het en. in die periode voorzichtig te 'an wasgoed en in geval van te laten doorstromen tot het terecht op het districtskantoor sbedrijven te Terneuzen, tele- doet al het mogelijke om de bezorgen, maar kan inciden- oorkomen zo lang de werken oprechte verontschuldigingen- en heeft getracht bedrijven en ueel te waarschuwen, sn aanvaardt geen enkele vorm voor schade die zou kunnen it dat bedrijven, instellingen or vidueel zijn gewaarschuwd. V. Delta Nutsbedrijven P. Stoter. Door Wilbert Friederichs Op een mooie Pinkster dag-Teven aanvullen graag) ...als het even kon liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de zon. Nog een keer: Op een mooie Pinksterdag- is Annie M.G. Schmidt jarig. Dan wordt ze tachtig, komende maandag, en wat Erwin Krol ook zal beweren: het wordt bij voorbaat een mooie Pinkster dag. Een feestdag, want Annie Maria Geertruida Schmidt is haast even bekend en geliefd als de koningin. En bij alles wat zij voor groot en klein op papier heeft gezet steekt de jaarlijkse troonrede schamel af. Wat is haar geheim? Hoe komt het moeders hun koters nog steeds voorlezen uit De Spin Sebastiaan (Het is niet goed met hem gegaan), Wiplala, het Beertje Pippeloentje (op één slof en op één schoentjeJip en Janneke en andere boeken waarmee ze zelf groot zijn ge bracht? Waarom wordt de NCRV nog steeds bestookt met verzoeken om 'Ja Zuster, Nee Zuster' te herhalen, de televisieserie uit de late jaren zestig waarvan de banden verloren zijn gegaan? Waarom moesten haar verza melde gedichten en liedjes 'Tot Hier Toe' binnen een jaar na hun verschijnen reeds drie maal herdrukt worden? Vermoedelijk omdat Annie M.G. Schmidt, onderscheiden met Gouden en Zilveren Grif fels, de Staatsprijs voor Kin der- en Jeugdliteratuur, de Constantijn Huygensprijs, de internationale H.C. Andersen- prijs en de Publieksprijs voor Poëzie, de ambassadrice is van het gewone. Zij geeft het ge wone een bijzondere glans. Dat maakt haar zo uniek. Ze schrijft in heel gewoon, toe gankelijk Nederlands. Heel ge wone, burgerlijke Nederlan ders met hun heerlijke, her kenbare hebbelijkheden zijn de hoofdpersonen in haar verzen, verhalen en musicals. En treedt er een koning of andere hooggeplaatste op dan blijkt die nóg gewoner te zijn dan, pakweg, 'Die meneer van hier naast' (heb zo'n haast, heb zo'n haast). En voor kinderen maakt ze het fantastische juist heel gewoon. Bij haar is het vanzelfsprekend dat je, als Dikkertje Dap, een trap beklimt om een giraf een klontje te geven en hem te ver tellen van je nieuwe rode re genlaarsjes. Vaak lopen de verhalen voor grote en kleine mensen door elkaar: Bent u ook uit Ame- rongen? vroeg de theedoek aan de schort. Wel, daar heb ik ook gewoond. M'n hele le ven, tot voor kort. Het begin van een kinderdia- loog aan de waslijn, maar uit het verloop van het vers blijkt dat het pratende textiel zich beter waant dan de rest van de was, omdat het uit het deftige Amerongen komt. Uiteindelijk komt iedereen echter onder hetzelfde, veel te hete strijk ijzer terecht. De verwijzing naar de grote mensenwereld is zonneklaar. Subtieler is de vermenging van werelden in 'Het Schaap Vero nica', dat vroeger in talloze af leveringen in het kinderhoekje van Het Parool verscheen, maar toch in de bloemlezing voor volwassenen 'Tot hier toe' is opgenomen, 'vanwege de toespelingen en de uitstraling', aldus de samenstellers. Ogenschijnlijk gebeurt er ge woonweg niets in deze knusse verhalen over het schaap, de dames Groen en de dominee, waarin het verlangen naar ka- neelbeschuitjes en het spelen van blindemannetje zo onge veer de meest dramatische ont wikkelingen zijn. Toch zijn de avonturen van het schaap adembenemend. Van wege de minutieuze beschrij ving van het herkenbaar klein- Nederlandse, vanwege de stie keme spanningen, vooral van de zijde van de dominee, van wege de respectabele plaats die Veronica, eigenlijk een kind, "tjgt toebedeeld in een grote mensenwereld. Hendrik Haan' is een kinder bed maar hekelt de volwassen roddelzucht van nette dames. Hendrik heeft de kraan open laten staan. Aan mevrouw Van °°rt (hebt u 't al gehoord) wordt verteld dat heel de keu ken onderliep, bij mevrouw van Doren (moet u toch eens noren) staat het hele huis al Wank en mevrouw Verkamp (weet u 't van de ramp"!) hoort het verhaal zó: Heel de stad is ondergelopen. rien/ct u toch es even! Niemand meer in leven! Alemaal verzopen. Annie M.G. Schmidt: langs de zijlijn. -fotoanp Maar de verzen van Annie M.G. Schmidt zijn natuurlijk ook zo onvergetelijk vanwege het even simpele als vinding rijke rijm. Door haar kennen we bijvoorbeeld het 'erretje': Duifies, duifies, kom maar bij Gerritje. Zal je niet vechte om één zo'n erretje? Verder bedient ze zich vakbe kwaam van stijlmiddelen waartoe alleen de allerbeste nonsensdichters in staat zijn: een kolderiek verhaaltje in een uiterlijk logisch verband bren gen en het schaamteloze uit wijden, zonder dat het overbo dig overkomt. Van de quasi-logica is de eer ste strofe van 'Knapenkoor' een voorbeeld: 'Ik heb een knapenkoor (toe doe) bij mij op zolder, het protestantse knapenkoor uit 's-Gravenpolder. Dat is zo min of meer (tada) vanzelf gegaan. Ik ken de dirigent (tiedie) en daarvandaan. De uitwijding zit bijvoorbeeld in 'Op een mooie Pinksterdag' uit de musical 'Heerlijk duurt het langst'. Vader (aanvanke lijk een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer en Sin terklaas, later is hij er enkel en alleen maar voor de centen en de rest is flauwekul) denkt aan de gevaren waaraan zijn opgroeiende dochter bloot kan komen te staan: 'Morgen kan ze zwanger zijn. 't Kan ook nog vandaag. 't Kan van de behanger zijn of van een Franse zanger zijn of iemand uit Den Haag.' Annie M.G. Schmidt is geen vrouw van extremen. Vanuit een besef van betrekkelijkheid laat ze het vurig verdedigen van standpunten aan anderen over, zodat ze zelf vanaf de zij lijn kan observeren en kan be schrijven. En als ze zich al aan iemands kant moet scharen dan kiest ze voor het stoute kind en voor ieder die in conflict komt met de heersende moraal. „Een groot deel van mijn werk is een weerstand tegen wat niet mag van de buren", vertelde ze in een interview. Ze dichtte: Wat de moraal is voor uw geest, is het korsetje voor uw leest. Ja, Nederlanders mogen van haar best burgerlijk zijn, dat heeft zo zijn gezellige kanten, als ze maar niet zeuren: 'Spring in de gracht of knip je haar af, duw oude dametjes van het trottoir af, maar zeur niet' De wereldproblemen krijgen bij haar doorgaans een gemoe delijke behandeling. In 'Ja Zuster, Nee Zuster' laat ze zus ter Clivia de remedie tegen de wereldproblemen uitvinden; iets dat ze wil gaan aanbevelen bij de toenmalige secretaris van de Verenigde Naties, Oe Thant; Insteken, omslaan, doorha len, af laten gaan... Als de mannen tussenbeien eens gezellig gingen breien met een knotje van die blauwe gemêleerde wol dan was 't uit met die ellende dan was 't nergens meer een bende en 't was eindelijk eens vrede op de wereldbol. Dan zeg ik: Oe, moet je horen, Oe, laat ze breien, Oe, 't is zo nodig, Oe, laat ze breien, Oe, elk staatshoofd in ieder land, laat ze breien alsjeblieft, Oe Thant. Anders komt er nooit een eind aan 't bakkeleien laat ze breien, Oe, laat ze breien, Oe Thant. „Als je te veel geprezen wordt dan krijg je daar een lelijk ka rakter van", zei ze bij de aan vaarding van de Publieksprijs voor het Nederlandse boek, toen ze als dichteres nog popu lairder bleek dan Toon Her mans en Nel Benschop. Maar de kans dat deze bemin nelijke dame op haar tachtig ste nog in een naarling veran dert is uitermate klein. Daar voor heeft ze al te veel met het menselijke leed, en vooral de menselijke leedjes gespeeld. Door Hans Rooseboom BREDA - „Een van de meest doortastende, indrukwek kende en deskundige dirigen ten ter wereld" is een vrouw. Die lovende woorden van Sir Yehudi Menuhin hebben be trekking op de Israëlische di rigente Dalia Atlas. Professor Dalia Atlas, hoogle raar musicologie in Haifa en als gastdirigent overal ter wereld veelgevraagd, is als vrouw een eenzame verschijning in een ty pisch mannenberoep. Maar daarover praat ze liever niet, ook niet tijdens het bezoek dat ze momenteel aan Nederland brengt. Ze is hier om twee con certen te leiden van de Philips Orkest Vereniging, een amateur orkest waarmee zij privé warme banden onderhoudt. Liever dan over haar pioniersar beid als vrouwelijke dirigent en de problemen die dat ongetwij feld voor haar carrière heeft be tekend, praat Dalia Atlas, leer ling van onder andere Leonard Bernstein en Pierre Boulez, over de muzikale kanten van haar ge slaagde carrière. Ze doet haar verhaal ten huize van de Bredase huisarts Fran- kenhuis, die voorzitter is van de Philips Orkest Vereniging. De concerten vinden plaats op 24 en 25 mei in respectievelijk Veldho ven en Eindhoven. Dalia Atlas is een geboren diri gente, zegt zij zelf. Haar reper- toirelijst -dat wil zeggen de werken waarover zij onmiddel lijk kan beschikken - bevat com posities van 97 componisten, waaronder het hele oeuvre van bijna alle grote toondichters. Zij is dan ook vanaf haar vroegste jeugd bezig met partituurstudie. De 54-jarige Atlas is in Israel geboren en getogen en woont er nog altijd. „Ik was een wonderkind op de piano, maar desondanks wist ik van jongst af aan dat ik dirigent wilde worden. Naast mijn pia nostudie zat ik altijd in orkest partituren te studeren. Toen ik veertien was gaf ik mijn eerste concert als pianiosolist voor de radio, met orkest. Dat waren de Variations Symphoniques van César Franck. Daar zat ik, mid den tussen dat orkest, en ik wist het zeker: dft wil ik!" Een wonderkind zoals zij zelf was, is in Israel niets bijzonders, vertelt Dalia Atlas. „Er zijn er veel meer dan in andere landen. Ik weet dat omdat ik in alle lan den waar ik optreedt rondkijk op conservatoria. Ik heb objec tief vastgesteld dat er in Israel echt meer wonderkinderen zijn. Ze groeien er als gras. Wij heb ben iets met muziek. Hoe ver klaar je dat de beste violisten jo den zijn? Onze cultuur is heel oud, en altijd nauw verweven geweest met muziek. In de tem pel van Jeruzalem werd altijd Dalia Alias: „Ik was een wonderkind op de piano, maar desondanks wist ik van jongst af aan dat ik dirigent wilde wordenfotodestem/johanvangurp muziek gemaakt. De gebeden werden en worden tot op de dag van vandaag gezongen, overal ter wereld hetzelfde. Afgezien daarvan is muziek natuurlijk ook een geneesmiddel tegen heimwee. Dus de joden in de diaspora zochten daarin hun toevlucht". Na het afronden van haar mu ziekstudie in Israel ging Dalia Atlas de wereld in. Met behulp van beurzen die zij had gewon nen vervolmaakte ze haar diri- geerkunst o.a. in Wenen, Parijs, Rome en de Verenigde Staten (Bernstein). Daarna won zij on der andere de Leopold Sto- kowski Award, Eugene Or- mandy Award, Dmitri Mitro- poulos Competition, en werd zij in Italië 'Personality of the Year'. Een aanbeveling van Yehudi Menuhin, waaruit aan het begin van dit verhaal werd geciteerd, draagt zij trots bij zich. Zij dirigeerde orkesten in twin tig landen, waaronder gerenom meerde als het Royal Philharmo nic Orchestra in Londen, het Philadelphia Orchestra, het Scottish National Orchestra en de Helsinki Philharmonic. Ze heeft vier compact discs opgeno men, overigens niet voor het Philips-label. In haar vaderland Israel is zij oprichter en dirigent van het Pro Musica Orkest en dirigent van het Technion Symphony Orche stra and Choir in Haifa, waar zij tevens hoogleraar is. Alsof dat allemaal niet genoeg is, heeft Dalia Atlas ook nog on langs het New Immigrant Cham ber Orchestra opgericht. Israel stroomt vol met immigranten van overal, maar vooral uit de Sovjetunie. „In korte tijd zijn er 6000 musici uit Rusland binnengekomen", vertelt ze. „Professionele orkest musici. Uit 3000 werkloze immi granten-musici, ook uit het wes ten, heb ik er 27 geselecteerd voor mijn eigen strijkorkest. Ik wilde mijn eigen orkest hebben omdat ik als gastdirigent overal zo kortstondig ben. Ik kan op die manier te weinig van mijn eigen muzikale ideeën realiseren. Nu kan het ik zélf doen. „Het is heel interessant te zien hoe muzikanten uit oost en west verschillen. Verschillen in men taliteit en in speelwijze. Muzi kanten uit de Sovjetunie kunnen niet 'prima vista' spelen, dus een stuk dat ze nooit eerder gezien hebben direct van blad spelen. Ze hebben namelijk tijd genoeg om een stuk rustig in te stude ren. Tijdens hun studie worden ze daar al op getraind. Maar in het westen geldt de wet: tijd is geld. Als ik met het Philadelphia Orkest in de Verenigde Staten optreedt, heb ik maar één repeti tie. Musici hier zijn gedwongen een stuk snel snel onder de knie te hebben. De musici uit oost zijn niet beter dan die uit west of omgekeerd, ze zijn verschil lend. Mijn orkest is een mooie synthese van de goede eigen schappen van oost en west". „Toen tijdens de Golfoorlog de scuds op Israel vielen, hadden wij net de laatste repetities voor het eerste optreden van het New Immigrant Chamber Orchestra. Altijd haastig, want om 5 uur gingen de sirenes en moest iede- ren de schuilkelder in. Uiteinde lijk konden we ook niet in Israel ons debuut maken. Onze pre mière vond plaats in Frankrijk. We hadden veel succes met het Strijkkwintet van Schubert, in een eigen bewerking van mij. Dat is zo'n prachtig werk, dat wilde ik per se met mijn strijk orkest spelen. Ik heb Schubert om vergeving gebeden. Tijdens de première huilden de mensen in de zaal, en toen dacht ik: kon Schubert dit maar horen!" Waarom staat een vrouw met haar muzikale staat van dienst voor de Philips Orkest Vereni ging? Dat zijn tenslotte ama teurs. „Allereerst maak ik geen ver schil tussen profs en amateurs. Wel weet ik bij de eerste repeti tie vanaf de allereerste noot wat ik in handen heb. Net als een goede dokter die op het eerste gezicht feilloos een diagnose kan stellen. Ik weet wat ik wil berei ken en ik heb het talent om het te bereiken. Overigens is dat geen kwestie van ervaring, het is een godsgeschenk dat ik heb ge kregen. Ik heb het ook met men sen. Voordat iemand zijn mond open doet heb ik al doorzien wie hij is. Ik weet naderhand niet wat voor kleren iemand aan had, ik zie ze alleen van binnen" Wat is het beste orkest waar mee u ooit hebt gewerkt? „Het beste orkest zit in mijn hoofd. Dat hoor ik spelen als ik de partituur lees. Een goed or kest is een orkest waarvan de le den naar elkaar luisteren, en niet allemaal voor zichzelf zitten te spelen. Wat dat betreft is het Philadelphia Orkest een droom! En ook het Philharmonisch Or kest van Israel, dat ik bij toer beurt dirigeer". Maar nu terug naar Philips. „Tien jaar geleden kreeg ik een brief uit Eindhoven. De dirigent van de Philips Orkest Vereni ging, Louis Stotijn, vierde zijn 20-jarig jubileum. Zijn grootste wens was altijd een bezoek aan het Heilige Land. Het orkest wilde hem dat aanbieden en schreef mij of ik iets in Israel voor hem kon organiseren. Ik vond dat zo'n mooi menselijk ge baar van het orkest dat ik Sto tijn onmiddellijk een gastdiri- gentschap aanbod. Dat is een groot succes geworden. Maar ik wilde die mensen van het orkest in Eindhoven die dit mogelijk gemaakt hadden, zelf ontmoe ten. Ik ging naar Nederland, en dat was de eerste keer dat ik om niet-muzikale redenen op reis ging. Dat liep er dus op uit dat ik het Philips Orkest ging dirige ren. Ik heb daar fantastische er varingen. Als ik naar Stockholm vlieg maak ik een tussenstop in Nederland om even op bezoek te gaan. Treed ik in Keiden op, dan ga ik voor mijn vertrek even met de trein naar Eindhoven". Na de concerten in Eindhoven eind volgende week vliegt Dalia Atlas weer verder. Haar naam zal ook in Nederland bekender worden dan tot dusver. En dat zal gebeuren omdat zij een goede dirigent is, niet vanwege haar unieke positie als 'vrouw in het ambt'. Daar hebben we het dus niet over gehad. „Ik ben blij dat u alleen intelligente vragen hebt gesteld", zegt zij ter afscheid. Door Romain van Damme Maandagavond zijn ze te zien in een NCRV-special. Vanaf 21.30 uur zingt het Van Gemerens-fa miliekoor bijna een half uur lang op Nederland 1. Een deel van het 55 leden tellende koor reisde er voor naar Israël en ook in Pa rijs werden opnamen gemaakt. Een fraai cadeau voor het vol gend jaar jubilerend koor waarin Klundert sterk vertegen woordigd is en het Guiness Book of Records een plaatsje inruim de. Het is opletten geblazen. Ook nog voor Klundertse Sita Vreug- denhil die al twintig jaar mee zingt. „Voor een buitenstaander is het knap ingewikkeld". In het koor is de naam Van Ge- meren inmiddels een zeldzaam heid. Het is Strootman die de boventoon voert. „Dat is ook mijn meisjesnaam", zegt Sita Vreugdenhil. „Strootman is goed vertegenwoordigd in het koor. En ook de namen Vliegend Hart en Van der Meyde komen meer dere keren voor". Het begin ligt in Pernis. Daar woonde de in 1867 geboren Pie- ter van Gemeren. Hij trouwde met Jannetje Lodders. „Ze kre gen negen kinderen. Een van de dochters, Sijgje, trouwde in 1923 met Hendrik Strootman. Hij is afkomstig van het gehucht Zwingelspaan, gemeente Fij naart. Alle leden van het huidige koor zijn afstammelingen van Hendrik en Sijgje". Het koor zag bijna 25 jaar gele den het levenslicht. „Dat was bij een gouden bruiloft van Koen van Gemeren, een broer van Sijgje van Gemeren. Voor de aardigheid vormden we een koortje, ongeveer veertig man sterk. Nou, dat beviel prima. De Klundertse tak van het familiekoor. Waarom gaan we niet door met dat koor, werd er gevraagd". Het antwoord is inmiddels vier langspeelplaten en twee cd's lang. De leden van het familiekoor wonen in Rotterdam, Klundert, Oosterhout, Woudrichem en Lunteren. In Klundert wonen acht leden. „En drie kinderen die deel uitmaken van het kin derkoor. Want dat hebben we inmiddels ook. Twintig kinderen sterk. Zij hebben meegewerkt aan de laatste CD die we opge nomen hebben". Repeteren gebeurt een keer in de veertien dagen in een Rotter dam. Daar woont de dirigent, Gerard Strootman. „Hij doet er enorm veel voor. Vanaf het begin is hij dirigent. We repeteren in een ruimte in een Rotterdams bejaardencentrum. Inderdaad, maar een keer in de veertien da gen. Blijkbaar zijn we allemaal muzikaal". Dat moet wel, want niemand heeft een professionele muzikale opleiding gevolgd. „De arrange menten voor de laatste CD zijn geschreven door de zoon van de dirigent, Eric. We doen echt al les zelf. Ook de muziek. De leden van het orkest zijn allemaal fa milie. Eerst wordt de muziek op genomen en daarna zingen we de nummers in. Nou, dat gaat meestal goed". Aanvankelijk zong het familie koor geestelijke liederen. Nu wordt er ook filmmuziek gezon gen en gespeeld. „Voor de laatste CD zijn de solisten van het koor naar Israël geweest. Naar de lo caties waar de Sound of Music opgenomen is". „Vervolgens zijn we met zijn al len naar Parijs en Oostenrijk ge weest en hebben we ook nog op names in het pretpark Hellen- doorn gemaakt. Verder hebben we ook nog gezongen op de Mis- - foto cor ween sissipi-Queen, die boot lag in Nijmegen". Dat kost uiteraard geld. „De le den betalen wel contributie, maar voor zoiets heb je natuur lijk wel iets meer nodig. Nou, met de sponsors en de verkoop van CD's komen we een heel eind. Bovendien betaalt de NCRV een belangrijk deel". Het familiekoor mag zich inmid dels verheugen in een warme be langstelling. „Volgend jaar komt er van ons de Floriade-song uit. Dat wordt bij de opening van de Floriade in Zoetermeer gepre senteerd. Ja, daar zijn we voor gevraagd. Hoe dat allemaal in zijn werk gegaan is, weet ik ook niet. We hebben een bestuur waarin allerlei taken verdeeld zijn". Met het kinderkoor achter de hand lijkt het voortbestaan van het familiekoor in ieder geval geen enkel gevaar te lopen. AMSTERDAM (ANP) - De kinderen van Simon Carmig gelt, Frank en Marianne, heb ben niets te maken met de Meulenhoff-uitgave 'Mijn be ter ik'. Dat hebben ze via inge zonden brieven aan verschil lende media kenbaar gemaakt. In genoemd boek beschrijft Re- nate Rubinstein de liefdesaf faire die zij met Simon Car miggelt beleefde. Het boek werd uitgegeven na dat Carmiggelt, zijn vrouw Tiny en Rubinstein alledrie waren overleden. Na de ver schijning werd het boek in tal loze kranten breed uitgemeten behandeld. De kinderen Car miggelt verklaren nu met na druk nooit toestemming te hebben gegeven voor publica tie van de brieven en kaarten die Carmiggelt met grote regel maat aan Rubinstein schreef. „We merken in onze omgeving dat mensen denken van: nou, daar zullen ze dan wel toe stemming voor hebben gegeven en ja, misschien ook iets voor hebben gekregen. Dat vinden we erg vervelend", aldus Frank Carmiggelt. Hij vernam volgens eigen zeg gen uit de krant dat Rubinstein een boek over de verhouding geschreven had en dat de Am sterdamse uitgeverij Meulen- hoff dat wilde uitgeven. Frank Carmiggelt nam zelf contact met Meulenhoff op en kreeg te horen dat hij op de hoogte zou worden gehouden. Hij kreeg uiteindelijk een exemplaar van het boek thuisgestuurd. Volgens Meulenhoff-directeur Voster is er niets mis met de publicatie. De fragmenten uit de brieven en kaarten zijn „zo danig onderdeel van het geheel dat ze, zeker in het licht van Renate Rubinsteins betrokken heid tot het geschrevene, geen schending inhouden van de auteursrechten noch van on rechtmatigheid jegens de erf genamen". Het lijkt Frank Carmiggelt vooralsnog een „hoogst be- strijdbaar betoog". Carmiggelt weet niet of hij en zijn zus wel toestemming zouden hebben gegeven als ze de kans zouden hebben gehad dat te doen. „Dat is nu ook niet aan de or de". Hij weet ook niet of hij verder stappen zal ondernemen en zelfs niet waarvan dat af hangt. „Voorlopig is ons enige doel dat iedereen weet dat wij niet bij de publicatie betrok ken zijn geweest". Frank Carmiggelt wil niet zeg gen of de verschijning van het boek erg op zijn zus en hem drukt. „Wat dat betreft wil ik liever geen inzicht geven in mijn eigen binnenste". thenius met 'Een man uit het dal van Spoleto'. RIJSWIJK (ANP) - Marja Brouwers, Willem Frederik Hermans en Helene Nolthenius zijn door Nederland genomi neerd voor de Europese prijs voor oorspronkelijk literair werk. Brouwers werd voorge dragen met 'De Lichtjager', Hermans met 'Au Pair' en Nol- De auteurs werden uitverkoren door een nominatiecommissie onder voorzitterschap van Kees Fens. Dat heeft het mi nisterie van cultuur vrijdag meegedeeld. HILVERSUM (ANP) - De zan ger Dick Doorn is, naar giste ren pas bekend werd, vorige week overleden. Doorn stierf op 68-jarige leeftijd in zijn woonplaats Hilversum. Doorn zong allerlei repertoire, van Schubert-liederen tot 'Kleine schooier met een scheur in je broekie'. Hij was vooral in de vijftiger en zesti ger jaren geregeld op radio en televisie te horen. Zo zong hij voor de NCRV bij de Hi-Five van Harry de Groot en voor de AVRO bij 'Zing met ons mee' van John Woodhouse. Met Truusje Kooopmans zong hij ook bij De Windmolens, een groep die pas in de jaren ze ventig werd ontbonden. Dick Doorn maakte verder deel uit van de cabaretgroep van Jelle de Vries en van de zangroepen van Letty de Jong. Door de veranderingen bij ra dio en televisie kwam er steeds minder werk voor Dick Doorn. Pierre Biersma, orkestleider en 35 jaar collega Van Doorn: „Dat was heel jammer, want hij heeft tot het laatste toe een prachtige stem gehad. Hij was ook een fantastische collega, we hebben een mooie tijd ge had". BAARN (ANP) - De interna tionale protestants-christelijke zendingsorganistatie Trans World Radio (TWR) zendt na de zomer evangelisatiepro gramma's uit voor joden en christenen in Israël, omdat daar slechts weinig mensen met „het volledige Woord van God" worden bereikt, sraël behoort tot een van de moeilijkste gebieden ter wereld voor evangelisatie, aldus TWR. Via de radio kan echter de ge hele Israëlische bevolking wor den bereikt. De uitzendingen in het Hebreeuws worden ver zorgd vanuit het TWR-radio- station in Monte Carlo. TWR is een wereldwijd wer kende interkerkelijke radio- zendingsorganisatie, die het Evangelie via de radio verkon digt. Vanaf zeven plaatsen in de wereld zendt de organisatie in zo'n tachtig talen uit. We reldwijd heeft de organisatie, die volledig van giften bestaat, ruim 800 mensen in dienst, die verantwoordelijk zijn voor ruim 1000 zenduren per week. Het is de TWR-woordvoerder in Baarn niet bekend of er con tacten met de Israëlische rege ring zijn geweest. In het alge meen vraagt TWR hiervoor geen toestemming. Het is niet waarschijnlijk dat de Israëli sche regering actie onderneemt tegen de uitzendingen van TWR. Binnen Israël neemt het verzet tegen evangelisatie-activiteiten de laatste tijd juist toe. Toeris ten en mensen met een voorlo pige verblijfsvergunning lopen grote kans het land uitgezet te worden, als zij zich bezig hou den met evangelisatie. Israëli sche staatsburgers is dit wel toegestaan. Evangelisatie on der joden in Israël heeft echter nagenoeg geen succes. AMSTERDAM (ANP) - Het Gemeentearchief Amsterdam heeft bij een veiling van Sothe by's in Londen twee tot voor kort onbekende opnamen uit de jaren vijftig van de vorige eeuw van de Binnen-Amstel aangekocht. Het gaat om twee waspapieren negatieven van de Engelsman Benjamin Brecknell Turner (1815-1894). Het archief be taalde er 31.000 gulden voor. Het Gemeentearchief Amster dam heeft dit donderdag be kendgemaakt. De negatieven, beide 30 x 40 cm, worden door kenners gere kend tot het beste van wat er op dit gebied is gemaakt in de 'Gouden Eeuw van de Engelse fotografie', zo blijkt uit de toe lichting van het Archief. Volgens de familie-overleve ring is Turner in zijn leven eenmaal, in 1857, op reis ge weest. Van deze reis, die hem naar Amsterdam voerde, wa ren tot nu toe dertien opnamen bekend, waarvan de negatie ven bewaard worden bij de Royal Photographic Society in Bath. Van slechts twee van deze opnamen, gezichten op de Keizersgracht en de Nieuwe- zijds Achterburgwal bevinden zich afdrukken in Nederlandse collecties.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1991 | | pagina 29