6Dit concert vergeet ik mijn hele leven niet'
Hippische
'T is eigeluk e
Gemengd Koor Hulst vertolkt Mozartprogramma in Notre Dame in Parijs
DE STEM VAN ZEELAND 4 ZATERDAG 18 ME11991
De sleutelbossen van de Notre Dame.
Qttee <te i
pa's eve goed as vijf atoombommei
niaots
en ij keek oftij 't goe wist, maor ij d
Ik èn n'n nonkel bij de sjendarms op
en ge geloof toch ook wel datte pelies:
goe weet!"
pa's elemaol nie waor," zee Bertje
komd'rbij!
Agge wil weten oe t in makaor zit eeh
want mijn vaoder die lees 'n Belse ki
dus ouw d'ulder wezen, twint an kik
leg:
T'è d'iets mette raodio te maoken en
aktief,
agg'r aonkom zijje dood, 't is echteluk
maor daor kom eletriek uit en da d'
licht
dus atter iets ergs gebeur, ouw toch
zicht."
Sjefken aoi stillekes zitte luisteren, wi
ij is nie as die twee andere kleine gast
Ik èn't nie uitte krant of van mijn
wijd weg -
ik weet't ammel van mijn eigen, du
zegt:
Wagge gij zeg is nie waor Fransken
gelijk
en moeluk ist eigeluk nie oor, ge kei
kijk:
Ge zie toch wat'r eele daogen deur die
okt:
Op D'n Doel, da d'is 'n fabriek, daor
maokt!"
Jille is
met vakantie.
Een overzicht van de generale repetitie. foto'sjeanettevergouwen
HET GEMENGD Koor
Hulst met meer dan 90 leden
bestaat ruim dertig jaar. In
al die jaren leidde de Hul
ster musicus Jo Ivens dit en
semble. Plaatopnamen, op
tredens in Nederland en
België en radio- en tv-opna-
men staan al op de palma
res. In de Notre Dame in Pa
rijs vertolkte het koor on
langs een Mozartprogram-
ma, samen met het orkest
Chapelle de Lorraine uit
Brussel en solisten onder
leiding van Jo Ivens. Het
werd een onvergetelijk eve
nement.
Door Jeanette Vergouwen
EINDELIJK is het zover, de
deur van de bus sluit zich ge
ruisloos. De koffers zijn wegge
borgen, thuis alles geregeld voor
drie dagen. Er wordt niet meer
gedacht aan de afwas, drukte op
kantoor of huiselijke beslomme
ringen. De sluimerende artiest in
elk mens wordt langzaam wak
ker. Parijs wacht op de groep die
het Requiem van Mozart komt
zingen in hun trots, de Notre
Dame.
Kilometers worden gevreten,
vanwege de feestdagen is het op
merkelijk rustig, geen vrachtver
keer en geen werken aan de we
gen. Wel herinneren grote bor
den eraan dat er hier hard ge
werkt wordt aan de realisatie
van de super snelle trein, de
TGV.
De 90 leden van het Hulster
Gemengd Koor hebben maanden
uitgekeken naar dit evenement.
Optreden in Parijs, een wereld
stad, dat is toch iets totaal an
ders dan Hulst. Even wordt na
gekeken of iedereen zijn pas
poort en muziekmap heeft mee
genomen. Geen probleem, bij de
meesten lagen deze zaken al da
gen op voorhand voor het grij
pen. Tijdens de koffiepauze be
ginnen de zenuwen toch te kna
gen bij een enkeling. De grap 'ou
est le Boursin' slaat nauwelijks
in. Het wordt serieus.
De eerste kennismaking met
Parijs is voor diegenen die de
Lichtstad nog nooit gezien heb
ben als het zich doodmoederziel
alleen bevinden op een overvolle
racebaan. Een golf van geluid
trekt door de stad waar het
krioelt van mensen. De lande
lijke rust van Zeeuwsch-Vlaan-
deren is ingeruild voor het
koortsachtige leven van de
Franse hoofdstad.
Rommelig
Tijdens het diner in het hotel,
enkele kilometers ten zuiden van
Parijs, is het opmerkelijk stil.
Hoe verloopt de generale repeti
tie is de gedachte die bij menig
een door het hoofd speelt.
Tijdens de laatste repetitie in
Hulst ging nog het een en ander
De koorleden hebben er vertrouwen in.
fout. Dirigent Ivens legde zout
op alle slakken en hij hamerde
vreselijk op de ongelijke inzet
ten. De snelle loopjes liepen niet
gesmeerd en het fugatische ge
deelte was rommelig. Komt het
allemaal goed? De ijskoude tem
peratuur in de Hulster basiliek
en de schaarse verlichting wor
den als boosdoeners gebruikt.
„Wordt het heilige vuur aange
stoken als we de Notre Dame be
treden?"
Donderslagen
Net voor de groep zich klaar
maakt om met twee bussen te
vertrekken naar L'ile de la Cité
scheuren enkele donderslagen de
hemel open. Parijs neemt een
snelle doch hevige douche. De
straten worden in een mum van
tijd schoongespoeld.
De tocht door de Parijse stra
ten valt mee. Het strakke tijd
schema dat van te voren is opge
steld toont een half uur over
schot. Een drankje is dus de op
lossing om dit te overbruggen.
Intussen sjouwen de mannen
met stukken podium en wordt
alles in gereedheid gebracht
voor de generale repetitie. Ivens
glimlacht geruststellend. „Mor
gen zingen jullie voor enkele
duizende mensen. Laten we er
het beste van maken". Voor hem
is het geen vuurdoop, hij diri
geerde al meer koren in de Notre
Dame.
Watervallen
De koorleden zijn onder de in
druk van de immense ruimte en
de schoonheid van het gebouw.
Als de eerste toon klinkt kijken
velen verbaasd op. Een derge
lijke ruimtelijke klank hebben
ze nog nooit gehoord. Organisa
tor en organist van de Notre
Dame De Batselaere deelt beve
len uit. Hij loopt voortdurend op
en neer en rammelt als Sint Pie-
ter met drie grote sleutelbossen.
Het orgel wordt verplaatst, de
banken verschoven, microfoons
aangesloten.
In de lege kerk klinken de Mo-
zartcomposities als uiteenspat
tende watervallen. De solisten
arriveren. Ook voor hen is het
zingen in de Notre Dame iets
nieuws. Op hun verzoek worden
de microfoons weer veranderd,
een versterker weigert dienst en
is zelfs na ettelijke pogingen niet
aan de praat te krijgen. De Bat
selaere rammelt met de sleutels
en neemt 'de technicus' van het
koor mee naar het heilige der
heiligen, waar tientallen lichtjes
aangeven dat alles van de ge
luidsinstallatie is aangesloten.
Balans
Het koor begint met het Alma
dei Creatoris. Een zucht van ver
lichting gaat door de rangen als
de orkestleden, gewapend met
instrumenten, binnenkomen.
Concertmeester Ludwine Beuc-
kels spoort de anderen aan om
zo snel mogelijk te beginnen.
Met Ivens wordt diverse keren
gediscussieerd over de plaatsing
van de microfoons. De balans
wordt langzaam maar zeker ge
vonden.
Dirigent Ivens zet de puntjes op de i.
Drie uur lang wordt keihard
gewerkt. Alle partituren worden
doorgenomen, de laatste aante
keningen genoteerd. Het be
kende potloodje wordt in de
koorrijen doorgegeven, hier nog
een komma, daar een extra uit
roepteken. 'Kijk naar de diri
gent' wordt snel gekrabbeld bij
een slotnoot.
Varkens
Buiten de Notre Dame bruist het
Parijse leven. In de nauwe
straatjes tussen St. Julien le
Pauvre en de Boulevard St. Mi
chel worden tientallen varkens
aan het spit gebraden. Een hele
horde mensen verorbert lekker
nijen die hier blijkbaar smake
lijker zijn dan elders. Frans
wordt er nauwelijks gesproken.
Een goed gespitst oor hoort vele
verschillende talen. Walt Whit
man kijkt vanaf de muur bij de
zeer vermaarde oude boekwinkel
'Shakespeare and Co' neer op de
voorbijgangers. Rond zijn por
tret staat de zin gebeiteld:
'Vreemdelingen die hier voorbij
gaan, het is met veel plezier dat
ik naar jullie kijk'.
Na de repetitie worden de
koorleden vrijgelaten. Bij het
vertrek van de eerste bus naar
het hotel blijken er meer liefheb
bers dan plaatsen te zijn. Een
vijftiental zangers is verplicht
nog een uur vertier te zoeken tot
het vertrek van bus twee.
Terrasjes
Zaterdagmorgen staat er een
stralende zon aan een strak
blauwe hemel. Het avondconcert
blijft door het hoofd spoken
maar de Hulstenaren zijn ten
slotte ook naar Parijs gekomen
om iets meer te zien dan de be
kende gothische kathedraal.
De bussen vertrekken naar
Versailles waar het kasteel met
kapel en spiegelzaal wordt beke
ken, de tuinen bewonderd.
„Jammer dat nog zo weinig in
bloei staat, de kleurenpracht
moet hier werkelijk schitterend
zijn", verzucht een tenor. Ande
ren, die Versailles al kennen,
gaan op eigen houtje de stad in.
De expositie van Seurat in het
Louvre en het Museé d'Orsay
scoren hoog en de terrasjes wor
den niet versmaad.
Zenuwen
Vanaf 18.00 uur wordt het span
nend. De gesprekken verstom
men, de zenuwen beginnen te
werken. De tocht naar de Notre
Dame waar het dan echt moet
gebeuren duurt slechts 25 minu
ten. De Parijzenaren zelf zijn
massaal vertrokken voor een
korte vakantie. Een sopraan
vraagt zich bezorgd af of er wel
mensen naar het concert komen.
„Straks zingen we voor alleen
onze supporters uit Hulst."
De Rotary is met enkele tien
tallen naar Parijs gekomen en
heeft het Mozartconcert ingepast
in het programma. In de Notre
Dame volgen vrolijke begroetin
gen en worden de reiservaringen
uitgewisseld. La Defense, de fu
turistische voorstad, en de
nostalgie van het kerkhof Père
Lachaise worden aanbevolen.
De 'technicus' van het koor probeert de geluidsinstallatie uit.
Een van de microfoons weigert dienst.
Hier en daar wisselen smulpa
pen de adressen van 'lekkere
restaurantjes' uit.
Vulkaan
Het uur U nadert. Gespannen
blikken worden gericht op de
grote deuren. Om vijf over acht
gaan deze deuren open en
stroomt een mensenmassa bin
nen. Het is of er een vulkaan is
opengebarsten. Als een stugge
lavastroom die alle hoeken en
gaten vult, neemt de mensen
massa bezit van de Notre Dame.
In drie minuten zijn alle stoelen
bezet en wurmt de krioelende
mensenzee zich tussen pilaren en
vult alle hoofd- en zijpaden op.
De organisatie laat blijken
niets georganiseerd te hebben.
Wel roept men diverse malen dat
iedereen van harte welkom is,
dat de paden vrijgelaten moeten
worden vanwege de veiligheid
en dat diegenen die plaats heb
ben genomen op de stoelen op
het podium die echt moeten ver
laten, anders kan het concert
niet beginnen. De podiumgan-
gers druipen af en vullen de
laatste lege plekken in de loop
paden. De anderen wijken geen
centimeter, ook niet als hen in
verschillende talen, eerst vrien
delijk daarna woedend, ge
vraagd wordt om te gaan zitten.
Zij blijven staan als kerkpilaren
en verhinderen voor meer dan
twee derde van de stoelzitters
het zicht op het podium.
Spektakel
Enkele oudere Franpaises kijken
geamuseerd naar dit circusach
tig aandoende spektakel. „Maak
u niet druk, ze staan nu nog,
maar straks zijn ze moe en dan
willen ze wel op de grond gaan
zitten", legt de een uit. En ze
krijgt gelijk. Na het Ave Verum
gaat de een na de ander zitten.
Ivens leidt zijn koor naar een
prestatie toe. Blijkbaar werkt de
mensenmassa van meer dan 4000
en de immense ruimte inspire
rend. „Ivens kon vanavond alles
met ons doen, het was iets bij
zonders, echt beter kunnen we
het niet", was de algemene in
druk na afloop. In de pauze pro
beren tien collectanten zich door
de duizendkoppige massa te
wringen. Vele briefjes dalen neer
in de mandjes maar de helft van
de aanwezigen ziet de collectant
niet. De opbrengst voor het koor
dat voor niets optreedt in de No
tre Dame wordt dus jammerlijk
om zeep geholpen.
Muisstil
„Maar daar kwamen we niet
voor. Dit is een concert dat ik
mijn hele leven niet meer ver
geet. Ik denk dat veel mensen
kwamen voor het Requiem en
tijdens het concert was het
muisstil, maar die stormloop in
het begin was beangstigend", al
dus een van de koorleden die sa
men met enkele enthousiastelin
gen de 4000 programma's uit
deelde.
„Die waren in mum van tijd
weg dus waren er minstens 5000
aanwezigen." Een altijd optimis
tische tenor maakt er onmiddel
lijk 7000 van. Een belevenis om
later aan de kleinkinderen te
vertellen.
Een violiste stemt haar instrument, dirigent Ivens (rechts)
regelt en de koorleden wachten geduldig af.
Tijdens het Requiem 1
stil, het Hulster Gemengd E
haalt het onderste uit de k
Het Lacrymosa klinkt
rend en het publiek i
afloop zeer enthousiast,
meisje in jeans zit anderhalf J
lang in kleermakerszit roerkj
te luisteren. Een Ameriki
vlakbij haar wiegt tijdens Ij
fugatische gedeelte in het A
Dei ineens bevallig in de d
met de heupen. Hij is geen»
meter geweken van zijn i
plaats en zelfs het gescandea
geroep 'Assis, Assis' door hetjl
tergd publiek dat niets kon a
aan het begin van het Reqai|
deerde hem niet.
Het koor is bevangen door I
heilige vuur, de kleine fon|
worden niet gehoord, de j
lach op het gelaat van de i
gent wordt naarmate het fflitj
ten einde loopt steeds brei
„We hebben iets
presteerd. En ik vergeet mJ
meer het openslaan van die gr
deuren aan het eind. Je kijkt
als koor ineens naar buiten enj
ziet duizend lichtjes,
lijk", verklaart een
gelukkig koorlid.
Blijdschap
De korte receptie voor de W
leden en enkele genodigde"
totaal niet belangrijk, de b
schap is zo groot dat niemafl
ergens anders over pra|
„Straks uitgaan naar 1
Montmartre, prima hoor
zo'n concert, man, man, ik
het nog niet geloven." Tenoifl
en bassen breken in enkele m
nuten het podium af. Ze moei
alles zelf doen. De instrument®
worden ingepakt en na een «I
uur is het weer stil in de
Dame.
Zondag is en blijft het Mo»
programma het gesprek van 1
dag. Daar kunnen het rifl
voor Wetenschap en de Ind®1
en andere bezienswaardig»!
niet tegen op. Gek genoeg Ml
de spanning aanwezig. OoM
dens de terugreis, die voorspa
dig verloopt. Even is er een ®I
spannende vreugde als het ®1
bij het wegrestaurant de g1!
Hulstenaren weer ontmoet.mi
bus wordt er nog gezonga
nagekaart.
Stilte
Eenmaal thuis valt een grote
van de koorleden af. De ra
wereld vol geluiden wordt1 J
ingeruild voor de stilte van 1
platteland en het leven van 1
Het muzikale feest 's y°®3
de muziekmap wordt echte J
opgeborgen. In september t l
het Gemengd Koor een op jj
in het Festival van Zeeuwj
Vlaanderen; het Requiem
Duruflé en nog enkele rep
restukken en in november
het Mozartconcert herha
de basiliek in Hulst.
„Niet voor duizenden.'"!
dat is iets wat je ook maj
-keer in je leven meemaakt
zucht een van hen.
hi Axel wordt dit weekend op Twee
Pinksterdag het befaamde concoi
hippique gehouden. Het jaarlijks i
nigkerend evenement geniet intern
banale bekendheid, niet in de laati
plaats door een actief pr-beleid v
net bestuur.
Is het geDONder nou afgelopen...
g:
Met Vlaanderen op de bres voor het b
Van Dijk zal het Zeeuwse CDA eent
a
De Sterre schijnt overal...
Salaris kinderopvang hoger'. Mooi
Jullie hebben inspraak, wij doen uits
ij, Wim Don, bij de gratie van h
Zeeland, enz. enz...
Het is makkelijker een Rus, een Am
7 overeenstemming te brengen
eeuwsch-Vlaanderen', (met dank aa
Het leven van een raadslid gaat nie
tpjl^nen' ^an van verkeerslawaai
Luchthaven krijgt te weinig lucht.
Waardevolle oude bomen weq. Van
ken.
'n Lemeuzen maakt men jacht op jac
Hij was inderdaad vurig verliefd.
•j*
Lotjes in kannen en kruiken,
oor de pastoor is de kous nog niet
Dostburger: die rondweg moet rondw
