iWERKER lAC HANEGRAAF: 'P0ST HEEFT ME NIET TEN HUWELIJK GEVRAAGD'
'Opnieuw
beginnen
waar het
fout ging'
ORANJE-DOELMAN HANS VAN BREUKELEN EN DE WK-KATER
m
MCtnKEL
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1990
Huwelijk
Van de Velde
Multi bedden, gordijnen, tapijt
Op kwaliteit kunt u rekenen!
otste
collectie
In de regio -rü»»
"ëêTcrumweg 32 - Breda - Telefoon 076-711134
DE STEM
in Hazeldonk. Door
jen dynamisch bedrijf.
int u richten aan de
RP Rijsbergen
erug
p het
iude nest
jit Jacques Hendriks
[NT-WILLEBRORD - De terugkeer van wiel-
mner Jac Hanegraaf naar de ploeg van Peter
ostmag dan niet de meest sensationele transfer
an het jaar zijn, een grote verrassing is het wel
(gelijk.
129-jarige coureur, sinds een jaar woonachtig in het
lelerdorp bij uitstek Sint-Willebrord, reed in zijn eerste
lofjaren ('81-'83) bij de legendarische Raleigh-ploeg van
iter Post om vervolgens te kiezen voor de vrijbuiters
azijn - toen nog - collega Jan Raas.
a het Franse Toshiba kwam
vervolgens terecht bij zijn
pdige ploeg (tot 31 december)
M, onder leiding van ook al
oud-ploeggenoot, Cees
n.
lit in pais en vree ging in
Cdie overgang van ongeveer
halve ploeg Post naar
lantum niet. Er vielen over
r heel wat kwade woor-
n.Het leek dan ook onmoge-
Idat één van de heren ooit
kvoor Post zou rijden.
Maar zie, het aloude spreek-
pd 'zeg nooit nooit' bleek
|weens waarheid. „Zo zie je
pr", grijnst Jac Hanegraaf.
(eeerste contacten zijn al tij-
s de Ronde van Nederland
Niet door Post, maar
|or Walter Planckaert, zijn
listent. Ik wilde naar een an-
ploeg en had al wat con
to in het buitenland. Priem
Kik zijn hele goede vrienden,
en hebben we verschillende
keen over wielrennen. Wat
f verschil is, valt niet even in
ppaar woorden uit te leggen,
pik blijf in ieder geval lie
ver bevriend met Cees, daarom
vertrek ik".
„Het uit elkaar gaan van Post
en mij is destijds inderdaad
niet geheel schadevrij verlo
pen. Maar dat is zo lang gele
den. Inmiddels ben ik wel zo
verstandig om alles zakelijker
te zien dan voorheen. Post
heeft me niet ten huwelijk ge
vraagd, alleen om voor hem te
fietsen. Je moet het dan ook
niet te emotioneel zien. De re
latie tussen Post en mij was
toch al een stuk beter de laatste
tijd. We spraken elkaar regel
matig en ik sloot inmiddels een
terugkeer dan ook niet uit".
„Ik had diverse aanbiedin
gen uit het buitenland. Maar ik
gaf de voorkeur aan Panasonic,
omdat het een Nederlandse
ploeg is. Ik ben namelijk een
Nederlander. Zo simpel is dat.
Jac Hanegraaf is geen Theu-
nisse, die in iedere ploeg kan
komen, omdat hij een goede
bergrenner is. Ik koers liever in
Nederland dan in Italië of
Spanje, omdat ik geen klimmer
ben. Rap ben ik wel, maar nou
ook weer geen supersprinter.
Dus blijf je automatisch wat
dichter bij huis. En dan is de
ploeg Post natuurlijk een heel
goede ploeg. Zet alle namen
maar eens op een rijtje".
Niet alleen vanwege het ver
leden is een hereniging tussen
Post en Hanegraaf verrassend,
ook de resultaten van de twee
voudige nationale kampioen
waren dit seizoen nou niet zo
fantastisch, dat een overgang
naar een topploeg te verwach
ten was. Vandaar dat boze ton
gen al beweren dat Hanegraaf
alleen aangetrokken is om aan
een voldoende aantal Neder
landers in de ploeg te komen.
Hanegraaf: „Ik heb nog niet
één keer gewonnen dit jaar.
Dat vind ik heel erg, zo'n leeg
seizoen. Geeft een onbevredi
gend gevoel. Maar ik weet ook
dat ik niet aan mijn plafond zit.
Had ik dat gevoel wel, dan zou
ik er meteen mee stoppen. Ik
kreeg dit jaar een beetje teveel
een stempel opgedrukt van
koerskapitein. Dan concentreer
je je ongemerkt meer op het
randgebeuren. In de toekomst
moet ik me gewoon weer meer
op mijn eigen presteren con
centreren. En misschien dat er
in het najaar nog wat inzit. Nu
ik zeker van een nieuwe ploeg
ben, heb ik toch het gevoel dat
er iets van mijn bagagedrager
is gevallen, dus wie weet".
„Wat mijn rol wordt in de
ploeg Post, weet ik niet, daar
hebben we het nog niet over
gehad. Er wordt wel weer een
rol als koerskapitein gesugge
reerd, maar dat blijkt meestal
toch pas als je weer aan het rij
den bent. Het is wel zo dat ik in
principe ben aangetrokken
voor de vaste kern voor de
grote koersen. Maar dat zal ik
zelf gewoon waar moeten ma
ken. En dat is in zo'n grote en
sterke ploeg natuurlijk zwaar
der dan in een kleinere".
Tijdens zijn eerste profjaren ('81-'83) behaalde Ha
negraaf wielersuccessen bij de legendarische Raleigh-
ploeg van Peter Post.
Jac Hanegraaf: „Jac Hanegraaf is geen Thevnisse, die in iedere ploeg kan komen, omdat hij een goede bergrenner is. IV
koers liever in Nederland dan in Italië of Spanje, omdat ik geen klimmer ben". - foto de stem/ben steffef
„Bij TVM is er misschien wel te
weinig concurrentie. Je hebt
eigenlijk toch alleen Anderson.
Teveel renners kiezen ook al
bij voorbaat voor een dienende
rol. Als het misgaat, kunnen ze
tenminste ook hun handen in
onschuld wassen. Maar kijk
eens naar de ploeg Raas. Daar
uit blijkt wel dat met hoe meer
mensen je van voren rijdt, hoe
meer kans je hebt om te win
nen. Zo krijg je misschien wel
onderlinge competitie binnen
een ploeg, maar tot op bepaalde
hoogte is dat juist heel goed,
vind ik. Zou Phil Anderson
meer gelijkwaardige renners
in de ploeg gehad hebben, dan
zou die ongetwijfeld toch an
ders gereden hebben".
Jac Hanegraaf heeft maar
voor één jaar getekend. „Dat
vind ik meer dan genoeg. Wat
is zekerheid, tenslotte. Als je
een meerjarig contract hebt en
je rijdt niet goed, dan zeggen de
mensen langs de kant: 'die rijdt
op het gemak, die hoeft niet zo
nodig'. En rijd je juist wel goed,
dan proberen anderen mis
schien je onder dat contract uit
te laten komen. Over een jaar
weten we allebei meer en kun
nen we weer met elkaar pra
ten".
In de negen jaar dat hij mee
rijdt in het prof peloton, heeft
Jac Hanegraaf 'zijn' wereld
ontzettend zien veranderen.
„Toen ik prof werd in de Ra
leigh-ploeg, domineerde die het
peloton. Pas geleden had ik het
daar met Post nog over. Die tijd
is voorbij, dat weet hij, dat
weet ik. Inmiddels zijn er ren
ners bijgekomen van over de
oceaan, het Oostblok is op het
profcircuit losgelaten. Tot voor
een paar jaar was de Ronde
van Catalonië het verste weg,
nu moet je naar Colombia,
Amerika, zelfs Japan. Mis
schien heeft dat er wel mee te
maken, dat renners tegenwoor
dig niet meer een heel seizoen
kunnen pieken. Het wordt
meer en meer een circus, zoals
bij de Formule 1. Er komt on
getwijfeld ook een tijd dat je
gezamenlijke faciliteiten
krijgt. Dat één firma alles re
gelt. Op zo'n manier bespaar je
denk ik ook een hoop kosten.
Het is nu al een beetje in de
Tour, daar krijg je een auto en
- foto anp
hotels toegewezen van de orga
nisatie. Nadeel is wel dat alles
een stuk onpersoonlijker
wordt".
i
Hanegraaf is 29, en dus al
vanaf zijn 20ste professional.
Normaal gesproken kan hij nog
een jaar of vijf mee. Over zijn
toekomst na het wielrennen
heeft hij nog niet veel nage
dacht. „Voorlopig vind ik wiel
rennen nog altijd het mooiste
wat er is. Ik denk ook dat ik
iets in de wielrennerij wil blij
ven doen. Dat is tenslotte mijn
wereld. Maar dat is een kwestie
van op het juiste moment op de
juiste situatie inspelen. Ik ben
in ieder geval niet bang dat ik
in een zwart gat zal vallen".
„Wat met Johan van de
Velde is gebeurd, is natuurlijk
heel erg. We praten er in het
peloton ook veel over. Natuur
lijk, er worden grappen over
gemaakt, maar het medeleven
overheerst. Hij heeft toch een
vrouw en drie kinderen. Het
ergste vind ik dat Rini Wagt-
mans hem een kans wilde ge
ven om bij hem (firma in sport-
kleding, red.) te gaan werken.
Iemand met zo'n schitterende
erelijst als Johan zou daar toch
geknipt voor zijn. Met zijn
staat van dienst kun je ergens
binnenkomen. We komen alle
bei uit Rijsbergen en hebben in
dezelfde ploeg gereden. Echt
veel contact heb ik toch nooit
met hem gehad, maar één ding
is zeker, hij was ontzettend col
legiaal in en rond de koers. Ja,
triest dat het zo gelopen is met
hem".
ingsdagen. Op 17 ok-
nie, fiscale economie,
iekunde. Op 18 okto-
inische vragen kun je
ior aspirant-psycholo-
30 uur een studenten
geen vraag onbeant-
vermelden als zij zichzelf
i'Ted van Leeuwen
[KTPELLIER - Bijna zestien we-
n nadat het Nederlands elftal op 7
als WK-favoriet in Palermo
idde, keert Oranje maandag terug
lie hoofdstad van Sicilië. Op han-
f de pootjes ditmaal, want het we-
'kampioenschap leverde in plaats
t de verwachte triomftocht slechts
feoocheling op.
[voetballers, die nieuwe moed willen
«melen voor het Europees kampioen-
fP van 1992, staan onder leiding van
[oude bekende, Rinus Michels. De win-
F coach van 1988 keerde terug naar
Sank, waarop hij gezworen had nooit
plaats te nemen. „Bij gebrek aan be-
mompelde Michels, die na een zo-
Ptie vergeefs 'headhunten' uiteindelijk
lahzelf was uitgekomen als de „enige
estekeus".
o week reisde Michels naar Milaan,
izeer wegruimen, zoals het jargon
"voor praten met Gullit en Van Bas-
E'unt tijdens het zo turbulent verlo-
I WK was Michels in Gullit „een vriend
[wen". En de prima donna Van Basten
de afgelopen maanden en weken
"eer op het punt gestaan in navol-
van Frank Rijkaard te bedanken
F het Nederlands elftal. Zelfs Johan
eraan te pas gekomen hem voor
Je te behouden.
'eerste berichten uit Milaan klonken
pegeüef' maar beSijst ook niet posi-
»0h, nou ze dogH maar", reageerde
Ran Van Breukelen vermoeid op de
EJ.' «wat moet ik ermee?" Bij de (in-
re's voormalige) positivo van Oranje
[Jde WK-kater nog diep te zitten, zo
"i, al wil hij het niet hardop toe-
e terugkeer naar Palermo levert bij
.geen gemengde gevoelens op. Van
Kelen: „Nee, onder het WK heb ik een
.streep gezet. Een illusie armer, een
lourf r'^er> taten we het daar maar
L ®n- Er is toch niets aan te veran-
s we opnieuw moeten beginnen,
i dan niet op de plek waar het een
t maanden geleden fout ging? Voor
Ee k et hoofdstuk afgesloten."
knakker heeft gezegd dat 75 pro-
t,/Jn ruiit er echt gebeurd is nooit
[^mrvlakte zal komen.
Ihii en' Skaten:„Moet Leo weten
L,Zf;gt Ik heb zeker iets gemist dan,
itm ,ou niet weten waar hij het over
wiet die opmerking."
L?"en meer spelers. Zou er iets
LK.topspelers zijn voorgevallen,
niet bij waren?
Van Breukelen, beslist: „Nee, uitgesloten,
dat had ik dan gemerkt. Maar ik lees wel
meer dingen over het WK, waarvan ik
denk: hoe is het mogelijk. Zelfs van spe
lers lees ik verhalen en dan denk ik, heb
ik de hele WK niet meegemaakt, heb ik
ergens anders gezeten? Ik ben direct na
het WK op vakantie gegaan. Daarna heb
ik hooguit 25 procent van alle verhalen
over het WK gelezen. Ik heb me verbaasd.
Ik lees uitspraken van mensen, die er niet
bij geweest zijn. Ongelofelijk. En door
mensen die er wel bij waren, zijn er mys
teries in het leven geroepen. Er zijn daar
door voor anderen weer deuren open ge
zet om op in te gaan. De zaken worden
moeilijker afgeschilderd dan ze in feite
liggen. Dan lees ik weer dingen, over bij
voorbeeld drugsgebruik. Ik heb daar alle
maal niks van gemerkt. Ofschoon ik wei
nig gelezen heb, is de verbazing bij mij af
en toe omgeslagen in woede. Ik vroeg me
weieens af: Hans, waarom lees je het alle
maal nog. Pulp is het. Pulp."
Weet je nu al wat er is misgegaan?
Van Breukelen last een lange pauze in.
Sluit de ogen, zucht en antwoordt met
kennelijke tegenzin: „We zijn afgegaan.
Dat is er fout gegaan. Een complex van
factoren. In alle geledingen zijn er fouten
gemaakt. Kunnen we het hierbij niet la
ten? Het probleem van de Nederlanders is
dat ze alles willen verklaren."
Kun je begrip opbrengen voor Rijk
aard, die bedankt heeft voor Oranje?
Weer volgt een lange denkpauze: „Als je
Frank kent, de gevoelsmens, begrijp je
het. Hij is iemand bij wie zich alles opsta
pelt en opeens is de maat vol. Het is heel
erg dat het zover heeft moeten komen.
Wat ik over deze zaak ook weer een pulp-
verhalen gelezen heb... Vrouwen en
vriendschap zouden eraan te pas zijn ge
komen. In het trainingskamp! Dat is niet
zo, of ik heb tijdens het WK ergens anders
gezeten."
Als de spelers zelf eens tekst en uit
leg gaven.
Van Breukelen: „Nee, kom zeg. Je bent
sowieso al teveel publiek bezit."
Maar jullie verdienen toch zoveel,
omdat jullie publiek bezit zijn?
Van Breukelen: „Je mag toch wel wat
voor jezelf houden? Ik heb wel gemerkt
dat als je eerlijk en open bent, het altijd
tegen je gebruikt wordt."
Je klinkt erg verbitterd.
Van Breukelen: „Verbitterd? Nee! Realis
tisch! Dat had ik overigens al voor het
WK geleerd. Een aantal zaken is tijdens
Oranje-doelman Hans van Breukelen in een
treffende pose: „We zijn afgegaan, dat is er fout
gegaan". - fotoanp
het ^IK bevestigd. Concreter? Pff, nou, je
kunt globaal stellen 'dat ik me enorm ben
gaan storen aan het gebrek aan respect
dat er bestaat. Tussen spelers en pers,
maar net zo goed tussen spelers onderling,
spelers en trainers, bestuursleden, ge
woon in alle lagen van de voetballerij. Ik
merk dat meer en meer mensen alleen
maar bezig zijn met het elkaar afvangen
van vliegen. Het afschuiven van de
schuld. De één wil nog bijdehanter zijn
dan de ander. Een tijdje terug heb ik de
streep getrokken. Laat mij lekker voet
ballen, de rest zal me een rotzorg zijn."
Een hele omwenteling voor een po
sitivo.
Een glimlach: „Ik heb er een lange weg
voor moeten afleggen om dit te ontdek
ken. Ik heb altijd gevochten tegen opper
vlakkigheden. Maar nu ben ook ik zover
(maakt het maaiveld-gebaar). Het kan
niet anders. Oh, ik heb nog steeds een be
paald verwachtingspatroon van het leven.
Maar niet meer van de voetballerij."
Ben je soms zo gepikeerd, omdat een
aantal mensen jou de rode kaart van
Rijkaard in de schoenen geschoven
heeft?
Van Breukelen: „Nee, nee. Dat zijn de
zelfde vooroordelen, die mij al jaren ach
tervolgen. Ik kan er niet mee zitten. Vol
gens mij bestaat er geen relatie tussen
mijn optreden in Milaan en de rode kaart
van Frank Rijkaard. Die relatie is alleen
in de categorie 'zoeken' terug te vinden."
Je maakte anders wel een gespannen
indruk.
Yan Breukelen, rustig: „Als ik top speel,
dan ben ik óf overspannen óf zit er een
engeltje op de lat. Speel ik slecht, dan ben
ik de gemaakte keeper. Na vijftien jaar
topsport weet ik precies hoever ik kan
gaan."
Je genoot de reputatie dat je nieuwe
spelers bij het Nederlands elftal op
ving. Is dat ook voorbij?
Van Breukelen: „Sommige dingen wil ik
in hun waarde laten. Individuele spelers
wil ik nog wel helpen, als ik er wat in zie.
Maar niet meer de totaliteit. Ik word, nee
ik bén, een beeije moe na vijftien jaar
topsport. Van sommige mensen, van hun
vooroordelen, van de vliegen-afvangerij."
De totaliteit?
Van Breukelen: „Jaah. In een spelersraad
zul je mij niet meer aantreffen. Bij de
club doe ik ook een stapje terug. In alle
opzichten. Ik zal het voortouw zo snel niet
meer nemen. Ik ken mijn plichten, die zal
ik nakomen en opkomen voor mijn rech
ten, maar ik ga de boel niet meer door elk
aar haspelen."
Door elkaar haspelen?
Van Breukelen, moe: „Laat maar, alles
wordt toch altijd verkeerd geïnterpre
teerd. Ik heb mijn les geleerd. Ik laat lek
ker alles op zijn beloop en zie wel wat er
komt. Er zijn al genoeg oeverloze discus
sies in de voetballerij. Ik blijf liever
overal buiten. Mij heb je niet gehoord
over de opvolging van Beenhakker. Of
wel? Nou, dat bedoel ik. Laat maar gaan."
Wat vind je eigenlijk van de terug
keer van Michels?
Van Breukelen: „Toen dat bekend werd,
was het eerste dat door m'n hoofd schoot:
jammer dat dat niet sneller gekund had.
Dat had misschien een hoop ellende ge
scheeld. Hij had veel eerder op die stoel
moeten gaan zitten. Meteen nadat Li-
bregts was opgestapt. Michels is de beste
oplossing voor dit moment, maar in feite
zetten we de klok met zijn aanstelling
weer vier jaar terug. In 1988 zijn ze er niet
in geslaagd een goede opvolger te vinden.
Als hij in '92 stopt, zitten we met hetzelfde
probleem. Er is geen logische lijn, de pro
blemen blijven dezelfde."
Michels noemt zichzelf een bonds
coach bij gebrek aan beter.
Van Breukelen: „Dat is piet zo merk
waardig. Ook ten opzichte van Michels
barst het van de vooroordelen. Positieve
en negatieve. Maar één ding is zeker, hij is
een voetbalman pur sang. Ook hij zal zich
afvragen wat hij zonder voetbal zou moe
ten. Zelfs op zijn leeftijd. Nou vraag ik je:
wie buiten Johan Cruijff zou het dan
moeten worden? Ja, het moet een Neder
lander zijn, want in de KNVB-situatie
kun je geen buitenlander hebben. Al die
intriges. Ik zou het niet weten. En wat
doet Cruijff over twee jaar? Misschien dat
door een EK-succes de kaarten anders ge
schud worden."
Succes? Daarover is Libregts toch
gestruikeld.
Van Breukelen: „Nee, hij had daardoor
een moeilijke instap. Maar feit is dat het
nooit geklikt heeft tussen de spelers en
Libregts. Nooit. Het is te simpel te stellen
dat Libregts mislukt is vanwege het suc
ces. Het had er mee te maken. Het is mak
kelijker voor een coach te beginnen als er
geen succes is. Logisch, alle spelers hou
den zich dan even rustig. Je moet je reali
seren dat je elkaar nodig hebt, je moet be
reid zijn in eikaars dienst te spelen. Dat is
gewoon de ouderwetse legpuzzel. Past al
les, dan heb je een succesvol elftal. De
moeilijkheid alleen is dat je met mensen
te maken hebt."
Over mensen gesproken, Michels
riep toch spanningen op het WK op?
Van Breukelen: „Ja (lange stilte). Kijk, als
de rancunes zo groot zijn dat de betrokke
nen daar niet overheen kunnen stappen
(Van Basten en Gullit, red.), dan houdt al
les op. We weten wat er gebeurd is. Oké.
Maar als je de hele toestand van afstand
bekijkt, moet je vaststellen dat de WK-si-
tuatie er één was van spanning en onvre
de. In een spanningsveld doe je weieens
dingen, zeg je weieens dingen, die mis
schien niet helemaal redelijk zijn. Maar
dat moet toch uit te praten zijn?"
Hoe zie je de toekomst van deze
Oranje-groep?
Van Breukelen: „Pfff. Het enige dat ik
aan de WK heb overgehouden, is het ge
voel van 'iets willen recht zetten'. Ik hoop
dat iedereen dat gevoel heeft. Weten doe
ik dat niet, want de spelers hebben elkaar
sinds Italië niet meer gezien. Bij PSV is er
niet meer over het WK gesproken. Ieder
een moet het toch zelf verwerken. Dat ge
voel van: een gemiste kans, wat hebben
we toch weinig gedaan met onze unieke
mogelijkheden, om maar eens een under
statement te gebruiken. We zijn met z'n
allen afgegaan. Als iedereen dat gevoel
heeft, zit het goed. Dan zal alles wijken
voor het ene belang, de EK-kwalificatie."
Wordt het weer een vriendenploeg
als op het EK?
Van Breukelen: „Vriendenploeg, vrien
denploeg, wat is een vriendenploeg? De
sfeer was leuk op het EK en op het WK
was het minder leuk. Klaar. Ik heb op het
EK niet het gevoel gehad dat er ineens een
vonk oversprong, zo van: nu loopt het.
Sterker nog, ik heb het EK in een roes be
leefd. Het was voor mij niet meer dan een
toetje. Wel een groot en formidabel toetje,
maar een toetje. We hadden met PSV de
Europa Cup gewonnen. Voor mij toch een
grotere zaak. Nu pas besef ik hoe jammer
het is dat al die hoogtepunten elkaar in
enkele weken opvolgden. Had ik het maar
over een paar jaar mogen uitspreiden. Als
wij de neergang niet heel snel kunnen
stopzetten, dan zie ik het somber in voor
de toekomst. Dan sterft een unieke gene
ratie voetballers een bizarre dood. En la
ter zullen we ons pas realiseren welke
kansen we hebben laten liggen."
