ENIGE OPLOSSING IS AUTONOMIE VOOR TRANSSYLVANIË
Hongaarse Roemenen pikken het niet
Karen-strij der s
in Burma met
rug tegen muur
WESTER
Sovjet!
Einde koude oorlog lijkt zegen voor Derde Wereld
Golftoerisme in Kenya
als ontwikkelingsproject
ljih oxüiivi ca ma Z.Mi chumü juimi i»yu
ALBA IULIA - Toen de verbannen koning Mi
chael van Roemenië nog een klein jongetje was,
stond zijn vader, koning Carol, erop dat de troon
opvolger elke dag onderwijs kreeg met een Hon
gaars en een Duits jongetje uit Transylvanië.
nE STEM EX-1
Krabben
R2
I in Roemenië
woonachtige Hongaren
Door Richard Bassett
Degene die Roemenië zou regeren in de twintigste eeuw,
vond de koning, zou er goed aan doen om de twee talen
van de etnische minderheden in Roemenië, die in de
noordelijke provincies Transsylvanië en Banat wonen,
vloeiend te spreken en te verstaan.
Op het moment verlaten de
Duitsers, vaak 'Saksen' 'ge
noemd, het land. Maar elke
kerktoren, stadsmuur en elk
plein in de streek draagt het
Germaanse merkteken van
hun voorvaderen: het gevolg
van een oproep van de Hon
gaarse koning Geza II uit de
twaalfde eeuw aan zijn onder
danen om de oostelijke flank
van Hongarije te verdedigen.
Na vele tientallen jaren van
onderdrukking, kan het deze
laatste Duitse kolonisten in
Oost-Europa nauwelijks kwa
lijk worden genomen dat ze
hun thuisland verlaten en de
-veilige haven van de Deutsch-
mark opzoeken. De afgelopen
zondag gehouden verkiezingen
waren slechts een bevestiging
van hun stoutste vermoedens
dat 'veertig jaar corruptie niet
zomaar uitgewist kan worden,
zelfs niet in de tijd van een ge
neratie', zoals een Saksische
boer het verwoordde.
De pastoor van het sprook
jesachtige dorpje Schoss
merkte op: „Een gebouw kun je
weer in ere herstellen, maar bij
mensen ligt dat niet zo eenvou
dig". Verwacht wordt dat er
eind deze eeuw nog maar een
gering aantal van de oorspron
kelijk tweehonderdduizend
Saksen in Roemenië zullen wo
nen.
Z'n Duits hoeft Ion Iliescu, de
nieuwgekozen president, dus
niet meer op te halen, maar het
zou 'dom van hem zijn als hij
niet een paar woordjes Hon
gaars zou leren. Uit de verkie
zingsresultaten blijkt dat de
Hongaren de tweede politieke
macht in Roemenië worden. Ze
zullen niet minder dan 27 zetels
bezetten in het Roemeense par
lement. En de Hongaren zullen
geen genoegen nemen met een
handjevol zetels in een parle
ment dat geen zeggenschap
heeft en volkomen gedomi
neerd wordt door het Front van
de Nationale Redding. In te
genstelling tot de Saksen, kun
nen zij nergens heen. Hongarije
kan op het moment onmogelijk
twee miljoen Hongaarse vluch
telingen onderbrengen, als zo'n
onmenselijke oplossing gezocht
zou moeten worden. Want ook
zonder de Transsylvanische
Magyaren'ziet Hongarije zich
geplaatst voor een gigantisch
'Lebensraum' probleem, dat
rond het jaar 2000 een hoogte
punt zal bereiken.
Maar de Roemeense Honga
ren zouden zeker niet vrijwillig
de bakermat van hun cultuur
prijsgeven. Waar de Saksen
bouwden en vochten, bevalen
en schreven de Hongaren. In
Alba Iulia, Apulum ten tijde
van de Romeinen en in het
Hongaars Gyulafehervar gehe
ten, heersten ooit de Hongaarse
prinsen van Transsylvanië.
Vanaf de versterkte muur
van het fort, waarop nog steeds
een Habsburgse adelaar troont,
is de vlakte te zien waar de
schilderachtige Hongaarse held
Janos Hunyadi in 1442 de Tur
ken in de pan hakte.
Daarmee vergeleken steekt
de gloriedaad van de Roeme
nen in deze stad grotesk af en is
beperkt tot een zuil, geplaatst
onder Ceaucescu door een on
gelukkige architect die een of
andere geschiedenis moest ver
zinnen om de gedwongen ver
huizing van enkele honderd
duizenden Roemenen vanuit
het zuiden naar het noordelijk
gelegen Transsylvanië te
rechtvaardigen.
In de eeuwenoude, stoffige
kathedraal, waarvan de glas-
in-loodramen ingegooid zijn,
liggen de sarcofagen van Hu
nyadi en zijn vrouw. Op een
steenworp afstand bevindt zich
het Batthyaneum, de legenda
rische bibliotheek die in 1794
werd opgezet door een Hon
gaarse prins-bisschop en in de
jaren zeventig uitgebreid werd
geplunderd door de Ceauces-
cu's.
Deze en andere beledigingen
hebben de Hongaren nooit ver
geten. Het Front in Bukarest
zwijgt hierover echter in alle
talen.
„Er is maar één oplossing
voor de problemen in Transsyl
vanië en dat is volledige auto
nomie. Waarom zouden we ons
door die corrupte kliek in Bu
karest laten regeren, die ons
onze fundamentele rechten
blijft ontzeggen?", verklaarde
Gabor Szabo, onderwijzer in
Alba Iulia.
„Je zult zien", zei een oude
Duitse vrouw die voorbereidin
gen treft voor haar vertrek
naar familieleden in Stuttgart,
„die Hongaren zijn nooit teve-
reden. Er zal hier nog veel meer
bloed vloeien".
Ten westen van Alba Iulia
ligt Timisoara, de hoofdstad
van Banat en de brandhaard
van de december-revolutie. Het
Handvest van Timisoara
dringt er bij Bukarest op aan te
erkennen dat de revolutie hier
op 16 december begon en niet
op 21 december zoals Bukarest
beweert.
Voor de nabije toekomst zul
len alle landen in Oost-Europa
zich er bij neer moeten leggen
dat ze armer, onstabieler en, in
veel opzichten, corrupter zullen
zijn dan ooit tevoren. Wat Roe
menië betreft kunnen er hier
door wanverhoudingen ont
staan, die zelfs het goedont-
wikkelde controlesysteem dat
het Front van de communisten
heeft geërfd .aan het wankelen
brengen.
In vergelijking met Roeme
nië is Hongarije een ontstellend
welvarend land. Door de ver
schillen in levensstandaard die
zich de komende paar jaar zul
len openbaren, zullen de span
ningen tussen de twee buur
landen alleen nog maar verer
geren. f
(The Times)
Een man in Tirgu Mures in Transsylvanië ligt hier doodgeknuppeld op straat tijdens onlusten tussen Roemenen en Hon
garen. Bij die onlusten kwamen begin dit jaar veel mensen om het leven. fotoanp
Door Jim Lobe
HET jongste bezoek van Sovjetleider
Michail Gorbatsjov aan de Verenigde
Staten lijkt het einde te bezegelen van
de koude oorlog. Het vertrouwde we
reldbeeld van na de Tweede Wereld
oorlog verdwijnt achter de horizon.
Volgens kenners links en rechts in het po
litieke spectrum heeft de Derde Wereld
daar meer bij te winnen dan te verliezen.
De grootste winst voor de ontwikke
lingslanden is dat ze eindelijk de last van
de supermachten van zich af kunnen
schudden. Veel regionale conflicten zijn de
afgelopen decennia gevoed door het wan
trouwen en de machtswellust van Wash
ington en Moskou. Daardoor vloeide meer
bloed dan nodig was en bleek het vaak las
tig een oplossing te vinden voor de conflic
ten.
„Tot dusver stelden de supermachten
zich bij oorlogen in de Derde Wereld te-
genoverelkaar op. De een steunde de ene
partij, de ander de andere partij. Dat is nu
steeds minder het geval", aldus William
Colby, voormalig directeur van de Cen
trale Inlichtingendienst (CIA). Het einde
van de oorlog tussen Iran en Iraq is vol
gens Colby een van de eerste voorbeelden
van waartoe een ontspanning tussen de
wereldmachten kan leiden.
Richard Barnett van het Instituut voor
Politieke Studies in Washington stemt
daar van harte mee in. Sinds de oorlog
tussen Iran en Iraq heeft het al voorbeel
den geregend. Barnett noemt Nicaragua
en Namibia als successen en Afghanistan
en Angola als twee brandhaarden waar
dankzij voortdurend overleg een oplossing
binnen handbereik is.
Maar het gaat te ver de escalatie van
oorlogen in de Derde Wereld volledig toe
te schrijven aan de machtsstrijd in het
verleden tussen de Verenigde Staten en
Sovjetunie. De oorlog in Indo-China bij
voorbeeld is volgens de kenners veel moei
lijker op te lossen, omdat de greep van
Moskou en Washington veel kleiner is. De
rivaliteit tussen China en Vietnam ont
trekt zich voor een groot deel aan de in
vloed van de supermachten. Ook het con
flict in het Midden-Oosten komt geen stap
dichterbij een oplossing als Gorbatsjov en
Bush elkaar in de armen vallen.
Aan de andere kant kan de afbrokke
ling van de tweedeling in de wereld ook
een nieuw type oorlogen een kans geven.
„De koude oorlog werkte ook controlerend.
Het was een organisatorische leidraad die
nu ontbreekt. Veel religieuze en tribale
conflicten kregen onder de koude oorlog
geen kans de kop op te steken omdat ze on
dergeschikt waren aan de grote machs-
strijd die de wereld beheerste. Nu komen
ze bovendrijven. Het duidelijkste voor
beeld is India", aldus Barnett.
Alle deskundigen zijn het erover eens
dat de bewapening van de Derde Wereld
een groot probleem vormt. „De wapenfa
brieken in Europa en de Verenigde Staten
staan onder immense druk. Ze zullen het
uiterste proberen om hun verkopen in an
dere delen van de wereld te verhogen, ze
ker in regio's als het Midden-Oosten waar
geld niet zo'n probleem is", meent Colby.
In de wapenhandel is volgens hem goed
geld te verdienen en dat zal zo blijven, ook
nu de koude oorlog is afgelopen.
Barnett ziet nog een andere lijn naar de
Derde Wereld. Om de instandhouding van
een hoogwaardig militair apparaat in de
Verenigde Staten te kunnen legitimeren,
zullen de haviken op zoek gaan naar drei
gingen vanuit ontwikkelingslanden. In het
Pentagon circuleren al documenten
waarin de oorlog tegen de drugsbaronnen
de plaats inneemt van de oorlog tegen de
communisten. Maar ook de islamitische
machten zijn een potentiele gegadigde
voor het nieuwe vijandbeeld.
Een ander voordeel van het einde van de
koude oorlog ligt in een grotere economi
sche vrijheid van de Derde Wereld. Zowel
de Verenigde Staten als de Sovjetunie pro
beerden vazallen te kweken in de Derde
Wereld en het gelijk van hun ideologie te
demonstreren aan de hand van het beleid
van hun troetelkinderen ver weg. De ko
mende jaren lijken een grotere vrijheid te
bieden bij het uitstippelen van het ontwik
kelingsbeleid.
Maar ook die vrijheid heeft zijn beper
kingen. Het eind van de koude oorlog mar
keert ook de voorlopige ondergang van het
socialisme als maatschappelijke optie. In
plaats van te kunnen kiezen uit twee mo
gelijkheden, dreigt straks de keus tot een
mogelijkheid beperkt te blijven: die van
de zegeningen van de vrije markt en van
de democratie naar westerse snit
„Je ziet nu al de positieve ontwikkeling
dat een aantal landen in de Derde Wereld
de socialistische inrichting van de maat
schappij de rug toekeert. Voor hun eigen
economische ontwikkeling is dat een goede
zaak", aldus Fred Ikle, topambtenaar op
het ministerie van defensie onder presi
dent Ronald Reagan.
De grootste schaduwkant van de ont
spanning is onmiskenbaar dat de rijke
landen hun interesse voor de Derde We
reld dreigen te verliezen. „De ontwikke
lingshulp is steeds deels gerechtvaardigd
met het idee een dam op te werpen tegen
de opmars van het communisme. Nu die
dreiging niet meer bestaat, zal het Congres
minder bereid zijn geld te steken in delen
van de wereld die het als marginaal be
schouwt", stelt David Newsom, staatsse
cretaris voor politieke zaken onder presi
dent Jimmy Carter.
De aandacht van de supermachten voor
hun wel en wee heeft veel landen in de
Derde Wereld weinig goed gedaan, vindt
Barnett. Maar of deze landen beter af zijn
als de grootmachten hen links laten liggen,
is nog maar de vraag. Waar twee olifanten
vechten wordt het gras vertrapt, luidt een
bekend Afrikaans spreekwoord. Maar de
actuele variant daarvan is niet minder
beeldend: Waar twee olifanten vrijen is
het gras niet beter af.
(IPS)
Door Pamphil Kweyu
IN de dichte wouden ten noorden van de Kenyaanse
hoofdstad Nairobi wordt een droom werkelijkheid.
Daar verrijst een vijf-ster-
renhotel met 130 bedden en
golfbaan van 18 holes, ont
worpen volgens internatio
nale standaarden. Met dit
voor Afrika unieke com
plex hoopt Kenya het 'golf
toerisme' te kunnen intro
duceren.
Het ontwerp voor het
golfterrein is ontsproten
aan het brein van een van 's
werelds meest vermaarde
golfbaan-ontwerpers, Tom
Macauley. Hij is de huidige
voorzitter van de Britse as
sociatie van golfbaan-ont
werpers. Als alles goed gaat
zal de Kenyaanse golfbaan
in september voor het eerst
getest worden.
Aangenomen wordt dat
het golf-eldorado Kenya
jaarlijks 10 miljoen dollar
aan harde valuta gaat ople
veren. Daarnaast biedt het
aan 300 mensen werkgele
genheid. In maart 1991 zul
len de eerste bezoekers ont
vangen kunnen worden.
Het hele project loopt nu
weliswaar op rolletjes,
maar twee jaar geleden zag
het daar niet naar uit. In
die tijd verloor John Mi-
chuki, de voormalige direc
teur van de Kenya Com
mercial Bank, die groten
deels in handen is van de
staat, bij de algemene ver
kiezingen zijn zetel in het
parlement. Michuki kwam
toen op het idee om een ho
tel te bouwen.
Over de problemen waar
hij tegenaan liep zegt hij:
„Om te beginnen was ik
geen deskundige op het ge
bied van hotels. Daarnaast
had mijn bankervaring me
geleerd dat een project wel
veelbelovend kan lijken,
maar dat kapitaalrisico's
gespreid moeten worden.
Bovendien kreeg ik de 14,5
miljoen dollar die ik zelf
moest inleggen niet bij elk
aar."
Op dat moment kreeg
Michuki het lumineuze idee
om zich te wenden tot het
Afrika Project Ontwikke-
lings Programma (APDF),
en, naar is gebleken, niet
tevergeefs.
Michuki heeft nu een
minderheidsaandeel in het
project. Zijn partners zijn
twee toonaangevende ho-
telbedrijven, het Ameri
kaanse Windsor Hotels In
ternational en het Aber-
crombie and Kent uit
Groot-Brittannie, die zowel
het management als de pro
motie op zich zullen nemen
Het APDF heeft het
vooronderzoek naar de
kansen van het hotel ge-
daan en wist de Barclays
Bank van Kenya (BBK) en
de Westduitse Ontwikke-
lings Ondernèming (DEG)
te overtuigen, die vervol
gens besloten geld ter be
schikking te stellen.
Het Kenyaanse hotel is
een van de 53 projecten die
dankzij het APDF in 16
Afrikaanse landen van
start zijn gegaan. In totaal
heeft de ontwikkelingsor
ganisatie 96,8 miljoen dollar
aan investeringen weten
binnen te halen. Kenya
heeft tot nu toe met 27 mil
joen dollar voor een aantal
projecten, het meest gepro
fiteerd van het APDF.
Het APDF werd drie jaar
opgericht als een project
van de ontwikkelingsorga
nisatie van de Verenigde
Naties (UNDP). Het wordt
geleid door de Internatio
nale Financierings Corpo
ratie (IFC), een organisatie
van de Wereldbank die zich
uitsluitend bezighoudt met
de ontwikkeling van de pri-
ve-sector in de Derde We
reld.
Onder de sponsors bevin
den zich de Europese Ge
meenschap, de Afrikaanse
Ontwikkelings Bank (ADB)
en andere organisaties uit
Canada, Japan, Zwitser
land en de Verenigde Sta
ten. Onlangs hebben de do
nors tijdens een bijeen
komst in Parijs nog eens 27
miljoen dollar beschikbaar
gesteld aan het APDF.
Tijdens die bijeenkomst
noemde Sir Walter Rynie,
uitvoerend directeur van
het IFC, het APDF 'een ge
schenk van God' juist nu de
regeringen in Afrika de
ontwikkeling van de parti
culiere sector benadruïcken
„Het is een vitaal element
geworden voor de realisatie
van succesvolle projecten in
Afrika", zo meende Rynie.
(IPS)
Door Dennis Gray
NA meer dan 40 jaar strijd
voor autonomie staat de
Karen-minderheid in
Burma met de rug tegen de
muur.
De etnische groep, die aan het
eind van de jaren veertig de
grote steden van Burma onvei
lig maakte en tot de buitenwij
ken van de hoofdstad Rangoon
wist door te dringen, is door
een combinatie van militaire
en commerciële tegenstand te
ruggedrongen tot steeds klei
ner wordende enclaves bij de
grens met Thailand.
Democratisering zou hun
redding kunnen zijn, maar het
staat allerminst vast dat de mi
litaire machthebbers snel
plaats zullen maken voor een
burgerregering.
De afgelopen twee jaar heeft
het Burmaanse leger de meeste
Karen-kampen langs de grens
opgerold en 28.000 Karen op de
vlucht gejaagd naar Thailand.
Het buurland, dat de Karen
vroeger min of meer steunde,
heeft inmiddels lucratieve con
tracten gesloten met de Bur
maanse regering om de bossen
van Burma te mogen exploite
ren. Aan beide zijden van de
grens zijn al honderden rebel
len om het leven gekomen bij
gevechten met de soldaten, die
vaak van man tot man worden
gevoerd.
„Historisch gezien hebben
we er nooit zo slecht voorge
staan als nu. Maar het betekent
niet het einde van de Karen-
revolutie", zegt Ba Thein, alge
meen secretaris van de Karen
Nationale Unie, zoals de ver-
Een Thaise legercommandant (rechts) schudt hier de hand van een Burmeese
Pelotonscommandant die met zijn groep in het grensgebied op zoek is naar Karen-guenlla s.
- FOTOANF
zetsbeweging zich noemt. De
KNU streeft niet naar onaf
hankelijkheid, maar wil net als
een twaalftal andere rebelle
rende etnische minderheden
waarmee zij is gelieerd meer
politieke en culturele autono
mie voor haar volk. De rege
ring in Rangoon wordt be
heerst door de Burmaanse
meerderheid.
Een van de laatste bolwer
ken van de Karen is Maner-
plaw, de hoofdstad van het ge
bied dat de Karen Kawtoolei
noemen en een van de meest
idyllische guuerrillabases die
men zich kan voorstellen. De
nederzetting is gelegen aan de
grensrivier de Moei en omge
ven door mistige heuvels. De
keurige houten huisjes met rie
ten daken herbergen twaalf re
geringsdepartementen, waar
onder die van buitenlandse za
ken, visserij en mijnbouw. De
KNU zegt over 10.000 strijd
krachten en rond een miljoen
burger-vrijwilligers te be
schikken.
- fotoanp
Bha Thein benadrukt dat de
Karen bezig zijn over te stap
pen op een meer klassieke
guerrillastrijd, waarmee zij in
hun traditionele woongebieden
in het oosten van Burma in het
voordeel zouden zijn. Een 'mo
biel hoofdkwartier' moet Ma-
nerplaw vervangen als dat in
handen van de Burmanen valt,
zegt hij. Verdere hoop vestigt
Thein op een politieke omwen
teling in Burma: „Wij staan
niet alleen. Alle mensen in
Burma vechten voor vrijheid.
Als er democratie tot stand
komt, geloven wij dat alle pro
blemen van de etnische min
derheden zullen worden opge
lost".
De militaire machthebbers
van Burma, die in 1988 niet
sontziend optraden tegen een
volksbeweging voor democra
tie, hebben getuigd van een op
merkelijke taaiheid. Verkie
zingen die zondag zijn gehou
den hebben ruime winst opge
leverd voor een partij die de
mocratisering in haar vaandel
voert en de etnische minderhe
den grotere autonomie wil
gunnen. Het is echter duidelijk
dat de militairen niet van plan
zijn de macht zomaar in han
den te geven van een gekozen
burgerregering; hoe langer de
militairen in het zadel blijven
des te slechter ziet het er uit
voor de Karen.
Door het verlies van grens-
posities zijn de Karen een be
langrijke bron van inkomsten -
heffingen op de levendige
smokkel tussen Thailand en
Burma - kwijtgeraakt. Met het
geld kochten de Karen hun wa
pens. Het 200.000 man tellende
Burmaanse leger heeft zijn ar
senalen juist kunnen aanvullen
met geld dat wordt verdiend
aan de verkoop van houtkap
concessies aan Thaise onderne
mers. Door de nieuwe zakelijke
belangen is de elite van Thai
land thans gebaat bij rust in
het Burmaanse grensgebied.
Volgens Karen-leiders is het al
voorgekomen dat Thaise mili
tairen met hun Burmaanse col
lega's hebben samengewerkt
om de Karen te bevechten.
Voordat de Thais zakelijke
belangen kregen in Burma on
derhielden zij volgens een goed
geinformeerde westerse waar
nemer in Bangkok vriend
schappelijke banden met de
Karen en hielpen zij de min
derheid haar opstand gaande te
houden. „Het kappen is de
doodsteek geweest voor de Ka
ren", zei de bron.
De 'verkwanseling' van de
Karen die westerse en Thaise
sympathisanten constateren
past in een historisch patroon.
Hoewel de Karen minstens net
zo lang in Burma wonen als de
Burmanen, zijn zij door de do
minante bevolkingsgroep altijd
onderdrukt en uitgemaakt voor
'wilden' en 'wild vee van de
heuvels'. Toen tijdens
Tweede Wereldoorlog in Ranf
oon een Japans-gezinde
ring zetelde, vochten de Kara
aan de kant van de Geallieer
den. Toen Burma na de oorloj
onafhankelijk werd van Groot-
Brittannie, werden beloften®
de bevolkingsgroep
autonomie zou krijgen 8®
schonden.
Na hun aanvankelijke su®
cessen keerde het tij voor
Karen en werden zij steeö
verder teruggedreven in
richting van de Thaise gW®
Behalve het duidelijke over
wicht van de Burmanen sp»'
den eigen zwakten hun part®
incompetentie en een zek®
corruptie onder de bejaar»
leiders; het onvermogen o®
een echte guerrilla-oorlog J
voeren; ongelijkheid in ma"
en ontwikkeling tussen
christelijke bovenlaag van
Karen en het boeddhistische®
animistische 'voetvolk'.
In 1984 voerde Rangoon fi
campagne tegen de Karen
en drie jaar later verklaar®'
regering dat zij de KNU bin»5
twee jaar zou hebben weg"
vaagd. Dat is niet gebeurd:
Karen moeten hun last
strijd nog strijden. Maar ab£
over de toekomst praten
ken de woorden 'donker
'somber' veelvuldig op.
„Ik ben 63 en ik heb
hele leven gevochten. Mijn?'
deren hebben zich nu ook bi®
revolutie aangesloten", zeg"?
Thein. „Misschien zal de
gende generatie ook nog W*
ten vechten".
(AP)
Pol
poor Hans Bos
WARSCHAU - Een Po
West-Europa bereikt,
dient grote waarderin
heeft de moeilijkste va
drempels genomen:
aanvragen van een
Het is de hypocrisie v
Westerse landen. Jare
hebben ze geklaagd d
Oosteuropeanen door
communistische overl
in eigen land werden
gehouden. Nu de bevc
op stap mag naar (ir
ogen) 'het aards par;
laten we ze er liever n
Dat leidt bij diverse ar
sades in Warschau tot
tische taferelen.
Bij de Franse ambassade
ben de naar schatting dr
vierhonderd wachtende;
eigen 'rij en-comité' opge
De samenstelling wisselt,,
ger of later komen imme
de leden van het comité a
beurt voor een visum,
twee leden wordt verwac
zijn 's nachts de wacht h
bij de ambassade. De Fr
kennen per dag slecht:
stuk of zestig visa toe
volgorde is dus uiterma'
langrijk.
Een gegadigde is verplich
dagelijks om 12.30 uur b
ambassade te vervoegen,
openlucht roepen de vert
woordigers van het
daar de namen af van
wachtenden. De lijst wore
gelijks korter: aan de ene
door de zestig gelukkige
naar binnen mogen, aan d
dere kant door het wegv
van de Polen die het niet (i
op kunnen brengen om zie
ruime week in Warschau
houden voor dat admin:
tieve akkefietje.
Er wordt met de lijst ge
meld en gehandeld, terwij
dagelijks opnieuw numrr
van de wachtenden elke
weer leidt tot het wijzigen
Door Annemarie Heijn
MEXICO-STAD - Al 1
twee maanden wac
grote delen van Mexic
de regen. De thermon
stijgt elke dag weer on
biddelijk tot boven de
tig graden. Deze hitt
kostte al aan bijna 400 r
sen het leven - vooral
deren en ouderen - en
duizenden Mexic
moesten worden behar
voor maag- en darmkl
ten. Diarree is bij deze
levensgevaarlijk.
Ieder jaar is het weer hetz
liedje. In afwachting van
genperiode - die in mei hoi
beginnen- wordt een
aantal deelstaten van M
geteisterd door extreem
temperaturen. Maar dit
houdt de droogte wel heel
aan, en zijn de tempera
ongekend hoog.
Het ergste hebben de ncx
lijke deelstaten Chihu:
Tamaulipis, Nuevo Leoi
Coahuila, de aan de wes
gelegen deelstaten Jalisc
Colima en het zuidelijke
peehe er onder te lijden.
De Machinale Veehoi
Bond verklaarde deze dee
wn tot rampgebied en v
Door Mary Dejevsky (Tim
MOSKOU - Milieude
digen uit de hele
unie zijn opgeroepen
oorzaak vast te stelle
oen ecologische ram
een politiek luchtje.
De afgelopen maand
meer dan vijf miljoer
zeesterren, een stuk o:
oerd dode zeehonden, w
sen en andere zeedierei
gespoeld aan de With
kust in het Russische
noorden.
Vele kilometers strand
Archangel, een hav
even ten zuiden van de i
H^ el' bgt bezaait
°ue zeedieren. De eers
zeesterren belandde eir
<3? J*,n storm op de
sindsdien worden met e
D dode zeesterren op d
geworpen. Naar het
rtonen de levende zei
ri ®ren die op het strant
oen aangetroffen een
maal gedrag.
v«£ °iÜangs °°k sr°u
eelheden dode krabb
