rgh
DE STFiyr
AJAX-COACH LEO BEENHAKKER:
Bart Veldkamp zoekt eigen weg
tgtng
luis
SISTENTEN
SSELHOF
DGO
OtUU® MSCHllS <§s Zgd.
ïari 1990
i/ij
50 uur.
welkom
EJ Terneuzen.
LISSABON (ANP) -
Leo Beenhakker heeft
het vak op de harde
manier geleerd. Begon
nen bij de amateurs
van Epe een kwart
eeuw geleden. Met
kleine stapjes via onder
andere Veendam en
Cambuur bij Real Ma
drid en Ajax uitgeko
men.
Vet contract
Evenwichtig
MDGO,
Element
World Cup
schaatsen
Davos
Fiets
.50
.75
.00
.00
1.30
.50
1,50
5.00
§.50
,70
J,60
1,00
3.50
t.80
4.30
Ê550
1,10
750
7.00
0,20
1,50
450
16,10
57.00
0,00
17,10
56,70
57,70
58,50
57,00
35,80
31,80
1.78
80,00
77,20
15,20
36,10
75,00 d
74,40
63,20
57,00
42/01
3554
amor, brands
66
65
amor.tel.tol
44*
43%
amococorp
52*
52
asarcoinc.
32*
32
tothl. stool
18*
17*
booing co
61*
50
can.pacific
22*
21
chevron
66*
64%
Chrysler
18*
18%
Citicorp
27*
27
cons.odlson
27*
26%
digitequipm.
87
84%
dupont nemours
125
123%
eastman kodak
42
40
exxoncorp
49
47%
ford motor
45
43%
gen. electric
64*
63
gen. motors
43*
41%
goodyear
43*
42%
hewlett-pack.
46
45%
int. bus.mach.
99
97%
int.tel.tei.
56*
55%
kim airlines
25
24
mcdonnell
62*
61%
merckco.
77
75%
mobil oil
59
58
perm central
27
26%
philips
24*
23%
primer ica
29*
28
royal dutch
75
73%
sears roebuck
38
38
sfe-south.pac.
19*
19%
texacolnc:
57*
55%
united brands
17*
17
united techn.
54
52%
westinghouse
74*
73%
whitman corp
28*
27%
woolworth
63*
81%
Goud
Inkoop
25.020 parte
Verkoop
25.520 perky
Zilver
Inkoop
290 perky
Verkoop
i
360 per ij
vk vorige koers
sk slotkoers gisteren
a laten
b bieden
c ex claim
e gedaan /bieden
d ex dividend
f gedaan/later
g bieden en ex dividend
h laten en ex dividend
k gedaan en laten ex dividend
I gedaan en bieden ex dividend
40,00
1125
1,00 a
1,30
37,50
900
1,20 a
1.Ó0
140,00
484
5,20
3,80
130,00
767
0,10
1,00 a
135,00
407
3,00
5,00
60,00
377
0,20
0,80
235,00
420
0,50 a
0,05
120,00
676
1,60
1.00
120,00
410
6,00
5,00
290,00
1632
10,50
'4,00
295,00
518
6,60
1.50
300,00
495
2,90
0,80
300,00
381
7.80
4,00
280,00
499
0,20
0,90
285,00
482
0,30
1,70
295,00
1267
0,90
5,00
300,00
638
2,10
8,50 b
290,00
579
2,40
6,00
295,00
617
3,90
8,50 b
300,00
392
5,30
11,00
310,00
495
13,00 a
1750 b
280,00
1048
3,50
5,50
80,00
366
1.00
0,30 b
80,00
1022
5,70
3,80
90,00
479
2.1Q
1.40
75,00
502
0,40
150
80,00
657
1,80
3.70
75,00
458
2,90
4,00
80,00
361
3,00
10,00
45,00
554 -
150
50,00
416
1.50
0,80
50,00
603
2,80
450
100,00
500 4
2,90 a
3,00
100,00
500
2,95 a
2,90
70,00
1031
5,10
3,40
75,00
603
4,10
3,30
70,00
347
1,20
1,50
45,00
2487
1,50
0,70
45,00
1167
3,80
350
50,00
454
1.60
150
45,00
802
0,30
0,80
42,50
625
1,30 a
1,601
45,00
1702
2,20
2,90
140,00
464
4,00 a
2,00
150,00
756
3,70
2,80
140,00
727
0,70
1.70
135,00
428
2,00 a
2,50
140,00
435
3,00
4,50
0,50 a
160,00
573
1,40
I -multi bedden gordijnen tapijt
Op kwaliteit kunt u rekenen
'Spelers met benen op grond'
Leo Beenhakker: „De Ajax-school, met al zijn positieve
punten, zit toch een beetje te veel op de lijn van de raspaard-
jes. Zulke talenten zijn verrukkelijk, maar wij kunnen niet
zonder werkpaarden die we even hard nodig hebben en die
ik evenzeer bewonder. Het is eigenlijk altijd nodig geweest
verdedigers te kopen".- - fotoanp
Een succes-trainer volgens
het modewoord. Vlotte
prater, altijd prominent
aanwezig, maar ook de
man die zonder aarzeling
dr. Frantisek Fadrhonc en
Rinus Michels de vaders
Ivan zijn' trainersleven
1 noemt.
I De 47-jarige coach gaat geen
I confrontatie uit de weg. Slaat
I zijn 'kinderen' en gebruikt de
I verbale kastijding. Uit liefde,
voor zijn en hun vak, uit nood-
k, omdat alleen de harde
hand vormt.
Beenhakker, een half jaar na
[het begin van zijn tweede pe-
riode bij Ajax, in een lange mo-
og over zijn werk bij de
dub die volgens traditie talent
produceert. „Er zijn mensen die
:t is komen aanwaaien en een
halve meter boven de grond
[zweven. Ook voetballers. Mijn
taak is mijn mensen met twee
benen op de grond te krijgen en
[te houden.
Tegenwoordig is dat moeilijker
dan vroeger. Ik kan en mag het
I die jongens niet verwijten. Zij
I verkeren in de omstandigheid
dat zij op jonge leeftijd een vet
contract voor een aantal jaren
ie zak hebben. Zij zouden
zijn als zij de kans niet
[grijpen die Ajax hen biedt om
niet het risico te lopen hen voor
|een heel klein zakje centen
kwijt te raken.
Leo Beenhakker: „Ik zit bij Ajax ook wel eens een hele dag achter mijn bureau, maar ik ben zo gelukkig als een kind als ik
de volgende dag weer op het veld sta" - fotoanp
Daardoor wordt het hen niet
gemakkelijk gemaakt in de
eenvoudige werkelijkheid te
blijven. Je kunt, omdat zij zo
goed betaald worden, wel wat
meer van hen vragen. Dat doe
ik dan ook. Inzet en bezieling
hebben namelijk niets met
leeftijd te makea Het is zoals
de Engelsen het zeggen: 'Als je
goed genoeg bent, ben je oud
genoeg ook'.
Een speiler als Roy kan het na
twee mislukte passes niet ma
ken op een graspolletje te wij
zen. Dan word je belachelijk.
Bergkamp is fantastisch, die
kan alles, maar ik moet hem le
ren dat hij op meer dan vijftig
procent van zijn capaciteiten
speelt. Witschge is het niet met
mij eens. Maar hij moet in het
goede spoor lopen, het elftal is
belangrijker dan het individu.
Ik wil dat hij beter speelt voor
het elftal. Daarom heb ik sim
pelweg het conflict gezocht. Ik
weet het, dat soort dingen ge
beurt wel eens ongenuanceerd.
Maar ik heb het gedaan en het
heeft gewerkt. De reactie is
goed. De ogen zijn open gegaan
en het zal nog wel eens gebeu
ren bij de één of de ander, of
dezelfde.
Ik heb niet als enige
Witschge de oren gewassen.
Jan Wouters heeft hem ook he
lemaal platgebrand. Maar na
een paar weken is Wouters
hem wel thuis gaan opzoeken
om met hem te praten. Daarna
zei hij tegen mij: „Trainer, hij
heeft ervan geleerd. Ik trou
wens ook". Een fantastische
aanvoerder. Je kunt je spelers
in het diepe gooien, maar je
mag niemand laten verzuipen.
Het is te gemakkelijk die jon
gens de schuld te geven. Je mag
je misschien ook afvragen of zij
niet het slachtoffer zijn van een
beleid bij Ajax, dat mogelijk
uit nood geboren is. Wij zijn se
rieus bezig met het jeugdbeleid.
Doen wij het misschien niet
goed? De stroom talent loopt
nog door zoals het altijd ge
weest is. stt,ewao.«
De kracht van Ajax is de
creatieve voetballer. Die komt
er nog steeds. Maar het aantal
verdedigers van niveau is be
perkt. Te beperkt. Dat weten
wij. Ik heb dat probleem op ta
fel gegooid in gesprekken met
de jeugdtrainers. Wij zijn er
nog niet uit. Wij zoeken.
Deze generatie is anders dan
de vorige. Ik wil niet zeggen
slechter of beter. Toen Taha-
mata bij Ajax kwam, wilde hij
overal invliegen. Je moest hem
ervan overtuigen dat hij ook
zijn rust diende te nemen, om
dat hij anders in de kortste ke
ren zou zijn opgebrand. Bij het
Nederlands elftal zo'n vijf jaar
geleden was het precies het
zelfde. Rijkaard, Gullit, Van
Basten, Koeman, Kieft, Vanen
burg,'zij wisten van geen op
houden, maar er is natuurlijk
wel een einde. Je moest ze leren
hun rustperiode te nemen, om
te voorkomen dat zij zichzelf
kapot zouden spelen.
Als ik het vergelijk met mijn
eerste periode bij Ajax: toen
moest .ik van de tien spelers
met kwaliteit er zeven afrem
men en drie een duwtje vooruit
geven. Nu moet ik er vier af
remmen en zes opduwen. Dat is
het verschil. Maar het is geen
verschijnsel dat je alleen in
voetbal tegenkomt, je ziet het
in de hele maatschappij. De
verhoudingen liggen anders.
Daar maak ik mij zorgen om.
Het gebeurt echter niet alleen
in De Meer. Ik hoor en merk
het ook uit Enschede en Eind
hoven.
Geen speler kan zeventig
wedstrijden in een seizoen alle
maal zonder pijn spelen. Maar
van de vorige generaties zul je
Wouters en Blind, Gerets, Ler-
by, Pettersson en Larsson nooit
daarover horen klagen. Dan
kom je toch weer bij de jeugd
opleiding uit.
Ajax streeft naar een zaterdag
elftal dat in de top van de Ne
derlandse competitie kan mee
doen. Ik vind dat geweldig, een
filiaal in eigen huis. Het zou
toch fantastisch voor die jon-
-gens zijn meteen na de junio-
rentijd tegen Noordwijk en
IJsselmeervogels, Spakenburg
of ACV te voetballea Laat hen
maar ondervinden wat het is.
Zij moeten merken wat zij
kunnen, ik moet hen aanleren
tot het uiterste te gaan.
In Spanje is een voetballer
van negentien, twintig volwas
sen. Omdat het voetbalklimaat
verschilt. Als zestienjarige
speel je nationaal. Stel je voor,
zestien jaar, een uitwedstrijd
naar Bilbao. Negen uur in de
bus, overnachten in een hotel.
Real Madrid mag bij Bilbao
niet verliezen.
De confrontaties tussen de
junioren van Barcelona en
Real staan al dagen van te vo
ren in het middelpunt van de
belangstelling. Zowel uit de
eigen kring als van buitenaf.
De spelers leren dus al heel
jong met druk om te gaan. Zij
worden uitgeleend aan de filia
len in de tweede divisie, met
een keiharde promotie- en de-
gratieregeling. Als je dat als
negentienjarige meemaakt, sta
je zonder bescherming. Moet je
het helemaal zelf doen, weet je
precies wat er aan de hand is.
De doorsnee jonge Spaanse
voetballer is eerder als profes
sional bezig en er is natuurlijk
het punt dat voetbal een goed
middel is om je maatschappe
lijke positie te verbeteren.
Als je die voetbalscholing hebt
gehad, ben je op je twintigste
evenwichtig en rustig. Wij pra
ten wel over onze huidige jonge
generatie die zijn zwakheden
soms toont, maar waren Van
Basten, Rijkaard, Gullit en Va
nenburg op die leeftijd ook niet
kwetsbaar en wispelturig?
De situatie met Spanje is zo
moeilijk te vergelijken. On
danks dat betere klimaat voor
de professionele voetballer en
de trainer toch zonder spijt
weggegaan? Zeker. Aan het be
gin van een nieuw decennium
kijk je terug. Het zijn fantas
tisch rijke jaren geweest. Ajax,
Zaragoza, Volendam, Neder
lands elftal, Real Madrid en
weer Ajax.
Wat kan een trainer zich
meer wensen. Drie jaar Real is
toch een geweldige periode in
de loopbaan van een trainer.
Voor erkenning, aanzien, pres
tige. Het is een unieke club. Een
perfecte organisatie, maar op je
eigen terrein heb je je zelfstan
digheid. Het geld wordt door
jou besteed. Het gaat niet om
kleine bedragen. Dat is een
druk.
Real is de beste club die ik ken,
AC Milan is goed op weg. Ajax
is aan het werk, maar het zal
altijd kleinschaliger blijven.
Omdat je in Nederland, mis
schien PSV uitgezonderd, nooit
over de benodigde financiën
kunt beschikken. Daarvoor heb
je in ons land toch de steun van
een multi-national nodig.
Het betekent niet dat het bij
Ajax minder leuk is. Ik had bij
Real kunnen blijven, er is veel
over gesproken en gefiloso
feerd. Ik mocht de functie zelf
invullen, trainer-coach, tech
nisch directeur. Het is op een
koninklijke manier besproken,
wij zijn het er toch niet over
eens geworden.
Bij Ajax doe ik dus zowel het
een als het ander. Al ben ik tot
november voornamelijk met
het eerste elftal bezig geweest.
Het was op dat moment het be-
langrijkste. Nu is de tijd ook
heel diep te graven in de jeugd
opleiding. De Ajax-school, met
al zijn positieve punten, zit toch
een beetje te veel op de lijn van
de raspaardjes. Zulke talenten
zijn verrukkelijk, maar wij
kunnen niet zonder werkpaar
den die we even hard nodig
hebben en die ik evenzeer be
wonder. Het is eigenlijk altijd
nodig geweest verdedigers te
kopen. De vergelijking in de
eigen school tussen aanvallers
en verdedigers valt altijd uit in
het voordeel van de aanvallers.
De verhouding ligt scheef.
Het zou dus kunnen betekenen
dat de jeugdopleiding niet com
pleet is, toch niet helemaal ge
perfectioneerd. Mijn zorg is het
ene te houden en het andere er
bij te krijgen. Er moet iets ver
anderen, wij zoeken heel druk
naar de oplossing. Ik ben ge
lukkig dat wij nog ieder jaar
'goede voetballers kunnen
voortbrengen. Op die traditie
moeten yij zuinig zijn".
i die al een tijdje niet meer
n, maar wel weer aan de
inderdagen van
lindatum: 1 februari 1990.
ateriaal. De studiekosten
eltelijk vergoed worden door
irmatie krijgen bij:
tel. 013-359055.
DAVOS - Bart Veldkamp
is in zijn eer aangetast.
De 22-jarige Hagenaar voelt
zich namelijk geen vijfde wiel
aan de wagen En toch wordt
hij sinds de nationale af
standskampioenschappen als
zodanig beschouwd. Immers,
slechts het gegeven dat Ge
rard Kemkers zich terugtrok,
maakte voor Veldkamp auto
matisch de weg vrij naar de
viermans-EK-ploeg voor vol
gend lang weekeinde (vanaf
vrijdagavond) in Heerenveen
Een tuimeling op de mijl 's za
terdags sloeg Veldkamp uit
het selectie-klassement. En in
feite uit de 'Europese race'.
De twee jaar geleden uit het
marathon-wereldje overge
stapte Veldkamp ergerde zich
aan de perscommentaren.
„Wat, ik een geluksvogel? Ben
)e helemaal betoeterd. Ik hoor
gezien mijn resultaten tot nu
toe dit seizoen op het EK
muis", zo valt Veldkamp uit
m het Zwitserse Davos, waar
hij vandaag en morgen deel
neemt aan de World-Cup-
wedstrijden.
Een laatste, in
ternationale test voor het ge
vecht om de schaatskroon van
het oude continent. Aangeno
men mag worden dat er in
Heerenveen een nieuwe
schaatskoning zal opstaan.
Een opvolger van titelverde-
mger Leo Visser, die samen
met Ben van der Burg, Tho
mas Bos en dus Veldkamp de
vaderlandse EK-ploeg vormt
en die zelf aangeeft op de
lange afstanden door te wei-
mg training te veel aan in-
loud te kort te komen om een
succesvolle gooi naar prolon
gatie te kunnen doen. En juist
®P die vijf en de tien kilome
ter voelt Bart Veldkamp zich
m zijn element. Dat wil hij
toet alleen morgen in Davos
wOO meter) bewijzen, maar
feker op het EK. De Zuidhol-
Jander, die in het hoogge-
Bart Veldkamp: „Vallen hoort bij het schaatsen"
bergte op de fiets zijn man
netje staat, zoekt eerherstel.
Niet voor zichzelf, maar voor
de in zijn ogen onredelijk rea
gerende wereld buiten de
kernploeg. „Vallen hoort bij
het schaatsea Dat weet toch
iedereea Waarom wordt er
dan over mijn NK afstanden
zo moeilijk gedaan? En zo
lang nagezeurd". Veldkamp
kijkt verongelijkt. Is ook niet
de gemakkelijkste. Stippelt
zijn eigen weg uit. Eist slechts
begeleiding op afstand.
fotoanp
„Misschien speelt dat wel
mee. Vanaf mijn twaalfde ben
ik reeds in de sport louter
voor mezelf bezig. Goed, mijn
vader adviseerde me in die
tijd nog. Leerde me vooral
naar mijn eigen "lichaam te
luisteren. En niet blindelings
aanwijzingen van al die zoge
naamde schaatskenners op te
volgen. Als je ziet hoeveel jon
gens daaraan kapot gaan,
daar gruwel ik van. Nee, laat
mij maar met rust. Ik weet
wat ik niet en wel moet doén".
door Rob van Deursen
Het klinkt aan de rand van de
natuurijsbaan van het in het
sneeuwwit gehulde, zonnige
Davos parmantig. Mischien
zelfs eigengereid. Maar luidt
de uitspraak niet dat topspor
ters lastig mogen zijn. Moeten
zijn ook. Veldkamp onder
schrijft deze stelling in ieder
geval volledig. Wijst op zijn
6.59.96 op de vijf kilometer in
Skiën, half december vorig
jaar. De een na snelste race
(de Amerikaan Eric Heiden
was eind jaren '70 ooit sneller)
op die afstand op het vaak
spijkerharde natuurijs in
Noorwegen. „Ik ben nog wat
te wisselvallig. Daar in Skiën,
dat was een ideale race voor
mij. Ik voelde totaal geen ver
moeidheid. Verlangde na een
bocht reeds naar de volgende.
Ik kreeg vleugels. Alleen,
zulke momenten maak je in
een seizoen slechts twee of
drie keer mee. Dat is bekend.
Krijg ik zo'n geweldige be
vlieging hier in Davos of lie
ver natuurlijk tijdens het EK
in Heerenveen, dan zit ik ge
ramd. Heb ik alle kritiek di
rect weerlegd. De omstandig
heden in Davos zijn in ieder
geval prachtig. Er ligt de laat
ste dagen een perfecte ijs
vloer".
Veldkamp mag dan een
schaatser zij n die het liefst to
taal op zichzelf vertrouwt,
van een ding heeft hij ver
schrikkelijk veel spijt. En dat
is zijn deelname aan de mara-
thonzesdaagse. De tempobeul
overschatte toen de kracht -
en dan zeker tijdens de finale
in het Thialf-ijsstadion, met
8000 man op de tribunes - van
de in zijn lichaam aanwezige
Bart Veldkamp: „Ik volgde nooit blindelings aanwijzingen op van al die zogenaamde schaatskenners. Als je ziet hoe
veel jongens daaraan kapot gaan, daar gruwel ik van. Nee, laat mij maar met rust. Ik weet wat ik niet en wel moet
doen". - fotoanp
afweerstoffen tegen de in Ne
derland heersende griepgolf.
Het gevolg was dat Wj tijdens
het trainingskamp van de
kernploeg rond kerstmis in
Inzeil onder de wol moest dui
ken. „Dat doen we dus vol
gend seizoen anders", stelt de
pur sang 'Hagenees' vast.
„Toch houd ik van de mara
thons. Deelname aan dat cir
cus heeft me als schaatser ook
gevormd. Vroeger was ik een
ietwat verlegen ventje. Wilde
presteren wat een ander pres
teerde. Als iemand de sprint
in 44 seconden deed, moest en
zou ik dat ook. En dan had ik
een 47'er als snelste tijd staan.
Snap je dat nou? Veel te gek.
Te wild ook. Huilen geblazen
als het niet lukte. Ik kon maar
niet begrijpen dat ieder zo
zijn eigen aanleg heeft. Ik
zocht de perfectie om me ten
opzichte van de buitenwereld
waar te maken. Dan was ik
iemand. Ik, dat toch verlegen
knulletje. Nu ben ik veel zelf
verzekerder. Komt ook door
dat ik een aantal marathons
won. Inderdaad, toen bete
kende ik wat. Dat gaf me het
laatste, benodigde zetje".
In dat proces speelde de fiets
eveneens een zeer belangrijke
rol. Veldkamp, die in de zo
mer voor enkele maanden
deel'uitmaakt van de A-ama-
teurploeg van de wielervere
niging Breda, kreeg een
broertje dood aan lopen. En
speciaal aan het zwoegen op
zijn twee onderdanen in het
duingebied van Loosduinen
bij Den Haag. Al vroeg voelde
Veldkamp aan dat die wijze
van training voor hem niet de
juiste en beste was. In het te
gendeel zelfs. „Joh, je werd er
gek van. Springen van de ene
voet op de andere en rennen
tot al je spieren bol stonden
van de zure rottigheid. Snel
hadden mijn vader en ik door
dat fietsen voor mij veel ge
schikter was. Toen werden we
compleet voor gek verklaard.
Nu valt de fiets niet meer weg
te denken in de schaatstrai-
ning. Ja, zo gaat dat. Eerst
moeten er twee bij wijze van
spreken voor krankzinnig
verklaard worden en een paar
jaar later ben je, wat overdre
ven gesteld, plotseling heilig.
Ach, ik moet daar nog wel
eens om lachen. Zoals de men
sen rond De Uithof in Den
Haag achter hun handen ons
uitlachten. Van mij mocht
het, hoor. Ik trok me er niets
vanaan. Gelukkig maar".
Bart Veldkamp voelde zich
toen als teenager niet in zijn
eer aangetast. Nu, in Davos na
de Nederlandse afstandskam
pioenschappen wel. Voor hem
wordt het hoog tijd om de za
ken recht te zetten. Als debu
tant vorig seizoen op het WK
in Oslo (tiende in het eind
klassement) mocht hij aan het
internationale schaatswerk
reeds proeven. Davos dit
weekeinde vormt voor hem de
aanloop naar het Europese ti
telgevecht. In Heerenveen wil
hij zich revancheren. Anders
heet Bart Veldkamp geen
Bart Veldkamp meer. „Zet
dan maar Lulletje Rozewater
neer in plaats van mijn
naam", klinkt het strijdvaar
dig.
