|Heerlijk huiveren bij Jack the Ripper
VERONICA BRENGT MINI-SERIE COMPLEET OP ÉÉN AVOND
Pauline en Ivo
h door dirkvellenga
BRT durft serie over
incest-zaak niet aan
Bredanaar Tom Molenaars bemiddelt in kunst
ZATERDAG 18 NOVEMBER 1989
Humanisten als
humoristen
op Nederland 3
Demonisch
I HILVERSUM - Ik raad u aan vanavond van 22.10
I tot 01.25 uur vrij te houden voor Veronica en Jack
the Ripper.
Kennis
Hysterisch
'HET BEGINT IN ZO'N BEDRIJF VAAK MET: BAH, KUNST'
f^gemeester
Inrichting
Begeleiding
Door onze correspondent
BRUSSEL - In het Vlaamse
omroepwereldje dreigt een
stevige rel te ontstaan rond
een mini-serie over incest,
waarvoor het script is aan
geleverd door de bekende
Vlaamse schrijver Paul
Koeck.
De dienst Drama van de BRT
durft uitzending van de mini
serie niet aan, omdat er in het
stuk te duidelijke linken zou
den zijn gelegd naar twee ge
ruchtmakende incest-zaken in
Antwerpen en Brussel.
Paul Koeck, die met de BRT
duidelijke afspraken had over
het thema en die aan zijn serie
drie maanden heeft gewerkt,
heeft van de BRT geen frank
vergoeding ontvangen. Volgens
de omroep heeft Koeck in zijn
scenario te veel verwijzingen
verwerkt naar de Antwerpse
notaris X, die ervan wordt ver
dacht jarenlang zijn twee min
derjarige zoontjes sexueel te
hebben misbruikt.
Ook toen Koeck de 'notaris
had vervangen door een afge
vaardigd beheerder van een re
derij en de twee jongetjes door
een meisje, bleef volgens de
omroep het geval-X te herken
baar. Maar Koeck weigerde
verdere toegevingen en ver
koos zijn script terug te nemen.
Welke miniserie de BRT in
de reeks 'Made in Vlaanderen'
nu uit gaat zenden is nog on
duidelijk. In elk geval weigert
Koeck, die wel vaker scripts
schrijft voor de BRT, een ver
vangend stuk te maken.
ZATERDAGI
)VEMBER1989
Slj: De Muur wordt afgebroken. Weg met het IJzeren Gordijn.
S5: Berlijn maakt historie. Prachtige tijden voor de media. Al
ii;;;:;; leen het NOS-Journaal werd er een beetje zenuwachtig vaa
Sij Amerikaanse tv-ploegen installeerden zich bij de Branden-
:i:| burger Tor, waar je de opwinding zo uit de lucht kon pluk-
Jïi ken. Het Journaal aarzelde en kwam uiteindelijk op de
Sjiji proppen metPauline Broekema.
ïi: De kijkers hadden het gevoel dat ze erbij waren, toen de
Si: Oostduisters snikkend en nieuwsgierig uit hun gevangenis
kwamen. Maar ze warén wel aangewezen op buitenlandse
zenders. Pauline Broekema maakte interviewtjes met men-
sen die zeiden dat ze het niet konden geloven. Ze zeiden al
ii;;!; lemaal hetzelfde. Zoals ze een week eerder allemaal tegen
;jW: Pauline zeiden dat ze afwachtten en de regering nog hele-
•S:::: maal niet vertrouwden.
De aanpak van het Journaal werd donderdagavond bekriti-
;jj:j;ij seerd in 'Lopend vuur' op Nederland 3. Waarom heeft de
jijijij; NOS geen geroutineerde reporters die met een grote kennis
j;j;j;j; van zaken, bij de Muur, de kijker informeren over wat niet
te zien is? Waarom kregen we de ene DDR-deskundige na
;j;j;j;j de andere te zien die niks te vertellen had? Aan dat laatste
;j;jij;j verschijnsel maakten Koot en Bie zondag gelukkig al een
einde.
jijijij; In RUK probeerde Jan Lenferink uitspraken over het Jour-
jij; jiji naai te ontlokken aan Hugo van Rhijn, die nu in dienst is
ijijijji van TV-10 en dus thuis moet blijven. Hij wilde niet natrap-
j;j;j;j pen en geen uitspraken doen over de baas van het Journaal,
jijijij Gerard van der Wulp. We mogen haast wel aannemen dat
ijijiij zijn oordeel negatief is, want lof had hij best kwijt gekund
jjijiji zonder last te krij gen.
ijijiji Er waren gelukkig actualiteitenrubrieken die hun kans ro-
i;i;j;; ken. Televizier van de AVRO kwam maandag met de Vopo
jijijij die ooit over de Muur sprong en nu weer een kijkje kwam
nemen. Er werd een Oostduits gezin gevolgd dat voor het
SS eerst een dagje door mocht brengen in West-Berlijn. Achter
het Nieuws bezocht een Nederlandse vrouw die lang gele-
jijijiji den uit idealisme naar Oost-Berlij n was gegaan.
Als je met je camera en microfoon op stap gaat moet je vol
ledig op de hoogte zijn én de juiste vragen stellen. Wie zich
daar niet aan stoort is Ivo Niehe, die deze week weer op reis
ging en ook nog een boekje publiceerde over de beroemdhe
den die hij had mogen interviewen in eerdere programma's,
jijijiji Zondagavond viel Sonja hem, overigens uiterst vriendelijk,
jiSiji aan: waarom schrijf je nu achteraf in dat boekje hoe je wer-
jijijij kelij k over de geïnterviewden denkt en heb j e j e kritiek niet
jijijij laten doorklinken in je vragen? Ivo moest bekennen dat de
ijjijij opmerking van Sonja hout sneed. Hij kon niet beloven dat
jjijj; hij z'n nieuwe serie anders aan zou pakken, want die was
jijijiji allang opgenomen.
j-jji' Dinsdagavond zagen we Ivo Niehe een bezoek brengen aan
jjijj een blinde fotograaf in Joegoslavië. Dat leverde ook zonder
jjijj kritische vragen een mooi kwartiertje op. De man hóórt
jjijj waar zijn object zich bevindt en maakt uit de stem van het
jjjji 'slachtoffer' op met wat voor mens hij te maken heeft.
Ook liep Ivo rond in het huis van Greg Lemond. De wielren
ner was uiterst vriendelijk, maar waarom stelde Niehe geen
jjijj vragen over de ruzie met Hinault, over doping, over Le-
jijijij monds droeve periode bij de Nederlandse PDM-ploeg? U
;jjj weet het al, de stekeligheden lezen we straks in het tweede
ijjij boekj e van Ivo Niehe. Jammer van zo'n mooie kans.
Van onze rtv-redactie
HILVERSUM - Het Huma
nistisch Verbond gaat op de
lossere toer. Op vier zonda
gen, vanaf morgen, zendt
deze zendgemachtigde vier
vrolijke programma's uit
met een thema, getiteld
'Waar zijn we nou mee be
zig.' Het gaat om scènes, lie
deren, sketches, dialogen en
vraaggesprekken, onder
broken door een tamelijk
serieuze deskundige. Maar
alles bij elkaar kunnen we
stellen dat het Humanis
tisch Verbond cabaret wil
maken.
Het Humanistisch Verbond
heeft profs in het genre inge
huurd, zoals de genoemde Flo-
russe en Gratama, maar ook
Hetty Heytink, Erik van Muis
winkel, Ankie van 't Hof en
Elsje de Wijn.
De eerste aflevering begint
met de oudste paalzitter van
Nederland (Fred Florusse) die
praat met een andere oude man
(Rients Gratama). In de vol
gende sketch zien we kroon
prinses Willem Alexander (ge
speeld door een meisje), die po
seert voor een beeld dat zijn
moeder de koningin, (gespeeld
door een wat nichterige heer),
van hem maakt. Het hooggebo
ren paar maakt heibel, want
Alexander wil democratisch
gekozen worden en dat vindt
Beatrix onzin.
Een man moet van zijn
vrouw naar de hoeren omdat
hij zeurt dat dat zo'n grensver
leggende uitdaging zou zijn,
maar hij durft eerst niet. Ze
sleept hem naar de Walletjes
nen. Daarom zijn de vage sig
nalementen niet met elkaar te
verenigen.
Hij krijgt steun van een hel
derziende die regelmatig door
de Queen geraadpleegd wordt.
In het eerste uur van de mini
serie zien we een fantastische
scenè. Het lot wil, met zijn
voorkeur voor ironie, dat in die
tijd 'Dr. Jekyll en Mr.Hyde' op
de planken wordt gebracht, het
klassieke verhaal van de we
tenschapper die, dorstend naar
kennis, een drank uitvindt
waarmee hij een bevrijd mon
ster wordt.
Op het toneel neemt de acteur
die Jekyll uitbeeldt (een
krachtprestatie van Armand
Assante) de toverdrank in, ter
wijl de helderziende en de in
specteur kijken met de rest van
de schouwburg. Een demonisch
gelach dat niet te stuiten lijkt,
scheurt zich los uit de stem van
de acteur. Zijn gelaat wordt
gruwelijk veranderd. De rol
wordt zo overtuigend gebracht,
dat de voorste rijen van de
schouwburg weg willen lopen.
Hoe kunt u die rol spelen?
wil de inspecteur van de acteur
weten die hem vertelt dat hij
mensen gadeslaat. Heeft hij
dan Jack the Ripper gezien en
zo ja, waar? De helderziende is
helemaal over zijn toeren. Hij
ziet twee gezichten die, samen
gevoegd, tot het gezicht van de
moordenaar moeten leiden,
maar de twee basis-gezichten
waaieren uit. Dit zijn scènes
waar je als kijker de adem van
gaat stokken.
Voor iedereen die houdt van
de spelonken van de menselijke
geest, die verliefd is op mense
lijke monsters, is 'Jack the Rip
per' verplichte kost. En wie
voor de zoveelste keer beves
tigd wil krijgen hoeveel beter
het Britse televisie-drama is,
kan niet beter doen dan die za
terdagavond voor het scherm
te gaan zitten. Een oplossing
wordt niet gevonden. Het slot is
open, en zo hoort het ook, want
Jack the Ripper is immers
nooit gevonden. Doe alle lam
pen uit, stook de open haard op,
zet een kaars of een walmend
oliepitje klaar, neem een bran
dy, trek de hond op schoot. En
stort u op het mes van een kun
stenaar in de misdaad.
maar op zijn atelier zit, dan
denk ik: 'Laat maar zitten'. De
kunstenaar moet zichzelf een
probleem stellen. De spanning
die er is als er een verhaal aan
een werk ten grondslag ligt,
moet voelbaar zijn. Kunst om
de kunst hoeft voor mij niet."
Tom Molenaar.s organiseert
bij iedere expositie een dialoog
tussen kunstenaar en publiek,
geleid door een kunsthistori
cus. Ook een deel van het 'de
kunst naar de mensen toebren
gen'
„Ja, het is een heel directe
manier om dingen van de kun
stenaar te weten te komen.
Iedereen heeft wel vragen, en
tijdens een dialoog voelen men
sen zich voldoende op hun ge
mak om die vragen ook te stel
len. Het is vaak verrassend
voor de kunstenaar zelf, en
voor mij."
De volgende expositie betreft
Anton Heyboer. Ga je nu over
op de grote namen
„Ik wil kwaliteit. Dat zit
vaak in niet bekende kunste
naars, maar met alleen idealen
kom je er ook niet Je moet die
grote namen wel binnen probe
ren te halen, wil je iets van lan
delijke bekendheid krijgen.
Heyboer is voor mij een fantas
tische etser."
„De galerie is voor mij het
belangrijkste, maar het ver
dient het mffiste. Iedereen
denkt dat er veel geld mee te
verdienen valt, maar het duurt
heel lang voor je iets opge
bouwd hebt. De educatieve
poot (lezingen en cursussen)
moet uiteindelijk zelfstandig
worden. We zijn nu ook bezig
met het organiseren van kunst
reizen, dat gaat daar dan ook
onder vallen. De geplande twee
cursussen zijn inmiddels al uit
gebreid naar vijf, vanwege de
enorme belangstelling. We ge
ven lezingen^over Van Gogh, in
samenwerking met de Cultu
rele Raad Zuid-Holland, zowel
in Brabant als in zes plaatsen
in Zuid-Holland. Het breidt
zich steeds verder uit. Er zijn
eindeloze mogelijkheden, ik
heb nog zoveel ideeën
Fred Florusse.
- FOTO GER DIJKSTRA
en gaat dan zeuren als hij de
smaak te pakken heeft. De
hoogleraar in de psychologie
Piet Vroon praat relativerend
over de mens in het groter ge
heel praat. Er zijn thans 100
miljoen diersoorten, maar er
zijn er 500 miljoen geweest
Uitsterven, is dus de regel, zegt
Vroon.
De tweede aflevering (26 no
vember) gaat over de voort
planting en de mysteries rond
dood en leven. Dezelfde struc
tuur wordt gehandhaafd als bij
de eerste aflevering. Veel sket
ches en af en toe een serieus
woord, deze keer van hoogle
raar in de ethiek Heieen Du-
puis. De scènes zijn een stuk
harder en brengen onder meer
de absurditeit in beeld over het
verschil in theorie en praktijk.
Samenstellers Rob van der
Linden en Fred Florusse vin
den dat humanisten ook best
humoristen mogen zijn. De vier
afleveringen zijn ook bedoeld
om het imago van het Huma
nistisch Verbond enigszins te
veranderen. De serie heeft veel
geld gekost en het Verbond
moet het de komende tijd zui
niger aandoen, maar over
weegt toch op de ingeslagen
weg voort te gaap.
na nog meer boven de aarde
Prinsenbeek bekijkt Alma
iet zichtbare weerzin de fo-
ioliviaanse Mensenrechtenco-
haar gevraagd om in Neder-
rtellen wat er in Bolivia ge-
Jia: „Mijn persoon is verder
langrijk. Het gaat hief, ;pm een
felijke schending van mensen-,,,
>at moet internationaal aange-
rden".
eerste autopsies van de La
[een blijkt dat de gevonden
resten afkomstig zijn van ge-
iie tussen 1964 en 1988 gestor
en zijn, deels doodgeschoten,
normale weg, dat wil zeggen
ig of door verzwakking ten
i het barbaars regime in de in-
Ja Granja. Het gaat om jonge-
tot 24 jaar.
twoordelijke man voor het ge-
'ezen in Santa Cruz is kolonel
Hij verklaart het willekeurig
;n vermoorden van gevangenen
:rhaal dat de politie de samen-
et beveiligen. Kolonel Fernan-
2 oktober tegenover de Boli-
'-ant El Dia: „Het is een struc-
jbleem, een vicieuze cirkel: de
ït de verplichting om de veilig-
haar burgers te garanderen en
om rehabilitatie-centra inge-
s de capaciteit is niet voldoen-
komt de politie onder steeds
k om rust en orde te bewaken,
verklaart de reden van onregel-
len zoals in La Granja".
volg van de ontdekking van de
it 'onregelmatigheden' zijn on-
geïnterneerden op vrije voeten
rom moesten de anderen ster-
raagt advocaat Vasquez zich af
id, zonder reden. Gelukkig is het
mogelijk om de gevangen te la
ken. De lijken die door toedoen
gemeenschap hier naar toe zijn
i hebben hun eigen verhaal. Niet
:gen de antropologen. Ook tegen
>en ze: Wij willen spreken".
Ipoet u dit op mijn advies en valt u het resultaat tegen,
I jan hebt u toestemming om mijn keel driemaal open te
Isnijden, mijn darmen en milt eruit te halen, mijn lever in
I stukjes te hakken en mijn nieren te verpatsen op de do-
Inormarkt: kortom, dan mag u met mij doen wat Jack the
IRipper eind vorige eeuw met vijf prostitués in Londen's
I East End deed.
jack the Ripper is de een der
teruchtste serie-moordenaars
van de geschiedenis geweest.
Zijn naam staat nog altijd in
bloed geschreven. Zijn identi-
Kit is nooit bekend gemaakt.
Wie hij was, waarom hij zijn
jwweldaden bedreef, zal een
geheim blijven. Over dit mon
ster zijn bibliotheken volge-
ichreven.
De Britse televisie heeft een
ruim drie urende mini-serie
gemaakt en die worden door
Veronica achter elkaar uitge
luiden. Een sterke maag wordt
nnbevolen. Putsen bloed wor
tel over de kinderhoofdjes van
Je Londense straten gegooid,
ïjkschouwers zitten tot hun
jtksel in de ingewanden, maar
Lor u nu bleek wordt en zegt:
jüaar kijk ik van mijn leven
liet naar', wil ik erop wijzen
jat een en ander toch discreet
inbeeld wordt gebracht. Geen
jewroet dus in lijken, maar wel
«sfeer van onheil die er niet
«n liegt
Overigens kun je vaak nog
|lichen ook, en dat komt vooral
foor het spel van Michael
[Caine die de hoofdpersoon uit-
inspecteur Frederick
ttberline, dronkaard, onge
uit, hondsbrutaal, maar de
speurhond van Scotland
Yard, belast met de leiding van
onderzoek naar Jack the
ipgr
De bijrollen (onder meer
te Seymour en Ray McAnal-
!i), het decor, de verlichting,
jtóscenario, alles zit snor en je
[bUjft kijken. Je loopt met de
lecteur door morsig, duister
iden, waar zwarte paarden
'arte koetsen trekken met lie-
ibere kerels op de bok en nog
iberder heren binnen. Je
It de dompige, zompige
lokalen waar het gemeen
verzameld heeft, waar
»ers arme hoertjes uitbui-
waar een fles wordt gebro-
om een rivaal de strot mee
af te snijden, waar anarchisten
dat beetje orde wat er nog is,
verzieken.
Maar ook betreden we de ho
gere kringen rond koningin
Victoria, de Lords van het Ho
gerhuis, de Upstairs en Down-
stairs-figuren uit deze Engelse
periode die even onrechtvaar-
digd als boeiend en stijlvol is
geweest. 'Jack the Ripper' is
een tijdmachine. En menigeen
zal na die zaterdagavond bij
het eindelijk naar bed gaan be
vend de spanjoletten controle
ren en de knip op de deur.
Waarmee ik maar wil zeggen:
zo hoort een crimi op de buis te
zijn.
Als de herfst van 1988 begint,
wordt een afgrijselijk ver
minkt lijk van een prostitué
gevonden in Whitechapel, een
duistere wijk in Oost Londen.
Het is niet mooi meer wat de
moordenaar heeft gedaan. Hij
heeft zijn slachtoffer ontleed
en beroofd van organen. Hij
moet zeer sterk zijn geweest en
enige medische kennis hebben.
Maar de politie heeft geen zin
om moeilijk te doen. Zij wenst
geen gek op de straten en zoekt
■liever de oplossing in een uit de
hand gelopep contract tussen
klant en hoer.
Daar betreedt inspecteur Mi
chael Caine de buis. Liever ge
zegd, hij ligt zijn roes uit te sla
pen en wendt de bloeddoorlo
pen ogen en stoppelbaard naar
de jonge brigadier (Lewis Col
lins) als die her» uitnodigt om
de moord op te lossen. Caine is
klaarwakker, laat met spijt de
fles staan, scheert zich, en gaat
op pad.
Dat doet hij op zijn manier.
Hij trapt op tenen, bruskeert
superieuren en stelt moeilijke
vragen. Scotland Yard is niet
getapt bij de gewone politie die
dan ook van alle kanten tegen-
Michael Caine en Jane Seymour in 'Jack the Ripper'.
werkt. Een tweede lijk wordt
gevonden, een derde, een vierde
en uiteindelijk een vijfde.
Londen is hysterisch. Kranten
koppen braken elk beetje
nieuws uit over de moordenaar
die al snel Jack the Ripper
wordt genoemd. De zaak gaat
verder. Zelfs koningin Victoria
bemoeit zich ermee en zendt
bezorgde brieven aan haar
Eerste Minister. De inspecteur
- FOTO VERONICA
opereert aanvankelijk alleen
met de jonge brigadier, maar
krijgt uiteindelijk veel steun.
Een enorme mensenjacht
wordt ontketend. Jack the Rip
per, constateert de inspecteur,
is niet een, maar twee perso-
>r Annelette Hamming
pt een wetenschappelijk
rterzoek bij de NMB in
[sterdam zuid-oost is ge-
dat met dezelfde
i in een zelfde sa
menstelling in een veran-
le, aangeklede werkom
geving betere resultaten
'orden behaald. Kantoor-
indschappen zijn onper-
monlijk, de mensen zoeken
een eigen invulling,
(«inst kan daar een belang
de rol in spelen."
pn Molenaars (36) is eigenaar
d de gelijknamige galerie in
e Bredase Rozenlaan. Op zijn
natekaartje staat dat hij aan
i®stbemiddeling' doet Een
®Pele weergave van het scala
1 activiteiten dat zich af-
t achter de onopvallende
werd geboren in
[Kezueia. Hij studeerde
|®%schiedenis en begon als
inator bij Lokaal 01 in
i. Hij hielp er kunstenaars
'exposities. Op een goede
bereikte hem het bericht
Cl bet gemeentehuis van Ul-
'Ut geld had gekregen,
#rmee ze iets 'leuks' wilden
'l «Liefst iets anders dan de
8ate Plantenbak, ze dach-
aan een beeld." Molenaars
een beeld voor hen uit,
yen de eerste keren dat hij
paddelde. Dat was vijf jaar
"1: „Ik was toen een klein
tie, moest moeizaam
aar wegen."
1 van zijn activiteiten
de Nieuwe Brabantse
dichting hem om voor
een kunstbemiddeling op
n te zetten. „Ik heb daar-
ts,Vee' mensen leren kennen,
L l® op dat niveau aan het
k hi, zit ie in no time bij
f orgemeester op de kamer,
i ,*asmUn grote wens om
saierie te beginnen, maar
dm! m°eilijk dat was, ik
m me heen al zoveel men-
Tom Molenaars: „Kunst om de kunst hoeft voor mij niet
sen daarmee de mist in zien
gaan."
Na het gemeentehuis Ulven-
hout volgden opdrachten voor
onder meer twee beelden voor
de gemeente Nieuw-Ginneken
en een project van de Neder
landse Kring van Beeldhou
wers ter gelegenheid van een
jubileum. Bij laatstgenoemde
opdracht waren dertien beeld
houwers betrokken, waarvan
Molenaars vijf beelden door
het hele land wist te verkopen
(waarbij hij met veel instellin
gen in contact kwam). Deze re
sultaten maakten hem zelfver
zekerd genoeg om toch de stap
te wagen en voor zichzelf te be
ginnen.
„Ik was ook bezig met het
geven van cursussen en merkte
dat daar ontzettend veel be
langstelling voor was. Ik ben in
de Rozenlaan begonnen met
vier onderdelen: de galerie, de
bemiddeling, de cursussen en
lezingen/excursies. Dan moet
je gaan bekijken wat het meest
structureel geld opbrengt. Dat
zijn de cursussen en lezingen,
en de opdrachten voor bedrij-
Wat houdt zo'n opdracht voor
een bedrijf precies in
„Een bedrijf wil graag iets
aan kunst doen, vaak in de
vorm van een tentoonstelling.
Zij hebben een ruimte, ik maak
een selectie van werken,
meestal een stuk of vijftien.
Daar schrijf ik een begelei
dende tekst bij, en ik verzorg
de inrichting. Het is belangrijk
dat het een eenheid vormt. Dat
heb ik tegen op artotheken, dat
het zo'n visuele kermis is. Een
ratjetoe van werken, terwijl
het zo belangrijk is om de ont
wikkeling van een kunstenaar
- FOTO DE STEM JOHANVANGURP
te volgen. Mensen kunnen dan
zien, waar een kunstenaar mee
bezig is. Anders wordt het pure
kunst-consumptie.
Ik wil de mensen juist iets
aanreiken. Toch een soort idea
lisme, proberen mensen te be
reiken die niet zo vaak of zelfs
nooit naar tentoonstellingen
gaan. Het begint in zo'n bedrijf
vaak met 'bah, kunst', als ze het
dan gezien hebben, is het 'hé,
kunst'. Of ze komen vragen of
ze een bepaald werk op hun
kamer mogen hebben. Vaak
willen ze het ook niet meer
kwijt. Dan heb je mensen dus
bereikt. Bedrijven merken dat
het positief werkt en kopen
kunst aan."
En sponsoring
„Ik ga niet zelf lopen lobbyen
voor geld voor een project. Be
drijven worden al te veel lastig
gevallen. Maar het is een feit
dat er regelmatig aan slechte
projecten geld gespendeerd
wordt. Mensen die niet in de
kunstwereld zitten, weten ab
soluut niet wat ze ermee moe
ten, en willen daarin begelei
ding. Ik doe dus niet aan acqui
sitie, wel aan advies."
Bedrijven waarvoor Tom
Molenaars tentoonstellingen
organiseerde, zijn onder andere
Philips, General Electric, het
Centraal Boekhuis in Culem-
borg en Mettler in Tiel. Het
trachten een drempel naar be
neden te halen, het idealisti
sche idee van de kunst voor
iedereen, blijkt in de praktijk
inderdaad te werken. "Je
bouwt het op in een bedrijf,
niet te moeilijk beginnen en
verschillende kunstvormen. De
ene keer grafiek, dan foto's,
dan schilderijen. Ze voelen zich
vanuit het bedrijf ook meer be
trokken, worden veeleisender,
ze komen met suggesties, en
van die tuttige dingen hoeven
ze dan niet meer."
Een opvoedende taak
„Gedeeltelijk wel. De drijf
veer bij de cursussen is hetzelf
de. Als er vijftien man een cur
sus komen volgen en er zijn er
drie of vier die daardoor inder
daad het museum ingaan, dan
ben ik tevreden. Dat is voor mij
de kick. In de huidige situatie is
er een enorme informatiekloof
tussen het kunstaanbod en de
potentiële consument. Mensen
vragen zich af 'Waar gaat die
kunst over Je kunt er een le
ven lang mee bezig zijn, maar
er is geen definitie. Net zomin
als er een definitie is van 'le
ven' of 'liefde'.
Wat zijn de criteria voor kunst
in de galerie
„Het belangrijkste is dat een
kunstenaar iets te zeggen heeft.
Een kunstenaar die alleen
IjdorJanKoesen
