r
Prijspakket naar Ulvenhout
LIBERALISEREN,
LEGALISEREN OF
BLIJVEN VECHTEN?
Cn
cht
oorzien van bakken nederweed in
de vensterbank wist 'blowend' Nederland in de jaren
zeventig het gebruik van soft drugs te legaliseren. Vijf
tien jaar later is sprake van deel twee in de continue
discussie over het vrijgeven van drugs. Dit keer gaat
het om cocaïne en heroïne en zijn het politiële en justi
tiële notabelen die willen ophouden met dweilen terwijl
de kraan blijft lopen. Waarom mogen, alcohol en nico
tine wél in ongelimiteerde hoeveelheden, terwijl een
lijntje coke onmiddellijk het cachot tot gevolg heeft?
Tuinders
NVDH
Ongelimiteerd
Nuchter
Bevolking
Openbare orde
- FOTO DE STEM/DICK OE BOER
ris
door de lokale overheden,
ibiliseerd. Maar dan pra-
*ds over behoorlijk grote
En dat betekent dus dat
ïgelijk gezondheidsrisico's
laarom onderzoek gedaan
ge stand van zaken. Hij
ruik van gif in openbaar
gebied in kaart gebracht,
zijn van dien aard dat vol-
wijde verspreiding gewet-
op dat het lukt via bijvoor-
eniging van Nederlandse
via de Inspecties voor de
eid en de Milieuhygiëne,
'eging heeft zoiets al wel
daan. Maar in mijn onder-
weer de meest actuele ge
kt".
de medische milieukundi-
os, tot in lengte van dagen
werk. „Wij leven hier in
met zijn allen op een klutje
e hebben een ongelooflijk
gepleegd op het ecologi-
it. We moeten die dichtbe-
tie nu eenmaal aan voedsel
in energie. Maar dat heefl I
gevolgen. We vervuilen als
je dat de Nederlandse vee-
olking ruim overstijgt? We
miljoen koeien, negen mil-
en minstens veertien niil-
n twaalf milieu-artsen toch
ïgdraaien? „Dat niet. Maar
taak om de politiek ervan
dat er maatregelen moeten
men. Beleidsbeïnvloeding is
ken van de milieu-arts",
reet voorbeeld? Neem nou
iek hier in Breda. Er is geen
le voor de gezondheid, al'
or zover we nu kunnen na-
de zoete weeë stank wordt
anaars wel als bijzonder on-
rrvaren. Welnu, dan is het
de overheid ervan te over-
ve allemaal offers moe'1®
lat zo'n stankverbreider o'
'ordt, óf dat maatregelen
men om de stank te reduce-
v
■r oo
ïen, een sleurmensch, die ah
k-os zijn gangetje ging, ja»®
met dezelfden zwarentreu
Hollandsch rund door
re Hollandsche luchten: WJ
geheel in zich het ctew®
mindere te zijn, een onder-
■hikte, op een achtergron
en daar nauwgezet eo
ig degelijkjes te blijv®
u in het kringe'J'
hij was aangevangen
zo vegeteerde vf"
r- 'De boeken der
a
'are
d
n
schikte,
blijven
einzielij
beiden
aarin 1
beiden'j
retzema in uc uw»»
eine zielen' in de bureaucra
he woestijn. Er was geen no
aige leeuw in de Haagse dut»
ind om hem uit zijn lijden
a-lossen.
Door Hans Bos
Hoe meer drugs de politie opspoort, hoe
hoger de prijs. Gebruikers bedienen zich
vervolgens van steeds crimineler midde
len om hun verslaving te financieren, ter
wijl dealers door de hogere prijs rijker en
rijker worden. Dat kèn niet de bedoeling
zijn.
Volgens de keiharde economische wet
van vraag en aanbod is er slechts één
mogelijkheid om verdovende middelen
uit te markt te halen: volledige legalise
ring. Daardoor daalt de prijs tot in de
buurt van het nulpunt, wordt zij onaan
trekkelijk voor criminele organisaties en
hoeven gebruikers/verslaafden geen
autoradio's meer te stelen of argeloze
voorbijgangers te beroven.
Opvallend aan deze stellingname is
vooral dat zij meer en meer te beluiste
ren is in justitiële en politiële kringen.
Met uitzondering van een enkele 'ijzer
vreter' gelooft niemand meer in de be
ruchte 'stepping: stone'Jheprie^ dtó.wil
dat gebruikers -van soft drugs- vanzelf
verslaafd overstappen op zwaarder spul.
Bezwaren gelden slechts de internatio
nale afspraken en de zuigkracht die ons
land zou ontwikkelen bij een té vooruit
strevend beleid.
Hans Vissers is commissaris en hoofd
justitiële dienst in Eindhoven. Hij ziet
een dagelijks groeiende stoet randcrimi-
nelen voorbijtrekken, die zich in toene
mende mate aan vermogensdelicten
schuldig maakt. ,-,Aan de top van de
drugspyramide komen gigantische impe
ria op. De onderwereld wordt de boven
wereld -als wij toe blijven staan dat deze
imperia gigantische bedragen met de
drughandel verdienen. Mijn mening is
nadrukkelijk opportunistisch. De hui
dige wet is niet meer te handhaven."
Daarnaast vraagt Vissers zich af hoe
erg het is dat iemand hasj gebruikt of
marihuana. Moet cocaïnegebruik wel tot
de misdadige activiteiten gerekend? Vis
sers hoopt dat op korte termijn een dis
cussie op gang komt over de mate
waarin de verschillende drugs schadelijk
zijn. Dat zal hopelijk leiden tot goed
kope drugs van een goede kwaliteit in
een gereglementeerde context. Vissers
wordt gesteund door politiële prominen-
teu.als deiGronjtigse commissaris. Dijk
stra, dé Utrechtse korpschef Wiarda en
chef centrale recherche in Amsterdam,
H. ter Haar.
Voor zichzelf is Vissers al overtuigd
van het onschadelijke aan soft drugs, ter
wijl in zogeheten 'betere kringen' soms
btrup
slinjtr-
plmt
snij-
wtrktuig
uhNps-
Jtuur
familidid
Frinj
schilder
beroep
met ijver
voortgaan
wieler
wedstrijd
14
zuurdeeg
18
schoon
maak
gerei
20
bedrijvèr
soort
visnet
boeren-
roos
op
standig
groot
vertrek
bijbelse
zeer
buigzaam
hemel
water
17
grond
soort
lage
rustbank
dragen
opstootje
blad
papier
soort
stof
heb
zuchtig
venster
glas
her
kauwer
wijfjes
schaap
muziek
noot
13
onder
aardse
afvoer-
9an9
bazige
vrouw
Groen-
lander
gehoor
orgaan
vrouw
v. Aegir
15
insekten-
eter
ontleed
kunde
1 2
Welke woorden vormen de letters in de vakjes 1 t/m 10 en 11 t/m 20?
3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 '19 20
Mevrouw Snepvangers uit Ulvenhout is
winnares geworden van het Stem-ver-
rassingspakket van de afgelopen week.
Met honderden anderen wist hij de sleu
telwoorden Gouddelver en Varensgast te
den. Zij krijgt haar prijs zo spoedig
m°gelijk thuisbezorgd.
Ook deze week kunt u weer meedingen
naar zo'n Stern-verrassingspakket. Al
wat u hebt te doen, is de puzzel correct
oplossen. De juiste oplossing levert twee
sleutélwoorden op. Zet die sleutelwoor
den op een briefkaart en stuur die voor
woensdag naar De Stem Puzzel-redactie,
postbus 3229,4800 MB in Breda.
Drugs zijn niet uit te roeien; we kunnen hooguit de handel op een bepaald niveau houden.
Het hard drugs - dilemma
jaren lang cocaïne wordt gebruikt zonder
noemenswaardige uitspattingen. „Er is
bijna geen politieman in ons land te vin
den die nog gelooft dat soft drugs scha
delijk zijn. Des te schrijnender is het ver
bod erop en des te triester de gigantische
winsten die de handelaars maken. Ze
verdienen goud met iets wat we met zijn
allen niet erg meer vinden", zegt Vissers.
-• i
Hij vergelijkt de gang van zaken in de
drugswereld met wat in de jaren twintig
tijdens de drooglegging in de VS plaats
vond. De criminalisering van alcohol
haalde én de maffia binnen én zorgde
voor de nodige ongevallen met illegaal
gestookte drank. „Als politieman kun je
op een gegeven moment niet harder
meer jagen. De oorlog tegen de drugs is
verloren. Desnoods vragen we, om de
prijs te drukken, de tuinders in het West-
land om cocabladeren te telen. Dan heb
ben we als overheid prijs én kwaliteit on
der controle. Wat je verbiedt, trekt aan",
zegt Vissers.
Na gefaseerde legalisering, uiteraard
in internationaal verband en afhankelijk
van de soort drugs, kunnen politie en
justitie zich eindelijk bezighouden met
het bestrijden van andere criminele acti
viteiten. Meer dan de helft van de cellen
in gevangenissen wordt op dit moment
bezet door mensen die op de een of an
dere manier iets met drugs te maken
hebben. De andere helft loopt ter plekke
een zeer grote kans om met drugs in aan
raking te komen.
„Ik capituleer niet; het is een kwestie
van goede bedrijfsvoering binnen het
korps. Er is zo veel voorraad drugs in
ans land en er is zo'n grote aanvoer dat
het in beslag'nemen van een grote partij
geen enkele invloed heeft op de prijs.
Zelfs als we een grote vis vangen, hebben
we niet het gevoel dat we de georgani
seerde misdaad een zware slag hebben
toegebracht", zegt Vissers. Hij denkt de
legalisering van drugs nog mee te maken.
Overal ter wereld breidt de handel zich
nog uit, gestimuleerd door de hoge prijs.
Er is met drugs nog veel geld te verdie
nen. Tussen coca-boer en Westeuropese
gebruiker zit een winstmarge van 10.000
procent. Economiën van veel Zuidameri-
kaanse en Oostaziatische landen drijven
er op.
Mr. Henk Droesen, officier van justitie
te Roermond, acht het huidige justitiële
druggebruik (onderscheid hard en soft
drugs, gebruikers trachten te laten ont
wennen en strenge aanpak van de han
del) 'goed', gegeven de omstandigheden.
Er gaat alleen te veel tijd in drugscrimi
naliteit zitten en daardoor blijven te veel
andere zaken liggen. „Ik hoor tot dege
nen die drugs in principe uit het straf
recht willen halen. Alleen weet ik niet
hoe. Als het om drugs gaat, ben ik be
paald niet onverschillig. Het blijft gif dat
bestreden moet worden, maar dan door
goede voorlichting en passende hulpver
lening. Lang niet iedereen die drinkt, is
een alcoholist", zegt Droesen.
In navolging van de NVSH, die in een
nog niet zo grijs verleden condooms ver
kocht toen het niet mocht, voorlichting
gaf over seksualiteit en open stond voor
hen die in nood zaten, denkt Droesen
aan een op te richten NVDH, de Neder
landse Vereniging van Drugs Hervor
ming die én moet zorgen voor een goede
kwaliteit drugs én op maat gesneden
voorlichting. Op korte termijn acht
Droesen het vrijgeven van hasj en mari
huana een goede zaak. Met nadruk:
„Het kan me best wat schelen. Ik zie in
mijn vak de ellende van alcoholmisbruik.
Maar als burger zie ik ook de genoegens.
Een glaasje kan lekker zijn. Met drugs
moet je op een verantwoorde manier le-
teniomgaan. .di'wj i
Maar ach, het zijn maar dagdromen.
Aanpak van de grote jongens via de fis
cus lijkt beter en een 'keuringsdienst van
drugs' ook; zo lang echter drugs verbo
den zijn, blijven we straffen.
Drugs zijn niet uit te roeien; we kun
nen hooguit de handel op een bepaald
niveau houden. Vrijheid om jezelf te ver
giftigen? God verhoede dat ik het ooit
zal doen", zegt Droesen.
De drugswereld is op topniveau vrij
klein met enkele welhaast onaantastbare
'topjongens'. Het gaat om mafia-achtige
netwerken, waarin de handel in verdo
vende middelen centraal staat als finan
ciële motor. Vele andere vormen van cri
minaliteit zoals vrouwenhandel en gok
ken worden ermee gefinancierd. De Cen
trale Recherche Informatiedienst (CRI)
in Den Haag heeft enig inzicht in het in
ternationale reilen en zeilen van de
drugsbaronnen. De groothandel in hard
drugs is grotendeels in handen van bui
tenlanders. Bij heroïne zijn dat voorna
melijk Turken en Chinezen uit de volks
republiek China, de Tai Huen Chai, die
de traditionele syndicaten aan zich on
derwerpen door het voeren van een waar
schrikbewind.
De groothandel in cocaïne wordt gro
tendeels door Colombianen beheerst. De
opbrengsten steken de handelaren in ter
rorisme, vrijheidstrijd en maatschappe
lijke corruptie. Als het om cocaïne gaat,"
is sprake van een explosieve stijging van
handel en verkoop, terwijl de heroïne
handel zich stabiliseert. Vooral op de
Nederlandse Antillen moeten volgens de
CRI ongelimiteerde hoeveelheden co
caïne aanwezig zijn.
Omdat de mogelijkheden van justitie
en politie beperkt zijn, krijgt de handel
in hard drugs prioriteit. Dat is niet hele
maal terecht, omdat de organisaties die
in hennepprodukten (met een aanvaard
baar risico voor de volksgezondheid)
handelen zonder veel risico veel kunnen
verdienen. Zelfs meer dan met de handel
in hard drugs. De CRI is van mening dat,
de markt in soft drugs grotendeels in
handen is van in het buitenland verblij
vende Nederlanders. Er zijn aanwijzin
gen dat deze criminelen hun superwin
sten legaal in ons land herinvesteren.
Wat de groothandel betreft, is de ge
dachte dat het 'maar' om soft drugs gaat
in de ogen van de CRI dus volkomen
misplaatst. Het spul zelf is niet schade
lijk, de gevolgen van de groothandel zijn
het des te meer.
Ad Kops bokst bij de Verdovende Mid
delen Centrale van de CRI al jaren op
tegen mafia-achtige netwerken. Zeker als
het om cocaïne gaat, staat ons land nog
heel wat spectaculaire zaken te wachten.
Per aangehouden dader houden de poli
tiekorpsen steeds grotere partijen aan.
Dat baart zorgen. Twintig jaar terug
werden de Amsterdamse verslaafden al
ziek als één kilo uit de markt werd geno
men. Nu is sprake van bulkvoorraden.
De vraag is voor de CRI steeds opnieuw:
tegen wie vechten we eigenlijk?
Kops is van mening dat het huidige
Nederlandse drugbeleid geen slecht be
leid is. Het aantal gebruikers van hard
drugs groeit niet meer, terwijl de leeftijd
waarop voor het eerst wordt gebruikt,
langzaam stijgt. „Gebruikers vluchten in
een andere wereld om het aardse geluk te
vergroten. Onze cultuur is er toch een
van nuchtere Hollanders. Het nieuws is
er blijkbaar een beetje af', zegt Kops.
De strijd tegen de drugs is een strijd
tegen de bazen, de organisaties en de
transportlijnen. De internationale ont
wikkeling wijst nog steeds in de richting
van het beheersbaar houden van de han
del. „Het gaat om stoffen die zwaar in
grijpen in het functioneren van mensen.
Geen overheid, waar ook ter wereld, wil
de gevaren van liberalisering op haar ge
weten hebben. Je kunt niet afwachten
waar het schip strandt", stelt Kops.
Niet alle korpsen geven prioriteit aan de
groothandel. Rotterdam, een grote door
voerhaven voor Duitsland en Zwitser
land, richt zich bij voorbeeld op bestrij
ding van de overlast door gebruikers.
Cees Ottevanger, plaatsvervangend
korpschef in Rotterdam: „We trachten
reëel te blijven. Jagen op gebruikers
heeft geen zin, maar overlast in de wij
ken door kleinhandel gaan we met
kracht tegen. Daardoor verhogen we de
drempel voor jeugdigen. Dat beleid staat
haaks op het, overigens sympathiek klin
kende, drempelverlagende voorstel drugs
te legaliseren. In Rotterdam hebben we
honderden panden gesloten; we kunnen
door een decentrale aanpak steeds beter
reageren op het hulpgeroep van de be
volking. Rotterdam gaat daarnaast de
komende jaren de distributie van hard
drugs vanuit de laboratoria aanpakken.
Groothandel in soft drugs pakt Rotter
dam alleen aan als de politie struikelt
over volle containers. „Niet omdat het
spul gevaarlijk is, maar vanwege de cri
minele activiteiten. Die genereren zwart
geld, dat gewit wordt of geherinvesteerd
in illegale praktijken. Dat is de bijl aan
de wortels van onze maatschappij", zegt
Ottevanger.
Opmerkelijk is de verschuiving van
heroïneverslaving in de richting van al
cohol. Ook het cocaïneprobleem neemt
ernstige vormen aan. Ottevanger:
„Druggebruik loopt in een havenstad al
tijd al de spuigaten uit, maar je kunt als
politieman nu eenmaal niet de hele we
reld op je rug nemen. We moeten ook
kunnen relativeren. De politie werkt zich
hier al de pokken. We woekeren met
grote problemen en een geringe perso
nele sterkte".
Overtuigd tegenstander van legalisering
is de Venlose korpschef Hüskens. Hij
acht een liberaler beleid de weg van de
minste weerstand. „Er wordt ook veel in
gebroken; toch legaliseren we dat niet.
Gebruik van gif mag je nooit vrijgeven.
Er vallen nog te veel slachtoffers. Het zal
je kind maar wezen. Ik geef toe dat de
huidige aanpak niet al te best werkt. We
moeten er dus nog meer energie in stop
pen. De strijd is nog niet verloren. Via de
algemeen plaatselijke verordening en de
opiumwet moeten we het handelaars zo
moeilijk mogelijk maken", aldus Hüs
kens. Hij is van mening dat het soepeler
Nederlands beleid op het gebied van soft
drugs in ons land het drugsprobleem ten
onrechte heeft gedevalueerd tot een zaak
van openbare orde. Het probleem van
grenssteden is dat van kleinhandel in
soft drugs op grote schaal in een beperkt
gebied. Een straffere aanpak is noodza
kelijk.
De huidige discussie over legalisering
heeft geen zin, meent woordvoerder
Klaas Wilting van het Amsterdamse
korps. Ons land zit vast aan internatio
nale verdragen. En dat in een tijd dat
door opener grenzen internationale sa
menwerking harder nodig is dan ooit.
Die moet je niet frustreren. Daarnaast;
waar ben je mee bezig? Vrijgeven van
stoffen die een verwoestende werking
hebben, heeft grote morele kanten.
Bovendien heeft Amsterdam net de
problemen een beetje onder controle,
zegt Wilting. Als het om soft drugs gaat,
voert justitie aldaar een steeds stringen
ter beleid. „Inderdaad. Wij houden de
prijs hoog, maar dat heeft tot gevolg dat
de drempel hoog blijft. De vergelijking
met alcohol gaat niet op. Daarbij heb je
vijf tot zes jaar nodig om verslaafd te ra
ken. Bij heroïne ligt dat wel even anders.
Heroïne is verpaupering, met cocaïne
kun je leren leven. Van de verslaafden
zelf heb je geen last; het is de zichtbaar
heid van de heroïneverslaving die men
sen angstig maakt. Als ménsen praten
over vrijgeven van drugs, moeten ze eerst
nadenken over de gevolgen voor de
volksgezondheid. Wél mogen we eens
nadenken over vormen van gedwongen
verpleging van verslaafden. De betrokke
nen voor de keuze stellen: óf afkicken óf
de bak in. Een crimineel is een misdadi
ger, of hij nu verslaafd is of niet."
