start
izoen
Acht plakboeken en een schrift
PIET VONCK EEN KWART EEUW ATLEET
DE STEM EXTRA DONDERDAG 1 DECEMBER 1988
op
j>nck
iCORDS
Hympia is
iperieur
in Cadetten
Een kwart eeuw geleden liep Piet
Vonck zijn eerste officiële wedstrijd.
De Boulevardloop in Vlissingen. Hij
werd er elfde. Dat was het begin van
een glanzende carrière die wellicht
nog twee jaar duurt. De 41-jarige
Vonck liep tot nu toe 696 wedstrij -
den; 224 keer kwam hij als eerste
door de finish. Met de Hulster atle
tiekvereniging RKHAV werd hij
drie keer Nederlands cross-kam
pioen. Rond de veertig Zeeuwse ti
tels verzamelde hij en 37 keer verde
digde Vonck de Nederlandse kleuren
in interlands. Acht keer nam hij deel
aan het WK-veldlopen, vroeger
'Cross des Nations' geheten. Nog al
tijd een record. Zijn beste tijden: 8.09
op de drie kilometer, 13.55 rond op de
vijf, 29.10 op de tien en 45.11 op de
vijftien. Piet Vonck is nu met twee
nationale titels op zak de beste vete
raan (boven veertig) van Nederland.
„Nog anderhalf, twee jaar, wil ik lo
pen. Dan is het afgelopen".
HULST - Acht plak
boeken en een schrift.
Een kwart eeuw hard
lopen op papier. „Lees
maar door. Dan heb je
mijn hele carrière".
Heikantenaar Piet
Vonck, nu woonachtig
in Hulst, heeft het alle
maal bijgehouden. De
uitslagen keurig op rij,
gerangschikt naar
jaartal. „Het is leuk om
die boeken door te bla
deren. In het begin
keek ik er nauwelijks
naar, te weinig tijd".
School
Klein
Zilver
Tussenwringen
Lachen
Onderuit
Steunzolen
Baan
Fin
T49
pkveremging AV'56 be-
gste internationale Wa
lde blikvanger. Anjolie
fen haar clubgenote Ra-
erbeem kwam als derde
pssewaarde zich als ne-
fnde. Bij de meisjes-pu-
le leggen op een tweede
Ie jongens-pupillen C.
|lelftal, gevormd uit spe-
avond met 4-0 verloren
etelde in de voorronden
3, kon de Zeeuwse jeugd
len treffer van Deef van
ng kreeg Rotterdam het
hé Klomp van Sparta en
ndstand op 0-4 bepaald.
loetbalvereniging Marine
de vierde keer in succes-
't Sportuus in Axel.
ts met elk vier teams. In
1 (Terneuzen), Familie
Irneuzen) en Sporting'88
larine Service 2 (Terneu-
■Van den Hemel (Terneu-
|n eerst de kruisfinales en
strijdduur is bepaald op
kt om 13.30 uur. De finale-
jlaats is gepland om 18.00
aar voor de topscorer van
[doelman. Scheidsrechters
Warandecross in Tilburg
Jstenaar was de snelste ve-
•Jde 7800 meter van 23.17.2.
Vrecord van Bram Wasse-
|ls tweede bij de veteranen
Velden zorgde voor een
eze werd gewonnen door
i de Wilde van AV'56 ein-
(ïdigde als 27e in de kortste
leniging Zeeuwsch-Vlaan-
het 'dode' seizoen de voet-
an Sluiskil en verloren met
ïuiskil. Voor Sluiskil scoor-
|en Van de Wege. Rolf Mo-
'ielerploeg.
irg
Inden van de tweede klasse
|bal is in onze editie van af-
|ut geslopen.
-2 van Bonte, maar won
dat Cocq/ Edelweiss drie
In Bonte voorlaatste blijft.
heisjes: Susan van Acker 60
jer tweede 8.1, Liesbeth van Ac-
160 meter vierde 8.3 en kogeisto-
Izesde 9.40.
|n onze hockeymedewerker
IRNEUZEN - Op de laat-
speeldag voor de winter-
>p kwamen alleen de
euwse herenteams in de
irde klasse in actie. Olym-
ta won thuis moeiteloos
pn een incompleet Cadet-
jn en verstevigde daarmee
jn koppositie.
ipide ging voor drie minuten
tar Vlissingen om het restant
in een gestaakt duel uit te
■elen. Het werd een ver
achte zege voor Vlissingen.
Ie overige Zeeuwse ploegen
aren al uitgespeeld en aan
un winterstop begonnen,
erde klasse heren: OLïM-
IA-CADETTEN 5-0 - Een ge-
lakkelijke zege voor koploper
lympia. Cadetten trad incom-
leet aan en speelde maar met
en man. Olympia liep via
ram Snoodijk, Maarten de
eus en Luc de Jong voor rust
lit naar een veilige 3-0-voor-
irong. Na de thee werd de
core uitgebouwd. Roger van
ie Sande tekende voor 4-0 en
jUc de Jong legde de 5-0-eind*
tand vast. Door deze zege
romt Olympia stevig aan de
eiding in de derde klasse.
VLISSINGEN-RAPIDE 4-2 -
Het duel begon met een straf-
oal voor Vlissingen, die werd
oenut door Hayo van der Wie)*
ik: 4-2. In de laatste twee mi*
luten probeerde Rapide, dat
met tien man moest spelen, het
nog wel, maar de twee toege*
kende strafcorners leverden
geen succes op. Het bleef in dit
mini-duel van drie minuten 4-2
voor Vlissingen. Na aflooP
speelden beide formaties noê
vriendschappelijk tegen elkapt
en dat duel eindigde onbeslis'
in 1-1. 1
Door Romain van Damme
Zomaar een bladzijde uit
de plakboeken. Foto's en
berichten van de interna
tionaal hoog aangeschre
ven wedstrijd Rude Pravo
in de Tsjechische hoofd
stad Praag. Onder het
kopje 'Zrcadlo Vysledkü'
staat dat Piet Vonck 32e
werd in de 10.300 meter
lange wedstrijd. In 1974
was dat, alweer veertien
jaar geleden.
„Voor ik met hardlopen begon,
bad ik nooit gesport. We waren
thuis met acht kinderen.
Daarom moest het een sport
zijn die niet al te veel geld kost
te. Voor hardlopen heb je niet
zoveel nodig. Een paar schoe
nen, broekje en shirt. Dan ben
je al een eind. Het begon met
schoolwedstrijdjes. Jo Everaert
was gymleraar op de LTS.
Voor de lessen liet hij ons een
paar rondjes lopen. Met Marcel
Verschuren en Van de Broecke
uit Koewacht liep ik altijd
vooraan".
Een ander plakboek. Derde
in de AVRO-cross in 1966, ach
ter zijn trainingsmaatje Willy
Fermont en een Engelsman.
Zoekend naar de juiste naam
van de winnaar, Tom Fairly
was de winnaar, stuit hij op de
AVRO-cross uit 1973. „Toen
kon ik niet verliezen. Maar ik
verloor toch. Op een groot open
stuk werd ik verkeerd ge
stuurd, het bos in. Toen ik te
ruggeroepen werd, kon ik de
opgelopen achterstand niet
meer goed maken. Ik werd
i tweede. Jammer, in die cross
I liepen alle toppers. Ik voelde
me toen beresterk".
Dat hij talent had ontdekte
Piet Vonck in diezelfde AVRO-
cross, jarenlang een topevene-
ment. In 1966 was dat. „Toen
dacht ik, ik hoor bij de Neder
landse top. Tenminste, dat kan
ik halen. Toen ik begon waren
Leo de Bruin uit Heikant en
Frans van Remoortere uit St.
Jansteen in deze streek de top
pers. Zij liepen bij de aangeslo
tenen. Dat motiveerde me ook
"N
"N
Pietje' Vonck aan het be
gin van zijn carrière. Dit
Portret werd gemaakt op 11
december 1967, bijna 21 jaar
geleden. fotos archief de stem
.op 13 november 1988 als eerste veteraan in de Moerschanscross in Hulst.
om te gaan lopen. Je ziet ze lo
pen en dan denk je, ik wil daar
ook bij horen. En ach, voor
voetbal en zaalsporten was ik
te klein".
Hij sloot zich aan bij de Bel
gische atletiekvereniging AV
Rieme uit Ertvelde. „Bij Rieme
kreeg je spikes, broekje, shirt
en een trainingspak. Bovendien
reed je met een bus naar de
wedstrijden. Rieme had een fa
briek achter zich staan. In
Hulst kreeg je niets. Samen
met Willy Fermont reed ik op
de fiets naar Ertvelde. Drie
keer in de week. Ook op zon
dag. Eerst naar de vroegmis,
toen naar de training. Nou, dat
was toch zeker 25 kilometer rij
den. Als we getraind hadden,
reden we niet al te hard terug.
Anders moesten we 's middags
nog naar het lof. Willy Fer
mont was trouwens de betere
atleet. Een geweldig talent.
Jammer dat hij geblesseerd
raakte".
Piet Vonck bleef ongeveer vijf
jaar bij de blauw-gele club uit
Ertvelde. Daarna koos hij voor
de Rooms Katholieke Hulster
Atletiek Vereniging. „Het was
kiezen of delen. Bij het Neder
lands kampioenschap korte
cross, vijf kilometer, werd ik
bij de senioren derde. In Lisse
was dat, 1967. Daarom werd ik
afgevaardigd naar Barry in
Wales waar de Cross des Na
tions gelopen werd. Nu heet dat
het WK-veldlopen. Om afge
vaardigd te worden moest ik
wel lid worden van een Neder
landse vereniging".
In Barry liep Piet Vonck bij
de junioren naar de 26e plaats.
„In totaal ben ik acht keer naar
een WK-veldopen uitgezon
den". Uit de plakboeken wor
den vervolgens nog wat cij
fertjes gehaald. Van 1967 tot
1982 eindigde hij in een NK-
cross twaalf keer bij de eerste
acht. Twee keer werd hij mili
tair kampioen, in de cross en op
de baan, vijf kilometer. Dit
jaar werd hij op het Europees
Kampioenschap voor vetera
nen in Brugge op de 25 kilome
ter zevende. In de uitpuilende
prijzenkast hangen vijf zilve
ren medailles die hij bij een
Nederlandse titelstrijd op de
baan haalde. En een stuk of
twaalf bronzen medailles.
„In Rieme liep ik al snel op
de baan. Daar heb ik veel pro
fijt van gehad. Werken aan je
snelheid. De meeste atleten
maken de fout dat ze te snel de
weg opgaan. In mijn beginpe
riode waren er bijna geen weg
wedstrijden. In de winter was
het crossen, in de zomer op de
baan. later is de wegatletiek er
bij gekomen. Eigenlijk gebeurt
nu precies hetzelfde als bij het
wielrennen. De weg verdringt
de baan. Op de weg is meer te
verdienen. Of je moet op de
baan een Europese topper zijn".
De concurrenten uit zijn begin
periode. Piet Beelen, Dirk de
Bruin, No op den Oordt en Eg-
bert Nijstad. Met name Nijstad
was een topper. Maar in een
van de plakboeken staat te le
zen dat Piet Vonck die topper
klopte in Praag. „Op een zeer
slechte sintelbaan was dat, in
1973. Het stadion van Spartak
Praag. Dat was een bij wed
strijdje voor de Rude Pravo.
Een 3000 meter. Ik won in 8.21".
De Russen Stanislav en Vaclac
werden twee en drie.
Later kwamen vooral Jos
Hermens en Gerard Tebroke
vooraan dringen. Haico
Scharn, Bram Wassenaar ook.
„Hermens en Tebroke waren
wereldtoppers. Tebroke liep op
een NK op de tien kilometer
27.50. Dat is nog altijd een Ne
derlands record. Ik liep in die
race 29.10, maar werd wel op
een ronde gezet. Ik werd derde.
Tebroke raakte geblesseerd
aan zijn rug. Maar met de an
deren heb ik zeker een jaar of
tien aan de top gelopen. Daarna
kwamen Cor Vriend, Klaas
Lok, Roelof Veld en Henk Men-
tink. Ik had de pech dat ik
steeds een paar toppers voor
me had. Nijstad, Hermens en
Tebroke. Daar moest ik me tus
senwringen".
De vechtjas uit Zeeuwsch-
Vlaanderen („Het duurde een
tijdje voor ik naar de centrale
trainingen mocht, je zit hier
toch wat moeilijker") bleef al
die jaren lid van RKHAV, de
club die in Lex van Rie een
voortreffelijk begeleider had.
Piet Vonck was een van de
beste ambassadeurs, al was
'geintjes uithalen' ook hem niet
vreemd.
„Met de Nederlandse ploeg wa
ren we met het vliegtuig op
weg naar een wedstrijd. Ad
Buys was er bij. Die was vege
tariër. daarom zei hij, als je
wat vruchten over hebt, gooi je
ze maar naar mij. Nou, op mijn
bord lagen wat olijven. Ik
gooide die naar Ad. Maar ik
mikte niet zo best. Kwam er zo
een olijf precies in het decolleté
van een vrouw terecht. De rest
van de reis bracht ik door op
het toilet. Ik kon niet meer van
het lachen".
„Zitten we in Praag in een
hotel in de bar. Tebroke, Nij
stad en ik. Nijstad was heel se
rieus, die wilde vroeg naar bed.
Maar ik had zijn hotelsleutel
verwisseld met mijn autosleu
tel. Je kent dat wel, een grote
peer waaraan de sleutels han
gen. Nijstad naar boven. Wij
dachten, die zien we zo terug.
Maar Nijstad kwam niet terug.
Hij was naar de portier gelopen
en had de sleutel ingeruild.
Tenminste, dat zei hij. Nou, de
wedstrijd gelopen en terug
naar Nederland. Ik was er nog
altijd van overtuigd dat mijn
autosleutel in Praag was. Ih die
tijd was ik automonteur. Ik
dacht, die auto krijg ik wel aan
de praat. Toen ik bij mijn auto
kwam, zag ik aan mijn tas
plotseling die bewuste sleutel
hangen. Was Nijstad er in ge
slaagd dat ongezien te doen".
Als een jojo lopen we door zijn
carrière. Achter iedere foto uit
de plakboeken zit wel een ver
haal. Zoals in Spanje, 22 jaar
was hij toen. „In Madrid was
dat. Ik moest daar voor Neder
land een wedstrijd lopen, een
10.000 meter. Het was 38 graden
in de schaduw. Ongelooflijk
warm. Ik weet nog goed dat we
met een paar man in een nabu
rig park wat inliepen. Met ont
bloot lijf. In Spanje mocht dat
toen nog niet. Dat merkten we
snel. Want de parkwachter zat
met een kapper achter ons".
Die 10.000 meter in Madrid.
Piet Vonck zal ze nooit verge
ten. „Tien meter voor de streep
zakte ik in elkaar. Ik ging to
taal onderuit. Ik kreeg een
vorm van hyperventilatie. Dat
is een hele rel geworden. Aller
lei mensen zeiden dat ze me
eerder uit de baan hadden
moeten halen. Ik wist het zelf
.op 7 januari 1974 wint Vonck de Wallenloop in Goes.
niet, maar aan mijn lopen was
te zien dat het niet goed ging.
Later hoorde ik dat de Spaanse
arts geroepen had dat ik moest
stoppen. Of ik dat in de gaten
had, Spaans kende ik niet".
„Ik overschatte me toen. Na
een paar rondjes ging ik er van
door. Ik voelde me voortreffe
lijk en vond dat er gekuierd
werd. Lang liep ik vooraan. Je
kunt het zien op de foto's. Tot
ik neer ging. Nee, ik voelde dat
niet aankomen. Plotseling was
het over. Ik kreeg zuurstof toe-
gedien. Dat was verkeerd om
dat ik hyperventileerde. Ze
brachten me naar het zieken
huis. Negentien juli 1969. Die
nacht landden de eerste men
sen op de maan. Dat heb ik toen
gezien in dat ziekenhuis".
Tot 1982 liep Piet Vonck in de
Nederlandse top. Op 35-jarige
leeftijd werd hij bij het NK
veldopen in Gorssel nog zeven
de. Een blessure zorgde er toen
voor dat het baanseizoen mis
lukte. Daarna legde hij zich
meer toe op de weg. Tot 1984.
Achter Kim Reynierse werd hij
dat jaar tweede in de Braderie
loop. Een afscheisreceptie volg
de. In zijn plakboek staat met
grote letters, dubbel onder
streept, FIN.
Een jaar later won hij tijdens
zijn vakantie aan de West-
Zeeuws-Vlaamse kust een paar
kustloopjes. Weer een jaar la
ter liep hij opnieuw KNAU-
wedstrijden. „De scherpte was
er toch wat af. Ik dacht echt
aan stoppen. Ik had last van
doorgezakte voeten. De specia
list in Breda, Smet zei, je kunt
beter stoppen of je probeert het
eens met steunzolen. Wense-
laar heeft me die aangemeten.
En dat gaat nog altijd goed".
De scherpte kwam weer te
rug. Piet Vonck is momenteel
de sterkste veteraan in Neder
land. „Ik wil nog twee jaar bij
de veteranen lopen. Al is me
wel tegengevallen dat de vete
ranen er vaak zo maar bij han
gen. Neem de halve marathon
in Egmond. Iedereen gehul
digd, de eerste dame, de eerste
Hagenees, de grootste groep en
.op 9 oktober 1967 eindigde 'Pietje' in de Boulevardloop in Vlissingen.
ga zo maar door. Maar de vete
ranen konden later hun prijs
komen afhalen".
Natuurlijk dringt zich die
vraag op. Heeft Piet Vonck al
les uit zijn carrière gehaald?
Het antwoord is ja en nee. „Als
ik toen wist wat ik nu weet,
had ik op de tien kilometer der
tig seconden sneller gelopea
En dan heb ik het over de voe
ding, de begeleiding, dat soort
zaken. Ik had de Europese top
dicht kunnen naderen. Maar
dan had ik anders moeten le-
„Ik heb altijd een volledige
baan gehad. Eerst als auto
monteur, nu bij het Jansenius-
lyceum. Cees Koppelaar de
trainer in de beginjaren zeven
tig, stelde voor halve dagen te
gaan werken. Dat was voor de
Olympische Spelen van Mün-
chen. Ik liep op de vijf kilome
ter 13.55. De limiet was 13.45.
Koppelaar zei, die limiet haal
je. Maar dan moet je je er hele
maal op toeleggen. Nee, daar
had ik geen zin. Dat zag ik niet
zitten. Stel dat je die limiet
loopt en mee mag. Heel mis
schien haal je dan de finale.
Meer had er wellicht niet in ge
zeten" Maar ontevreden is hij
zeker niet. Integendeel. „Voor
mij is het altijd een vorm van
ontspanning geweest. Nu nog".
In het plakboek waarin het
jaar 1980 verwerkt is, staat bo
ven een artikel, 'Oude' Vonck
niet meer bang van "jonge'
Zeeuwen. Nu, acht jaar verder,
loopt die 'oude Vonck' nog al
tijd vooraan. „In Zeeland zijn
Vermeule en Reynierse te sterk
voor me. Maar met de rest durf
ik me te meten. Ja, ik heb altijd
zuinig geleefd wat de wedstrij
den betreft. Veel trimmers van
nu maken de fouten veel te veel
te lopen. Zelf heb ik veel baat
gehad bij de baantraining. Dat
doe ik nu nog, de snelheid bij
houden. Als ik dat niet zou
doen, zou ik niet meer bij de top
lopen".
„Dat trimmen is heel popu
lair geworden. Voor de atle
tiekverenigingen een goede
zaak. De ouders gaan joggen,
trimmen. De kinderen zien dat
en gaan ook aan atletiek doen.
De atletiekclub uit Hulst heeft
weer veel jeugdledea De helft
van die jeugdleden hebben
ouders die zelf trimmen. Dat
stimuleert. Ik begeleid nu wat
atleten. Dat vind ik leuk. Ja, ik
heb trainerscursussen gedaan.
Ik heb de club uit Hulst zes jaar
getraind. Belangrijk is dat je
bij de basis begint. Eerst korte
afstanden. Als je die goed on
der de knie hebt, kun je aan het
langere werk beginnen. Voor
mensen die op latere leeftijd
met hardlopen beginnen, werkt
het andersom".
Nee, zegt hij resoluut. Bij de
veteranen II loopt Piet Vonck
niet. „Ik denk dat ik nog twee
jaar meeloop. Ik krijg nu het
gevoel dat ik moet stoppen. Ik
blijf wel aan sport doen. Maar
op wat voor manier weet ik nog
niet. Misschien ga ik wel fiet
sen. Ik zal in ieder geval moe
ten aftrainen. Ja, op het strand
lopen blijf ik wel doen. Als ik in
het westen op vakantie ben,
loop ik een paar keer in de
week met een groepje op het
strand. Lekker ontspannend,
dat zal ik wel niet kunnen mis
sen".
Over twee jaar, dan is het defi
nitief FIN. Zegt Piet Vonck nu.
„Ja, dat meen ik. Eens moet ik
toch stoppen. Ik denk dat ik het
straks kan. Ik merk dat aan be
paalde dingen. Vroeger was ik
veel langer met een nederlaag
bezig. Dan probeerde ik zo snel
mogelijk een andere wedstrijd
te lopen. Die tijd heb ik gehad.
Ik stap nu veel gemakkelijker
over een nederlaag heen. Ook
dat moet je leren".
