Een koninkrijk begon op 't strand 30 NOVEMBER GROOT HERDENKINGSFEEST LANDING WILLEM I AANTAI De nasleep van Patricia Rosiers vrijwillige dood Bevalling thuis is net zo veilig Man zwaar* 'DE STEM EXTRA OP MAANDAG 21 NOVEMBER 1988 Napoleon Laf Gezwollen 'Ouwe plunje' AMERIKA'S MEEST BESPROKEN FAMILIEDRAMA Euthanasie James Randi Esg, Three Quarks for Karl Max Zoekplaatjes Dank MEDISCHE RUBRIEK middelburg - nog niet alle ge 'over de streep' zij Gedeputeerde Stal van Zeeland de markeringsboot va (Directoraat-Gener Scheepvaart en M zaken) alvast gesch maken voor rampe ding op de Westerse Phillipine Dronken zeei valt van de ti T48 175 JAAR geleden landde de prins van Oranje op het strand van Scheveningen. Dat was het, nog onofficië le, begin van het Konink rijk der Nederlanden. Anno 1988 reden om rond die bewuste datum 30 no vember een groot herden kingsfeest te houden in de aloude Nederlandse vis sersplaats. Hoogtepunt van het feest is het naspelen van de landing van Prins Willem, een openlucht spektakel met 250 figuran ten. Door Paul de Schipper „DE natie is opgestaan. Zij draagt uw kleuren, zij roept uw naam uit. De notabelen sluiten zich bij het volk aan, terwijl alle partijgeest vergeten is. De rust is volkomen, er is vreugde, orde overal. Ongelukkig ge noeg weten we niet waar Uwe Hoogheid zich bevindt en daarom zenden wij een officier om te zoeken. Uwe Hoogheid kan niet te vroeg komen". Ge tekend Karei van Hogendorp. Op 21 november 1813 leest prins Willem Frederik van Oranje deze brief in zijn ballingsoord Engeland. Willem Frederik is de zoon van de in 1805 overle den stadhouder Willem V. Eigenlijk staat hij de op de lijst om ooit stadhouder Willem VI te worden Het schrijven uit Nederland is hem gebracht door kolonel J.Fagel als boodschapper van Van Hogendorp en Van der Duyn van Maasdam. Dit duo hoogmogende heren heeft zich rond 18 november uitgeroepen tot de tijdelijke bewindhebbers van Nederland. Met hun stille staatsgreep vullen ze het gezagsvacuüm op, dat is ontstaan na het wegtrek ken van de Franse bezetting. Eén beeld van de festiviteiten in 1938 toen de landing ook uitgebreid werd herdacht. Even een kort stukje vader landse geschiedenis. In de jaren 1780 tot 1795 is het kommer en kwel in het vaderland. Stad houder Willem V en de staten- generaal regeren, maar de ze ven gewesten zijn verzwakt door de onderlinge verdeeld heid en Willem V laat iedereen maar wat aanmodderen. De Franse overheersing die in 1795 begint maakt een einde aan het burgerlijk gekrakeel. Ins onze geschiedenisboekjes heet de achttien jaar durende Franse bezetting 'een donkere periode', maar lang niet alle Nederlanders van die tijd erva ren dat zo. Integendeel. In 1810 wordt Nederland ingedeeld bij het Franse keizerrijk en in 1811 bezoeken Napoleon en zijn vrouw de lage landen. Ze wor den overal enthousiast ontvan gen. Slechts enkelen, zoals Gijsbert Karei van Hogendorp blijven thuis. De inlijving bij Frankrijk heeft onmiskenbare voordelen, vooral in de bestuurlijke en ad ministratieve sector. Strenge toepassing van het Continen taal Stelsel heeft de Hollandse handel echter gekneveld en het is om vanwege die aanslag op de negotie dat velen wachten op het verbreken van de band met Frankrijk. Een beetje dub belhartige houding dus. Lang niet iedereen wil de de Franse kokarde ruilen voor het staat kundig nogal dubieuze Oranje van voor 1795. Eigenlijk wilde men wel de Franse instellingen behouden, maar de Fransen zelf moesten eruit. Kort voor de defintieve aftocht van de Fran sen presenteert zich een bewe ging die de bevrijding van Ne derland nastreeft. De Engelse minister Bathurst zegt in die dagen: „Als de Nederlanders passief blijven, zullen we hun land als veroverd gebied be schouwen". Op 14 en 15 november verlaten de Fransen Den Haag en Am sterdam. In de hoofdstad wor den wat douanehuig es in brand gestoken. Er vormt zich een Voorlopig Bestuur, maar wel voorzichtig, op het laffe af. Zo is het verboden om een oranje vlag uit te steken. Dan op 17 november ver schijnen de graaf Van Limburg Stirum en de zonen van Van Hogendorp met oranje getooid in de straten van Den Haag. In Scheveningen is Jacob Pronk een van de eersten die zich met oranje op straat durft te laten zien. Pronk, een ge kende oranjeklant heeft in 1795 een belangrijke rol gespeeld bij het vertrek van stadhouder Willem V naar Engeland. Nu is hij een van degenen die de te rugkeer van de dynastie helpt organiseren. Op 30 november 1813 doemen voor de kust van Scheveningen twee Engelse oorlogsschepen op uit de ochtendnevel. In de mast van een van de schepen hangt een oranje vlag: het af gesproken teken. Er komt een sloep naar de wal geroeid. Aan boord is ondermeer kolonel Fa- gel. Eenmaal op het strand her kent hij Jacob Pronk die tussen de toegestroomde nieuwsgieri gen staat. Pronk en Fagel fluis teren wat en Pronk hoort dat de prins zich op het Engelse schip de Warrior bevindt en dat Fagel er op uit is gestuurd om te kijken of te kust veilig is. Dan vertrekt zoon Arie Pronk met een oranje vlag om het lijf gebonden te paard naar Den Haag om gouverneur Van Lim burg Stirum op de hoogte te brengen. Op de Warrior wacht de als energiek bekend staande prins van Oranje de reactie niet af. Met een barkas vaart hij naar het strand. Jacob Pronk en 24 andere Scheveningse vissers houden de boot recht op de gol ven terwijl de prins in een boe renwagen stapt. Hij kan dat ta melijk gerust doen, want Sche veningse vissers hebben tevo ren al Engelse mariniers aan wal gesmokkeld. De Scheveningse voerman Van Duyne drukt de prins als eerste de hand. Van Duyne rijdt met z'n adellijke vracht naar de pastorie van dominee Faassen waar de prins wat op verhaal komt. Simon Blok, een tachtigjarige kapitein van de Scheveningse schutterij houdt een korte toespraak: „Allen voelden dat de vurig verlangde vrijheid nooit werkelijkheid zou worden zonder Oranje. Wat een voorrecht u weer te mogen zien op de plaats van uw vaderen". Nu, 175 jaar later klinkt het allemaal wat gezwollen, maar volgens ooggetuigen van des tijds moet het een enthousiast welkom zijn geweest. Op het moment dat hij op het Hollandse zand stapt, denkt Willem nog niet aan een ko ninkrijk. Eerder kiest hij voor een herstel van het stadhou derschap, zij het in gewijzigde vorm. Al snel blijkt dat de Ne derlanders liever geen stad houder meer zien, maar dat ze een monarchie willen. Twee dagen na de landing neemt Willem in Amsterdam de titel van souverein vorst aan. Dat is het formele begin van het ko ninkrijk der Nederlanden. In het oranjebolwerk Scheve ningen is het nadien een tradi tie geworden om 'de landing van de prins' elke 25 jaar na te spelen. Dat gebeurde voor het laatst in 1963. Nu, anno 1988, vindt de landing plaats op za terdag 26 november vanaf 10 uur. Er zijn enkele honderden fi guranten in klederdracht aan getrokken. „Wie op die dag naar Scheveningen komt als bezoeker zal alleen op het strand worden toegelaten als hij in vroeg negentiende eeuwse kledij is gestoken. Dus allemaal in je ouwe plunje", al dus Willem den Heijer, een van de betrokkenen bij de organi satie van het spektakel. De hoofdrollen in het toneel spel worden, naar goede tradi tie, waargenomen door Scheve ningse notabelen. De marine zorgt voor het varend mate rieel. Tijdens de festiviteiten krijgt de marine trouwens aparte aandacht omdat ons natte verdedigingskorps dit jaar ook 175 jaar bestaat. In dat verband wordt op 26 november in Scheveningen ook het boek '175 jaar Koninklijke Marine gepresenteerd'. Parallel aan het landingsge- beuren is er in het Schevenings Museum een tentoonstelling 'Herdenking landing van de Prins - 175 jaar Koninklijke Marine'. Deze tentoonstelling duurt 11 maart 1989. BEELDEN van een paar maanden. Een smalle straat vlak bij mijn huis. Aan beide zijden geparkeerde auto's, daartussen een smalle doorgang voor het verkeer. Midden op straat een grote bloed vlek en een kinder schoentje, de stille getuigen van wat een vreselijk verkeersongt val moet zijn geweest. Rondom de plek drommen nieuwsgierigen, zachtjes pratend alsof ze in een kerk zijn. Eveneens op fluistertoon en druk gebarend vertelt een ge tuige aan twee carabinieri wat hij heeft gezien. De juistheid van mijn vermoeden over de toe dracht wordt bevestigd door een groepje Romeinen. Een spelend kind stak tussen twee dicht op elkaar geparkeerde auto's de straat over en werd gegrepen door een auto. De bestuurder kon het kind niet meer ontwij ken, maar hij reed veel te hard. Het jongetje, een jaar of zeven, leefde nog, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Een paar dagen later. Een zij straat van de Corso, de grote winkelstraat die Piazza Venezia met Piazza del Popoio verbindt. Glas en afgescheurde onderde len van een motor en overal bloed. Het slachtoffer is al afge voerd. Een paar passanten blij ven staan, de anderen lopen haastig door. Als ik er een uur later opnieuw voorbij kom is al les weg, behalve de bloedresten. Het Romeinse verkeer raast er weer overheen alsof er niets ge beurd is. Weer iets later. De dochter van een collega belt op. Haar vader is aangereden op Piazza Venezia. Midden op de zebra nota bene. 's Morgens zo tegen half elf. De man sterft kort na opname in het ziekenhuis. Het Romeinse stadsverkeer is moordend, letterlijk. Neder landse toeristen die de stad be zoeken maken zich vooral druk om hun centen. Wilde indianen verhalen hebben in Nederland de mening post doen vatten dat er ter wereld geen onveiligere plek is dan het centrum van Ro me. In plaats van er op uit te trekken zoals tweeduizend jaar geleden om andere volken te on derwerpen en te beroven zouden de Romeinen nu rustig wachten tot iedereen deze kant uitkomt. Dat spaart benzine. Vorig jaar ben ik in het hoog seizoen eens een dagje in de wachtkamer van het Nederlands consulaat in Rome gaan zitten om te zien hoeveel gedupeerde landgenoten deze toevluchtsha- ven aanlopen. Ze waren op de vingers van een hand te Twee wisten niet eens of stolen waren of dat ze hun Spij len gewoon ergens hadden 4 liggen. Een van hen was vrouw van een Nederlandse rechaussee. De man tegen me: „Meneer, wat hier? U kunt beter naar dam gaan". Moordend Verkeet Door Gorard KosmIi Nee mensen, veel meer i dan uw geld loopt in Rome leven gevaar. De straat overste, ken is een koene daad, die goed overwogen moet wot... Vooral zebra's zijn gevaat! Het wit is vaak zover we ten dat daaruit alleen aTbli welk belang aan deze verkew voorziening wordt toegekeni Zebra's zijn dodelijk omdat meestal zijn aangebracht plekken waar het stadsverkee weer wat gas kan geven. Ends doen de Romeinen dan ook l de optiek van de Romein is 4 stad er voor de auto's. Wie it als voetganger, laat staan sl fietser, door het centrum be weegt stelt zich aan ongel risico's bloot. Zo mogelijk nog gevaarlijke dan de gewone zebra's zijn d 'bewaakte' voetganger»! steekplaatsen. Wee uw leven al u zich midden op de overstee bevindt wanneer het groei 'Avanti' plaats maakt voor Ik rode 'Alt'. Het grommende je motoriseerde verkeer krijgt (5 hetzelfde moment groen en be. gint aan te stormen. De bij ont gebruikelijke ontruimingstijd hier een onbekend verschijnsel Een Romein kan niet begrijpen waarom een ogenblik lang ieder een rood zou moeten hebben." het Romeinse stadsverkeer geld eigenlijk maar één regel: voor rang heeft degene die de meest vaart heeft. Wie stilstaat is en rechteloze donder. Dus Nederlandse toerist, hoe wel het enigszins tegen uw land saard indruist, denk in Ront eerst aan uw leven en da uw centen. Dan hoeft de eeu wige stad niet het voorportai tot de eeuwigheid te zijn. nfllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Van onze correspondent Jo Wijnen WASHINGTON - Patricia Rosier, een 43-jarige dok tersvrouw uit St. Peters burg (Florida), verkoos op 14 januari 1986 te sterven. Ze had twee jaar kanker en was niet meer te genezen. Haar doktors hadden haar verteld dat ze hooguit nog een paar dagen te leven had. Ze nam afscheid van haar kinderen Elisabeth (21) en Jacob (19) en van haar man, de arts Robert Peter Rosier, en haar stiefvader Vincent Delman. Daarna ging ze naar bed en nam 20 slaap pillen in. Dat was het begin van Ameri- ka's meest besproken familie drama dat zich afspeelde in het schemergebied tussen moord, zelfmoord en euthanasie en waarvoor Robert Rosier zich nu voor de rechter moet ver antwoorden. De zaak heeft intussen een uiterst bizar karakter gekregen omdat, als gevolg van allerlei onvoorziene omstandigheden, Patricia's man van moord is beschuldigd. Maar zo Patricia Rosier al om het leven is ge bracht om haar uit haar lijden te verlossen, heeft niet haar man, maar haar stiefvader Vincent Delman dat gedaan. Delman gaat evenwel vrijuit Toen justitie besloot de zaak- Rosier te onderzoeken, ver leende ze Vincent Delman ge rechtelijke immuniteit in ruil voor diens getuigenis. Pas na dat hem die immunitiet -op grond waarvan hij buiten ver volging staat- was verleend, verklaarde Delman dat hij zijn stiefdochter door verstikking om het leven had gebracht. Patricia Rosier werkte voor haar dood mee aan een serie te levisieprogramma's waarin ze probeerde andere kankerpa tiënten te bemoedigen. Aldus had ze in een bepaald gebied van de staat Florida een zekere naam gekregen. Na haar dood besloot haar man Robert Ro sier daarom volledig opening van zaken te geven over haar sterven. In een tv-interview vertelde hij dat zijn vrouw voor een vrijwillige dood had gekozen en dat hij haar daarbij had geholpea De justitie in Florida keek evenwel anders tegen de zaak aan en arresteerde de arts en beschuldigde hem vervolgens van moord. Om te achterhalen wat er precies was gebeurd verleende ze Patricia's stiefva der Vincent Delman immuni teit. Toen dat was gebeurd kreeg justitie het volgende ver haal te horen, aan de juistheid waarvan - ook al op grond van uitvoerige getuigenissen- nie mand twijfelt: Patricia Rosier nam op haar eigen verzoek 20 slaaptabletten in. Ze overleed evenwel niet, maar geraakte in coma. Haar man diende haar daarop een hoeveelheid mor phine toe die ook niet onmid dellijk haar dood tot gevolg had. Enkele uren later kreeg Patricia bezoek van haar stief vader Vincent Delman en twee stiefbroers. Delman legde zijn hand op de mond en de neus van de nog slechts zwak ade mende vrouw, die daarop vrij wel onmiddellijk overleed. De rechter in St.-Petersburg staat nu voor de vrijwel onmo gelijk opgave te beslissen over een zaak die in feite zelfmoord is, maar die ook kan worden uitgelegd als moord of een vorm van euthanasie. Zijn be slissing wordt nog bemoeilijkt omdat - als hij de zaak als een moord wenst te zien - de feite lijke dader immuniteit heeft gekregen. De openbare aankla ger in St. Petersburg heeft Ro bert Rosier van moord be schuldigd en dat is, althans volgens juridische deskundi gen, een aanklacht die hij niet overeind kan houden. Ziet de rechter de zaak-Rosier niet als een moord, dan zal hij een uitspraak moeten doen over de vraag of er sprake is van zelfdoding en of het fami lieleden is toegestaan daarbij actieve hulp te verlenen. Ten slotte kan de rechter ook tot de conclusie komen dat hier in feite sprake is van euthanasie. Aangezien euthanasie wette lijk niet is toegestaan in de VS, kan de rechter de schuld voor Patricia Rosiers dood ander maal in de schoenen van haar man schuiven. Hoe dan ook: de zaak-Rosier kan enig juridisch licht werpen op een aantal zaken die in de VS hoogst omstreden zijn na melijk: hulp bij zelfdoding en euthanisie. Of Robert Rosier daarvoor het gelag zal moeten betalen, hangt volledig van de rechter af. De heer James Randi is Ame- rika's grootste 'debunker' dat wil zeggen: ontkullen van flauwe kul. Hij loopt nog steeds rond met een cheque van $10.000 die hij heeft uitge loofd voor een ieder die een paranormaal verschijnsel kan demonstreren onder goed geregistreerde en gecontro leerde omstandigheden, zo lees ik in Elseviers Weekblad van 6-8-'88. Niks voor U? Zelfs bij de hui dige koers van de dollar toch nog een leuk bedragje. Buig eens een lepel voor James. Zie eens helder. Punctuur eens een acu. Lees eens uw buur- vrouws gedachten. Verdelg eens egn sprinkhanenhorde met een Voedoe ritueel. Ge nees eens met gebed een Aids patiënt. Kijk eens in de toe komst via koffiedik of gla- zenbol. Krijg eens een beeld door van een juist ingevuld voetbalpoolformulier. Met dat laatste zou ik beginnen als ik u was. Lukt het dan hebt u die cheque van James niet nodig en de $10.000 kimt u dan storten op de postbankre kening van uw tipgever John O'Mill. Nee, fout! De juiste tekst in 'Finnigan's Wake' van James Joyce luidt niet: Three Quarks for Karl Max, maar Three Quark for Muster Mark. Ik vermeld dit hier maar even opdat u geen fi guur slaat op het verjaar dagsfeest van Tante Truus. De vertaling in Televizier van 25-5-'88: 'Jezus komt spoedig' van de Engelse gospelsong: 'Surely Jesus Is Coming', deed me denken aan De Negerhut van Oom Tom, de vertaling van het vermaarde boek Un cle Tom's Cabin. Dit zijn zoekplaalj esvertalingen. Waar zit de neger in Uncle Tom's Cabin, waar zit dat 'spoedig' in Surely Jesus is coming? De deskundigen onder mijn lezers betuig ik hierbij mijn dank voor het oplossen van mijn taalproblemen. Wat korrekt Nederlands is weet ik nu dank zij zij (ik bedoel dan zij hen, of hun, hullie, ze, zul- lie of toch zij?) poUÖTKitl Door Jan Paalman DAT twee jonge dokters, Geert Berghs en Esmeralda Spanjaards, vorige week op een gezamelijk proefschrift promoveerden, was niet zo vreemd. Dat gebeurt tegen woordig wel meer zo. Nee, echt opzienbarend was het feit dat de promotie über haupt had kunnen plaatsvin den. De jonge doctors hebben namelijk willen uitzoeken wat nu precies een normale zwangerschap is, en of na zo'n normale zwangerschap de be valling beter thuis dan wel in het ziekenhuis kan plaatsvin den. Daarvoor hadden ze de medewerking van huisartsen, vroedvrouwen en gynaecolo gen nodig. Die kregen ze en dat was een wonder, want al jaren verkeren deze drie par tijen met elkaar op voet van oorlog over deze kwestie. Thuis of in het ziekenhuis? Alle vroedvrouwen en de meeste huisartsen zijn voor de thuisbevalling, maar de gynecologen (vrouwenartsen) zijn in meerderheid tegen, of in ieder geval niet enthou siast voor. Om met de argu menten te beginnen die je zel den in de wetenschappelijke bladen zult aantreffen. Kort samengevat: broodnijd en de schoorsteen moet roken. In 1960 gebeurde het leeuwen deel van de bevallingen - meer dan 80 op de 100 - thuis. De voedvrouw deed daarvan de ene, de huisarts de andere helft. De rest, liever gezegd het restje, werd de gynecoloog toegeworpen. Sindsdien is de situatie drastisch veranderd. Al in 1975 deed de gynecoloog al zoveel bevallingen dat men moest vrezen dat binnen niet al te lange tijd alle bevallin gen in het ziekenhuis zouden plaatsvinden. Toen sloeg de tijdgeest toe: een golf van kritiek daalde neer op de hoofden van de verbaasde gy- necologen. Ze zouden vrou wen als niet meer zien dan 'zwangere buiken' en van zoiets normaals als een beval ling een medische ingreep hebben gemaakt. Als ik me goed herinner werden ze rond 1980 zelfs collectief door een Vrouwentribunaal veroor deeld. Hoe dan ook, het aantal be vallingen thuis stabiliseerde zich. Toch werd de concuren- tie alsmaar feller omdat het aantal gynecologen sindsdien fiks toenam - en dat van de vroedvrouwen iets minder -, terwijl het aantal klanten, zwangere vrouwen dus, flink daalde tot 175.000 per jaar. De huisarts was allang als ver loskundige praktisch opzij geschoven, die doet op dit mo ment nog geen 17 procent van de bevallingen, tegen de vroedvrouwen 41 en de gyne cologen 42 procent. Men had natuurlijk ook zijn wetenschappelijke argu menten. Vroedvrouwen, huis artsen en de gezondheids Bo bo's van Nederland, hebben altijd met trots gewezen op het feit dat in Nederland heel weinig kinderen tijdens de bevalling sterven. Zowat het laagste cijfer van de hele we reld, op Zweden na. Dit, en dat is een belangrijk argu ment, terwijl overal in de Westerse wereld vrouwen bijna uitsluitend in zieken huizen bevallen. Thuis beval len is dus zo slecht nog niet. Ja maar, zeggen de gynecolo gen. Kinderen zijn meer dan vroeger een kostbaar bezit, want ze worden zorgvulig ge pland en ook nog in kleinere hoeveelheden. Ook bij een normale beval ling kan er iets uit de hand lo pen, en dan kan in het zieken huis ogenblikkelijk een kei zersnede worden gedaan, waarna een horde opgepiepte kinderartsen het kind snel en adekwaat kan verzorgen om sterfte of handicaps te voor komen. In 1987 brak er nog een fikse rel uit over de zoge heten lijst Kloosterman, een lijst waarop staat aangegeven bij welke afwijkingen of ziekten de vroedvrouw en huisarts de zwangere vrouw naar de gynecoloog kunnen sturen. In dat geval vergoedt het ziekenfonds de schade. Tot op heden wijzen de gyne cologen de nieuwe versie van de lijst af: niet streng genoeg. Dat zo'n lijst een andere dan medische betekenis kan hebben blijkt wel uit het feit dat het percentage zwanger schappen dat op medische in dicatie gebeurt varieert van 30 tot liefst 70 procent. Geen wonder dat Berghs en Spanjaards stevig moesten onderhandelen om gynecolo gen, huisartsen en vroed vrouwen te bewegen aan hun onderzoek mee te doen. Thuis of in het ziekenhuis? daar ging het dus om. Ze hielden het onderzoek onder 1034 vrouwen die een normale zwangerschap hadden gehad, waarvan 268 hadden gekozen voor een bevalling door de gynecoloog in het Radboud- ziekenhuis in Nijmegen, en de overige 766 thuis door huis arts of vroedvrouw. Ze gingen bij alle vrouwen na hoe de bevalling was ge weest en vergeleken dat met de resulaten van neurologisch zenuw) onderzoek van de pasgeborene. De hersenen zijn erg gevoelig voor een te kort aan zuurstof, een situatie die kan optreden als het kind het benauwd krijgt in de baarmoeder. In het zieken huis kan dan direct worden ingegrepen, door een keizers nede bijvoorbeeld, terwijl een ander kind eerst nog naar het ziekenhuis zou moeten wor den overgebracht. Als dat een belangrijk voordeel is dan zou dat moeten blijken uit verschillen in de neurologi sche test bij de ziekenhuis- en thuiskinderen. Dat bleek helemaal niet het geval te zijn. Kinderen die thuis ter wereld waren geko men, of haasje repje naar het ziekenhuis waren doorge stuurd, bleken het net zo goed te doen als hun ziekenhuis collegaatjes. Een belangrijk resultaat, omdat dit het ver moeden van de meeste verlos kundigen eindelijk eens met betrouwbare cijfers staafde. Dus hoe het beleid ook is tij dens de bevalling, hoe ver schillend ook, voor de conditie van het kind maakt dat na de bevalling weinig of niets uit Een van die verschillen in de behandeling thuis en in het ziekenhuis, en een verkoopar gument van de gynecoloog, is de voortdurende elektroni sche bewaking van moeder en (ongeboren) kind in het zie kenhuis met een apparaat dat alsmaar de weeën en - van het kind - de hartslag regi streert Op het gebruik van dit ap paraat bij normale bevallin gen is in de internationale vakpers de laatste jaren veel kritiek omdat het de arts eer der tot een keizersnee zou verleiden. En inderdaad. K gynecologen besluiten in dit onderzoek twee keer zo snel tot een kunstverlossing (ook knippen ze twee keer zovaak in), maar dat zou niet hele maal aan het apparaat te wij ten zijn. Afgaand op de resul taten zien de onderzoekers geen reden om het gebruik van het apparaat af te raden maar aanraden doen ze ook niet. Het ding, aldus een stel ling 10 van Berghs, is na een normale zwangerschap net»1 betrouwbaar als de aloude houten toeter van vroed vrouw en huisarts. Ze stellen het provini voor 50.000 gulden op t? Van onze correspondente TERNEUZEN - Mt passend rijm en eer kend belsignaaal nai terklaas zaterdagn in Sas van Gent de r licht- en geluidsinst in gebruik van de ting Verfraaiing Kot trum Sas van Gent. Gevolgd door flink w deren en hun ouders de Sint daarnaast de 1 veerde Westkadepron om vervolgens een wai te maken door het koopcentrum. Kort voor het ver van zijn officiële take veerde de Sint per boo en meerde hij af bij ht gangerbruggetje. Hij opgewacht door de ki en harmonie De Ve Vrienden, om vervolg koets richting stadhui! den. Daar werd hij wacht door burgemet van Rest en vertegent gers van de middensta handen van de Zwarte kregen de Sasse kinde knutselboek uitgereik namiddag werd de jeugd getrakteerd op e dertheater. Sinterklaas had z, nog heel wat andere ve tingen. In verscl plaatsen stonden de k al reikhalzend op zijn te wachten. Sint maakte zoals gew weer gebruik van vervoermiddelen en v regen en natte sneeuv hier en daar de rondr den ingekort. Burgemeester Van R de Sint zelfs twee 1 hand schudden. Deze namelijk ook een bez Philippine, waar hi; Meerpaal werd verw door L. Segers van c denstandsvereniging. Van onze verslaggever YERSEKE - Zaterda dag omstreeks half werd de 24-jarige H. H. uit Kruiningen b eenzijdig verkeersoi ernstig gewond. De man moest door de 1 weer van Kruiningen i wrak van zijn voertuig bevrijd. Hij werd per lance overgebracht Oosterschelde Goes. na; ziekenhi Van onze verslaggever De opvs No afgen Ol zaten aan )Nor TERNEUZEN - rige Noor E. H., van het aan het gendok in het Ternei Havengebied Zweedse schip in de nacht van zondag bij het gaan van het vaartui een trap gevallen, Hij viel twee meter hen en brak da ter onderbeen. ambulance overgebrach net Elisabeth ziekenh Sluiskil. Volgens de keerde de''zeeman vloed. naai daarbij zijr Hij we one

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1988 | | pagina 4