DE STEM DERDE WERELD ALS ABATTOIR VOOR WESTERSE PATIËNT DESTE VOOR IS EN BI KENNI B. INDUSTRIE DES DOODl IS ECHTl BEDRIJFSTAK JACKIE S HAAR DAI IN ANONIMI1 W roi rouwen uit Bangladesh, die onder valse voorwendsels naar het buitenland zijn gelokt, worden opgekocht en van bruikbare organen ont daan. Ook kinderen uit Derde Wereld-steden worden opgepakt en leeggeroofd ten faveure van hen, die veel geld voor een hart of een nier over hebben. De Neder landse Europarlementariër Nel van Dijk heeft vorige week in Straatsburg gepleit voor internationale aan dacht voor en maatregelen tegen deze lugubere prak tijken. Onderzoek Aanbod per brief ZATERDAG |r 19 NOVEMBER 1988 Privé-klinieken Machteloosheid TT1 Charles III -Churchill, De Gai ben met elkaar gem melijk sobere, eeim anders is het met J( kaanse president di werd vermoord. Het begraafplaats Arlin< peus, tegen een glc ven door granietei meest bevlogen ui graf zelf brandt een mensen bezoeken die, vlak na zijn doo v Door Huub van As Het is geen smakeloze lectuur uit de pen van een op hol geslagen fantast. Het heeft niets te maken met vooroorlogse tijden, waarin weduweverbrandingen nog tot de hindoestaanse gebruiken be hoorden. Het is de bittere werkelijkheid anno 1988 in Bangladesh en India. Een horrorverhaal in de praktijk gebracht. In Bangladesh worden vrouwen met mooie woorden overgehaald een con tract te tekenen voor werk in de huishou ding in India of in rijke Arabische sta ten. Een deel van hen wordt daar echter nooit te werk gesteld, omdat ze bij ille gale grensoverschrijdingen worden opge pakt; zij zijn nog het beste af. Anderen komen in de prostitutie terecht in steden als Calcutta en Bombay. Maar er zijn er ook die van de aardbo dem verdwijnen na in ziekenhuizen te Calcutta in opdracht van gewetenloze, op winst beluste handelaren te zijn ont daan van de nieren en soms ook van an dere bruikbare organen als het hart. Een spoor van deze - overal illegale - macabere handel heeft inmiddels geleid naar Westduitsland, waar, zoals alle lan den in Westeuropa, forse lijsten bestaan van patiënten die op donororganen wachten. De eerste berichten over deze orgaan- handel zijn een jaar oud. Sindsdien ko men er uit verschillende bronnen bij eii vooral de laatste maanden nemen ze in aantal toe. Maar omdat ze veelal voor 'te luguber om waar te zijn' worden versle ten en het moeilijk is de beweringen met hard bewijsmateriaal te staven, hebben ze tot nu toe tot weinig meer geleid dan verwondering. Vorige week heeft Nel van Dijk, na mens De Groenen, dan ook in het Euro pese parlement aangedrongen op een diepgravend onderzoek door een parle- mentsdelegatie, en pleitte ze eveneens voor internationale wettelijke maatrege len om snel aan de gewraakte praktijken een eind te maken. Als zo'n EG-onderzoek op gang komt en indien dat tot maatregelen leidt, zul len ook straatkinderen in diverse Derde Wereld-steden daarvan bescherming on dervinden. Want ook zij worden van de straat geplukt om in klinieken aan hun eind te komen; er is toch niemand die ze mist. De organen van kinderen uit Brazi lië en Midden-Amerika komen in de Verenigde Staten terecht, en die van kin deren uit Calcutta in, veelal, de oliesta- ten in het Midden-Oosten. Een woordvoerster van Eurotrans plant Nederland in Leiden zegt van de praktijken van orgaanhandelaren op de hoogte te zijn. Zij sluit met nadruk elke betrokkenheid bij deze misstanden uit van Eurotransplant Internationaal, waarin Nederland met Westduitsland, België, Luxemburg en Oostenrijk samen werkt. „Om over een zo groot mogelijke 'pool' te kunnen beschikken wisselen we onderling uit. Het gaat altijd om organen van overledenen. Er is bij ons altijd sprake van een zeer zorgvuldige registra tie: we weten precies van wie een be paalde nier afkomstig is en ook of de overledene ooit toestemming voor do norschap heeft verleend." Een van de tastbare bewijzen voor de handel uit winstbejag in organen van vrouwen uit Bangladesh is in Frankfort te vinden. Daar heeft een zekere Rainer Scherer het gat in de nierenmarkt ont dekt. Zijn bemiddelingsbureau 'Asia Transplant' biedt rijke patiënten voor ongeveer 100.000 mark een nieuwe nier aan. Deze prijs is inclusief een vliegticket voor twee personen naar India en de operatie in een privékliniek in dat land. Volgens de krante-advertenties van Rainer Scherer zijn de beschikbare nie ren van Duitse donoren afkomstig, die daarvoor 30.000 mark betaald krijgen. Maar op grond van verklaringen van grenswachten in- Bangladesh en India en persberichten in Westduitsland en Italië, zijn de organen met aan zekerheid gren zende waarschijnlijkheid afkomstig uit Bangladesh en India. In Frankfort is ook nog een tweede In Indiase ziekenhuizen spelen zich soms bizarre talerelen al. Deze vrouw Is in hongerstaking, omdat volgens haar zeggen haar haar pasgeboren kind werd ontnomen en voor grof geld werd verkocht. - foto ap De zwarte handel in menselijke organen Veel vrouwen In Bangladesh trachten op allerlei mogelijke manieren te ontsnappen aan de absolute armoede. Geen wonder dus dat veel van slachoffer worden van louche figuren. - fotoanp bureau actief dat in orgaantransplanties bemiddelt. De advocaat Rainer René Graf Adelmann van Adelmannfelden heeft in september Westduitse urologen schriftelijk nieren aangeboden voor hun vermogende patiënten. Hij vraagt tussen de 60.000 en 80000 mark per nier. En alsof het om een eenvoudige zake lijke transactie gaat: dat is een veelvoud van het bedrag dat een vrouw uit Bang ladesh kost. De tussenhandel rekent daar ongeveer honderd dollar voor. De graaf, die in Duitsland al bekend heid verworven heeft met zijn adverten ties waarin huurlingen voor de Golfoor log gevraagd werden, heeft zich ditmaal verscholen achter de 'Organ Spende- und Human Ersatz Vereinigung'. Als advocaat heeft de graaf toegang tot faillissementlijsten en gerechterlijke ver kopen, hetgeen hem in staat stelde brie ven te sturen naar mensen die in een fail lissement verwikkeld zijn. Waarin hij on der meer schreef: 'U bent voortaan juri disch gezien een pestlijder. Niet meer en niet minder dan een aidslijder. Ik bied u een leven als een vorst aan in ruil voor een orgaan'. Een brief van deze strekking is, bij wijze van waarschuwing, naar buiten ge bracht door het ministerie van gezond heid in Bonn. Experts van het ministerie van Justitie in Bonn proberen zich al enige tijd in zicht te verschaffen in de wettelijke kant van transplantaties van organen uit nog levende personen. Bureaus als die van Scherer en Adelmann kunnen voorlopig ongestraft hun gang gaan, omdat de Duitse wet slechts regels kent op het ge bied van organen van overledenen. De verzekering van de medische we reld, dat geen enkele zichzelf respecte rende arts transplantaties met geroofde organen zal uitvoeren, doet vermoeden dat deze praktijken zich in het schemer duister van privéklinieken afspelen. En dan niet in Duitsland, waar de orde van medici al twee jaar geleden de handel in menselijke organen veroordeelde, maar in (privé-)ziekenhuizen in Calcutta en Bombay. Waar de handel in vrouwen uit Bangla desh zich in ieder geval afspeelt is het grensgebied tussen Bangladesh en West- Bengalen (India). Tegenover Bengaalse en Indiase media hebben grenswachten verklaard dat er van tijd tot tijd vrouwen worden aangehouden, die zogenaamd 'onder begeleiding' de grens willen pas seren. Een van de eerste berichten over han del in vrouwen en dan met name hun or ganen ten behoeve van klinieken betrof een hotel in Damkal (India), waar meis jes uit Bangladesh werden verkocht om even later in het plaatselijke ziekenhuis van hun nieren en hart te worden ont daan. Een douanier van de grensplaats Go- dagari verhoorde enkele maanden gele den een vrouw die aan haar moorde naars wist te ontkomen. Een lijkenwas ser in een kliniek in Murshidaad (West- Bengalen) het haar ontsnappen, nadat hij haar had verteld wat haar in diezelfde kliniek te wachten stond. Bekend zijn ook de bizarre belevenis sen van vier vrouwen uit het grens- plaatsje Premtali, die vertelden gezien te hebben dat mensenhandelaren een groep vrouwen in twee categoriën splitsten: de jongeren voor verkoop aan bordelen, de ouderen voor de orgaanhandel in klinie ken. De autoriteiten in Bangladesh zeggen vrij machteloos te staan tegenover de vrouwenhandel, omdat die niet op het In 'The city of joy', een niet ironisch doelde titel van Dominique Lapiejt wordt het relaas verteld van de rilst, rijder Hasari Pal in Calcutta. Een wa> gebeurd horrorverhaal van iemand dj zijn lichaam verkoopt om aan geld tefc men voor de bruidsschat van zijn doe; ter. Een voorbeeld uit Calcutta, een sli waar de industrie des doods tot de toot aangevende bedrijfstakken behoort. Enkele passages: „Hé vriend", riep iemand me toe toen mijn hoofd eraf hoestend onderuit gii nadat ik twee zware dames met kofló op hun bestemming had gebracht, j ziet er niet gezond uit". Het verbaas) me, er zijn in deze onmenselijke stad ui: veel mensen die je als 'vriend' behande len. „Wil je zo veel geld krijgen als je; twee maanden zwetend tussen de gen verdient, terwijl je er niets voor te doen vroeg de vreemde. „Als je mijn bloed wilt dan ben je aa het verkeerde adres. Zelfs de gieren wil len het niet. Het is rottend", antwoord; ik. „Het is niet je bloed dat ik wil, b zijn je botten", hernam de vreemd „Kom mee naar mijn baas. Hij koopt botten voor vijfhonderd rupees. Als jet pijp uitgaat haalt hij je lichaam op o neemt je botten". De man blijkt een schakel in een ha; del die van India de grootste leveranctt van menselijke botten maakt. Het dat Calcutta het centrum van deze l del is, heeft niets te maken met het hop sterftecijfer in die stad, maar met de aai wezigheid van enkele honderden imm granten uit Bihar, namelijk de do* Deze zeer lage kaste heeft de taak de dj den op te ruimen en doet dat door zeit verkopen. Dit manier van het kopen van mens terwijl hij nog rondloopt, lijkt veel op het houden van een dier voor dt slacht. Het is even duivels als geniaal omdat er een ongelimiteerd aanhol voorhanden is in Calcutta. Hasari Pal gaat na lang wikken en w gen in op het aanbod en betreedt een go bouw dat alleen in de verbeelding Dante of Dürer kan bestaan. Vol zorgvuldig geprepareerde en gepoi skeletten in allerlei maten, met prijs kaartjes en al. Aangedaan denkt Hasari Pal: „Zo't VIP-behandeling hebben die botten mi gehad toen ze nog leefden". Een werk» mer van de bottenfabrikant kijkt Pal au en stelt tevreden vast dat de man het nis lang zal maken; zo mager als een laten met een ziekelijke blik. De trai wordt beklonken. Er worden afsj gemaakt met de doms die het dichtst bi; de krottenwijk van Pal wonen. Pal krijgt een eerste uitbetaling van 150 van de in totaal vijfhonderd rupee. Zodra zijn gezondheid verdere aftakeling vertoont, krijgt hij de tweede uitbeta ling was grondgebied van Bangladesh vindt, maar in India. Reden waarom 4 minister van buitenlandse zaken, Nazin Islam, de ambassadeurs van India en Pa kistan gevraagd heeft naspeuringen verrichten. Maar volgens de 'Daimik Bangla', regeringstrouw dagblad in Bangladesh moeten de mensenhandelaars ook i) land zelf gezocht worden, zou er sprake zijn van bendes. Een vrouw, die toegaf dat ze bij 4 werving van vrouwen behulpzaam geweest, beweerde zelfs dat enkele minente textielfabrikanten achter handel zitten. Het feit dat veel vrouwen in Bangladesh slechts kunnen kiezen t leven in absolute armoede of uitbuitin in een textielfabriek is daar niet vreeffi aan. Volgens Abdul Matin, de minister binnenlandse zaken van Bangladesh, de regering in de hoofdstad Dhaka dt handel gaan aanpakken door de ma®' mumstraf voor mensensmokkel te verho gen. Tot nu toe staat daar I jaar gevangenisstraf voor, maar als M aan Matin ügt komt daarvoor de dood straf in de plaats. Verder is er een campagne op die vrouwen er voor moet waarschuw» niet in te gaan op advertenties van onbe kende agenturen, waarin huishoudebj' werk in het buitenland wordt den. Tot slot wordt geprobeerd zoveel geüjk nachtelijke overschrijdingen 'vrouwencaravanen' via de grensrivii Padma te voorkomen. En met enig ces. De laatste maanden zijn ongevf® driehonderd vrouwen dankzij douaniers de dans ontsprongen. ■J erst maar even feliciteren. Het P .kan nog, want het is binnen het M van z;jn verjaardag. Nou dan Charles, jongen, van harte gelukge wenst met je veertigste verjaardag en datje maar snel koning mag worden. Dat laatste, daar gaat het om. De trieste paradox in het leven van Charles is namelijk dat hij, in de schaduw van een hoogverheven moeder en een strenge, doch beroepsmatig werkloze vader, een leeg en nutteloos leven moet lei den totdat hij, wellicht pas in 2018, als hij zeventig is, zijn levensdoel, de troon, heeft bereikt. Dat lot van een leven in afwachting was ook Edward VII beschoren, maar deze maakte, terwijl Victoria niet ophield te re geren, van het leven een feest. Charles is daar te ernstig voor. In de gewijde taal die Britse scribenten reserveren voor analyses van de toekomst der monarchie bracht An drew Stephen, geen vreemdeling ten hove, de essentiële somberte in het bestaan van Charles als volgt onder woorden: „Een deel van zijn droefheid is wellicht te wijten aan die verwrongen Oedipale nachtmerrie die zijn leven overheerst: de wetenschap dat zijn levensvervulling af hankelijk is van de dood van zijn moeder, die nog wel drie decaden of langer op zich kan laten wachten." Koningin Elizabeth is een ijzersterke vrouw. Een buitengewoon zuinig en sober leven en een hoge mate van activiteit als landedelvrouw tussen de paarden zal daar niet vreemd aan zijn. Er wordt zeer matig gegeten (voor theaterbezoek een bruin sneetje brood met een plakje gerookte zalm of een eitje strapazzata met een zuinig glaasje Rijnwijn, zo lees ik in Majesty, lijf blad van Britse monarchisten). De konin gin-moeder, Mary, is 88 en leeft er lustig op los. In haar paleis, Clarence House, wordt van alles gedronken en Mary gaat bij voor keur in het holst van de nacht naar bed, na een elegante maaltijd, rond middernacht, van bijvoorbeeld asperges, kreeft en aard beien in december. Elizabeth is een tanig type, als we dat van personen van konink lijken bloede mogen zeggen. In een eenvoudig regenjasje en een dun hoofddoekje heeft zij al vele jaren het Britse klimaat doorstaan, dat jicht en bron- chiale brommingen veroorzaakt. Zij zal zeer oud worden. Als Charles op den duur op eigen kracht de troon wil bestijgen zal ook hij moeten voortgaan op de door hem verkozen weg van matig en gezond eten. Hij zweert bij honing („de medicijn van dokter Natuur") en hij drinkt geweldige hoeveelheden water, naar hij ooit verklaard heeft om de inwendige systemen goed uit te spoelen. Het feit dat het bestaan van Char les leeg moet zijn totdat hij koning wordt is het overheersende probleem in zijn leven. Dat disco-Di giechelt waar hij peinst en dat het prinselijke huwelijk volgens hofkij- kers is afgekoeld naar niveaus van onver schillige tolerantie, dat is nog tot daar aan toe. Er zijn in de ganse geschiedenis der Britse monarchie maar weinig gelukkige huwelijken en veel matrimoniale puinho pen aan te wijzen. Charles heeft vooral een goede baan nodig. Hij begint zich naar de smaak van Thatcher al te zeer met sociale vraagstukken bezig te houden en, als een beetje tegen zit, ontwikkelt hij zich tol Charles de Goede of Charles de Rode, Keerlen God. Voor Charles de Sombere zou het l' verneurschap van Hong Kong, tot aan dekolonisatie in 1997, worden overweg® Hij zit nu maar al te vaak een beetje op land te wroeten, tegen de bloemen te spre ken, te Vissen en te denken over Mar*, filosoof Jung, exotische goeroes en het nM' terialisme waaraan het westen slechts j® onder kan gaan. Die jongen moet aai»®' werk. Ook in het belang van onze Wme® Alexander zal de ontwikkeling in de Wu® sordynastie op de voet moeten worden volgd. Want onze kroonprins is in 201 misschien ook nog werkloos, terwijl Abraham al heeft gezien. D DoorJo Wijnen Er zijn vliegvelden, musea, thea ten, pleinen, wolkenkrabbers, s lanceerstations voor ruimtev naar Kennedy genoemd. Alleei eerste drie jaar na zijn dood, v ettelijke honderden boeken ove De belangrijkste daarvan w schreven door zijn naaste met en vertrouwelingen zoals Ai Schlesinger, Theodore Sorensei Salinger. Zij behoorden tot ht van 'briljante, jonge intellectu Kennedy grotendeels aan de University in zijn thuisstad Bo gerecruteerd en dat later met grote ijver bijdroeg aan de n ming ie het beeld van de echt Kennedy grotendeels heeft vert De tijd heeft intussen stevig onaantastbaar lijkende beeld -zoals hij werd genoemd- En de geschiedenis heeft ziel haar kenmerkende ijver geze ontmanteling van de onaantas kende Kennedy-mythe. John F. Kennedy was niet gedreven, welbespraakte, kna idealist, hij was ook een man en bloed en vooral van politiek selijke zwakheden. De waarhf bepaald geen geweld aangedaa hem een 'vrouwenjager' en e meur' noemt op wiens huwe zijn vrouw Jacqueline bepaald kon rekenen. Er zijn hem relat dicht met vrouwen als Marilyn zoals zijn vader een relatie is t met Gloria Swanson. Men heef schuldigd van contacten met t bieuze figuren. Zijn gebrek aar heeft zonder twijfel bijgedrage aantal politieke blunders en mi gen waarvan het grote publiel veel later rekenschap is gaan ge Kennedy was de zoon van d< bitieuze, steenrijke en weini leuze Joe Kennedy, een van 1 granten stammende Bostoniai pokt en gemazeld uit het keih: tieke bedrijf van zijn geboor voorschijn trad. De oude Kern m de oorlog nog Amerika's am in Londen was - werd verteerd brandende ambitie: het 'groc van zijn negen kinderen. Het bele vermogen van Joe Kenn dan ook ingezet om de onver van sue- w ijna zestic Jacqueline Bouvier nu. Ze werkt in New York, bezoe ®n dan een bijeenkomst ve ,Lvan de stad, trekt ziel rftt® tijden terug in haar b n New Jersey, duikt een hc keef op in de meed .Pdael rubrieken van de ve ebladen die Amerika rijk Rekent bij tijd en wijle ei h°0r een goed doel en voo °ud van het stadsschoon.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1988 | | pagina 30