uws
Epilepsie uit de
taboesfeer halen'
l
De\ferenigde Spaarbank doet meer voor de particulier, s
20 Jaar British
Women's Club
Uitslag kleurwedstrijd
NELLEKE JOOSSE EN GINA ROTTIER:
IEUWS
uarellen in
3uwvliet
DE STEM VAN ZEELAND 5 DINSDAG 1 NOVEMBER 1988
Boos
Opstandig
Voorlichting
Taboesfeer
Machteloos
Vooroordelen
DE VISA VOORDEEL-REKENING
NIEUW HOME IN Z-VLAANDEREN
Organisatie
Slapend
Herald
Thuis
Dorpsraad van Re-
Vit een hobbydag
or de inwoners van
(Bedoeling ervan is
|nsen eltear °P en
nze ontmoeten door
Iking met eikaars
|it.
Ook niet-inwo-
kelkom voor een be-
dorpshuis d'Ouwe
kn 10.00 tot 17.00 uur.
smeris, Paal; tweede
I- A van de Branden,
>n; eerste zij vogel: A,
i St.-Pauwels; tweede
3. Blommaert, Clinge;
>gel- G. Cockheyt, Ka-
vierde zij vogel: G.
J St.-Pauwels; grootste
W. Ongenae, Heikant.
IsARDE - Zaal De Vier
Sen met 31 personen,
i»e vogel: 3* de Kort, Os-
weede hoge vogel: J.
St-Jansteen; eerste
■F. Asselman, Klooster-
feede zijvogel: P. Huls-
liswaarde; grootste aan-
iNeve, Kloosterzande en
J Hulshout, Lamswaar-
v De Batavieren, staande
met 108 personen,
iisie hoge vogel: W. Ja
st; tweede hoge vogel:
eerste zijvogel: E. de
weede zijvogel: A. de
_n Graauw; derde zijvo-
Bruggeman, Westdorpe;
Tijvogel: B. Herman,
Je Wip 2: eerste hoge vo-
Baars, Stekene; tweede
fel: J. Verstraeten, Zuid-
Jerste zijvogel: L. Ver-
'jNieuw-Namen; tweede
If. van Swaal, derde zij-
Ducheine, beiden Hulst;
el: A. Asselman,
AT - Zaal De
_ap met 31 personen
[gel: R. Lijbaart, Oos-
rste zij vogel: F. Fontey-
de zijvogel: R. Crane,
laantal (4): A. Morem, al-
dplaat.
ICHT - Zaal P. de Vlie-
[56 personen. Hoge vogel:
ley, Moerbeke; eerste zij-
f. Herman, tweede zijvo-
hijssen, grootste aantal
nan, allen Koewacht
A 67, kl. 2 A 54. Bloem
uur, 90 st, kl. 106140, kl. 2
i 08 60-100, 10 40. Breek-
J kg, kl. 1 05 30,20 27. Ra
il 20 bos, kl. 1 MI 31. Sprui-
Ischoond, 20 kg, kl. 1A 70.
SO kg, kl. IA 250-320, kl.2
.ei, 30 kg, kl. 1A 73. Rode-
I kg, kl. 1 Al 15, BI 7-9, kl.
BI 22. Savooiekool groen,
1A19-20. Wittekool, 20
lei4 Kroten kg, 7 kg, kl. 1
M 19. Uien kg, 150 kg, kl. 2
Ijl 29. Peterselie bs, 20 bos,
Knolselderij met blad, 120
[lO 36, kl. 2 08 15-21. Late
pelen, 850 kg, kl. 1 DR 12,
|14, kl. 2 BO 18, MI 8-25.
lantal colli,7861.
f RDAM, 31 okt. - Aardap-
ijnmarkt: In bintje 40-
8, werden 2 con-
I verhandeld voor levering
Jgen ƒ24,20 per 100 kg. De
ng was kalm. In bintje
oogst 1988, werden 72 con-
verhandeld voor levering
j een prijs van ƒ29,70 tot
er 100 kg. De stemming
Hierdoor kan met
van een computer
het af te rekenen be-
orden aangegeven op
abon.
steem is nieuw voor
ch-Vlaanderen. Alle
ide Albert Heijn vesti-
zullen vóór 1990 tot dit
i zijn overgegaan.
rie diamant
5TERZANDE - In de
an juwelier De Vilder,
e Zandeplein 22 te
srzande, zullen in de
van 1 tot 5 november
htingsdagen worden
len over de geschiede-
i de diamant,
en tevens dia's worden
nd over het slijpen en
n van diamanten. Ver-
1 men in de zaak de ge-
happen kunnen bezich-
die hiervoor nodig zijn.
eelden van beroemde
itorische stenen zullen
n tentoongesteld.
dsmodezaak open
EUZEN - Donderdag
00 uur heropent burge
ter C. Ockeloen de gemo-
seerde zaak van Bruids-
Lucky Day in Terneu-
Ad en Ton Dieleman
len hun zaak precies vijf
geleden. De zaak is nu
;emoderniseerd.
ize verslaggever
WVLIET - Twaalf aqua-
en exposeren momenteel
itaurant De Travalje op
ng De Pannenschuur p
wliet.
tentoonstelling staat het
vse landschap centraal-
raalf aquarellen zijn het
aat van de schilderswe-
ie van 9 tot 23 juli plaats.'
:n onder leiding van Wh
ers en Jan v.d. Velden. pe
instelling duurt tot 1 ja"
T48
„GERARD heeft zijn eerste baan:
Leuk! Terwijl hij toch epilepsie
heeft.
Advertenties met deze tekst zijn mo
menteel regelmatig in de dagbladen te
vinden. Een op de 150 Nederlanders
heeft epilepsie, velen van hen willen en
kunnen werken, dank zij onder andere
medicijngebruik. Dit jaar worden keu
ringsartsen, personeelsfunctionarissen
en bedrijven benaderd om de hardnek
kige vooroordelen weg te werken. Het
thema is 'Epilepsie en Werk: als je het
weet, is het heel normaal'. Nelleke
Joosse uit Oostburg, Gina Rottier uit
Hulst en mevrouw De Jonge uit Zaam-
slag zijn de drie contactpersonen in
Zeeuwsch-Vlaanderen van de Epilep-
sievereniging Nederland. Een gesprek
over het leven met epilepsie.
Door Willy van Leeuwen
OOSTBURG - Er zijn veel
vormen van epilepsie, maar
de meest voorkomende epi
leptische aanval (grand mal)
is de bekendste. De patiënt
raakt plotseling bewusteloos
hetgeen gepaard gaat met een
korte periode van massale sa
mentrekking van vrijwel alle
lichaamsspieren. Dan volgt
een geleidelijke overgang
naar een stadium met tong-
beet, urinelozing en wilde be
wegingen. Na een paar minu
ten wordt de 'zieke' als gerad
braakt wakker.
Nelleke Joosse en Gina
Rottier kunnen erover mee
praten. Sinds korte tijd zijn ze
de nieuwe contactpersonen
voor lotgenoten, want beiden
hebben ook epilepsie. „We
willen epilepsie in het juiste
daglicht stellen," begint Gina
Rottier haar verhaal. „Via de
media, maar ook via goede
voorlichting met behulp van
dia's, voorlichtingsavonden of
folders." Mensen die epilepsie
hebben worden volgens Gina
en Nelleke vaak door de om
geving verkeerd beoordeeld.
Het ziekteverschijnsel epi
lepsie is al heel oud. In de tijd
van Julius Caesar kwam vol
gens Gina het eerste geval al
voor. Nelleke: „Nu is er ge
lukkig meer openheid, vooral
bij sollicitaties kan dit goed
zijn. Veel mensen willen ech
ter verbergen dat ze epilepsie
hebben, omdat ze anders geen
werk kunnen krijgen."
Gina kan bij dergelijke voor
oordelen heel boos worden.
„Ze denken dat het een sto
ring in je hersenen is, zodat
men maar gelijk concludeert
datje gek bent," weet ze. „Als
het van tien mensen bekend
is, kun je er zeker van zijn dat
twintig het hebben." Zowel
Nelleke als Gina heeft een
volledige dagtaak. Nelleke
heeft nu vier jaar epilepsie,
Gina vijftien jaar.
Nelleke: „Ik ging op vakan
tie met de trein, toen heb ik de
eerste aanval gekregen, maar
ik wilde het niet geloven.
Iedereen wordt gelijk overbe-
zorgd. Je moet eigenlijk twee
keer een aanval hebben ge
had, voordat men weet dat
het epilepsie is. Twee jaar la
ter kreeg ik het weer op mijn
verjaardag. Heel mijn wereld
stortte in, ik had pas verke
ring en ik dacht, dat hij me in
de steek zou laten. Gelukkig
had ik thuis nog normaal
denkende mensen, die mijn
gedachten wisten te verande
ren."
Gina was nog vrij jong toen
ze haar eerste aanval kreeg.
„Ik was elf jaar. Ik heb veel
medicijnen gekregen, maar
die wilde ik later niet meer
slikken, ik werd opstandig. Ik
wilde het afbouwen, maar het
bleek dat ik mijn medicijnen
niet kon missen. Mijn ouders
werden toen niet voorgelicht,
ik plaste regelmatig in mijn
bed en kreeg op mijn donder.
Later bleek dat dit blijkbaar
door epilepsie kwam."
Goede voorlichting, ook aan
de omgeving en ouders, maar
vooral door de doktoren aan
de patiënten, dat is volgens
beide contactpersonen be
langrijk. Zowel Gina als Nel
leke gebruikt haar medicij
nen en is sinds lange tijd aan
val-vrij. „De manier waarop
ze met je omgaan is belang
rijk," vervolgt de 31-jarige
Nelleke.
„De doktoren moeten meer
informatie geven." Gina is
het hier helemaal mee eens.
„Doktoren moeten zorgvuldi
ger met hun patiënten om
gaan. Ze hebben geen tijd
voor je. Bij controle krijg je je
medicijnen mee, maar over de
sociale aspecten wordt niet
gesproken." Op welke leeftijd
je dit ziekteverschijnsel kan
krijgen is niet bekend. Zowel
jongere als oudere mensen
behoren tot de risicogroep.
Gina en Nelleke willen epi
lepsie uit de taboesfeer halen.
„Ik ben normaal hoor," zegt
Gina, als ze op het puntje van
de zetel gaat zitten. „Toch zijn
de mensen vaak bang dat er
wat met je gaat gebeuren."
Dat de omgeving ook heel
vreemd kan reageren, weet
Nelleke. „Ik kreeg vlak voor
mijn huwelijk de reactie, ga
je toch wel trouwen? Ze von
den het blijkbaar vreemd dat
mijn man het aandurfde."
Nelleke gaat nooit naar de
disco, de lichtflitsen zijn fa
taal voor haar. Ook ver
moeidheid is een zware te
genstander. „Ik heb mijn
aanvallen vaak 's nachts en in
de vroege morgen gehad, ik
voel het nooit aankomen.
Toch is dit wel een geruststel
ling voor overdag," zegt Nel
leke.
Gina voelt het meestal wel
van te voren. „Bij grote aan
vallen weet je dat je alles laat
vallen, alles gaat schokken. Ik
probeer me er dan toch nog
tegen te verzetten, hoewel je
het niet kan tegenhouden. Het
Nelleke Joosse en Gina Rottier (met bril): 'Epilepsie is geen ziekte, maar een ver
schijnsel' - FOTO WIM KOOYMAN
is een gevoel van machteloos
heid en woede. Na de aanval
ben je helemaal kapot."
Beiden kunnen nog uren
vertellen over hun epilepsie-
ervaringen. Toch denken bei
den dat er meer over dit ziek
teverschijnsel bekend ge
maakt moet worden. Vooral
doktoren kunnen volgens hen
hier veel aan doen. Zowel
Gina als Nelleke heeft uitste
kende ervaringen met dokter
Voskuil in de Klokkenberg.
Nelleke: „De doktoren moeten
meer overleggen met hun pa
tiënten en aandacht besteden
aan de sociale aspecten."
Gina knikt instemmend.
„Mensen in hun waarde laten.
Epilepsie is een verschijnsel,
geen ziekte en we zijn nor
male mensen."
Epilepsie en werk. Veelal
blijkt dat deze patiënten wei
nig of geen kans op werk heb
ben. Gina: „Ik heb vele keren
gesolliciteerd, maar zonder
resultaat. Ik ben er door bij
de Dethon komen werken.
Dat heeft blijkbaar nog
steeds een negatieve klank,
dat stempel draag ik ook mee.
Ik weet dan ook zeker dat een
heleboel sollicitanten het ver
zwijgen." Zowel Gina als Nel
leke hebben een vaste dag
taak.
De beide contactpersonen
willen nu flink aan de weg
gaan timmeren. Ziekenhui
zen, doktoren en alle belang
stellenden kunnen informatie
krijgen over epilepsie. Een
arts uit de Klokkenberg wil
in Zeeuwsch-Vlaanderen een
spreekuur houden, maar dat
stuit volgens Nelleke en Gina
nogal op tegenstand. „Men
kan bij ons terecht voor een
gesprek, zowel telefonisch als
persoonlijk," aldus Nelleke.
Gina wil gespreksgroepen
starten en collectes houden.
Beiden willen er alles aan
doen om af te rekenen met de
vooroordelen. „Mensen met
epilepsie moeten worden be
handeld als een ander, het is
geen ziekte, maar een ver
schijnsel. Ik heb altijd het ge
voel dat ik me moet bewij
zen," besluit Gina.
De contactpersonen over
epilepsie zijn te bereiken on
der de telefoonnummers
01170-2793 (Nelleke Joosse),
01140-11818 (Gina Rottier) en
01153-1347 (mevrouw De Jon
ge).
(ADVERTENTIE)
De beste credit card
hoeft u geen cent te kosten.
verenigde
spaarbank
4556
5CS*S 1 8'C.L V-J -'-.Aft L8.9.
P- h i- L I' p'; s c H u M A V
Het gemak van de Visa Credit Card.
J§É
wrrttjrfestMailvan*
Steeds meer mensen ontdekken de voordelen van onze Visa
Voordeel-rekening.
Normaal betaalt u 50,- abonnementskosten per jaar.
Nu krijgt u de laatste maanden van dit jaar gratis en betaalt u
slechts f. 50,- tot 1 januari 1990. Daarvoor krijgt u niet alleen
gratis de grootste credit card ter wereld in handen (tweede kaart
slechts f 15,-), maar ook een compleet en uiterst voordelig
betaalsysteem.
Gratis Visa Card, met ruim 6 miljoen acceptatiepunten
wereldwijd, waarvan 18.500 in Nederland.
Gratis één of twee Eurochequepassen.
Gratis gebruik van Eurocheques.
Gratis bankafschriften en enveloppen.
Voordelig rood staan.
Gratis gebruik van Eurocheques.
Hoge rente op uw betaalrekening bij een gemiddeld saldo van
2.000,- of meen 3% oftewel minimaal 60,-.
Wie het een beetje slim aanpakt, verdient alleen al met de rente
z'n abonnementskosten ruimschoots terug.
Om een Visa Voordeel-rekening te kunnen openen moet
u aan een aantal eisen voldoen. U hebt een bruto-maandinkomen
nodig van circa f. 3.000,- of meer en u dient uw inkomsten op uw
Visa Voordeel-rekening te laten storten. Daarnaast voert de bank
een algemene toetsing uit.
Wilt u meer weten over de Visa Voordeel-rekening en
over de vele andere faciliteiten die de Verenigde Spaarbank u
biedt, kom dan eens langs bij een van onze 425 kantoren of
gebruik de bon in deze advertentie. U kunt ons ook bellen:
020-5 20 56 40.
Hoge rente op uw saldo.
Stuur mij snel meer informatie. Als ik nu een Visa Voordeel
rekening aanvraag, betaal ik tot 1 januari 1990 slechts f 50,-
aan abonnementskosten.
Naam:
Straat:
m/v
I Postcode:
I
Plaats:
Opsturen aan: Verenigde Spaarbank, Afdeling Visa Card
Services, Antwoordnummer 602, 1000 PA Amsterdam.
Er hoeft geen postzegel op de envelop.
ST
JL A. verenii
DE British Women's Club is een vereniging van Britse
vrouwen die in het buitenland wonen. In Nederland
zijn er verscheidene afdelingen. De grootste is die in
Den Haag, met zo'n tweehonderd leden. In Zeeland
waren er tot nu toe twee afdelingen, een in Vlissingen
en een in Zeeuwsch-Vlaanderen. De Vlissingse afde
ling is inmiddels ter ziele, maar de Zeeuwschvlaamse
bloeit als nooit tevoren. Op 19 november wordt het
twintigjarig bestaan van de afdeling gevierd met een
groot buffet.
Door Ronald Verstraten
HET Bestuur herbergt enkele
namen die toch op zijn minst
de nieuwsgierigheid wekken.
Op die van de voorzitter, de
Schotse Margaret Daly valt
niets aan te merken. Maar de
secretaris heet Fitzpatrick,
heeft dezelfde voornaam als
onze koningin en spreekt per
fect Nederlands. Dat dan
weer in tegenstelling tot pen
ningmeester Emily, die de
achternaam De Vries draagt
en er Britser uitziet dan wie
ook.
Het antwoord is eenvoudig:
Trix is van oorsprong Neder
landse, getrouwd met een En
gelsman, die op zijn beurt
weer Ierse voorouders heeft.
Emily is Engelse en was ge
trouwd met een Nederlander.
Eén ding hebben alle dames
van de club gemeen: ze heb
ben een Brits paspoort. Dat is
een vereiste. Opgenomen in
het reglement van de club,
waar je zonder dat paspoort
geen lid van kunt worden.
Het merendeel van de leden is
zelf in Albion geboren, maar
naast Trix zijn er nog twee
Nederlandse, één Poolse en
één Tanzaniaanse lid.
Toch hoeft er aan de identi
teit van de club niet te wor
den getwijfeld: die is puur
Brits. „Wat dat betreft zijn de
Britten beter georganiseerd
dan de Nederlanders", stelt
Trix Fitzpatrick. Ze spreekt
uit ervaring: „Als Neder
landse heb ik een jaar of drie,
vier in Engeland gewoond.
Daar had je dergelijke ver
enigingen voor Nederlandse
vrouwen niet. Het leek er eer
der op dat Nederlanders elk
aar in het buitenland mijden.
Terwijl het toch juist heel
leuk is om contact te hebben
met landgenoten". Emily de
Vries kan zich toch zo'n club
herinneren: „Er zit er geloof
ik eendje in Liverpool." Maar
verder dan die ene komen ze
niet, hetgeen de opmerking
van Trix illustreert.
Ieder jaar wordt op de 'an
nual meeting' vastgesteld bij
wie de maandelijkse activi
teiten zullen plaatsvinden.
Elke 'hostess', of gastvrouw
ontvangt de leden bij haar
thuis, zorgt voor thee of kof
fie. En cake, 'home made',
want ook dat is een vereiste.
De activiteitenavonden wor
den gemiddeld door zo'n
tweederde van de leden be
zocht. Die avonden hebben
een sociaal karakter, maar er
worden ook vaak thema's aan
verbonden. Dan wordt er
iemand uitgenodigd om over
een bepaald onderwerp te
praten. En dat kan variëren
van 'veiligheid in huis' tot een
lezing over juwelen. Een on
ontbeerlijk onderdeel van de
avond is de 'raffle', een loterij
die dient om de kas te spek
ken en waaraan steeds drie
hoofdprijzen verbonden zijn.
De activiteitenavonden zijn
geen doel op zich, maar een
middel tot contact. Daar was
het bij de oprichting in 1968
ook om begonnen. Norma Ja
mes, die toen in Terneuzen
woonde, vond het belangrijk
dat er een groep was waarin
Britse vrouwen elkaar kon
den ontmoeten. Na het plaat
sen van een advertentie kwa
men de eerste elf bij elkaar.
Onder hen bevond zich ook
Emily de Vries. „Met de club
wilden we hulp kunnen bie
den, als zich bijvoorbeeld
taal- of andere problemen
voordeden", zegt ze. „Dat was
toen harder nodig dan nu. Je
moet niet vergeten, dat toen
ik hier 23 jaar geleden kwam,
Terneuzen nog een 'slapend'
stadje was. Er was weinig
verkeer, er was toen bijna
niets."
Toch is het ook nu nog han
dig als je op zo'n club kunt te
rugvallen. Margaret Daly
woont pas sinds enkele jaren
in Terneuzen. „In het begin
was dat moeilijk. Bijvoor
beeld met het krijgen van een
huis - je wist niet hoe dat
hier in zijn werk ging. Of het
opnemen van de telefoon ter
wijl je nog geen woord Ne
derlands sprak. Ook in de su
permarkt had ik grote moeite
om de produkten te herken
nen", vertelt ze. Ze volgde een
cursus Nederlands, en 'pikte'
het verder zoveel mogelijk
'op' in de praktijk. Het voor
deel van de club blijft volgens
haar dat je elk gewenst mo
ment met iemand kunt bellen
en om advies kunt vragen.
De echtgenoten komen in het
hele stuk amper voor. Onge
veer de helft van hen werkt
bij Dow Chemical, de andere
helft in technische beroepen
bij andere bedrijven in mid
den- en Oost Zeeuwsch-
Vlaanderen. Ze zijn wel bij
het jaarlijks diner aanwezig -
en straks natuurlijk bij het
jubileum - maar voor de rest
blijft het een vrouwenclub.
Actief op verschillende ter
reinen, onder andere door het
maken van excursies naar
bedrijven. Regelmatig wordt
aan liefdadigheid gedaan. Zo
is de club jaarlijks met een
stand aanwezig op de Axelse-
straatfeesten, waar eigen ge
maakte produkten worden
verkocht voor het goede doel.
Als Britse vrouwen waren ze
vorig jaar erg geschokt door
de ramp met de Herald of
Free Enterprise en gaven ze
een financiële bijdrage voor
de herdenkingsceremonie.
Ten onrechte zou de indruk
kunnen ontstaan dat de 'Bri
tish Women' een enclave vor
men, zich totaal isolerend van
de Zeeuwschvlaamse samen
leving. Niets is minder waar.
„De meeste van mijn vrien
den zijn Nederlands" zegt
Emily. En Margaret is lid van'
verenigingen waar verder
ook alleen Nederlanders deel
van uit maken. In het dage
lijks leven proberen ze zoveel
mogelijk Nederlands te spre
ken. De Club blijft intussen
wel groeien en telt momenteel
31 leden.
„Zo groot zijn we in al die ja
ren nog nooit geweest", aldus
Emily. Trix vult aan: „En de
club vergrijst niet, want er
komen steeds jongeren bij,
terwijl ouderen vaak weer
naar andere landen vertrek
ken."
Of ze zelf, na de actieve
loopbaan van hun echtgeno
ten weer terug gaan? „Ik
woon hier graag, maar ik mis
Schotland wel. Vooral mijn
familie", bekent Margaret
„Maar vaak zie je dat ze hier
blijven, kinderen zijn dan
soms getrouwd met Neder
landers. Zo gaat dat." Emily
is weduwe en nam nog on
langs haar 98-jarige tante uit
Engeland - het oudste lid van
de club - in huis. „Net als zij
heb ik 'thuis' niets meer te
zoeken. Dit is mijn nieuwe
'home' geworden", zegt zij.
Van onze correspondent
KLOOSTERZANDE - De
handbalvereniging Honte-
nisse heeft de aandacht ge
trokken van kinderen om
lid te worden van de vereni
ging. Enige weken geleden
werd op alle basisscholen
een beschrijving uitgedeeld
over de club met daarbij een
kleurplaat.
150 Kinderen hebben aan de
kleurwedstrijd meegedaan. De
jury heeft de prijswinnaars in
middels bekend gemaakt.
Bij de vierjarigen: 1. Dorien Rot
tier. Kloosterzande; 2. René van
Gassen, Hengstdijk; 3. Eva Joos,
Kloosterzande. Vijfjarigen: 1. Jo-
landa Jansen, 2. Marjolein Claes-
sens, beiden Kloosterzande; 3.
Wendy Eijsackers, Lamswaarde.
Zesjarigen: 1. Hans van Waes, 2.
Werner Freijser, beiden Klooster
zande; 3. Yoery van Puyvelde, Os-
senisse. Zevenjarigen: 1. Lucy de
Schepper, Vogelwaarde; 2. Christel
de Schepper, Kloosterzande; 3. An-
nika Asselman, Vogelwaarde.
Achtjarigen: 1. Alain Joos, Kloos
terzande; 2. Barbara Scheerders,
Walsoorden; 3. Nadine van Dorse-
laer, Lamswaarde.
Negenjarigen: 1. Harold Ruben,
Kloosterzande, 2. Christianne Ver
schuren, Lamswaarde; 3. Edwin
Raes, Vogelwaarde.
Tien- en elfjarigen: 1. Stefan Ver
vier, Terhole, 2. Robert van Kerck-
hoven, Kloosterzande; 3. Angelique
Nijssen, Vogelwaarde.
