'Ik heb m'n nek genoeg uitgestoken'
P«P
f PK
AAK
Uniek document van Santana
i
EERSTE SHOW VAN SONJA BAREND KOMT UIT NEW YORK
'TROS-Aktua' voor
en door kinderen
Yeronica-avond ove
hart- en vaatziekte
WOENSDAG 5 OKTOBER 1|
rtlflTEM GIDS 2
HILVERSUM - Sonja Barend heeft Nederlandse
yuppies opgezocht in Manhattan, New York. Op
het dakterras van een hotel wijst ze als een gids
de attracties van de wereldstad aan. De camera
buigt naar laagbouw (overigens respectabele he
renhuizen) in de afgrond door wolkenkrabbers
gevormd.
Verstikkend
NEDERLAND 3
DUITSLAND 1
John Hiatt
ïuske en Wishe:
„Het publiek heeft weer behoefte aan
live-optredens en zangeressen en zan
gers die dit aankunnen
Vicki Brown, zangeres
DE STEM
T2
Door Jan Koesen
„Daar woont Bill Cosby, daar heeft Nixon gewoond, en
daarachter, bij dat groene punt Lauren Bacall. Ergens
daarachter staat het huis van Arthur Miller en om de
hoek dat van Liz Taylor. De lucht boven die huizen moet
de duurste lucht van de wereld zijn."
De dames en heren die het
platte vaderland hebben opge
geven voor de vleespotten van
Big Apple, staan zorgvuldig
achteloos gearrangeerd rond de
sherry, de hapjes en het bedie
nend personeel. Gevolgd door
drie camera's stapt Sonja op
hen af. In en om New York wo
nen ongeveer 16.000 Nederlan
ders. Wat doen ze hier? Hunke
ren ze nog naar de tulpen en de
boerenkool? Nee, dat doen de
gearriveerden allerminst. Vijf
tig minuten lang krijgen ze van
de fameuze presentatrice de
kans om te zeggen waarom
Amerika zo goed is en Neder
land een 'duf klotenland' (ci
taat van een yuppie).
Morgenavond is het allemaal
op het scherm te zien. Op 13 ok
tober behandelt Sonja de dag
boeken van Wim Kan, maar op
27 oktober krijgen we deel twee
van de succes-story, waarna
Sonja weer op haar gebruike
lijke wijze de winter instapt.
Het is duidelijk: mevrouw Ba
rend is back in town.
Waarom die twee uitstapjes
naar Amerika? Met haar
mede-eindredacteur Ellen Bla
zer wordt het geheim onthuld.
Diverse malen per jaar gaat
het duo naar de States om wat
cultureel bij te happen, maar
ook om zich beroepshalve te
oriënteren. Ellen en Sonja pak
ten enkele Nederlanders van de
straat, zetten hen voor de ca
mera, zagen dat het goed was
en besloten toen om er nog een
uitzending aan toe te breien,
want de portemonnee liet dat
toe.
„We hebben ons rot gewerkt.
Ondertussen hadden we heel
wat contacten opgedaan en is
het een sneeuwbal geworden.
We hebben geslaagden gespro
ken, maar ook mislukten; men
sen uit het zakenleven, de
kunst, uit doorsnee beroepen
enzovoort en we hebben hen
gevraagd: wat heeft New York
meer dan Nederland?" Er wa
ren emigranten bijzo lang weg
van hun oorsprong dat ze niet
eens wisten wie Sonja was. El
len: „New York vinden wij een
ontzettend fascinerende stad."
Sonja: „We hadden wat geld op
zak en dan is New York inder
daad fascinerend. Ik denk dat
je minder positief over die stad
denkt als je geen geld hebt en 2
dollar 40 voor een kop koffie
moet neertellen."
In de eerste aflevering ko
men in elk geval geen armoed
zaaiers aan het woord. Een mo
de-ontwerper spuwt zijn haat
uit over het burgerlijk modele
ven in Holland. Een zakenman
wijst constant op de eigen ver
diensten waarmee hij zijn ka
pitaal vergaard heeft. Een ar
tiest geeft even de verschillen
tussen een blanke en een neger
aan. Ja maar, die tachtig- tot
honderdduizend die op straat
wonen? werpt Sonja op. De so
ciale ellende wordt echter
krachtig weggewuifd door de
geslaagde heren.
Vroeger zou Sonja nijdig zijn
geworden over dergelijke uit
spraken, nu zit ze wat ongeluk
kig achter de microfoon. „Mag
ik alsjeblief ook milder zijn ge
worden na twintig jaar presen
teren?' reageert ze veront
schuldigend. Een vrouw mag
enig weerwoord bieden, maar
de zakenman blaast haar weg,
terwijl de mode-man goedkeu
rend knikt met de cocktail in de
hand. De boodschap van de
gasten is duidelijk. Amerika
geeft het ondernemende talent
alle kans en is niet zo verstik-
Sonja Barend: „Mag ik na twintig jaar milder zijn geworden?"
- FOTOARCHIEF DE STEM
kend als Holland waar ieder
een je om de kop zeurt met
pseudo-medeleven.
„Dit is sensational living.
Ouwehoeren is er niet bij. Dat
is echt iets voor Holland. Een
kopje koffie en dat gelazer, dat
zie je hier niet. Holland is me te
klein. Mijn mode is trouwens te
moeilijk voor Holland."
Daar ontwaren we Maurice
de Hondt, eens de VARA-pro-
feet van de verkiezingen, nu
een zakenman met stretch li
mousine waarmee hij geld ma
kend van coast tot coast suist.
Maurice is genuanceerd geble
ven. In Nederland heb je meer
contact met de werkvloer, ver
trouwt hij de camera toe. „Dat
vind ik toch beter."
Dan vat Sonja het gebodene
samen. „New York, een fantas
tische, maar ook verschrikke
lijke stad. Als er een zonde be
staat die hier niet bedreven
wordt, dan bestaat die ook niet.
New York is een stad voor de
winnaar. Als je verliest, lig je
op straat. Lekker slapen en
morgen gezond weer op."
Tijd voor het nagesprek. Sona
heeft in geen zes jaar een inter
view gegeven. Nu heeft ze drie
geselecteerde journalisten toe
gelaten. Hoe vinden de heren
de show? Wat rommelig, zeg
gen de twee collega's. Ik vind je
zo mild, zegt de verslaggever
van dit blad. Sonja roert in
haar bekertje chocolade, ter
wijl Ellen, haar eerste, tweede
en derde medewerker, zich op
de achtergrond houdt.
De vedette van het scherm
bekent dat ze tegenwoordig
meer pikt dan vroeger. „Vroe
ger zou ik meer tegengas gege
ven hebben. We laten nu meer
de bal het werk doen dan ik ge
wend was. Vroeger had ik lak
aan alles, nu niet meer. Maar
gelukkig verandert een mens.
Als ik me de kritieken moest
aantrekken, was ik er 15 jaar
geleden mee opgehouden. Jullie
recensenten hebben iets van:
als ik er boven op zit, dan krijg
ik er van jullie vreselijk van
langs. En nu verwijt je me dat
ik te mild ben."
De formule van de show ver
andert niet veel, na de drie ex
tra uitzendingen (New York
tweemaal, Wim Kan). De Tafel
van Zeven (later Vijf) ver
dwijnt. De reacties uit het volk
op de actualiteit zijn toch te
gengevallen.
Van interviews houdt Sonja
niet meer. „Het is uit met de in
terviews. Ik heb zo ontzettend
vaak mijn nek op het scherm
uitgestoken. En als ik vandaag
een interview geef, krijg ik
morgen twintig journalisten
over de vloer. Ik ben het lang
zamerhand zat geworden. Daar
komt bij dat een interview
nooit wordt wat ik me ervan
had voorgesteld. Altijd word ik
verkeerd geciteerd, al staat de
bandrecorder erbij. Ik heb al
die jaren in mijn blote kont ge
staan op de televisie. Iedereen
heeft altijd van alles van mij
kunnen zien. In tegenstelling
tot Koos Postema denk ik na
over wat ik zeg."
„Al jaren bijten zé me de kop
af, vallen ze over me heen. En
wat dan, als ik iemand thuis
ontvang? Dan moet ik ze eerst
mijn boeken laten zien om te
bewijzen dat ik niet op mijn
achterhoofd gevallen ben en de
rest van de avond moet ik lief
praten om te laten zien dat ik
ook aardig kan zijn. Ik kom een
keer per week op het scherm,
geef me bloot en dat is genoeg.
Moet dat nog meer worden?"
1.27
Hoe houden we
het droog?
HILVERSUM (ANP) -
Onder de naam TROS
Aktua Junior gaat de
TROS vanaf vrijdag 7
oktober een door ba
sisschoolleerlingen ge
maakt actualiteiten
magazine uitzenden
dat is bedoeld voor
leeftijdgenoten.
De TROS geeft hen elke
vrijdagmiddag om 17.40
uur 25 minuten de ruimte
voor een programma
waarin achtergrondin
formatie wordt behan
deld vanuit de invals
hoek van kinderen.
Het is de bedoeling dat
per week één school een
aflevering van het pro
gramma samenstelt.
Eindredacteur en geeste
lijk vader van het pro
gramma is Ivo Niehe, die
tijdens het grote fonds-
wervende programma
voor Foster Parents Plan
(najaar 1987) al experi
menteerde met de formu
le.
De eerste aflevering
wordt verzorgd door ba-
«S1
i de EO begint een driede-
documentaire over Ne
tland als waterland, geti-
'Hoe houden we het
Qff?\ De film geeft een
ai beeW van ons water-
re land tijdens de vier sei
nen. Vanavond in de eer
aflevering 'Bruggen en
nten' wordt bekeken, op
elke manieren de Neder-
_der aan de overkant van
|t water kan komen.
Ron Brandstede
gast in eerste uitzen.
ding.
FOTO/W
sisschool Hoensbroek in
Heerlen en daarin zijn
onder meer interviews
met Audrey Hepburn en
Ron Brandsteder te zien
De uitzendingen van 1(
en 21 oktober worden sa-
mengesteld door scholen
uit respectievelijk Zwolle
en Middelburg.
HILVERSUM - Veronica
brengt vanavond een
thema-avond over hart-
chirurgie (Nederland 2,
21.45 uur).
Er komt een dokumentaire
van 85 minuten over zieken
huizen, techniek en patiën
ten, getiteld 'Op de drempel
van het leven' met tot slot
een dik half uur lang een
live programma waarin
wordt nagepraat over het
onderwerp.
Veronica laat met deze the
ma-avond toch wel een heel
ander gezicht zien dan door
gaans. 'Op de drempel van
het leven' is niet voorzien
van de gebruikelijke Vero-
nica-ingrediënten, maar
kan zo instructiefilm voor
huisartsen zijn (wat hij ook
wordt).
In het Academisch Zie
kenhuis in Utrecht zien we
enkele patiënten aan de
vooravond van een hart
operatie. Dan beginnen de
beelden van de operatieka
mers. Het begint met een
eenvoudige dotter-operatie,
waarbij een prop uit de
bloedbaan wordt verwijderd
door die bloedbaan op te
pompen. Maar dan is het
bloed niet meer te stelpen.
We zijn getuige van een
uiterst complexe operatie
die negen uur heeft geduurd
en waarbij het leven va:
gevaar liep. Het hart
pas na enkele pogingen
starten.
Het hoogtepunt van
verbijsterend schouws
hoe daar zomaar een
uit een borstkas wordt
Mijn eerste
keer
leuw voor de jeugd is Vero-
ca's 'Mijn eerste keer", een
ogramma, waarin belang
de momenten in een kin-
rleven centraal staan. Kin-
ren, die iets voor de aller-
rste keer hebben meege-
aakt, mogen over hun er-
iringen vertellen. Hun ver-
jen worden afgewisseld
et een tip van Flip alias Pe-
r Faber en een speciaal ge
dreven liedje over het cen-
•ale thema. Vanavond in de
•rste aflevering is het on-
érwerp de kermis. Muzikale
1st is Nico Haak.
20.29
Married with
children
ver een huwelijk, dat niet
reet een zevende hemel is,
iat de nieuwe comedyserie
patiënt e^ele malen erm ^ried with children' bij
ironica. De relatie van
en Al Bundy is er
mtje met veel haken en
en. Iedere keer staan ze
dokumentaire is een verbaasd, dat ze nog
transplantatie. Het is g ïeds, le^aaf _ai
toch proberen er iets van
maken. Echtgenoot Al, die
hele dag schoenen ver-
licht en vervangen dooi aan jas*jse dames,
ander, als ware het. 's avonds als hij thuis-
startmotor. Tangen, schaj®" de pljp leeg'
en veel elektronica wordt
de patient en de kijker
gelaten. Harten worden
gezet en met een schok 1
op gang en in ritme
bracht.
Maker is de onfhankeüjL
producent René Stokvis., e' Tantes opent de NOS
is een grote begripsverwi ;n vierdelige serie van
ring over hart- en vaatzie 'aamse tv-films. Het scena-
a imn To nmrH ATA-
ten", licht hij toe. „En m
20.29
Tantes
o van Tantes' werd ge-
heeft er geen notie vanw breven door Rudy Geldhof
er in de operatiekamer p 'ar roman van de de
beurt. Toch is er veel ti 'aamse
hoefte aan die inforrns'j§u5'ss^'
Mijn film zal ook gebn
worden om huisartsen
verplegenden instructie
geven. Per jaar gaan
50.000 mensen dood a
hartziekten. In het zieki
huis te Utrecht vinden
middeld 25 hart- transpl
taties per jaar plaats, in
gehele land 50. Ik heb n
gekeken en overal toest
ming voor gevraagd."
schrijver Cyriel
Het verhaal gaat
kt het kinderrijke gezin
lufour, dat geterroriseerd
ordt door drie rijke tantes.
20.15
Gefangen im
Paradies
VAN SOMMIGE platen
van weleer is me behalve
de muziek ook de hoes bij
gebleven. Zo heb ik vroe
ger heel wat keren zitten
turen naar de hoes van
Santana's eerste elpee om
al die figuren te ontdekken
die in de getekende leeu-
wekop verborgen zaten.
Voorgaande herinnering
schoot even door mijn
hoofd toen ik 'Viva Santa
na!', het pasverschenen
driedubbele album (dub
bele ceedee) afspeelde.
Niet alleen de hoes kon me
destijds mateloos boeien, ook
de op dat moment nog onge
hoorde muziek van die eerste
Santana-elpee. De steeds pro
gressiever wordende elpee
pop van eind jaren '60 had de
popliefhebber al wel rijp ge
maakt voor de experimenten
van de acid-rock en en een
groep als Soft Machine had
laten horen wat er met jazz
gedaan kon worden. Santana
was echter de eerste band die
rock combineerde met opwin
dende Latijnsamerikaanse
ritmes en die combinatie van
stijlen werd een doorslaand
succes. Santana was de grote
sensatie van het legendari
sche Woodstock-festival en
ook het hitparade-publiek
bleek niet ongevoelig voor
Santana's muziek. Nummers
als 'Jingo', 'Soul sacrifice',
'Persuasion' en 'Everybody's
everything' deden het goed op
de dansvloer en dat gold ook
voor zwij meinummers als
'Evil ways', 'Black magic wo
man', 'Samba pati' en 'Oye
como va'.
Eigenlijk was Carlos San
tana met zijn groep ook de
grote trendsetter voor de
jazzrock. Tot aan het midden
van de jaren '70 maakte San
tana een reeks voortreffelijke
elpees, die almaar complexer
van structuur en virtuozer
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
van spel werden.
De jazzrock-muzikanten
maakten dankbaar gebruik
van Santana's pionierswerk
en trachtten met nog inge
wikkelder ritmen en nog vir
tuozer spel hun slag te slaan.
Dat lukte aanvankelijk ook,
maar uiteindelijk verzandde
het genre in zijn eigen inge
wikkeldheid.
Jammer genoeg was San
tana op dat moment zo in het
jazzrock-web vertrikt ge
raakt, dat ook Carlos c.s. de
nadelige gevolgen van een te
uitgekauwd genre ondervond.
Er volgde een reeks matige
elpees, waarop nog wel veel
virtuositeit maar weinig
creativiteit te horen was.
Carlos Santana raakte bo
vendien behoorlijk verslin
gerd aan de oosterse religie
en dat leverde een aantal pla
ten op die uit meditatief oog
punt bezien wellicht aardig
waren, maar die de poplief
hebber nauwelijks iets te zeg
gen hadden.
De neergaande lijn werd
aan het begin van de jaren '80
doorbroken met de trits el
pees 'Zebop!', 'Shango' en
vooral 'Havanna moon'. San
tana's comeback hield een
soort muzikaal realisme in.
De groep wist zich in te pas
sen in wat in Amerika 'adult
orientated rock' wordt ge
noemd. De nadruk kwam op
de songs te liggen. Het oude
vuur van weleer verdween en
daarvoor in de plaats kwam
smaakvolle elpeerock die het
in commercieel opzicht heel
redelijk deed en doet.
Het driedubbele album
'Viva Santana!' is een fraai
uitgevoerd carrière-over
zicht, waarvoor uitvoerig
werd geput uit de voorraad
onuitgebracht materiaal c.q.
afwijkende versies. In som
mige gevallen werden de
oude nummers opnieuw ge-
mixed. Dat is weliswaar de
geluidskwaliteit ten goede
gekomen, maar tegelijkertijd
doet het toch iets af aan de
authenticiteit van het mate
riaal.
'Viva Santana!' is voorzien
van een fraai boekwerkje,
waarin de bewogen geschie
denis van de groep staat en
waarin uitgebreid toelichting
wordt gegeven op de op num
mers. Het boekje bevat bo
vendien uniek fotomateriaal
en een lijvige stamboom. Uit
die stamboom blijkt dat San
tana door de jaren heen een
broedplaats van talent is ge
weest.
'Viva Santana!' is een in
drukwekkend geheel. De
aanwezige nummers laten
stuk voor stuk de enorme
kwaliteiten en verdiensten
van Carlos Santana en zijn
medemuzikanten horen. De
nadruk op 'Viva Santana!'
ligt op het materiaal uit de
beginperiode. De eerste elpee
opent ermee en de laatste
plaat sluit ermee af. Het is
niet zo dat de tussenliggende
muziek niet goed is, verre van
dat zelfs, maar het zijn toch
die oude nummers die het
meest tot de verbeelding
spreken. Het heilige vuur en
de magie van die beginpe
riode zijn soms bijna geëve
naard, maar nimmer over-
Santana in samenstelling waarmee destijds de elpee Abraxas werd gemaakt.
troffen. 'Viva Santana!' be
sluit met twee opnamen van
het festival dat Santana op
slag wereldberoemd maakte:
Woodstock. 'Soul sacrifice'
stond destijds op de platen die
van Woodstock verschenen,
'Persuasion' verscheen nog
niet eerder op plaat. De
Woodstock-opnamen zijn een
waardig besluit van een al
met waardevol pop-docu
ment.
MET zijn vorige elpee 'Bring
the family' zette John Hiatt
vorig jaar min of meer een
wanhoopsoffensief ter ver
overing van de Amerikaanse
markt in. De met een klein
budget in recordtempo voor
een klein label opgenomen el
pee was alles of niets. De
grote Amerikaanse platenfir
ma's hadden Hiatt immers
wegens uitblijven van succes
laten vallen en wat Amerika
betrof leek er voor John Hiatt
weinig meer weggelegd dan
het tamelijk anonieme be
staan van de gesjeesde ar
tiest.
Gedwongen door de om
standigheden maakt John
Hiatt van 'Bring the family'
een overdonderende plaat.
Samen met Ry Cooder, Jim
Keltner en Nick Lowe werd
er zulke voortreffelijke, ele
mentaire muziek gemaakt
dat niemand er nog langer
omheen kon. 'Bring the fami
ly' werd opgekocht door een
grote platenmaatschappij.
Hiatts kostje was gekocht en
hij kon weer tamelijk onbe
kommerd platen maken.
De onlangs verschenen el
pee 'Slow turning' (Hiatts ne
gende plaat) is het eerste on
der de huidige omstandighe
den vervaardigdde plaatpro-
dukt. De rechtgeaarde mu
ziekliefhebber mag blij zijn
dat het allemaal zo gelopen is,
want 'Slow turning' laat voor
de zoveelste maal het enorme
songwriters-talent van John
Hiatt horen.
'Slow turning' valt min of
meer uiteen in twee verschil
lende plaatkanten. Kant 1
laat de country-kant van
John Hiatt horen. Er valt in
de diverse nummers duidelijk
te horen dat Hiatt in Nash
ville woont en werkt. Hij
vdert de luisteraar langs ver
schillende opvattingen van de
country en slaagt erin om in
de diverse stijlen goede num
mers te schrijven. Heel fraai
is bijvoorbeeld het al van
concerten bekende 'Icy blue
heart' dat op het lijf van Wil
lie Nelson geschreven lijkt te
zijn.
De tweede plaatkant is een
stuk rockender en bevat te
vens de van John Hiatt be
kende rhythm blues, wat
gospel en zelfs regelrechte
soul. Opvallendste nummer
op die plaatkant is het num
mer 'Feels like rain'. Dat
nummer lijkt verdacht veel
op Allen Toussaints 'Motion'.
Het zal wel te maken hebben
met Hiatts opvatting over het
verwerken van muzikale in
vloeden en het 'lenen' van an
dermans ideeën: 'If it ain't
nailed down, take it', ver
klaarde hij in een door de
VPRO uitgezonden tv-docu-
mentaire.
Omdat hij er eindelijk in
lijkt te slagen ook Amerika te
overtuigen van zijn talenten,
is het voor John Hiatt gemak
kelijker geworden om de
juiste mensen om zich heen te
verzamelen. Zodoende werd
'Slow turning' geproduceerd
door Glyn Johns die in het
verleden al prachtig werk
deed voor o.a. The Eagles en
Joan Armatrading. Opmer
kelijke muzikale gasten zijn
ex-Eagle Bernie Leadon, die
een groot aantal snaarinstru
menten bespeelt, en Dennis
Locorriere van Dr. Hook die
het rauwe stemgeluid van
Hiatt voorziet van nog rau
were harmonieën.
'Slow turning' is door John
Hiatt opgedragen aan zijn ge
zin en de plaat ademt een ta
melijk onbekommerde sfeer
uit. 'Bring the family' werd
gemaakt kort nadat Hiatt een
ellendige periode achter de
rug had. Triest dieptepunt
daarin was de zelfmoord van
zijn ex-vrouw Phyllis, terwijl
er ook talloze drank- en
drugs-uitspattingen waren.
Het ontzagwekkende peil van
'Bring the family' wordt net
niet gehaald, omdat het mee-
rendeel van de nummers
emotioneel minder zwaar be
laden en dus minder diep
gaand is.
'Slow turning' is soms heel
uitbundig van toon met wat
dat betreft als hoogtepunt het
nummer 'Georgia Rae', een
ode op zijn pasgeboren doch
tertje. Een enkele keer is
Hiatt wat al te sentimenteel.
'Is anybody there?' is min of
meer een vervolg op 'Have a
little faith in me'. Waar dat
nummer van 'Bring the fami
ly' door zijn sobere piano-be
geleiding diep ontroerend
was, daar is 'Is anybody the
re?' door zijn al te nadrukke
lijke gospelkoortje naar mijn
smaak iets te overdadig. Ove
rigens doet dat weinig af aan
de kwaliteit van deze elpee.
'Slow turning' is geen 'Bring
the family' of 'Riding with
the king', maar de plaat mag
er zeker zijn.
Wie John Hiatt live wil
zien kan op 24 oktober in Til
burg (Noorderligt), op 27 ok
tober in Rotterdam (Doelen)
of op 28 oktober in Utrecht
(Vredenburg) terecht.
De agenda voor de komende
weken ziet er als volgt uit:
Level 42, 5 oktober in Rotter-1
dam (Ahoy)
Siouxie and the Banshees, S
oktober in Utrecht (Vreden-|
burg)
Run DMC, 13 oktober in Am
sterdam (Edenhal)
Huey Lewis and the News, IS
oktober in Rotterdam (Ahoy)
Chick Corea Electric Band, H
oktober in Breda (Turfschip)
Earth, Wind Fire, 19 okto
ber en 2 november in Rotter
dam (Ahoy)
A-Ha, 20 oktober in Rotter
dam (Ahoy)
Everly Brothers, 29 oktoberir
Rotterdam (Ahoy) en 3 no-1
vember in Den Bosch (Maas-1
poort)
Duran Duran, 22 november in
Rotterdam (Ahoy)
Robert Cray Band, 30 en i
oktober en 1 november in Rot'
terdam (Ahoy)
Earth, Wind and Fire, 10 okto-1
ber in Rotterdam (Ahoy)
George Benson, 28 oktober i»
Rotterdan (Ahoy)
Paul Anka, 7 oktober in Kot'
terdam (Doelen)
Black Uhuru, 21 september in
Tilburg (Noorderligt)
Salt 'n Pepa, 9 november
Amsterdam (Jaap Edenhal)
Wet Wet Wet, 6 november in
Rotterdam (Ahoy)
Chick Corea, 14 oktober
Breda (Turfschip)
John Hiatt, 24 oktober in Til
burg (Noorderligt), 27 oktoW
in Rotterdam (Doelen) en
oktober in Utrecht (Vreden-
burg).
Sade, 11 november in Rotter'
dam (Ahoy)
Bon Jovi, 21 november in R°'"
terdam (Ahoy) M.
Leo Kottke, 7 oktober in TB"
burg (Noorderligt)
Frank Tovey, 5 oktober in Til'
burg (Noorderligt)
Wilfie DeVille, 8 november B
Tilburg (Noorderligt)
Eek a Mouse, 12 november B
Tilburg (Noorderligt)
Chicago Blues Festival, 13 f
vember in Tilburg (Noordet'
ligt) w, -
Fripp Toyah, 24 novem>,er|
in Tilburg (Noorderligt)
T*Pau, 16 november
Utrecht (Vredenburg)
film is gebaseerd op een
veile van Gwen Kelly. Het
irhaal speelt tijdens de Eer-
Wereldoorlog. Kort voor
naar het front vertrekt
irlooft Bob zich nog gauw
iet de knappe 16-jarige bak-
Tsdochter uit Arakoon, een
iradijselijk dorpje ergens
Australië. Ook Freda's
iroers, John en Greg, nemen
ijwillig dienst. Men ver
acht dat de oorlog slechts
;ele weken zal duren.
