KELEN School-tv verstrekt condooms POT IS PR ▲AR SERIE LESSEN MET VOORLICHTING OVER AIDS Nog een keer afscheid nemen van The Smiths Debuut Bob Neuwirth: tragische terugblik, sprankelende songs GORDIJNEN EN ZIJN AFGESTEMD. UW VOETEN DIENEN HET BESTE WENTZLER IHEID... VOOR BETER SLAPEN De laatste tonen van Jan Donkers bij VPRO OOP I SUPERIOR SHOES WOENSDAG 28 SEPTEMBER 1988 HILVERSUM - Scholen die dat wensen, krijgen binnenkort een pakket condooms plus voorlich tingsmateriaal van de NOT (Nederlandse Onder wijs Televisie). Praktisch Hysterie Annabouboula Ambitious Lovers BROGUESIN MEERDERE WIJDTES Grote Zwanenstraat 21 4561 AN Hulst Tel. 01140-13425 AAL SCHOEISEL - STEUNZOLEN GEOUTILLEERDE SCHOENMAKERIJ Geraffineerd en uniek samenspel in de Milo Figuro kollektie. Dus één merk, één naam, waaronder lapijten en gordijnen samengaan. De Milo Figuro kollektie biedt u zeer veel keuzemogelijkheden. Voor zowel het moderne, het klassieke als het romantische interieur. Milo Figuro reikt u de ideeén aan. Ook als het u gaat om alleen tapijt of gordijnen. U herkent de smaakvolle Milo Figuro kollektie snel dankzij de opvallende en overzichtelijke presentatie standaard in onze zaak. oor u het 68 pagina's dikke in de winkel. kers OON 01140-14120 g van 9.30-12.00 en 13.00-17.00 uur. J gestoten). DE STEM T2 Door JanKoesen School-tv start 25 oktober met een driedelige lesserie, Aids, het komt je niet aanwaaien'. Het project is in sa menwerking met onder meer AVRO en VARA. In drie uitzendingen van 25 mi nuten (11.00 uur, Ned.3) wordt Juidelijk gemaakt dat je niet lomaar de gevreesde ziekte krijgt. De serie is een pleidooi roor veilig vrijen en probeert Iegelijk om de hysterie over aids wat in te dammen. Het project bestaat uit de 3 films, een docentenhandleiding, een leerlingenmagazine, een poster indien gewenst, de con dooms. De programma's en het be geleidend materiaal zijn ge maakt in nauwe samenwer king met de Rutgersstichting en het Landelijke Centrum GVO (Gezondheidsvoorlichting en Opvoeding). Het Ministerie van WVC heeft subsidie ver strekt. De programma's zijn heel epen gemaakt en schuwen niets, in woord en in beeld. Daar zal in menig huiskamer en school wel even geslikt wor den. Voor een klas staat Robert len Brink die een aantal jon- i en meisjes laat praten over seks, aids en moraal. De gesprekken worden onderbro ken door korte inleidingen van deskundigen die vervolgens vragen van de leerlingen be antwoorden. In het eerste programma staat - feitenkennis centraal. Wat is aids, hoe kun je het krij- en hoe niet? Het tweede programma behandelt de hou- i tegenover aids- lijders. Wat betekent het om deze ziekte te hébben of om seropo sitief te zijn? Wat zijn de voors Robert ten Brink presen teert de drie aids-lessen van de Nederlandse Onderwijs Televisie. - fotoanp en tegens van testen op aids? Programma 3 legt uit hoe je in fectie kunt voorkomen. Iedere uitzending heeft de zelfde opbouw. Een thema wordt door een filmpje aan de orde gesteld. Daarna volgt het studiogesprek met 22 jongeren, waar Marga Reniers (voor lichtster Rutgersstichting) en Roel van der Meer (jeugdarts) vragen beantwoorden. Ook an dere deskundigen komen aan het woord. De serie is heel praktisch be doeld. Er wordt, zoals een on derwijzer betaamt, veel infor matie verstrekt op onderhou- 'Hoe kun je leven met het idee dat je binnenkort dood zult gaan?' Dat is een van de vragen die in de serie van de school-tv worden gesteld. - fotoanp dende, maar ook serieuze wijze. De leerlingen lachen veel en waarom ook niet? Soms wordt er een rubbertje opgeblazen en dat geeft hilariteit, spreken de leerlingen onthutsend openlijk over hun eigen praktijk of zijn ze het falikant met elkaar on eens. In het tweede programma vertelt een aids-patient over zijn ziekte en de behandeling. Hij krijgt de vraag te horen: „Hoe kun je leven met het idee dat je binnenkort dood zal zijn?" Een internist vertelt dat aids-patienten niet meer apart op een zaal liggen, want daar is geen enkele reden voor. In de laatste aflevering krijgen de leerlingen tips over het con doom en de voor- en nadelen van dit ding. Speciaal voor de leerlingen is een magazine samengesteld waarin uitvoerig op aids wordt ingegaan. Ook de leerkrachten krijgen informatie, want niet elke docent zal het gemakkelijk hebben met dit onderwerp. De NOT denkt 30 procent van de scholen te benaderen. De hand leiding bestaat uit 4 lessen van elk 50 minuten. Deze lessen herhalen wat er in de drie schooltv- programma's wordt meegedeeld en gaan vervolgens dieper op de materie in. De belangrijkste infectie- bronnen zijn seks en vuile naalden. Iedreen zal wel weten dat je beter een condoom kunt gebruiken, maar niet iedereen doet dit consequent. Ook het gebruik van smerige naalden bij het inspuiten van drugs is een risicofactor van de eerste orde. Rond aids heeft zich de nodige hysterie afgespeeld. Daar wil de serie ook een einde aan ma ken. In Amerika is een zesja rige aids-patientje door de rechter verplicht de lessen op school bij te wonen in een spe ciaal voor haar gebouwde gla zen kooi: onmenselijk en onno dig. Het NOT-pakket is niet het eerste lesmateriaal over aids. Vorig jaar heeft de uitgeverij Zorn in Leiden samen met de SOA-Stichting een lesbrief uit gegeven waarvan er inmiddels 200.000 over de anderhalf mil joen leerlingen in Nederland zijn verspreid. Maar dit Schooltv-project is toch wel het eerste complete voorlichtings pakket over aids voor scholie ren. In de nabije toekomst ko men er meer lespakketten. Ook de leerkracht moet beter geïnformeerd worden. Vaak weet deze er geen raad mee. In veel gebieden zijn reeds voor lichtingsbijeenkomsten voor docenten georganiseerd. Daar naast vindt op 16 november een landelijke studiedag plaats over aids en onderwijs, georga niseerd door de Stichting Bij scholingsacademie Leffelaar in Amsterdam. Bovendien orga niseren het Landelijk Centrum GVO en de Rutgersstichting in een aantal regio's cursussen waarin docenten getraind wor den. Om te garanderen dat aids- voorlichting en seksuele vor ming een structureel onderdeel uit gaan maken van het leer plan van het voortgezet onder wijs, wordt tevens gewerkt aan nieuwe exameneisen voor de vakken biologie en maatschap pijleer. Ook ouders, oudercomi tés, directies en besturen van scholen zullen aids-voorlich- ting krijgen. Vanzelfsprekend is deze schooltelevisie over aids ook uitmuntend geschikt voor vol wassenen. Jan Donkers: afscheid van de muziek. - fotovpro Van onze rtv-redactie Jan Donkers, de mar kante presentator van popmuziek-program- ma's voor de VPRO- radio, neemt van avond afscheid in een uitzending op Radio 3 die drie uur gaat du ren (van 21 tot 24 uur). Gasten uit binnen- en buitenland eren hem als een radioman die baanbrekend en eigenzinnig zijn favo riete muziek in de ether bracht. De laatste jaren presen teerde hij elke woens dagavond 'Gonzo Radio', met rock roll voorbij de 'mid-life crisis' en het afscheids-programma wordt daarom 'Bedtime for Gonzo' genoemd. Jan Donkers blijft voor de VPRO-radio werken, maar wel op een heel an der gebied. Hij is lid van de buitenland-redactie van 'Het Gebouw'. Tot de mensen die Donkers komen uitwui ven, behoren de Ameri kaanse zanger-compo nist Joe South en de pop auteur Peter Guralnick, de Engelse radioman John Peel, Jan Mulder, Kees van Kooten, Mart Smeets en de Tröckener Kecks. Collega's van de VPRO melden zich, uiteraard ook Wim Noordhoek en Rik Zaal met wie Donkers in de jaren zeventig het pro gramma 'Amigos de Mu- sica' maakte. Jan Donkers houdt zich sinds het midden van de jaren '60 serieus bezig met popmuziek, eerst in Hitweek-Aloha en de Volkskrant en later ook als disc-jockey. Hij toonde zich een liefheb ber van pure popmuziek en had een voorkeur voor artiesten die teruggingen tot de 'roots' van de rock 'n' roll en de kern van de muziek/wisten te raken. Hij richtte zich vooral op Amerika, de bakermat van onze popmuziek, waar hij vertolkers vond van echte, rauwe blues, folk en country. Ook als hij voor de dag kwam met volledig onbekende artiesten en obscure pla- tenmerken, bleef hij de smaak bepalen van een hele popgeneratie. Hij verbleef een tijd in Aus tin in Texas, waar hij een gastdocentschap ver vulde aan de universiteit en uitzendingen vol klanken uit 'the deep south' maakte voor 'Gonzo Radio'. Jan Donkers (45) is verbonden aan de Uni versiteit van Amsterdam en is ook bekend om zijn literaire werk. Hij schreef enkele bundels met korte verhalen, o.a. 'Ouders van nu' en het toneelstuk 'Een maand later', dat werd verfilmd met Renée Soutendijk en Monique van de Ven. EINDREDACTIE WIM VAN LEEST IN DE categorie meest be treurde ter ziele gegane groepen van de laatste ja ren nemen de Engelse Smiths voor veel mensen de hoogste plaats in. Bij le ven en welzijn waren The Smiths de ideale combina tie van de getalenteerde zanger Morrissey en de knappe gitartist Johnny Marr, terwijl de overige twee muzikanten (bassist Andy Rourke en drummer Mike Joyce) meer dan goedwerkende krachten waren. Vooral in Groot-Brittannië scoorden The Smiths hit na hit met gedreven pop. De Smiths-muziek klonk iets breekbaarder en soms cyni scher dan die van bijvoor beeld U2, maar er zat een zelfde soort vuur in. De elpee 'Strangeways, here we come' was de laatste officiële elpee van The Smiths, zo leek het. Vervol gens ging ieder zijns weegs. Morrissey startte een solo carrière die meteen al een in drukwekkende elpee ople verde en Johnny Marr werd een veelgevraagd gast-muzi- kant. Onlangs verscheen er toch nog een Smiths-elpee. 'Rank' heet die plaat en het bevat de registratie van een concert dat thé Smiths in oktober '86 in Londen gaven. 'Rank' laat dus horen hoe The Smiths live klonken en de groep klinkt heel aardig. Bij vlagen wordt door het surplus aan sfeer het niveau van de stu dio-opnamen zelfs overtrof fen. Het materiaal op 'Rank' is een bloemlezing uit het re pertoire dat The Smiths in 1986 hadden. Die bloemlezing bevat hits als 'Panic' en 'The queen is dead' en schitterende nummers 'Rusholme ruffians' en 'What she said'. Anno 1988 klinkt het materiaal op 'Rank' lichtelijk gedateerd, maar voor de oprechte Smiths-fan zal dat geen be zwaar zijn. Bovendien klinkt de groep op de elpee opwin dend genoeg om ook nu nog te kunnen boeien. Ondertussen steken zo nu en dan geruchten de kop op dat er toch weer sprake zal zijn van een heroprichting van The Smiths. Dat kan goed uitpakken, maar het is aller minst vanzelfsprekend. De geschiedenis van de popmu ziek heeft geleerd dat de po gingen om de magie van een bepaalde periode of een be- paalde;combinatie te herpak ken lang niet altijd lukken. Maar al te vaak draait het uit op krampachtige platen. Ik kan best vrede hebben met het verscheiden van The Smiths. Het. is goed geweest zo. POPMUZIEK kan tegen woordig overal vandaan ko men. Wie 10 jaar geleden be weerd zou hebben dat de pro gressieve popliefhebber zich nog wel eens druk zou maken om Afrikaanse, Franse of Ita liaanse pop, zou toen voor gek versleten zijn. De werkelijk heid van 1988 is evenwel zo dat vrijwel geen enkele muzi kale windstreek als te dwaas wordt beschouwd of bij voor baat wordt uitgesloten. Dank zij die openheid krij gen veel onbekende acts uit onvermoede landen een kans. Een voorbeeld daarvan is An nabouboula. Dat gezelschap bestaat uit de Griekse zange res Anna Paikdoussi-Drako- poulou, de Griekse multi-in- strumentalist George Sempe- pos en ene Chris Lawrence. Aangevuld met een aantal gastmuzikanten laat Anna bouboula op de elpee 'Ha- mam' muziek horen die Grieks is met de nodige Turkse en Arabische invloe den. Het pop-element wordt vooral gevormd door de in breng van synthesizer en elektronische percussie. 'Hamam' is een prachtige, ietwat mysterieuze plaat. Ik versta absoluut geen Grieks dus ik weet bij Zeus niet wat er nu precies gezongen wordt, maar de stem van Anna En zovoorts is boeiend genoeg. De instrumentale kant van de muziek is vaak heel indrin gend en hypnotisch, terwijl in andere gevallen een drome rige toon doorklinkt. 'Ha- mam' is ook nog eens een ta melijk pure plaat. Er is welis waar de inbreng van de wes terse elektronica, maar die is ondergeschikt gemaakt aan het oorspronkelijke geluid. 'Hamam' klinkt heel bijzon der en laat bovenal horen dat de Griekse muziektraditie heel wat meer te bieden heeft dan bouzouki's die sirtaki's spelen. WIE gedacht mocht hebben dat opwindende dansritmen op moderne platen tegen woordig allemaal uit de com puter komen, die heeft het mis. Arto Lindsay en Peter Scherer, alias The Ambitious Lovers, laten op de elpee 'Greed' zinderende funkjazz en aanverwante rock horen, waarin menselijke instru mentale virtuositeit de bo ventoon voert. The Ambitious Lovers ge ven met 'Greed' nieuwe im pulsen aan de progressieve funk. Arto Lindsay maakte ooit deel uit van de nu al le gendarische Lounge Lizzards, de groep van saxofonist John Lurie. Peter Scherer is een van origine Zwitserse muzi kant die studio-werk deed voor o.a. Nile Rodgers, Hall Oates en Kashif. 'Greed' is de tweede elpee van het duo. Eerder, in 1984, verscheen de elpee 'Envy', een plaat die na genoeg onopgemerkt bleef. The Ambitious Lovers krij gen op 'Greed' de steun van tal van muzikanten. John Lu rie speelt mee, gitarist Ver non Reed van Living Colour is van de partij plus nog een aantal vooraanstaande ses siemuzikanten. De opvallend ste gastrol is weggelegd voor de Braziliaanse wonder-per- cussionist Nana Vasconcelos. Zijn aanwezigheid is niet zo verwonderlijk, want naast de funk speelt de Braziliaanse muziek een belangrijke rol op deze plaat. Dat komt vooral, omdat Lindsay opgroeide in Brazilië en zodoende heel vertrouwd is met de comple xe, intrigerende en vooral swingende Braziliaanse rit men. 'Greed' is een sterke plaat vol instrumentaal vuurwerk. Helaas is Lindsays zang ta melijk dun en daardoor gaat die zang nogal eens verloren in het instrumentale geweld. Dat is jammer, want de songs op de plaat hebben wel dege lijk inhoud. Toch wordt het gebrek aan stevige zang ruimschoots vergoed door de opwindende muziek. Goeie plaat. Morrissey van The Smiths staat tegenwoordig op eigen benen. - fotojonovark ALS je op je 49e je debuut elpee uitbrengt hoewel je al dertig jaar in de muziek zit, dan is dat op zich al bijzonder. Als je bulkt van het talent maar in uiteen lopende kunstvormen nooit tot resultaten bent gekomen, terwijl je volop kansen daartoe onbenut hebt gelaten, dan wordt het ook nog tragisch. Heet ie daarbij Bob Neuwirth, dan wordt je plaatdebuut bovenal curieus. En wel zodanig dat die curiositeit de inhoudelijke kwaliteit van de plaat naar het tweede plan dreigt te ver wijzen. 'Back to the front' heet de lp die onlangs verscheen op het kleine Golden Castle-label in Los Angeles (Polygram). En kwaliteit heeft hij zeker, ■haar het bijzondere ontleent de plaat toch aan de achter gronden van de maker. Dat vraagt om toelichting, temeer omdat daarmee ook meteen de inhoud van dit toch wat tragische ego-document dui delijk wordt. Neuwirth mag zijn leven lang achtergebleven zijn in artistieke daadkracht, hij heeft door een buitenpropor tionele geldingsdrang toch behoorlijk grote invloed uit geoefend binnen het Ameri kaanse folkrock-milieu in de jaren '60 en '70. Bovendien schreef hij als coach van Ja- nis Joplin haar overbekende nummer 'Mercedes Benz' en geldt hij als de architect van het Bob Dylan-image, In 1960 maakte Neuwirth ais folksin- ger zijn entree aan de Ameri kaanse oostkust. Alras viel zijn zeldzame verbale talent op, een Jules Deelder in het kwadraat. Neuwirth, zo ont dekte men, kan zijn gitaar aanslaan en ter plekke een compleet 'affe' song afleve ren. Evenzo poëzie: in moor dend tempo typt hij vellen vol literair werk. Volgens ingewijden is Neu- wirth's verbale talent even groot als dat van Dylan, maar miste hij de aandrang om het te ontwikkelen of zelfs maar vast te leggen. In plaats daar van verwierf deze instant composer zich de reputatie van een meedogenloze intimi- dator, die met eindeloos woordgeweld zoveel mogelijk ego's probeerde te breken. Sinds '64 Dylans drinkmaatje en roadie, leerde hij de ge vierde folksinger te transfor meren tot een ongenaakbare rockster. Neuwirth heeft ook veelvuldig met Dylan opge treden en is als roadie, zan ger, dichter en acteur te zien in de documentaire films 'Don't look back' en 'Renaldo and Clara'. De laatste jaren werd van Neuwirth echter niets meer vernomen. En nu ligt daar plots die plaat, met die dub bele bodem in de titel. Want niet alleen is Neuwirth terug in de frontlinie, hij staat ook met zijn rug naar de toe komst: hij blikt terug. De plaat documenteert Neu- wirth's midlife crisis, soms terloops, vaker expliciet. De zanger betreurt heel wat ge miste kansen, inclusief de snel slinkende kans op zelf- rehabilitatie nu zijn oude dag in zicht komt. 'We're picking up speedbut we're losing the light', zingt hij in zijn ope ningsnummer ('Eye on the road'), om aan het slot van de b-kant te constateren dat hij zichzelf gedurig vooruit moet schoppen om toch nog een gooi naar zijn redding te doen. Heel symbolisch zingt hij die regels in de fade-out, die eindigt voor hij de laatste regel Searching for salva tion further down the line') kan zingen. Die slotzin valt slechts van het tekstvel te vernemen... Neuwirth vangt zijn som berheid in lange, toeganke lijke regels vol allitteraties, klinker- binnen- en midden rijm, soms ook in persoonlij ker metaforen en associaties. De incidentele humor verlicht de melancholie niet, maar versterkt de tragiek van ver spilde talenten en verloren liefdes. Muzikaal en qua produktie is de in de huiskamer van Steven Soles opgenomen plaat een pareltje van een voud, waarop zelfs alle schoonheidsfoutjes zijn blij ven staan. Neuwirth zingt zijn countryfolk met een don kerbruine, ietwat onvaste stem tegen een even sobere als sprankelende begeleiding. De band bestaat o.a. uit de voormalige Alpha Band (So les, T-Bone Burnette en multi-instrumentalist David Mansfield) en Bernie Leadon (o.m. ex-Eagles). Hun akoes tische snarenspel met duide lijke Mexicaanse invloeden is dermate stuwend, dat slag werk er terecht geheel in ont breekt. Tijdloos en rustiek. Leo Nierse De agenda voor de komende we ken ziet er als volgt uit: Van Morrison en Chieftains, 30 september in Eindhoven (Evene mentenhal), 4 oktober in Rotter dam (Doelen) Robert Palmer, 3 oktober in Den Haag (Congresgebouw) Level 42,4 en 5 oktober in Rotter dam (Ahoy) Siouxie and the Banshees, 6 okto ber in Utrecht (Vredenburg) Run DMC, 13 oktober in Amster dam (Edenhal) Huey Lewis and the News, 15 ok tober in Rotterdam (Ahoy) Chick Corea Electric Band, 14 ok tober in Breda (Turfschip) Earth, Wind Fire, 19 oktober en 2 november in Rotterdam (Ahoy) A-Ha, 20 oktober in Rotterdam (Ahoy) Everly Brothers, 29 oktober in Rotterdam (Ahoy) en 3 november in Den Bosch (Maaspoort) Duran Duran, 22 november in Rotterdam (Ahoy) Robert Cray Band, 30 en 31 okto ber en 1 november in Rotterdam (Ahoy) Earth, Wind and Fire, 10 oktober in Rotterdam (Ahoy) George Benson, 28 oktober in Rotterdan (Ahoy) Paul Anka, 7 oktober in Rotter dam (Doelen) Black Uhuru, 21 september in Tilburg (Noorderligt) Salt 'n Pepa, 9 november in Am sterdam (Jaap Edenhal) Wet Wet Wet, 6 november in Rotterdam (Ahoy) Chick Corea, 14 oktober in Breda (Turfschip) John Hiatt, 24 oktober in Tilburg (Noorderligt), 27 oktober in Rot terdam (Doelen) en 28 oktober in Utrecht (Vredenburg). Sade, 11 november in Rotterdam (Ahoy) Bon Jovi, 21 november in Rotter dam (Ahoy) Leo Kottke, 7 oktober in Tilburg (Noorderligt) Frank Tovey, 5 oktober in Til burg (Noorderligt) Willie DeVille, 8 november in Tilburg (Noorderligt) Eek a Mouse, 12 november in Til burg (Noorderligt) Chicago Blues Festival, 13 no vember in Tilburg (Noorder 1**+1 Fripp Toyah, 24 no Tilburg (Noorder1

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1988 | | pagina 19