W
t
BELGIË REKENT AF MET 'MILITANTE COMMUNISTEN'
Achtergrond CCC
nooit ontraadseld
1
SCIARC
Killroy wasn't here
fJm o-mi
Chinese persfoto's
DE STEM EXTRA OP MAANDAG 26 SEPTEMBER 1988
Suikerziek
pK STEM I
Tijd
Oeagadoegoe
tophit
Soupline
Verkeersongeval
Geluidsoverlast
Bommen
Onthullingen
Discussies
T48
Door Jan Paalman
WIE suikerziekte heeft plast
suiker uit. Griekse dokters
wisten dat al 2000 jaar gele
den en maakten van die we
tenschap dankbaar gebruik.
Als vliegen op een buitenge-
zet schoteltje urine van de
patiënt afkwamen, dan stond
de diagnose vast: suikerziek
te. 'Diabetes mellitus' noem
den de Griekse dokters deze
vreemde kwaal, zoete door
stroom, en dat is tot op heden
de sjieke naam voor suiker
ziekte gebleven.
De oorzaak, zo bleek veel
later, is een tekort aan insuli
ne, een hormoon dat door de
pancreas wordt geprodu
ceerd. Wat is het geval? Wat
olie is voor de maatschappij,
is glucose voor ons lichaam:
alle lichaamscellen 'lopen' op
glucose. Zonder glucose kun
nen de spiercellen niet bewe
gen, de hoorzenuwen niet ho
ren, de hersencellen niet den
ken. Dit glucose wordt vooral
geleverd door de zogeheten
koolhydraten in ons dieet:
brood, suiker, bananen, meel-
produkten. Nou kunnen de li
chaamcellen niet zelfstandig
glucose uit het bloed opne
men, daar hebben ze insuline
voor nodig, want alleen dat
spul kan glucose vanuit het
bloed de cellen in sleuren.
Bij diabetes is er te weinig
of zelfs helemaal geen insu
line om glucose vanuit het
bloed de cellen in te jagen. De
glucose zal zich nu in het
bloed ophopen waarbij het te
veel aan glucose door de nie
ren met veel water zal wor
den uitgeplast. Gevolg: veel
plassen, dorst, en nog meer
drinken om dat waterverbuik
aan te vullen. Bovendien ver
liest de patiënt met elke plas
een flinke hoeveelheid gluco
se.
Gevolg daarvan: honger en
veel eten om dat brandstoflek
te dichten. Dat lukt dan niet.
Het lichaam begint nu vet en
eigen eiwit af te breken zodat
het meer en meer gaat lijken
op iemand die zijn huis sloopt
om de kachel aan te kunnen
houden. Door de afbraak aan
eiwit verlaagt ook nog de
weerstand waardoor gemak
kelijk infecties kunnen optre
den zoals steenpuisten of
witte vloed, alsmede jeuk op
de meest onhandige plaatsen.
Uiteindelijk laat het ene gat
zich niet meer met het andere
dichten en nadert onherroe
pelijk het einde.
Zo dramatisch verloopt
diabetes alleen bij de meest
spectaculaire vorm, diabetes
type I, en dan nog alleen als
de ziekte niet met de gebrui
kelijke insuline-injecties in
de hand wordt gehouden. Er
is ook nog een andere vorm,
diabetes type II, die stukken
minder spectaculair verloopt
en waar je ook stukken min
der over hoort. Die schade
halen we nu dus even in.
Diabetes heb je in twee
soorten. Type I komt vooral
bij jonge mensen voor en is
een gevolg van een totale uit
val van de insuline-produk-
tie. Enige redmiddel: dage
lijks spuiten van insuline plus
een streng dieet. Diabetes
type II komt juist bij oudere
mensen voor. Dat is het eerste
verschil. Verder verloopt de
ziekte ook zonder behande
ling stukken milder en de pa
tiënt is niet zoals bij type I af
hankelijk van het dagelijks
insuline spuiten. Dit komt
vooral omdat diabetes type II
een heel andere oorzaak heeft
dan type I.
Niemand weet precies het
fijne er van, maar slijtage
van de pancreas zou de be
langrijkste reden zijn voor
het ontstaan van diabetes
type II. Met het klimmen der
jaren maakt de pancreas
steeds minder insuline aan.
Bovendien lijken, maar ook
dat weet men niet precies, de
lichaamscellen ongevoeliger
te worden voor insuline, zodat
de lichaamscellen steeds meer
insuline nodig hebben om aan
hun glucose brandstof te ko-
Een derde oorzaak voor
type II diabetes is overge
wicht, want voor elke kilo ex
tra heb je ook extra insuline
nodig. Er is dus een tekort
aan insuline, en niet zoals bij
type I een totaal gebrek er
aan. Omdat steeds meer men
sen oud worden en veel men
sen dik zijn, is het niet te ver
wonderen dat diabetes type II
veel vaker voorkomt dan type
I: van de 250.000 mensen met
diabetes hebben er liefst
200.000 type II.
Een echte volksziekte. On
danks dat hebben dokters al
tijd veel minder aandacht ge
had voor deze vorm, dan voor
het meer spectaculaire, kwa
lijker, maar stukken minder
voorkomende broertje type I.
Dat lijkt nu te veranderen. Er
is steeds meer aandacht voor
de kwaliteit van het leven op
de oude dag. En, ook niet on
belangrijk, de wassende vloed
ouderen wordt een steeds
groter gat in de medische
markt.
De behandeling bij diabe
tes type II bestaat op de eerste
plaats uit een dieet. Wie te dik
is moet, nou ja, wordt drin
gend aanbevolen om af te
vallen. Streefgewicht is
lengte in cm min 105, dus re
ken maar na. Omdat een lich
ter lijf met minder insuline
toe kan is afvallen vaak vol
doende om de verschijnselen
van diabetes totaal te laten
verdwijnen. Wie niet te dik is
doet er verstandig aan om
zich wat te beperken in sui
kerhoudend voedsel. Verder,
en dat is tamelijk nieuw, kan
hij eten wat de pot schaft.
Een geweldige vooruit
gang, want vóór 1984 was dat
behoorlijk anders. Had je
toen diabetes type II dan
moest je je houden aan een
tamelijk streng dieet, waarbij
alles wat lekker is niet mocht,
of alleen in de surrogaatvorm
van suikervrije taartjes,
koekjes, jam e.d. Wat nog
steeds niet mag is glucose, of
suiker in opgeloste vorm. Dus
geen suiker in koffie of thee,
maar zoetjes liefst van de ca
lorie-arme soort (saccharine),
en alle frisdranken 'light', dus
cola light, sinas light enzo
voort. Die suikers laten het
glucose-gehalte in het bloed
als een raket stijgen.
Dat ligt anders bij de zoge
heten 'verpakte suikers'. Een
jaar of wat geleden kwam
men er achter dat bij een ve
zelrijk dieet (bruin brood
i.p.v. wit bijvoorbeeld) glu
cose veel minder snel in het
bloed wordt opgenomen. Dat
is de reden waarom diabeten
van het type II jam niet mo
gen snoepen, maar wel op een
bruine boterham mogen sme
ren. Pas als het dieet niet
helpt, pas dan gaat men over
op behandeling met insuline
verhogende pillen, en als dat
niet helpt, dan kan alsnog in
suline als joker worden inge
zet.
OM TIEN uur naar
bed. Om zeven uur
gezond weer op.
Schoonmaken, hier te lande
kuisen geheten. Wer
ken dan wel stempe
len. Tv, véél tv. En
dan weer slapen,
negen uur lang.
Als de onderzoeks
gegevens van het
Informatie- en Pu
bliciteitsbureau voor
de Benelux betrouwbaar
zijn, ziet het er voor de Belgen
somber uit, want dan zijn ze na
deze generatie uitgestorven.
Maar volgens de IPB-onderzoe-
kers zelf gaat het maar om ge
middelden, en zijn soms onder
dezelfde noemer verschillende
activiteiten samengebracht. 'Sla
pen' kan dus méér zijn dan sla
pen alleen; het kan best zijn dat
veel Belgen in bed nog wat an
ders doen. Asterix lezen bijvoor
beeld.
Informatie en Publiciteit Be
nelux, onderdeel van één van de
grootste reclame- en publici
teitsbureaus in Europa, viert dit
jaar zijn gouden jubileum, en
om dat wat extra glans te geven
heeft het bureau een gratis on
derzoek opgezet naar de tijdsbe
steding van de modale Belg. 'Uit
pure nieuwsgierigheid, en om
ook u daar plezier aan te laten
beleven,' aldus de directie in een
opgetogen inleiding.
1PB rondt pas eind oktober
zijn onderzoek af, maar het
heeft inmiddels al een aardig
beeld van hoe de gemiddelde
Belg zijn dagen en nachten
doorbrengt. Meer dan 2500 Bel
gen van vijftien jaar en ouder
werden uitgebreid geënquêteerd,
gespreid over een periode van
vijf jaar, en zowel in de lente als
in de herfst, om te voorkomen
dat weersomstandigheden de
beantwoording zouden beïn
vloeden.
Al dat werk leverde zo'n vijf
tien miljoen gegevens op, die
keurig gerubriceerd in de com
puter zijn opgeslagen en in elke
gewenste combinatie kunnen
worden opgeroepen. Vroeger
kan met nu worden vergeleken,
Vlaanderen met Wallonië, de
tijdsbesteding van mannen met
die van vrouwen. En in al die
gegevens zit maar een fouten
marge van vijf procent.
Tot verrassing van de onder
zoekers zelf wordt er heel veel
geslapen in België, negen uur
per dag. Werken komt op de
tweede plaats, maar het beeld
van de nijvere Vlaming of Waal
die zijn hele leven zwoegt om
aan de kost te komen, wordt
aardig aan diggelen gegooid. Op
zijn hele leven werkt de modale
Belg slechts negen jaar, studie
tijd inbegrepen. Dat gemiddelde
wordt wel wat gedrukt door de
bijna 400.000 'doppers', die in
België - als enige EG-land - nog
steeds verplicht zijn elke dag
gaan stempelen. Alle Beige
men besteden daar per
210.000 nutteloze uren aan.
Onmiddellijk na thuiskoi
gaat de tv aan, en zoekt de i
dale Belg op één van zijn bij
Door Frans Boogaard
twintig kanalen - België is
dichtst-bekabelde land ter
reld - zijn favoriete programs
Op door de weekse dagen ki
elke Belg 144 minuten, op
dag 160 en op zondag 171 mic
ten; meer dan vier uur per d
per tv-bezitter. Maar toch wil]
alle Belgen méér tv en méérza
ders.
Het fanatiekst zijn de Wala
die driemaal meer dan de VI
mingen al onder het eten kijkt
Een vermoeiende
want de Belg bezuiden de" taa
grens verslaapt een jaar nu
van zijn leven en werkt twee ja
korter. Voor lezen schiet bij
geen tijd over, tenzij in
Waal pakt daar een boek,
Vlaming dekt de echtel
sponde bij voorkeur af met
krant.
Echt ongezond kan dat leve
niet zijn, want de
Belg wordt er vlot 73 mee. Oa
dat is natuurlijk weer een
middelde, want Belgische vro
wen leven statistisch zes ja
langer dan mannen. Een
traatje waar ze recht
want die periode gaaf
alle emancipatie-acties integral
op aan huishoudelijk werk.
In dat toch nog veel te kor
leven - er gaan maar 1440 mint
ten in een dag - hebben
noten maar heel weinig tijdvi
elkaar; veel minder dan
slapen, werk en tv. En eens
45 voorbij, komen niet de m
of vrouw, maar vrienden wa
jop de eerste plaats. Toch is
hoop niet verloren, want dankt
de computer neemt het
werken voor veel werkende Bi
gen een enorme vlucht.
Maar daar komt het IPB nu
schien bij zijn volgende
leum nog eens op terug.
HET klassieke Hebreeuws
had 22 lettertekens en alleen
voor medeklinkers. Klinkers
kon men aanduiden door een
puntje of streepje boven of
onder de medeklinkers; zo
komt het dat u Jahwhe wel
eens ziet weergegeven in onze
letters als JHWH. De tweede
wereldoorlog heeft op allerlei
plaatsen over de gehele we
reld het soldatengraffito
'Killroy was here' achtergela
ten. Het zegt de mensen onzer
dagen niet veel meer. Eén en
kele maal, tegen de nachthe
mel, in flonkerende sterren
geprojecteerd Gods graffito:
JHWH WAS HERE zou mis
schien voor goed een eind
maken aan onze eindeloos-
doorgaande godsdienstoor
logen. Ik benadruk dat
woordje 'misschien', want bij
het aanschouwen van dit
tweede MENETEKEL zou de
mensheid zich waarschijnlijk
beijveren te bewijzen dat we
hier niet te doen hebben met
een boodschap gods aan de
stervelingen maar met een
reclamestunt van een Ameri
kaans televangelistengenoot-
schap, ook al zou de EO het
Engelse woordje 'here' uit
spreken als Heere.
Voor de tweede maal dit jaar
op de Oeagadoegoe Try-Outs
scoorde de J.R. (ole vocal-
groep 'Rootmobs' met hun
top-hit 'M'Baamba', een com
positie van oemslopogaas
M'Papa, de lead-singer van
de groep. Zijn werkstuk
dankt het succes aan twee
verdiensten: a) het enerve
rend ritme en b) de pakkende
tekst die we hier in het oor
spronkelijk Oeagadoegoe
ten volgen om u zelf te lali
oordelen.
M'Baamba
M'Baamba isha loenga.
M'Baamba isha boeng.
Boelalla oemwa woengwoe,
Boelalla oemwa woe!
M'Baamba isha woe.
De tekst is M'Papa's
bewerking van Exodus tj
Ik ben geen man wel tert
Ik ben zwaar van mond
tong. Wat ik van stal
halen. Breng ik u in een
Soupline is het merk van'
wasverzachter waarvan
een pakje aantrof bij Appi'
een schappie. Het is ee
naam, ik bedoel, gesla
merknaam want het w»
doet ons denken aan 'soep
en aan 'linnen'. Voor deA®
rikaanse markt is het rf
niet geschikt. In New I'
wordt met een 'breadline'
rij armlastigen bed
wachtend op een brood»
ling. Daarnaast in de rij
de gaarkeuken staan dej
men die wachten op soep
vormen de 'soupline'.
AMSTERDAM (ANP) - In het Tropenmuseum in Ams"
dam wordt op 27 oktober de tentoonstelling '50 jaar Chin'
Persfotografie' geopend. De expositie, die voor het eerst
deze samenstelling buiten de grenzen van de Volksref' m
bliek China is te zien, omvat 266 persfoto's uit de per|l) ..^ik, als ruïne van
iff' gesloopt wor.
et, als heilig huis
gerestaureerd door
en Co? Moet het
"eenvri
1937 tot 1987.
De tentoonstelling bestaat uit een reeks foto's van de oorlog;
Japan, de weg naar de vrede, de socialistische opbouw, de C® yJO[ MQe
rele Revolutie en de recente periode van hervorming en op®3 Worden door
naar het Westen.
poor Mick Salet
Kunnen middelbai
lieren hun lesboek;
gels, Duits en Fran
beter in de open ha
gooien? Is het onde
die moderne vreen
hopeloos veroudert
prof.dr. A. G. Sciai
vindt van wel.
De Delf tse hoogler
gepaste taalkunde
onlangs een nieuw
op het vreemde-ta
derwijs. In zijn boe
de mond vol tande;
Nee, volgens de
doctor Sciarone t
op de middelbare
maar wat aange
met verouderd
riaal. Uren en urei
gesleten met saaie
grammatica. Da
nachten worden
met het in de kop
van nutteloze woo:
Sciarone: „Het is sc
steld met het vreen
onderwijs. Nederlanc
school jarenlang vree
hebben geleerd, sta
buitenland meestal
mond vol tanden. Ec
sultaten van de les.
middelbare scholen
droevend slecht."
De klacht van c
doctor klinkt niet nie
ratie na generatie w
gezucht dat de kw:
het onderwijs, net al
en de televisie, niet r
vroeger is. En keer o]
wel weer iemand di
nieuwe verbeterde 1
op de proppen komt.
Hoe komt Sciaron
Nederlandse scholiet
laars en stuntelaar
gauw ze een woord,
grens moeten praten'
Sciarone: „Het is
gevaarlijk te genera
zullen zeker ook leer
die na vier tot zes ja
delijk in een vreemd»
nen redden. Toch is
meer dan zorgelijk
Technische Univeri
Delft komen wij in c
slechts een klein ge
de Nederlandse
maar wel met een gr
de beste leerlingen
elk jaar opnieuw i
constateren dat de 1
de drie moderne vred
in doorsnee slecht
veau dat ze bezitten
Duitse en Engels bet
uit boven de kennis 1
die een buitenlande
acht weken lessen h
Ten aanzien van h»
niveau Frans moete
stateren dat dit zeld
boven de kennis
die een buitenland»
weken bezit."
Intimiteit in Vrijt
is de titel van een
boek, waarin andi
Marinus van Beuf
pegagoge Ineke H
een antwoord pro
geven op een vraa
zinssociologe Itek»
heeft gesteld. Kan
vriendschapsnetu
alternatief zijn vc
huwelijk? Een ges
Marinus van Beuj
jaar. Gescheiden,
weer de gelukkige
van een klassieke
latie.
Door Mick Salet
Is het huwelijk net
en ouderwets als gr
corset? Of is het ee
voor mensen die èc!
aar houden?
Er zijn mensen <ii
honele trouwerij he
oen verbannen nar
seum voor nostalgie
oe kolenkachel, de I
en de biechtstoel sta
...waarom? Omdat
u3k de éérste voorw
echtscheiding is.
vrouw in het huwel
bende rol van mo<
oeegrol van de
J^lgt opgedrongen,
huwelijk verstikker
a*s een cel voor twe
eh- Zeggen ze.
Maar wat dan? M
IN een gebouw dat zwaar
der wordt bewaakt dan de
centrale bank en het ko
ninklijk paleis samen, be
gint vandaag voor het As
sisenhof in Brussel het
monsterproces tegen de
CCC en FRAP: twee revo
lutionaire groepen die in
1984 en 1985 in totaal 28
aanslagen pleegden en in
België vijftien maanden
lang een golf van terreur
veroorzaakten.
Pierre Carette en enkele
van zijn vijf medestanders
riskeren de doodstraf,
maar over de ideologische
beweegredenen van het
zestal, zijn internationale
contacten en zijn aanhang
binnenslands, tast Justitie
nog steeds in het duister.
Een nieuw spookproces,
met voor de jury minstens
evenveel open vragen als
in het roemruchte Nijvel-
proces.
Door Frans Boogaard
BRUSSEL - Eten golf van op
luchting ging in december '85
door België toen in een Quick-
restaurant tweehonderd meter
van het station van Namen, tij
dens een goed voorbereide
overval van rijkswacht en poli
tie, vier kopstukken van de
strijdende communistische cel
len werden aangehouden.
Pierre Carette (36), Bertrand
Sassoye (26), Didier Chevolet
(32) en Chantal Vandegeerde
(30) hadden geen schijn van
kans. Ze deden zich net te goed
aan een hamburger, toen een
klein legertje tot de tanden be
wapende politiemensen hen
compleet verraste.
België haalde opgelucht
adem. Na vijftien maanden van
steeds brutaler bomaanslagen
kon eindelijk de staat van beleg
weer worden opgeheven. Niet
eerder sinds de oorlog waren de
omvang én onmacht van het
rijkswacht- en politie-appa-
raat zo indrukwekkend gede
monstreerd. Niet eerder sinds
de oorlog waren strategisch
geachte gebouwen zo langdurig
achter prikkèldraad en weg
versperringen verstopt ge
weest. Niet eerder was het
kernkabinet, na weer een zo
veelste al dan niet valse bom
melding, zo vaak in crisissfeer
bijeengeroepen.
De angst greep als een snel
uitzaaiende kanker om zich
heen, en ontzag niemand. Mi
nister van Justitie Jean Gol
niet, die in het openbaar om ef
fectieve herinvoering van de
doodstraf riep. En evenmin
partij v(x>rzitter Karei van
Miert van de Vlaamse socialis
ten, die nu zijn tong afbijt bij
de gedachte dat hij het was die
over standrechtelijke executies
sprak. België was hard op weg
een door angst geregeerde, re
pressieve politiestaat te wor
den, toen in dat Namense
Quick-restaurant in één klap
de hele CCC-top werd ingere
kend, en aan een maanden
lange nachtmerrie een einde
kwam.
Waar ze vandaan kwamen,
door wie geïnspireerd, of ze al
dan niet in contact stonden met
gevreesde buitenlandse terro
ristische groepen als de Franse
Action Directe en de West-
duitse Rote Armee Fraktion,
was en is onbekend. Banden
waren er, maar hoe intensief?
Hoofdverdachte Carette richtte
al in '75 een politiek steuncomi
té op voor zijn RAF-broeders,
maakte er in kleine kring geen
geheim van dat hij de West-
duitse terrorist Andreas
Baader verafgoodde. Kortston
dig was hij lid van een comité
dat vanuit Brussel gevangen
RAF-leden en andere politieke
gevangenen in de Bondsrepu
bliek rechtsbijstand verleende.
In Brussel was hij bekend als
drukker en verspreider van ex
treem-linkse vlugschriften, en
in '83 was hij op de Autoroute
du Nord betrokken bij een ver
keersongeval, waarbij Nathalie
Ménigon, Action Directe,
zwaargewond raakte. Maar
vrienden van Carette, ex-me-
dewerkers, sympathisanten,
achten het hoogst onwaar
schijnlijk dat goed-geleide
groepen als AD en de RAF ooit
met een warhoofd als Carette
in zee zijn gegaan.
De aard van de aanslagen van
de strijdende communistische
cellen, zeker in het begin, wijst
evenmin in die richting. Was er
al <x>ït een terreurgroep ge
weest die bij voorbaat kenbaar
maakte slachtoffers tegen elke
prijs te willen vermijden? En
<iie zich in pamfletten tegen
over de omwonenden veront
schuldigde voor de geluids
overlast, hen aangedaan in het
belang van de strijd tegen het
kapitalisme?
Met de 'anti-imperialistische
oktober-campagne' waarmee
de Cellules Communistes Com-
battantes in het najaar van '84
■voor het eerst van zich deden
spreken, maakten Carette en
zijn medestrijders zich niet
echt gevreesd. De snelkook
pannen es met explosieven de
den op een of andere manier
vertrouwd aan, en veel Belgi
sche kranten beschreven op
bijna vergoelijkende toon de
acties van 'Robin Hood'.
6 eOA4/ty,
Te lang gingen ook rijks
wacht en politie ervan uit dat
de CCC en haar huiskamerter-
reur een voorbij gaand ver
schijnsel waren. Dat veran
derde pas toen de CCC na bom
aanslagen op drie bij de oor
logsindustrie betrokken bedrij
ven (Evere, Dilbeek en Evere)
een studiecentrum van de PW
Pierre Carette, hoofdver
dachte in het CCC-proces:
zwaar overschat? - fotoanp
in Elsene en een CVP-kantoor
in Gent als doelwit koos. Voor
het eerst kregen de acties een
partijpolitiek karakter.
Eind november was de NAVO
aan de beurt. Op de militaire
vliegbasis in Bierset vlogen
twee communicatiemasten de
lucht in. Maar het was nog niet
alles. Pas op 11 december
kwam de 'anti-imperialistische
oktober-campagne' op haar
hoogtepunt. Op vijf verschil
lende plaatsen in het land
brachten bommen zware
schade toe aan een geheim NA-
TO-net van pijpleidingen.
De autoriteiten schrokken
zich rot. Niet langer konden de
strijdende communistische cel
len als een stelletje amateurs
worden afgedaan. En met hoe
veel moesten ze wel niet zijn,
als ze in staat waren om tijd
van één nacht op vijf plaatsen
toe te slaan? Die vraag bleef
Justitieminister Jean Gol door
het hoofd spelen, ook nadat Ca
rette, Sassoye, Chevolet en
Vandegeerde al waren aange
houden.
„Het is onmogelijk te zeggen
met hoeveel ze zijn, en a for
tiori wie ze zijn. Men kan zich
toch moeilijk voorstellen dat de
vier verdachten die nu gearres
teerd zijn, op eigen houtje zo'n
indrukwekkende campagne
van aanslagen op touw hebben
gezet," aldus Gol, die overigens
bij deze boeiende vraag niet
lang stil bleef staan. Nieuwe
aanslagen bleven immers uit,
de CCC-terreur leek ten einde.
De effectieve doodstraf kon
weer in de kast (zoals in veel
andere westerse landen wordt
zij in België automatisch in le
venslang omgezet), en andere,
alledaagser zaken eisten de re
geringsaandacht op. Met de
aanhouding van de vier hoofd
verdachten verdween ook de
interesse voor de ideologische
Bomaanslag op de Bank of America in Antwerpen (1985), geclaimd door de Cellules
Communistes Combattantes - foto ar
drijfveren van de CCC, haar
bindingen met extreme groe
pen elders en de omvang van
haar aanhang binnenslands
naar de achtergrond. Onder
werpen waarover nog steeds
veel onduidelijkheid bestaat,
en die door Justitie ook maar
zijdelings worden aangestipt in
het decimeters-dikke dossier
dat op het proces van volgende
week als draaiboek geldt.
Van de verdachten en van hun
verdedigers, van het Hof en
van de openbare aanklager
hangt het af welk karakter dat
proces nu precies krijgt. Welk
onderscheid er in de procesvoe
ring en strafmaat wordt ge
maakt tussen de CCC-verdach-
ten, wie meer dan twintig aan
slagen ten laste zijn gelegd, en
him collega's van het Revolu
tionair Front voor Proletari
sche Actie, die van slechts drie
aanslagen worden verdacht.
Carette, die in zijn gevange
niscel in Sint Gilles het ene me
morandum na het andere
schrijft, en die door zijn bewa
kers spottend 'Monsieur ma-
chine-a-écrire' wordt genoemd,
is vastbesloten er een politiek
proces van te maken. Maar is
hij met zijn warrige marxis-
tisch-leninistische sympa
thieën werkelijk het brein van
de organisatie geweest?
Vast staat slechts dat de CCC
al tijdens haar oktober-cam
pagne verwoede pogingen heeft
gedaan haar basis te verbre
den, om aldus een werkelijke
revolutionaire voorhoede naar
marxistisch-leninistisch model
te vormen. Oproepen tot 'prole
tarisch internationalisme',
vooral aan het adres van het
radikale deel van de vredesbe
weging dat zijn vreedzame de
monstraties tegen de kruisra
ketten onbekroond zag, waren
daarop gericht.
Juist op een moment dat de
vredesbeweging tot op het bot
verdeeld was over haar strate
gie, en ook in Nederland over
het begrip 'burgerlijke onge
hoorzaamheid' felle discussies
woedden, hekelden CCC-stra-
tegen met een intellect dat ver
der lijkt te reiken dan dat van
Carette de 'kleinburgerlijke
leiding' van de Vlaamse en
Waalse vredesactivisten, die zij
'apostels van de capitulatiepo-
litiek' noemden, en wier orga
nisatie zij afdeden als 'een cir
cus, gecontroleerd door de bur
gerij'.
Van een meer dan gemiddeld
strategisch inzicht getuigde
ook het afschuiven van de ver
antwoordelijkheid naar rijks
wacht en politie voor de twee
doden en 28 gewonden van de
bomaanslag op 1 mei '85 vlakbij
het Brusselse Centraal Station,
de enige CCC-actie waarbij
mede als gevolg van aantoon
bare coördinatiefouten slacht
offers vielen.
Carette wordt zwaar over
schat, zowel intellectueel als op
het gebied van omgaan met ex
plosieven, een CCC-activiteit
waarop professioneel geen kri
tiek mogelijk is, zeggen oud
sympathisanten van de strij
dende cellen. Zij sluiten forse
onthullingen tijdens de proces
voering niet uit, wijzend op het
Nijvel-proces, waarbij Justitie
dankzij een gebrekkig vooron
derzoek de hoofdverdachten
moest laten gaan. Veel paral
lellen zijn er niet, maar in een
monsterproces als dit kan elk
gebrek aan informatie de open
bare aanklager voor verve
lende situaties plaatsen.
Onduidelijk is in elk geval
waarom Carette, wiens ex
treem-linkse sympathieën voor
de anders zo alerte Staatsvei
ligheid nooit een geheim zijn
geweest, zo lang zijn gang heeft
kunnen gaan. Onduidelijk is
ook waarom Justitie, als zij er
van uitgaat dat de 'cellen' een
geïsoleerd bestaan hebben ge
leid en de hoofdverdachten nu
al bijna drie jaar vastzitten,
voor het proces dezelfde veilig
heidsmaatregelen heeft geno
men als de Italiaanse Justitie
voor het proces tegen haar
Rode Brigades.
Het voorlezen van de 134 pa
gina's lange acte van beschul
diging, aanstaande maandag
door griffier Freddy Deschuyf-
feleer, wordt de ouverture van
een proces dat ondanks veel
justitiële arbeid en een dossier
van 50.000 pagina's nog voor
buitengewoon veel verrassin
gen kan zorgen.
