Tsjechov zonder balalaika's
VERVOLGD...,
ALEN,
ETALEN.
UFORT
>ORE>EEL.
EIDING
IA.
ITERDAG.
FRANK MAAKTEN
Publieksprijs boek
op straat en op tv
Francis Ford Coppola
vestigt zich in Rome
Hendrik Wiegersma
2t gaat goed met Peugeot
n wie het goed gaat, heeft
/m 24 september a.s. van
Nazomer Show. Zoals u
te beleven en te winnen,
september?
Ontzettend lui
Natte vinger
Gehuild
Niet mislukt
DONDERDAG 22 SEPTEMBER 1988
Startpunt
Hongaren en
hun poesta
Grillige naaktheid
Virtuoos
Feestelijk
Vlaamse vrouwen
iper dichterbij dan u denkt
ar informatie 030 - 880391
tst.222
'ldlg t/m 24-9-1988 of zolang de voorraad strekt I
■8 maanden tegen 7,9%*. En dit geldt
11e 34 uitvoeringen van 't sterke nummer,
allemaal voorzien van een schone motor
j'n sterk punt). Er is
naad is beperkt Er is AAt*m
309 Comfort vanaf aJl l ljj
tn 180 km/u). Er is f
Peugeot 40S vanaf a/lJvJj
:en slagzin af die uw indruk van de rit weer-
Een vakkundige jury beloont de 100 me0'
iele inzendingen met een vliegreis voor
ionen naar de lichtstad Op zich al een prim3
om straks even bij ons langs te komen.
JEN. PEUGEOT LEASE, LEASEN TEGEN EEN AANTREKKEUJÖ
i VERSTREKT ONDER" DE GEBRUIKELIJKE VOORWAART»"
RENTE/RENTIREDUCTIE VOOR HAAR REKENING NEEM
VEI
VE(
„Toen ik voetbalde, wensten we
elkaar goed succesHet kan
natuurlijk niet, maar ik vond het
leuk om te gebruiken
Han van der Meer, tv-presentator_
DE STEM
T2
Vprestigieus project. Zo
Lag je het zonder meer
lJoeInen. Een musical over
pjechov, de grote Russi-
Lie verhalen- en toneel-
lichrijver van onder meer
ïpe meeuw' en 'De kersen-
Ituin'. Schrijver/regisseur
Ijimitri Frenkel Frank
lïhreef de tekst.
■Cabaretier Robert Long
Imponeerde de muziek,
■schreef de liedteksten en
I jkende voor de produktie
|an de platenversie, een
lubbelalbum dat vorige
■teek is uitgekomen. Ro
lled Long zelf zingt de ti
telrol en verder werken
lender meer mee Rob de
■ijs, Simone Kleinsma,
Hartine Bijl, Jasperina de
long, André van de Heu-
iel, Gerard Cox, Corry Ko-
lings, Robert Paul en Jo-
llanOoms.
Ito theaterversie durft
liiemand nog aan. Althans
I: Nederland niet. In
luitsland wel. De wereld
première is in april vol
lend jaar in Konstanz.
Iter Tom Smeets
IdböTRI Frenkel Frank en
jert Long mogen dan al een
■jaar of vijftien dikke vrienden
lijn, de band tussen de cabare-
ïen Tsjechov is van heel wat
centere datum. Nog sterker,
rert Long heeft noet zoveel
n Tsjechov gevonden.
[lij bekent: „Natuurlijk heb ik
Kt vroeger ook gelezen, maar
erlijk gezegd vond ik Tsjechov
|iiet zo spannend. Het is ge
reven in een ander tempo
s waar ik van houd. Ik zou
bijvoorbeeld Guy de Maupas-
■sant veel leuker vinden om een
■musical over te maken."
1 Dimitri en Robert waren al
■bevriend in de dagen dat ze het
Inemruchte cabaret 'Scherts,
|iatire, songs en ander snoep-
id' maakten. Ze deden wel
|nieer dingen samen, maar toch
E het gevoel hangen dat ze
■samen eens 'iets groots' moes
lim maken.
Robert Long: „We hebben
|samen een programma in de
Lal gedaan. Dat was niet echt
leen doorslaand succes. Ik was
|tan nog heel links en jong dus
mocht het niet leuk wezen. En
we hadden zeer de behoefte om
jurken aan te trekken en te
doen wat we dachten dat leuk
was. Voor onszelf was het ook
heel leuk. Maar dan zit je toch
zo van 'zullen we niet eens iets
van langere adem doen?' Dat is
dan dit geworden."
Dat 'dit' is de musical 'Tsje
chov'. Eigenlijk wilde Dimitri
een boek schrijven over de
Russische schrijver, maar die
gedachte beviel hem niet hele
maal. Robert: „Hij had al een
hele hoop research gedaan, al
les gelezen wat er over Tsje
chov bekend is. Het was niet
zijn bedoeling DE biografie
van Tsjechov te schrijven,
maar wel een boek waar veel
over Tsjechov inzat."
Robert - 'ik ben eigenlijk
ontzettend lui' - werd aange
stoken door Dimitri's enthou
siasme. „Het leuke van die man
is dat hij altijd enthousiast is.
Dimitri is zestig, maar hij is
een van de jongste zestigjari
gen die ik ken. Hij praat zo
over dingen dat je vanzelf
denkt, dat kan niet anders dan
leuk worden."
En inderdaad, gaandeweg
begon Robert het toch wel leuk
te vinden. „Je hoeft niet over je
eigen ellende te schrijven, over
hoe goed of hoe slecht het gaat
in de wereld. Het is echt heel
leuk om te zeggen die mevrouw
moet dit voelen en die man
moet dat denkea Dat is een
hele andere opgave en dat heb
ik heel leuk gevonden."
Bovendien werd hij 'gevoed
door Dimitri', zoals hij het uit
drukt. „Hij had al het vooron
derzoek gedaan. Mijn kennis
van Tsjechov is misschien een
kwart van de zijne. Wat ik niet
wist, wist hij wel, zodat ik heel
comfortabel m'n luiheid kon
handhaven. Maar op gegeven
moment kom je er in en dan
merk je dat het heel leuk is om
je verplicht te moeten verdie
pen in mensen in een andere
tijd."
Er was nog een reden om en
thousiast te worden: „Alles wat
je buiten je eigen discipline
Robert Long: „Toen dacht ik: dan doe ik het zelf maar"
doet, geeft een grotere kick dan
de zoveelste vervolmaking van
hetgeen je allang doet."
Het kostte daarom niet al te
veel moeite om hem over te ha-
lea Robert: „Een natte vinger
was genoeg. We kunnen écht
goed met elkaar overweg. Het
is goed werken als je het doet
met iemand die je waardeert en
waarmee je ook privé goed
overweg kunt. En we hebben
ook altijd gezegd, al zal het
nooit ergens worden opgevoerd
en al zal er nooit één plaat van
komen, wat we natuurlijk wel
hoopten, dan nog kunnen we
zeggen 'het was héél leuk om te
doen'."
Alleen in de beginfase hebben
Dimitri en Robert naast elkaar
gezeten. Daarna begon Dimitri Hoofdrol
aan een script, waarin ook al
werd aangegeven waar een lied
zou komen. Robert: „Ik vraag
me dan af 'wat voor een lied?'
derdeel van het geheel. Ik vind
ook dat die muziek op zich iets
moet doen. Het moet ontroeren,
de stemming weergeven. Ik heb
gestreefd naar een dienende
muzikale functie. Moet er ge
huild worden op dit mo
ment..., dan vind ik dat die
muziek daaraan moet meewer
ken. Als het dat niet doet, kun
je net zo goed geen muziek ma
ken."
Een ding stond voor Robert
vast: het moest geen 'Ivan Re-
broff in balalaika-land-
sfeertje' worden. „Ik denk dat
die neiging op de loer ligt. Ik
heb maar één keer een soort
Russisch thema gebruikt. Het
gaat ook helemaal niet om
Rusland, het gaat om mensen.
Het is een verhaal en daar kan
ik een rockgroep onder zetten,
als ik dat zou willea"
Ik vraag me altijd af wat de
functie van iets is. Dat is mis
schien geen goed uitgangspunt,
maar als je een musical, maakt
is de muziek een wezenlijk on-
In tegenstelling tot hetgeen
men zou verwachten, stond het
niet vooraf vast dat hijzelf de
hoofdrol zou vertolken. Robert:
„Nee, echt niet. Het was pure
noodzaak. Er zijn in Nederland
heel weinig lyrische zangers.
Rob de Nijs is er een, maar die
had ik liever voor Gorki. Ik had
- foto anp
een wens lijstje voor mezelf. Al-
.leen voor Tsjechov had ik nie
mand."
Hij dacht onder meer aan
Willen Nijholt. „Maar die stem
is te licht. Herman van Veen
vind ik te zweverig, die zingt
weliswaar mooi, maar te psal-
merig. Of Frank Boeijen? Tsje
chov met een zachte g door de
neus, dat kan ook niet. Ik heb
een dik boek doorgenomen met
alle namen van mensen die
zingen. Ik vond geen Tsjechov.
Dus toen dacht ik, dan doe ik
het zelf maar. We zijn een klein
land hoor, het is echt heel
moeilijk."
Van zijn verlanglijstje is
tachtig procent uitgekomen.
„Een ging niet door omdat hij
niet van zijn platenmaatschap
pij mocht." Corry Konings zei
wel gelijk "ja'. Robert: „Ik vind
haar zo ontroerend zingen. Je
kunt het over smaak hebben, je
kunt het over muziekkeuzes
hebben, maar het genre dat zij
doet is oprecht. Ze zingt lief en
brengt met een ongekunstelde
stem echte ontroering."
Op gegeven moment maakte
Robert 'veredelde demo's', zoals
hij het zelf noemt. Zelf had hij
alle mannenrollen gezongen en
Jody Pijper alle vrouwrenrol-
len. Bij de eerste die hij het liet
horen, bespeurde hij 'een be
leefd soort enthousiasme'.
Maar dat was niet wat hij
zocht.
De plaat kwam er. En daar
blijft het voorlopig bij. Althans
wat Nederland betreft. Robert:
„Toen we vonden dat we het
project als niet mislukt konden
beschouwen, dachten we dat
het ook wel leuk zou zijn als het
in het theater werd gespeeld.
Echt, ik heb alle producenten
gehad van enige importantie en
iedereen was heel enthousiast
in het afhouden. Er kwam al
tijd wel een 'maar ja'."
Een van de smoezen die hij
kreeg te horen was 'Tsjechov
leeft niet in Nederland'. Robert,
boos: „We zijn literair zo lang
zamerhand op de rand van de
debiliteit, echt waar. Ik hoorde
van een scholier op de Mavo, de
Havo, de Travo, in elk geval
iets met een 'o' aan het eind, die
niet eens wist wie Vondel is.
Vervelende schrijver, daar
gaat het niet om, maar hoe is
het mogelijk.
De eer van de wereldpre
mière gaat naar Duitsland. „IJ-
zeren-heinig als ik ben, ben ik
m'n contacten in Duitsland
blijven benutten. De man die
altijd mijn teksten in het Duits
vertaalt, vond 'Tsjechov' fan
tastisch. Volgens hem leeft
Tsjechov in Duitsland wel en
moet onze musical daar een
succes worden. Binnen een
week was het rond. Ze wilden
het graag doen."
AMSTERDAM (ANP)
- Wachtenden op bus
en tram in Amsterdam
kunnen zich vanaf gis
teren verpozen met het
lezen van poëzie. Er
zijn informatie-ta
bleaus aangebracht in
de wachthuisjes bij
tram- en bushaltes,
met daarop een ge
dicht.
Daarmee is de actie Pu
blieksprijs voor het Ne
derlandse Boek gestart,
die dit jaar in het teken
staat van de poëzie. Tij
dens deze actie van de
Stichting Collectieve
Propaganda van het Ne
derlandse Boek (CPNB),
die duurt van 22 oktober
tot 2 november, kunnen
Nederlandse lezers hun
geliefdste dichter kiezen.
Zij kunnen met behulp
van een bij de boekhan
del verkrijgbaar formu
lier kiezen uit negen ge
nomineerden: Nel Ben
schop, J.A. Deelder, Toon
Hermans, Judith Herz-
berg, Rutger Kopland,
Lucebert, Huub Ooster
huis, Annie M.G. Schmidt
en Willem Wilmink. Men
mag ook een dichter uit
vrije keuze invullen.
Zondag 6 november zal
in een rechtstreekse uit
zending van de Vara-tv
worden bekend gemaakt
welke dichter(es) het pu
bliek heeft uitverkoren
voor de prijs van 15.000
gulden en een sculptuur
van Jeroen Henneman.
Ook de deelnemers aan
de actie maken kans op
een prijs.
Vorig jaar werd de Pu
blieksprijs voor het eerst
uitgereikt, toen in het
genre romans en verha
len. In totaal brachten
toen 60.000 mensen hun
stem uit Kees van Koo-
ten bleek de onbetwist
bare winnaar, met
Yvonne Keuls en Maar
ten 't Hart op de tweede
en derde plaats.
De première is in april in Kon
stanz. „Het is een startpunt.
Het moet toch een keer begin
nen. Maar als het daar op
houdt, is het ook goed. Maar in
middels heeft Dimitri in Ame
rika contacten en in Moskou
leest men het script momenteel
ook."
Naar het theater verlangt hij
intussen nog niet terug. „Ik
vind dit allemaal veel leuker.
Als ik moet kiezen, is het dit
soort handel. Ook televisie
doen, al die dingen die ik alle
maal veel te weinig heb ge
daan. Ik denk wel eens aan het
theater, maar niet in termen
van verlangen. Die hele romp
slomp, ik heb nog niet de be
hoefte. Ik word volgende
maand 45.Misschien als ik
vijftig ben... Maar het kan ook
best zestig worden."
Francis Ford Coppola - fotoap
Van onze correspondent
ROME - De befaamde Amerikaanse regisseur Francis
Ford Coppola wil proberen het beste van de Amerikaanse
film te verbinden met het beste van de Italiaanse. Coppola
gaat daarom een jaar of vijf in Rome wonen. Zijn werkter
rein worden de Cinecitta-studio's.
'Secret Journal', zal gaan over
de intriges in het Romeinse rijk
ten tijde van de schrijver en re
denaar Cicero. Hoewel de plot
ontleend is aan de oudheid, zal
de film gesitueerd worden in
het New York van vandaag. „Ik
geloof dat het oude Rome veel
lijkt op het hedendaagse New
York. Alle wegen leiden tegen
woordig naar New York. De rol
van Cicero zou bij voorbeeld
geknipt zijn voor de burge
meester van New York, Ed
Koch".
De Amerikaan van Ita
liaanse afkomst neemt de gea
vanceerde apparatuur mee uit
zijn Zoetrope Studio's in Los
Angeles. In Cinecitta wil Cop1
pola vooral gebruik maken van
de Italiaanse handwerkslieden,
voor wie hij veel respect heeft:
decorateurs, timmerlieden en
schilders. Zij allen moeten on
derdak vinden in het nieuwe
'art department' dat Coppola in
Cinecitta wil creëren.
De liefde van Coppola voor
Italië is verklaarbaar. Hij wil
het land leren kennen dat zijn
vader, de musicus Carmine
Coppola, indertijd verliet
)1640-43950. BREDA, JAN J0NGERIUS
3STRAAT 53-55, TEL.: 01608-13151. GIL#'
W 58, TEL.: 01659-2429. HULST, AUTU"
ISTBURG, GARAGE T WESTEN B.V., BREDt'
!G 67, TEL: 01650-36328/36450.
G 21, TEL: 01150-12035.
Hongaarse schilderes. Gale
rie Gaffelaer, Baronielaan
244, Breda. Open dinsdag en
vrijdag 10-12 en 14-17 uur;
woensdag 10-12 uur; zaterdag
11-16 uur en zondag 13430-17
uur. Tot 17 oktober.
Een twintigtal beeldende
kunstenaars, die zich verbon
den weten met het poesta-
achtige landschap De Horto-
bagy in Hongarije, laten mo
menteel hun artistieke reac
ties daarop zien in deze Bre
dase galerie, die zich primair
richt op niet-professionele
kunstenaars. In Hongarije
ligt dat onderscheid niet zo
eenvoudig.
Je treft onder deze groep
bijvoorbeeld schilders aan
met een uitnemende profes
sionele kwaliteit, maar om te
kunnen leven zijn ze leraar.
Daarnaast zie je nog enkele
voorbeelden van kunstenaars
met een authentieke (niet
maniëristische) naiviteit,
maar ook werk van zwakkere
broeders. Ineke Verheggen,
die de galerie drijft en Willy
van Beek gaan ieder jaar en
kele weken schilderen (en ex-
Poseren) in het 'Barbizon van
de Hongaarse poesta'. Daar-
mt ^jn deze kontakten ge
groeid.
Oost-Europa begint cultu-
reel weer interessanter te
borden nu het ijzeren gordijn
wat wordt opgetrokken (Arti
m Amsterdam brengt in ok-
°°k acht Hongaarse
schilders). Hoewel op deze ex-
Positie nogal wat tradities uit
de Europese schilderkunst
aanwijsbaar zijn heeft het
*hmaat' van de collectie een
typische eigenheid.
voornamelijk op het
andschap gebaseerde figura-
leven ademen een sfeer van
melancholieke verstilling; of
Hendrik Wiegersma, medicus-pictor. Markiezenhof, Steen-
bergsestraat 8, Bergen op Zoom. Open: dinsdag-zondag 14.00-
17.00 uur. Tot 7 november.
nu gebeurt met een strak
|eorderd pointilisme (Imre
ggertózi), een prachtig flam-
Tante perseelvoering (Zol-
w .fntyol), een roerende
iviteit' (Hézsó Ferencel.
een traditionele virtuositeit
(Miklós Jénos Kadar) of on
stuimige ritmisch betijnde ta
ferelen (József Lakatos), er
waait iets over van wat Hon
garije (zijn sfeer en kunste
naars van nu) is. Een goed
initiatief van galerie Gaffe
laer.
HE
•Henk Vierveijzer, goua
ches en Hans van Eerd,
sculpturen. Galerie De
Verbeelding, Klokken-
straat 12, Baarle-Hertog-
Nassau. Open: vrijdas
13.30-17 uur en zaterdag en
zondag 10-17 uur. Tot 17
oktober.
Je knippert even met de ogen,
kijkend naar de bonte men
geling van kleuren bij Vier
veijzer. Je denkt aan invloe
den uit Vlaanderen en Cobra
op zijn eigenzinnige hand
schrift, dat mensen en dieren
laten wentelen in de contra
dicties van het levea Hij weet
op een frappante wijze de
chaos van beeld en kleur in de
hand te houden, zodat de
meeste gouaches de kijker
toch rust in onrust schenken.
Hans van Eerd is in tegen
stelling met oost- en midden-
Brabant(en daarbuiten) in
deze regio nog niet zo bekend.
Het is de moeite waard ken
nis te nemen van de sympa
thiek beeldende kracht die hij
ontleent aan de natuur; aan
met name takken, waaruit hij
figuren laat groeien. Lonkend
naar het rurale van de eigen
streek worden zijn sculpturen
gedreven naar klassieke the-
De schilderende arts Hendrik
Wiegersma (1891-1969) uit
Deurne is een legende: als
arts èn als kunstenaar. Zijn
huis De Wieger in Deurne is
nu museum, waarin een deel
van zijn kunst te zien is. Niet
iedereen in deze regio kan of
wil daarheen reizen. Het is
daarom een aardig idee ge
weest om een tamelijk uitge
breide expositie (drie zalen)
hier bijeen te brengen. Inte
ressant is het ook dat het
meeste werk niet uit genoemd
museum komt, maar uit het
familiebezit. Het was en is
dus zelden of nooit te zien.
Het hoofdaccent ligt daar
bij op portretten. Aardig zijn
ook de beide landschappen uit
zijn beginperiode, die niet al
leen zijn start laten zien maar
vooral ook de verandering
van zijn licht op het doek to
nen. Wiegersma was 'een
donderwolk' (waarachter de
zon scheen). De meeste van
zijn doeken op deze expositie
hebben ook een wat drei
gende toon; zo anders dan
zijn lucide tekeningen, waar
de trefzekere hand met en
kele lijnen lichamen minder
aards laten zijn.
Het psychologisch materia
lisme dat zijn meeste doeken
hier karakteriseert maakten
niet alleen zijn geportretteer-
den tot geanalyseerde we
zens, maar vertelt ook wie
Wiegersma was; zelfportret
ten naast die met deze titel uit
o.a. 1928 en 1958. Ook zijn
laatste doek uit 1968, een
landschap, is er te zien naast
landschappen uit verschil
lende decennia, die duisternis
en licht, dreiging en lieflijk
heid, het geeselen en troosten
van een geneesheer in zich
verenigen.
HE Zelfportret van Wiegersma
ma's. De grillige naaktheid
van het materiaal krijgt
nieuwe dimensies, die soms
verduurzaamd worden in
brons. De laatste tijd lijkt hij
tot sterkere ingrepen op het
hout over te gaan, waarbij hij
de sculpturen wit verft. Een
ontwikkeling die we afwach
tend bekijken.
De galerie experimenteert
met nieuwe openingstijden,
die meer adem moet geven
aan bezoekers die de week-
enddrukte in dit grensdorp
willen ontlopen.
HE
•Mariëtte van Berkel, mar
meren beelden en Hans Lie,
gouaches en olieverven. Ton-
gerlohuys, Molenstraat 2,
Roosendaal. Open: dinsdag
zondag 14-17 uur. Tot 17 okto
ber.
Mariëtte van Berkel hakt,
kapt, polijst met de hand in
het marmer. Ze profileert de
menselijke figuur met gol
vende lijnen tot langgerekte
gekunstelde vormen die
haaks staan op de materie
zelf. Boeiender zijn de kop
pen, die ze de laatste tijd
hakt. Deze zijn monumenta-
ler gedacht en hebben een
'eigen gezicht': opgeroepen
zowel door de vorm als de be
handeling van de steen. Ver
der laat ze een aantal kleine
bronzen figuren zien, die de'
hand zeer nabij zijn en daar
door een natuurlijke aantrek
kingskracht hebben.
Hans Lie is een welbekend
ras-schilder. Hij is virtuoos
met mes en kwast, heeft een,
gevoel voor ritme, kleur en
architectuur van het doek.
Vanuit het abstracte is hij
ook trendmatig opgeschoven
naar het figuratieve va de
menselijke figuur. Daardoor
komt de kleur hier en daar
geisoleerder te staan, worden
zijn doeken kwetsbaarder,
maar vaak wel zo spannend.
Zijn virtuositeit overstijgt
dan het cliché dat op de loer
ligt. Bij zijn laatste doeken
schuift hij weer meer in de
richting van het abstracte.
Mogelijk was het nog span
nender geworden als hij de
vorige fase verder uitge
bouwd had.
HE
Anneke van Dijck-Borg-
houts, batik en Louis Mat-
thijs, portretten in brons en
gips. Etcetera, Steenbergse-
straat 6, Bergen op Zoom.
Open: dinsdag-zondag 14.00-
17.00 uur. Tot 17 oktober.
Twee Bergse globetrotters,
<f
waarvan de eerste in Indone
sië het batikken leerde en de
tweede aan de academie in
Antwerpen het beeldhouwen
onder de knie kreeg. Matthijs
gaf les; onder meer op Cura
cao. Wie het batikken kent
zoals dat in Indonesië vorm
gegeven wordt (al of niet met
craquelé) moet hier niet het
zelfde verwachten. Anneke
Borghouts hanteert welis
waar vakkundig deze tech
niek, gebruikt soms motieven
uit Indonesië (en andere delen
van de wereld), maar is'bij
haar vormgeving en kleur-
toepassingen heel Europees.
Bloemen, dieren, landschap
pen e.d. worden tot accurate
naturalistische composities in
prettige kleuren gearran
geerd. Het ziet er heel feeste
lijk uit en de doekjes hebben
een leuk illustratief karakter.
Bij de opening was het zeer
druk met Bergse ingezetenen.
fo"
Waarschijnlijk waren het de
geportretteerden en hun fa
milie, zoals Matthijs hen ver
eeuwigd heeft. Hij doet dat
zeer ambachtetijk, gelijkend
en met een vleugje psycholo
gie. Het lijkt erop of er iets
van een wederzijdse ondoor
dringbaarheid was tussen de
meester en de poserende. Hij
zal zjjn werk tot tevredenheid
van velen doen.
HE
Kunstenaressen uit Vlaan
deren. Cultureel Centrum
Scharpoord, Knokke-HeisL
Open: alle dagen van 8.30-
23.00 uur. Tot 1 oktober 1988.
„Op 7 februari 1987 werd te
Gent een nieuwe vzw (vereni
ging zonder winstbejag) op
gericht: de Vereniging voor
Kunstenaressen uit Vlaande
ren - VKUV. Deze vereniging
waarvan kunstenaressen, ge
boren of woonachtig in
Vlaanderen, lid kunnen wor
den, wil via haar werking, ac
tieve vrouwelijke kunste
naars van verschillende dis
ciplines - beeldende kunsten,
literatuur, muziek en gespro
ken woord - met elkaar in
contact brengen en de inter-
aktie bevorderen tussen deze
diverse kunsttakken, een ver
eniging voor vrouwelijke
kunstenaars beantwoordt
duidelijk aan een behoefte.
Een groot aantal vrouwen
is zeer actief in alle takken
van de kunst Toch zijn zij in
het kunstgebeuren niet vol
doende aanwezig, krijgt hun
werk onvoldoende aandacht
of wordt het nog te vaak be
schouwd als 'tijdverdrijf.
Factoren van sociale, fami
liale en financiële aard of be
roepsbezigheden spelen
hierin een grote rol en be
moeilijken het contact met de
buitenwereld. De VKUV wil
hen stimuleren om het isole
ment te doorbreken en hun in
staat te stellen hun werk aan
het publiek voor te stellen
door het inrichten van ten
toonstellingen, concerten,
poëzielezingen of gecombi
neerde activiteiten".
Aldus de inleidende tekst
bij de uitstekend verzorgde
catalogus, behorend bij de
eerste grote manifestatie van
deze vereniging, een expositie
van schilder-beeldhouwwerk,
grafiek en keramiek die de
gehele boven- en beneden
ruimte van het cultureel cen
trum Scharpoord in beslag
neemt met honderden werken
van een kleine honderd leden.
Een monstertentoonstelling
dus, waarbij zeker sprake is
van een teveel, maar warbij
anderzijds op het algemene
niveau van het werk niet af te
dingen valt, dat over het ge-
hel redetijk tot hoog te noe
men is.
Er is sprake van vakman
schap of liever vakvrouw
schap, de techniek wordt be-
heersd, er is een weerspiege
ling van de verschillende
stromingen in de moderne
kunst met uitzondering mis
schien van de concept-art,
hetgeen wil zeggen dat er
voor velen veel te genieten
valt al naar gelang eigen in
stelling en smaak en dit niet
alleen bij de prijswinnaars
van de uitgeschreven wed
strijd en de daarvoor geselec
teerden maar ook bij alle an
dere deelnemende kunstena
ressen.
Wij stipten aan: de etsen
van Linda Baeyens, de kera
miek van de jonge Ingrid De-
geest die opvalt door fantasie
en monumentaliteit, eveneens
die van Anne Brak, die een
meer intiem karakter draagt
met figuren en vogelmensen,
de mystieke schilderijen van
Irene Judong, een sterk doek
van Chantal Chapelle, de
door abstracte motieven en
askese van kleur opvallende
glasinloodramen van Sabine
Snijker, de keramiek van Ce
cile van Dorpe, de schilde
rijen op zijde van Helga-Ka-
therina Kahl, sommige beel
den van Julia Forrez.
Een expositie waarmee de
VKUV zich overtuigend ma
nifesteert en die men vele be
zoekers toewenst, die er onge
twijfeld onder de indruk zul
len komen. WE
