SEOUL
MARY DECKER SLANEY WIL NU EENS OOGSTEN
finale
mijn
'Halve
IS
doel'
1988
[Oranje pa
NDRÜKWÏ
ROBIN VAN HELDEN DOET 'T TELEFONISCH
SPORT 4
Oversteek
DE STEM EXTRA MAANDAG 19 SEPTEMBER 1988
Druppers
Limiet
Primeur bij open
Doping
PHILIPS
SEOUL - Ze keek niet écht gelukkig die avond in
Zürich, Mary Slaney-Decker. Totaal onverwacht,
zeker voor haarzelf, was zij op de drie kilometer
van het 'Weltklasse-gala' door Elly van Hulst
verslagen. Haar eerste nederlaag sinds 1984. En
Mary Slaney-Decker kan niet tegen haar verlies.
Zij wil winnen. Altijd.
Drama
Want aan de andere kant van
de lijn stuurde Carel van Nis
selroij de door hem ontworpen
trainingsschema's van zijn pu
pil bij. „Maar niet alleen
daarom had ik die gesprekken
nodig", zegt Robin van Helden.
„Het is toch een contact met je
vaderland. Beetje bijpraten, op
de hoogte blijven en zo".
De met een lichte Ameri
kaanse tongval sprekende Van
Helden verblijft inmiddels al
ruim drie jaar in de States. Hij
studeert in Baton Rouge ('De
hoofdstad van Louisiana; dat
weten er in Nederland maar
weinig'.) aan de Louisiana
State University (LSU) marke
ting. En doet aan atletiek.
Dat laatste was indertijd de re
den van zijn oversteek naar
Amerika. „Ja", herinnert hij
zich, „in december '84 werd ik
ineens gebeld door een atle-
tiekcoach van de LSU. Die had
mijn nummer gekregen van
Raymond de Vries, een soort
atletiekmakelaar die wel meer
bemiddelt tussen jonge Neder
landse atleten en Amerikaanse
universiteiten. Mij werd ge
vraagd of ik interesse had naar
Baton Rouge te komen. Nou,
daar had ik wel oren naar. Ik
zat in die tijd in Den Haag op
de Academie (voor Lichame
lijke Opvoeding, red.) en
baalde als een stier, weet je.
Dus waarom niet, dacht ik.
Eigenlijk kon ik er pas in
Augustus terecht, wanneer het
nieuwe studiejaar begon. Maar
omdat ik zo snel mogelijk weg
wilde uit Den Haag, vroeg ik of
het niet eerder kon. En zo be
landde ik al in januari in Loui
siana".
Robinvan Helden, die zich volgens trainer Carel van Nisselroij als geen ander kan voorbe- Op het moment van vertrek
reiden op een wedstrijd. - fotoanp was Robin van Helden drie
Het laatste hoofdstuk
Van onze speciale verslaggever
SEOUL - Een telefoonrekening van bijna vierduizend gul
den is een van de posten die Robin van Helden heeft moe
ten voldoen op zijn weg naar Seoul. Via telefoontjes vanuit
Baton Rouge in de Amerikaanse staat Louisiana met het
Limburgse Belfeld werkte de atleet aan de vorm, die hem
tenslotte een Olympisch ticket voor de 800 meter opleverde.
jaar serieus bezig met atletiek.
„Eerst was het voetballen en
zwemmen", weet hij nog. „Toen
ging ik tennissen en via die
sport ben ik op de atletiekbaan
terecht gekomen. 'Waarom ga
je niet aan atletiek doen?' zei
mijn conditietrainer eens. 'Je
hebt er aanleg voor'. Nou, ik
mee met een klasgenoot, die al
op een club zat. Ik vond het di
rect leuk".
Van Heidens aanleg bleek
snel. Op het eerste kampioen
schap waaraan hij deelnam
werd hij al meteen derde op de
1500 meter. „En ik was pas drie
maanden bezig".
Zijn contact met Carel van
Nisselroij dateert van 1982.
„Tijdens een centrale training
op Papendal ontmoette ik Carel
en ik zag wel iets in de trainin
gen die hij daar gaf. In Dor
drecht (zijn toenmalige woon
plaats, red.) modderde ik maar
wat aan. Dus vroeg ik hem of
ik bij hem mocht komen. En
dat was oké, weet je".
Een vruchtbare samenwer
king volgde. Met name op de
800 meteer gingen de prestaties
van Van Helden met sprongen
vooruit. In '84 pakte hij de na
tionale 800 meter-titel bij de A-
junioren in 1.51,60, een uitste
kende tijd voor die leeftijds
groep.
De echte doorbraak kwam
eigenlijk vorig jaar. Robin van
Helden wist zich voor de we
reldkampioenschappen in
Rome te kwalificeren en be
reikte daar de kwartfinale. „En
dat was al weer beter dan wat
ik een jaar eerder in Stuttgart
op de EK presteerde. Daar
vloog ik er al in de series uit".
Met zijn kwartfinale-plaats
trad Robin van Helden in
Rome zonder dat het eigenlijk
maar toen deed Druppers uil
mee. Dus hoor je dan v
Kampioen, oké. Ja maar,
Daarom was ik zo gespitst i
een goede prestatie in Henge
lo". En vult Carel van Nisssj
roij aan: „Robin kan zich a
geen ander op één wedstri
richten".
Robin van Helden: telefoonrekening van vierduizend gul
den. - foto de stem
zo opviel voor de eerste keer uit
de schaduw van Rob Druppers.
De Utrechter, vier jaar eerder
in Helsinki winnaar van het
zilver, bleef in Rome in de se
ries steken.
Enkele weken eerder had
Van Helden tijdens de natio
nale titelstrijd Druppers nog
voorrang moeten verlenen.
„Ach", relativeert Robin van
Helden, „het is nu eenmaal zo,
dat de pers meer aandacht
heeft voor Rob. En je weet ook,
dat je iets extra's moet preste
ren om uit zijn schaduw te ko
men".
Dat deed Van Helden dan dit
jaar tijdens de Ad Paulen Me
morial in Hengelo. „Goed, ik
was in Groningen wel Neder
lands kampioen geworden,
mal li'
JUS)
064,
HK)
«ndu.
«deel;
owakije
5 zend!
berf
..Enfl
i zit»
Dat bleek in Hengelo. Niet ij
leen bleef hij zijn eeuwigeJ
vaal voor ('Het was w:
schijnlijk de eerste keer
Rob in eigen land door een Ni
derlander is verslagen'.), nr
Van Helden voldeed boveni
aan de voor Seoul vereiste
miet.
Voor de eerste keer. Tot
vreugde was die ene keer
de persoonlijke recordtijd
1.45,17 - zelfs al voldoende
het NOC om hem uit te zei
naar Seoul. „Ja", kan hij
glunderen, „eigenlijk moeti
twee keer de limiet lopen. Mal
ze zien het kennelijk wel in
zitten".
En daarmee was zijn
doel van dit seizoen
Zijn volgende 'goal' is
plaats in de halve finale,
moet er volgens hem in
Ook volgens zijn trainer, v:
Nisselroij„Robin profiteert!
van wat ik noem het Van®
nip-effect. Hij heeft begii
jaar een paar maanden
veel kunnen doen wegens
knieblessure. Die rust vert
zich in mentale kracht. Het'
sultaat heb je in Hengelokj
nen zien. En er komt nog®;
daar ben ik van overtuigd'
atleet: „Ik hoop het."
Zijn gevoel voor
lijkheid is Robin van Held®;
Amerika in ieder geval f
kwijt geraakt. Want:
Hengelo de limiet niet
haald, zou ik in nu weer,
Louisiana gezeten hebben
zou ik weer een 'nobody'1
Nu zetten ze in Baton RouSjj
het LSU-jaarboek 'Olynjf
achter mijn naam. Dat
ze daar prachtig, of ik in
nu iets presteer of niet.
voor mij zijn de Spelen p
slaagd als ik mijn volj
'goal' haal. De halve finale'
betrekl®
Als ik'
'had?
Deze parachutist kwam beter
iie tijdens de openingsceremonie
i ebraden werden.
SEOUL - De organisatoren van
len hebben zaterdag bij de ope
primeur gezorgd. Voor de eerste
van de Spelen kon vrijwel iedere
bij het gebeuren in het fraaie sta
gen.
In het stadion kreeg iedereen
uiteraard van Koreaans f abrika:
speld uitgereikt, waarop in ach
Duits, Spaans, Arabisch, Engel:
uitgesproken tekst was te volgen
■ividuele klassement na paard-
Wen, eerste onderdeel: 1. Watson
,,us) U00 punten, 2. Abouelsouad
«y) 1100, 3. Saito (Jap) 1096, 4.
Fjg (ZdK) 1070, 5. Li (Tai) 1068, 6.
gartinek (Hon) 1066,7. Kadlec (Tsj)
Hellstern (Den) 1060, 9. Kim
1040,10. Tiberti (Ita) 1040.
ndenklassement, na eerste on-
1- Egypte 3058, 2. Tsjecho-
je 3050, 3. Italië 1998, 4.
root-Brittannië 2986,5. Hongarije
PA 6. Frankrijk 1884, 7. West-
wusland 2842, 8. Zwitserland 2832,
Canada 2826,10. Spanje 2771.
00.
lerlpl
SERIES
DAMES
6 vrbe slag: le serie: 1.
«oio (Moe) 1.05.11, 2. Moreno
8.39; 2e serie: 1. Sabrina
02 47 i o,11' 2' Eogarty (Zim)
EiJ'u Commings (Guam) 1.02.63,
X®W) 1.02.91, 5. Munch (Fij)
ï,6- Khalaf (Lib) 1.06.73, 7.
S es (Ane) 108.15; 3e serie: 1.
oï^on (Pil) 59.41, 2. Mauri (CRi)
tatin' LEun-iung (ZKo) 1.00.39, 4.
Kfi(It0n> 10U1. 5- Ng (HKo)
.,4'iD. Ynuno-hoa ir/v^\ i ni kr n
03.06,
"hi 74,6-.Young-hee (ZKo) 1.01.55,7.
05 47 101.72, 8. Freire (Angj
76 serie: 1. Baumer (Aus)
•nthaii ,sira <Bra> SS-53. 3- Dief"
fcïiHnï (Tri) 53.64, 4. Kohlmann
ivera5' Vieira <Bra> 5915. 6-
1Jsfa Mex) 59.32, 7. Ollafsdottir
K-5M. Hung (HKo) 1.00.18; 5e
1 Nakano (Jap) 57.29, 2. Ny-
B.
f8f (Zwe) 57673. Cripiï (GBr)
toft ,„/uruhed (Zwe) 57.97, 5.
122 7 e 58-19' 6- Delord (FRa)
Wi\o J)aki (Jap) 58.40,8. Charbi
■hl) 55aa serle: 1- Zhuang
Van J Trefilova (Sov) 56.66,
(vfeïï? (Aus> 56.34, 4. Kre-
Lolwr^.56'97' 5. Kerr (Can) 57.55,
(82 a o 57.79,7. Sörensen (Den)
tellrnafk r,51 dta) 58.22; 7e serie: 1.
'edl 5j: .>n ")l) 56.14, 2. Brienesse
(50 4 nu 3- Van Benttun (Ned)
'chA|ffrScu (Roe) 56.67,5. Cos-
'17 j n'. 56.79, 6. Issakova (Sov)
'm,;5Clstova (Bul) 57.80. 8. Zi-
»s i*5o,
ox (w™r4°^a (Bul> 57.80, 8. Zi-
hnski (T 58-39; 8e serie: 1. Ple-
'■80 3 ft' 55.53, 2. Otto (OD1)
Vsti <CRi) 56.16, 4. Torres
5. Jensen (Den) 57.28, 6.
atlete ontdekte Amerika op
slag een nieuwe heldin. Een se
xy, frisse jonge meid, die onbe
vangen de Russische 'beton
blokken' tegemoet durfde te
treden. Voor Mary Decker lag
dat anders. „Ik wilde me bewij
zen door hard te lopen. Niet
door alleen maar jong te zijn".
Toch gaf het haar veel vol
doening, dat zij tijdens de we
reldkampioenschappen in Hel
sinki op de 1500 en 3000 meter
juist twee Russinnen de baas
was. „Want daardoor liet ik
zien, dat je ook zonder doping
ver kunt komen".
Mary Slaney-Decker gaat er
prat op, dat zij al haar presta
ties 'naturel' levert. „Al dat ge
praat over dopingZo lang ik
in de sport zit, word ik ermee
geconfronteerd. Het frustreert
me soms. En het maakt me
vaak kwaad. Maar ik ben er
trots op, dat ik altijd 'clean'
ben. Of ik nou win of verlies".
Het tekent haar klasse dat zij
op die manier, 'schoon', inmid
dels 36 Amerikaanse en zeven
tien wereldrecords heeft gelo
pen. Haar laatste, het nog
steeds bestaande wereldrecord
op de mijl (4,16,71) realiseerde
zij drie jaar geleden.
Dat was in wat zij nog noemt
het 'Jaar van de wraak'. Na de
voor haar zo dramatisch verlo
pen gebeurtenissen in Los An
geles wilde ze de wereld laten
zien, dat zij de beste was. In
drie maanden tijd liep ze Ame
rikaanse records op de 800,1000,
3000 en 5000 meter en het we
reldrecord op de mijl. Boven
dien won ze in Rome de Grand-
Prix-f inale op de 3000 meter.
Twee jaar later ontbrak Mary
Slaney-Decker echter in de
Italiaanse hoofdstad toen daar
de wereldkampioenschappen
werden afgewerkt. In mei '86
was ze moeder geworden van
een wolk van een dochter: Ash
ley Lynn. Vol goede moed be
gon ze vervolgens aan de voor
bereiding op Rome. De tengere
loopster vergde echter te veel
van zichzelf, raakte ernstig ge
blesseerd. Twee operaties aan
AD
PAULEN
Lnonze speciale verslaggever
EOUL - Het gebruik van de op
!de oranje parasols bij de in1
,an de landen tijdens de openinj
>monie van de Spelen van de
liympiade bleek een gouden g
,an Wim Cornells.
.„chef de mission had in zijn tijd als
gger van de herenhockeyploeg een
,njke stunt ook al eens bedacht. In
id Cornells een zaak weten te vil
ie een kleine 300 parasols met in he
,aans het opschrift 'Holland komt
soul' op tijd wist te leveren. Het ai
jende twee doelen: het beschermde
l warmte in de volle kuip en gaf de
noeide benen rust tijdens de wacl
,an gen uur en drie kwartier op het
„terrein, omdat de parasol onders
,en als zitje kon worden gebruikt.
Voor de meelopende sporters en
als kwam het uitreiken van de oj
»nde paraplu zaterdag in de vroege
ind voor het vertrek als een vols'
-errassing. „Er was eerst wat hilarit
[e ploeg, toen we die dingen kregen
lus vlaggedrager Eric Swinkels.
de denkt er nu aan een plu me
rarmte. Pas later beseften we, da
:h een originele gedachte was".
Dat is nooit anders geweest. Tot haar grote geluk, trou
wens. Want haar eerzucht heeft Mary Slaney-Decker op
de been gehouden in een atletiekcarrière, die vaak een
kwestie was van vallen en opstaan.
ker ook waren, zij hield er toch
nog iets positiefs aan over. De
man die haar na haar dramati
sche val van de baan raapte en
bij de Eerste Hulp afleverde,
werd haar nieuwe echtgenoot.
Mary Decker, kort na de Spelen
gescheiden van marathonloper
Ron Tabb, trouwde op 1 ja
nuari 1985 met de Engelse dis
cuswerper Richard Slaney.
Die datum werd door het
paar bewust gekozen. „We wil
den het nieuwe jaar positief
beginnen". In dat beeld paste
ook haar besluit over te stap
pen naar een nieuwe trainer.
Dick Brown werd ingewisseld
voor Luiz de Oliveira. De Bra
ziliaan, die furore maakte door
zijn landgenoot Joaquim Cruz
in Los Angeles naar het goud
op de 800 meter te leiden, houdt
zich louter bezig met de trai
ning. Brown en Slaney, die
haar overal als een schaduw
volgt, nemen alle zakelijke din
gen voor hun rekening.
Een constructie die alle par
tijen aanspreekt. Dick Brown,
die haar al jaren kent, zei daar
onlangs over: „Mary heeft nu
meer controle over haar leven".
En dat is wel eens anders ge
weest. Ze was vijftien toen ze
van huis wegliep om 'de beste
hardloopster van de wereld te
worden'. Baantjes bij McDo
nald's voorzagen in haar le
vensonderhoud. Slapen deed ze
bij vrienden, die ze ontmoette
op de atletiekbaan, waar ze
elke vrije minuut bivakkeerde.
„Ik ken geen betere manier
om mezelf uit te drukken dan
door hard te lopen. Dat is altijd
al zo geweest. Door mijn pres
taties op de atletiekbaan pro
beer ik erkenning en waarde
ring af te dwingen. Daarom wil
ik altijd winnen".
Mary Slaney-Decker zien ren
nen, is als het kijken naar een
renpaard in volle draf. Uiter
aard een volbloed. Haar tempe
rament openbaarde zich op de
atletiekbaan voor het eerst tij
dens een indoorinterland in
Moskou. Mary smeet een esta
fettestokje naar het hoofd van
een Russische loopster, omdat
zij vond door haar gesneden te
zijn.
In de toen net zestienjarige
„Vandaar dat ik in Seoul nu
eindelijk eens wil oogsten",
stelt de frêle atlete. „Het zou
wel eens mijn laatste kans op
Olympisch goud kunnen zijn.
En daarom was het een men
tale tik voor me tweede te wor
den in Zürich. Ook al ging het
niet om een titel, die plek is
niets voor mij. Dat moet op de
Spelen beter. Ik wil mijn laat
ste hoofdstuk in gouden letters
schrijven".
Een gouden medaille in Seoul
zou de bekroning zijn van een
atletiekloopbaan, die veel
moois en vooral veel drama te
zien heeft gegeven. Want met
Mary Slaney-Decker weet je
het nooit. Zeker als het om de
Olympische Spelen gaat. Zij
heeft daar iets mee. En niet in
positieve zin.
In 1972 werd zij tijdens de
Spelen in München veertien en
dat was te jong voor deelname.
Qua prestaties verdiende
'Little Mary' uitzending naar
de Beierse hoofdstad, maar de
reglementen stonden het niet
toe.
Jammer. Dan moest ze maar
vier jaar later in Montreal
schitteren. Helaas, dit keer
hielden blessures het Ameri
kaanse supertalent weg van de
Spelen.
Moskou ging ook al voorbij
aan Mary Decker. Op last van
president Jimmy Carter bleven
de Amerikanen - en met hen
nog een groot aantal andere
sportlieden - weg uit de Sovjet
hoofdstad.
Weer vier jaar later, in Los
Mary Slaney-Decker .minder roekeloos.- fotov.d.rakt
Mary Slaney-Decker: „Ik ben er trots op dat ik altijd 'clean' ben". - foto theo van oen
Wil Kester
Angeles, kon er echter niets
mis gaan. Tenminste, dat was
voor iedereen - en ook voor
Mary - een vaststaand feit.
Was zij een jaar eerder in Hel
sinki niet wereldkampioene op
zowel de 1500 als de 3000 meter
geworden? En in Californië
liep de in Eugene woonachtige
Decker per slót van rekening
ook nog een thuiswedstrijd.
Een blote, Zuidafrikaanse voet
verstoorde echter haar illusies.
Zola Budd raakte Decker onop
zettelijk - al beweerde de Ame
rikaanse aanvankelijk het te
gendeel - en zij kwam ten val.
Weg Olympisch goud. En op de
koop toe een fikse heupblessu
re. De door Budd bij wijze van
excuus uitgestoken hand werd
dan ook geweigerd.
Zij wordt niet graag meer
herinnerd aan die voor haar zo
dramatisch verlopen drie-kilo-
meter-finale. „Ik heb het er een
tijdje erg moeilijk mee gehad.
Wilde stoppen, want ik vond
het zo onrechtvaardig. Ik liep
al zo lang mee en dan dit. Maar
na een tijdje ben ik het gaan
relativeren. Heb mezelf inge
prent alleen maar vooruit te
kijken".
Hoe vervelend de gebeurte
nissen in L.A. voor Mary Dec-
de rechterachillespees leken
het einde te betekenen van
haar loopbaan.
Maar 'Mother Mary' kon het
lopen niet laten. „Het missen
van de WK in Rome was een
geweldige klap voor me. Na de
Budd-affaire in L.A. viel ik op
nieuw buiten de prijzen. En
omdat in Rome ook het oost-
blok meedeed, had dat voor mij
hét moment geweest kunnen
zijn alle ellende van '84 weg te
wérken".
In plaats van in Rome roem te
oogsten werkte zij thuis in
Eugene aan haar terugkeer. In
augustus kon ze alleen nog
maar wandelen, een maand la
ter rende ze al. En in november
vorig jaar trainde Mary al
weer 80 kilometer per week. Zij
besloot alle kaarten op Seoul te
zetten.
Met het oog op de Spelen en
haar blessuregevoeligheid
schrapte ze het indoorseizoen,
hoewel ze dat altijd erg leuk
vindt om te doen. In het voor
jaar maakte ze een voorzich
tige rentree op de baan.
„Ik besloot geen risico meer
te nemen. Ja, ik ben een stuk
minder roekeloos geworden.
Dat komt misschien wel door
mijn leeftijd. Nou ja, dertig, dat
valt eigenlijk ook wel mee'
glimlacht ze.
Misschien wel ouder, ma
gretig is Mary Slaney-Decla
nog net zo als achttien jaar (i
leden, toen ze met atletiek if
gon. „Ik ben nog altijd dol i
deze sport. Maar op gegeve
moment moet je stoppen I
atletiek heeft me veel gegev
en ik heb er veel in bereikt Ef
ding ontbreekt nog, een gou
Olympische medaille. Die
ik in Seoul veroveren. Dat a
een mooi slot zijn van mijn
rière, een laatste hoofdstuk
gouden letters".
