ijzer'
SEOUL
1988
IAVENS
4Ik reken er op dat topvorm komt'
GERARD BAKKER TRAINER/COACH AF NA SEOUL
fonds
objekten
,gTWM ZATERDAG 17 SEPTEMBER 1988
,flUL - Voor tenminste één aanwezige in Seoul
tekenen de Olympische Zomerspelen het slot
een even imposante als spraakmakende
Lbaan als trainer en coach.
Voorvormen
Communistisch
9 Rotterdam
pinc
►oic kun/t/tof
tozijncn
en deuren,
VRIESEKOOP OPGETOGEN OVER TRAININGSKAMP IN CHENGDU
Gemeenten
iHHM
VERKOCHT
T4
onze speciale verslaggever
,ard Bakker, (dames)bondscoach, clubtrainer van
j Avanti in Hazerswoude, vader van drie goed ta
kende kinderen (Gerard jr, bijgenaamd Pietje,
Kdochters José en Ellen), 'tweede vader' van Bettine
«koop, neemt afscheid na Seoul. Nog één keer wa-
.(uj, Vriesekoop en Mirjam Kloppenburg een aanval
Lt Aziatische pingpong-bastion. Een schier hopeloze
L want de top wordt zwaar bewaakt door Chinese
Koreaanse balvirtuozen en materiaalgoochelaars.
uter het illustere 'Leidse'
Bakker/Vriesekoop, aan-
met NTTB-toekoms-
nnp Kloppenburg, laat zich
a [lit het veld slaan door dat
tevea Daarvoor is het kop-
L gehard, heeft het wat al
fnadrukkelijk moeten leren
j, met tegenslagen en weer-
Successen, kleine en
JJje" leverden het bewijs van
[juistheid van Bakkers vaak
repen en soms 'onmense-
mrde' aanpak. Daaraan
jJnpten zij zich vast, gingen
neigen weg en sloegen vaak
ld om zich heen om storende
hoeden in hun omgeving te
Jaar er zijn factoren die
j niet zo eenvoudig laten
iiigen. Het topsportklimaat
(Nederland; in veler ogen is
I een lachertje. Of, zoals
(riesekoop de gesouffleerde
ning van haar peetvader na
it OS '92-echec van Amster-
i reeds verwoordde: „Ne
tland blijft een land van toto
etjes." In al die ja-
i is er nog slechts weinig
anderd, constateert ook Ge-
si Bakker. Een idioot van het
(Uuloid balletje, een stoker
allicht, maar ook een goed-
dige huisvader en bezielde
zekeringsagent, die ander-'
il betoogt steeds het beste te
gen voorgehad met zijn pu
ien en zijn sport
oies met officials, collega-
fjthes en -spelers(sters), rod-
i, achterklap en meningsver-
lillen die de grens van spor-
piteit en tolerantie soms ver
ireden, liepen als een
draad door de carrière
n het onafscheidelijke tafel
sduo Bakker/Vriesekoop.
laad, ik ben soms als een
r door de porseleinkast ge-
t Maar nooit om mensen te
sen, alleen maar om de
|pe te beschermen. Als ze
Bettine komen, ga ik in de
Inval. Ik ben die kast echt
ftzelf binnengelopen, ik ben
1. Ik wilde geen ru
ls maken, maar moest wel", is
kers mening.
[.Voor topsport in Nederland
pet je eigenlijk wel asociaal
|jn Bettine zou hier de zaak
d op sleeptouw kunnen
is, maar dat weigeren we.
lat de rest toch niet in be
weging te krijgen is." Krasse,
potige uitspraken van een
coach, die in pingpongkringen
als 'psychologisch sterk' be
schouwd wordt. Een coach die
zichzelf ondermeer omschrijft
als ongevaarlijk, impulsief,
emotioneel en rechtlijnig.
„Soms word ik ergens heen
gedreven, waardoor ik heel ver
van mijn doel afwijk. In dat
soort omstandigheden ben ik
stuurs en niet meer te hante
ren. Dan spring ik uit mijn
voegen." Zo was hij vroeger als
getruct, geslepen en daardoor
minder graag geziene speler
(„Dingen die ik toen deed en als
onsportief werden ervaren, zijn
tegenwoordig volkomen getole
reerd"), zo is hij als coach. „Het
gaat alleen om winnen. Ner
gens anders om. Dan moet je
ook slimmer zijn dan de rest."
Nee, Gerard Bakker kijkt al
lerminst vrolijk en opgewekt
terug op dertien jaren bonds-
coach-schap. Maar zijn mening
over al diegenen die het hem en
zijn beschermelinge in die pe
riode zo moeilijk maakten, is in
de loop der tijd wel enigszins
genuanceerd. „Bettine was een
vreemde in tafeltennisland. Er
was niemand bewust bezig
haar te nekken. Ze wisten ge
woon niet hoe te handelen. Bet
tine, Miijam, Paul Haldan, het
zijn geen touwtjes maar stuk
jes ijzerdraad. Die kun je niet
in 65 bochten kneden. Die heb
ben karakter en moet je voor
vormen. Lukt dat niet met je
handen, dan pakje een tang."
Hoewel na dertien jaar
knokken, het hoofd stoten, dis
cussiëren en accepteren veron
dersteld mag worden dat offi
cials ervan geleerd hebben,
heeft Bakker er ook voor de
toekomst een hard hoofd in.
Hijzelf doet in ieder geval in
ternationaal een stap terug.
„Binnen het huidige dames
team kan ik onvoldoende func
tioneren. Ze hebben een totaal
andere benadering. Gerdie
Keen is de enige die doet wat ze
moet doen. Patricia de Groot en
Emily Noor zijn goede, lieve
meisjes. Maar het is allemaal te
vrijblijvend. Ze hebben geen
doel, geen must Ik vergelijk
misschien te veel met Bettine,
maar ik kan me niet 180 graden
draaiea En twee verschillende
'Bettine weet wat te doen'
Gerard Bakker: „Vriendschap in topsport is dodelijk. Als je iemand tegenover je hebt, moet je kunnen denken: Jou sla ik
helemaal kaal." fotoanp
situaties hanteren, daar ben ik
niet goed meer in. Conflicten
verafschuw ik en die zijn het
onherroepelijke gevolg."
„Ach," zegt Bakker, kort
voordat zijn stem van opwin
ding een octaaf hoger gaat
klinken en van zijn stoel op
staat, „ik heb zoveel getrot
seerd dat ik er een beetje moe
van ben. In Nederland zetten ze
uit onbenulligheid en onwe
tendheid overal hindernissen
neer. Op een manier dat een
sprint over 100 meter alles
heeft van een steeple-chase
over drie kilometer. Ze denken
hier in Nederland dat het al
leen maar gaat over dat bal- DFOGVig
letje en hoe je daar tegenaan
slaat of schopt. Sandra de
Kruiff (ex-international en -
dubbelspelpartner van Vriese
koop, red.) vroeg eens een paar
dagen vrij voor een trainings
kamp. Zeggen ze op de Pedago
gische Academie in Leiden: we
willen geen uitzonderingsposi
ties kweken. We hebben hier
ook mensen die goed kunnen
kleien."
„Ja, het klimaat voor topsport
in Nederland mag best wel iets
veranderen", vervolgt hij cy
nisch en opgewonden tegelijk.
„Het stellen van limieten voor
de Olympische Spelen is een
prima zaak. Maar dan moet er
ook voor worden gezorgd dat
eraan kan' worden voldaan.
Een zwemmer in het IJssel-
meer laten trainen, terwijl een
■opa van 70 een zwembad voor
hemzelf alleen heeft... Het
Oostblok is niet communis
tisch. Wij zijn het. Allemaal ge
lijk. In het Oostblok word je er
uitgelicht als je goed bent.
Daar tel je mee. Ik zou er voor
geen goud willen wonen hoor.
Het is er te eng. En we wonen
hier toch op het mooiste stukje
aarde. We kunnen zelfs miljoe
nen uitdelen aan hongeren
den... Terwijl er in eigen land
honger hebben naar een zwem
bad, een trainer, etcetera."
„Topsport hier wordt pas ge
accepteerd als we winnen. Dan
hoor je er lekker bij, dan is er
euforie, laten we ons massaal
vollopen en klimmen we in
lantaarnpalen." Het is duide
lijk dat Bakker daarmee de
kostelijke taferelen rond de
Europese voetbaltitel op het
oog heeft. Tussen de ergernis
sen door genoot de tafeltennis-
maniak van het Oranje-succes.
„Ineens is het WIJ. Toch prach
tig dat Lubbers, Dees en al die
andere bobo's de bierkelder in
München gingen bezoeken."
Niet dus. „Het zou prima ge
weest zijn als ze ook hadden
meegewerkt aan het succes.
Topsportbelasting? Waarom
niet. Er is toch ook hondenbe
lasting en als hond word je hier
behandeld. Maar nee, we zitten
zo krap in Nederland. Als je
per inwoner van Nederlander
een knaak topsportbelasting
zou vragen, krijg je dat niet
door de Kamer. Zo klein zijn
we nou Het is toch geen won
der dat de topsporter het idee
heeft als hoer gebruikt te wor
den. Door sponsors, door Lub
bers, door welke bobo ook."
Zo in- en in-triest is het lande
lijke beeld dat Bakker schetst.
Maar ook - misschien wel
vooral - in zijn eigen tafelten-
niskring hangt de vlag er maar
droevig bij. „De jeugd binnen
de NTTB zou je moeten waar
schuwen: probeer maar niet
goed te worden. Ga maar vis
sen of katten vangen. Het is
toch te gek dat er gediscus
sieerd moet worden over een
extra topsportbijdrage van 'n
tientje. In de Bondsraad roepen
de voorzitters van alle clubs
dan: dat kan niet! Een la
chertje. We hebben mensen die.
willen en goed kunnen worden.
Voor hen moet een gezonde si
tuatie worden gecreëerd. Je
hebt toch niks aan een full
time bondscoach (Jan Vlieg is
per 1 september de eerste in
NTTB-verband, red.) als je
geen full-time pingpongers
hebt."
Over Seoul, de voorbereidin
gen op de Olympische primeur
voor tafeltennis en de kansen
voor Vriesekoop, houdt Bakker
zich op de vlakte. „We zijn al
langer dan een jaar met Seoul
bezig en ik kan alleen maar
zeggen dat er knoerhard ge
werkt is. Steeds scherper, ge
richter en precieser. En, het be
langrijkste, met steeds minder
acceptatie van fouten. Bettine
vindt het prima als ik zeg dat
ze desnoods met haar kop door
de tafel moet om een bal te ha
len. Ze houdt van die muziek en
als ze niet traint, wordt ze ziek.
Ze weet wat er wordt ver
wacht."
„We winnen als Bettine en ik
in vorm zijn Als haar of mijn
kop verkeerd staat, wordt het
niks. Ja, coaching is moeilijk.
En je weet niet hoe je daar
staat. Het zijn de eerste Spelen
voor tafeltennis en je weet dus
niet hoe je die sfeer verwerkt.
Pingpongen, dat heeft Bettine
altijd al aardig gekund. Het is
in Seoul het verwerken van een
moment. Het zal voor Europa
sowieso moeilijk worden een
plak te winnen Als je hoort
hoeveel mensen in China bezig
zijn op het niveau van Bettine.
Samen, met keien in de bege
leiding. Dan vraag je je af hoe
het mogelijk is dat we er nog
twaalf punten tegen maken
China, Noord- en Zuidkorea
zijn favoriet, maar het kan na
tuurlijk goed zijn dat zij de ze
nuwen in hun kont krijgen. Ze
weten niet wat wij hebben ge
daan. Ik houd wel van een
beetje kiekeboe spelen. Daarom
trainen we ook nooit met de
concurrentie. Vriendschap in
topsport is dodelijk. Als je
iemand tegenover je hebt, moet
je kunnen denken: Jou sla ik
helemaal kaal."
)l
!2 06 00
lars (010) 4132260
longeevenaarde kwaliteit
illart
r»terieurfc>ou
incènt van Goghstraat 23
J812 AN BREDA
el.: 076-227446/01620-33635, fax.
scheidt zich niet door één enkel
merken, waardoor KNIPPING niet P
i, maar tevens direkt herkenbaar
[oor elk type woning en kan proble•fn'o0,
_jn renovatie.
)aar algehele fabrieksgarantie g<
Van onze speciale verslaggever
SEOUL - Acht jaar geleden kwam Bettine Vriesekoop
vel over been van een trainingskamp in China terug.
Een week geleden arriveerde de 27-jarige tafeltennis-
kampioene na een soortgelijke stage, in hetzelfde land,
blakend van gezondheid in Seoul, de stad waar haar
sport eindelijk Olympische erkenning krijgt.
_L_
Vriesekoop is tijdens haar
derde trainingskamp in het
moederland van het pingpong
blijkbaar gewend geraakt aan
het Chinees, overigens meer
aan het eten dan aan de taal.
„Ze hopen tenminste dat ik
de taal niet versta", is het
commentaar van de Hazers-
woudse over haar succesvolle
vijfweekse verblijf in Cheng
du, een tien miljoen mensen
tellende provinciestad in de
Chinese Volksrepubliek. Vol
gens Vriesekoop kan de pro
vinciale minister van sport
zijn ontslag tegemoet zien, als
de Nederlandse in Seoul de
Chinese dictatuur in het tafel
tennis onverwacht ten val zou
brengen. „Ze waren in China
helemaal niet zo gelukkig met
mijn komst. Als ik hier in
Seoul win, dan is dat een
slechte zaak voor de sport in
die provincie", weet Vriese
koop, die in het Aziatische
kamp, ondanks enkele vroeg
tijdige uitschakelingen bij
wereldkampioenschappen,
Bettine Vriesekoop rust
even uit in één van de reus
achtige Olympische ringen
in Seoul. -fotoanp
nog altijd als een voorname
bedreiging uit Europa wordt
beschouwd.
Bettine Vriesekoop kwam
vooral in Chengdu terecht
door de contacten van haar
Hazerswoudse trainster Yang
Ying, afkomstig uit die Chi
nese stad. „Ik heb daar alleen
maar tegen jongens gespeeld,
de vrouwen waren te zwak
om me partij te bieden", aldus
de Nederlandse speelster, die
bij aankomst in Seoul van
haar teamgenote Mirjam
Kloppenburg voor het eerst
hoorde, dat zij in Peking wèl
tegen de top van de Chinese
dames had kunnen oefenen.'
Tao Hei Dong, de nummer
drie van China, zal overigens
om taktische redenen in Seoul
ontbreken.
Vriesekoop toonde zich
niettemin opgetogen over
haar verblijf in Chengdu. „In
1980 ben ik geweest met Jo-
landa Noordam. Toen was het
heel moeilijk. Daarna ben ik
nog een keer geweest met Rob
Turk. Nu was het zo gemak
kelijk. Yang-Ying. was mee.
Die heeft alles geregeld. Na
vier weken overschreed ik een
bepaald punt van vermo
heid. Toen begon ik slecht te"
Mirjam Kloppenburg, dubbelspel-partner van Vriese
koop, op koopjesjacht in Seoul. fotoanp
spelen. Ik heb vervolgens rust
nomen. Daarna kwam de
vorm weer naar boven. Ik re
ken er op dat in de komende
week, via een rustige voorbe
reiding, de topvorm komt",
aldus Vriesekoop, die op vrij
dag 23 september voor het
eerst in de nationale universi
teit van Zuidkorea in de
arena moet voor de persoon
lijke zeskamp en de achtkamp
in het dubbelspel.
In die periode zal er ook
aandacht aan het dubbelspel
worden besteed. In die disci
pline liggen de voornaamste
kansen op eremetaal voor
Vriesekoop, al rekent de
tweevoudige Top Twaalf
winnares vooral op een beste
verrichting in het enkelspel.
Het feit dat Kloppenburg en
Vriesekoop elkaar sinds begin
juli niet meer aan de groene
tafel hebben gezien, heeft vol
gens de 'leading lady' van het
Nederlandse tafeltennis wei
nig gewicht „Dubbelen moet
je niet meer in de laatste
maand leren. Als we de goede
afspraken maken, dan zie ik
niet in waarom dat niet zou
kunnen."
Overigens wordt het mo
ment dat Kloppenburg de rol
van eerste vrouw in het Ne
derlandse tafeltennis over
neemt nog even uitgesteld.
„Als ik hier een een beetje
presteer, ga ik door tot en met
de wereldtitelstrijd in Dort
mund. Dat is geen nieuws, dat
heb ik de laatste tijd steeds
beweerd. Een paar jaar gele
den zag ik Seoul als het slot
stuk van mijn loopbaan. Nu
denk ik daar anders over."
i
