Freese wil af van gebedel
Iyvonne van gennip nog schaatsster tegen wil en dank
/fYfrrcvx
NOC HEEFT TEKORT VAN 650.000 GULDEN OP BEGROTING SEOUL
NEDERLAHALES
rlïud mi ch ël$ enzn
>PELMAAND.
vteuKgtt'
ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1988
Hulpmiddel
Uitzending
Strenge eisen
\s verkrijgbar
niets officieel
elftal.
kunt u bij ons
lijzonder goede
le Opel-dealer
dan ook zeker
-zelf.
is dit jaar heel
i-aanbieding.
|«ïnd^menS h8t N0C 144
UERTVILLE - Drie
)iympische, gouden
aedailles maken nog
/ordt het heel
een
plezierige VERKOOP
an ogenblik van
dat niet, maar dat neemt dus
niet weg dat ik voor een ander
zal bidden dat zoiets wel ge
beurd".
Yvonne van Gennip ten voe
ten uit. Tegenwoordig ambas
sadrice voor het Rode Kruis,
verbonden aan Mercedes Benz
Nederland en vaste medewerk
ster van het blad Manna. Con
tracten, die toch voortkwamen
uit haar Olympisch succes.
„Dat zijn de vaste dingen.
Daarom ook behoor ik nu tot de
schaatsploeg, die zich buiten
KNSB-verband voorbereidt op
het seizoen. In deze vorm kan
meer rekening worden gehou
den met het opbouwen van een
maatschappelijke carrière. Ik
lever elke week bij Ij aart
Kloosterboer, met Arie Koops
onze trainer, mijn agenda met
de zaken, die ik moet doen, in.
Kloosterboer kan daar precies
op zien wanneer ik wel of niet
beschikbaar ben. Zo reis ik in
oktober een paar dagen naar
Spanje voor het Rode Kruis.
Een of andere goochel-truc, die
me nog geleerd zal worden, uit
voeren voor een groot publiek.
Ik zal daar nog over praten,
want ik vind het een beetje eng.
Misschien moet ik wel iemand
laten verdwijnen. Ik zou liever
mezelf weg toveren".
Vaak werd het Yvonne van Gennip tijdens de huldigingen allemaal net iets te veel.
De Haarlemse bedoelt het ken
nelijk bijna letterlijk. „Inder
daad, ik ben niet zo gelukkig.
Er zijn veel, veel aanvragen ge
weest om dingen te doen. De
meeste heb ik afgewezen".
„Ik moest soms vluchten.
Mensen werden boos, omdat ik
weigerde te verschijnen. Maar
ze vergeten dat het mijn leven
is. Dat ik het zelf moet invül-
len. Ik vind dat ik geen be
paalde verplichtingen heb aan
personen en of bedrijven omdat
ik toevallig drie gouden me
dailles won. Zo zie ik dat beslist
niet. Ik ben geen geldwolf. Geld
is voor mij niet het belangrijk
ste in het leven".
Het scheelde een haartje of
Yvonne van Gennip zette een
punt achter haar sportloop-
baan. Slechts het besef dat
abrupt stoppen verkeerd zou
zijn, bracht haar in juli weer op
de schaats. En wel in Calgary,
waar zij terugkeerde op uitno
diging van het stadsbestuur.
Het weerzien met de overdekte
Olympic Oval deed haar niet
veel, maar zodra de eerste
krassen op de ijsvloer konden
worden gezet, kwam dat spe
ciale gevoel boven. „Dat was
echt stom. Ik hoopte vooraf bij
het binnenstappen van die hal
een stuk motivatie te vinden.
Die was toen helemaal weg.
Dat de entourage van de plek
waar ik dat goud veroverde,
me zou inspireren. Het deed me
geen hol. Een koude hal zonder
sfeer. Ik werd er zelfs chagerij-
nig, gedeprimeerd van. Echt. Ik
dacht: 'Verdorie nu moet ik er
dus zelf weer helemaal aan
gaan werken'. Achteraf hoorde
ik dat deze ploeg alleen zou
blijven bestaan als ik na dat
bezoek aan Calgary zou beslui
ten met schaatsen door te gaan.
Dus ik moest wel. Zeker omdat
dit een weg is, die in de toe
komst de juiste zal blijken. Na
drie, vier dagen op het ijs in
Calgary kwam het gevoel te
rug. Ik vond het plots weer
leuk. Het schaatsen zelf dan".
Haar sport, het schaatsen, zo
realiseerde Yvonne van Gennip
zich, moest als hulpmiddel die
nen om de balans in het leven
terug te vinden.
„Ik ben toch blij dat ik weer
ben begonnen. Ik zat echt een
heel stuk van mijn vaste route
van een rustig leventje af. Op
deze manier, zoals hier in Al-
bertville, krijg ik meer tijd om
over alles na te denken. Dat
klinkt misschien wat ouder
wets. Daar trek ik me niets
vanaan. Ik gebruik het schaat
sen om af te kicken. Langzaam
het werken in de maatschappij
de overhand te laten krijgen.
Doe je dat van de ene op de an
dere dag, krijg je problemen.
Zeker ik. Dat weet ik van me
zelf. Ik schuif de scheidslijn
tussen sport en arbeid steeds
iets meer op. Het afgelopen
maanden waren een puinhoop.
Daarin had en heb ik een hou
vast nodig. En hoe raar het ook
kan overkomen, dat is voor mij
het schaatsen".
De vraag of zij over drie en
een half jaar in datzelfde Al-
bertville, waar dan dus de cy
clus van de Olympische Win
terspelen worden vervolgd, be
antwoordt Yvonne van Gennip
na enig denkwerk met: „Nee, ik
denk het niét. Tenminste zoals
het er nu voor staat. Ik bekijk
het van jaar tot jaar. Aan het
eind van het komend seizoen
stopt Kloosterboer. Leo Visser
gaat studeren. En ik moet af
wachten hoe de KNSB op dit
alles reageert. Plus het feit dat
ik het veroveren van drie maal
goud nooit meer zal kunnen
verbeteren. In Calgary zat alles
mee. Mentaal, fysiek en de om
standigheden. Overdekt
schaatsen. Hier in Albertville
wordt het onoverdekt Niks
voor mij. In sport althans telt
voor mij alles of niets. En niets
is zo heel erg weinig".
NOC-secretaris/penningmeester Ruud Freese: „Relatie met topsporter is veel beter
geworden". foto henk koster
Sportmensen werken vier jaar
lang naar de grens van hun
prestatievermogen toe in de
hoop uitgezonden te worden.
Financiële redenen mogen er
dan niet de oorzaak van zijn
dat ze vervolgens thuis moeten
blijven. Blijft over nieuwe
geldbronnen aan te boren.
Daar zijn we nu dus mee be
zig".
De uitzending van 31 demon
stratiesporters, overigens uit
genodigd door de organisatie,
drukte nog eens extra op de
NOC-begroting. „Wij betalen
kleding en reiskosten met een
bijdrage van Stichting Natio
nale Sporttotalisator. De huis
vesting moeten ze kunnen be
kostigen uit een eigen bijdrage
van SNS". Toch konden de ne
gen taekwon-doka's alleen dan
mee als ze zelf 2700 gulden bij
pasten.
„Pas sinds twee maanden
weten we dat wij ook de zorg
voor hen hebben", verweert
Freese zich. „Het lijkt me dan
ook redelijk dat we ze in onze
ploeg opnemen. Dat je ze ook
tot de standaard van de ploeg
verheft. Dus toen zijn we op
zoek gegaan naar extra geld. Al
vind ik het principieel onjuist
dat een sporter zelf bij moet
passen als hij door een ander
uitgenodigd wordt. Of hij nu
aan de Olympische Spelen
meedoet of aan een van de tak
ken van demonstratiesport".
Het was Freese overigens heel
wat waard als hij bij een vol
gende gelegenheid niet op
nieuw de boer op zou hoeven te
gaan om de eindjes aan elkaar
geknoopt te krijgen. „De struc
tuur van het NOC moet beter
SEOUL 1988-
worden. Naast de SNS, onze
enige structurele geldbron, zul
len we nog andere geldstromen
aan moeten boren. We zullen
ons intensiever tot het bedrijfs
leven moeten wenden, zoals de
Olympische comiteé's van en
Amerika en Groot-Brittannië
al doen. Daar heeft het be
drijfsleven een Olympische
club opgezet die daadwerkelijk
steun verleent door een contri
butie te storten. En ik vind dat
onze overheid een bijdrage
moet leveren. Denk maar eens
aan de geweldige reclame, die
uitgaat van een Olympisch
succes van een van onze spor
ters voor de BV Nederland. Ik
heb me voorgenomen dat na
afloop van de Spelen aan te
gaan kaarten bij die instan
ties".
„We hebben de uitzending
van de ploeg naar deze Spelen
veilig gesteld, maar in de lange
run niet. Daar moeten we
straks aan gaan werken. Er
moet continuïteit komen. Dus
gaan we met SNS praten over
een hogere bijdrage en met
WVC over een structurele bij
drage".
In 1928 kreeg Amsterdam zijn
Olympisch plan rond dankzij
nobele bedelacties. Anno 1988
leveren bliksemacties op TV
miljoenen op. „Daar is over ge
sproken, maar de belangstel
ling van de kant van de om
roepverenigingen blijkt niet
groot. Topsport is niet de beste
intermediair voor zo'n soort
TV-uitzending. En er zijn na
tuurlijk grotere noden in de
wereld dan de uitzending van
een Olympische ploeg. Daar
mee bereikt men de mensen
toch gemakkelijker, leert de er
varing. En voor de volgende
Olympische Spelen zal de nood
minder groot zijn. In 1992 hoe
ven we Europa niet uit. Albert
ville heeft de Winterspelen,
Barcelona de Zomerspelen. Dat
scheelt nogal in de kosten".
In 1972 kondigde de toenmalige
chef d'equipe Bram Leeuwen
hoek na tegenvallende presta
ties van zijn ploeg op de Zo
merspelen van München een
koerswijziging aan bij het
NOC. „De tijd dat toeristen met
een feestneus op uitgezonden
worden, is achter ons", illu
streerde Leeuwenhoek zijn op
vatting, die grif door het NOC-
bestuur werd overgenomen.
Freese: „Ons uitzendingsbeleid
is er nu op gericht dat er een
redelijke kans moet zijn om een
finale te halen. Of voor een
wielrenner en marathonloper
om zich bij de eerste 12 15 te
plaatsen".
De limieten worden twee a
drie jaar van tevoren opge
steld. „Het gebeurt nogal eens
dat we daarna door de ontwik
kelingen verrast worden. Neem
die 11.1 die we nu van Nelli
Cooman vroegen: er zijn intus
sen misschien wel 24 loopsters
die voor die tijd de hand niet
meer omdraaien. Maar in grote
lijnen kunnen we tevreden zijn
over het systeem van limieten.
Als we tenminste uitgaan van
ons beleid: presteren op hoog
internationaal niveau".
Freese bespeurde in de tien ja
ren dat hij bestuurslid is van
het NOC, een verbetering van
de relatie met de sportwereld.
„Ik heb ervaren dat de bonden
nu met ons meedenken. De ge
sprekken over uitzending van
sportmensen verlopen over het
algemeen heel redelijk. Men is
het weieens oneens met ons,
maar de tijd dat we scheldend
uit elkaar gingen, ligt achter
ons. En geld speelt in die ge
sprekken nooit een rol. Dat
willen we zelf ook niet".
Freese houdt het erop dat de
verbetere verstandhouding
met de sportwereld NOC voor
een belangrijk deel voortspruit
uit een realistischer beleid van
het college van bobo's waar hij
zelf deel van uitmaakt. „We
spreken als NOC en bonden nu
één taal. Toen ik tien jaar gele
den hier mijn intrede deed, zat
het NOC nog in een ivoren to
ren. Niet iedereen wil dat gelo
ven als ik de kranten zo lees,
maar ik ben er heilig van over
tuigd dat we als organisatie
veel toegankelijker zijn gewor
den. De relaties tussen sporters
en NOC-bestuurders is opener
geworden. En dat is de grote
winst bij voorbaat".
(ADVERTENTIE)
Woe. 14 sepi. A'dam
Bus zitplaats 60.-
BoBo Sportreizen
076-143649
0p kwaliteit kunt u rekenen
I uilLTU TAPIJT-BEDDEN-ZONWERING
vTt f 'És
Belcrumweg 32
I vlijen Hoge Ham 107
Tel. 076-711134
Tel. 01623-21241
WVC (350.000 gulden - js) en
van de Stichting Sportsupport
(500.000). Niet specifiek voor de
uitzending van de demonstra
tiesporters, want we kwamen
sowieso geld te kort. Maar met
die bijdragen en de vaatjes, die
we nog op het vuur hebben,
denk ik dat we de zaak finan
cieel rond kunnen krijgen".
De toeslag op de Olympische
zegels, die de stadspost uit
brengt, moeten bij voorbeeld
Freeses potje nog spekken. En
is de opbrengst daaruit, zoals
vermoedt, onvoldoende dan
trekt het NOC gewoon nog een
keer aan de bel bij zijn dona
teurs.
„Ik kwam 1 1/2 miljoen te
kort op het totaal van 41/2 mil
joen dat de uitzending kost. Er
is nu 850.000 ton aan toezeggin
gen binnen. We praten dus nu
over een overzienbaar bedrag
waarvoor we nog dekking zoe
ken. Sinds we zes jaar geleden
een kostenopzet maakten voor
deze missie, zijn er een paar
dingen gebeurd, die de zaak be
ïnvloeden. De rente op onze re
serves verminderde, de bijdra
gen van SNS liepen terug en de
ploeg werd alsmaar groter.
Toen rekenden we al op een te
kort van een miljoen gulden.
Daarom hebben we vier jaar
geleden al meer aan SNS ge
vraagd. We kregen 550.000 gul
den per jaar in plaats van het
miljoen dat we wilden".
Het tekort. „We rekenden dus
op een tekort. Dan kun je drie
dingen doen. Dat is bidden dat
het goed gaat. Nou, met een ge
bed zullen we onze financiële
zorgen niet verlichten. We had
den de ploeg kleiner kunnen
maken, maar daarmee zouden
we onze eigen uitgangspunten
geweld aan hebben gedaan. We
vinden dat we toch al strenge
eisen stellen om voor uitzen
ding in aanmerking te komen.
*>r Jules Spijkers
te HAAG - In het statige
T®nhuis in de Haagse Su-
"inamestraat heeft Ruud
reese in de afgelopen
laanden heel wat knopen
jnoeten ontwarren.
liet het alsmaar uitdijen van
nationale afvaardiging voor
«Zomerspelen namen de kop-
|»rgen van de secretaris-pen-
'""meester van het Neder-
s Olympisch Comité als
maar toe.
I Circa 650.000 ton kwam hij
[^gelopen week nog te kort op
e r,„eninS toen het gros van
155 Nederlandse Olympia-
ngers al lang en breed het
aegtuig hadden genomen
ff Seoul. Deze Olympische
iff6 's 3ua omvang de groot-
Me ooit naar het buitenland
tt^zonden. Alleen toen
msterdam in 1928 gastheer
s> deden meer Nederlanders
lJ namelijk 246. Vier jaar
Cff de tot op de dag van
S, J Srootste Nederlandse
aardiging naar Parijs, 148.
„ff Angeles namen vier jaar
inirt -e^ 81 'demonstratie-
tanTs stuurt het NOC nu 186
raien en vrouwen uit. „Tel
ifp.,,.Veertig coaches en chefs
lleS*u 8 °f hoe dat spul al-
tem ff mae- Plus n°8
m ien 28 technici als
lÜan ffens en bootsmannen,
jva amen we op een totaal
«t T?ensen"- telt reken-
ester Freese voor.
de bel
Ifenfft; Freese zit met het
Jhet ff? e rekening. Hij doet
lü vra! 66,1 schouderophalen
ltesprew0r|floosheid uit 18 kt
«dat w Freese houdt het er
l»0Mer N0Cernietaan te-
Ki! g®aa »We hebben al
ge bijdragen gehad van
jet gelukkig.
)at ondervond de 24-jarige
fvonne van Gennip nadat
Haarlemse tijdens de
finterspelen van het Ca
nadese Calgary drie keer
jet hoogst haalbare van de
llympus weggriste.
I -jerwijl Nederland haar als
ie nieuwe heldin koesterde en
(Loral soms bruut in de armen
Lot trok Van Gennip zich
ieer' en meer terug in haar
ihiip. Die massale belangstel-
U, die enorme druk, het niet
,eer op straat kunnen gaan en
.taan waar ze wilde zonder
jérkend te worden, het weegt
L op tegen de sportieve
marde van Olympisch goud in
jrievoud.
I In nota bene het Franse Al-
Jiertville, waar in 1992 de
piympische winter-cyclus
Lrdt vervolgd, pufte de
Koordhollandse uit na zes
maanden van wat ze noemt
lien zooitje, een rommeltje'.
J Yvonne van Gennip is nog
ihaatsster tegen wil en dank.
jp het terras van hotel Roma
lan de rand het het fraaie dorp
de Savoie zegt ze aan het
ind van het gesprek plotse-
„Na Calgary heb ik van
Kif altijd het idee, dat ik
intra reageer. Het gevaar om
»r die belangstelling voor
luw persoontje met je hoofd in
Ie wolken te gaan lopen, is na-
piurlijk. groot. Ik voel nu, een
üf jaar ongeveer van Calga-
r, dat ik meer onder de grond
Kt als een bang, schuw vogeltj e
un dat ik uitvloog als een
rotse pauw. Dat is mijn ma
imer van puur zelfbehoud. Ik
iop vanuit mijn hele hart, dat
s iemand van de Nederlandse
ging naar Seoul een
laille verovert, hem of haar
Let hetzelfde overkomt. Wel
(lie huldigingen en zo, maar dat
j of zij er anders op kan in-
elen als ik. Ik kroop en kruip
5 vaak diep weg. Dat is het
re voor mij. Ik zou wensen
fat ik anders in elkaar stak,
laar je kunt jezelf zo moeilijk
mvormen Natuurlijk heb ik
iet geprobeerd. Steeds op
hieuw tegen mezelf gezegd:
flou meid, geniet er eens van',
lat kon ik niet. Janken soms",
i kans dat de vaderlandse
Kg voor Seoul, waar op 17
eptember de Zomerspelen be-
innen, met eremetaal terug-
eert, acht Yvonne van Gennip
kroot.
I „AI zal het anders zijn. In
Calgary had Nederland maar
Goud
maakt
niet
gelukkig
Vele malen moest Yvonne van Gennip de afgelopen zes
maanden steun zoeken bij vriend Arie de Jong. - fotoanp
- fotoanp
een klein groepje sporters. Alle
aandacht richtte zich op elf
mensen als ik even snel goed
tel. En wat er met mij gebeur
de, was louter verrassend. Drie
keer een gouden plak. Voor
Seoul kun je meer een kansbe
rekening vooraf maken. De
hockey-ploegen bijvoorbeeld.
Dus de mensen in Nederland
staan niet ineens paf als het
lukt. Ik heb sport nooit gezien
als iets waar ik munt uit moest
slaan. Toen ik op de woensdag
na terugkeer uit Canada op de
Grote Markt van Haarlem ge
huldigd werd, kwamen er men
sen naar me toe. Die zeiden: 'Je
moet bij mij komen. Ik maak je
rijk'. Dat hoefde voor mij niet.
Met mijn zaakwaarnemer Ron
Mulder klikte het eigenlijk als
vanzelf. Bij hem en bij mij
staat het geld niet op de eerste
plaats. Ik hoop ook dat degene,
die in Seoul een medaille wint,
zo'n iemand zal vinden. En zelf
niet verdwaasd raakt van de
poen. Juist genieten van alles
wat over je heen komt. Ik kon
Yvonne van Gennip: driemaal goud in Calgary maakte niet gelukkig.