Freese wil af van gebedel Iyvonne van gennip nog schaatsster tegen wil en dank /fYfrrcvx NOC HEEFT TEKORT VAN 650.000 GULDEN OP BEGROTING SEOUL NEDERLAHALES rlïud mi ch ël$ enzn >PELMAAND. vteuKgtt' ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1988 Hulpmiddel Uitzending Strenge eisen \s verkrijgbar niets officieel elftal. kunt u bij ons lijzonder goede le Opel-dealer dan ook zeker -zelf. is dit jaar heel i-aanbieding. |«ïnd^menS h8t N0C 144 UERTVILLE - Drie )iympische, gouden aedailles maken nog /ordt het heel een plezierige VERKOOP an ogenblik van dat niet, maar dat neemt dus niet weg dat ik voor een ander zal bidden dat zoiets wel ge beurd". Yvonne van Gennip ten voe ten uit. Tegenwoordig ambas sadrice voor het Rode Kruis, verbonden aan Mercedes Benz Nederland en vaste medewerk ster van het blad Manna. Con tracten, die toch voortkwamen uit haar Olympisch succes. „Dat zijn de vaste dingen. Daarom ook behoor ik nu tot de schaatsploeg, die zich buiten KNSB-verband voorbereidt op het seizoen. In deze vorm kan meer rekening worden gehou den met het opbouwen van een maatschappelijke carrière. Ik lever elke week bij Ij aart Kloosterboer, met Arie Koops onze trainer, mijn agenda met de zaken, die ik moet doen, in. Kloosterboer kan daar precies op zien wanneer ik wel of niet beschikbaar ben. Zo reis ik in oktober een paar dagen naar Spanje voor het Rode Kruis. Een of andere goochel-truc, die me nog geleerd zal worden, uit voeren voor een groot publiek. Ik zal daar nog over praten, want ik vind het een beetje eng. Misschien moet ik wel iemand laten verdwijnen. Ik zou liever mezelf weg toveren". Vaak werd het Yvonne van Gennip tijdens de huldigingen allemaal net iets te veel. De Haarlemse bedoelt het ken nelijk bijna letterlijk. „Inder daad, ik ben niet zo gelukkig. Er zijn veel, veel aanvragen ge weest om dingen te doen. De meeste heb ik afgewezen". „Ik moest soms vluchten. Mensen werden boos, omdat ik weigerde te verschijnen. Maar ze vergeten dat het mijn leven is. Dat ik het zelf moet invül- len. Ik vind dat ik geen be paalde verplichtingen heb aan personen en of bedrijven omdat ik toevallig drie gouden me dailles won. Zo zie ik dat beslist niet. Ik ben geen geldwolf. Geld is voor mij niet het belangrijk ste in het leven". Het scheelde een haartje of Yvonne van Gennip zette een punt achter haar sportloop- baan. Slechts het besef dat abrupt stoppen verkeerd zou zijn, bracht haar in juli weer op de schaats. En wel in Calgary, waar zij terugkeerde op uitno diging van het stadsbestuur. Het weerzien met de overdekte Olympic Oval deed haar niet veel, maar zodra de eerste krassen op de ijsvloer konden worden gezet, kwam dat spe ciale gevoel boven. „Dat was echt stom. Ik hoopte vooraf bij het binnenstappen van die hal een stuk motivatie te vinden. Die was toen helemaal weg. Dat de entourage van de plek waar ik dat goud veroverde, me zou inspireren. Het deed me geen hol. Een koude hal zonder sfeer. Ik werd er zelfs chagerij- nig, gedeprimeerd van. Echt. Ik dacht: 'Verdorie nu moet ik er dus zelf weer helemaal aan gaan werken'. Achteraf hoorde ik dat deze ploeg alleen zou blijven bestaan als ik na dat bezoek aan Calgary zou beslui ten met schaatsen door te gaan. Dus ik moest wel. Zeker omdat dit een weg is, die in de toe komst de juiste zal blijken. Na drie, vier dagen op het ijs in Calgary kwam het gevoel te rug. Ik vond het plots weer leuk. Het schaatsen zelf dan". Haar sport, het schaatsen, zo realiseerde Yvonne van Gennip zich, moest als hulpmiddel die nen om de balans in het leven terug te vinden. „Ik ben toch blij dat ik weer ben begonnen. Ik zat echt een heel stuk van mijn vaste route van een rustig leventje af. Op deze manier, zoals hier in Al- bertville, krijg ik meer tijd om over alles na te denken. Dat klinkt misschien wat ouder wets. Daar trek ik me niets vanaan. Ik gebruik het schaat sen om af te kicken. Langzaam het werken in de maatschappij de overhand te laten krijgen. Doe je dat van de ene op de an dere dag, krijg je problemen. Zeker ik. Dat weet ik van me zelf. Ik schuif de scheidslijn tussen sport en arbeid steeds iets meer op. Het afgelopen maanden waren een puinhoop. Daarin had en heb ik een hou vast nodig. En hoe raar het ook kan overkomen, dat is voor mij het schaatsen". De vraag of zij over drie en een half jaar in datzelfde Al- bertville, waar dan dus de cy clus van de Olympische Win terspelen worden vervolgd, be antwoordt Yvonne van Gennip na enig denkwerk met: „Nee, ik denk het niét. Tenminste zoals het er nu voor staat. Ik bekijk het van jaar tot jaar. Aan het eind van het komend seizoen stopt Kloosterboer. Leo Visser gaat studeren. En ik moet af wachten hoe de KNSB op dit alles reageert. Plus het feit dat ik het veroveren van drie maal goud nooit meer zal kunnen verbeteren. In Calgary zat alles mee. Mentaal, fysiek en de om standigheden. Overdekt schaatsen. Hier in Albertville wordt het onoverdekt Niks voor mij. In sport althans telt voor mij alles of niets. En niets is zo heel erg weinig". NOC-secretaris/penningmeester Ruud Freese: „Relatie met topsporter is veel beter geworden". foto henk koster Sportmensen werken vier jaar lang naar de grens van hun prestatievermogen toe in de hoop uitgezonden te worden. Financiële redenen mogen er dan niet de oorzaak van zijn dat ze vervolgens thuis moeten blijven. Blijft over nieuwe geldbronnen aan te boren. Daar zijn we nu dus mee be zig". De uitzending van 31 demon stratiesporters, overigens uit genodigd door de organisatie, drukte nog eens extra op de NOC-begroting. „Wij betalen kleding en reiskosten met een bijdrage van Stichting Natio nale Sporttotalisator. De huis vesting moeten ze kunnen be kostigen uit een eigen bijdrage van SNS". Toch konden de ne gen taekwon-doka's alleen dan mee als ze zelf 2700 gulden bij pasten. „Pas sinds twee maanden weten we dat wij ook de zorg voor hen hebben", verweert Freese zich. „Het lijkt me dan ook redelijk dat we ze in onze ploeg opnemen. Dat je ze ook tot de standaard van de ploeg verheft. Dus toen zijn we op zoek gegaan naar extra geld. Al vind ik het principieel onjuist dat een sporter zelf bij moet passen als hij door een ander uitgenodigd wordt. Of hij nu aan de Olympische Spelen meedoet of aan een van de tak ken van demonstratiesport". Het was Freese overigens heel wat waard als hij bij een vol gende gelegenheid niet op nieuw de boer op zou hoeven te gaan om de eindjes aan elkaar geknoopt te krijgen. „De struc tuur van het NOC moet beter SEOUL 1988- worden. Naast de SNS, onze enige structurele geldbron, zul len we nog andere geldstromen aan moeten boren. We zullen ons intensiever tot het bedrijfs leven moeten wenden, zoals de Olympische comiteé's van en Amerika en Groot-Brittannië al doen. Daar heeft het be drijfsleven een Olympische club opgezet die daadwerkelijk steun verleent door een contri butie te storten. En ik vind dat onze overheid een bijdrage moet leveren. Denk maar eens aan de geweldige reclame, die uitgaat van een Olympisch succes van een van onze spor ters voor de BV Nederland. Ik heb me voorgenomen dat na afloop van de Spelen aan te gaan kaarten bij die instan ties". „We hebben de uitzending van de ploeg naar deze Spelen veilig gesteld, maar in de lange run niet. Daar moeten we straks aan gaan werken. Er moet continuïteit komen. Dus gaan we met SNS praten over een hogere bijdrage en met WVC over een structurele bij drage". In 1928 kreeg Amsterdam zijn Olympisch plan rond dankzij nobele bedelacties. Anno 1988 leveren bliksemacties op TV miljoenen op. „Daar is over ge sproken, maar de belangstel ling van de kant van de om roepverenigingen blijkt niet groot. Topsport is niet de beste intermediair voor zo'n soort TV-uitzending. En er zijn na tuurlijk grotere noden in de wereld dan de uitzending van een Olympische ploeg. Daar mee bereikt men de mensen toch gemakkelijker, leert de er varing. En voor de volgende Olympische Spelen zal de nood minder groot zijn. In 1992 hoe ven we Europa niet uit. Albert ville heeft de Winterspelen, Barcelona de Zomerspelen. Dat scheelt nogal in de kosten". In 1972 kondigde de toenmalige chef d'equipe Bram Leeuwen hoek na tegenvallende presta ties van zijn ploeg op de Zo merspelen van München een koerswijziging aan bij het NOC. „De tijd dat toeristen met een feestneus op uitgezonden worden, is achter ons", illu streerde Leeuwenhoek zijn op vatting, die grif door het NOC- bestuur werd overgenomen. Freese: „Ons uitzendingsbeleid is er nu op gericht dat er een redelijke kans moet zijn om een finale te halen. Of voor een wielrenner en marathonloper om zich bij de eerste 12 15 te plaatsen". De limieten worden twee a drie jaar van tevoren opge steld. „Het gebeurt nogal eens dat we daarna door de ontwik kelingen verrast worden. Neem die 11.1 die we nu van Nelli Cooman vroegen: er zijn intus sen misschien wel 24 loopsters die voor die tijd de hand niet meer omdraaien. Maar in grote lijnen kunnen we tevreden zijn over het systeem van limieten. Als we tenminste uitgaan van ons beleid: presteren op hoog internationaal niveau". Freese bespeurde in de tien ja ren dat hij bestuurslid is van het NOC, een verbetering van de relatie met de sportwereld. „Ik heb ervaren dat de bonden nu met ons meedenken. De ge sprekken over uitzending van sportmensen verlopen over het algemeen heel redelijk. Men is het weieens oneens met ons, maar de tijd dat we scheldend uit elkaar gingen, ligt achter ons. En geld speelt in die ge sprekken nooit een rol. Dat willen we zelf ook niet". Freese houdt het erop dat de verbetere verstandhouding met de sportwereld NOC voor een belangrijk deel voortspruit uit een realistischer beleid van het college van bobo's waar hij zelf deel van uitmaakt. „We spreken als NOC en bonden nu één taal. Toen ik tien jaar gele den hier mijn intrede deed, zat het NOC nog in een ivoren to ren. Niet iedereen wil dat gelo ven als ik de kranten zo lees, maar ik ben er heilig van over tuigd dat we als organisatie veel toegankelijker zijn gewor den. De relaties tussen sporters en NOC-bestuurders is opener geworden. En dat is de grote winst bij voorbaat". (ADVERTENTIE) Woe. 14 sepi. A'dam Bus zitplaats 60.- BoBo Sportreizen 076-143649 0p kwaliteit kunt u rekenen I uilLTU TAPIJT-BEDDEN-ZONWERING vTt f 'És Belcrumweg 32 I vlijen Hoge Ham 107 Tel. 076-711134 Tel. 01623-21241 WVC (350.000 gulden - js) en van de Stichting Sportsupport (500.000). Niet specifiek voor de uitzending van de demonstra tiesporters, want we kwamen sowieso geld te kort. Maar met die bijdragen en de vaatjes, die we nog op het vuur hebben, denk ik dat we de zaak finan cieel rond kunnen krijgen". De toeslag op de Olympische zegels, die de stadspost uit brengt, moeten bij voorbeeld Freeses potje nog spekken. En is de opbrengst daaruit, zoals vermoedt, onvoldoende dan trekt het NOC gewoon nog een keer aan de bel bij zijn dona teurs. „Ik kwam 1 1/2 miljoen te kort op het totaal van 41/2 mil joen dat de uitzending kost. Er is nu 850.000 ton aan toezeggin gen binnen. We praten dus nu over een overzienbaar bedrag waarvoor we nog dekking zoe ken. Sinds we zes jaar geleden een kostenopzet maakten voor deze missie, zijn er een paar dingen gebeurd, die de zaak be ïnvloeden. De rente op onze re serves verminderde, de bijdra gen van SNS liepen terug en de ploeg werd alsmaar groter. Toen rekenden we al op een te kort van een miljoen gulden. Daarom hebben we vier jaar geleden al meer aan SNS ge vraagd. We kregen 550.000 gul den per jaar in plaats van het miljoen dat we wilden". Het tekort. „We rekenden dus op een tekort. Dan kun je drie dingen doen. Dat is bidden dat het goed gaat. Nou, met een ge bed zullen we onze financiële zorgen niet verlichten. We had den de ploeg kleiner kunnen maken, maar daarmee zouden we onze eigen uitgangspunten geweld aan hebben gedaan. We vinden dat we toch al strenge eisen stellen om voor uitzen ding in aanmerking te komen. *>r Jules Spijkers te HAAG - In het statige T®nhuis in de Haagse Su- "inamestraat heeft Ruud reese in de afgelopen laanden heel wat knopen jnoeten ontwarren. liet het alsmaar uitdijen van nationale afvaardiging voor «Zomerspelen namen de kop- |»rgen van de secretaris-pen- '""meester van het Neder- s Olympisch Comité als maar toe. I Circa 650.000 ton kwam hij [^gelopen week nog te kort op e r,„eninS toen het gros van 155 Nederlandse Olympia- ngers al lang en breed het aegtuig hadden genomen ff Seoul. Deze Olympische iff6 's 3ua omvang de groot- Me ooit naar het buitenland tt^zonden. Alleen toen msterdam in 1928 gastheer s> deden meer Nederlanders lJ namelijk 246. Vier jaar Cff de tot op de dag van S, J Srootste Nederlandse aardiging naar Parijs, 148. „ff Angeles namen vier jaar inirt -e^ 81 'demonstratie- tanTs stuurt het NOC nu 186 raien en vrouwen uit. „Tel ifp.,,.Veertig coaches en chefs lleS*u 8 °f hoe dat spul al- tem ff mae- Plus n°8 m ien 28 technici als lÜan ffens en bootsmannen, jva amen we op een totaal «t T?ensen"- telt reken- ester Freese voor. de bel Ifenfft; Freese zit met het Jhet ff? e rekening. Hij doet lü vra! 66,1 schouderophalen ltesprew0r|floosheid uit 18 kt «dat w Freese houdt het er l»0Mer N0Cernietaan te- Ki! g®aa »We hebben al ge bijdragen gehad van jet gelukkig. )at ondervond de 24-jarige fvonne van Gennip nadat Haarlemse tijdens de finterspelen van het Ca nadese Calgary drie keer jet hoogst haalbare van de llympus weggriste. I -jerwijl Nederland haar als ie nieuwe heldin koesterde en (Loral soms bruut in de armen Lot trok Van Gennip zich ieer' en meer terug in haar ihiip. Die massale belangstel- U, die enorme druk, het niet ,eer op straat kunnen gaan en .taan waar ze wilde zonder jérkend te worden, het weegt L op tegen de sportieve marde van Olympisch goud in jrievoud. I In nota bene het Franse Al- Jiertville, waar in 1992 de piympische winter-cyclus Lrdt vervolgd, pufte de Koordhollandse uit na zes maanden van wat ze noemt lien zooitje, een rommeltje'. J Yvonne van Gennip is nog ihaatsster tegen wil en dank. jp het terras van hotel Roma lan de rand het het fraaie dorp de Savoie zegt ze aan het ind van het gesprek plotse- „Na Calgary heb ik van Kif altijd het idee, dat ik intra reageer. Het gevaar om »r die belangstelling voor luw persoontje met je hoofd in Ie wolken te gaan lopen, is na- piurlijk. groot. Ik voel nu, een üf jaar ongeveer van Calga- r, dat ik meer onder de grond Kt als een bang, schuw vogeltj e un dat ik uitvloog als een rotse pauw. Dat is mijn ma imer van puur zelfbehoud. Ik iop vanuit mijn hele hart, dat s iemand van de Nederlandse ging naar Seoul een laille verovert, hem of haar Let hetzelfde overkomt. Wel (lie huldigingen en zo, maar dat j of zij er anders op kan in- elen als ik. Ik kroop en kruip 5 vaak diep weg. Dat is het re voor mij. Ik zou wensen fat ik anders in elkaar stak, laar je kunt jezelf zo moeilijk mvormen Natuurlijk heb ik iet geprobeerd. Steeds op hieuw tegen mezelf gezegd: flou meid, geniet er eens van', lat kon ik niet. Janken soms", i kans dat de vaderlandse Kg voor Seoul, waar op 17 eptember de Zomerspelen be- innen, met eremetaal terug- eert, acht Yvonne van Gennip kroot. I „AI zal het anders zijn. In Calgary had Nederland maar Goud maakt niet gelukkig Vele malen moest Yvonne van Gennip de afgelopen zes maanden steun zoeken bij vriend Arie de Jong. - fotoanp - fotoanp een klein groepje sporters. Alle aandacht richtte zich op elf mensen als ik even snel goed tel. En wat er met mij gebeur de, was louter verrassend. Drie keer een gouden plak. Voor Seoul kun je meer een kansbe rekening vooraf maken. De hockey-ploegen bijvoorbeeld. Dus de mensen in Nederland staan niet ineens paf als het lukt. Ik heb sport nooit gezien als iets waar ik munt uit moest slaan. Toen ik op de woensdag na terugkeer uit Canada op de Grote Markt van Haarlem ge huldigd werd, kwamen er men sen naar me toe. Die zeiden: 'Je moet bij mij komen. Ik maak je rijk'. Dat hoefde voor mij niet. Met mijn zaakwaarnemer Ron Mulder klikte het eigenlijk als vanzelf. Bij hem en bij mij staat het geld niet op de eerste plaats. Ik hoop ook dat degene, die in Seoul een medaille wint, zo'n iemand zal vinden. En zelf niet verdwaasd raakt van de poen. Juist genieten van alles wat over je heen komt. Ik kon Yvonne van Gennip: driemaal goud in Calgary maakte niet gelukkig.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1988 | | pagina 9