MARIJKE BAKKER KWAM NA PIPO NOOIT MEER AAN DE BAK
Fotobiënnale Rotterdam etaleert gemanipuleerde realiteiten
Danny en Dennie
samen op podiuml
KRO verbindt zich
aan manifestatie
Brabant Perspectief
DINSDAG 23 AUGUSTUS f
IESTEM GIDS
Met gemengde gevoelens kijkt Ma
rijke Bakker (55) terug naar de tv-
serie Pipo de Clown die de Vara tot
oktober iedere zondagmiddag her
haalt. Aan haar rol als Pipo's echt
genote Mammaloe heeft de Maas
trichtse actrice weliswaar veel
mooie herinneringen overgehouden.
PRIMEUR SCHLAGERFESUVAL:
GROOTS SPEKTAKEL MET OOG OP 1992
Onafhankelijk
NEDERLAND 2
NEDERLAND 3
Indrukwekkend
\jh mis Sihanulïthc.
DE STEM
Voor altijd Mammaloe
Door Raoul van den Booren
Maar na dertien jaar opnamen werd Ma
rijke zó met Mammaloe vereenzelvigd,
dat zij daarna nooit meer als toneelspeel
ster aan de bak kwam.
Marijke was uiteindelijk gedwongen haar heil
verder te zoeken in de bejaardenzorg. De be
kende afscheidsgroet van Pipo kreeg voor haar
een wrange toevoeging. Dag vogels. Dag bloe
men. Dag kinderen. Dag toneelcarrière.
„Cor Witschge had het voordeel dat hij als
Pipo onherkenbaar geschminckt was," zegt Ma
rijke Bakker, twintig jaar nadat zij voor het
eerst Pipo's woonwagen schoonschrobde. „Cor
heeft daarna nooit problemen gehad met
nieuwe rollen. Maar ik moest het met mijn
eigen hoofd doen. Als vrouw kun je niet even
een snor opplakken of zo. Als je zó lang dezelfde
rol heb gespeeld, ben je voor de toneelwereld
niet meer bruikbaar. Kijk maar naar Joop Do-
derer. Wat heeft die niet voor ellende gehad
voordat hij van dat Swiebertje-imago af was?"
Marijke Bakker woont drie hoog op een flat in
Amsterdam, maar komt nog regelmatig naar
haar geboortestad Maastricht waar haar ouders
wonen. Uiterlijk is Mammaloe nauwelijks ver
anderd. Ze draagt nog steeds het lange haar op
gestoken, praat vriendelijk en heeft twinke-
„Ik kijk tegen mezelf aan als tegen een
vreemde." Marijke op de trappen van de
stadswal in haar geboortestad Maastricht.
FOTO FRANS WELTERS
lende oogjes die samenknijpen als ze lacht. Ma
rijke Bakker is alleen twintig jaar ouder ge
worden.
Verbitterd is ze niet. Hooguit wat teleurge
steld, want ze zou graag nog een keer op de
planken staan. „Direct na de serie heb ik die
vlecht eraf geknipt. Ik wilde helemaal opnieuw
beginnen, wilde af van dat imago. Dat is niet
gelukt. Nu kan het me niet meer zoveel schelen
en heb ik het haar maar weer laten groeien."
Marijke Bakker slaagde in 1953 voor haar
eindexamen aan de Maastrichtse toneelschool
die in dat jaar de eerste lichting van drie stu
denten afleverde. De actrice kwam terecht bij
verschillende toneelgezelschappen. In 1966 nam
zij de rol van Mammaloe over van cabaretière
Christel Adelaar die toen zwanger was.
De nieuwe Mammaloe was iets zelfstandiger
dan de oude, hield zich niet alleen bezig met het
poetsen van het woonwageninterieur, maar
hielp Pipo ook met het oplossen van problemen.
„In Mammaloe zat veel van mezelf. Ik ben zeer
op vrijheid gesteld en lijk misschien ook vrien
delijk. Toch vond mijn zoon Mammaloe een veel
aardiger moeder dan mijlacht ze.
Marijke Bakker kon destijds nauwelijks ver
moeden dat de rol haar leven zou bepalen, maar
uiteindelijk ook haar artistieke zelfmoord zou
betekenen. „In het begin noemden ze me de
Maagd van Hilversum. Ik denk omdat ik min
der erotische uitstraling had dan mijn voor
gangster Christel. Maar ik dacht: als je eenmaal
een bijnaam hebt in dat wereldje, dat zit je
goed. En ik kreeg gelijk. Mijn proeftijd van drie
maanden werd verlengd tot twee jaar."
Marijke Bakker heeft natuurlijk niet uitslui
tend onprettige gevolgen overgehouden aan
haar rol. Dozen vol kaarten van kinderen uit
het hele land, die Marijke stuk voor stuk zelf
beantwoordde, getuigen van een opwindende
tijd. „Natuurlijk is het enorm leuk om succes te
hebben. Geen zinnig mens zou zo'n rol destijds
geweigerd hebben."
En succes hadden Pipo en Mammaloe. Sap-
perdeflap. Op 17 september is het precies dertig
jaar geleden dat schrijver Wim Meuldijk Pipo
in het leven riep. De serie heeft daarna, met on
derbrekingen, twintig jaar op de televisie gelo
pen. Half Nederland is met de bekende karika
turen opgegroeid. De dommige, verdraaid pra
tende indiaan Kluk Kluk, de hebberige direc
teur Dikke Deur, de onhandige bandieten Snuf
en Snuifje en natuurlijk de enige échte Pipo met
zijn nasale stem. Hun invloed strekte zich zelfs
uit tot het dagelijkse taalgebruik. Als Lubbers
zegt dat hij het standpunt van de oppositie „van
den gekke" vindt, dan heeft hij die uitdrukking
overgenomen van de onnozele Kluk Kluk.
Mammaloe groeide in die tijd uit tot een soort
Nationaal Moedersymbool. Wim Kan onder
streepte dat gevoel nog eens in een van zijn con-
férrences door Marga Klompé „de Mammaloe
van Nederland" te noemen. „De serie had
enorme weerklank," herinnert ook Marijke zich
nog. „Als ik 's morgens bij de bakker stond werd
altijd erover gepraat wat Pipo de avond daar
voor weer had gedaan".
Pipo de Clown en Mammaloe maakten van
hun leven een heerlijk ratjetoe, zo leert ons het
lied. Over landelijke wegen trokken ze in hun
woonwagen het land door en schiepen zo een
zwerverssfeer die bepalend was voor de charme
van de serie. Dat terug-naar-de-natuur prin
cipe heeft Marijke Bakker ook in haar eigen le
ven ingevoerd. In haar boerderijtje in Drente
In haar gloriejaren naast Cor Witschge.
- FOTO ANP
probeert ze zo milieubewust mogelijk te leven.
Toen ze vorig jaar gevraagd werd voor een re
clamefilmpje deed ze dat alleen omdat het om
zilvervliesrijst ging.
„We gaan ten gronde aan ons eigen vuil," is
de stelling van Marijke. „Wat dat betreft ben ik
een pessimistisch mens. We zijn bezig ons hele
milieu te vergiftigen. Ik ben zo bang dat dat niet
meer te stoppen is."
In haar Drents boerderijtje vergeet Marijke
de wereld om haar heen. Dan kijkt ze ook niet
naar de Pipo-herhalingen. Dat doet ze wel als
de op haar flat in Amsterdam zit. „Het is heel
interessant om jezelf zo bezig te zien. Het is al
lemaal zo verschrikkelijk lang geleden. Ik kijk
tegen mezelf aan als tegen een vreemde."
Marijke Bakker vindt de herhaalde Pipo-serie
„wel aardig" maar ziet zelf liever de dagelijkse
afleveringen korte verhaaltjes van destijds.
„Daar was ik helemaal verrukt van. Dat was zó
knap gedaan. Wim Meuldijk, de schrijver, wist
binnen vijf minuten een compleet verhaal te
verwerken. En als het even kon stopte hij er nog
wat actualiteit in ook. Dat is daarna nooit meer
gelukt, ook niet met de Fabeltjeskrant."
Toch kijkt Marijke nog graag naar kinderse
ries. „Ik vind dat zelfs aardiger dan zoge
naamde grote mensen programma's. Kwissen
en zo, dat is toch infantiel. Kinderprogramma's
worden veel serieuzer aangepakt, zijn veel
waardevoller."
Mammaloe heeft nog één grote wens. Ze wil
graag Omaloe worden. „Dan kan ik heerlijk ge
nieten van die kleintjes. Bij je eigen kinderen
maak je je toch teveel zorgen. Dan is de verant
woordelijkheid zwaar. Ook een Nationale Moe
der denkt wel eens dat ze alles fout doet."
Door Henk Egbers
ROTTERDAM - „Ik heb
geen idee hoeveel foto's
hier hangen", zegt Bas
Vroege, directeur van Per
spectief, het sedert 1980 in
Rotterdam opererende
centrum voor fotografie,
dat aan de basis staat van
de eerste Fotografie Biën
nale Rotterdam. Dat klinkt
wat slordig, maar deze uit
spraak demonsteert de op
zet: niet de zoveelste mon
ster-expositie op gebied
van de fotografie, maar
een ontmoetingsplek voor
betrokkenen bij professio
nele (kunst)fotografie.
Samen met nog dertig andere
galeries en musea in deze
stad, die tegelijk specifieke
fototentoonstellingen bren
gen, is er tevens een evene
ment voor een zogeheten bre
der publiek van gemaakt.
In de voorlopige Kunsthal
-de aankomst- en vertrekhal
van de Holland Amerika Lijn
aan de Wilhelminapier aan de
Katendrechtse kant van de
stad- hebben tien Europese
landen het werk van veertig
fotografen ingestuurd. Een
ratjetoe aan deskundig om
gaan met de chemische foto
grafie, gebed in de verwar
rende hoeveelheid 'stijlen' die
de beeldende kunst van dit
moment kenmerken. Er is een
thema, dat dit alles bijeen
moet houden - 'Questioning
Europe; reinterpretations wi
thin photography' -, maar dat
is meer truc dan werkelijk
heid.
Toen in de vijftiger jaren
'the greatest photographic ex
hibition of all time - 503 pictu
res from 68 countries'-
plaatsvond onder de titel 'The
Family of Man' lag de zaak
veel eenvoudiger en werd uit
Mikel MC: A Danger 1988.
vele landen met een roman
tisch documentaire instelling
een gelijkgeaarde inzending
verzorgd. De dicussies van de
laatste decennia over fotogra
fie als kunst liggen aan de ba
sis van het 'zoodje ongeregeld'
op deze biënnale. Deze consta
tering is, denk ik, een prima
uitgangspunt voor de opzet
ervan: een discussie-platform
bij recente ontwikkelingen.
Die zijn er volop.
De hal van de HAL is een on
mogelijke ruimte. Het om-
barmhartige daglicht weer
kaatst van alle kanten, zodat
je soms meer van jezelf in het
glas binnen de lijst ziet dan
van de foto. Slecht opgeplakte
foto's en slordig afgewerkte
lijsten worden zo aan de kaak
gesteld etc. Maar dan is er al
tijd nog de fraaie catalogus
met goede informatieve tek
sten en visuele documentatie,
die waarschijnlijk een kost
baar document zal blijken in
de toekomst 39.50).
De elektronische uitbrei
ding via allerlei media van
beeldmateriaal heeft de klas
sieke fotografie teruggedron
gen naar een veel kleiner ter
rein. De vermeende objectieve
documentaire waarde werd
door andere technische ont
wikkelingen overgenomen.
De traditionele fotografie
werd in de subjectieve hoek
gedrukt en kwam daardoor
veel dichter bij de beeldende
kunst te liggen. Dat deze
biënnale het accent legt op de
reïnterpretatie van 'de wer
kelijkheid' onderstreept dat
nog eens. De gemanipuleerde
fotografie of - om het mooier
te zeggen- de geënsceneerde
fotografie maakt furore. Rot
terdam pretendeert zelfs een
school op dit gebied ontwik
keld te hebben, zoals een ge
lijktijdige expositie in Boy
mans-Van Beuningen laat
zien. Bij deze verschuivingen
valt op dat de disciplines foto
graaf en beeldend kunstenaar
grensvervagend ten aanzien
van elkaar bezig zijn.
De ordening die de catalo
gus aanbrengt (behandeling
per land) is op de expositie
niet zo duidelijk en ook niet
van belang; het gaat om een
beweging door Europa, die
niet per land, maar wel indi
vidueel op verschillende golf
lengtes zit. De Belg Ludo
Geysels maakte grote monta
gefoto's met drie naakte figu
ren. Deze serie 'Modern', op
gesteld op een zilveren loop
brug, is een zeer relativerend
geheel; om niet te spreken van
een vorm van anti-kunst.
Een badinerend relativisme
kenmerkt de Belgen (Cox,
Godfroid e.a.). Oost-Europa is,
tot spijt van de organisatoren,
slechts vertegenwoordigd
door Tsjechoslowakije (in
Wenen hoorde ik onlangs:
'Praag is voor ons West-Euro
pa'). Het collectief Pacina,
Prekop, Stano valt op met
nogal flauwe drieluikjes met
lichaamsdelen, terwijl Ja-
sansky zijn naakte dansers zo
met de hand beschildert dat
het echte romantische 'schil
derijen' worden.
Oostenrijk presenteert zich
als een land van uitersten.
Tamara Horokova Ewald
Maurer vervaardigden een
aantal grote, vrij in de ruimte
opgehangen abstracte pane
len, die voor de argeloze kij
ker niets meer met fotografie
van doen hebben, terwijl
Manfred Willmann fotografi
sche objecten maakte die uit
gaan van hele concrete
'plaatjes'. Bij de Franse inzen
ding vallen op de koper-om
lijste foto-'doeken' van Pascal
Kern, die met de schroot van
onze maatschappij stillevens
schept die fotografie, beeld-
houw- en schilderkunst fraai
in zich verenigen. De Duitsers
lijken met Bonvie, Fröhlich en
Schmidt te opteren voor een
verheven symbolisme, waar
bij het fotograferen slechts
een onderdeel is.
Of het door Thatcher komt?
Groot-Brittannië komt met
twee vrouwelijke fotokunste
naars. Eigenlijk niet iets om
over te vallen, maar ze wor
den wel nadrukkelijk zo ge
presenteerd. Twee rationele
vrouwen, die serieel hun
eigen werkelijkheid bouwen;
gortdroog, maar wel indrin
gend. De Spanjaarden beto
gen met nadruk dat hun foto
grafie, na het verdwijnen van
Franco een geheel nieuwe
vrijheid beleefde. Daarvoor
staan dan Minguez en Ribal-
ta, die respectievelijk een ho
ningzoet mysticisme en een
schilderachtig cosmorama op
dienen. Vier Noren illustreren
een hang naar 'grafische' en
theatrale dramatiek.
Nederland zelf brengt drie fo
tografen: Rob Nypels, Henk
Tas en Lidwien van de Ven;
uit het tussengebied van foto
grafie en beeldende kunst.
Het environment, de situatie
van exposeren, de omrin
gende ruimte, speelt een rol.
Duidelijk is dat bijvoorbeeld
bij de grote panelen van Lid
wien die telkens Lidwien fo
tografeerde in een soort 'ma-
sochistisch'-narcistische sfeer
(jezelf uitleveren). De keuze
van de drie is gefocust op de
Rotterdamse school. Fotogra-
fia Buffa (Groningen '86) en
De Zaak in Groningen. Fin
land tenslotte bevestigt met
Kokisalo, Kuukka, Puranen
en Paajanen het image van
melancholieke verlatenheid,
waaraan veel vakmanschap
besteed is; traditionele duide
lijkheid.
De veelzijdigheid van de
actuele fotografie wordt, lijkt
me aan de hand van de cata
logus Fotografie in Rotter
damse Galeries 17.50), nood
zakelijk verbreed met nog
eens dertig afzonderlijke ten
toonstellingen in galeries en
musea in Rotterdam. Er is ook
nog een folder met gegevens
voor een tocht langs deze ga
leries. Deze brengen docu
mentaire- of reportage-foto-
grafie (Eric van Straaten,
Wout Berger, Anja de Jong
e.a.), geënsceneerde fotografie
(Paul de Nooijer, Rommert
Boonstra), installaties (Bol-
tanski, John Blake e.a.), fotos
culpturen (Wilmar König,
Luuk Kramer), experimentele
fotografie (Yardena Youner,
Gerald Pryor e.a.)... om enkele
facetten te noemen.
Niet alleen de Rotterdamse
biënnale, maar ook het ne-
vengebeuren is een verplicht
nummer voor ieder die ge
boeid wordt door het fotogra
feren, dat verder reikt dan het
familiekiekje. Maar trek er
wel minstens een hele dag
voor uit.
Fotografie Biënnale Rotterdam,
HAL-hal, Wilhelminapier Rot
terdam. Openingstijden: woens
dag tot en met zondag van 12.00-
18.00 uur. Tot en met 2 oktober.
Toegang f 3^0 p.p.
Door Tom Smeets
Het zeventiende Schlagerfestival, dat op vrijdag
9 en zaterdag 10 september weer in de Rodahal
in Kerkrade wordt gehouden, heeft een opmer-1
kelijke primeur in petto: het nieuwe duo Danny I
en Dennie.
Het is een gelegenheids-duo, speciaal voor deze ene
keer, met andere woorden. Danny en Dennie staat dan
ook voor Danny de Munk en Dennie Christian, de
Duitse zanger die voor de zesde keer als presentator
zal optreden.
Het optreden van de Duitse Dennie en de Amster
damse Danny moet volgens Schlagerfestival-organi
sator Harry Thomas als 'een geintje' worden gezien
Harry: „Maar wel een serieus geintje. Danny's pro
ducer Tom Peters en Dennie's producer Ad Kraamer
gingen aan de slag en maakten ieder een eigen lied
Beiden kwamen met een goed stuk aan, waarbij Ton
Peters meer op het showelement en Ad Kraamer meer
op het schlagerwerk afstevende."
De beide titels worden nu door het gelegenheidsduo
in Kerkrade in het Duits gezongen. Harry Thomas:
„Danny de Munk voor het eerst in het Duits! En dat
nadat de tv-serie 'Ciske de Rat' net door de Duitse te
levisie is uitgezonden. Overigens zijn de beide stukken
ook door de heren in het Nederlands opgenomen. Die
zullen op hun komende nieuwe lp's verschijnen."
De Duitse titels van de beide nummers van Danny
en Dennie zijn 'Alle Madchen móchten gerne...'en
'Und immer wieder siegt die Liebe'. Het duo zal, na
het optreden van Heino, helemaal tegen het einde van
de vijf uur durende show als semi-finale fungeren. Na
hen volgt alleen nog Rex Gildo.
Behalve het gelegenheidsduo Danny en Dennie zul
len in Kerkrade nog achttien artiesten van de partij
zijn: Bata Illic, Andy Borg, Johnny Hill, Chris Ro-
berts, Bernd Cluver, Peter Orloff, Heino, Tommy Stei-
ner, Lena Valaitis, Daniel David, Chris Wolff, Camillo
Felgen, Klaus Densow, Nina Mike, Freddy Breek en
Rex Gildo.
De Belgische zangeressen Mieke - van wie net een
nieuwe solo-lp is verschenen - en Micha Marah treden
ook op. Micha werd in Nederland bekend dankzij haar
samenwerking met Dennie Christian, Freddy Breek
en Mieke. Gevieren maakten ze verleden jaar een
kerstplaat, die binnen enkele weken de gouden-status
bereikte.
De TROS zal van het Schlagerfestival opnamen
maken voor een twee uur durende registratie, die op
vrijdag 16 september wordt uitgezonden. De Duitsta
lige satellietzender RTL Plus zal deze zelfde reportage
op 16 oktober uitzenden.
Van onze rtv-redactie
HILVERSUM - De KRO zal uitgebreid aandacht bes
op radio en televisie aan de grote manifestatie, 'Brabanil
Perspectief', die op 9,10 en 11 september wordt gehoudenii|
de Brabanthallen in Den Bosch.
De Stichting Brabant Perspec
tief, waar de KRO ook in zit,
wil Nederland in het algemeen
en Brabant in het bijzonder
goed voorbereiden op het jaar
1992, als de handelsgrenzen van
de Europese Gemeenschap ver-
dwijnen. Dit heeft kolossale ge
volgen op talloze terreinen,
vooral voor handel en consu
ment.
Dit wordt, op het Pausbezoek
na, de grootste klus die de KRO
ooit op zich genomen heeft. De
omroep brengt 10 uur televisie,
9 uur radio en diverse pagina's
in haar gidsen en Teletekst. De
verslaggeving zal niet alleen
maar voor Brabanders interes
sant zijn, maar mikt op natio
nale interesse. Er komen twee
permanente televisiestudio's,
'een radiostudio en diverse losse
cameraploegen zwerven door
de hallen.
Brabant is met Limburg
voor de KRO het belangrijkste
achterland. De Stichting Bra
bant Perspectief vindt het op
haar beurt natuurlijk prettig
dat de media zoveel aandacht
aan deze enorme campagne
voor de eigen provincie. De
KRO denkt 1 miljoen kijkers te
bereiken.
Hoewel de KRO ook in de
Stichting zit, zal de omroep in
haar verslaggeving de noodza
kelijke journalistieke onafhan
kelijkheid betrachten, belooft
Gerard Hulshof, programma
leider KRO-televisie. Als er
onaangenaamheden te melden
zijn, zullen de KRO-journalis-
ten die niet onder de mat ve
gen.
„Van meetaf aan hebben wij
als KRO aan Brabant Perspec
tief duidelijk gemaakt dat wij
een autonome zendgemach
tigde zijn die uitsluitend de
eigen statuten en de Mediawet
als richtsnoer voor de pro
gramma's erkent," aldus Huls
hof.
De manifestatie van 1988 zal
de eerste zijn in een serie van
vijf, uitmondend in het jaar
1992 waarin diverse muren in
Europa geslecht moeten zijn.
Om het publiek bewust te ma
ken van 1992 heeft de KRO al 12
attentiespots laten maken, die,
aldus Hulshof met nadruk, niet
als STER-spots gezien moeta|
worden. In deze spotjes v
iemand in enkele secc
waarom 1992 zo belangrijk v»|
hem of haar is.
NCRV herhaalt de docu
mentaire 'Ik ben er voor jou'
[ver de blinde en doof gebo-
en jim Smith in het Engelse
lAndover. Na twintig jaar
Can zijn leven in totaal isole
ment te hebben doorgebracht
iyerd hij dertien jaar geleden
Boor de Nederlandse me-
rrouw Frieda Gumm-Van
■ichaik uit zijn eenzaamheid
behaald. De NCRV zond deze
documentaire eerder op 5
april j-1- uit. Enkele dagen
fcoor die uitzending overleed
jim, 73 jaar oud.
Het Paperclip
Complot
jot besluit van de dinsdag
avond presenteert de NCRV
Be BBC-documentaire 'Het
paperclip Complot'. Na de
Tweede Wereldoorlog wer
den officieel geen nazi's tot
Be Verenigde Staten toegela
ten. President Truman wen-
jste geen volgelingen van Hit-
Ier in zijn land op te nemen.
lesondanks kwamen toch
o'n duizend nazi-geleerden
pi Amerika terecht. Hun
kennis werd zo belangrijk
gevonden, dat de president
len de autoriteiten bewust
inisleid werden. Hoe dit kon
igebeuren en wie ervoor ver
antwoordelijk waren, ont
hult de documentaire 'Het
Papervlip Complot'.
16.33
Body and soul
tot een van de beste boks-
uit de Hollywood-ge-
ichiedenis behoort de in 1947
gemaakte 'Body and soul'
yan Robert Rossen. De film is
vanmiddag bij de TROS te
$ien. John Garfield speelt er
en uitstekende rol in. Hij is
barley Davis, een midden-
I gewicht bokser. Zijn verlan-
gen om zich aan zijn armoe
dige milieu te ontworstelen is
zo sterk, dat Garfield zich tot
[duistere middelen laat ver-
leiden om zijn doel te berei-
Iken.
Van gewest
tot gewest
Brabant Perspectief
de KRO bijzonder aan,
zien van de reclame voor zicS j
zelf in eigen kijkers- en luis-|
tergebied. De manifestatie pal
in de lijn van 'Brandpunt ini|
Markt'.
De manifestatie belooft een tol
drukwekkende show te wordec|
voor iedereen. Er zijn tall®
evenementen en attracties t
de Brabanthallen bleken al
te klein voor de ambitieïi
verkopers van Brabant diepa l
viljoens hebben laten bijzette!
Er komt een speciale W'l
naai met korte interviews e-'l
reportages. Milou van Spra.'il
en Frank Kramer praten owl
de veranderingen die het mafl
sche jaar 1992 in petto heeft El
is een Euro-kwis. Brandpt'l
zelf besteedt er een extra gf''|
uitzending aan en ondervraafl
onder meer premier LubWl
Tijdens het gesprek wordt to l
kens naar de diverse hallen ge I
schakeld om de kijker een tol
druk te geven van de bedrijvif I
heid. Er is een popconcert ff I
onder meer Golden EarrMl
The Nits en I've got the bullet
maar ook het klassiekere
komt aan zijn trekken.
Honderd jongeren discuss tol
ren met drie belangrijke w|
derlandse captains of ind
"Lekker Weg" voert de 1
langs Brabants mooie P-
en Brabant Cultuur brengt
diverse culturele evene
in beeld en geluid.
De KRO is voorlopig nog ff; I
weg uit Brabant, want op1
september vindt in het kaff
van Brabant Perspectief de
nale plaats van "Screentest
waarin aankomende journaal
ten bekende figuren inter"®'!
wen. Op 5 september gaat
KRO op stap in Heeze om
verslag te doen van de W
lijkse folklore.
Ook de radio haalt tofl1
uit. Veel programma's van..%
KRO zullen geheel of gedee'^
lijk over Brabant Persp"
gaan.
NOS' regionale rubriek "Van
gewest tot gewest' brengt on-
j der meer een reportage over
de laatste parochianen van
I de Heilig Hart kerk in Breda.
In 1986 werd deze parochie
door bisschop Ernst gesloten,
iwaarop woedende parochia-
[nen hun kerk bezetten. Na
I uitzetting door de politie be-
sloot men een schuilkerk te
bouwen en onderwijl met de
strijd door te gaan. Ook nu
nog geven de laatste paro
chianen niet op, ondanks het
feit dat de kerkelijke recht
bank zich onlangs bij het be-
I sluit van de bisschop heeft
aangesloten.
ÏSuske en Wiske:
Wet/spel Jh étnh rr niet m(en
moet ih Sihanullehe leruf hebben
Üambohe
