Televisie is
meer dan 'n
lekkere lolly'
Azteken vragen
hoofdtooi van
Montezuma terug
Trumans dochter enj
de 'Moord in de CIA'
Guesch Pattilekker Frans
LOF VOOR YPRO-JEUGDPROGRAMMA'S NA ONDERZOEK UNIVERSITEIT
WOENSDAG 3 AUGUSTUS 198E
DE STEM GIDS 2
ARNHEM - „Kindertelevisie is een ondergescho
ven kindje. De meeste omroepen hebben weinig
geld over voor de allerkleinsten onder de beeld
buiskijkers. De kindertelevisie is vaak de sluit
post van de begroting, omdat de doelgroep geen
leden oplevert."
Gemiste kans
Smaakmaker
Loffelijk
Snoeptrommel
NEDERLAND 1
r"1
Open vizier
Roldoorbrekend
Kritiek
McQueen
Tv-detective
Columbia
Lyle Lovett:
het koren
onder het kaf
Steve Forbert
rNEDERLAND 2
NEDERLAND 3
DUITSLAND 1
DUITSLAND 2
\Ü'i "r^a5t
£n vAr Z/jn r>/r I
Wie lang 'on the road' is, verliest
het zicht op zichzelf en raakt
geisoleerd
Pattl Smith
DE STEM
T2
Door Paul Bolwerk
„Daarom worden de jeugdige
kijkers getracteerd op te veel
ondermaatse uitzendingen. Ze
krijgen te vaak hapklare en
fantasieloze series of teken
films van Amerikaanse make
lij voor hun kiezen. Dit soort
programma's zijn als kauw
gum voor de geest. Kinderen
hoeven maar het verstand op
nul te zetten, passief voor de
buis te gaan hangen en het ver
maak komt op hen af."
„Daar is niets op tegen, maar
het is een gemiste kans voor
open doel om de tomeloze fan
tasie van de kinderen niet te
prikkelen. Kinderen staan open
voor veel dingen en nieuwe er
varingen. Waarom wordt daar
door de meeste omroepen niet
op ingespeeld?"
Dat vroegen Marian van
Hooy (24) en Irma Nijenhuis
(23) uit Arnhem zich af. Als
studenten communicatiewe
tenschappen van de Katholieke
Universiteit Nijmegen hebben
ze alle zuilen doorgelicht op
hun kinderprogramma's. Hun
oordeel: "Dè kwaliteit van de
programma's laat veel te wen
sen over."
De onderzoeksters gingen een
stap verder en besloten één
omroep door te lichten op het
jeugdbeleid. Ze kozen voor de
smaakmaker onder omroepen.
In hun ogen is dat de VPRO.
Marian van Hooy en Irma Nij
enhuis besloten hun afstudeer
project te wijden aan de identi
teit van de VPRO-Jeugd.
Het tweetal heeft in zijn doc
toraalscriptie 'Weet u eigenlijk
wel wie wij zijn?' de VPRO een
spiegel voorgehouden. Uit de
slotconclusie van het onderzoek
blijkt dat de afdeling Jeugd
van de VPRO niet in een iden
titeitscrisis hoeft te vervallen.
In een eindconclusie typeren ze
de VPRO als 'een relativeren
de, optimistische, vernieu
wende en humoristische om
roep voor kinderen'. Ze vinden
het loffelijk dat deze omroep
consequent eenderde van zend
tijd en budget uittrekt voor
kinderprogramma's.
Irma Nijenhuis en Marian
van Hooy laten in hun onder
zoeksverslag een tot leven ge
wekt geesteskind verslag doen
van hun bevindingen bij de
VPRO. Dit document is in
goede aarde gevallen bij hun
begeleiders, want ze kregen
maar liefst een 9 voor hun
scriptie. Op 31 augustus krijgen
ze ter bekroning van hun stu
die de bul overhandigd.
Burny Bos, het hoofd van
VPRO-Jeugd en verantwoor
delijk voor het programmabe
leid, zal dan ook van de partij
zijn. In een interview met Ma
rian van Hooy en Irma Nijen
huis zei hij over de VPRO-kin-
derprogramma's: „Het is niet
de bedoeling alleen maar con
sumptie te brengen. De rol van
de televisie moet meer zijn dan
die van een lekkere lolly. Laat
kinderen eens een goed boek
lezen, spoor ze aan om een oor
deel te kunnen hebben over
cultuur, hetzij positief, hetzij
negatief. Als je voortdurend in
de rotzooi blijft verkeren die
geen enkele relatie heeft met de
werkelijkheid dan wordt de te
levisie teruggebracht tot de rol
van snoeptrommel."
Dat geluid hebben de onder
zoeksters meermalen kunnen
MEXICO STAD (RTR) - De Mexicaanse Azteek-
Xokonoshtletl en zes mede-activisten zijn naar J
Oostenrijk gereisd om de autoriteiten over te ha-1|
len de beroemde gevederde hoofdtooi van Monte-
zuma aan Mexico terug te geven.
hongerstaking had ge- II
houden. Begin dit jaar j'
hield hij samen met Oos- J
tenrijkse aanhangers een T
protestmars door Wenen 3
om steun te krijgen voor3
zijn eis. Volgens hem is de
voornaamste struikelblok J1
voor teruggave van deï]
hoofdtooi het gebrek aan
steun van de Mexicaanse
autoriteiten is. „De Mexi- '.j|
caanse regering is niet j
bereid de eigen cultuur te 'i
verdedigen. Als Mexico
officieel een verzoek zou I
indienen om teruggave-}
van de kroon, zou het1]
waarschijnlijk dit jaar alj|
naar huis terugkomen".
20.40
Zelfmedelijden
„Wij vinden dat deze
waardevolle koninklijke
kroon op Mexicaanse
grondgebied moet zijn
omdat het door Mexica
nen is gemaakt", zo ver
klaarde hij bij zijn ver
trek naar Wenen. De
hoofdtooi van de heerser
der Azteken werd door de
Spaanse veroveraar Her-
nan Cortes in 1521 naar
Koning Carlos V ge
stuurd en bevindt zich nu
in het Etnologisch Mu
seum in Wenen.
Xokonoshtletl zei dat
hij vorig jaar september
voor het museum een
Programma's als die van Theo en Thea slechten volgens de twee onderzoeksters de vooroordelen.
optekenen uit de monden van
programmamakers. Irma Nij
enhuis en Marian van Hooy
hebben in de beginfase van hun
onderzoek vooral geprobeerd
om in beeld te krijgen hoe de
VPRO-medewerkers over
zichzelf denken en wat ze met
hun programma's beogen.
„Allereerst hebben we alle be
leidsstukken, persberichten en
noem maar op bestudeerd. Dat
was een hele papiermolen. Ver
volgens hebben opname- en
montagedagen en vergaderin
gen bijgewoond. We kregen
overal toegang. We werden
echt met een open vizier ont
vangen."
„Ook was geen terughou
dendheid te bespeuren in de in
terviews met de beleidsmede
werkers en de programmama
kers. Ze willen met de pro
gramma's vooral onderhou
dend, origineel, creatief en rol-
doorbrekend zijn. Ze willen de
kinderen geen voorgebakken
meningen opdringen. De kin
deren moeten in hun ogen zelf
maar bepalen wat mooi of le
lijk is, wat vies of lekker is. De
VPRO verpakt wel een op
voedkundige boodschap in de
programma's, maar ze zwaait
niet met opgeheven opvoed
kundige vingertjes," stellen
Irma Nijenhuis en Marian van
Hooy.
Na het spitwerk in de papier
winkel, de bezoeken aan de
studio's en de gesprekken met
de VPRO'ers werden de pro
gramma's onder de loep geno
men. Ze maakten een analyse
van de volgende kinderpro
gramma's: 'Theo en Thea in de
Gloria', 'Rembo en Rembo',
'Spektakel', 'Mevrouw Ten Ka-
te', 'Lange Jaap', 'Presentatri
ces', 'Achterwerk in de kast'
(eigen produkties) en 'Buur
man en Buurman', 'De grote
dikke beer vertelt' en 'Sprook
jestheater'.
Als algemene stelregel wordt
over deze programma's gezegd
dat de VPRO 'de kinderen zelf
in hun mondigheid en onmon
digheid, hun mogelijkheden en
onmogelijkheden centraal
stelt'. In de uitzendingen wordt
volgens de onderzoeksters
veelal geen voorgekookt stand
punt ingenomen. Veel pro
gramma's zijn naar hun me
ning doorspekt met humor.
Humor is het middel om de be
trekkelijkheid van de werke
lijkheid te laten zien.
Uit de programma's blijkt
volgens Marian van Hooy en
Irma Nijenhuis dat de VPRO
ook in de bres springt voor
minderheden. „Kinderen krij
gen al snel sympathie voor de
underdog," vinden zij.
„Kinderen krijgen in de pro
gramma's te maken met andere
dingen dan ze gewend zijn. De
gangbare normen en waarden
worden doorbroken met persi
flages. Ook toont de VPRO an
dere levensvisies. Toch verliest
men niet de koppeling naar de
werkelijkheid van de maat
schappij uit het oog," aldus de
onderzoeksters.
Ze noemen vooral program
ma's als 'Theo en Thea in de
Gloria' (ook bij volwassenen
erg populair), 'Mevrouw Ten
Kate', 'Lange Jaap', 'De Krekel
en de mol' en 'Achterwerk in de
kast' als rol- en normdoorbre
kend. Deze programma's slech
ten in hun ogen ook vooroorde
len en stereotiep denken.
Ze hebben niet alleen lof, maar
ook kritiek op de VPRO. Vooral
het aangekochte programma
Sprookjestheater wordt ge
kraakt. De onderzoeksters
merken op dat in dit pro
gramma de kinderen niet be
paald als mondig worden be
schouwd.
Uiteindelijk laten Marian
van Hooy en Irma Nijenhuis de
doelgroep aan het woord. Ze
hebben enkele ochtenden bij de
buis doorgebracht met de leer
lingen van een openbare en een
katholieke basisschool in Arn
hem. Vijftig kinderen van ne
gen tot en met twaalf jaar kre
gen de kans om hun mening te
ventileren over de program
ma's.
Ze namen geen blad voor de
mond. In ieder geval werd dui
delijk dat de belevingswereld
van volwassenen en kinderen
mijlenver uit elkaar ligt. Wat
ouders als vies of onsmakelijk
beschouwen, vinden kinderen
vaak prachtig. De kinderen lig
gen in een deuk als in 'Rembo
en Rembo' een boer wordt gela
ten of uitgebreid en zo onsma
kelijk mogelijk in de neus
wordt gepeuterd. De spelers
doen per slot van rekening iets
wat kinderen thuis niet mogen.
„Overduidelijk merkten we
ook hoeveel invloed ouders
kunnen hebben op de mening
van hun kinderen op de pro
gramma's. Tijdens de observa
ties merkten we dat sommige
kinderen niet meer bijkwamen
van het lachen. Als we hen dan
later vroegen, hoe ze het pro
gramma vonden, dan zeiden ze
'vies en smerig'," verduidelij
ken de aanstaande doctorandi.
Uit hun enquête onder de
kinderen kwam naar voren dat
de programma's van de VPRO
een goed eindcijfer krijgen van
die kinderen. Een gemiddelde
ligt op een ruime 7. Uiteraard
hebben de kinderen ook kritiek
op de programma's.
Marian van Hooy en Irma
Nijenhuis merken op: „De
VPRO is een omroep met vele
felle tegenstanders en harts
tochtelijke fans."
Door Henk Egbers
'BZZTöH Crime neemt de misdaad serieus'. Een fraaie sljj
gan van de uitgeverij. Alsof je met misdaad iets andei
kuntDat serieuze moet blijken uit de vier nieuwe dele»
die aan de acht eerder verschenen delen in BZZTöH Cri»
zijn toegevoegd.
Niemand minder dan de doch
ter van de voormalige Ameri
kaanse president Harry Tru
man schreef 'Moord in de CIA'.
Truman wist alles van mis
daad. Hij richtte de CIA op en
liet de eerste atoombommen op
deze wereld gooienIn deze
thriller stelt zijn dochter nu die
CIA ter discussie, omdat zij bij
een moord op een CIA-koerier
deze organisatie als medogen-
loos afschildert. In naam van
vrede en vaderland worden er
misdaden be_,aan. Gepreten
deerde menselijkheid wordt
met onmenselijkheid bestre
den. Spanning in een cliché
stijl.
Jim Thompson is een klassieke
detectiveschrijver. Zijn nu in
het Nederlands vertaalde The
Getaway (De ontsnapping)
werd door Peckinpah verfilmd
met onder meer Steve
McQueen, Doc McCoy en Ali
MaGraw. Eerder werd Pop 1280
door Tavenier en The killer in
side me door Burt Kennedy
verfilmd. De bankoverval en de
lange vluchttocht door de Ver
enigde Staten heeft als film al
heel wat mensen in de ban ge
houden. Met deze 'roman noire'
kun je het nog eens overdoen.
Van Sue Grafton, die in 1986 de
Private Eye Writers of Ameri
can Shamus Award kreeg voor
de 'B van Bedrog' (al in het!
derlands in deze serie) kwa
nu als vertaling uit 'A van
bi'. Het thema is van het gen
tv-dectective-series. De stjj
heeft ook dat tempo. Een
wiekste advocaat die andere)
helpt bij echtscheidingen oij
dat hij zelf voldoende slipervfj
ring heeft, wordt vermoor{
Zijn vrouw zit acht jaar o|
schuldig; er valt na het uitzij)
ten dus iets uit te zoeken.
Robert Parker kreeg voor zij
Pale kings and princes de Ntl
derlandse titel 'Spenser en
sneeuwman'. Speelterrein:
lumbia. Dan is thema numn
één: cocaine. Een journalist:
al te nieuwgierig is wordt ve;
moord. Spenser zoekt het
'Je zult je wel afvrag
waarom ik je volgde Ik
aan dat het mijn viriele oogq
slag en mannelijke houdii
was Vrouwen worden w{(
overvloedig gemengd met
cocaine. Een sausje sociSl
sympathie er overheen en
verhaal van duizend in eeni
zijn kreeg een mooie omslag.
Margaret Truman: Moord ij
de CIA 29,50.
Jim Thompson: De ontsna;
ping-ƒ19,50.
Sue Grafton: B van bedro
24,50.
Robert Parker: Spenser enj
sneeuwman - 24,50.
Alle boeken zijn een uitgaj
van BZZTöH.
ER KAN geen zomer aan zee
voorbij gaan of ik moet voor
de zoveelste maal denken aan
die onsterfelijke zangregels
van Christophe: 'J'avais des-
igné ton doux visage, sur cette
plage et j'ai crié, cri-é-é, Ali
ne.
Dat om even aan te geven dat
Franse pop (pouppée) zich wel
degelijk een plaats in mijn
hart verworven heeft. Voor
hetzelfde geld zing ik 'Tous les
gargons' van Frangoise Hardy,
'La pouppée qui fait non' van
Michel Polnareff of 'Pour moi
la vie va commencer' van
Johnny Holiday.
Normaal gesproken krijgt
Franse muziek in Nederland
alleen in de maand juli volop
aandacht. Vindingrijk als wij
Nederlanders zijn, draaien we
dan Franse liedjes als pauze-
muziek voor de tv-uitzending
van een Tour de France-etap-
pe. Zeer regelmatige kijkers
weten inmiddels dat wanneer
'Voici le clef' van Gerard Le-
norman als derde plaat ge
draaid wordt het Tour-pele-
ton naar L'Alpe D'Huez moet,
maar dit terzijde.
Franse popmuziek komt in
Nederland evenwel maar
P«P
«PR
AAK
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
mondjesmaat aan bod. Afge
zien van het incidentele Euro
visie-songfestivalliedje dringt
er vrijwel niets vanuit Frank
rijk tot ons door en dat terwijl
er daar toch prima muziek ge
maakt wordt. Sapho en
Jeanne Mass zijn uitgespro
ken sterke vertegenwoordig
sters van het Franse lied en
dat geldt ook voor Guesch
Patti.
Guesch Patti (over haar
gaat dit stukje) heeft met 'La-
byrinthe' een sterke elpee ge
maakt. Uiteraard staat de hit
'Etienne' op die plaat en ook
het bij na-hitje 'Let be must
the queen'. Guesch Patti en
haar groep Encore maken ste
vige, moderne muziek, met
gelukkig meer Franse invloe
den dan Anglo-Amerikaanse.
Daarmee schaart Guesch
Patti zich in het rijtje Euro
pese artiesten die succes boe
ken met een eigen geluid.
Denk maar eens aan Jo Le-
maire, eerder genoemde Sa
pho en Jeanne Mass, Anto-
nella Ruggiero van Matia Ba
zar en in zekere zin ook Nina
Hagen. Merkwaardig genoeg
zijn dat allemaal vrouwen, of
merkwaardig: Europa is vol
gens de Griekse mythologie
nu eenmaal vrouwelijk.
Guesch Patti heeft een lek
kere, gevarieerde elpee ge
maakt en wie de moeite neemt
zich in het Frans te verdiepen
die komt een aantal knappe
teksten tegen. Guesch zingt
goed en bezit genoeg persoon
lijkheid om een nummer te
kunnen dragen. Van mij mag
Guesch Patti blijven. Ik hoor
dit veel liever dan de muzi
kale herhalingsoefeningen
van Amerikaanse makelij.
Wim van Leest
NASHVILLE, of beter: de
Amerikaanse country wes
tern, voorziet de popmuziek
maar mondjesmaat van ar
tiesten met internationale al
lure, die bovendien een we
reldwijd publiek aan zich
kunnen binden. Emmylou
Harris, Dolly Parton, Kenny
Rogers, Johnny Cash en Kris
Kristofferson - het blijven
uitzonderingen, die in het hui
dige decennium nog geen op
volgers hebben gekregen.
Zelfs halfgod Ricky Skaggs
heeft de 'cross-over' niet kun
nen maken, terwijl voormalig
'Nashville Rebel' Willie Nel
son slechts aan de slippen van
gevestigde popsterren de hit
parades kan beklimmen. In de
persoon van Lyle Lovett zou
er weieens verandering in de
situatie kunnen komen.
Lovett, een Texaanse sin
ger/songwriter, maakte vorig
jaar zijn plaatdebuut in Nash
ville. Hij is een voortreffelijk
c&w-vertolker, maar hij is
onorthodox en het conserva
tieve c&w-publiek heeft hem
dan ook niet massaal an het
hart gedrukt. Gemakshalve
wordt hij wel gerekend tot de
New Traditionalists, een
nieuwe generatie Nashville
Rebels die inspiratie tot ver
nieuwing zoekt door terug te
keren naar de wortels van de
blanke en zwarte Ameri
kaanse muziek om de elemen
ten daaruit opnieuw te combi
neren (zoals bv. ook de rocka
billy is ontstaan). Maar waar
een man als Steve Earle te
rade gaat bij de oude rock'n
'roll en T. Graham Brown bij
de zwarte soul, wortelt Lovett
Guesch Patti: sterke elpee.
sterker in de jazz en de daar
aan verwante western-swing.
En juist dat lijkt hem momen
teel ook commercieel interes
sant te maken. RCA Europa
heeft zojuist zijn tweede lp,
'Pontiac', uitgebracht, die be
gin dit jaar in de States ver
scheen op het kleine gespecia
liseerde Curb-label. Er is zelfs
een grote Europese promotie
campagne op stapel gezet, die
vorige maand al geleid heeft
tot een Britse tournee, als
mede de single-release van
het jazzy 'She's no woman
- FOTO EMI BOVEMA
(she's my wife)'. En hoewel de
grote platenmaatschappijen
niet vies zijn van een hype om
de middelmaat tot 'sensatie' te
bombarderen, is er geen reden
tot twijfel aan de kwaliteiten
van de talentvolle Texaan.
Lyle Lovett betekent wel de
gelijk: koren onder het kaf
van Nashville's middelmaat.
Ook al is hij met zijn 'gelikte'
stijl dan meer entertainer dan
'kunstenaar'.
Met 'Pontiac' heeft Lovett
een korte maar indrukwek
kende lp afgeleverd, die over
tuigt door pure kwaliteit. De
man heeft persoonlijkheid,
een direct te herkennen eigen
stijl en hij zit boordevol talent
als zanger, songschrijver en
arrangeur. Naast een wel
haast geschoolde, zeer expres
sieve zangtechniek beschikt
hij over een groot gevoel voor
timing. Zijn economisch ge
schreven teksten zijn - hoewel
niet poëtisch - trefzeker en vol
tongue-in-cheek humor. Wel
iswaar is hij lang geen tweede
Tom T. Hall, maar wel in staat
indringende tafereeltjes te
schetsen. En als muzikant is
hij bijzonder veelzijdig.
Beperkt hij zich op de a-
kant tot c&w, de b-kant is een
staaltje cross-over in alle rich
tingen: jazz, blues en folky
ballades. In al die genres blijft
Lovett overtuigen, al vind ik
hem persoonlijk het sterkst
als countryzanger. Bij vlagen
herinnert hij dan qua zang en
tekst aan de Canadese trouba
dour Gordon Lightfoot (o.a. 'If
I had a boat'). Tweemaal gaat
hij een smaakvol duet aan met
Emmylou Harris. En 'Give me
back my heart' - een talking
blues in western-swing, prop
vol woorden - is regelrecht
overrompelend. Het zal even
wel de gevarieerdere b-kant
zijn van deze overigens vlek
keloos geproduceerde lp, die
Lovett aan massale erkenning
kan helpen.
SOMMIGE artiesten zetten
met hun plaatdebuut een val
voor zichzelf. Hun entree in
de muziekwereld is zo veelbe
lovend, dat ze bij critici en
publiek verwachtingen wek
ken die met volgende platen
moeilijk of helemaal niet in te
lossen zijn.
De nu 33-jarige singer/
songwriter Steve Forbert is
een goed voorbeeld. Tien jaar
geleden verraste de uit Mis
sissippi afkomstige folkzan-
ger met de lp 'Alive on arri
val'. Een vrijwel geheel
akoestische plaat (gitaar en
mondharmica bij eigen tek
sten), die menigeen - voor de
zoveelste maal- op de ge
dachte bracht dat Bob Dylan
nu eindelijk een opvolger
had. Tussen '79 en '82 maakte
Forbert nog drie lp's, waarop
zijn folk minder sober was en
meer nummers in de rocks-
feer kwamen te liggen, com
pleet met bandbegeleiding.
Voor een deel van zijn pu
bliek was dit een achteruit
gang. Forbert werd opper
vlakkigheid verweten en hij
verloor prestige: de geslaagde
eersteling moest een toevals
treffer geweest zijn. Mogelijk
is dat een van de redenen
waarom we zes jaar lang
niets meer van hem hebben
vernomen; zijn zojuist ver
schenen lp 'Streets of this
town' lijkt verklaringen in
die richting te bevatten.
Los van de vraag of hij ooit
in staat zal zijn de oude ver
wachtingen waar te maken,
heeft Forbert zich laten ken
nen als een uiterst vaardig en
gevoelig tekstschrijver. Hij
permitteert zich geen nie
mendalletjes. Met zijn licht-
klaaglijke stemgeluid pendelt
hij tussen ingetogen en uitge
laten vertolkingen van zijn
introspectieve notities.
Forbert is een tobber, die
het leven geen lolletje vindt.
Nog steeds niet, maar getuige
zijn nieuwe lp heeft hij in
middels geleerd zijn leven
wat draaglijker te maken
door zijn 'lijden' te relative
ren en naar lichtpuntjes te
zoeken. Dat is het belangrijk
ste thema op een plaat die
muzikaal gezien een voortzet
ting is van zijn eerdere werk.
Dat wil zeggen dat de meeste
ballades nog nadrukkelijker
van een roek-arrangement
zijn voorzien, adequaat ge
produceerd door Bob Clear-
mountain (Pretenders, Bryan
Adams, Tom Petty). "Your old
Mill Stream songsare
playing out of time' zingt hij,I
leunend tegen een zware gi-'
taarriff van Nils Lofgrenj
('Wait a little longer').
Tekstueel geeft Forbert!
kleine aanwijzingen m.b.t j
zijn zesjarige afwezigheid:
vrouw, kind en tijd voor her-]
stel. Want het leven is moei-,
lijk en het artiestenbestaani
hard, zeker voor een tederel
troubadour. De country-ach-f
tige titelsong (met een kleine
verwijzing naar Prince) kant
wat dat betreft opgevat wor-|
den als een metafoor voor de
muziekindustrie: 'Streets of!
this town', waar gewiekstheid
en gevoelloosheid je mate vatij
succes bepalen.
Al met al is de nieuwe For-I
bert-lp een boeiend verslag!
van groei naar verdere vol-1
wassenheid door verzoening
met de eigen levensloop.
Leo Niersf
De agenda voor de komende vre-l
ken ziet er als volgt uit:
Iron Malden, Helioiveen, Ki"1
Anthrax en David Lee Roth,
september in Tilburg (Willem II'
stadion)
Prince, 17, 18 en 19 augustus injl
Rotterdam (Feyenoord-stadion) II
Michael Jackson, 23 augustus :':l
Werchter, België (Festival-te'i
rein), kaartes voor dat concert)
zijn nog te koop bij Muziekhandel
Spronk aan de Veemarktstraat
Breda. Telefonische inlichtingen
over kaartjes voor Michael Jact'l
son: 09-3232343337.
Van Morrison en Chieftains,
september in Utrecht (Vredcnl
burg), 28 september in Den Haail
(Congresgebouw), 30 september i«l
Eindhoven (Evenementenhal) el
4 oktober in Rotterdam (Doelen) J
De voorverkoop voor deze concer-1
ten start 13 augustus.
Style Council, 19 september inl
Rotterdam (Ahoy, voorverkoofl
vanaf 20 augustus)
Bruce Springsteen, Sting, I
Gabriel, Tracy Chapman, ïous l
sou n'Dour e.v.a., 4 September 1
Amnesty International Festival
in Parijs. Kaarten voor dit festi'l
val en voor eventuele busreizen
kunnen worden besteld bij Tit'l
kets Nijmegen op het numrtdl
080-227125.
Ann Fowler (Lynn Daniel-
son) heeft alles wat haar
hartje begeert. Anns leven
verandert echter drastisch
wanneer ze ten gevolge van
multiple sclerose in een rol
stoel terecht komt. Ze trekt
zich terug uit het openbare
leven en vervloekt het lot dat
baar zo hard trof. Maar dan
staat Anns klasgenoot Toby
Glick (Richard Hochberg),
die haar altijd in stilte heeft
bemind, bij haar op de stoep.
r-
22.10
Eric Clapton
friends
Begistratie van een in 1986
opgenomen concert. Gespeeld
worden onder meer de num
mers Holy Mother, Cross
roads, White room, Run, Miss
you, Tearing us apart, In the
air tonight, Layla en Sun
shine on your love.
20.35 I Nestwarmte
Nederlandse speelfilm van
Thijs Chanowski, ontstaan
uit het gelijknamige theater
project van de centrales voor
pleeggezinnen. Een 14-jarig
meisje zoekt naar nest-
warmte in een internaat en
pleeggezin. Steeds wanneer
zij denkt haar doel bereikt te
hebben, gaat het weer mis. Is
er nu helemaal geen instel
ling waar het meisje zou
i kunnen aarden
20.15
Unser Mann
lm Pschungel
Westduitse misdaadfilm uit
1985 van Rolf Steiner en Pe
ter Stripp. Lutz Kehlmann
(Armin Mueller-Stahl) is als
projectmanager van een te
bouwen waterkrachtcentrale
in de Zuidamerikaanse
jungle aangetrokken. Zijn
voorganger is onder merk
waardige omstandigheden
gestorven. Terwijl hij niets
vermoedend aan het werk
gaat, raken zijn vrouw en
dochter betrokken bij schijn
baar onschuldige gebeurte
nissen.
22.40
Sie weidete
Pferde auf Beton
Tsjechoslowaakse speelfilm
uit 1982. De coöperatieboerin
Johanna woont in een dorpje
ln het oosten van Slowakije.
De hartelijke, vlijtige vrouw
wordt door haar omgeving
gewaardeerd en gerespec
teerd, maar scoort niettemin
een minpunt in de ogen van
de dorpsbewoners, omdat ze
ongehuwd moeder is. Als Jo
hanna's twintig jaar oude
dochter Pavlinka hetzelfde
lot wacht, zoekt haar moeder
naar een oplossing. Via een
(Contactadvertentie vindt ze
een geschikte schoonzoon.
iKort voor de bruiloft krijgt
Pavlinka een miskraam. De
film maakte in Tsjechoslo-
wakije tegenstrijdige reac
ties los.
18.5
19.0
20.(
20.2
21.2
22.1
Erii
23.1
slot
23.4
NOI
09.C
sle
13.0
sle
18.3
sle<
18.4
19.C
19.2
wo
ro
Alc
20.2
Th
22.5
22.3
22.4
sle
22.4
ove|
ïuske en Wiske: „Dt
Vroefernaar theater, ik
liep alle musea af. tlv ml ik alleen
[nof de bodem ran mijn flat zien... H/nf
ytat je dat allemaal
.niet weet... Hik
Jk ben noimaar
net teruf ran
Janf weggeweest
icnnbone
