'We zijn veel flitsender geworden'
Van Beatrix tot Bartali, van Oranje tot gele trui
BRT wil journaal)
kwartier vroege
Star-festival Knokki
weinig nieuw talen
jjgEajni
jQ!Q2B2EBii
Winnaars stripboeken
Kleine Moeite-puzzel
MARLIES CORDIA BEKROOND VOOR SERIE KLASSIEKE HOORSPELEN
BH'Mirir I'll bestem gids 2
Actief
Brochures
Prijzig
Toneelbestand
MARTIN ROS: 160 MAN IS WEL GENOEG VOOR DE TOUR DE FRANCE
Bekoorlijk
Campionissimo
Ruig type
Oranjegevoel
NEDERLAND 3
DUITSLAND 2
Sculpturen
Van Serra
in Van Abbe
Onderbezetting
muske en Wiske„De
O
,Ik vind een goede boekhandel op
loopafstand een wezenlijke
voorwaarde voor een gelukkig
bestaan."
Dr.L. de Jong, historicus
DE STEM
T2
Door Jan Koesen
HILVERSUM - Het toneel bevindt zich tussen je oren.
Liefhebbers vergelijken het met kamermuziek. Hoewel
uitgebeend tot op het bot, is het hoorspel nog niet dood.
Dezer dagen ontving de TROS de Zilveren Reiss-micro-
foon van radiokritici voor haar klassieke hoorspelen.
„Ik ben Miss Hoorspel," zegt
Marlies Cordia, dramaturge bij
de TROS. Met Radio 4-regis-
seur Joop de Vries begon zij
enkele jaren geleden aan een
reeks van klassieke hoorspelen,
die duizenden reacties oplever
den. Zelfs de schrijvers van het
oorspronkelijke boek toonden
zich tevreden.
Velen denken nog in de sfeer
van de Jaren Vijftig, toen het
hoorspel populair was, zegt
Marlies. Paul van Vlaanderen
ligt met zijn Ina in bed. Een oli
fant stampt op eer grintpad.
„Word wakker, Paul." - „Ina
kindje, wat is er?" - „Er is een
man op het dak, Paul." De oli
fant verbrijzelt nu een potten
bakkerij. „Ik hoor niets, kind
je." - „Maar luister dan toch,
Paul."
Welke veertiger heeft niet
met het hoorspel een 'Sprong in
het heelal' gemaakt. „Orders
zijn orders, en orders dienen
opgevolgd te worden", zegt de
robot op de Maan in een tijd
toen geluk nog heel gewoon
was.
Marlies Cordia is de geestelijke
moeder van het klassieke hoor
spel. „Het hoorspel is mijn oude
liefde. Ik voel me opgenomen
door een hoorspel. Ik ga er he
lemaal in op. Ik kan zelfs woest
worden, en gaan slaan als het
erg spannend is." Het hoorspel
is geen uitgekleed televisiespel,
het is geen buis zonder beeld.
De stemmen vanuit de luid
spreker staan het publiek toe
zelf van alles in te vullen. Je
kunt je eigen wezens, je eigen
decor, erbij verzinnen. Het is
een intieme, actieve kunst
vorm, hoog in ere gehouden
door onder meer Engeland en
Duitsland, maar bij ons ver
guisd en verraden sinds de op
komst van de televisie.
„Maar wij hebben dan ook
nauwelijks een theatercul
tuur," zegt Marlies. Zij startte
in 1983 met Joop de Vries het
klassieke hoorspel. „We gaan
uit van oorspronkelijk Neder
landstalig werk. We kunnen
ten eerste opdrachten geven om
een hoorspel te schrijven. En
dat loopt nu als een trein. Maar
we kunnen ook bewerkingen
maken van romans."
De TROS begon met 'Eline
Vere' van Couperus, 3 afleve
ringen van anderhalf uur. „Dat
sloeg in als een bom. Wij wer
den er door overdonderd." De
TROS liet het niet alleen bij
geluid, maar verstrekte ook op
verzoek uitgebreide brochures
over schrijver en werk. „We
kregen wanhopige telefoontjes
van scholieren die een week
voor een eindexamen zaten en
hun lijst nog niet gelezen ha-
den."
Marlies en de haren kozen
niet het gemakkelijkste werk
uit. Het Bittere Kruid (Margo
Minco), De Droomkoningin
(Maarten 't Hart), Het Stenen
Bruidsbed (Harry Mulisch),
Nooit meer Slapen (W.F.Her
mans), De Trein der Traagheid
(Johan Daisne), De komst van
Joachim Stiller (Hubert
Lampo), De Druivenplukkers
(A.den Doolaard) en niet te
vergeten het major opus: de
achtdelige Anton Wachter-cy
clus naar de gelijknamige ro
mans van Simon Vestdijk
„Ook de schrijvers vonden
het prachtig wat wij van hun
Marlies Cordia, de stille kracht achter de bekroonde klassieke hoorspel-series van de TROS
foto t sticht
boek gemaakt hadden. Margo
Minco heeft zich demonstratief
achter onze bewerking van
haar 'Bittere Kruid' gesteld en
distantieerde zich van de film
van dat boek De weduwe Vest
dijk vond het eerst malligheid,
maar is nu zeer enthousiast."
De klassieke hoorspelen wer
den op een onmogelijk uur uit
gezonden, zondagavond laat op
de voor velen nog onontdekte
zender Radio 4. Toch trokken
de luisterspelen gemiddeld 20
tot 30.000 luisteraars en kwa
men er duizenden, veelal posi
tieve, reacties binnen. Een
hoorspel maken is een prijzige
affaire. Een aflevering kost al
gauw 50 mille, waar een ge
woon radio-uur ongeveer 6
mille vergt. Toen Hilversum in
paniek geraakte na verre
gaande bezuinigingen, werd
vlot het mes in het hoorspel ge
zet, behalve bij de TROS.
„We zijn gewoon stug door
blijven gaan. De Anton Wach
ter-cyclus heeft alles bij elkaar
wel 4 ton gekost. In Duitsland
is het hoorspel een levende
kunstvorm die voorkritieken
krijgt en aandacht in de kran
ten. Maar bij ons denkt men
nog altijd nostalgisch over een
hoorspel. Het hoorspel is echter
mee-geëvolueerd met de tijd.
Alleen al de overgang van
mono naar stereo betekende
een wereld van verschil, plus
de elektronica. De speelstijl is
veranderd. We zijn veel flitsen
der geworden. We buiten bij
voorbeeld die stereo uit en la
ten iemand lopen van micro
foon naar microfoon om een
ruimtelijker effect te krijgen.
Ze zitten niet meer als vroeger
stil rond een tafel met de mi
crofoon voor de neus iets voor
te lezen."
In 1986 werd de hoorspelkern,
waar nog zes oudgedienden bij
zaten, opgeheven. Ook het
Hoorspelbureau, dat alles coör
dineerde, werd aanvankelijk
afgevoerd, maar is weer terug
gekomen. De acteurs haalt
Marlies Coria nu uit het toneel
bestand. „Ik vergeet de hoor
spelkern niet, maar probeer
mezelf op het puntje te houden
door jonge mensen erbij te ha
len. De acteurs vinden het enig.
Onze Anne Wil Blankers is er
verzot op. Pleuni Touw acht er
zich niet te goed voor. Ik krijg
nooit nee te horen als ik hen
vraag.
MARTIN Ros, historicus, uitgever en schrijver, vorige
week te zien in RUR. Heen en weer geslingerd tussen
diverse liefdes: de fiets en de Oranjes, zijn boeken en
fors uitgevallen gehaktballen.
Jaren geleden keek hij prinses Beatrix in de ogen en
werd smoorverliefd op haar. Een echt goed boek over
de Oranjes is nooit geschreven, klaagt hij. Maar eens
zal dat boek er komen.
Maar voorlopig staat er weer een boek over wielren
nen op stapel en is hij bezig aan een kaleidoscopisch
beeld van de vooravond van onze eeuw: het fin de siè
cle.
Door Tony Mulders
HIJ heeft twee linnen bood
schappentassen vol boeken
meegebracht. Vóór hij zit,
heeft hij al verteld dat hij
zich op een in wielerboeken
gespecialiseerde beurs in Val-
kens waard voor vijfhonderd
gulden aan onweerstaanbaar
drukwerk heeft aangeschaft.
De volgende seconde vliegt
een aardige opmerking over
prins Hendrik door het lo
kaal.
Hij vertelt smakelijk over het
onrecht, eeuwen geleden het
volk aangedaan door een
Oranje. Dan leest hij met be
wogen stem en brede gebaren
voor uit een droevig Vlaams
boekje, 'De verloofde van de
wielrenner', dat gelukkig
goed afloopt.
Martin Ros leeft in dubbel
tempo. Hij is meer dan een
omgevallen boekenkast, deze
doctorandus in de geschiede
nis, die zichzelf zonder enige
gêne het klopppende hart van
de Arbeiderspers noemt.
Geen intellectueel, die wel
willend het wielervolkje ga
deslaat, maar een man die
ooit zelf de Ronde van Uit
hoorn won. Die Sloan's mas
sage-olie op zijn eigen benen
heeft gevoeld. Die weet wat
afzien is en die zich van zij n
wielerescapades meer nog
dan dorst de verschrikkelijke
altijd knagende honger her
innert. En die zich, gezien zijn
lichaamsbouw, een geboren
klimmer acht.
Een gesprek met hem is even
uitputtend als amusant. Mar
tin Ros flitst van Ueatrix
naar Bartali, van de stadhou
der-koning naar wielren
nerskwalen, van koningen op
de troon naar keizers op de
pedalen. Twee uitersten, in
barokke, weelderige bewoor
dingen bijeengebracht.
„Ik ben verliefd geworden op
Beatrix, toen ik moest wach
ten voor een overweg. Ik was
misschien een jaar of twaalf
en had mijn eerste wrakke
racefiets. Naast me stopte een
hof auto met de prinsesjes
achterin. Beatrix glimlachte
met in haar blik iets van: had
ik die fiets maar en jij een
plaats in deze auto. Beatrix is
een leeftijdgenote van me en
ik vind haar nog altijd zeer
bekoorlijk en lieftallig."
Dan maakt hij een kleine
sprong: van de royalty naar
zijn royalties. Vorig jaar
kwam zijn wielerboek 'Hel
denlevens' uit. Dertigduizend
exemplaren zijn er van ver
kocht, een naar Nederlandse
maatstaven opzienbarend
aantal.
In het boek koppelt hij zijn
katholieke jeugd en zijn eigen
verrichtingen op de fiets
('Wielrennen is een katho
lieke sport') aan meesterlijke
verhalen over de grootste
renners van deze eeuw. Een
ontroerend boek, uitbundig
van stijl als de schrijver. Zijn
liefde voor de wielrensport en
zijn verafgoding van de kam
pioenen spat van elke bladzij
de.
Hoogtepunt is het verhaal
grootheden als Hein van Bre-
nen en Jan Nolte en Gerrit
Voorting. Aan Gerrit Schulte,
de 'f ou pédalant' die eens
Coppi versloeg en wereld
kampioen der achtervolgers
werd, heeft Ros al een apart
boekje gewijd.
Martin Ros: „Wielrennen is een katholieke sport."
fotoarchief de stem
over Fausto Coppi, de myste
rieuze campionissimo uit de
j aren veertig en vij ftig, de
elegantste en getalenteerdste
van alle Italiaanse coureurs.
Met enorme versnellingen
martelde hij het peloton. Hij
hield er een verborgen liefde
leven op na met zijn Witte
Dame, waarvan de paus per
soonlij k schande sprak. Ook
Coppi's eeuwige rivaal komt
aan bod: de vrome, gezagsge
trouwe Gino Bartali.
We lezen over Ferdinand Kü-
bler, de nerveuze furie, en
diens landgenoot, de mooie
Hugo Koblet. En over de
knoestige Bretonse legende
Jean Robic, de dwerg met het
uiterlijk van Popeye maar de
beste Tourklimmer aller tij
den. En dan Jacques Anque-
til, die zo hard fietste dat de
Maserati Gran Turismo van
Jean Bobet (broer van de
grote Louison) hem niet kon
bijhouden. Eddy Merckx, de
grootste van de Flandriens,
maar ook de saaiste. En Kelly,
de koele, aërodynamische
kampioen. Zij spuiten voor
bij met hun angsten, hun
zweet, hun eenzaamheid, hun
klasse.
'Hollandse Heldenlevens en
Vlaamse Volksverhalen' is in
de pen. Daarin gaat Martin
Ros de Van Est-dynastie op
voeren en de even vermaarde
Wagtmans-dynastie. En
Ook op historisch gebied
heeft Ros zijn helden. Lumey
bijvoorbeeld, die meer dan
400 j aar geleden zo roemloos
aan zijn eind kwam, terwijl
hij toch bijna onze eerste
stadhouder was geworden. En
prins Maurits, die in het La
tijn duizelingwekkende ge
sprekken kon voeren met
theologen, terwijl hij een uit
gesproken ruig type was, een
veldheer met een massa mat
tresses en onwettige nakome
lingen.
„In Nederland kan geschied
schrijving blijkbaar niet sa
mengaan met smeuiïge (en
juiste) bijzonderheden. Moet
je in Engeland komen. Als je
daar naar een biografie
vraagt, kun je kiezen. Zelfs
over stadhouder Willem III
en Mary, die dit jaar zo in de
belangstelling staan, is geen
behoorlijk boek geschreven.
De landgoederen, de fraaie
interieurs, de tuinen en schil
derijen krijgen alle aandacht.
Terwijl er over Willem zelf
toch heel wat te vertellen
valt. Hij was een figuur van
Europese betekenis, maar
met hem is wel de neergang
van Oranje begonnen. Neder
land, dat in zijn tijd ander
half miljoen inwoners telde,
heeft hij armlastig achterge
laten. Engeland, indertijd een
tweederangsmacht, heeft hij
de grote wereld ingeslingerd.
De stadhouder - koning Wil
lem III was een melancholi
sche, ziekelijke figuur, die
maar een meter vijftig lang
was en kinderklompvoeten
had. Hij droeg altijd speciale
laarzen. En hij zat ondanks
zijn aambeien altijd te paard
om zij n geringe lengte te ver
bergen. Hij verbood de katho
lieken in Engeland een paard
te bezitten of te berijden,
waarmee hij de mildheid van
zijn voorganger Jacobus te
niet deed.
Een Franse historicus, Saint -
Simon, heeft zijn sterfbed be
schreven. Toen hij dood lag te
gaan en een horde dominees
om hem heen stond te wach
ten op een godvruchtige op
merking, vroeg hij alleen
maar heel cynisch of zijn ast
matische hoest nog te horen
was."
Er volgt een verhaaltje over
de 'Prince Citron', de Neder
landse kroonprins Willem,
die eigenlijk koning Willem
III moest opvolgen, maar vóór
zijn dood op te jeugdige leef
tijd de Parijse bordelen on
veilig maakte, verkleed als
citroen en zittend op een
tamme krokodil. En over de
actuele bijnaam van onze
huidige kroonprins, de 'prins
coureur'.
Toch is het Oranjegevoel wat
hem betreft, een prima uit
vinding. „Oranje heeft Ne
derland gemaakt, dat is een
onweerlegbaar feit. Met Wil-
helmina begon de opwaartse
beweging van Oranje weer.
In benarde tijden heeft het
volk zich altijd om Oranje ge
schaard. Dan sluit het 'grauw'
zich aaneen. Dat hebben we
ook weer een beetje gezien bij
het EK Voetbal. Aan de
grachten in Amsterdam ston
den heus geen rijke stinkerds
uit Wassenaar.
Hoe zit het dan met het Oran
jegevoel bij de Tour de Fran
ce? „Heel eenvoudig. Weg met
de fabrieksploegen, er moet
weer een nationale ploeg ko
men."
Er zijn nog meer hartewen-
sen. „Net als vroeger moeten
er weer vier bergetappes van
280 km per stuk achter elkaar
komen. Dan kun je tenminste
afstand maken. Het moet
maar eens afgelopen zijn met
dat secondenwerk. En zoveel
deelnemers maken de zaak er
ook niet overzichtelijker op.
Laten we zeggen dat er 160
man wel genoeg is voor de
Tour."
Het witte
raadsel
Ook schrijvers werken graag
mee. Het is een proeftuin voor
hen. Harold Pinter leerde dia
logen schrijven toen hij hoor
spelen maakte, Heinrich Böll
en Friedrich Dürenmatt heb
ben het genre ook nooit ver
smaad. Het hoorspel ten dode
gedoemd? Ik geloof er geen
donder van. Ik geloof steeds
meer in de combinatie van
hoorspel met brochures en cas
settes op aanvraag. Een hoor
spel is heerlijk in de auto, in je
walkman, als je 's avonds in je
bed ligt. Het hoorspel is veel in
dringender dan tv.
Een Bühne-acteur probeert
met zijn uiterlijk het innerlijk
gestalte te geven. Een hoorspel
acteur probeert met zijn inner
lijk - zijn stem bedoel ik - het
uiterlijk zichtbaar te makea
Als hoorspelacteur kun je niet
foezelen. Je hoort het meteen
als het niet echt is. Bij mij is
veredeld voorlezen niet moge
lijk.
Er is een studie gemaakt
over het hoorspel, door Ineke
Bulte uit Nijmegen. Maar zij is
alleen van de tekst uitgegegaan
en dat is net zoiets als een mu
ziekuitvoering beoordelen aan
de hand van de partituur. Dat
is niet voldoende. Het hoorspel
heeft meer dimensies. Het is to
neel dat zich tussen je oren be
vindt. Maar we denken altijd
aan die Jaren Vijftig terug,
toen we met natte haartjes en
de pyjama aan bij de radio za
ten toen alles nog goed en ge
lukkig was. Toen we op op-
klapbedden onder de lakens
luisterdea Een collega van mij
heeft eens het hoorspel verge
leken met een soort van ka
mermuziek."
Plannen? „Jazeker. Publiek
Geheim van Bernlef, een El-
schot-weekend met onder meer
Lijmen en Het Been, we maken
4 uitzendingen naar boeken
van Slauerhoff, we gaan De
Kleine Johannes van Frederik
van Eeden doen en De Scharla
ken Stad van Hella Haasse. Te
veel om op te noemen."
NCRV besluit het Franse
inkwartet met de span
ende psychologische thriller
Iet witte raadsel'. De direc-
ur van een groot concern
■aat met zijn vrouw, haar
roer en een gemeenschap-
■liike vriend op winter-
(ortvakantie. Op de eerste
0nd van hun verblijf speelt
.t viertal een soort detec-
e-spel. De directeur ont-
lt dat hij OP de hoogte is
»n zijn vrouws verhouding
iet hun vriend.
De Nederlandse deelnemers in Knokke, De Meisje,
- foto»
en Peter Douglas: geen prijs
Van onze verslaggever
KNOKKE - De Eurovi
sie-tune werd iedere keer
wel gespeeld voordat de
uitzending van het
tweede Starfastival
Knokke-Heist afgelopen
week de lucht inging,
maar dat was wat pre
tentieus. Alleen de TROS
zond de avond (vrijdag)
uit waarop de Neder
landse ploeg aantrad.
Alle andere ploegen, Bel
gië, Frankrijk, Duitsland
en Engeland zagen hun
prestaties alleen uitge
zonden via BRT II.
Of het Star-festival ooit zal
doorbreken als een spraak
makend Europees muzikaal
gebeuren is de vraag. De
formule lijkt goed: voor de
pauze jong talent uit een be
paald land en na de pauze de
'ploegleiding', die als Star
aantreedt. Hoewel, 'ploeglei
ding'. Als een bepaalde ve
dette de namen van het jong
talent nog van een spiek
briefje moet aflezen vraagt
'men zich terecht af hoe een
keuze van het jong talent tot
stand komt.
Maar jong talent blijkt
dun gezaaid. Wie tegen
woordig in artiestenland een
beetje boven de middelmaat
uitsteekt is al lang en breed
ontdekt door ervaren scouts
en zit al snel in het circuit.
Dat geldt onder meer voor
22.40
Derrick
20.29
Van gewest
tot gewest
L de aflevering 'Moorddro-
ïen' krijgt Derrick met een
de winnende groep The Ij Mr vreemde zaak te maken,
rer Sax, een kwartet sai jjn hulp wordt ingeroepen
foonspelende Engelse mj pschycholoog dr. Pfei-
jes. Him act is goed en dej a> een bekende van Derrick,
wonnen prijs staat buit 'feifer heeft een patiënt, die
kijf. Maar de meisjes hebl* fods zijn vrouw bij een ver-
al optredens op de belas eersongeluk om het leven
rijkste Engelse podiu Wam in zijn dromen wraak
achter de rug en habt* eemt en mensen vermoordt,
zelfs in 1986 al een eigent nu is Pfeier bang, dat zijn
programmaatje bij de BJ gtiënt zijn dromen zal
Dus wat is "jong talent'?, ,aarmaken.
De persprijs dit jaar
voor de Belgische 'Air«l
kaan' David Linx, een jij
gen boordevol talent
daarmee werd de wedstrl
een herhaling van vu
jaar: hoofdprijs (een b IOS' regionale nieuwsru-
miljoen frank en een a riek 'Van gewest tot gewest'
duur juweel) voor Engels iresenteert vanavond onder
en de persprijs (een kw neer een reportage over het
milj oen frank) voor België anovaren op de Twentse
Wat de Nederlandse dei )inkel. Er is een rapport ver-
name betreft, De Meisj chenen, waarin gesteld
brachten een sprankelen rordt dat het kanovaren
show, die echter wat de tel oor teveel onrust zorgt in de
betreft aan veel Belgis «tuur. Voor het tweede on-
toeschouwers (en de isle lerwerp ging de redactie
nationale jury) voorbijgii aar het Bulthuismuseum in
Peter Douglas (vorig ji /eeuwarden. Mevrouw^ dr.
winnaar van de He» 4- Bulthuis heeft thuis in de
Huisman-show met zijni roning van haar vader Nan-
natra-impressie) verbaas jng Hendrik Bulthuis een
ook in Knokke het publi auseum met werk van zijn
met de natuurgetrouwe! iand. De collectie omvat
natra-toon. Liesbeth List, loutsnijwerk, scheepsmodel-
Nederlandse vedette, kit au en het werfje van Buit-
het festival-publiek iuis.
plat. De voetval die zij vcj
hen maakte, en die ei]
neerkwam dat men haat)
België beter waardi
dan in Nederland, was
eens nodig geweest.
21.06
Mozarts viool
concerten
Van onze correspondent
BRUSSEL - De Raad van Beheer van de BRT in Belj|
overweegt sterk om het dagelijkse TV-journaal een kwa
tier te vervroegen: van kwart voor acht naar half acht.B
vendien wordt het half elf-journaal op BRT-1 fors uit}
breid.
ip de resterende dinsdagen
juli zal de NOS drie van de
if vioolconcerten uitzen
den, die Mozart tussen 1773
1775 componeerde. Ze
vorden uitgevoerd door de
Viener Philharmoniker on
der leiding van Nikolaus
Jarnoncourt met Gidon Kre-
ner als solist. De in Riga ge-
oren meesterviolist speelt
ie concerten op zijn Stradi
varius uit 1734.
2.10
Ingmar
Bergman
Met die maatregelen hoopt de
BRT-leiding de toenemende
concurrentie op de buis in
België beter aan te kunnen.
Door alle twee de netten al
om acht uur 'vrij' te maken
voor speelfilms en andere
verstrooiende programma's,
zou de BRT er meer Vlaamse
kijkers van kunnen weerhou
den over te schakelen op de
talrijke buitenlandse zenders
in 's werelds dichtstbekabelde
land. Niet alleen de RTBF
(Wallonië, twee netten) en
RTL-tv (Luxemburg), maar
ook de Franse, Westduitse en
Britse zendgemachtigden zijn
nu voor de BRT een geduchte
concurrent. Zij stoppen tradi-
EINDHOVEN (ANP) - 'Tien
beelden voor het Van Abbe'
is de titel van de tentoon
stelling van grote, stalen
sculpturen van de beroemde
Amerikaanse kunstenaar
Richard Serra (49), die van 4
september tot en met 30 ok
tober in het Van Abbemu-
seum in Eindhoven te zien
is.
Met het oog op de inrichting
van de tentoonstelling zal het
museum al vanaf 15 augustus
gesloten zijn.
tiegetrouw veel ontspan
in hun programma-aanbod
De BRT-Journaalredai
die al jaren met een chroi
sche onderbezetting kam)
was aanvankelijk niet erg
genomen met de plannen
de hogere leiding. Het
Journaal gaat nu samen'
len met dat van de Wai
collega's van RTBF,
door belangrijke studiogasl
uit bijvoorbeeld de politii
wereld niet meer van de
naar de andere studio k
lopen voor een kort,
streeks Journaal-gesprek
Bovendien was de redai
bang dat nog meer dringi
nieuwsfeiten en politieke
klaringen die in de vooravi
loskomen, het eerste Journal
niet halen. Nu al staat i i
uiterst kleine Journaal-pte
vaak bloot aan forse kriti(
omdat zij nieuwsfeiten
tijdig beschikbaar zijn, pi
een volgende uitzending tof
'meenemen'.
De BRT-leiding, die
september de knoop definitt
doorhakt, hoopt echter
die bezwaren tegemoet
kunnen komen door uitbi
ding van de Journaalredai
en door begin volgend Ji
alle Journaal-redactei
die nu hun berichten nog
teren aan stenotypistes,
personal computer ter
schikking te stellen. Het veij
vroegde Journaal en het uil
gebreider half elf-Joi
zouden eind oktober al ft
intrede moeten doen.
twee dagen wordt de
rote Zweedse regisseur Ing-
ïar Bergman 70 jaar. Ter
ere van dit heuglijke feit is
le ARD al enkele weken ge
len begonnen met een serie
zijn vroege films uit te
enden. Het ZDF schaart zich
de viering met een twee-
lelig portret van de Zweedse
(unstenaar. Vijf jaar geleden
Bergman afscheid van
jn publiek.
09.C
sle
13.0
sle
15
del
18.3
sle
18.4
M z'n slim hetzettde dromen bewijst dat we
jdi/slte er jenden zijn.
H'tr is het beuus dat
vernet oed
ben One
cutis i
met Oedroomd heb-
Oeie donders van-
bottels fiets its ran
1otti
eerste ontmoetif
V
■/onze
V/T
DOOR een vervelende fout zijn zaterdag j.l. de namen wegge'
len van de kinderen die een stripboek naar keuze hadden ge*
nen met 'De kleine moeite'-prijsvraag. Dat spijt ons zeer.
Hier volgen alsnog de namen van de winnaars:
Heidi Schalk, Zwaantjesweg 2 in Galder
Carrie Verkooijen, Noordenbos 19 in Geertruidenberg
Han Platteeuw, Gerberalaan 32 in Hoek
De winnaars krijgen hun prijs zo snel mogelijk thuisgestuurd-
