North Sea Jazz breekt records
Met de snelheid van een kogel
DRIE DAGEN UITVERKOCHT HUIS: 45.000 BEZOEKERS
O
Schilderstrio wint
Van El ven-wedstrijd
Duif van A.
wint provi
wedvlucht
tfOOLWATE
LEASI
CENTI
JANSEN b.v.
Waasland
krijgt
'klini-
mobiel'
DESTEM EXTRA OP MAANDAG 11 JUL11988
DEN HAAG - Het is
zondagnacht. Het Con
gresgebouw in Den
Haag stroomt leeg. De
bezoekers zijn moe.
Glazige roodomrande
ogen en bleke gezichten
zijn daar het bewijs
van.
DE SENSATIE VAN VLIEGEN MET EEN CONCORDE
Bukken
Ommetje
Landing
Zie-je-wel
TERHOLE - De persleidi
die het rioolwater van h
dorp Terhole naar de zuiv
•ingsinstallatie in Klooste
zande moet brengen, k
worden aangelegd.
Megas Colidès
Tartaren
LOSSE
FLODDERS
Sex at noon
Bloffer en stik
scS,
Door Peter Vierenhalm
Drie dagen lang murwgebeukt
door alle klanken die de jazz
muziek rijk is, gaat niet in de
kouwe kleren zitten en dat is
duidelijk te zien.
Het dertiende North Sea
Jazzfestival heeft weer records
gebroken. Zowel vrijdag, zater
dag als zondag een uitverkocht
huis; totaal aantal bezoekers:
46.000. De ruim duizend jazz
musici blijken over een grote
aantrekkingskracht te bezitten.
Of kwamen de mensen voor de
artiesten die de zijpaden van de
moderne jazz bewandelen, zo
als James Brown, Curtis May-
field en Van Morrison?
Niemand weet het, maar het
immense festival is, met kleine
organisatorische storingen, ook
dit jaar een succes gebleken.
Een koude North Sea-start,
vrijdag 8 juli. Het grauwe weer
pest de duizenden bezoekers
die het Congresgebouw binnen
willen. Ik kijk mijn ogen uit,
zoveel verschillende mensen:
opa's, oma's, veel jeugd en een
paar vreemd opgesmukte per
sonen, dat zijn vast artiesten.
Vergeleken met vorig jaar
heeft het festival een gedaante
verwisseling ondergaan. De
pers en artiesten hangen boven
aan de toog en de gezellige ten
ten op het dak en tuin hebben
plaatsgemaakt voor de in
drukwekkende Statenhal, die
makkelijk ruim negenduizend
lichaampjes kan herbergen.
Het eerste optreden, dat van
Miles Davis, is in deze hal. Ik,
en met mij ruim zevenduizend
anderen, moet lang wachten op
de hoofdattractie. Miles had op
Schiphol problemen met de
douane. Een uur over tijd slin
gert de 62-jarige suikerzieke
trompettist zijn band aan. De
jazzfunk bereikt het publiek
moeizaam. De akoestiek van de
zaal is slecht en de muziek
klinkt als een 'kartonnen doos'.
Davis imponeert niet echt. Hij
laat het soleerwerk voorname
lijk aan zijn begeleiders als J.F.
McCreary en Kenny Garrett
over.
Ik verlaat de immense hal,
waar makkelijk twee hele Air
bussen kunnen rusten, en ver
ken het gebouw. Ik voel me als
een bezoeker van een groot
ruimteschip dat gedreven door
jazzmuziek door de ruimte
zweeft. Onderweg is het een
gedrang van jewelste. Even
waan ik me in op het Oude Stijl
in Breda als ik voetje voor
Miles Davis
voetje voortga. In de hal speelt
de Olympia Brass Band uit
New Orleans, het eerste stukje
nostalgie.
Later op de avond kijk in
naar een levende legende. Lio
nel Hampton. Hij treedt op in
de grote PWA- (Prins Willem
Alexander-)zaal. De bijna
tachtigjarige grootheid ver
maakt het publiek nog steeds
met zijn grappige bewegingen,
het grotesk zitten acher een
drumstel het verliezen van zijn
stokjes. De 'grand old master of
swing' heeft zijn beste tijd ge
had, maar toch blijft het een
genot om naar te kijken.
Mijn grootste aandacht gaat
uit naar de Westbrabantse in
breng van het festival: de Wa-
genbergse pianist Rob van Ba-
vel. Sinds hij vorig jaar cum
laude afstudeerde, grossiert hij
in prijzen. Hij is in het bezit
van de Wessel Ilckenprijs, de
solistenprijs in Leverkusen en
pakte de tweede prijs in het
Theolinus Monk Center For
Jazzstudies in Washington.
Rob speelt met zijn octet in
de Variantzalen III/IV, een on
gezellige ruimte op de tweede
verdieping van het Congresge
bouw. Met jeugdige inbreng
van drummer Hans van Oos
terhout en trompettist Jarmo
Hoogendijk scoort Van Bavel
hoog. De bomvolle zaal swingt
en de temperatuur stijgt. De
eigen composities van de jonge
pianist vinden gretig aftrek.
Hij speelt inderdaad virtuoos,
technisch perfect en met de
snelheid van een sprinter ver
liest Nederland waarschijnlijk
de getalenteerde pianist. De
Verenigde Staten, het summum
van de jazz, trekt aan zijn re
vers. Jammer dat Rob in zo'n
ongezellige ruimte moet zege
vieren, want het publiek snoept
zijn muziek.
Het laatste hoogtepunt van
de avond is het Herbie Hancock
Quartet in de PWA-zaal. Ook
hier begint het concert te laat,
maar de musici maken veel
goed. De saxofoon van Michael
Brecker, de bas van Buster
Williams, de drums van Al
Foster en natuurlijk het piano
spel van Hancock himself zor
gen voor moderne jazz van de
bovenste plank. Het is jammer
dat het viertal zo laat speelt.
Veel mensen verlaten tijdens
het concert vermoeid de zaal,
voor mij springt een drietal ge
lijktijdig omhoog, loopt gebukt
naar de deur en vlucht naar
buiten. Oneerbiedig maar
waar.
Zaterdagmiddag puilt de
Statenhal uit. George Benson
bespeelt met zoete soul het pu
bliek. De sfeer in de hal is be
ter. Er is een aparte verhoging
gemaakt voor invaliden. Maar
er staan meer validen op,
waarschijnlijk het parkeer-
bordje niet gelezen. Voor het
eerst een echte zingende, zwe
tende en deinende massa. De
tribunes puilen uit en Vlaming
Bart Peeters vertelt zijn ver
haal voor een camera.
Benson is te zoet voor mij. Ik
vlucht naar de gezellige Swee-
linckzaal waar Eddie Veld-
man's Hip '88 optreedt. Swin
gende jazzrock vermengt met
Dizzy Gillespie
salsa en latin doet het goed bij
het publiek. Een nieuw hoogte
punt is Julia Loko, de Neder
landse Whitney Houston. De
stem van Loko vermengt met
de band van de Surinaamse
drummer bezorgt me rillingen:
klasse.
Niet alleen de vlaggen in de
hal bezorgen het Jazz-festival
een internationaal tintje. On
derweg bots ik tegen vele na
tionaliteiten. De kraampjes
waar je fruit, Franse delicates
sen, broodjes, milk shakes,
noem maar op, kunt krijgen,
doen goede zaken. Het zijn de
rustpunten in het grote ruimte
schip. Beneden staan stands
waar de liefhebber platen voor
zijn verzameling kan krijgen,
van Ray Charles tot Kenny G.
Een ander rustpunt is de gale
rij bij de Van Goghzaal waar
een foto-expositie is. Een 'kiek'
van Chuck Berry hangt aan de
muur, maar haast niemand
heeft er oog voor, want de
Stéphane Grapelli
meeste mensen zijn voor de
muziek gekomen. Een foto-ex
positie klinkt voor hen niet als
muziek in de oren.
Beneden hangt werk van
kunstenaars. Ook hier heeft de
jazzliefhebber geen oog voor.
Erger nog, er hangt iemand te
gen een doek waarop Dizzie
Gillespie geportretteerd staat.
Ik spoed me naar de Staten
hal, want James Brown maakt
zijn opwachting. In glitter ge
stoken en met Beatrix-kapsel
schreeuwt de Godfather of
Soul het publiek naar extase.
Na afloop verpletter ik ontel
bare plastic bekertjes en breek
haast mijn nek over lege fles
sen drank, die het publiek heeft
achtergelaten.
Zondag loop ik op mijn tand
vlees. De drukte is enorm bij
het optreden van Carlos San-
tana (meer dan 20 miljoen pla
ten heeft hij verkocht) en
Wayne Shorter, de oude rech
terhand van Zawinul (Weather
Report). Het geluid blijft slecht
en ik maak na afloop nog een
rondgang door het gebouw. Ik
pik flarden op van Willem
Breuker, Lee Ritenour, Candy
Dulfer en eindig in de filmzaal
waar ik nog even naar heel
oude opnames van Count Basie
kijk. Het is weer diep in de
nacht als ik dodelijk vermoeid
het Congresgebouw verlaat. In
de auto zet ik de radio niet aan.
Rust alstublieft.
Door Kees den Exter
Vanuit stilstand naar 360
kilometer per uur in 30 se
conde. Vliegen op een top
snelheid van 2200 kilometer
per uur, ofwel 2,02 maal de
snelheid van het geluid of
wel de snelheid van een ge
weerkogel.
Die sensatie is normaal gespro
ken alleen weggelegd voor
straaljagerpiloten of voor de
groten der aarde en en zaken
mensen voor wie een tijdwinst
van enkele uren zo'n negendui
zend gulden mag kosten.
Vorige week konden ook ge
wone stervelingen eens het ge
noegen smaken om te vliegen
met een Concorde, het prestige
object van Frans-Britse make
lij dat dagelijks de afstand tus
sen Parijs en New York afraf
felt in drie uur en drie kwar
tier. Charles Lindbergh deed er
in 1927 33 uur en 30 minuten
over. En een Boeing 747 heeft
altijd nog acht uur nodig om de
Atlantische Oceaan te over
bruggen. Maar een Concorde-
retourtje kost wél 5000 dollar.
Voor 200 Nederlandse lucht
vaarliefhebbers bood het
Haagse reisbureau Airopa de
mogelijkheid om voor heel wat
minder geld ook eens kennis te
maken met de Concorde, op het
traject Amsterdam-Parijs.
Duizenden anderen 'aerofielen'
grepen de kans aan om het
wondertoestel te bewonderen
vanaf het toeschouwersplat
form op Schiphol. Ook het
grondpersoneel op de nationele
luchthaven zwermde massaal
rondom de spierwitte vogel die
daarvoor nog maar twee keer
eerder Schiphol had aange
daan. De eerste aanblik van de
Concorde is ietwat teleurstel
lend. Ondanks de gigantische
vleugels valt het toestel vrijwel
in het niet bij de Airbussen en
747's die in de buurt staan. Dat
komt vooral door de romp die
een minimale doorsnede heeft
en neus die de vorm heeft van
een vlijmscherpe lans. Oók de
ontzettend kleine raampjes
vallen op. De Concorde is 62
meter lang. Dat het een pij
penla is blijkt uit het feit dat de
Boeing 747, die maar acht me
ter langer is, bijna vijf keer zo
veel passagiers kan vervoeren.
Eenmaal binnen blijkt dat ook:
ook mensen van middelmatige
lengte moeten behoorlijk buk
ken om zonder ongelukken de
deur door te komen. Wande
lend in gangpad geeft de Con
corde een heel benauwende in
druk. Hier is behoorlijk gewoe
kerd met de ruimte, om het
vliegtuig zijn ranke romp te
geven. In schril contrast daar
mee zijn de beenruimte en het
comfort van de bordeaux-rode
stoelen: ik heb nog nooit zo lek
ker gezeten in een vliegtuig.
In de cabine heerst duidelijk
een opgewonden sfeertje. Voor
vrijwel niemand betekent deze
Concorde de luchtdoop, maar
de verwachtingen over het gi
gantische acceleratie-vermo
gen en het ruimschoots door
breken van de geluidsbarrière
zijn hoog gespannen. Deze
vlucht zal de herinnering aan
de retourtjes Malaga en He-
raklion doen verbleken. Dat
sfeertje wordt versterkt door
de mededeling van de purser,
in zeer gebroken Engels, dat
deze Concorde als bijnaam
'Toestel der Sterren' heet: „Ri
chard Nixon heeft op stoel C 4
gezeten en Elisabeth Taylor op
stoel 24 D". „Wie biedt er 100
gulden?" vraagt de man die op
de stoel van de filmdiva zit.
Taxiënd naar de startbaan
zien we door de kleine
raampjes hoe de aanblik van
de Concrode het verkeer op
rijkswegen rond Schiphol tot
stilstand brengt. Eenmaal op de
startbaan ontstaat in razend
tempo de eerste sensatie. In 30
seconden trekt het toestel van
uit stilstand naar een snelheid
van 360 kilometer per uur. Een
onzichtbare arm drukt ons met
grote kracht tegen de leuning
van de stoel, terwijl horen en
zien vergaan. De enige perso
nen-auto die op enigzins verge
lijkbare wijze accelereert is een
Ferrari F 40 van 750.000 gulden.
Tien seconden na 'take-off'
klapt het landingsgestel naar
binnen. Om het lawaai te tem
peren gaan dan ook de na-ver
branders uit. Direct na het op
stijgen onderscheidt de Con
corde zich in weinig opzichten
van een gewoon passagiers
vliegtuig. Dat we tóch iets bij
zonders meemaken moet
vooral blijken uit de toelich
tende teksten van de purser en
de gezagvoerder en uit de digi
tale snelheidsmeter voorin de
cabine. Boven land blijft, om de
geluidsoverlast te beperken,
die snelheidsmeter hangen op
Mach 0.93. Om twee redenen
moeten we een 'ommetje' ma
ken over de noordelijke Noord
zee, zo ergens tussen Noorwe
gen en Denemarken. Het recht
streekse traject Amsterdam-
Parijs zou te kort zijn om de
supersone snelheid te bereiken.
Bovendien mag boven land niet
supersoon gevlogen worden.
Negen minuten nadat we
zijn opgestegen doorbreken we
de geluidsbarrière. De snel
heidsmeter geeft Mach 1 aan,
maar verder is er helemaal
niets van te merken. We stijgen
door naar 13.500 meter. Buiten
is het volgens de purser -45
graden Celsius. De naverbran-
ders staan weer aan en het la
waai is zo oorverdovend dat
een gesprek met de buurman er
niet meer bij is. De stewardes
sen serveren champagne ('Lau
rent Perrier') en lekkere vis
hapjes, waarbij ook kaviaar
niet ontbreekt. Er ontstaat
enige opwinding als de snel
heidsmeter Mach 2,02 aanwijst.
„U hebt nu de snelheid van een
geweerkogel", zegt de gezag
voerder. Ook daar merken we
niets van.
Vrij snel na letterlijke en fi
guurlijke hoogtepunt van het
uitstapje laat de gezagvoerder
de snelheid teruglopen naar
Mach 0.47. Daarmee wordt ook
de geluidsbelasting een stuk
aangenamer. De laatste sensa
tie zit 'm in de landing. Enkele
seconden voordat de wielen het
beton van de luchthaven Char
les de Gaulle ten noorden van
Parijs raken heeft het toestel
nog een snelheid van ongeveer
400 kilometer per uur. Veel
Vrij en vrolijk rijden
we het plaatsje aan
de rivier binnen. „Ja
hoor, zie je wel, daarginds bij
dat witte huis moeten we de
brug over." Ik zit waakzaam
rechtop, zie links en rechts
beelden uit mijn herinnerings
album voorbijschuiven. Want
jaren geleden vierde ik hier va
kantie met de kinderen. Twee
weken lang bossen, ijstentjes,
zandverstuiving, de speelgoed
winkel, glijbanen, marktdag,
verstoppertje, wéér de speel
goedwinkel, zwembad, water
fietsen, modderlaarzen en spel
letjes. De andere ouder zat toen
met opgestroopte hemdsmou
wen in een stoffige stad het
geld voor al dat vertier bij elk
aar te verdienen. Daarom
stuurt hij nu recht op het
bordje VVV af. KóArten wil-ie
hebben, om alles wat in mijn
hoofd zit opgeslagen zelf oók
binnen bereik te krijgen.
Kijk, ik die twee weken met de
kinderen enzovoort enzovoort,
ik weet het allemaal nog als de
dag van gisteren. En ik wil het
wéten ookHij naar de VW
Dan loop ik in die tijd gauw
even naar dat zalige bakkertje
en die hardstikke goeie kaas
boer en de fruitkoning om de
hoek, „Ja, heus, zo heet-ie: de
Fruitkoning." Het leven gaat
nog sneller dan ik dacht. Het
bakkertje blijkt uitgedijd tot
twee winkelpuien breed. Op de
kassabon van mijn stukje brie
wenst Het Huis van de Kaas in
dartele letters 'fijne vakantie'.
En de koning van mijn vakan-
tiedroom is omwille van de eco
nomie gedevalueerd tot De
Goeie Peer.
„Al ons eten voor tussen de
middag in tien minuten bij elk
aar", doe ik triomfantelijk.
Maar hij is ook niet met lege
handen teruggekomen. Fiets
routes, wandelkilometers, bus-
en bootvertrektijden, platte
grond van de kasteeltuin, toe
ristische bijentocht, jeugdher-
bergenlijst. Jeugdherbergen
„Ach nee, die kreeg ik er ge
woon bij. Maar hier heb ik écht
een fantastische kaart, kijk
maar." Op de motorkap wordt
het voor me uitgevouwen, het
hele roodgeblokte plaatsje om
zoomd door afwisselend geel,
lichtpaars en groen in vele tin
ten, alles doorkruist met snelle,
gestippelde en ook onverharde
strepen. „Mooi gedetailleerd'
zeg ik. En hij: „Wat ruikt d:
brood lekker." We staan quitte.
Daar aan die kant waar
gaan logeren, daar kun je zo hei
bos in lopen zie je wel, probes
ik toch een voorsprong te nj.
men. Niks aan te wijzen mee,
bestemming opzoeken, de m&
tor gromt al: hónger. Zonde
kaart kan ik het even goed;
„Dat jaagpad af kom je bij dt
molen en links ligt het herten,
kamp, zie je, met daarachter dt
populieren die zijn van hei
zwembad en de zijweg die jj
komt da's een schitterend
laantje..." Hij zwijgt. Ook
we de volgende dag via mijn
laantje in een modderig kan»
poor vastlopen. Fiets aan dt
hand kronkelen we
straffe wind in verder
maisvelden en verbaast
koeien.
Halt. Een hek - met daar
achter in rijke schakering dal
vele groen van de kaart. Gesi
dikke of dunnen strepen er
doorheen, zelfs geen potlood-
lijntje te zien. „Ik ben toen niet
zo ver geweest, denk ik." V/t
leunen lekker met de wind in
de rug tegen dat hek. Ik beken
hoe ik als kind tussen volwas»
nen die het altijd beter weten
mezelf gezworen heb nooit d;
hatelijke zie-je-wel te roepen
later. Dat is ook nti Deemoe
dige neem ik alle zie-je-wel
van gisteren en vandaag terug.
Wéér komt de gelijkmako
snel en overtuigend. Handenvol
informatie van die VW
echt goeie fietsroutes waren ei
niet bij. Hij weet ook niet v
we zijn en hoe het verder g
Gelijkgestemd tillen we de i
sen over het hek en zoeken
een weg.
Weg
Van onze verslaggever
Afgelopen weekeinde stemde
jen bemiddelingsgesprek r
ivethouder J. Joossen ook
iweede grondeigenaar E. v
De Concorde: in 30 seconden trekt het toestel vanuit stil
stand naar een snelheid van 360 kilometer per uur.
FOTO ARCHIEF DE STEM
Megas Colidès, de burge
meester van Korumburra
in Australië heeft een geld-
schenking van 20.000 ont
vangen van de regering
voor het redden van de gor-
gelpier, een regenworm van
drie meter, zo las ik in De
Stem van 19-4-'88. Let wel
negentien april en niet 1
april. Van een 1 april grap
was hier dan ook geen
sprake. Toch deugt er iets
niet aan dit commentaar op
het kranteartikel.
Omdat niet alle abonnees
van De Stem alle nummers
van hun dagblad met zorg
bewaren waardoor het ver
gelijken met het oorspron
kelijke artikel wat moeilijk
wordt, vertel ik er hier
maar meteen bj wat er niet
deugt. Het is niet de naam.
Die is volkomen korrekt.
Hij heet inderdaad Megas
Colidès, maar het is de bur
gemeester niet die zo heet.
Het is de gorgelpier.
Een Tartaar, zegt Van Dale,
is een lid van een Mon
goolse volkstam ten noor
den van De Zwarte Zee - en
verder niks.
Zo'n man heet in Engeland:
a Tartar, maar A Tartar
betekent daar nog veel
meer. Een geboren en geto
gen Engelsman kan een
Tartar zijn. Hij is dan een
bullebak en? of woesteling.
Als niet hij maar zij een
Tartar wordt genoemd is ze
een feeks, kreng of Xantip
pe. Als ene Meggie daar een
aarts Tartaar wordt ge
noemd is het een feeks van
het ergste soort, maar Meg
the arch Tartar is ook nog
een anagram van Margaret
Thatcher. Het zal wel een
mijnwerker of zeeman ge
weest zijn die ontdekte dat
je deze omschrijving van
haar persoonlijkheid kon
samenstellen uit de letters
van haar naam.
'Sex at noon taxes' is te ver
talen in het nederlands
door: 'copulatie rond het
middag uur vergt het no
dige van uw krachten',
maar om de vertaling is het
hier helemaal niet begon
nen. Het engelse zinnetje is
een palindroom, met andere
woorden: laat zich even
goed lezen van rechts naar
links.
Als bladvulling volgt hier
nog de proeve ener verta
ling van het Indoromaanse
spreekwoord: Plus simplux
muscas ventare guam mer-
dam com brussum scuvare'.
Het is eenvoudiger de vlie
gen van de hoop weg te
wuiven dan de hoop met de
stoffer het blik op te schui
ven.
0'tnitl
sneller in ieder geval dan welk
personenvliegtuig dan ook.
„Als dat maar goed afloopt",
denk ik heel even. Dat het har
der ging dan gewoonlijk blijkt
uit de enorme kracht waarmee
de Concorde in de remmen
gaat. Hier bewijzen de seat-
belts hun nut. Exact anderhalf
uur na het vertrek van Schip
hol staan we stil op de Parijse
luchthaven Charles de Gauile.
Zo te zien heeft niemand spijt
van de duizend gulden die bij
het Haagse reisbureau op de
balie zijn gelegd.
Het bezoek 's avonds aan de
Follies Bergèrs, ook onderdeel
van de trip, vormt eigenlijk een
te schril contrast: high-tech te
genover volstrekt vergane glo
rie.
AMSTERDAM (ANP) - De kunstschilders Serge On*
Marie José Robben en Kees Schouten hebben de Tétar vi
Elven-wedstrijd gewonnen.
Zij delen de prijs van 10.000 gulden. De wedstrijd wordt eens in1
vier jaar gehouden. Dat heeft de kunstenaarsvereniging Arti
Amicitiae meegedeeld.
Tétar van Elven, kunstschilder en architect, leefde van 18261
1908. In 1924 richtte zijn weduwe een stichting op met een kapiL
van 50.000 gulden. De stichting stelt zich ten doel jonge kunst
naars financiëel te steunen en aan te moedigen. De wedstri)
staat open voor kandidaten tot dertig jaar.
Arti et Amicitiae in Amsterdam toont tot en met 3 augustus
werken van alle kunstenaars die de finale hebben gehaald. D
zijn behalve de winnaars Thomas Ankum, Gover Jan van Bergt
JVlice Brasser, Ronald Nienhuis, Hans van der Pas en Rudolf Vt
ster. Vorig jaar werden de schilderijen van alle inzenders
toongesteld.
Parade Partner in
Autoleasing
Leasing Centrum B.V
4903 RE Oosterhout
Van onze duivensportmedewerker
TERNEUZEN - De zaterdag
provinciale wedvlucht van d
Zuid Nederlandse Bond (ZNB
gewonnen door een duif van
steen.
(ADVERTENTIE)
gedipt, orthopedisch
schoentechnicus
GESPECIALISEERD IN
Mtn dMdwftl orthop.
Volgens afspraak lemor orthop.
tel. 076-148168 schoenen
steunzolen en
Inlays voor alle
sport-en
trimschoenen
Teteringsedijk 60, Breda
Grote Zwanenstraat 21, Hulst (Z.VI.)|
Van onze verslaggever
SINT-NIKLAAS - Het
Waasland krijgt in ok
tober de beschikking
over een zogenaamde
Mobiele Urgentie
Groep (MUG), die uit
rukt om medisch hulp
te geven op de plaats
van ongevallen.
Een dergelijk interventie
team heeft de beschikking
over een goed uitgeruste
en snelle 'klinimobiel' en
wordt bemand door een
chauffeur verpleger en
een arts specialist. Bei
den zijn getraind in
spoedgevallen.
De MUG bestrijkt een
zone van twintig kilome
ter in een straal rond de
stad Sint-Niklaas. In het
Waasland acht men zo'n
team erg zinvol, gezien de
aanwezigheid van het in
dustriegebied op de Lin
keroever, de snelweg E 17
en de Expresweg Antwer
pen richting Hulst. Juist
op die weg gebeuren her
haaldelijk zware auto-on
gevallen, waarbij vaak
snelle medische hulp ter
Plaatse geboden is.
De MUG wordt gerund
Vla een samenwerkings
verband tussen de beide
omt-Niklase ziekenhui
zen.
Ook elders in België be-
schikt men al over deze
niobiele urgentie groepen.
let name in de streken
tend Antwerpen, Gent en
fugge. drukbevolkte ge-
Oieden. Momenteel be
strijken deze diensten zo-
Wat 20 procent van het
elgisch grondgebied en
procent van de inwo
ners.
