'Mensen met een
iploma kunnen
aak niet spelen'
PW
ULEM BREUKER, WINNAAR INTERNATIONALE JAZZ-PRUS:
NOS vijf avonden
in teken van aids
[Als er iets mis gaat
iet de muziek, hebben
re altijd elkaar nog'
WOENSDAG 6 JULI 1988
[STERDAM (ANP) -
[k ben in elk geval
rouw aan m'n eigen
iekte", zegt rietblazer,
rkestleider en compo
nist Willem Breuker
1) op de vraag of hij
ichzelf ziet als jazz-
luzikant.
Volle huizen
Subsidies
Overheid
FILM EN TELEVISIE-SERIE
Serieus
Ambassadeur
1ARBARA EN PAT MCDONALD DOEN ALS TIMBUK-3 ALLES SAMEN
Essentie
Samen
Cassettes
Magie eraf
ïwkunde 4A dip[w
nek, J. Michielsen e:
Temeuzen; A.
Kmslag; M, Muld
Ing: W. AndrieJ
[R Geers, Spui;
hielen en W. Vogej_
J M. de Jager, Bi^l
Looze, IJzendijke; d|
aamslag; N. Steij^
ïwkunde 4B dipi^i
iruijne, Temeuzen; jl
i, Koewacht; J. H* J
•1; A. van Kamp
L. Keulers, Oostbuj
fer, Biervliet; J. Sn
E. van Steen, Waterl
Verklaring: P. Cal
A. Hamelink, Hu
I, Vogelwaarde,
chniek 4 diploma: M
P. Atwell, D. Margjff
irre, J. de Putter, J.
t. Wevers, Terneu
:k, St-Jansteen; E. L
Sturm, Zaamslag; j
Veegen, Hulst; J. a
is van Gent. Verkil
i Mul en E. Steijaertf
M. de Munter, Axel
ministratieve
Basting, Breskens;
Heyens, P. de Jongi
aert, Hulst; R Bleije;
kil; E. de Block, M, vi
r. van de Walle, Clin
Philippine; H. de
Kwacht; V. Dellaert, tj.|
P. Dieleman, Hoek;
ager, M. van Kampi
ere, M. Meijer en W
(leuzen; E. de Gardeij]
i Hee, Oostburg; W.J
loosterzande; P. KniJ
r- Moorthamer, Axel; s
fn en L. Zegers, Zaam
ik, Sas van Gent.
|ke richting: P. Win
jostburg.
lële richting: H.
er, M. Bax, J. den HÏJ
a Koek, D. de Koning, j
e, M. Loof, F. Ruijto
nan en D. van der Welf!
Jneuzen; M. de Bl«
amen; C. de Boel]
le; A. Bosland, Hulst; C
Broeke en R. Schotman
A. Gijsel, Vogelwaard
i Ham en R Sol, Spui; 1
1, Sluiskil; C. Matl'
(ie; C. Neve, Klooster
t meer sen, Sas van Genll
iaatsrichting: D. Boehl
teen; T. Boksic, Y. Heni
En, M. Pey, H. de Putt
legange, C. Zegers en li
Temeuzen; M. van de
N. Dees, Sluiskil; P. i
Schoondijke; P. de Jai
Indijke; S. Joosse, Philip|
Kwint en J. de Reu, f
it; P. Pauwels, Eede; I
ir, Zaamslag.
hting: N. van den Ame*
>urg; F. Buys, Temeua
qk, Westdorpe; L. Con
Lamswaarde; J. Ku
lg.
NGEN - Gemeentelijd
„Die verslagen van Jan Cottaar zijn voor
iij onvergetelijk. Wielrennen was toen
nóg populairder dan nu
Willlbrord Frequln, tv-maker
DE STEM
T2
ROTECHNIEK/ENER-
EK: W. Bekkers,!
I, M. Boone, W. van
1. Fraanje, M. Geljon, 1
VI. Goudzwaard, M. vsj
an, O. Houtepen, J.
leijzer, E. Lansen, W.
ie, J. Looy, C. Meijer,
E. Plasschaert, R. de Rui
rerhage, M. Vertriest, J.i
van 't Westeinde. K.
M. van den Berge, J.
schaart, B. Boudens,
R Brasser, I. Filius, 1
W. van der Kerk, E.
ïldegem, R van Mooleal
E. Nuyts, R Polder
cke, F. Reijerse, W. 1
A. de Smit, M. Smits,';
L. Visscher, A. Water
•mer, M. Westveer, R. Zu
R Zwier, C. den Hout1"
TROTECHNIEK/ENER-I
"CHNIEK BT: J. Boeije.J
R Denayere, M. van
van Dijk, M. Goedhart,!]
iese, A. Hoondert, D.
Leijte, T. Louwerse,
nan, G. Nieuwenhuijze, I
5, M. Ribbens, R. Slootvr
irm, R. Teijsse, M. de Wa
trotechniek/elek]
ÏIKA: R. de Block, L. Blo
pt, R. Damen, A. Flikwe
tke, P. Francke, J.
Goffau, E. Griep, E. Har
hdriks, A. van den Hoek,*
nge, J. Joosse, S. Kasse,]
s, J. Koole, O. Lansu,
aers, E. Nannings, J. I
B. Simpelaar, M. Slo
R Steerenberg, R van c
J. Witte, J. Zandee.
iSINGEN - MTS.
vkunde: F. van de Br>
eijmel, Breskens ;T. de 1
Schoondijke. Weg- en 1
iuwkunde: J. Hamelij no
kens; J. van der Slik
vliet. Werktuigbouwk
n Rijen, IJzendijke. Ww
iouwkunde bt: W.
burg.
jSSINGEN - HEAO.
-ij(«economie: E. Leenhoi
3, E. van Waes, Aardenbui
akker, M. van de Mark,
te, B. Bouterse, Temeuzen;]
pelaar, Kloosterzande. Or
lieel-economischT. Cotf
reskens; E. van HommeHJ
burg. Economisch-jurid'"
Jen Deurwaarder, Zaam
Oostburg; A.
broek, G. Wieles, Temeu
atteeuw, Hoek.
HAAG - HTS-bouwk
erkhout, Westdorpe.
LST - School voor MDGO
-zorging: Anja van Deurs
Jansteen; Sonja van Ai«
neuzen. Agogisch wö.
ja Blansjaar, Sas van Gent
TTERDAM - Erasmus U|
siteit. Poet-doctorale
g accountant: drs. W. Man|
;skens.
[fiettemin is aan de grote
tiotor achter het Willem
reuker Kollektief de
|ird-prijs 1988 toegekend,
internationale jazzprijs
m het North Sea Jazz
stival. Deze prijs gaat
aar muzikanten die zich
i de jazzwereld op bijzon-
ere wijze hebben onder
leiden.
Reuker voelt zich wel gevleid
et de prijs. „Ik ben in goed
elschap dit jaar met die
bijs. De andere Bird-winnaars
|n toch mensen die iets voor-
llen in de geschiedenis van
jazz-muziek. Dat is wel aar-
ja". Breuker wijst erop dat
in de afgelopen twintig jaar
ft hij bezig is met professio-
el muziek maken al een hele
eks prijzen kreeg. Zoals de
sel Ilcken Prijs in 1970 voor
meest veelbelovende jonge
nusicus, het Gouden Kalf
or filmmuziek en een Edison.
Jet tien man sterke WiUem
euker Kollektief, door som
gen verguisd maar door ve-
i de hemel ingeprezen, tim-
|ert sinds 1972 aan de weg. Het
én van de weinige orkesten
ft zichzelf bedruipt, maar
arvoor moet het wel de grens
er.
[„We geven zo'n 100 concerten
r jaar, waarvan 40 in Neder-
hd. Zo waren we dit jaar op 1
huari in Keulen in de Phil-
nonie voor een nieuwj aars-
ncert. Daar zaten allemaal
rige mensen in driedelige
pakken. Er stond op het affiche
dat er een Gerschwin-concert
werd gegeven. We hebben ook
Gerschwin gespeeld maar óok
dingen van mij, met strijkers
erbij. Het eerste kwartier wis
ten die mensen echt niet waar
het over ging. Die dachten dat
ze in de maling werden geno
men. Maar toen het ijs eenmaal
gebroken was, gaven al die
keurige mensen, een paar dui
zend, een staande ovatie".
Behalve in de Bondsrepubliek
Duitsland, Frankrijk, Italië en
Scandinavië toert het Kollek
tief elke twee jaar een maand
door de Verenigde Staten.
Breuker: „Het trekt ongeloof
lijk volle huizen. Het is aUeen
jammer dat onze platendistri-
butie daar gebrekkig is, waar
door het erg moeilijk is onze
platen te krijgen. Maar we
hebben toch wel in al die jaren
een naam opgebouwd".
Over de mentaliteit in Ne
derland ten opzichte van jazz
muziek is Breuker slecht te
spreken. „In dit land hebben
wij een jazz-politie van mensen
die het woord jazz claimen.
Waar niemand aan mag ko
men. Die hebben echt nog
zoiets van: jazz is onze muziek.
Dat is dan de muziek die loopt
tot midden jaren '60 en alles
wat daarna gebeurt is, dat kan
niet meer. Dat is eigenlijk heel
merkwaardig. Je mag jazz van
mij ook pampus of pietje puk
noemen, het zal me een zorg
zijn. Maar er moet wel muziek
worden gemaakt".
Breuker kan zich ook nog
steeds opwinden over Neder
landse bebop- en dixieland-
muzikanten als Frans Eisen en
Ferdinand Povel die enkele ja
ren geleden erover klaagden
dat het grootste deel van de
subsidies verdween naar de
Stichting Jazz en Geïmprovi
seerde Muziek in Nederland
(SJIN), terwijl er voor de zoge
noemde traditionele jazz wei
nig meer over bleef.
Breuker, destijds voorzitter
van de SJIN: „Dat was een ab
solute leugen. Dat was totaal
misgerekend. Wij hebben een
rapport laten uitgaan en ge
woon bewezen met de cijfers in
de boeken, dat het grootste ge
deelte van wat wij uitgaven
aan aanvullende subsidies voor
muzikanten, naar de sector
mainstream en bebop ging.
Het was helemaal niet zo dat
de avant-garde of de Amster
damse maffia zoals het dan al
tijd genoemd wordt met het
grote geld ging strijken. Abso
luut niet."
De overheid weet volgens
Breuker niets van jazzmuziek.
„Dat kan je ze ook niet kwalijk
nemen, ze kunnen er ook geen
diploma in halen. Ik bedoel, het
is muziek die je niet kunt leren;
je kunt het of je kunt het niet.
Iemand kan op een clarinet of
een viool iets leren spelen, als
je maar hard genoeg studeert.
En dan kan het nog krakke
mikkig zijn, maar je kan
iemand met noten nog iets aan
z'n verstand peuteren. Maar er
zijn fantastische klassieke mu
zikanten, die echt de sterren
van de hemel spelen, maar die
geen drie maten kunnen im
proviseren. Dat slaat nergens
op."
Hoewel er de laatste jaren
veel jonge jazz-muzikanten
van de conservatoria afkomen
heeft Breuker geen hoge pet op
van de jazz-opleidingen. „Er
worden steeds meer mensen
losgelaten uit die kindermu-
ziek-gevangenis. Er is natuur
lijk een potentieel van mensen
dat er aanleg toe heeft. Als je
die een opleiding biedt, kun je
je beter in die muziek bekwa
men. Maar mensen die een di
ploma hebben zijn vaak nog
Door Jan Koesen
HILVERSUM - Liefst vijf maal besteedt de NOS in de
maand juli aandacht in fictievorm aan Aids. 'Sweet as
you are' is een televisiefilm van 70 minuten, gemaakt
door de BBC. Hij wordt vanavond om 20.30 uur op Ne
derland 3 uitgezonden. Voorts brengt de NOS vier we
ken lang op de zondagavond, te beginnen op 10 juli,
een serie, getiteld 'Intiem Contact,' van telkens 50 mi
nuten.
Willem Breuker: „Onze informatie over jazz-muziek loopt via het Willem Duys en Pim Ja
cobs-circuit. Die bron is natuurlijk erg gebrekkig." - fotoanp
zeer krakkemikkige muzikan
ten, valt mij op. Die absoluut
niet kunnen spelen. Die zijn
dan opgeleid tot leraar, dus die
kunnen daar weer verder de
boel in de maling nemen."
Is er verschil in waardering
tussen Nederlands en buiten
lands publiek?
Breuker: „Het Nederlandse
publiek is over het algemeen
vrij blasé. Doe maar gewoon,
dan doe je al gek genoeg. Ze
vinden er niet veel aan, of ze
gaan zo ontzettend uit hun bol
dat je moet oppassen dat ze je
niet aanvallen. Ik denk dat er
in het buitenland toch een an
der soort van waardering is
voor de dingen die je doet. Een
andere benadering; de mensen
gaan echt een avond uit. Maar
ik mag absoluut niet klagen,
want ik organiseer al 13 jaar na
de kerstdagen een eigen festi
val 'Klap op de vuurpijl'. Daar
is het altijd hardstikke vol met
serieus luisterende mensen".
„Maar we zijn erg slecht ge
ïnformeerd in Nederland. We
hebben nauwelijks enige eer
bied voor wat we zelf doen. Dat
is treurig. Onze informatie
over muziek loopt via het Wil
lem Duys/Pim Jacobs-circuit.
Dat is onze informatiebron. Die
is natuurlijk heel erg gebrek
kig. Bovendien, wat hebben wij
op school geleerd, wat weten
wij van onze eigen cultuur, van
onze schilders, van onze com
ponisten? Toch helemaal niks."
Volgens Breuker zijn er eigen
lijk maar een paar muzikanten
die zich ambassadeur kunnen
noemen voor Nederland in het
buitenland. „Daar behoor ik
dan zelf ook toe. En het Con
certgebouworkest en nog een
paar mensen. Ik moet zeggen
dat ik er uitsluitend uit erva
ring zo sceptisch tegenaan
kijk."
„Je ziet dat ik daarom de no
dige initiatieven genomen heb
om een klimaat te scheppen,
waardoor ik zelf goed kan wer
ken. We hebben een studio
waar we dag en nacht kunnen
repeteren, een bus voor veertig
personen waar we mee rijden
en een secretaresse. Een pla
tenmaatschappij (bvHaast)
waarmee ik platen uitbreng
van mezelf en van andere men
sen uit Nederland. Inmiddels
zo'n 75 platen en drie CD's. Je
kan er geen salaris mee beta
len, maar het kan zich bedrui
pen door de verkopen. Met de
winsten daaruit kan ik projec
ten van andere Nederlanders
die wat minder aan de bak zijn
doen."
Deze merkwaardige opeen
hoping van een thema
waarvan tallozen niets wil
len weten is bewuste poli
tiek van de NOS die minder
gaat streven naar eenmalige
uitzendingen, maar de voor
keur geeft aan 'clusters'; se
ries dus.
De twee Aids-program-
ma's zijn integer gemaakt.
Er wordt overtuigend in ge
speeld. Er is geen sprake van
sensatie en vals sentiment.
Eigenlijk is het doodzonde
dat beide programma's in de
zomer worden gebracht als
er zo weinig kijken. 'Sweet
as you are' en 'Intiem Con
tact' hebben veel gemeen. In
beide gevallen gaat het over
een man, echtgenoot en va
der, die een buitenechtelijke
verhouding met een vrouw
heeft gehad. In 'Sweet as
you are' is de man seroposi
tief bevonden, maar hij ver
keert niet in direct gevaar.
Bij de serie is de man wel
ten dode opgeschreven. He-
tero-aids dus.
In 'Sweet as you are' van
de BBC zet regisseuse An
gela Pope de acteurs Mi
randa Richardson en Liam
Neeson tegenover elkaar.
Neeson is een lector aan de
universiteit, die tijdens een
college een briefje krijgt
toegespeeld van een voor
malige studente, waarmee
hij een kortstondige verhou
ding heeft gehad, die uit
sluitend op lust is gebaseerd.
Ze raadt hem aan zich op
aids te laten onderzoeken.
Als de docent te horen
krijgt dat hij besmet is ge
raakt met het virus, biecht
hij zijn vrouw alles op. Ze
reageert zeer gekwetst. Pas
later gaat ze begrijpen dat
de inzet toch veel hoger is
dan overspel.
In de vierdelige serie 'In
tiem Contact' speelt de bui
tenwereld een grote rol. De
man (Daniel Massey) is een
geslaagd zakenman die op
eens op het golfveld in elk
aar zakt. Hij blijkt met aids
besmet te zijn en heeft nog
een half jaar te leven. Hij
heeft de ziekte opgelopen
tijdens een zakenreis met
mede-directeuren, die uit
liep op een dubieus feestje
met eallgirls. Maar hij is de
enige die besmet is geraakt.
Zijn vrouw (een prachtige
rol van Claire Bloom) kan
meer begrip opbrengen dan
de vrouw uit 'Sweet as you
are.' Maar het gezin wordt
totaal ontwricht. De zoon,
die zich een glanzende car
rière in het bankwezen had
gedacht, keert zijn vader
aanvankelijk de rug toe.
Zijn bedrijf laat hem vallen
als een baksteen. Hij wordt
zelfs van het terrein verwij
derd waarbij de portiers uit
angst voor besmetting
handschoenen aanhebben.
Dan gaat deze serie ver
der waar de bovengenoemde
film ophoudt. Het gezin her
enigt zich en trekt ten
strijde tegen de maatschap
pij die vol wrede vooroorde
len zit.
Scene uit de serie 'In
tiem Contact': Een direc
teur, die aan aids lijdt,
wordt met geweld afge
voerd van zijn eigen be
drijf door portiers met
handschoenen aan.
- foto nob
idstrijden gehouden was
n 32 personen deelnam
tslag heren: 1. R. Sr
ntwerpen; 2. F. van de C
ele, St.-Laurens; 3. C. St
Is, Temeuzen. Dames: I
eieman, 2. F. Stoffels, 3.
•ouw Waelhout, aUen
euzen.
ETANQUE - Op recreatj
antrum De Braakman
an petanquewedstrijdenj
ouden waaraan 48 per
selnamen. Uitslag; 1. J.
oushij, Gent; 2. J. van
inde, Temeuzen; 3. F.
aert, Gent; 4. S. de Maes.S
jnandsberg; 5. W. Libr
tent. ...j.
or Wim van Leest
chtparen die samen in
en bandje gaan spelen of
feen muzikaal duo vormen,
rijn in de popmuziek geen
litzondering, maar lang
naken ze het meestal niet.
i, Ashford Simpson
Boen het al heel lang heel
sped, maar Tina Turner en
pher reikten pas naar de
Wereldroem, nadat ze zich
ran hun respectievelijke
ehtelieden, Ike en Sonny
'adden laten scheiden.
pt en Barbara K McDonald,
pas Timbuk-3, laten zich
"W het 'paaronvriendelijke'
naat van de popmuziek
Bet weerhouden. „Samenle-
|en is ook een risico. Ik geloof
pet dat het veel uitmaakt of
binnen een relatie nu een of
Wee personen muziek maken.
F familie zal in beide geval-
Bn even instabiel zijn, mis-
™ien is het op onze manier
pfs wel beter, want zo kun je
Jkaar in de gaten houden",
fdus Pat.
1 Als Timbuk-3 trekken Pat
P Barbara getweeën door
puziekland en verrassen daar
penigeen met hun opmerke-
Jjke muziek. Onlangs ver
heen de tweede elpee 'Eden
l!?3! nadat een dikke ander-
pif jaar geleden de prachtige
pbuutelpee 'Greetings from
prnbuk-3' verscheen. Op die
frste elpee stond meteen ook
fn enorme Amerikaanse hit:
opmerkelijke 'The futu-
f s so bright (i got to wear
oes)'. 'Eden Alley' is een
geworden van een dus-
uge kwaliteit dat er in mu
zikaal opzicht nauwelijks iets
te wensen valt.
Timbuk-3 laat muziek ho
ren die een prettige menge
ling is van folk, rhythm
blues, country en rock. On
langs waren Pat en Barbara
in ons land voor een paar con
certen. Bij die gelegenheid
sprak ik met hen.
Jullie nieuwe plaat is een tik
keltje anders, moderner zou
ik zeggen.
Pat; „We hadden dit keer
veel meer tijd om op te ne
men. De eerste plaat moest
heel vlug. We hebben ook veel
geleerd sindsdien. We weten
nu hoe we de technologie
moeten benutten, dus dat hoor
je in de sound. We hebben niet
idee gehad van: het moet mo
derner. Het is gewoon ge
beurd. Er zit twee jaar ver
schil tussen en dat kun je ho
ren".
Barbara: „We hebben
eigenlijk vooral veel ervaring
opgedaaa We hebben onze in
strumenten beter leren be
heersen. We zijn kortom ge
woon beter geworden".
Wat deed jullie ertoe beslui
ten om als duo muziek te ma
ken, waarom staat er geen
band achter jullie?
Pat: „Barbara en ik geloven
in dezelfde dingen. We wer
ken goed samen en we kun
nen binnen onze muziek com
municeren als het ware. We
hebben vroeger wel met groe
pen gewerkt, maar dan merk
je toch dat er met een band
minder gedaan kan worden
dan wanneer je met zijn
tweeën bent. Barbara en ik
kunnen zeggen: laten we dit
of dat doen en dan wordt het
gedaan, terwijl je met een
Timbuk-3: „In een band kun je even werken met een
paar ontevreden gezichten, maar wij moeten zien dat we
samen tevreden blijven". - fotocb
band op zulke momenten
eerst een discussie krijgt over
het al dan niet die stap zetten.
We kunnen met zijn tweeën
snel besluit nemen, zowel mu
zikaal als privé. Wij tweeën
kunnen meer geregeld krijgen
op een snelle manier. We ru-
zieën wel eens hoor, maar er
is gelukkig nooit een meer
derheidsbesluit. We zijn of het
erover eens en dan doen we
het, of we zijn het niet eens en
dan doen we het niet. In een
band kun je even werken met
een paar ontevreden gezich
ten, maar wij moeten zien dat
we samen tevreden blijven".
Wat mij opvalt aan de muziek
van Timbuk-3 is de simpel
heid. Het is alsof jullie vooral
de essentie van muziek willen
overbrengen?
Pat: „Da's nou toevallig dat
je dat zegt. Voor we Timbuk-3
begonnen hadden we een
band die we The Essentials
noemden. Wat we nu doen is
wat we toen wilden laten ho
ren, maar waar we toen met
een stel mensen niet in slaag
den. Want iedereen wilde veel
spelen dus de essentie werd
ondergesneeuwd. Simpelheid
is geen kwestie van veel men
sen die hun muzikale virtuo
siteit laten horen. Barbara en
ik proberen de songs over te
brengen, de muziek goed te
laten voelen. Het moet voor
ons goed voelen, da's alles".
Volgens mij heb je dan ook
minder woorden nodig om je
teksten te schrijven?
Pat: „Vroeger schreef ik
liedjes met vijf of zes couplet
ten. Dat was waarschijnlijk
de invloed van iemand als
Bob Dylan, hij deed immers
niets anders. Ik heb een jaar
in Nashville gezeten, daar
nummers geschreven en ge
probeerd ze gepubliceerd te
krijgen. In die tijd heb ik ge
leerd dat je niet echt zoveel
woorden nodig hebt om dat
gene te vertellen dat je wilt
vertellen. Je probeert ieder
woord belangrijk te maken.
Elke noot trouwens ook. Elk
deeltje moet een belangrijke
rol spelen in een nummer. Dat
leerde ik in Nashville. Veel
mensen daar schrijven uiterst
simpele country liedjes. Het
topppunt van simpelheid lijkt
dat, maar het is heel leer
zaam".
Die 'Eden Alley' die jullie op
de nieuwe elpee bezingen, is
dat een plaats waar je naar
terugverlangt?
Pat: „Nee hoor, 'Eden Alley'
is hier en nu voor ons. Ik heb
geen heimwee naar vroeger,
zelfs niet naar mijn jeugd.
Nostalgie is een hang naar
simpelheid toen alles makke
lijker te begrijpen was. Ik wil
vooruit, ik wil niet terug,
want eigenlijk was het alle
maal niet zo leuk toen. Als
mensen met weemoed terug
denken aan vroeger, komt dat
omdat hun geheugen hen be
dot. Nostalgie verlamt men
sen, kneust ze. Wij zijn op
zoek naar een thuis, maar het
is geen thuis dat we al eens
bezocht hebben. Het is een
thuis dat we zullen maken,
dat we zelf moeten creëren,
als het kan nu of anders in de
toekomst".
PK
AAK
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
Waarom zijn jullie samen in
de muziek gegaan?
Barbara: "Ik denk dat het
komt, omdat we samen van
dezelfde dingen houden, zo
wel in het dagelijkse leven als
in de muziek. We zijn allebei
gek van muziek, houden er
wat dat betreft dezelfde
ideeën op na. We hebben ons
leven min of meer toegewijd
aan die ideeën aan die liedjes,
maken samen nieuwe din
gen".
Pat: „We leefden al samen
voor we samen muziek gingen
maken, maar muziek bracht
ons eigenlijk samen, ook al
gingen we pas vijf jaar later
spelen".
De pophistorie wijst uit dat
echtparen in de popmuziek
geen lang leven beschoren is.
Pat: „Samenleven is ook
een risico. Ik denk daar niet
zo over. Ik geloof niet dat het
veel uitmaakt of er in een re
latie een of twee personen
muziek maken. De famlie zal
in beide gevallen even insta
biel zijn, misschien is het zo
zelfs wel beter, want zo kun je
elkaar in de gaten houden. Nu
ben je tenminste niet geschei
den van elkaar en is er min
der kans op oneerlijkheid of
op het uit elkaar groeien. We
zijn zo vaak samen dat onze
relatie erdoor ontwikkelt".
Barbara: „We houden van
elkaar en we houden van onze
muziek, in die volgorde. Als er
iets mis gaat met de muziek
dan hebben we altijd onze
liefde voor elkaar nog".
Zou jullie muziek zonder die
liefde mogelijk zijn?
Pat: „Niets is mogelijk zon
der liefde, hooguit de dood.
Love may not make the world
go round, but it makes the
ride a lot more fun.Wat we
gedaan hebben, komt voort
uit die liefde. We proberen
hetgeen we doen zo goed mo
gelijk te doen".
Is er een verandering in Ame
rika in de muziek? Een paar
jaar geleden zou jullie muziek
amper een kans hebben ge
kregen.
Pat: „We zouden onze eigen
plaat toch wel gemaakt heb
ben. We waren al druk bezig
met het maken van cassettes
van onze concerten. Die cas
settes verkochten we dan la
ter weer. Dat ging prima, dat
hadden we nog wel even vol
gehouden.We speelden gratis
in cafés en bars en we trokken
steeds veel mensen. Die men
sen luisterden met veel be
langstelling naar onze liedjes.
Als we hits van anderen had
den gespeeld, geloof ik niet
dat ze zich zo goed vermaakt
zouden hebben. Als je in een
luidruchtige bar mensen kimt
boeien, dan moet je het ook op
platen kunnen. Het valt niet
mee het goed op de plaat te
krijgen, maar als dat lukt dan
is daar publiek voor".
Wat mij hier opvalt is dat
vooral oudere jongeren op
jullie muziek vallen.
Pat: „We hebben in Ame
rika allerlei leeftijdsgroepen
als fans, van tien tot vijftig. Ik
zou niet graag muziek maken
die op een bepaalde groep ge
richt is, of het nou politiek, re
ligie, rijkdom of leeftijd is.
Muziek moet mensen, ver
schillende mensen, samen
brengen. Ik hou ervan om veel
verschillende mensen bij elk
aar te zien. Ik hou niet van
identieke figuren. Dat is niet
opwindend. Als je bij de men
sen binnenin zou kunnen ko
men, als mensen elkaar ac
cepteren en losser worden dan
doet het uiterlijk er niet zo
veel toe. achter de muzikale
voldoening is het gevoel datje
op de een of andere manier
een plaats binnengaat die an
ders gesloten blijft. Het is
alsof je een muur slecht bij je
luisteraar".
Vinden jullie het eigenlijk
moeilijk om over muziek te
praten?
Pat: „Ik besef dat we over
muziek moeten praten. Het is
nodig voor de promotie. Het is
niet pijnlijk of zo, op voor
waarde dat er communicatie
is. Maar hoe meer je over mu
ziek praat hoe meer de magie
er vanaf gaat. Je zit jezelf al
pratend te definiëren en in die
poging om de menselijke
nieuwsgierigheid te bevredi
gen geef je misschien wel te
veel weg".
Laatste vraag dan maar. Wat
maakt een nummer goed?
Pat: „Ik weet het niet. Mis
schien moet ik me nu wel
blootgeven. Een nummer
moet me pakken zonder dat ik
uit kan leggen waarom. Ieder
groots nummer heeft iets dat
niet onder woorden te bren
gen is. Het is iets waar je over
struikelt, onvermijdelijk,
maar heel graag eigenlijk".
De agenda voor de komende weken
ziet er als volgt uit:
UB 40, 13 juli in Rotterdam
(Ahoy) en 21 juli in Eindhoven
(Jubileumhal)
Chuck Berry, 16 juli in Den Bosch
(Maaspoort)
Nick Cave, 17 juli in Utrecht (Ti-
voli)
Iron Maiden, Helloween, Kiss,
Anthrax en David Lee Roth, 4
september in Tilburg (Willem II-
stadion)
