Parijs krijgt
Asterix- park
TOSCA HOOGDUIN: DE BRUINE STEM VAN DE AVRO
Robert Palmer is weer helemaal terug
-f-
25 Miljoen voor Van
Goghs 'Parijse Romans'
Ze is de stem van de AVRO. Een
bruine stem, een stem gedrenkt in
whisky en sigaretterook.
Radiovrouw
Weekblad
Hoorspel
Rust
OESTEM GIDS 2
NEDERLAND 3
Living Colour
Bobby MCFerrin
Gregory Abbott
ïuske en JViske:
iambi
one.
r
DE STEM1
4De microfoon is mijn vriendje'
Door Jan Koesen
Als ze spreekt, drukken mannen hun oor
tegen de radio. Het is niet eens zozeer wat
ze zegt. Het is allereerst de klank die er
gens doet denken aan Zarah Leander,
Hildegard Knef, Mariene Dietrich.
be stem van een rijpe vrouw, een troostende
vrouw, een vrouw die zegt, heel laat in de nacht,
als de dag al doorbreekt, dat het niet zo erg is,
jongen, het valt best mee, jongen, hier ben ik
toch. Een stem waar soldaten van het Vreemde
lingenlegioen in hun woestijn van dromen. Een
Stem die goud waard zou zijn op 06-lijnen.
Waarbij mannen, in hun auto, 's nachts de ellen
dig lange rit die voor hen ligt, vergeten. Pas
daarna komt de boodschap. Tosca Hoogduin
leeft bij het geluid.
„Hallo," zegt ze. „Ik had me jou anders voor
gesteld toen ik je hoorde over de telefoon. Blon
der". „Hallo," zeg ik. „ik had me jou ook anders
voorgesteld. Bruiner". „Dat klopt," zegt ze. „De
meeste mannen stellen me groter voor, lang,
zwart haar, iets Spaansigs".
De microfoon is toch een wonder. Ik praat met
haar, in een establissement vlak naast het
AVRO-gebouw, waar bruine hanen op het erf
stappen en bekende gezichten hun lunch gebrui
ken. Ze is hoogblond, blond als de duinen. Haar
stem blijft ook in de openlucht dat alt-sax tim
bre behouden, maar is nu hoger, minder zwoel.
Pas als ik thuis de band afdraai, komt die
bruine klank weer naar buiten. Dit neveneffect
kan Edison nooit bevroed hebben toen hij de
grammofoon uitvond.
Tosca Hoogduin is een radiovrouw. De televisie
mag haar niet opeisen. Net als Meta de Vries,
Violet Falkenburg en Anne van Egmond is
Tosca verbonden aan de radio, een enkele flirt
met de televisie ten spijt. Ze heeft drie radio
programma's: Easy Listening (Radio 2; met
Imme Schade van Westrum, maandag en dins
dag, 00.02-02.00 uur), Cedéa (Radio 4, woensdag
van 18.00-20.00 uur met Pieter Prick) en het
nostalgische 'Play it again' (eveneens m'et Imme,
zondagavond op radio 2 van 21.00-22.00 uur).
Programma's met heimwee, oude jazz, zoetge
vooisde klanken.
Ze wil weten hoe haar stem bij me overkomt.
Ik vertel mijn hierboven weergegeven lyriek. Ze
knikt voldaan. „Dat is precies mijn bedoeling.
Toch heb ik nooit reacties van enge mannen ge
kregen." Tosca heet eindelijk Cateau. „Als je die
naam uitspreekt, ervaar ik hem als een pistool
schot. Toen ik het voor het zeggen kreeg, heb ik
de delen achterstevoren gezet en een klinker
veranderd. De meeste mensen zeggen trouwens:
Tos".
Ze begon als jong meisje bij het toenmalige
weekblad 'Wereldkroniek.'. „Ik heb altijd gewe
ten dat ik bij een krant wilde werken. Dat ver
langen had een aanleiding. Een tante van mij,
een huisvrouw uit Delft, schreef, terwijl ze aan
het aanrecht stond en drie kinderen verzorgde,
twee schokkende jongensboeken waar ik nog
steeds een 9 voor geef en een dichtbundel die op
op een dikke 6 waardeer. Ze kwam bij ons thuis
en zei tegen mij, 'je moet alles wat je denkt, op
schrijven.' We woonden in Den Haag en als mijn
dat ik naar de AVRO moet rennen om onvoor
bereid een tekst in te springen, dan zal ik als de
rust zelve overkomen. Dat weet ik. Whisky
drink ik trouwens niet, ik drink niet, maar ik
rook wel veel sigaretten. Daar kan ik niet van
afkomen. In 'Easy Listening' zet ik hem extra
aan. En de technicus haalt wat laag naar voren.
Voor ik ga draaien, luister ik heel grondig naar
de platen. Ik wil precies weten wat er gebeurt.
Ik moet weten of applaus op de plaat 5 seconden
of 81/2 seconde duurt, want dan hoeft de techni
cus niet plotseling te duiken en kan hij rustig de
muziek afwikkelen. En als ik zeg, nu komt Os
car Peterson, dan moet de plaat niet met een gi
taar beginnen, maar met een piano. Mijn stem is
mijn instrument. En het publiek stel ik me als
een luisteraar voor, niet als stadions vol mensen
wat wel het geval is. Ik wil de indruk wekken
dat ik gewoon hardop denk. En dat is eigenlijk
zo, want zodra ik in de studio ben, voel ik me
volmaakt ontspannen. Ik kan moe zijn, chagrij
nig, spanningen hebben, maar zodra ik voor die
microfoon zit, ben ik volmaakt uitgerust en fit.
Muziek werkt voor mij kennelijk therapeutisch.
Zelf is mijn muzieksmaak simplistisch. Ik hou
van twee soorten, van strijkkwartetten en van
jazz in kleine bezetting. Maar ook van Bach.
Bach swingt voor mij, Mozart niet. Niet dat ik
Mozart niet mooi vind, zeker wel, maar hij
swingt niet".
Tosca Hoogduin ziet er anders uit dan ze
klinkt. - FOTO'I STICHT
vader naar de etalages van de Bijenkorf keek,
drukte ik mijn neus tegen de ramen van de
Haagsche Courant. En ik dacht: 'Eens zal er een
stulq'e van mijn hand in staan'.
Bij de Wereldkroniek moest ik koffie zetten,
broodjes smeren, de bekende hand- en span
diensten van een leerling op de redactie, en ik
vond dat die krant echt lekker rook. Ik had een
speciale taak. Buiten hingen in vitrines foto's
die zes maal per dag ververst moesten worden
en ik moest de onderschriften maken. Ik heb al
tijd wel 45 pennen bij me. En zo werk ik nog
steeds: ik schrijf al mijn teksten van tevoren
op".
Na haar huwelijk bleef Tosca Hoogduin free
lance doorwerken. „Ik had een live ziekenpro-
gramma waarbij ik gasten ontving die toen nog
niet zo beroemd waren: Het Cocktail Trio, Mies
Bouwman enzovoort en op een keer belde ik
Joop Koopman bij de AVRO hierover op. Hij zei:
'Je hebt een leuke stem. Kom eens langs." Tos-
ca's carrière in de ether begon. Ze kreeg een ru
briekje, 'Waarheen op vakantie?' en mocht een
roddelrubriekje verzorgen (gossip, heet dat te
genwoordig). „Daarin vertelde ik opgewekte
verhaaltjes over Amerikaanse filmsterren. Bij
de Wereldkroniek hadden ze niet veel geld. Ze
gaven daarnaast ook 'Cheerio' uit, een blad over
filmsterren en daar haalde ik mijn materiaal
uit. Toen kreeg ik een achtergrond-programma,
en dat heb ik heel slecht gedaan. Ik was totaal
mezelf niet. Ik had het vak niet in mijn vingers.
Ik deed anderen na. Op een gegeven moment
dacht ik: ik moet mezelf zijn, ik moet geen ander
imiteren. Ik ben ik, er is er maar een van mij. En
sinds die tjd ben ik altijd mezelf gebleven. Het
publiek heeft met mij te maken, niet met een
imitatie".
„Mijn stem is niet helemaal van mij. Ik schijn
een enorme rust over te brengen, terwijl ik zelf
tamelijk nerveus ben. Ik heb het idee dat mijn
stembanden onafhankelijk van de rest van mij
werken. Als ik nu opeens de boodschap krijg,
Tosca Hoogduin schreef eens een hoorspel. Het
ging over twee mensen, in een woning, die niet
echt met elkaar praten kunnen. Er staan twee
telefoons in huis, boven en beneden. Via die tele
foon kunnen ze wel met elkaar contact hebben.
„De microfoon is voor mij een vriendje. Het is
geen scheerapparaat, niet zomaar een voorwerp,
de microfoon doet me iets. In die microfoon kan
ik mezelf kwijt. Zo zijn er mensen die datzelfde
met een camera hebben, die kunnen flirten met
een camera. Die worden fotomodel, of gaan de
televisie in. Ik niet, voor mij is het alleen de mi
crofoon waar ik wat mee heb. Ik heb aan hoor
spelen meegedaan em onveranderlijk kreeg ik
de rol van boze dame of hekst. Mannen vinden
mijn stem over het algemeen prettig en vrou
wen hebben er geen hekel aan. Inderdaad, ik
ben de stem van de AVRO. Ik hoef maar een
paar seconden te praten en dan denkt niemand
dat hij bij een andere omroep zit".
„Ik werk graag met jonge mensen, want ik
wil de aansluiting met de nieuwe generatie niet
verliezen. Ik wil niet verzinken in een tijdperk
en Imme en Pieter helpen mij dat ik erbij blijf.
Strikt genomen vind ik dat er na de beebop niets
belangrijks meer is gebeurd op muzikaal gebied,
maar dat is natuurlijk niet zo. Als ik alleen alles
zelf samenstel, blijf ik in een kringetje rondlo
pen, denk ik dat een synthethiser een brood
rooster is. Toch is het raar. Ik ben opgevoed met
kerkelijke muziek. Bij mij thuis werd alleen
naar muziek geluisterd van Johan de Heer,
Feike Asma enzo. Er bestond geen andere mu
ziek voor mij. Zo was het, zo hoorde het. Maar op
een keer waren mijn ouders niet thuis. En ik
zette de radio aan. En ik hoorde Miles Davis. Ik
denk: bestaat dit ook?! En toen ben ik als een
gek gaan inhalen".
De AVRO, zegt Tosca, is altijd goed voor haar
geweest. Na een persoonlijke tragedie verloor ze
haar stem. Ze zat in de studio en mechanisch
sprak ze haar teksten uit. Zonder dat ze het wist,
had de AVRO een vervangster klaargezet voor
het geval Tosca het niet meer uit kon houden.
Na enige tijd toen iets van de pijn verwerkt was,
begon Tosca aan stemoefeningen. „En langza
merhand begonnen mijn stembanden weer te
trillen, zaten ze niet meer vast".
LONDEN (AFP/DPA) - Een stilleven van de im
pressionistische schilder Vincent van Gogh is
maandag op een veiling van Christie's in Londen
verkocht voor 7,15 miljoen pond (ruim 25 miljoen j
gulden).
Het schilderij dat hij in de herfst van 1887 in Parijs1
schilderde in warme geeltinten stelt een verzameling
boeken voor. Van Gogh zelf noemde het werk 'Parijse j
Romans'.
Het werk werd gekocht door een anonieme verza-
meiaar die telefonisch aan de veiling meedeed. Voorai
werd verwacht dat het doek ongeveer 11 miljoen zou
opbrengen.
Een schilderij van Claude Monet, 'Het Blauwe
Huis', bracht 3,85 miljoen pond op (ruim 13,5 miljoen i
gulden), het hoogste bedrag dat ooit voor een werk
van deze schilder werd neergeteld. Dit schilderij werd
in 1871 door Monet geschilderd tijdens een vakantie in
Nederland.
De heersers
van Hokkaido
Lp de hoogte van Wladiwos-
«ik ligt Hokkaido, het noor-
jjkste eiland van Japan,
j winters zijn er Siberisch
L'ud, maar desondanks heeft
Jjet eiland een schitterende
Luna- Kraanvogels komen
in overvloed voor, maar
j,k rode vossen, die in dit ge-
|bied ongestoord hun gang
nen gaan. De film 'De
ersers van Hokkaido' bij
|je EO geeft een impresssie
van de natuur op het eiland,
get leven van de vossen
gent daarbij als leidraad.
32ïhob
M9.00
Countdown
Albert Uderzo (midden) met zijn Asterix en Obelix. - fotqii]
Door Bob van Huët
PLAILLY - In de aanstaande concurrentieslag met colle;
Mickey Mouse, die in 1991 aan de oostkant van Parijs ovel
een 'Eurodisneyland' zal beschikken heeft de Franse stri|
held Astérix alvast twee jaar voorsprong genomen.
Volgend voorjaar wordt in de jaar lang is de haalbaarheii
bossen bij Plailly, 38 kilometer
ten noorden van de Franse
hoofdstad aan de snelweg A 1,
een groot 'Astérix-park' ge
opend.
Met dit volgens de Franse pro
motors „voorlopig grootste
'thema-park' van Europa" is
een investering gemoeid van
liefst 450 miljoen gulden. De in
ternationaal bekende Astérix
en zijn makker Obelix moeten
op den duur een dikke twee
miljoen bezoekers per jaar
trekken die Frankrijk een paar
honderd miljoen aan deviezen
zullen bezorgen.
Enorme vrachtwagens en
bulldozers schuiven door het
bos van Plailly. Het toekom
stige onderkomen van het Gal
lische sterretje ligt op steen
worp afstand van Ermenonvil-
le, waar de nog altijd druk be
zochte graftombe van Jean-
Jacques Rousseau staat. Net als
eertijds de grote schrijver-filo-
soof wordt de kleine Astérix
veel gelezen. Sinds 1959 zijn 28
avonturen verschenen in veer
tig talen (een 29e is in de maak
voor de opening van het park
die samenvalt met de dertigste
verjaarjaar van de held). De
totale oplage grenst inmiddels
aan de 200 miljoen stripboeken.
Een onderzoek van het bu
reau SOFRES wees onlangs uit
dat Astérix in Frankrijk de po
pulairste stripfiguur is. Kuifje,
Mickey Mouse, Lucky Luke en
Donald laat hij ver achter zich.
„Al met al een solide basis voor
een park", vindt financiëel-di-
recteur Olivier de Hen. Twee
van het project onderzocht
Conclusie van De Hen
kan niet stuk. Er is geen enki
risico".
De werkzaamheden vorderd
gestaag. De entree, de antiel
straat 'Via Antiqua' (waar oi
dermeer een handelaar
tweedehands strijdwagens zal
komen) heeft al aardig vori#1
gekregen. Net als het 20
leurgestelde fans die
irge Michaels optreden in
Kuip niet zien doorgaan
ien een beetje troost vin
bij 'Countdown'. Van-
ivond presenteert Veronica
special over het 25-jarige
fenomeen. Door middel
la'n interviews, beelden van
ive-optredens en clips wordt
m beeld van zijn stormach-
[ge carrière gegeven. Het
icces begon reeds met de
:p 'Wham!'. George Mi-
lel scoorde samen met An-
Irew Ridgeley hit na hit. Uit
leze periode zijn clips te zien
ran 'Young guns', "Wake me
fore you go-go', The edge
if heaven', 'Careless whisper'
in 'A different corner'. Twee
|aar geleden ging George Mi-
iael op de solo-toer. Van
lummers als 'Faith', 'Father
igure' en zijn nieuwste
igle 'Monkey' worden live-
ipnamen uitgezonden. Van
iet laatste nummer is boven
ton een clip te zien.
ij de NOS begint een serie
rogramma's over vogels
plaatsen tellende Dolfinariui U^en, getiteld 'Vogels kij-
dat uiteraard 'het grootste! en °P woensdag'. Van de in
Europa' moet worden. Centra» B'aaj t'en afleveringen zijn
tussen alle attracties ligt ht r drie door de NOS zelf ge
uit de albums bekende 'Galli laa'tt 'n samenwerking met
sche dorp'. De hutten van all e Vogelbescherming. De an-
helden zijn er op ware groot! ere rijn vogelfilms van de
nagebouwd, tot en met d ®C en de Engelse vogelbe-
'boomwoning' van de vet
schrikkelijke zanger Assurat
cetourix. Het dorp is al bijn
klaar.
„Ik weet precies waar ieder
een woont", zegt tekenaar Al
bert Uderzo, die de internatio
nale pers rondleidt voor
eerste kennismaking. „Het aar.
dige van dit park is het een
iherming, waarbij in het
ommentaar een relatie
ordt gelegd met de Neder-
indse situatie.
'P het Holland Festival
anste de Canadese dans-
trale thema, namelijk de avo» roep Lalala Human Steps
turen van Astérix. Alles is te
rug te vinden. Van het R»
meinse kampement en de pira tratie van dit optreden,
ten tot de arena's en de vei jew Demons' is het laatste
schillende huizen uit de dm rerk van de choreograaf van
Astérix bezochte landen. N«
nog geen Nederlandse molffl
Misschien dat Astérix in
langs zal gaan". Aandeelhoi
toezicht op de werkzaamheden
„Ik wil dat het er perfect uil
ziet. Dit park moet een interna
Astérix
Robert Palmer is een man
met smaak. Of het nou
gaat om de kleding die hij
draagt, de muziek waar
van hij zich bedient of de
vormgeving die hij aan
bijvoorbeeld platenhoezen
en video's laat geven, stee
vast is er sprake van een
stijlvol geheel.
Niet zelden is Robert Palmer
daarbij een trendsetter en be
dient hij zich van vormen (zo
wel in muziek als in verschij
ning) die pas veel later ingang
vinden. In tegenstelling tot
bijvoorbeeld David Bowie
moet Robert Palmer het niet
hebben van opzichtige verto
ningen of pompeuze muziek,
maar van kwaliteit. Soms is
dat kwaliteit die zich pas na
verloop van tijd ontvouwt,
maar heel vaak gaat het om
meteen hoorbare, maar amper
te definiëren meeslependheid.
De nieuwe Robert Palmer-
elpee 'Heavy nova' vormt
daarop geen uitzondering.
Vanaf het eerste nummer, de
nieuwe single 'Simply irresis
tible', wordt er heel meesle
pend gemusiceerd en gezon
gen op die typische Robert
Palmer-manier. Verschil met
vorige platen is dat de elek
tronica naar de achtergrond is
gedrongen en er meer plaats is
voor 'traditionele' vormen als
rhythm blues, country, reg
gae en recht-toe-recht-aan-
rock.
Genoemde typische Robert
Palmer-manier maakt op het
eerste gehoor een indruk van
opzettelijke achteloosheid of
slordigheid. In eerste instantie
klinkt het alsof Robert het al
lemaal niet zo belangrijk
vindt. De schijn bedriegt ech
ter. Het schijnbaar oppervlak
kige stemgeluid heeft bij na
dere beluistering een intensi
teit die op den duur onont
koombaar is. Het is die inten
siteit die op het oor simpele
nummers als 'Some guys have
all the luck' en 'Addicted to lo
ve' op den duur zo ijzersterk
maakte.
Op 'Heavy nova' is die ver
scholen kracht voortdurend
aanwezig. Of Robert Palmer
zich nu bezighoudt met mo
dern eigen werk of met klas
siekers zoals het Peggy Lee-
nummer 'It could happen to
you', er wordt steeds op het
scherpst van de snede gemusi
ceerd. Daartoe maakt Robert
Palmer gebruik van de dien
sten van muzikanten als ex-
Bandleden Rick Danko en
Garth Hudson, Hall Oates-
bassist T. Bone Wolk en de
Braziliaanse wonder-percus-
sionist Dom Um Romao.
'Heavy nova' is zonder twij
fel Robert Palmers sterkste
elpee sinds jaren. Palmer
slaagt er een aantal keren in
de losse sfeer van een elpee als
'Double fun' terug te pakken
en in compositorisch opzicht
overtreft hij die inmiddels
tien jaar oude plaat ruim
schoots. Robert Palmer is he
lemaal terug en daar mogen
we best blij mee zijn.
NP
SP!
AA!
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
DE opmerkelijkste plaat die ik
in tijden gehoord heb, is onge
twijfeld 'Truth and soul' van
het Amerikaanse gezelschap
Fishbone. Fishbone laat op die
elpee een uiterst merkwaar
dige mengeling horen van
heavy gitaar-muziek a la Jimi
Hendrix, lichtvoetige ska en
soul, rhythm blues, funk en
moderne zwarte muziekvor
men als rap.
Ik beschik niet over nadere
informatie omtrent Fishbone,
maar "Truth and soul' is een
plaat die eigenlijk voor zich
zelf spreekt. Hij staat vol
energieke muziek, er wordt
perfect gespeeld en zeer ge
dreven gezongen. Op sommige
momenten doet Fishbone den
ken aan Grand Funk of Rare
Earth. Grote pluspunt is wel
dat Fishbone zichzelf lang niet
zo serieus neemt als genoemde
bands. 'Truth and soul' bruist
zodoende van het hoorbare
spelplezier, maar bevat niet
temin pittige kost. Een num
mer als 'Pouring rain' bij
voorbeeld is heavy Zappa-
achtige muziek met nave
nante tekst.
'Truth and soul' is een plaat
die ik je van harte aanbeveel,
al was het alleen al om eens te
laten horen dat je niet per se
lang haar hoeft te hebben en
moet gillen om ruige muziek
te maken.
OOK lekker ruig, maar wel
licht een tikkeltje plichtmati
ger klinkt de groep Living Co
lour op de elpee 'Vivid'. Living
colour is een zwarte band die
tamelijk blanke rock laat ho
ren. Zo nu en dan zijn er over
eenkomsten met de vroegere
Mother's Finest.
Mick Jagger vond Living
Colour zo belangwekkend dat
hij besloot om twee nummers
van 'Vivid' te produceren. Bo
vendien zingt Mick in het
koortje mee in twee nummers.
Ander opvallend ingrediënt
van deze 'Vivid' is het Talking
Heads-nummer 'Memories
can't wait'. Via het arrange
ment is dat nummer overigens
aardig ingekapseld in de Li-
ving-Coloursound dus echt
opvallen doet het niet.
In zekere zin is Living Co
lour te beschouwen als de
zwarte tegenhanger van de
Red Hot Chili Peppers. Het
grote verschil is dat Living
Colour gaat rocken, daar waar
de Peppers funky gaan klin
ken.
'Vivid' is een sterke plaat.
De gelijkvormigheid van het
materiaal lijkt me echter op
den duur vervelend worden.
Wie echter zijn platencollectie
wil uitbreiden met een dave
rende plaat en zich er niet om
bekommert of die plaat over
een tijdje nog relevant is, die
moet niet aarzelen en deze
'Vivid' aanschaffen.
DE stem is een prachtig in
strument, sprak Bobby
McFerrin en hij maakte een
elpee die louter vocale gelui
den bevat. 'Simple pleasures',
de elpee in kwestie, laat horen
hoe goed Bobby McFerrin di
verse instrumenten en ritmes
met zijn stem kan nadoen. Hij
heeft die geluiden een voor
een, track voor track opgeno
men en zo een complete sound
gecreëerd, alsof er een hele
band zit te spelen. Alles wat je
hoort is echter de menselijke
stem.
Je moet er maar tijd voor en
zin in hebben. Als luisteraar
onderga je 'Simple pleasures'
zo nu en dan als uiterst humo
ristisch zo niet lachwekkend.
Ik slaag er maar half in dit
soort muziek op zijn waarde te
schatten. Te vaak moet ik
denken aan The Temple City
Kazoo Orchestra en de onver
getelijke verkrachting van
Led Zeppelins 'Whole lotta lo
ve' per kazoo-fluitje. McFer-
Gregory Abbott: volstrekt gezichtsloze muziek. - fotocbs
rin stort zich op 'Simple plea
sures' op 'Drive my car' van
The Beatles, de klassieker
'Suzie Q' en 'Sunshine of your
love' van The Cream, inclusief
gitaar-solo. Echt je blijft erin.
GREGORY Abbott had in 1986
alom succes met het nummer
'Shake you down'. Dat num
mer liet zwoele soul horen die
een Beetje op de manier van
Marvin Gaye werd vertolkt.
Gregory Abbotts naar zijn
single vernoemde elpee be
vatte veel soortgelijk mate
riaal en was bij vlagen best
aardig. In zijn verschijning
maakte Gregory de indruk
een levensgenieter te zijn. Een
hele pientere nog wel, want
hij bezit een universitaire
graad in zowel Engels als in
psychologie.
Til prove it to you' is de
titel van Gregory's tweede el
pee. Die plaat valt me eerlijk
gezegd niet mee. Gregory Ab
bott is niet zozeer een een
dagsvlieg als wel een artiest
die eigenlijk maar een kunstje
kent en die dat kunstje tot
vervelens toe zal herhalen als
hij de kans krijgt. Wat mij be
treft is die 'vervelingsgrens'
met Til prove it to you' al
ruimschoots bereikt. Gregory
probeert krampachtig het toe
vallig onstane succesgeluid
van 'Shake you down' te her
vinden, maar zonder resul
taat. Zodoende levert 'I'll
prove it to you' volstrekt ge
zichtsloze muziek op.
De agenda voor de komende we
ken ziet er als volgt uit:
Sting, Los Lobos, John Hiatt
Bryan Adams, Ziggy Marley
10.000 Maniacs, INXS en Carntél
2 juli in Torhout en 3 juli fo
Werchter.
Burning Spear, 1 juli in Tilburg
(Noorderligt)
INXS, 30 juni in Rotterdam
(Ahoy)
UB 40, 13 juli in Rotterdam
(Ahoy) en 21 juli in Eindhoven
(Jubileumhal)
Chuck Berry, 16 juli in Den Bosch
(Maaspoort)
Nick Cave, 17 juli in Utrecht (Ti-
voli)
Iron Maiden, Helloween, Kiss
Anthrax en David Lee Roth, 4
september in Tilburg (Willem II'
stadion)
19.25
Vogels kijken
op woensdag
20.30
New Demons
et ballet 'New Demons'. De
!0S presenteert een tv-regi-
alala Human Steps,
idouard Lock. De Canadees
oelt zich bijzonder aange-
volgend avontuur eens bij okken tot'heavy metal'. Uit
*t ballet spreekt eenzelfde
der Uderzo houdt persoonlijl eftigheid als 'Human Sex',
'aarmee de groep drie jaar
eleden op het Holland Fetsi-
al te zien was. Lock schrijft
tionale status krijgen, net al 2jngt teksten in
li.
ijn producties.
°IT£/ER 15
