4Ik geloof dat ik de
Ronde kan winnen; kwaliteit heb
ik er voor'
'Franse coureurs
rijden rond
met dikke nekken'
De Tour is mijn
terrein niet
URS ZIMMERMANN MAAKT DE BALANS OP
TEUN VAN VLIET OP NEGENTIG PROCENT VAN ZIJN KUNNEN
J
Herboren
'Jean-Frangois
Bernard
maakt indruk
Geen idee
Balans
Lastig
Gevaarlijk
Verbijten
Terugkeer
r te voorspellen wie
n het eindklassement
innaar 1988 goed tipt,
r het algemeen klas-
oreerd met resp. 10
t eindklassement
s vóór 10.00 uur bin-
aarop u duidelijk
lijk eindigen geldt de
als beslissende
ordt op de sportpa-
onze lezerstour
Staat u na een etappe
ement, dan ontvangt
Oosterstraat 11
ozendaal,
tgravenstraat 27
65
uivelstraat 26
straat 7
senstraat 41
sh.weg 7
ivenstraat 149
at 26
Cruisstraat 32
traat 14
straat 52
28
imastraat 24
illem-I-straat, 29
Poppelstraat 94
nastraat 67
-ostraat 12
4
Alexanderstraat 4
klaan 50
4
pad 4
aestraat 77
itraat 14
ilenstraat 47
nstraat 86
kenlaan 15
ïout, Kasteellaan 26
straat 45
W. Gommerstraat 79
aat 2
yilhelminastraat 51
ippestraat 67
:nstraat 38
irkkant 1
traat 9
traat 25
38
raat 5
Dssestraat 134
:rkvaartstraat 26
werk 13
Den Engelsenstraat 1
of 1
aioet worden atgelegd,
lUr Goddet lijkt als een
in dat Frankrijk niet uit-
het zout in de pap niet
veer andere hoogtepun-
om er maar 'ns eentje te
an 'Goddet
■en dag!
je die sportieve krant.
12.-, daarna beslis ik j
I
I
I
I
001
ingj
;em, I
Door Jean Nelissen
ZÜRICH - In de Ronde van Italië
fietste hij drie dagen voor het einde
twee uur lang in de rose trui.
De laatste etappe door de Dolomieten,
waarin 34 kilometer geklommen moest
worden, greep Urs Zimmermann aan
om een groot offensief te beginnen. Het
was een aanval, die men nog maar zel
den ziet. De klassementsrijders wagen
zich tegenwoordig niet meer aan een
vlucht over drie cols. De moderne prof
wacht met z'n demarrage meestal tot de
voet van de laatste berg.
De actie van Urs Zimmermann in de
Giro herinnerde aan de grote dagen van
weleer, toen in de bergen enorme ver
schillen ontstonden. 127 Kilometer al
léén tegen allen. Met een 'dode' Italiaan,
Stefano Giuliani, aan het achterwiel ge
kleefd. Urs Zimmermann verloor die
dag in de finale de Giro door een gecom
bineerde actie van de ploegen 7 Eleven
(Andrew Hampsten) en Panasonic (Erik
Breukink). Hij eindigde, mede door een
val in de afsluitende tijdrit, slechts als
derde, op 2.45 minuut van winnaar An
drew Hampsten.
Voor de Tour de France geldt de Zwitser
als een van de topfavorieten. „Ik geloof
zelf ook dat ik de Ronde kan winnen. Ik
heb er de kwaliteiten voor", meent Zim
mermann. Hij is, na een totaal mislukt
seizoen '87, als herboren uit de Ronde
Urs Zimmermann in de Ronde van
Italië op jacht naar de rose leiders
trui. - foto ap
van Italië gekomen. En hij heeft geleerd
van zijn fouten in het verleden.
Sinds Zimmermann in 1983 beroeps-
renner werd, heeft hij heel goede seizoe
nen afgewisseld met bar slechte. In 1984
won hij de Ronde van Zwitserland. Een
paar weken later finishte hij in de Tour
op een bescheiden 58ste plaats. 1986
Werd zijn beste jaar. Hij won de Dau-
phiné Libéré en het Criterium Interna
tional. Hij klom bovendien op de
Champs Elysées als eerste Zwitser na 32
jaar weer op het podium van de Tour de
France. Geklopt door Greg LeMond en
Bernard Hinault. De Italiaanse jeansfa-
brikant Carrera verdubbelde op slag z'n
jaarsalaris.
Vanaf dat moment leefde Zimmer
mann in een stress-situatie. Hij trainde
in de winter van '86-'87 als een bezetene.
Elke maand legde hij in erbarmelijke
weersomstandigheden tenminste 2000
kilometer af. In februari, toen het sei
zoen begon, was hij sterk vermagerd. In
maart begon de ellende. Hij werd ziek.
Kreeg maagklachten. Raakte betrokken
bij een aanrijding. Hij viel in het Bas
kenland en lag ter observatie in het zie
kenhuis. Een aaneenschakeling van te
genslagen. Wat een groot seizoen had
moeten worden, eindigde in een nacht
merrie.
„Aanvankelijk had ik er geen idee van
wat er met me aan de hand was. Pas la
ter kwam ik er achter dat ik helemaal
leeg was. Daardoor blokkeerde mijn li
chaam. Te weinig rust. Te veel getraind.
Te veel wedstrijden gereden. De afgelo-
Urs Zimmermann aan kop van het peloton tijdens de Ronde van Frankrijk
van vorig jaar. fotoap
pen winter heb ik het roer omgegooid.
Drie weken vakantie genomen. Heel
weinig getraind. Op die manier ben ik
de oude geworden".
Sinds z'n terugkeer uit Italië heeft
Urs Zimmermann opnieuw veel rust ge
nomen. „De eerste week zat ik slechts
twee uur per dag op de fiets. De tweede
week heb ik de intensiviteit van de trai
ning opgevoerd tot maximaal vijf uur
per dag. En deze laatste week voor de
Tour bouw ik de training weer af. Het
heeft lang geduurd, maar ik begin m'n
lichaam eindelijk te kennen".
Gevraagd naar z'n tegenstanders maakt
Urs Zimmermann een balans op.
„Als ik wil winnen, zal ik vooral
Jean-Frangois Bernard moeten ver
slaan. Hij is de gevaarlijkste van de
concurrenten. Ik heb hem in de Giro be
studeerd. Hij maakte indruk op mij. An
drew Hampsten kan ook ver komen. Die
twee zie ik straks op het podium staan.
Luis Herrera blijft een onzekere factor.
De tijdritten zijn korter, de bergetappes
zijn zwaar. Er liggen ditmaal geen keien
in het parkoers. Herrera is op tijd in
vorm gekomen. We mogen hem niet uit
het oog verliezen. Na deze drie rijden
Charly Mottet en Claude Criquiélion
voor de ereplaatsen".
„Erik Breukink vind ik nog niet com
pleet genoeg. Hij rijdt fantastisch in
koud weer, zoals op de Passo di Gavia.
In juli, als het warm is, zie ik hem nog
niet in de top van het klassement eindi
gen. Voor Sean Kelly zijn de beklim
mingen in de Tour te lang. Laurent Fig-
non heeft sinds 1984 nooit meer bewezen
dat hij een grote etappewedstrijd zonder
inzinkingen „kan rijden. Het zegt mij
niets dat hij Milaan-San Remo gewon
nen heeft. Dat is één dag presteren. Fig-
non kan in een bepaalde etappe, zoals
het vorig jaar op weg naar La Plagne,
nog enorm tekeer gaan. Maar drie we
ken lang op topniveau rijden is heel an
ders".
- -/ - rmgr -
t fn*% "W
Teun van Vliet:
„Erik Breukink is
een kanjer".
- foto de stem/ben steffen
de kans krijg om een ritje mee te pik
ken, zal ik het niet laten. Maar toch zie
ik deze Tour meer als het in dienst rij
den van Erik Breukink. Dat is een kan
jer in rittenkoersen hoor. Die vent is
niet van z'n stuk te krijgen. Ik wist al
dat hij veel kon, maar in de Giro is mijn
bewondering voor hem alleen maar gro
ter geworden. Ik verwacht van mezelf
dat ik pas door het rijden van de Tour
de grote vorm terug kan krijgen. Dat na
afloop de kleinere rondes, zoals die van
Nederland en de najaarsklassiekers
mijn doelen zullen worden".
Teun van Vliet staat in het internatio
nale peloton bekend als een coureur, die
niet snel met z'n mond vol tanden staat.
Met andere woorden: Van Vliet laat zich
niet ondersneeuwen als er iets aan de
hand is. Sommigen noemen hem zelfs
lastig.
„Ach, dat is overdreven, dat ik lastig
zou zijn. Wel is het zo dat ik een eigen
mening heb. Als iemand mij vraagt hoe
ik over iets denk, zal ik altijd zo eerlijk
mogelijk dat proberen te vertellen. Dan
heb je in het peloton al gauw een grote
bek, want veel coureurs zijn bang om
hun nek uit te steken. Ik doe mijn mond
wel open en dat wordt me niet altijd in
dank afgenomen. Niet dat dat recht
streeks in mijn gezicht gezegd wordt,
nee. Er wordt achter je rug gemompeld.
Zoals vorig jaar toen PDM en Supercon-
fex overduidelijk tegen Panasonic sa
menspanden. Die mannen hadden een
lol als ze gewonnen hadden en ons weer
eens een loer hadden gedraaid. Als je ze
dan de dag daarop weer tegen kwam,
speelden ze de toffe jongens, terwijl ik
wist dat ze achter onze ruggen in hun
vuisten zaten te lachen. Ik kon die gas
ten wel het graf inkijken. Dat kwam er
bij mij uit in de Tour met die sprint met
Van Poppel in Bordeaux. Ik was zo
kwaad dat niemand van dat gekonkel
van die twee ploegen iets zei, dat ik zelf
wat wilde ondernemen. Dus toen ben ik
in de sprint met Van Poppel meegegaan.
Die gasten schrokken zich dood, want ik
ben natuurlijk geen lieverdje. Knete-
mann werd later nog boos op me. Hij
vroeg zich af wat ik in een massasprint
had te zoeken. Ik heb hem met een an
dere vraag geantwoord. „Wat heeft
Knetemann nog te zoeken op een WK",
zo vroeg ik hem. „Toen was het stil".
Een getergde Van Vliet is een gevaar
lijke Van Vliet voor de concurrentie.
Niet dat 'Teuntje' lang kwaad blijft.
„Als ik eenmaal heb kunnen zeggen
hoe ik over iemand denk, ben ik het
kwijt. Alleen aan Franse coureurs heb
ik vaak de pest. Die rijden allemaal met
dikke nekken rond. Die Bernard denkt
dat hij God van Frankrijk is. Fignon,
die in zijn carrière toch heel wat meer
heeft gepresteerd dan dat manneke, is
nog de normaalste. Er zit bij die Fran
sen geen greintje humor in. Dat merk je
in zo'n Tour de France heel erg goed.
Strakke koppen met oogkleppen voor.
Bah".
Teun van Vliet heeft vertrouwen in
de aanpak van zijn ploegleider Peter
Post voor deze Ronde van Frankrijk.
„Post is een grote. Ik heb enorm veel
respect voor hem. Een echte knokker.
Hoe diep hij ook in het dal zit; op eigen
kracht komt hij er altijd weer uit. Dat
probeert hij ook op ons, de renners over
te brengen. Ik weet nog dat toen ik bij
Post kwam dat ik dacht: vanaf nu gaat
het allemaal vanzelf bij deze super-
ploeg. Nou, niets gaat vanzelf. Daar ben
ik door Post wel op gewezen. Na die 24
dagen vol ellende ben ik fel gaan vech
ten. Ik wil van dit seizoen nog iets goeds
maken. Als het in de Tour al lukt, zou
het me eerlijk gezegd enorm meevallen.
Op negentig procent van je kracht kun
je niet dagen achter elkaar voorop in
een klassieker rijden. En' de Ronde van
Frankrijk is elke dag een klassieker.
Dus voor mij moeten de successen later
komen. Het is helaas niet anders".
Inderdaad een wereld van verschil.
Door Rob van Deursen
BAARLE-HERTOG - Een wereld
van verschil. Vorig jaar rond deze
tijd zo vlak voor de Ronde van
Frankrijk voelde Teun van Vliet
zich spekkoper.
Twee belangrijke overwinningen (Om
loop Het Volk en Gent-Wevelgem)
schonken hem het vedettendom.
'Teunfje' straalde zelfvertrouwen uit als
een zomerkoning.
Vandaag de dag ligt dat wel even an
ders. Een rugblessure kostte hem tien
dagen verplicht thuis zitten knarsetan
den en tot overmaat van ramp kreeg die
blessure een vervolg met twee weken
ziekenhuis in Breda met darmklachten.
Juist in de tijd van dé periode van Teun
van Vliet, waarin de voorjaarsklassie
kers werden verreden.
De 24 dagen vol tegenslag sloopten
niet alleen de krachten in Van Vliets
toch zo tengere lichaam, maar ook z'n
moraal. Vooral op de momenten dat hij
in het ziekenhuis naar de verrichtingen
van zijn collega's in de klassiekers op de
televisie zat te kijken, waren voor Teun
van Vliet moeilijk.
„Je zit je te verbijten. Steeds denk je:
'daar had ik verdomme moeten koersen.
Dat zijn mijn wedstrijden'. Ik voelde me
zo slap als een vaatdoek. Ook omdat ze
niet precies wisten wat ik mankeerde.
Het leert je wel relativeren. Wij profs
leven vaak in een afgeschermd wereld
je. Tijd voor nadenken is er meestal niet.
Nu, dat heb ik thuis en in dat ziekenhuis
voeldoende kunnen doen. De dingen op
een rijtje zetten. Het vak van wielren
ner doorgronden".
Kenners van het spektakel van de
Tour de France verwachten een 'gekke'
ronde. Eén mogelijk vol verrassingen.
Immers, soms met die korte etappes en
met niet minder dan negen ritten vol
bergen kan een Franse frank raar rol
len.
„Ik geloof daar niet in", zegt Teun van
Vliet met nadruk. De coureur uit
Baarle-Hertog keerde juist terug van
een koers in België. Op de vraag wat hij
daarin geworden is, klinkt het simpel:
„Moe, heel moe." En dan weer over de
Ronde van Frankrijk: „Het parkoers is
wel anders dan anders, maar de grote
jongens zullen toch wel weer naar voren
komen. Misschien dat je net als in de
klassiekers een paar ritwinnaars krijgt,
die niemand verwacht, maar het alge
meen klassement wordt volgens mij
toch door de favorieten neergezet. Man
nen als Bernard, Mottet, Hampsten en
misschien Fignon en naar ik hoop ook
Erik Breukink. Je moet ook afwachten
wat de Colombianen dit jaar gaan doen.
Een vent als Luis Herrera kan er ineens
staan. Het probleem volgens mij wordt
Teun van Vliet viert zijn verjaardag in het ziekenhuis. Een periode vol tegenslagen voor de coureur uit
Baarle-Hertog. fotoanp
in deze Tour dat er te veel kopmannen
rondrijden, die qua kracht aan elkaar
gewaagd zijn. Ik reken daartoe bijvoor
beeld ook Pedro Delgado. Veel kansheb
bers geeft veel onrust in de wedstrijd. Al
verwacht hij ook vooral van de ploegen
van Systeme U en van Mottet en Fignon
en van Toshiba van Bernard controle
van de koers. Dat kan in het voordeel
van Panasonic werken. Dat scheelt een
stuk werk".
Vorig jaar verraste Teun van Vliet
vriend en vijand door in de Pyreneeën
plotseling zich te etaleren als klimmer.
In een driest avontuur daverde hij
voor de meute uit over de top van de
Tourmalet. De uit het Westland afkom
stige Van Vliet bereikte als eerste de
voet van de klim naar Luz-Ardiden, be
gon ook noest aan het karwei, maar
kwam toen zich zelf tegen. Als een dood
vogeltje op de fiets duwde hij zijn afge
matte lichaam naar boven, terwijl links
en rechts coureurs hem passeerden. Op
de streep boven bleek dat precies 51 con
currenten hem in die laatste kilometers
berg-op voorbij waren gegaan. „Een uit
de hand gelopen grap", zo noemt Teun
van Vliet zijn solo van toen nu.
Van Vliet denkt niet dat hij in deze
uitgave van de Tour dat huzarenstukje
zal kunnen herhalen. „Het zou dom van
me zijn om, als het niet nodig is, tot op
het bot te gaan. In de Ronde van Italië
heb ik ook soms voorzichtig gereden.
Natuurlijk, waar mogelijk steunde ik
Breukink, maar ik merkte toch dat ik
nog niet honderd procent was. Nu schat
ik dat ik op negentig procent van mijn
topvorm zit".
In topsport komt het voor dat mensen,
die verplicht rust moesten pakken we
gens blessures of ziekte bij de terugkeer
in competitie op voordeel staan, omdat
de concurrentie wel in wedstrijd bleef
en inspanningen leverde.
De maand december vorig jaar van
Yvonne van Gennip, die op de Winter
spelen van Calgary heel verrassend drie
gouden plakken van de prij zentafel
griste, is daar een goed voorbeeld van.
Volgens Teun van Vliet echter gaat
die stelling voor hem niet op. „Nee, ik
ken mijn lijf. Die ziekte kun je niet zo
maar wegdraaien. En het vervelende is
dat ik in koersen moest terugkomen.
Dus gelijk vol aan de bak. Dan moet je
je wel eens forceren en dat is natuurlijk
niet goed. Vergeet ook niet dat de Ronde
van Frankrijk in principe helemaal
mijn wedstrijd niet is. Uiteraard, als ik
