DE STEM
FILM 'THE ROSE' ZONDAGAVOND OP BELGISCHE TV
Ups en downs van Bette Midler
De nieuwe Dylan:
tweede plaatkant
maakt veel goed
iPC
Boz Scaggs gaat verder waar hij
acht j aar geleden 'even' stopte
Eenvoud is terug op
27e Wereldkartoenalfi
Kafblau: leuk wavebandje, meer niet
'ppSTEM GIDS 2
Televizierring
1988 voor
Henny Huisman
AFGEPEIGERD, ont
redderd en aangevre
ten door alcohol en
drugs hangt de zange
res in de telefooncel.
Bevend grabbelt ze
naar kwartjes. Besef
van plaats en tijd heeft
ze nauwelijks meer de
laatste maanden, maar
nu weet ze waar ze is.
Verstikkend
Internationaal
Uncle Sam
DUITSLAND 2
DUITSLAND 3
\uske en Wiske: „De
bom
u
„Er gaat echt iets enorms gebeu
ren. Van high tech tot fietsenwin
kel Elke echte ondernemer moet
nadenken over 1992
F. van Os, adviescentrum EG -
T2
Henny Huisman.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
HILVERSUM (ANP) - De
AVRO-onderscheiding, de
gouden Televizierring 1988,
is toegekend aan Henny
Huisman, de populaire tele
visiepresentator van de
Surpriseshow. Een woord
voerder van de AVRO heeft
dit gisteren meegedeeld.
Huisman sleept hiermee de
prijs voor de tweede keer in de
wacht. De eerste keer was in
1985. Vorig jaar ging de prijs
naar Mies Bouwman en 1986
kreeg Jos Brink de ring.
Het was volgens de AVRO-
woordvoerder een nek-aan-
nek race met de veel bekeken
serie Medisch Centrum West en
met Ron's Honeymoon Quiz.
Daarna volgden 'Animal Crac
kers' van André van Duin
AVRO's Service Salon.
Er waren ongeveer ruim
15.000 inzendingen op deze en
quête, die nu voor de 23ste maal
door de AVRO werd verricht.
Door Dirk Vellenga
In haar geboorteplaats in
Florida. Nog één concert en
dan wil ze er mee kappen.
Ze belt haar ouders, brab
belt als een kind. Het is
duidelijk, niemand kan
haar meer redden.
Dit is een van de hartverscheu
rende scenes in de film 'The
Rose' (1979) met Bette Midler
die de Belgische tv zondag
avond uitzendt. Bette Midler
speelt de rol van de door haar
keiharde manager dolge
draaide zangeres zeer overtui
gend. Ze had zelf op de moment
de wrede kanten van de show
business al gevoeld. Ook wist
zij uit eigen ervaring wat een
slechte verhouding tussen ster
en manager betekent.
De parallellen in het leven
van The Rose in de film en van
Bette Midler werden een paar
jaar later pijnlijk duidelijk.
The Rose stierf op het podium,
Bette Midler zakte in juli 1983
in elkaar op de planken van het
Pine Knob Music Theater in
Clarkston, Michigan. Uitput
ting was de oorzaak van deze
trieste 'breakdown'. De maag
van de 'Divine Miss M' was van
streek en ze werd per ambu
lance vervoerd naar het zie
kenhuis in Pontiac.
Toen de opnamen voor de film
'The Rose' afgesloten waren,
eindigde ook het contract tus
sen Bette Midler en haar ma-
Bette Midler als verloederde zangeres in 'The Rose'.
nager Aaron Russo. „Onze ver
houding was verziekt, veel er
ger dan in de film", zei Bette
Midler korte tijd later. „We
waren twee driftkoppen die
elkaar voortdurend naar de
strot vlogen".
Aaron Russo was niet zo'n
beul als de manager in de film
(een rol van Alan Bates), maar
pakte het uiterst grillige tem
perament van Midler niet op de
juiste manier aan. Hij bouwde
een hoge muur tussen zijn ster
en de buitenwereld en zoog
langzaam alle leven uit de ooit
zo energieke artieste. Ze was
een overdonderende theater
persoonlijkheid, maar haar
carrière in de popmuziek wilde
maar niet van de grond komen.
„Aaron beschermde me, op
zijn manier", zei Bette Midler.
„Hij heeft me een hoop vijan
den bezorgd. In het begin was
onze verhouding niet alleen za
kelijk en toen onze persoonlijke
relatie kapot ging, kreeg onze
zakelijke verhouding ook een
duw. Ik ben ongelofelijk stom
geweest; ik had nooit gedacht
dat dat zou gebeuren. Hij was
vreselijk dominant en
schermde me helemaal af. Hij
hield nare dingen voor me ver
borgen, maar ook een hoop leu
ke."
„Ik kan vreselijk lui zijn en
moeilijk doen", bekende Mid
ler, die de aanpak van Russo
aanvankelijk nuttig vond,
maar later irritant en verstik
kend. „Ik had bijna al mijn
zelfvertrouwen verloren. En
van het beetje dat ik nog had,
hielp hij me snel af."
Samen met Aaron Russo had
- FOTO ARCHIEF DE STEM
Bette Midler jarenlang gezocht
naar een geschikte film. Er lag
een script voor een film over
het leven van zangeres Janis
Joplin, die in 1969 was overle
den. Regisseur Mark Rydell
wilde wel aan het project be
ginnen, maar de filmmaat
schappij Twentieth Century
Fox achtte Bette Midler te bi
zar. Ze werd alleen door randf-
guren geaccepteerd en niet
door het grote publiek, oordeel
den de filmbazen. Bette Midler
zelf vond het scripte walgelijk.
Een paar jaar later kreeg
Mark Rydell het groene licht.
Hij mocht de film maken met
Bette Midler en het script werd
aangepast, minder op gericht
op het leven van Janis Joplin.
In 'The Rose' toonde Midler dat
ze nog veel meer kon dan
schuine moppen vertellen voor
een select theaterpubliek. Ze
was opeens een serieuze actrice
van allure. Mark Rydell was
enthousiast: „Ze kan alles, ze is
kwetsbaar, gevoelig, heeft ar
tistieke feeling en een expres
sieve kracht, die je aan het hui
len kan brengen."
Bette Midler herkende in het
verhaal verschillende dingen,
een moeilijke verhouding met
haar ouders, een onstilbare
honger naar erkenning en een
geleidelijke aantasting van het
zelfrespect. „Het gaat over een
meisje dat toevallig zingt en
grote behoefte heeft aan de
liefde van haar publiek. Dat
soort shit vind ik prachtig, ik
vind het zalig om mijn hart
bloot te leggen", zei ze op haar
bekende, ongepolijste manier.
Ook na 'The Rose' bleef Bette
Milder volledig onberekenbaar.
De gevolgen van de breuk met
Aaron Russo bleven haar de
eerste jaren achtervolgen.
Daarna gaf ze zich volledig aan
Hollywood, maar merkwaardig
genoeg speelde ze niet meer in
serieuze rollen. De filmmakers
waren vooral geïnteresseerd in
haar komische talenten. Na de
geflopte film 'Jinxed' kwamen
grote successen met 'Outra
geous Fortune', 'Down and out
in Beverly Hills' en 'Ruthless
People'.
In december 1984 trouwde ze
(op 39-jarige leeftijd) met Mar
tin von Haselberg, een rijke za
kenman en artiest. Het tweetal
kreeg een dochter die Sophie
werd genoemd naar de vuil
bekkende dame uit haar eerste
theatershows. Ze beweert dat
ze eerst niet eens de echte
naam van haar man kende en
niet wist dat hij een Duitser
was. „Ik, het joodse prinsesje
was getrouwd met een Mof",
zei ze in een interview met Jip
Goldsteijn.
Ze is best bereid uit te leggen
hoe ze dat vreselijke dilemma
heeft omgezet in een vrucht
baar liefdesleven: „Ik kleed me
elke nacht als Polen en hij valt
me binnen."
Door Rein van der Helm
KNOKKE-HEIST (B) -
De eenvoud is weer aan
wezig op de 27e Wereld-
kartoenale. De r echt-toe
recht-aan spotprent, een
simpele tekening of een
paar eenvoudige lijnen
die een situatie helder
schetsen.
Duidelijke voorbeelden van
deze 'versimpeling' zijn de
prijswinnende cartoon van
de Rus Garif Basyrov die op
niet mis te verstane wijze de
glasnost over de hekel haalt.
Terecht ontving hij hiervoor
de Gouden Hoed met de
daaraan verbonden 100.000
Belgische franken.
En een even simpele teke
ning van de Belg Tony
Tasco (Vat) uit Genk vond
genade in de ogen van de in
ternationale persjury,
waarin ook De Stem is ver
tegenwoordigd. Het manke
varken dat bedelt om een
versgesneden poot bij de
slager laat niets aan duide
lijkheid te wensen over. Zo
maar een cartoon. Een goede
tekening zegt tenslotte meer
dan duizend woorden.
De Wereldkartoenale mag
terecht deze naam voeren.
Uit 54 landen zonden teke
naars niet minder dan 4500
cartoons in. Begonnen in
1962 als een typisch evene
ment voor Belgische car
toonisten blijkt de toen in
gestelde Gouden Hoed een
meer dan begerenswaardig
predikaat voor de cartoon
ist.
Maanden van selecteren
resulteerde ook dit jaar
weer in een selectie van
rond 800 cartoons die over
zichtelij k staan opgesteld in
de Humorhall van het ge
bouw Laguna Beach in
Duinbergen (tussen Knokke
en Heist), zoals gebruikelijk
ook nu weer een gastland:
Mexico. De 'caricatura Me-
xicana' geven een helder
beeld van de ontwikkeling
van deze kunstvorm in dit
Latijns-amerikaanse land,
en dat op het thema Strijd
voor de Vrede.
Onthutsend zijn de teke
ningen van José Guadalupe
Posada (1852-1913) en José
De
Galileo
De tekening van
Tony Tasco die in Knokk
de persprijs won.
de NOS besteedt ook de
Iro aandacht aan de gevol-
lien van de Challenger-ramp
Hoor de Amerikaanse ruim-
art. In de tweeëneenhalf
ar na de tragedie hebben
de Amerikanen zich voorna
melijk bezig gehouden met
betere beveiliging van
liet shuttle-systeem. Hier
door hebben de lanceerplan
voor de Galileo, het
„jitevaartuig dat de pla
cet Jupiter moet gaan ver
kennen, een aanzienlijke
vertraging opgelopen. In de
documentaire 'De Galileo:
■en weg vol hindernissen'
wordt op de betekenis van
deze vertraging ingegaan.
'Clemente Orozco (1863-
1949). Zij publiceerden ini|
rumoerige periode op het
breukvlak van 19e en 20e
eeuw. Revolutionairen, cot. I
rupte politici en uitgebuite I
bevolking vormen de ingrt. F
diënten voor hun tekenin-
gen. Geen vluchtige teke
ningen, maar gedegen gra. I
fisch werk. Een beetje ken.
nis van de Spaanse taal is
wel nodig vanwege de bij. I
schriften.
|^20.29^
Moonlighting
Ook de moderne Mexii
cartoons laten aan
ke) duidelijkheid niets te
wensen over. De Contadon
landen en de Nicaragua-
problematiek zijn terugke
rende onderwerpen en dek
van Uncle Sam hierin word:
regelmatig gehekeld.
it 'Moonlighting' brengt
eronica de aflevering 'Een
iraakzame klant'. Zoals ge-
.olijk maken Maddie en
avid weer ruzie. David wil
jeer geld verdienen, maar
eigens Maddie is dat bela-
lelijk. Hij heeft nog nooit
;n zaak alleen kunnen op-
Kort daarop dient
Ich een ingewikkelde
ioordzaak aan en David
jpt zijn kans.
Voor het eerst dit jaar
waren de prijswinnaarsriis
h streng gestileerde zwart-
wit beelden vertelt de Poolse
egisseur Witold Leszec-
ynsid het drama'Konopiel-
Net als bij de Oscar-uitrei
king waren alleen de nomi
naties bekendgemaakt. Hel
was aan presentator Jo
Röpcke om de prijswinnam
bekend te maken. Hij deed
dit in een uitgelezen omge
ving,want de Magritte-zail
in het Knokse casino is w:
kunstzinnige manifestatie!
een gelegenheid bij uitstek
De Wereldkartoenale is
tot 4 september dagelijks
(ook in de weekends) te be-
zichtigen in de Humorhall s'
Laguna Beach. De openings
tijden zijn van 11.00-19.00
uur en de toegangsprijs!*-
draag BF 80 (4,50 gulden).
'23.10
Das Dorf
ka.
Het ZDF zendt de film
mder de titel 'Das Dorf uit.
loer Kaziuk leeft met zijn
;ezin in een klein dorp in
)ost-Polen, waar sinds jaar
dag niets is veranderd. De
tewoners leiden een tamelijk
irmoedig bestaan, gesteund
oor een vast vertrouwen in
godsdienst en een naief
oort bijgeloof. Op een dag
somt een jonge onderwij-
eres naar hel
aar de
en met
van de
BOB DYLAN is een dich
ter die liever zingt dan
schrijft. Maar het tweede
kan hij beter dan het eer
ste. Daaraan - en aan zijn
volstrekt unieke voor
dracht- dankt hij zijn
faam. De bewonderaars
van de briljante verslag-
gever-van-de-eigen-psy-
che komen tegenwoordig
met elk nieuw album ech
ter meer te kort.
Dylans laatste magistrale al
bum, 'Infidels', dateert alweer
van 1983. Sindsdien heeft hij
geen overtuigende elpees
meer afgeleverd. Zeker, elk
album bevat nog wel een ju
weeltje, maar de samenhang
ontbreekt erin. En van over
vloedige literaire hoogstand
jes is geen sprake meer; de
diepgang is eruit. 'Down in
the Groove', de zojuist (als
nog) verschenen derde Dy-
lan-elpee in vijf jaar, zet de
neergaande lijn verder voort.
De meester schreef slechts
vier van de tien nummers zelf
en daarbij blijft hij meestal
ver onder zijn eigen niveau.
Ook zijn covers zijn in een
aantal gevallen (zoals het
openingsnummer 'Let's stick
together') middelmatig en
rommelig van uitvoering, on
danks de medewerking van
een rijtje gereputeerde colle
ga's.
De nieuwe plaat had wat
dat betreft net zo goed 'Self-
portrait Revisited' kunnen
heten, naar de dubbel-elpee
waarmee Dylan in '70 ook
zo'n artistieke impasse docu
menteerde. Net als toen, is hij
ook nu hyperactief als sessie
muzikant voor vrienden. Bo
vendien treedt hij vrijwel
voortdurend op en vond zelfs
tijd voor de hoofdrol in een
speelfilm. Aan schrijven lijkt
hij evenwel nauwelijks toe te
komen.
Toch is 'Down in the
Groove' niet zo hopeloos dat
Dylan er een overbodige plaat
mee afgeleverd heeft: door de
b-kant redt hij het net.
Vooral liefhebbers van Dy
lans c&w-periode en luiste
raars met een zwak voor folk
en country kunnen plezier
beleven aan de tweede kant.
Ronduit schitterend is Dylans
melancholieke bewerking
van het 19e-eeuwse zeemans
lied 'Shenandoah': sfeerrijk,
uitmuntend gezongen, 'ouder
wets' mondharmonica-spel.
Hetzelfde geldt voor de
cover '90 Miles an hour down
a dead-end street'. Dylans
meest verrassende compositie
'Silvio' staat ook op deze fa-
kant. Het up-tempo-nummer
is van een voor Dylan uitzon
derlijke lichtvoetigheid en
daarin alleen verwant aan 'I
want you', maar qua stijl
compleet nieuw in zijn 25-ja-
rige oeuvre. In contrast daar
mee staat de (vakkundig bon
dige) tekst: geschreven door
een vermoeide, levenswijze
man die de eindigheid van het
aardse bestaan terdege be
seft, zich eenzaam weet, de
balans opmaakt en zich voor
bereidt op (het?) afscheid ne
men.
'One of these days and it
won't be long, Goin' down in
The Valley arid sing my song,
Gonna sing it loud, gonna
sing it strong/ Let the echo
decide if I was right or wrong
Silvio, I gotta go, Find
out something only dead men
know.'.
De hele plaat ademt deze
sfeer, ook in de covers. Dylan
hekelt de boze wereld niet
meer, hij vertrekt. Maar hij
heeft één troost. Luister maar
naar het bijna kinderlijk-
simpele, broos gezongen
'Death Is Not The End'. En
huiver.
LEONIERSE
22.30
Deutschland
lm Jahre Nul
lort
Bob Dylan: 'Selfportrait Revisited'.
AGENDA
De agenda voor de komende
weken ziet er ais volgt uit:
TPau, Mory Kante, Green on
Red, Brendan Croker the
Five O'Cloek Shadows en
Gringos Locos, 26 juni in Den
Haag (Parkpop)
Bruce Springsteen, 28 en 29
juni in Rotterdam (Feyen-
oord-stadion)
Sting, Los Lobos, John Hiatt,
Bryan Adams, Ziggy Marley,
10.000 Maniacs, INXS en Car-
mel, 2 juli in Torhout en 3 juli
in Werchter.
George Michael, 15 juli in
Rotterdam (Feyenoord-sta-
dion)
Fleetwood Mac en Adventu
res, 15 juni in Rotterdam
(Ahoy)
Stevie Ray Vaughan, 19 juni
in Rotterdam (Ahoy)
INXS, 30 juni in Rotterdam
(Ahoy)
In Tua Nua, 18 juni in Den
Bosch (Willem II)
Ladysmith Black Mambazo,
21 juni in Tilburg (Schouw-
burg)(
UB 40, 13 juli in Rotterdam
(Ahoy) en 21 juli in Eindho
ven (Jubileumhal)
Defunkt, 15 juni in Tilburg
(Noorderligt)
Arno, 24 juni in Tilburg
(Noorderligt)
Burning Spear, 1 juli in Til
burg (Noorderligt)
SOMS lijken artiesten
voorgoed in de vergetel
heid te verdwijnen. Op de
een of andere manier sla
gen sommigen er niet om
het succes te continueren.
Anderen raken op het slechte
pad en weer anderen keren de
muziek voorgoed de rug toe.
Zo 'ontvielen' ons bijzondere
artiesten als Cat Stevens en
Allen Toussaint.
Boz Scaggs leek tot voor kort
ook in dat rijtje thuis te ho
ren. Boz bracht zijn laatste
elpee, 'Middle man', in 1980
uit. Sindsdien waren er zo nu
en dan wel geruchten over
een op handen zijnde nieuwe
plaat, maar het kwam er
nooit van. Boz Scaggs leel
voorgoed van het toneel te
zijn verdwenen. Na acht jaar
is hij evenwel plotseling weer
terug met de elpee 'Other
roads', een plaat die eigenlijk
gewoon doorgaat waar in 1980
'even' gestopt werd.
Boz Scaggs leek in het mid
den van de jaren '70 bezig aan
een onstuibare opmars. Had
den de vijf elpees die hij tot
en met 'Slow dancer' maakte,
hem vooral veel lovende kri
tieken en een schare fantieke
fans bezorgd, de elpee 'Silk
degrees' uit 1976 zorgde voor
een absolute doorbraak. De
plaat leverde gigantische hits
op als 'Lowdown' en 'The
Lido shuffle' en Scaggs werd
razend populair. Scaggs ver
zuimde vervolgens het com
mercieel succes van 'Silk de
grees' verder uit te buiten. De
opvolger 'Down two then left'
was een elpee die veel te
eigenzinnig was. Achteraf be
zien blijkt het een sublieme
plaat te zijn geweest, maar
voor Boz' carrière op dat mo
ment was de elpee funest. De
publieke belangstelling ver
schrompelde en de elpee
'Middle man' kon daar, on
danks hoorbare pogingen om
het geluid van 'Silk degrees'
te herhalen, niets aan verhel
pen.
Anno 1988 moet Boz Scaggs
met 'Other roads' min of meer
bij nul beginnen. Er zijn in
middels hele horden platen
kopers die nog verwekt moes
ten worden toen Boz in '65
zijn eerste elpee opnam en die
door de stilte rondom zijn
persoon nog nooit van hem
gehoord hebben. Toch heeft
Boz Scaggs in zekere zin het
tij ook mee. Het ceedee-tijd-
DE AMSTERDAMSE wa
veband Kafblau heeft tijd
en geld gevonden om een
heuse compact disc 'Music
for Supermarkets' uit te
brengen.
De financiën liepen zelfs een
beelje uit de hand. De groep
was maar liefst tienduizend
gulden extra kwijt aan stu-
diokosten. Kafblau betaalt
dus een zware tol voor zijn
derde muzikale produkt,
vooral omdat de band bijna
alles in eigen beheer heeft
moeten doen.
Het lullige bij popgroepen
met een niet commercieel ge
luid is, dat ze volledig door de
grotere platenmaatschap
pijen genegeerd worden. Kaf
blau, boos van het tevergeefs
aan de bel trekken bij platen-
bonzen, ging in de tegenaan
val. De groep haalde van el
lende experimentjes uit met
de vinylbazen: hebben ze
naar ons werk geluisterd of
niet?
Kafblau: „En daar kwa
men we heel simpel achter.
We verpakten onze demo
bandjes in doosjes die we met
bisonkit dichtlijmden.
Iemand die een doosje wilde
openen, moest dus een beetje
kracht zetten". Zeven platen
maatschappijen stuurden de
bison-doosjes terug met de
mededelingen: 'niet interes
sant, boeiend of commercieel
genoeg'. Vooral interessant
was dat de doosjes niet ge
opend waren. Platenbazen
horen dus aan de verpakking
wat er in zit.
Een tweede experimentje
van Kafblau was het opstu
ren van een tape met num
mers van de Rolling Stones en
Eurythmics, toch wel klin
kende namen. Elf platen
maatschappijen stuurden be
richt terug met teksten: 'geen
commerciële mogelijkheden,
of 'voldoet niet aan onze ar
tistieke eisen', of 'geen hit
kansen'. Welkom bij het
nieuws voor doven en slecht
horenden.
De cd 'Music for Super
markets' is opgenomen in de
Tango Studio in Eindhoven
en wordt in beperkte oplage
uitgegeven. Kafblau maakt
melodieuze wave. De muziek
is niet onaardig, maar daar
houdt het dan ook mee op.
Van de elf nummers op de
CD, springen er twee uit: 'Se
cond Best' en 'Face to Face',
dat ook (terecht) op single
uitkomt. De andere nummers
spreken minder tot de ver
beelding. Ergerlijk is dat de
stem van Ronald Reagan
weer eens bij een nummer ge
bruikt wordt (no more, alstu
blieft).
Kafblau zal nog hard aan
de weg moeten timmeren wil
het erkenning krijgen (en
aandacht van de platenmaat
schappijen). Op dit moment
behoort Kafblau tot de vele
aardige-maar-meer-niet-ban
ds die het Amsterdamse rijk
is.
PETER VIERENHALM
perk heeft de oudere, vera]
digde luisteraars weer
het kopen gezet.
Ze zijn
dertigers en veertigers t*
om elpees van toen om te;
ten in ceedees of ze zijn zit)
aan het oriënteren op nieuwi
dingen. Boz Scaggs kennen»
ongetwijfeld nog en beluiste
ring van 'Other roads'
hernieuwde kennismak!»
alleen maar aangenamer ra
ken.
'Other roads' is zoals ge
zegd min of meer een voort
zetting van wat zich destiji
op 'Middle man' afspeelt
Ook dit keer zijn prominent
Amerikaanse studio-musi»
(de Toto-kliek vooral) vei-
antwoordelijk voor een per
fect, maar niettemin meesle
pend geluid. Boz S
klinkt na al die jaren noil
even herkenbaar en dus heel
gedreven. Scaggs had destiji|
vooral succes met voor
tijd heel moderne, blar
rhythm blues. Acts als H
Oates en Robert Palm»!
zouden later dankbaar fl
bruik maken van Boz' prt|
nierswerk.
De R B-elementen varl
toen zijn ook nu nog volol
aanwezig. 'Other roads' bevatr
bovendien wat stevige rockj
invloeden. De plaat is eig®
tijds, maar het gekke is date'
in vergelijking met 'Mid®
man' geen sprake is van rew
lutionaire veranderingen. W
is onmiskenbaar Boz Scaggs-
Ik ben eerlijk gezegd
dat hij terug is. Met 'OtW
roads' laat Boz Scaggs hor®|
dat hij nog altijd
boeiende en meeslepende ffljj
ziek kan maken. De te'
zijn verantwoord volwasskj
en nergens wordt toegegevfl
aan de tegenwoordig zo vatfj
verklankte onbenulligheid
WIM VAN rf®"l
bijna documentaire film
utschland im Jahre Nul'
akte Roberto Rosseliini
na de oorlog in Berlijn,
het middelpunt staat een
gen, die zijn oorlogserva-
gen niet kan verwerken,
in moeder is dood en zijn
Ier ernstig ziek. Zijn zus-
zorgt voor de huishouding
brengt wat geld binnen.
:t Lukt de jongen niet om
i het dagelijks leven deel
nemen. Zijn dagelijkse
erftocht door de straten en
ruïnes van de stad brengt
n in aanraking met een le-
r en nazi.
EO
13.00 1
slecht
15.00 t
Afl.:B
dynar
15.25 1
kinde
15.55
docuij
16.25
16.50 1
kindel
aflevJ
17.14
17.30
17.46-
18.30
jonge
19.00
19.18
19.42
Take
20.10
onver»
20.35
21.12
22.30
22.40-
volhl
docui
VOO
13.00
slech
15.30
Ponyl
15.45
16.05
HallJ
16.30
Jour.
Verrr
16.55
17.45
nuclt
18.30
hond
Luik
Fat
19.001
20.00
20.29
spra
21
22.10
23J
22.4
effej
Jou
Zv
sle
fm» Uitmaal not ten estra pak
Hen en danm staforde opstellen!
