Ons rapportcijfer ligt constant tussen 7 en 8'
4l
door dirkvellenga
VPRO filmde boek
van Gerrit Krol
EX-LID ROGER WATERS BITTER OVER HEROPGERICHTE GROEP
De straalkracht van de EO
ZATERDAG
1 JUN11988
hand
saam
DAT WAS lachen, toen in '74. Pink Floyd
ipeelde in Rotterdam, liet een nieuw nummer ho-
■en: 'Have a sigar'. Het ging over managers en
mdere zakenhaaien. Figuren die niet voor de
nuziek, maar puur voor de poen in pop zaten. 'Oh
by the way, wie van jullie is die Pink?' vroeg een
ran hen in de tekst.
Zwijgende kolos
'Dictator'
Happening
Symfonisch
Zwartgalliger
SCHOOL-TV BESTAAT 25 JAAR
ZATERDAG 11 JUNI 1988
Kwaad
Vliegtuigen
„Amerika gunt zich niet de tijd om
"zich te realiseren dat het alles
heeft en om ervan te genieten"
Nina Slmone
DE STEM® I
T2
wil spelen met Icahn. Dat
erswijziging zijn, want tot
groep het spel altijd keu-
bts waarop Icahn zich nau-
Iroepen.
og een groep aandeelhou-
Texaanse hereboer Robert
iinnear 'a la Dallas' de
aandraait. De groep is
loord gegaan met het reor-
van Kinnear, maar heeft
vaarde bedongen dat een
lermingsconstructies tegen
names wordt geslecht.
hs er vanuit Saoediarabië
3rmale belangstelling voor
van het Texaco-concern.
Verhandelt al geruime tijd
lische regering over de aan-
I raffinaderij.
Icerende landen gaan steeds
it het in eigen hand nemen
ng, verkoop en distributie
Sukt. Koeweit en Venezuela
eze manier hun greep op de
vergroot en ook de Saoedies
I nodige miljarden voor over.
Reorganisatieplan te kunnen
t Kinnear zelf naar het Mid-
omdat dat daar, ondanks de
olieprijzen, nog voldoende
omdat Kinnear weet dat de
heel wat voor over hebben
|er deel van de bewerking en
olie in handen te krijgen,
i betere prijs te kunnen ma
kt hen in zee te gaan.
et dat ook. Daarom heeft hij
lij snel de zeggenschap over
verft heeft hij de Saoedies
den dan Kinnear. Dje laatste
Texaco in afgeslankte vorm
uden en slechts enkele onder
open, Icahn wil desnoods het
in de verkoop gooien, als
|eer geld opbrengt dan hij erin
V
cht om Texaco wordt uiter-
de andere zes 'Zusters' met
normale belangstelling ge
wekt dan ook geen verbazing
heetst van de strijd geruchten
doen dat de Koninklijke
bp ook belangstelling voor Te-
tebben. Het Brits-Nederlandse
ou bereid zijn 64 dollar per
betalen.
reet ziet Shell blijkbaar als de
engel van Texaco, maar Shell
de afgelopen tijd hooguit be-
g getoond voor enkele onder-
Texaco. Toch moet Shell fi-
i staat worden geacht het aan
t bedreigde concern over te ne-
heeft volgens financiële des-
10 miljard dollar in kas en wei-
len. Een aanvullende lening om
fame van Texaco te bekostigen
ok weinig problemen geven.
dige fusie tussen Shell en Te-
kn moeizame, zo niet onbegaan-
De Amerikaanse regering is
Js de dood dat door samenvoe-
grote concerns de concurrentie
vordt omgedaan. Vandaar dat
:lijke fusies en overnames nogal
'oorwaarden worden gesteld,
uni moet duidelijk worden wie
;ngevecht om Texaco wint. Kie-
tandeelhouders eieren voor hun
verkopen ze hun aandelen voor
1 aan Icahn? Of laten ze zich lei-
|r het management van Texaco,
goede toekomst voor een afge-
ëxaco voorspelt maar niet garan-
t de aandeelhouders daar straks
(financiële) vruchten van zullen
:el geld hebben de Saoedies over
verder veroveren van de wereld-
t? Hoe reageert de Amerikaanse
als Texaco of een belangrijk
arvan in buitenlandse handen
orden de Verenigde Staten dan
ankelijker wat betreft hun ener-
"ening?
(n de aandeelhouders zwichten
chantage van Icahn dat hij zijn
aandelen in één keer op de markt
ten als hij z'n zin niet krijgt?' Met
olg dat de koers van de aandelen
UStreet zullen kelderen en de aan-
jders in één klap een stuk minder
len worden.
de belangen van de ruim 50.000
miers van Texaco, over de hele
verspreid, zal geen aandeelhouder
liggen. Wat dat betreft is Icahn
ede leermeester. Bedrijven zijn ef
s alleen om geld te verdienen voor
ideelhouders.
Pink Floyd-
trio gaat
weer stunten
HET podium waar ze maandag en dinsdag in De
Kuip op staan, is het allergrootste ter wereld. Alles
van Pink Floyd is het grootste ter wereld. De elpee
'Dark side of the Moon' staat sinds het uitkomen in
'73 in de Amerikaanse Billboard-lijst, dus vijftien
jaarlang!
Twintig jaar geleden vonden ze de lichtshow uit.
En nu zijn de lasers niet meer te tellen. Het
vliegende varken, 't neerstortende vliegtuig, alle
spectaculaire stunts van de afgelopen tijd zijn
weer van stal gehaald. Na tien jaar stilte is Pink
Floyd weer op tournee.
Maar wat we ook zien, zien we ook de echte Pink
Floyd? „Jazeker", zegt gitarist David Gilmour
zelfverzekerd. En wijst op het gigantische succes
van alweer de allergrootste show van de pop. Maar
vanuit Engeland klinkt een wrokkig 'Nee'. En dat
komt van ex-lid Roger Waters, ooit leider van Pink
Floyd.
Pink Floyd anno 1988: Nick Mason, David Gilmour en Rick Wright.
Door Max Steenberghe
ien, natuurlijk. Wie is Pink? Maar dezelfde vraag
itaat vijftien jaar later op een T-shirt, te koop bij solo-
•oncerten van Roger Waters. De parodie is waarheid ge
worden. Er loopt een juridisch gevecht om de naam Pink
loyd. Wie is Pink?
Iet verhaal is in wezen simpel.
Floyd begon als kwartet,
ar Roger trok de groep meer
meer naar zich toe. Hij
de nummers, hij stelde
es samen en hij ont-
lierp de shows. Een voor een
tokken de andere drie leden
ch terug, tot Roger min of
neer alleen over bleef. De laat-
't Floyd-elpee 'The Final Cut'
fas in feite een solo-elpee. En
oen Hoger de groep bij elkaar
iep om te zeggen dat ook hij
®d dat de Floyd haar langste
jd had gehad, daeht-ie daar-
nee de groep voorgoed te heb-
len ontbonden.
nee. Want de drie an-
eren, gitarist David Gilmour,
rummer Nick Mason en toet-
tnspeler Rick Wright, staken
«teen de koppen bij elkaar.
1 ze gingen vrolijk door als
Floyd. Vorig jaar ver
leen de elpee 'A momentary
ipse of reason'. En het drietal
voor het eerst in tien
ir, weer een wereldtournee.
Roger Waters deed in z'n
'tie hetzelfde: hij kwam met
elpee 'Radio KAOS' en ook
gigantische show. Maar tot
stomme verbazing kiest het
diek niet voor hem, maar
>r de drie. De Floyd-elpee en
'ornee lopen als waterijsjes
de Sahara. Maar Roger Wa-
moet zijn tournee opbre-
nog voor hij Europa heeft
bereikt. Amerika, en twee
shows in Londen, daar blijft
het bij.
„Ik, ehh, ik had dit niet ver
wacht", zegt Waters de ochtend
na de tweede show. „Ik dacht
dat al die miljoenen Floyd-fans
wel wisten waar het allemaal
vandaan kwam. Maar ja, ik
heb me vergist." Hij lacht als
de boer met het ontstoken wor
telkanaal. „Dit is de prijs die ik
moet betalen voor twintig jaar
rustig leven."
Waters slaat de spijker op z'n
kop. Want in de twintig jaar
van haar bestaan hield Pink
Floyd een regel in stand. De
groep doet niks aan promotie.
Geen singles, geen interviews,
geen foto's, geen radioshows,
niks. Als een grote, zwijgende
kolos trok de groep zich terug
in haar studio's, liet niets zien,
niets horen behalve de platen.
Lekker rustig, natuurlijk.
Maar nu moet Roger de bittere
vruchten plukken. En geeft hij
uiteindelijk toch interviews, al
is het te laat.
Voor de gelegenheid is een
sjiek Londens restaurant afge
huurd. Roger zit boven, bene
den wachten de journalisten.
Eentje per land, zeventien mi
nuten 't stuk, zo krijg je de we
reldpers wei gecoverd in een
Roger Waters: Huidige
Pink Floyd is een imitatie
van de oude groep.
dag. Maar niemand klaagt,
want Roger praat!
„Nee, voor mij bestaat Pink
Floyd niet meer", zegt Roger.
„Pink Floyd was meer dan een
groep, het was een concept, dat
stond voor bepaalde ideeën.
Muzikale ideeën, maar ook
ideeën over de wereld, over de
mensheid. Pink Floyd had be
paalde dingen te zeggen. Die
heeft ze nu gezegd, en dan is
het tijd om je terug te trekken.
Pink Floyd heeft haar taak
volbracht en verdient een eer
volle rust. En het is bijzonder
frustrerend om te zien hoe die
eer niet gegund wordt. Om te
zien hoe drie figuren die in al
die jaren nauwelijks iets aan
Pink Floyd bijdroegen, opeens
de naam inpikken en met de
glorie en vooral de centen gaan
strijken. Dat is, ehh, niet eer
lijk", aldus een droeve Waters.
Aan de andere kant van de
aardbol, Toronto om precies te
zijn, zit David Gilmour. En hij
vindt het wel eerlijk, zo zegt hij
telefonisch. „Tuurlijk klopt het
wel. Nick, Rick en ik hebben al
die jaren ook in Pink Floyd ge
zeten. En wij hebben net zo
goed bijgedragen tot het succes.
Roger schreef de songs, maar
pas als wij ze met z'n vieren
speelden, werd het Floyd-ma-
teriaal.
De laatste jaren trok Roger
alles naar zich toe. Hij werd
een dictator, met wie niet te
werken was. Elke noot moest
gespeeld worden zoals meneer
die in z'n hoofd had. Dat werkt
niet. En dat kun je ook wel ho
ren. 'The Final Cut' was onze
slechtste plaat. Geen wonder
dat Roger er mee wilde ophou
den. Maar wij vinden de Floyd
te goed om te laten vallen,
vooral nu Roger z'n grote neus
er buiten houdt. En wie Pink
is? Dat heeft het publiek wel
bepaald, dacht ik zo."
„Nee, nee, nee", bezweert Ro
ger weer op zijn beurt. „Het
publiek wordt voor de gek ge
houden. Natuurlijk loopt die
elpee goed. Hij is meesterlijk.
Een meesterlijke imitatie, wel
te verstaan. Hij klinkt precies
zoals Pink Floyd kan klinken.
Maar het is niet meer dan een
klank. Er zit geen idee achter,
het heeft geen inhoud, het is
een zeepbel geworden. Schijn,
lucht, dat met een enorme show
wordt opgeklopt tot een spek
takel. Mooi om te zien, maar
niet meer dan dat. De kritiek
die de Floyd al die jaren heeft
weerstaan, is nu terecht ge
worden."
De ruzie levert een unieke kans
op om wat raadsels rond Pink
Floyd op te lossen. Want einde
lijk blijken de heren wel bereid
een en ander te vertellen. Wat
weten we van de Floyd? Door
de interview-stilte niet veel.
Dat Roger, Rick en Nick elkaar
leerden kennen bij hun studie
in architectuur. En dat een
maffe kamergenoot van Roger,
Syd Barrett, met het idee voor
de popgroep kwam. Dat leek de
andere drie ook wel hip.
Pink Floyd was in 1967 al
snel een van de allerhipste
groepen. Hun space-muziek
paste precies in de tijd van
love-ins, drugs en happenings.
En de concerten van de Floyd
waren de mooiste happenings.
Als eersten werkten ze met ge
kleurde lampjes en vloeistof
dia's, en vonden zo de licht
show uit. Syd ging al snel ten
Pink Floyd in gelukkiger tijden: Rick Wright, David Gil
mour, Nick Mason en Roger Waters. F&FO ARCHIEF DE
STEM
onder aan zijn inspiratiebron:
LSD en andere verboden
vruchten. Hij smeerde de poe
ders met brilcream in z'n haar.
Tijdens concerten smolt dat,
zodat-ie enkel z'n lippen hoefde
af te likken voor een nieuwe
opkikker. Binnen twee jaar
was hij volledig doorgedraaid.
Hij wordt nu nog steeds ver
pleegd door z'n moeder.
Het einde van Syd was het be
gin van een nieuwe Floyd. Ro
ger nam het roer in handen en
stuurde de groep naar een
nieuw muziekgenre: de symfo
nische rock. Lange composities
met in elkaar overlopende the
ma's. Haast klassiek in op
bouw. Elke Floyd-plaat stond
er bol van. Op de hoes stond
vaak geen naam. Dat was niet
nodig, het was gewoon 'de
nieuwe Floyd', en kreeg later
een bijnaam naar de hoesfoto.
De Koe, oftewel 'Atom Heart
Mother'. Het Oor, oftewel
'Meddle'.
De grootste klap kwam in '73,
met 'Dark Side of the Moon'.
„Ach, 't was een aardige plaat.
Maar niet echt meer dan dat",
vindt Waters nu. „Hij gaf ons
de naam van filosofen en mees-
tercomponisten. Terwijl we dat
helemaal niet zijn. Muzikaal zit
er echt niet zoveel in. In de ja
renlange pauzes tussen de el
pees zaten we niet maanden
lang te sleutelen aan composi
ties, we zaten gewoon allemaal
thuis. Die stiltes kwamen door
angst om een passende opvol
ger te maken. Het eigenlijke
schrijven ging vrij snel. Meddle
ontstond uit een stuk of dertig
stukjes, die we aan elkaar pas
ten."
'Dark Side' was al niet al te
vrolijk, maar op de elpees
daarna werd Waters steeds
zwartgalliger. Meer en meer
nam hij de touwtjes in handen.
En meer en meer liet-ie horen
geen enkel vertrouwen in de
mensheid te hebben. Op de el
pee 'Animals' deelt hij, naar
Orwell, de mensheid in in drie
diersoorten: het makke schaap,
de Befehl-ist-Befehl-hond en
daarboven het sluwe varken.
Maar dat was nog maar het be
gin: 'The Wall' moest nog ko
men.
'The Wall' is Waters mees
terwerk. Een epos in drie delen:
een dubbelelpee, een giganti
sche show die wegens de kosten
maar veertien keer is opge
voerd, en een film. Het verhaal
is zo complex, en zit zo propvol
symbolen, verwijzingen en
dubbelzinnigheden, dat het niet
is na te vertellen. Het gaat over
IVERSUM (ANP) - De stich-
Nederlandse Onderwijstele-
sie (NOT) timmert dit jaar wat
aan de weg dan vorige jarea
leiding is het 25-jarig bestaan
l' de school-tv-uitzendingen,
mijlpaal gisteren werd ge-
r met een jubileumbijeen-
in Theater Gooiland in Hil-
rsum.
zilveren jubileum vormde ook een
tegenheid met een speciale
nure over een kwart eeuw school
kei6 komen. „School-tv is zo'n
fwiisprekendheid dat de generatie
F mee is opgegroeid zich niet kan
en dat er ook een tijdperk
K schooltelevisie is geweest",
,®specteur onderwijs T. van Ca-
een in zijn functie van lid van
(imgramma Adviesraad. Hij en
"directeur C. Schippers willen
Weenzetten waarom school-tv
niet meer uit het onderwijs is weg te
denken.
De NOT heeft sinds 1963 ongeveer
drieduizend programma's voor het
basis- en voortgezet onderwijs uitge
zonden. Schooltelevisie is niet zo be
kend bij het grote publiek omdat we
altijd in de ochtend- en middaguren
uitzenden, constateert Schippers. Bij
de NOT wordt dat niet zo erg gevon
den. School-tv richt zich in de eerste
plaats op de schoolkinderen en hun
leerkrachten. En uit onderzoek blijkt
dat de docenten grote waarderingen
voor het werk van de NOT hebben.
Schippers: „Ons rapportcijfer ligt tus
sen 7 en 8. Het cijfer is door de jaren
heen steeds hetzelfde gebleven en dat
zegt toch wel wat".
Het allereerste programma, in het
schooljaar 1963/'64, was getiteld 'Ba
sel, ankerplaats van Zwitserland'. Het
was geen succes omdat leraren en
kinderen de uitzendingen te kinder
achtig vonden.
In dat beginjaar kon onderwijstele
visie over 13 zenduren beschikken. Dit
aantal was vijf jaar later tot 104 uur
gegroeid en bedraagt nu al 191 uur. In
die tijd worden dit schooljaar 325 pro
gramma's aan basisonderwijs (200) en
voortgezet onderwijs (125) geleverd.
De uitzendingen worden gemiddeld
door vijftig- tot zestigduizend leerlin
gen bekeken.
Zes van de tien basisscholen kijken
naar het school-tv-weekjournaal, be
doeld voor de hoogste klassen. Ook de
belangstelling voor 'Nieuws uit de na
tuur' mag er volgens Schippers zijn.
Naar dit programma kijkt zeker de
helft van de basisscholen.
Het succes van schooltelevisie
wordt voor een groot deel toegeschre
ven aan de koppeling van televisie
beelden en leermateriaal. Dat is wel
het belangrijkste element van onze
succesformule, vindt Van Capelle-
veen. De BBC en ook ITV in Groot-
Brittannië hebben prima schooltelevi
sie. „Toch hebben hun uitzendingen
één manco: het begeleidende mate
riaal blijft achter."
Tot het succes draagt volgens hem
ook bij dat de programma's steeds in
een serie zijn opgenomen. Er is altijd
een relatie tussen het beeld en de be
zigheid van de kinderen op school.
„We hebben gekozen voor een beleid
dat voldoet aan de behoeften (vorm
geving, inhoud, duur van de series)
van de docent, leder programma moet
aansluiten bij wat de schoolmeester
wil en wat hij kan".
Een topper was vorig jaar de serie
!vX
v.';.';
muren die mensen uit zelfbe
scherming rond zich optrek
ken, of die een dictatoriale Big
Brother gebruikt om de massa
dom en regeerbaar te houden.
In The Wall zitten veel auto
biografische gegevens. Waters'
vader is gesneuveld in de oor
log. Iets wat hij verder uit
werkte in 'The Final Cut' en
onlangs ook weer in 'Radio
KAOS'. „Ja, ik ben kwaad op
de mensheid", zegt hij bitter.
„In de oorlog zijn enorme offers
gebracht. Miljoenen mensen
zijn gesneuveld, alleen om de
volgende generatie haar vrij
heid terug te geven. Maar in
plaats van een les te leren en
aan die vrede te werken, is
iedereen voor z'n eigen porte
monnee aan de slag. Vrede?
Ha! We noemen het nu vrede,
maar er zijn zo'n dertig oorlo
gen aan de gang. Ja, op dit mo
ment, ja. Waarom heeft mijn
vader zich dan dood laten
schieten?"
Pink Floyd is niet alleen be
roemd om zijn muziek, maar
ook om de shows. Het begon
met de allereerste lichtshow en
groeide uit tot ongelofelijke
spektakels. In '72 kwamen ze
met quadro-geluid. En even la
ter zouden brandende vliegtui
gen op het toneel te pletter
slaan, enorme opblaasbare
poppen naar beneden komen.
Bij de Wall-shows werd een
veertig bij tien meter hoge
muur tussen groep en publiek
opgebouwd. En aan 't eind
stortte het gevaarte weer in,
waardoor het niet alleen fi
guurlijk, maar ook bijna letter
lijk verpletterend was. Kosten,
inclusief mini-helikopters: een
miljoen per avond.
„Inderdaad", geeft Roger
verrassend snel en spontaan
toe. „Maar de shows hebben
wel wat te zeggen. Mijn pro
bleem is niet op te lossen met
geld. Er is een mentaliteitsver
andering nodig. En dat kan ook
met een show. Dat ze zo groot
zijn, is deels ook op verzoek
van publiek. Van mij mogen ze
meer dansen. Maar Floyd-fans
verwachten spektakel. Zelf
vond ik het allang onmenselijk
worden. Het hele idee van de
Wall komt ook van een concert
in Canada, voor 90.000 man.
Dat was zo onmenselijk groot,
we waren poppen, er was echt
een muur tussen ons. Maar
mijn boodschap is niet overge
komen. En de rest wilde het
nog groter. Die wilden met The
Wall op stadiontournee, om
poen te scheppen. Dat doen ze
nu dus."
Hilversum maakt zich druk over de strijd tussen VARA-
KRO-NCRV en het ATV-blok, over wel of niet commercieel,
en over de belabberde kijkcijfers van Nederland 3. Maar wie
denkt er nog aan de EO, die onopvallend de woensdagavond
vult op Nederland 1, terwijl op Nederland 2 politiesirenes
klinken bij Veronica en er op Nederland 3 gevoetbald
wordt?
Wees gerust, bij de EO is alles bij het oude gebleven. In een
vlot spotje wordt aandacht gevraagd voor de EO-familiedag
die vandaag in Utrecht wordt gehouden. De wervende tekst
wordt gesproken door Henk Binnendijk, de man die in zijn
eigen programma aan argeloze voorbijgangers in een
winkelstraat plotseling zijn microfoon laat zien en vragen
stelt als: „Wanneer hebt u voor het laatst met God
gesproken?"
Daarna komt de inhoudsopgave van de actualiteitenrubriek
'Tijdsein'. „In Tijdsein staat vanavond een reportage
gepland over mannen in Zweden die het slachtoffer zijn
geworden van de vrouwen-emancipatie." Het programma
'Ronduit' begint met beelden van jonge surfers en zal gaan
over werk en vrijetijdsbesteding. Zal de EO het anders
aanpakken dan de TROS, die in de 'Nieuwsshow' handenvol
banen aanbiedt en in 'Aktua Export' het bedrijfsleven
voorstelt als een leuke wedstrijd in slimheid?
Er is een panel en een stralende Jan van den Bosch nodigt
jongeren uit naar de microfoon te komen. Hoe zien ze de
toekomst? „Heel positief", zegt een meisje onmiddellijk. „We
moeten leren de toekomst te zien als God het bedoeld heeft."
Het lij kt er even op dat Van den Bosch de uitzending al af
kan sluiten, maar dan komt een punk-achtige jongen naar
voren. „Je moetje werkloosheid accepteren", zegt hij. „Ik sta
om een uur of elf, twaalf op, zet koffie en dan loop ik wel
tegen kennissen aan en mensen die ik kan helpen met hun
problemen."
Kan dat zomaar, genieten van je werkloosheid op kosten van
de samenleving? Daar wil Jan van den Bosch wel even een
paar andere meningen over horen. Er komen meer
onaangepaste jopngeren in de frontlinie. „De hele dag een
beetje lopen werken voor een ander, is dat nuttig?", vraagt
er eentje. Gaat de uitzending uit de hand lopen?
Een makker van de punkjongen maakt snel iets duidelijk:
„Wij werken in stichtingsverband. We beleggen
bijeenkomsten voor randgroepjongeren en zorgen voor
muziek. En een keer per week doen we aan bijbelstudie."
Jan van den Bosch wist dat natuurlijk al lang. Daarom
straalde hij zo!
Sommige jongeren streven met heel hun hart naar 'huisje
boompje-beestje'. Daar wil Jan meer van weten: „Leg dat
eens uit naar de toekomst toe."
Een meisje wil werken, maar ook alleen wonen. „Waarom
wil je geen kinderen?", vraagt Jan. „Waarom wil je niet aan
deze toekomst bouwen?" Het meisje zegt dat er geen
toekomst is voor kinderen. „Heus wel", zegt Jan. „Dat hangt
van jezelf af."
De zakenman in het panel merkt op dat in de discussie de
neiging is alles in het religieuze te trekken. Wat had hij
verwacht? In het panel zit ook de gereformeerde dominee
Pieter Boomsma, die de jeugd zo goed begrijpt en
werkzoekenden oproept het in de zending te zoeken. De zaal
blijkt vol bekeerde jongelui te zitten: „Ik was iemand die
God niet kende. Nu heb ik nut gekregen in het leven!"
De EO heeft een groot vertrouwen in de toekomst en in de
jeugd. Jan van den Bosch kan zijn geluk bijna niet op. Nog
even en de EO begint een eigen tv-net. De
aantrekkingskracht van de Evangelische Omroep is
oneindig groot. Misschien zie ik u vandag nog op de
Familiedag in het Jaarbeurscomplex na afloop van
koorzang onder leiding van Arie Pronk.
'Anders TV kijken', die door 34 pro
cent van de basisscholen werd ge
volgd. De serie was gewijd aan de ge
volgen van geweld in televisieseries.
Van de leerlingenboekjes werden
bijna 100.000 stuks verkocht. In het
voortgezet onderwijs slaan de series
rond het centraal schriftelijk eindex
amen aan. In die programma's wor
den speciale examenonderwerpen be
handeld, die volgens Schippers vooral
zeer in trek zijn bij docenten aard
rijkskunde, geschiedenis en biologie.
Het gebruik van school-TV kan
verder worden verbeterd door de leer
krachten op dat punt bij te scholea
Uit een onderzoek is gebleken dat
bijna 97 procent van de docenten
schooltelevisie als een belangrijk leer
middel ziet, maar bijna 92 procent van
hen er tijdens de beroepsopleiding
niet mee heeft leren werken, aldus
Schippers. De NOT heeft dan ook een
scholingspakket voor docenten sa
mengesteld dat op de lerarenopleidin
gen kan worden gebruikt.
Casper de Boer (rechts) op het politiebureau in 'Maurits en
de feiten'. - fotoanp
HILVERSUM - Voor het eerst is nu een boek van Gerrit
Krol verfilmd: 'Maurits en de feiten'. De VPRO heeft het
waagstuk aangedurfd, de uitzending is zondag om 20.10
uur op Nederland 2. Regisseur Jean van de Velde zette
zich met scenarioschrijfster Annemarie van de Putte aan
de bijna onmogelijke opgave een boek vol gefilosofeer en
terzijdes verteerbaar te maken voor de televisie.
De jongen Maurits meldt zich rieurs, veel rood en blauw, en
ontdaan bij het politiebureau.
Hij heeft een meisje vermoord
en haar lijk in het water ver
borgen. Op zijn aanwijzingen
vindt de politie inderdaad het
lijk van een vermist meisje. Al
les lijkt een rechttoe-rechtaan
zaak, totdat Maurits aantoon
bare onjuistheden vermeldt.
Hij wordt omringd en verhoord
door deskundigen, zoals politie,
psychologen, juristen enz.
Maurits is een intelligente jon
gen, maar waar waarheid en
verzinsel bij hem ophouden,
valt niet te meten.
Is hij echt een moordenaar, is
hij een zielige aandachttrek
ker, verbergt hij iets? In scènes,
even chronologisch als kaleido-
scopisch, van soms slechts en
kele seconden, wordt het ver
haal van Krol verteld. Maurits
woont bij zijn vader, een vage
figuur die het goed bedoelt, en
zijn stiefmoeder, waarmee hij
een verhouding heeft. De rela
tie met de oudere vrouw brengt
de jongen tenslotte in een heel
moeilijk parket. De ware toe
dracht wordt vrij snel duide
lijk, maar het zou zonde zijn
die nu al te verraden.
De uit Terneuzen afkomstige
acteur Casper de Boer heeft als
Maurits duidelijk persoonlijk
heid. De Boer deed ervaring op
in tv-drama's, maar ook in de
speelfilms 'De aanslag' en 'Te
rug naar Oegstgeest'.
Regisseur Van de Velde
heeft het verhaal bijna literair
verfilmd en daarmee ook de
goedkeuring van de schrijver
verworven, die momenteel in
Afrika vertoeft. Moderne inte-
koppen die opeens op het
scherm verschijnen om een
verklaring te geven. Van de
Velde: „Dit is allemaal in de
studio gemaakt, want dat is
goedkoper dan op lokatie fil
men.
„Zwaartepunt bij de film is
de montage geweest", vertelt
Jean van de Velde. „Ik heb
'Maurits' altijd een aantrekke
lijk boek gevonden. Het boek
heeft een onderliggende lijn die
ik heel spannend vind. Het is
ook een filosofisch tractaat.
Krol levert talloze prikkelende
statements over schuld en boe
te. Hij stelt ook vragen als: wat
is er met die jongen, hoe zijn
zijn relatie?"
„Ik heb heel pragmatisch te
werk moeten gaan door geldge
brek. Dat klinkt stom, maar het
is niet anders. En ik zal ook wel
een aantal fouten gemaakt
hebben. Zo zal er wel geen per
manente camera aanwezig zijn
in een cel waarin een verdachte
zit. Wat dat betreft is mijn film
niet realistisch, maar dat rea
lisme was toch niet haalbaar.
We hebben als we twijfelden
een gesprek met Gerrit Krol
gehad. Bij elkaar is zijn boek
een eindeloze stoet van hulp
verleners. Die konden we niet
allemaal in de film gebruiken,
we hebben moeten selecteren.
Een geluk is dat Krol heel di
rect schrijft, hij schrijft geen
woord teveel. Hij heeft zelf
filmmaker willen worden en
dat is te merken. Maar het is
erg moeilijk om datgene wat
Krol in zijn kop heeft, in beeld
te brengen."
