BURGEMEESTER J. VAN REST EEN JAAR IN SAS VAN GENT
Via Rilland en Sas burgemeester in Amerika
OORDVOÏ
'Diamant' in
DESTEM EXTRA WOENSDAG 1 JUN11988
BESTEM VAN ZEEL/
EEN BLIK in de agenda van de burgemeester.
Vaste elementen: Het B en W overleg, vergade
ring van de welstandscommissie, besprekingen
met Openbare Werken. En tussendoor een 'groot
scala van diverse afspraken'.
Privacy
Dorpshuis
Kneuterig
Onmisbaar
Nijdig
'VALT ME TEGEN DAT WE NIET BRABANTS KUNNEN BLIJVEN'
Verzet
Studiebeurs
Opstand
Gevecht
I Van onze verslaggever
TERNEUZEN - Dow
Jchemical in Terneuzen
[laat zich 'in de gifva- H<
Itenaffaire' vooralsnog m<
[niet afschilderen als de
[grote boosdoener.
Harder
bestuurslid
XIBO overleden
...geen ijzer met handen breken...
...daarover valt niet te praten..
...goed nijdig van worden...
DEZE WEEK een jaar geleden werd het nieuws
bekend. Sas van Gent had een nieuwe burgemees
ter in de persoon van mevrouw J. van Rest. De re
acties van de gemeenteraadsleden varieerden van
'afwachten' via 'vereerd' tot 'bijzonder blij'.
Bij haar installatie, vier weken later, werd me
vrouw Van Rest door een ex-fractiegenoot uit haar
vroegere woonplaats Maassluis gekarakteriseerd
als 'een vechtjas, die zich niet gauw gewonnen
geeft'. Dat leek geen overbodige karaktertrek ge
zien de gereserveerde opstelling van sommigen. Zo
zei haar eigen partij, het CDA, nog wel even te
moeten wennen aan een vrouw als burgemeester.
De WD bood haar bij monde van C. Barbé 'de
ruimte om er iets moois van te maken'. Heen en
weer geslingerd tussen uitdaging en vooroordeel,
zou het haar wel eens te kwaad kunnen worden,
leek collega-burgemeester C. Ockeloen van Ter-
neuzen te denken. 'XJ kunt bij ons hardop uithuilen'
nodigde hij haar namens de Zeeuws-Vlaamse bur
gemeesters uit.
Van een vooroordeel heeft ze niets gemerkt, uit
huilen is nog niet aan de orde geweest. De burge
meester had trouwens wel andere dingen aan haar
hoofd, zoals de brug bij Westdorpe, of de kabeltele
visie, of het dorpshuis in Philippine. Daarover
- onder meer - een gesprek.
Door Ronald Verstraten
Zo staat er voor die dag een gesprek met De Stem, een 55-
jarige bruiloft en een receptie genoteerd. De dag erop
vindt het driehoekoverleg met gemeenten, politie en jus
titie plaats en wordt er gepraat met verschillende onder
nemers. Het 'gewone werk' gaat natuurlijk steeds door:
stukken bestuderen, de post tekenen, correspondentie
doornemen.
De afspraken liggen soms al
maanden tevoren vast. Slechts
een enkele keer wordt het
strakke schema onderbroken.
„Onverwachte dingen. Je krijgt
bijvoorbeeld een telefoontje,
omdat er ergens brand is of
omdat er een dodelijk ongeval
is gebeurd. Dat zijn dus
meestal niet de leukste din
gen". Leuker vindt ze: „Ko
ninklijke onderscheidingen,
concerten, jubilea. Of het uit
reiken van verkeersdiploma's
aan kinderen. Die evenemen
ten die voor de burgers belang
rijk zijn". Toch ziet ze zich - als
variant op het verouderde
'burgervader' - niet als 'bur
germoeder'. „Ik ben niet zo'n
moederlijk type. Trouwens,
burgervader vind ik niet meer
passen in de geest van deze tijd.
Het is zo'n patriarchaal begrip.
Een gemeente is een bedrijf en
dat moet 'gemanaged' worden.
Als burgemeester zoek je het
nieuwe evenwicht tussen zake
lijkheid en zorgfunctie".
De burgemeester ging in Phi
lippine wonen. Haar tuinbou-
wachtergrond is genoegzaam
bekend, dus wekt het geen ver
bazing dat ze bij voorkeur een
woning met 'een flinke tuin'
zocht. „Ik vind dat je ook als
burgemeester recht hebt op
rust en privacy. Een groot deel
van de week ben je 'openbaar
bezit', je bent een hele dag voor
de gemeenschap bezig. Het had
wat mij betreft ook Sas van
Gent of Westdorpe kunnen
worden, maar daar kon ik niet
vinden wat ik zocht. In Philip
pine was zo'n woning wel be
schikbaar."
Het voormalige vissersdorp
heeft volgens haar een heel
eigen karakter, totaal verschil
lend van de industrieplaats Sas
van Gent. „Vooral bij ouderen
kun je het merken. Philippine
ligt 10 kilometer van Sas, de
band is niet sterk. Het mossel-
gebeuren wordt natuurlijk wel
zwakker. Dat kan ook niet an
ders. Het dorp is nu al sinds be
gin vijftiger jaren van de zee
afgesloten. Het verschil zal er
denk ik blijven, want Philip
pine blijft een landelijk gelegen
plaats. Ik vind dat niet erg: laat
elke kern zijn eigenheid bewa
ren".
Of, en in hoeverre die eigen
heid ook tot uitdrukking zal
komen in een nieuw dorpshuis,
blijft nog even onduidelijk. Vo
rig jaar drong de Sasse ge
meenteraad er unaniem bij het
college op aan om nu maar eens
stappen te ondernemen. Het
dorp wachtte al te lang, vond
de raad. Het college zegde toe
in 1988 met een plan te komen.
„En die belofte zullen we ook
gestand doen. Het is in ontwik
keling. Deze week weten we of
het idee dat we nu hebben kan
worden gerealiseerd. Anders
moeten we terugvallen op een
vorig scenario. Er wordt in
Philippine veel over gepraat.
Maar niet door héél Philippine.
Het is een bepaalde groep die er
druk achter zet. Daarin hebben
ze natuurlijk groot gelijk, al
leen, wij kunnen ook geen ijzer
met handen breken".
...strikte hand aan vergaderorde...
Ook voor humor is volgens Van
Rest maar tot op zekere hoogte
plaats. „Ik ben best in voor een
lolletje, in tegenstelling tot
burgemeesters die dat een raad
onwaardig vinden. Maar het is
niet de bedoeling om er een
vrolijke boel van te maken en
de vergadering 'aan het vrije
spel' over te laten. Er worden
per slot van rekening gewich
tige zaken besproken die van
groot belang zijn voor de ge
meenschap en waarmee veel
geld is gemoeid. Ik hecht
daarom ook belang aan een ze
kere vergaderstijl en uiterlijk
vertoon. Niet dat men nu in
jacquet moet komen, maar ik
probeer me altijd stemmig te
kleden. Ik denk dat dat belang-
rijkis."
Groot belang hecht de bur
gemeester ook aan de ver
keersveiligheid. Als voorzitter
van een intergemeentelijke
werkgroep - met Axel - waarin
verder onder meer de rijkspoli
tie zitting heeft en de Sasse
WN een belangrijke rol heeft,,
is ze nauw betrokken bij de Ac
tie -25% Verkeersslachtoffers.
„Het loopt heel goed", zegt ze en
wijst op de verkeersmaatrege
len die inmiddels op de kixii-
singen met de Tractaatweg zijn
getroffen. Vorige week hield de
werkgroep een zctie bij de
grensovergang. Ruim vijfhon
derd autobestuurders werden
van stickers en goede raad
voorzien. Ze reageerden posi
tief en zo komt de groep iets
dichter bij haar doelstelling:
het verminderen van het aan
tal doden of ernstig gewonden.
„Maar dat is niet het belang
rijkste. Het gaat erom het to-
tóle aantal ongevallen te ver
minderen", aldus Van Rest.
Het lijkt enigszins tegenstrij
dig, maar de burgemeester is
geen tegenstander van vier
baanswegen in het Zeeuws-
vlaamse. „Ik weet wel, dat be
tekent een aanslag op het land
schap. En we zijn het niet ge
wend. Toch denk ik dat je met
zorg een tracé kunt kiezen. Je
kunt niet eisen dat de wegen
'kneuterig' blijven ten behoeve
van toeristen. Met uitzondering
misschien van die in West
Zeeuwsch-Vlaanderen. Daar
komen de toeristen er voor. Zo
als ook de veerboot een wezen
lijk onderdeel van hun vakan
tiebeleving vormt. Ik kan me
dan ook voorstellen dat als de
WOV erg oostelijk komt, het
'westen' ook om die reden op
teert voor handhaving van de
veerverbinding."
...we moeten realistisch zijn...
Via de WOV en de veren
naar de werkgelegenheid. Sas
van Gent heeft vorig jaar een
flinke domper te verwerken
gehad toen de CSM-vestiging
zijn deuren sloot. Enige tijd la
ter leidde dat tot een conflict
rondom de burgemeester. Een
interview in een huis-aan-huis
blad werd haar door een groep
oud werknemers niet in dank
afgenomen. „Er is toen een heel
ander gewicht aan mijn woor
den gegeven dan ik zelf had ge
daan. Ik heb toen gezegd dat
het meevalt, maar er duidelijk
bijgezegd: gelet op de lande
lijke werkeloosheid. Nogmaals,
voor elke werkeloze is zoiets
een persoonlijk drama. En het
heeft natuurlijk ook zijn neer
slag op anderea"
Als de sombere, naar hij zei
'realistische' toekomstvisie van
de scheidende directeur van de
andere suikerfabriek, de Sui
ker Unie, bewaarheid wordt,
staat voor Sas binnen afzien
bare tijd nog een drama op sta
pel. Als de EG in de negentiger
jaren de suikerquota verlaagt,
moet misschien ook die vesti
ging er aan geloven. „Dat zou
heel, heel erg zijn, temeer gelet
- toto's de stem coh j de boes
op het héle uitstralingseffect.
Vooral VOor oudere werkne
mers zal het dan niet zo ge
makkelijk zijn om nog aan de
slag te komen", aldus Van Rest.
Ze ziet echter nog wel moge
lijkheden. „Een aanvoerpunt
voor suikerbieten is hier on
misbaar. De bietenteelt zal zich
hier blijven concentreren, want
daarvoor is zowel de grond als
het klimaat in Zeeuwsch-
Vlaanderen bij uitstek ge
schikt. Ik kan me niet voorstel
len dat er geen mogelijkheden
zijn voör 'uitruil' van het CSM-
deel van de suikerbieten in
Zeeuwsch-Vlaanderen. Het is
moeilijk vooruit te zien, maar
het moet mogelijk zijn om ook
bij lagere quotering de proble
men vóór te zijn door samen
voeging."
moet je er begrip voor hebben
dat ze zich niet kunnen binden
aan de data. Maar het is wel er
gerlij k: bij de overeenkomst
was afgesproken dat ze in
maart met de aanleg zouden
starten. Die datum is steeds
verder weggeschoven. Nog er
gerlijker is dat we drie weken
na een gesprek met de maat
schappij een brief kregen en
daarin bleek dat er wéér
sprake was van uitstel. Daar
kun je goed nijdig van worden.
Maar helaas hebben we geen
mogelijkheid tot sancties, dus
zit er niets anders op dan te
wijzen op de afspraken en las
tig te zijn. De burgers hebben
daar recht op."
Lastig zijn. Als het daarom
gaat, zijn de dames en heren in
Middelburg en Den Haag bij
voorbaat gewaarschuwd. We
hebben het dan over de terug
bij Sas. Een verbinding die on
ontbeerlijk is voor het verteer
en de contacten tussen Sas van
Gent en een van haar kernen:
Westdorpe. Nog vóór er daad
werkelijke plannen zijn, trekt
de gemeente aan de bel: de
brug mag niet verdwijnea
Aanleiding vormt het provin
ciale 'Onderzoek naar de gevol
gen van passages en bruggen
voor weg- en waterverkeer* dat
begin dit jaar verscheea Van
Rest: „Daarin wordt gesteld
dat het Tonend zou zijn' als er
een 'conflictvrije verbinding'
(een tunnel -red.) zou komen
onder het kanaal van Gent
naar Terneuzen. Het staat er
met niet zoveel woorden in,
maar de strekking is dat de
verbinding bij Sas moet ver
dwijnea Dat is wat ons betreft
volkomen onmogelijk. Daar
valt niet over te praten!"
Wordt het college enerzijds ge
houden aan een belofte, ander
zijds zullen B en W hetzelfde
doen waar het gaat om de ka
beltelevisie. „Niet erg plezierig
allemaal", zegt mevrouw Van
Rest. „We zitten natuurlijk met
een aantal gemeenten in de
NKM (Nederlandse Kabelex
ploitatie Maatschappij). Dan
„In '70 zijn Sas en Westdorpe
samengevoegd. Er is een een
heid gegroeid, terwijl de afzon
derlijke dorpen toch ook hun
eigenheid hebben behouden. Je
kunt toch niet zomaar een stuk
van Sas van Gent 'afsnijden'?
Dat zou een regelrechte ramp
betekenea Landbouwers, scho
lieren, burgers die in Sas inko
pen willen doen, moeten dan
via Sluiskil of via Zelzate. Het
kan toch niet de bedoeling van
de Nederlandse overheid zijn
Door Joyce Ernest
TOT 1400 zijn ze nog te
traceren, de Van Eeke-
ren's. Ze werden geboren,
trouwden en stierven in
Bergen op Zoom. Ze wa
ren er hovenier of lood
gieter. Pas deze eeuw
brak de 65-jarige Dr.
Wim van Eekeren als eer
ste de traditie. Journalis
tiek werk voor kranten
en Wereldomroep voer
den hem van Bergen op
Zoom, via Rilland en Sas
van Gent naar Amerika.
Hij doceerde er aan uni
versiteiten en was staats
secretaris voor het ge
vangeniswezen in de
staat New York. Bij zijn
pensionering wilde hij
kinderboeken gaan
schrijven. Maar de inwo
ners van het dorpje Scho
harie kozen hem tot bur
gemeester. Soms keert hij
met zijn vrouw terug in
Bergen op Zoom. Neder
land ontgroeid, maar niet
vergeten.
kreeg dat voor elkaar en
werd executive, de uitvoe
rende man, van een vijfhoof-
dige commissie, die het werk
voor een minister deed.
OOK na indringend bellen
gaat de deur niet open. Het is
alsof hij telepatisch zegt, ik
kom nog wel. Je wacht een
kwartier onder een druipende
luifel. Dan nadert een forse
gestalte en je weet: Wim van
Eekeren. Ook al heb je hem
nooit ontmoet.
Het is veranderd, zijn Neder
land. De cafés zijn bars ge
worden. De winkels shops. En
dan het gebruik van vuile
woorden. Dat je op tv 'ben je
besodemieterd' hoort in die
nagemaakte St. Elsewhere.
„Mijn god, dat zouden ze bij
ons nooit doen. Het valt me
tegen, dat wij niet Hollands,
kunnen blijven".
Hij en zijn vrouw blijven in
Schoharie wonen. Sinds zijn
pensioen is hij er burgemees
ter. Drieduizend inwoners,
een handvol personeel om de
wegen sneeuwvrij te houden.
Het dorp ligt in de staat New
York in een landschap, dat op
Beieren lijkt. Nog veel in de
streek herinnert aan de eerste
Nederlandse emigranten. Ge
vels, gebouwen, plaatsen als
Ganzevoort en Kinderhoek en
een mannenclub die Fort
Oranje heet.
Na de middelbare school in
Bergen op Zoom wilde hij
graag studeren. Het waren
crisisjaren. Er was geen geld.
Je greep het werk dat voor de
voeten kwam. Ook al was het
een baantje op de gemeente
secretarie in Rilland Bath
voor vier gulden per maand.
De dag waarop de Duitsers
binnenvielen, reed hij op de
fiets naar Breda om gekeurd
te worden voor de PTT. Ze
plaatsten hem in Sas van
Gent. Het werd hem er te heet
onder de voeten, toen de Ge
stapo hem zocht. In Bergen op
Zoom was hij veiliger. Als
•bijloper van het verzet' deed
hij typewerk voor de Bergse
verzetsmensen als Wout van
de Boom en de drukkersfami
lie Juten, waarbinnen hij
verkering had.
Juten gaf de Avondster uit,
de oudste katholieke krant
van Nederland. „Zeer anti-
Duits. Ze schreven in '41 een
open brief aan Seys Inquart:
'salamander op'. De krant
werd onmiddellijk gesloten.
Ome Toon Juten, die er veel
in schreef, was door de Duit
sers opgepakt. Piet Juten, die
redacteur zou worden, was
doodgeschoten. Zo kwam ik
er in '45 bij. Aan zo'n baan
had ik nooit gedacht. Op het
eindexamen van de HBS had
ik een drie voor opstel".
Hij deed van alles. Hoofd
artikelen, raadsverslagen, ge
dichten, paas- en kerstverha
len. Bij het trouwen van ko
ningin Elisabeth zat hij naast
de radio, vertaalde en gaf al
dus een ooggetuige-verslag.
Een keer, vlak na de oorlog,
zond de krant hem naar En
geland, waar Bergen op Zoom
een sportuitwisseling had met
het Engelse Boston. Het was
om de internationale good
will te bevorderen.
Zijn moeder had hem altijd
voorgehouden 'waar een wil
is, is een weg'. „Het duurde
tien jaar voor ik de weg vond
om in Amsterdam te gaan
studeren. Ik werkte inmid
dels bij een krant in Hoorn en
later bij de Tijd en de Engelse
sectie van de Wereldomroep.
Ik volgde geen colleges, maar
had de wijsheid uit boeken.
Zo haalde ik mijn kandidaats
rechten".
Niet lang daarna werd Wim
voor een studentenuitwisse
ling naar Amerika gestuurd
met een studiebeurs voor
journalistiek. In die tijd zeer
ongewoon. Hij vloog in ne
gentien uur naar New York.
Voordat hij in Oregon op de
universiteit werd geplaatst,
maakten ze hem in Californië
in drie weken aan de Ameri
kaanse mentaliteit gewend.
Na een jaar had hij zijn mas-
tergraad in de journalistiek
met een proefschrift over de
Wereldomroep. Zijn stelling:
de mensen van de Wereldom
roep in Nederland weten niet
goed wat de Amerikaanse
luisteraars willen.
Er volgden meer studie
beurzen. Van Eekeren, nog
steeds van plan terug naar
Nederland te keren, koos nu
de Oostkust. Aan de Jezuïten-
universeit in Georgetown
studeerde hij als doctor af op
een proefschrift over de KVP
(Katholieke Volkspartij). Nij-
hof wilde het als boek uitge
ven voor de kaderopleiding
van de KVP. Na Van Eeke-
Wim van Eekeren: troubleshooter- foto de stem ben steffen
ren's conclusies was daarvan
geen sprake. De kritiek was
te groot. Van Eekeren vond
dat de bisschoppen zich niet
met de partij moesten be
moeien. En, het was halver
wege de jaren vijftig, het was
tijd voor een fusie van de ver
schillende christelijke partij
en.
De Amerikaanse overheid gaf
hem meteen toestemming om
te immigreren, want er was
gebrek aan professoren aan
de universiteit. Hij doceerde
volkenkunde en Amerikaanse
staatskunde in Maryland en
later in West Virginia zijn
eigenlijke vak politieke filo
sofie. Hij bleef lang radio
commentator.
Na een meningsverschil op
de universiteit zocht hij zijn
heil als hoofd van een asso
ciation (vakbond) voor aan
nemers. Tot '66 voerde hij
voor hen de onderhandelin
gen met de union (vakbond
voor arbeiders). Nelson Roc
kefeller, toen nog gouverneur,
kreeg hem in de gaten en
strikte hem voor een prqject
om drugsverslaafden te laten
afkicken. Binnen zes maan
den moesten in de staat New
York inrichtingen voor ze
venduizend bedden van de
grond komen. Van Eekeren
Na onenigheid in de commis
sie wilde Van Eekeren op
stappen. „Maar Rocky zei,
Wim, ga niet. Dadelijk heb ik
je misschien voor iets anders
nodig. Want ik was een trou
ble-shooter. Ik werd toen in
de staat New York staatsse
cretaris voor de herbouw van
het gevangeniswezen, dat
was gelijk aan minister. Ik
begon in '71, vier maanden la
ter brak in een van de gevan
genissen, Attica, een grote op
stand uit. Drieënveertig men
sen kwamen daarbij om. De
onderhandelingen waren
mislukt. We moesten binnen
vallen. De hervormingen wa
ren niet snel genoeg gegaan".
Van Eekeren is republikein.
Het voortdurende gevecht
met de democraten kostte
hem de kop. Twee jaar voor
zijn pensioen werd hij ontsla-
gea Hij had geen bal te doen.
De verkiezing tot burgemees
ter kwam als geroepen. Hij
wil nog een keer een periode
van twee jaar vol maken.
Dow
^Burgervader noch burgermoeder'l
(7at er in het verleden op ml
verschillende stortplaatsen dr
aan chemisch afval is ge- va
dumpt, is veelal gebeurd
met vergunningen. Dat
kan niet alleen Dow wor- m
den aangerekend. In die da
om haar burgers via Belgisch i
grondgebied te laten reizen? fj
Het college is zeker niet 1
een tunnel, maar waar moetl
die komen? De eerste plaats dit i j
in aanmerking komt is dan Sasb
van Gent zou ik zeggea Maaij
we moeten realistisch zij a Zo'tl
tunnel dient niet alleen hetï
Sasse belang. Die wordt echtl
niet gebouwd voor Sas var. ij
Gent of Westdorpe. Ik vraag
me zelfs af of die zou worden
gebouwd voor Zeeuwsch-
Vlaanderen. Het is tenslotte [jj
een onderdeel van het landelijk!]
wegennet."
Volgens Van Rest kan het tracél
van een eventuele tunnel pas
worden vastgesteld als bekend
is waar de WOV komt, want
dat dié er komt is haar vaste
overtuiging. „Pas dan kan wor
den nagedacht over de plaat!
van een tunnel. We hebben eet
begin van een studie gemaakt
want als Sas' college hebben w
heel vroeg willen reageren et'
een signaal laten uitgaan'
Trouwens, over signalen
sproken: „Ik vraag me wel e
af of de 'Zeeuwse lobby' in I
Haag hard genoeg is. Als je zietl
wat de noordelijke provincies
maar ook Limburg, allemaal
voor elkaar krijgen! Dan denk
ik dat Zeeland vaker en harde:
in Den Haag moet attaqueren
Met name als je ziet wat voor
houding Den Haag ten opzichte j
van onze regio inneemt."
In de Sasse raadsvergade-l
ringen wordt sinds Van Rests
intrede minder hard, en minder
vaak persoonlijk geattaqueerd
„Op het ogenblik is de onder
linge geest tussen de verschil-|
lende fracties er een in de g«
van Teven en laten leven'. „Het|
gaat er niet meer zo hard aai
toe als van daarvóór wel hel
gehoord. Ik sta ook niet toe daljj
er persoonlijke conflicten wor-L
den uitgevochten. Daar is zo't|
vergadering niet voor, dat da
ze daarna maar. Het is zaal
strikte hand te houden aan c
vergaderorde. Als je de raads-|
leden steeds via de voorzitt
laat spreken zorg je voor i
'dempend effect' en dat kom|
de beraadslaging ten goede."
Het echtpaar De Krijger.
Van onze correspondent
BIERVLIET - Gisteren vie
Krijger-Dierick het diamanti
De heer Krijger was daags daar
echtgenote is 81. Beiden genieh
heid. De Krijger werd geboren
vrouw het levenslicht in Hoofdf
zijn zeven kinderen geboren. E:
vijftien achterkleinkinderen.
Metselaar was het hoofdben
daarbij runde hij samen met zi
Biervliet een café annex winkel
Tweede Wereldoorlog opgeheve
ter.
Mevrouw De Krijger maakt
zelf; zo ook de japon die ze droeg
Maar ook haar man heeft iets
op zijn leeftijd hem nadoen. Hi
kampioen van Biervliet. Een sp
De krulbolbaan ligt bovendie
Walle in Biervliet, waar het ec
geleden zijn intrek nam.
Na een door de familie verz
Katholieke kerk trok men gist
De Landbouw voor een etenlje
samenzijn. Daar kwam in de
muziekvereniging het diamant
geven. Eerder op de dag kwam1
J. van Rooijen van Terneuzen
stuur zijn felicitaties aanbieden.
Wan onze verslaggever
rERNEUZEN In zijn
Woonplaats Terneuzen is
naandag plotseling be-
Ituurslid van de afdeling
Terneuzen van de Katho-
put) ^tionale Bond voor
EHBO W. Leenhouts over-
den.
-nhouts, die in zijn dagelijks
even brigadier bij de gemeen-
epolitie Terneuzen was, is 42
aar geworden. De overledene
vordt vrijdag 3 juni om 14.15
uur naar zijn laatste rustplaats
op de Zuiderbegraafplaats in
'Terneuzen gebracht. Vooraf
pand is een rouwdienst in de
Jpstandingskerk. Deze begint
om 13.30 uur.