DESTEM
'AAN HET WEER KUN
JE ZIEN WAT ZAL
WORDEN VERGETEN'
P
De manager moet creatief worden
PATHF1NDING:
VERTROUWEN
OP INTUÏTIE
ZATERDAGIA
21 ME11988 It-
ames en heren, we naderen over
enkele ogenblikken station Breda. Dit is het eindpunt
van deze trein. Denkt u bij het uitstappen aan uw ba
gage. Ongeacht of treinreizigers deze mededeling te
horen krijgen of niet, jaarlijks laten zij tienduizenden
jassen, tassen, paraplu's en andere zaken in de trein
achter. Al deze artikelen worden naar het bureau ge
vonden voorwerpen in Utrecht gestuurd waar ze ge
sorteerd en bewaard worden. Een kleine zesduizend
voorwerpen vinden hun weg terug naar de eigenaar.
De rest gaat, als de bewaartijd verstreken is, naar de
veiling in het Notarishuis, een gemeenschappelijk vei
linghuis van de 22 notarissen die Utrecht rijk is.
Verliesformulier
Terugbezorgen
tpinkpop, daar kijk ik
echt naar uit. Dat zeg ik
„iet om te slijmen bij al
die mensen die een
kaartje gekocht heb
ben, maar omdat ik een
voorkeur heb voor
ipenluchtfestivals.
Geschiedenis
NEDERLAND 1
'r
3
rCitsch^" en haar man
D
„Er is me nog nooit een
aangeboden dat me aanspra
Maruschka D
Door Harry Havekea
Als je de 'Achter de St. Pieter', een
straatje achter de Domtoren, inloopt, zie
je al gauw achter welke oude gevel het
Notarishuis schuil gaat. 'Verkoping'
staat er met handgeschilderde letters op
een uithangbordje bij een openstaande
deur te lezen. Bovendien komt de stem
van de veilingmeester je op straat tege
moet: 150 - 160 - 170 - 180, niemand
meer dan 180,-? verkocht!"
Het zaaltje met de ongeveer honderd
aanwezigen wordt gedomineerd door een
enorme houten tafel op een verhoging
waarachter de veilingmeester zit. Luiks
van hem zit een notaris die er voor zorgt
dat de veiling ordelijk verloopt, rechts
van hem zitten een secretaresse en een
boekhouder die de administratie bijhou
den. Voor het podium sjouwen drie man
nen af en aan met de te veilen voorwer
pen en tonen deze aan het publiek. De
waar varieert van een aardewerken
bordje tot een bamboe kapstok, van een
Perzisch tapijt tot een olieverfschilderij.
„Nummer 325, een geglazuurde schaal
met gemeentewapen, 80,-?" De veiling
meester gaat in een rap tempo verder.
Als niemand bereid is ƒ80 voor de
schaal te geven, laat hij zijn prijs zakken
tot hij in de zaal een hand omhoog ziet
gaan. „f40,- Ik heb een bod". Een
tweede hand gaat omhoog, 45,-". De
eerste bieder geeft weer een teken en zo
gaat de prijs omhoog tot die blijft steken
bij f 65,-. Niemand meer dan f 65,-?
Verkocht!"
„Niet alles van wat we vandaag veilen
komt van het bureau gevonden voorwer
pen", verklaart veilingmeester C. Buij-
sert. „Tot voor kort hadden we hier eens
in de drie maanden twee dagen lang een
veiling van alleen maar gevonden voor
werpen. Elk artikel werd toen apart ge
veild. Dit jaar is dat veranderd en wor
den de goederen die we via de spoorwe
gen binnenkrijgen verspreid over de be
staande veilingen in dit huis. Van de ge
vonden voorwerpen veilen we één maal
per week de goedkopere spullen zoals
jassen, truien en paraplu's. Die worden
niet meer apart aangeboden maar in
pakken van tien of twintig stuks. Eén
maal per maand veilen we de duurdere
artikelen zoals walkmans en camera's en
de echt dure voorwerpen die eventueel
een kunstwaarde hebben komen eens in
de drie maanden op onze kunst- en an
tiekveiling aan bod. In totaal veilen we
hier zo'n vier 4 vijfhonderd voorwerpen
per maand. Daar zitten soms de meest
vreemde dingen bij".
„Tja, reizigers laten echt de gekste
dingen in de trein liggen", verzucht W.
D. van Maanen, chef van het bureau ge
vonden voorwerpen. „Zo kregen we
laatst een duikerspak opgestuurd, zwem
vliezen, duikbril, zuurstofflessen, alles
zat erop en eraan. Zoiets laat je toch niet
zo snel liggen".
„We hebben elk jaar ook een aantal
'wonderbaarlijke genezingen'",vervolgt
hij, wijzend naar een hoek van de loods
waarin het bureau gehuisvest is. Tussen
de schoolboeken en de koffers staat een
rolstoel. „Mensen die met een rolstoel of
op krukken de trein in gaan en ze verge
ten bij het uitstappen. Hoe het mogeüjk
is weet ik niet, maar het gebeurt elk jaar
weer".
Ruim 43.000 voorwerpen werden vo-
De rekken met de zwarte herenparaplu's. Elk rek staat voor één maand en Is onderverdeeld In 31 vakjes.
De schatkamer van de NS
rig jaar naar het bureau opgestuurd. Elk
artikel voorzien van een label waarop de
conducteur, de man die meestal de voor
werpen vindt, geschreven heeft wanneer
en bij welk station hij het vond. In de
loods wordt alles op datum gesorteerd
en drie maanden bewaard, met uitzonde
ring van de duurdere voorwerpen, die
een half jaar bewaard worden.
De reiziger die zijn spullen terug wil krij
gen kan op het station voor 2,50 een
verliesformulier halen. Daarop kan hij
o.a. invullen wat hij verloren heeft, in
welke trein dat gebeurd is en, wat heel
belangrijk is, de datum van verhes.
„Als hier een verliesformulier binnen
komt zonder datum, kunnen we vrij wei
nig beginnen", zegt Van Maanen, terwijl
hij naar een van de hokken loopt, waarin
de loods is onderverdeeld. In het hok
staan rekken met paraplu's die de afgelo
pen maanden zijn blijven liggen. Rechts
de damesparaplu's, een bonte mengeling
van kleuren en modellen, links de heren-
paraplu's, allen zwart. Elk rek staat voor
één maand en is onderverdeeld in 31
vakjes. „Als iemand schrijft dat hij een
zwarte paraplu vergeten is, kunnen we
moeilijk alle paraplu's afzoeken. Weet
hij echter op welke dag hij hem vergeten
is, dan kunnen we hem er zo uithalen".
Als de bureauchef tussen de rekken
doorloopt wijst hij naar een datum op
het rek waar beduidend meer
hangen dan bij de voorgaande dagen.
„Kijk, hier is het mooi weer geworden.
Als het regent vergeet niemand zijn pa
raplu, gaat de zon schijnen dan laten we
hem en masse in de trein liggen. Als je
hierlangs bij de jassen kijkt dan zul je
zien dat er op dezelfde dag ook meer jas
sen zijn blijven hangen. Zo kunnen we
hier aan het weer zien wat we volgende
week binnenkrijgen".
Vorig jaar kwamen er ruim tienduizend
verliesformulieren binnen op het bureau.
In bijna zesduizend gevallen kon daar
door een artikel bij de eigenaar terugbe
zorgd worden. Op het bureau zelf wordt
ook gekeken of er een eigenaar te achter
halen is.
„In agenda's en boeken staan nogal
eens naam en adres van de eigenaar. Die
sturen we dan een bericht dat hij zijn
spullen af kan komen halen of we vragen
of het goed is dat we ze opsturen. Er
moeten dan wel portokosten betaald
worden en bovendien kunnen we een be-
waargeld van 1,25 per dag vragen. Wat
dat laatste betreft rekenen we niet zo
streng. Het bewaargeld kan namelijk op
lopen tot ruim honderd gulden. Als
iemand bijvoorbeeld zijn trui terug wil
hebben, kun je hem daar moeilijk 100,-
voor vragen. Dan laat hij hem gewoon
hier hangen en gaat naar de veiling waar
hij hem met vier andere truien tegelijk
terugkoopt voor 25,-".
Paspoorten bhjven ook regelmatig in
de trein achter. In dat geval krijgt de
desbetreffende gemeente of ambassade
bericht, zodat die de betrokken persoon
kan waarschuwen. Reageert deze niet
dan worden ze naar de gemeente respec
tievelijk ambassade gestuurd. „We krij
gen in de zomermaanden altijd veel
Amerikaanse paspoorten binnen. Of die
Amerikanen nou zo vergeetachtig zijn
weet ik niet. Het kan ook zijn dat ze eer
der bestolen worden dan anderen. Die
ven beschouwen de trein vaak als een af
valbak. In de trein wordt de buit beke
ken en alles wat ze niet kunnen gebrui
ken laten ze gewoon liggen. Op die ma
nier komt het hier terecht. Het gebeurt
wel eens dat we iemand berichten dat we
bijvoorbeeld zijn koffer in de trein naar
Maastricht gevonden hebben en dan
blijkt dat die gestolen is uit een hotel in
Amsterdam".
Iets wat nooit lang in het magazijn blijft
liggen is het kinderspeelgoed, met name
de knuffelbeesten. Daarvoor wordt
meestal meteen een verliesformulier ver
zonden en mensen komen ze zelfs per
soonlijk afhalen. „Ik denk dat dat komt
doordat een kind niet kan slapen zonder
z'n teddybeer", peinst Van Maanen, „en
als een kind niet slaapt en gaat huilen
dan willen de ouders nogal wat moeite
doen om het te troosten".
poor Raoul van den Booren
In de buitenlucht kun je
tenminste ruim adem ha
len. Voor een zanger is dat
nu eenmaal erg belang
rijk."
joe Cocker heeft er, na een wat
minder succesvolle muzikale
periode, duidelijk weer zin in.
De artiest maakt momenteel
een uitgebreide toernee door
Europa. Zijn Nederlandse con
cert op pinkstermaandag in
Landgraaf ziet hij als een
hoogtepunt. „Zeker omdat we 's
avonds laat optredea Dat is in
de openlucht altijd extra sfeer
vol."
Joe Cocker (44), die doorgaat
voor een van de beste blanke
rythm blueszangers die de
moderne muziek heeft opgele
verd, draait al langer mee in de
popwereld. In het Amerikaanse
Woodstock, waar in 1969 het
meest legendarische popfesti
val ooit gehouden plaatsvond,
was de Brit al van de partij.
Met een-lichtelijk hysteri
sche-versie van het Beatles
nummer With a little help
from my friends brulde Joe
Cocker zich daar recht
streeks de popgeschiedenis
in. Bijna twintig jaar later
vormt de kleine, krampach
tig bewegende gestalte op
nieuw een topact op de vele
Het veranderen van de veili
betreurt de bureauchef. „Het was wel
leuk om een eigen veiling te hebben,
twee dagen lang alleen maar onze gevon
den voorwerpen. Nu wordt ik gek gebeld
door mensen die vragen wanneer de vol
gende veiling is en wat er dan verkocht
wordt".
In het Notarishuis geeft de veiling
meester rond vier uur voor het laatst een
klap met zijn hamer. „Wel dames en he
ren, dat was het voor vandaag. U heeft
tot half vijf de tijd om te betalen. Tot de
volgende keer".
De volgende veiling waarbij gevonden
voorwerpen geveild worden vindt plaats
op 16 juni vanaf 10.00 uur in het Nota
rishuis, Achter de St. Pieter 180, Utrecht.
atl
athfinding, oftewel
koersbepalen, is het thema van een
managementconferentie die don
derdag 26 mei in het Turfschip in
Breda wordt gehouden. De organi
satie wekt in haar brochure hoge
verwachtingen; 'De conferentie die
grote gevolgen kan hebben voor de
toekomst en de koers van uw on
derneming!' Creativiteit is het sleu
telwoord.
Door Anne Telkers
Een rijke heer in Amerika laat voor twee
miljoen gulden in aandelen beleggen. De
man die deze klus moet klaren, slaat de
plank grandioos mis. Na een paar maan
den bekent hij de miljonair dat er van
het kapitaal geen cent meer over is. Ter
'compensatie' mag de miljonair met zijn
beeldschone dochter trouwen. Het
meisje zelf heeft echter hele andere plan
nen.
De miljonair nodigt de dochter bij
hem thuis uit. Hij wil haar een kans ge
ven om mee te beslissen over haar toe
komst. Maar hoe? Het grintpad voor zijn
woning biedt uitkomst. In een zwarte
zak stopt hij twee steentjes, een zwart en
een wit. Kiest het meisje het witte
steentje dan zal de bruidsceremonie haar
De manager moet meer waarde hechten aan zijn Intuïtie en de problemen eens met een andere, creatieve bril
- FOTO PERS8URO VAN El JNDHOVEN
A. Kokke:
bekijken".
bespaard blijven. Zwart betekent trou
wen. Het meisje stemt toe, alhoewel ze
het sterke vermoeden heeft dat de miljo
nair haar beduvelt en twee zwarte stenen
in de zak heeft gestopt. Plotseling be
grijpt ze wat haar te doen staat. Ze pakt
op goed geluk een kiezel uit de zak. Ver
volgens maakt ze opzettelijk een onhan
dige beweging waardoor het steentje op
het grintpad valt, niet meer van de an
dere te onderscheiden. 'Niets aan de
hand', houdt ze de miljonair voor. 'Er zit
nog een steentje in de zak. Als dat zwart
is, moet het steentje dat ik heb laten val
len wit zijn geweest
Waarheid of fabel, deze anekdote is
niet bedoeld om te waarschuwen voor de
verstrekkende gevolgen die het beleggen
van andermans geld kan hebben. Het is
een voorbeeld van een creatieve oplos
sing voor een ogenschijnlijk onoplosbaar
probleem. Het wordt gebruikt in mana-
gement-cursussen waar de nadruk wordt
gelegd op de creatieve capaciteiten van
de maneger.
In kranten en tijdschriften staan de
laatste tijd veel advertenties voor aller
hande congressen, workshops en sympo
sia. Maar er wordt daar niet gepraat over
analyses, strategische opstellingen of hoe
je de concurrent te snel af kunt zijn. Neel
de manager als persoon en de cultuur
van de ondeneming krijgen alle aan
dacht.
Waarom opeens al die aandacht voor
niet-rationele technieken als creativiteit,
verbeeldingskracht maar ook yoga en
transcedente meditatie?
De heer A. Kokke, senior-adviseur
van een managment-adviesbureau, is een
van de organisatoren van het congres dat
volgende week in Breda wordt gehou
den: „Ook in periodes van onzekerheid
heeft de mens behoefte aan houvast.
Omdat de toekomst zo onberekenbaar is,
hebben analyses en managementstrate
gieën op langere termijn geen enkele zin.
Die moeten telkens weer worden bijge
steld. We leven in een soort van casino
samenleving, waar het voor een manager
van nu niet meer dan een gok is om te
reageren op het juiste signaal en dan ook
nog op het goeie moment. Je kunt de on
zekere factoren die de markt bepalen
niet rationeel bevatten. Om toch grip te
krijgen op de twijfelachtige situatie zoekt
de manager naar andere technieken. Me
diteren is er een van".
Als Kokke vertelt, lijkt hij de logica zel
ve. Alles is, volgens hem, te herleiden tot
het thema onduidelijkheid. Waar moeten
we naar toe en hoe? „Deze trend is niet
door managers ontworpen maar gewoon
maatschappelijk bepaald", zegt de se
nior-adviseur van het management-ad-
viesbureau lakoniek.
de
aandacht voor ae psyche van de mana
ger en waarom hij nu juist die onduide
lijkheid de baas moet worden. De psy
chologische elementen zijn ideeën van de
grondlegger van de methode, de Ameri
kaanse professor in de psychologie Ha
rold J. Leavitt. Ook hij is volgende week
van de partij op de conferentie. In zijn
nieuwste boek 'Corporate Pathfinders'
legt hij de essentie van 'Pathfinding' uit.
De basis van pathfinding is zo simpel als
een plus een. Eerst probeer je het pro
bleem de definiëren. Dan is het tijd om
oplossingen aan te dragen en de laatste
stap is het doorvoeren van de oplossing.
Een kind kan de was doen. Maar de ma
nager van nu besteedt de meeste tijd aan
de tweede stap in het model: het oplos
sen van problemen. Volgens Leavitt is
het belangrijker relevante vragen te stel
len ('problem defenition') dan naarstig te
blijven zoeken naar de juiste antwoorden
('problem solving'). Maar obstakels uit
de weg ruimen, wordt de manager in spe
het best geleerd op school. Leavitt neemt
als voorbeeld de business schools in
Amerika waar de aankomende managers
worden overspoeld met vakken als finan
ciële analyse, marktanalyse en besliskun
de. Tijdens de opleiding wordt de stu
denten geleerd te denken op een manier
die, volgens Leavitt, nauwelijks ruimte
open laat voor emoties, intuïtie of ge
voel.
De manager moet dus leren afgaan op
zijn intuïtie. Maar hoe doe je dat? En
hoe krijg je de anderen in het bedrijf ook
achter deze gevoelsmatige ingevingen?
De manager is vaak de steunpilaar van
de onderneming. Iedereen zoekt houvast
aan hem. Maar hijzelf moet zijn normen
en waarden ook ergens aan ontlenen.
Kokke: „De manager is ook geen helder
ziende en zijn toekomstbeeld is net zo
onzeker als voor ieder ander. 'Pathfin
ding' haakt in op dit dilemma. Een
beetje kunstenaarsschap en creativiteit
zijn het belangrijkste gereedschap voor
de manager in dubio. Met dat gereed
schap zal hij zijn collega's moeten over
tuigen. Maar niet in elk bedrijf is de cul
tuur geschikt om je door niet-rationele
elementen te laten leiden", geeft Kokke
toe.
„Een manager komt met de beste be
doelingen terug van cursus. Maar wan
neer de cultuur van het bedrijf niet aan
sluit, zijn alle voornemens zo weer van
de baan. Elk mens zoekt naar erkenning
en aandacht. Management-trainingen
zijn geen eenmansacties. De omgangs
vormen binnen een bedrijf bepalen of de
manager na een paar weken weer net als
de anderen sneller probeert te lopen en
harder probeert te werken om zo waar
dering te oogsten".
„Het is toch bespottelijk dat er vaak
nogal vergoeilijkend wordt gesproken
over iemand die op zijn vijftigste een
hartinfarct krijgt. Hij heeft ook altijd zo
hard gewerkt, wordt er dan gezegd. Met
bedrijfs-fitness wordt nu geprobeerd
'managing burn out' te voorkomen. Uit
eindelijk is dit natuurlijk een doekje voor
het bloeden. De bedrijfscultuur moet
veranderen. Problemen los je niet meer
op door in het boekje met de analytische
voorbeelden te kijken. De manager moet
meer waarde heenten aan zijn intuïtie en
de problemen eens me een andere, crea
tieve bril bekijken".
Niek Heizenberg presenteert
de laatste aflevering van
'Goed nieuws' van dit sei
zoen. Een van zijn gasten is
Jos Brink. Als voorganger
van de katholieke basisge
meente 'De Duif in Amster
dam heeft de cabaretier re
gelmatig preken gehouden,
die gebundeld werden in het
boekje 'Bouwen met puin'.
Presentator Hans Sleeuwen-
Joek praat vanavond in
nondom tien' over stotteren,
itudiogasten leggen uit,
waarom en wanneer ze gaan
dotteren. Ook praten zij over
le kansen die zij gemist heb-
•en, omdat ze niet vloeiend
ronden spreken. Er zijn tien-
rallen therapieën voor stotte
raars. Het is alleen moeilijk
ut te vinden, welke therapie
de meest geschikte is.
Goed
nieuws
21.06
Rondom
tien
00.20
Hotel des
Ameriques
Catherine Deneuve en Pa-
nek Dewaere spelen samen
pe hoofdrollen. Na een hecti-
fene nachtdienst in het zie
kenhuis rijdt de arts Hélène
fyna iemand aan. Het is Gil-
da' een dagdromer, die
ueestal 's avonds laat door
a straten van Biarritz
rjaalt. Om van de schrik te
°men besluit het tweetal
een café een glaasje te
paan drinken.
Verstehen
Sie Spass?
Lar Vanavond gaat het ver-
vJ?n. eamera-programma
tanti Sie Spass?' op va-
'erin deze laatste afle-
lanio? uan ket seizoen een
lern' ^ende sterren, on-
jjf wie Roy Black, Karl Dall,
f
