Discussie over
euthanasie barst
ook los in VS
Is de Russische spaceshuttle startklaar?
PUBLIKATIE IN MEDISCH BLAD LEIDT TOT HEFTIGE REACTIES
Amerikanen testen
Nederlandse vinding
tegen leesblindheid
Spectaculaire vond
van werk Aristotele
DE STEM VRIJDAG 22 APRIL 1988
Referendum
Steun
Zes soorten
Tranen
Spellers
Oorzaak
Trimmen
Deskundigheid
pE STEM „GIDS
NEDERLAND 1
I Richard Todd speelt de ro|
I van de Schotse dominee Pel
I Marshall, die in 1918 al
I jongeman naar de Verenigd»
I Staten emigreert, waar bi
I een gerespecteerde predikan
[wordt. Marshall brengt he
I zelfs tot geestelijk leidsma'
NEDERLAND 3
DUITSLAND 1
T48
Door James Litke,
Associated Press
CHICAGO - De ontwikke
lingen rond euthanasie in
Nederland worden in de
Verenigde Staten nauwge
zet gevolgd. Nederlandse
artsen werden geïnter
viewd en Nederlandse
euthanasieprocessen wer
den, met de nodige morele
verontwaardiging, ge
volgd. Maar nu is ook in de
VS de discussie losgebar
sten, nadat een arts in het
gezaghebbende vakblad
Journal of the American
Medical Association zijn
persoonlijke verslag van
een geval van euthanasie
publiceerde, onder de titel
'It's over, Debbie'.
Het verhaal van de anonieme
arts verscheen op 8 januari en
leidde tot een vloedgolf van re
acties. In de Journal van begin
april verscheen een samenvat
ting van 18 van de meer dan 150
brieven die de redactie ontving
naar aanleiding van de beken
tenissen over Debbie.
Hoofdredacteur dokter
George Lundberg zei dat de
vele reacties niet alleen laten
zien hoe aangrijpend het arti
kel over Debbie was, maar ook
dat „het publiek en de medi
sche wereld bereid zijn diep
gaander te praten over de
dood".
In een begeleidend commen
taar bij de ingezonden stukken
schreef Lundberg: „De kwes
ties die door dit bijzonder af
schrikwekkende geval aan de
orde worden gesteld, en de
daaruit voortvloeiende discus
sie over de etiek van euthana
sie, zijn fundamentele, eeuwige
vragen over het menselijk be
staan, waarop geen noodzake
lijkerwijs 'juiste' en zeker geen
duidelijke antwoorden be
staan".
Omdat euthanasie in Neder
land een gangbaar verschijnsel
is geworden en omdat waar
schijnlijk in de staat Californië
een referendum over het
euthanasievraagstuk zal wor
den gehouden, is het noodzake
lijk dat de Amerikaanse medi
sche wetenschap en het publiek
zich met de discussie gaan be
zighouden, aldus Lundberg.
Euthanasie, of 'mercy killing'
zoals men in Amerika zegt,
„zou wel eens een van de over
heersende medische en etische
discussies in de rest van deze
eeuw kunnen worden".
In het in januari verschenen
essay beschreef de anonieme
auteur hoe hij het leven beëin
digde van de 20-jarige vrouw
Debbie, die stervende was aan
eierstokkanker. Hij kende de
patiente niet persoonlijk, maar
werd geraakt door haar lijden
en haar verzoek om hulp: „La
ten we er een eind aan maken".
De auteur omschreef zichzelf
als gynaecoloog die nachtdiénst
in het ziekenhuis had toen hij
door de vrouw te hulp werd ge
roepen. Met een overdosis mor
fine willigde de gynaecoloog
het verzoek van de patiente in.
Het was een geval van
euthanasie dat ook in Neder
land de toets van zorgvuldig
heid niet zou doorstaan, terwijl
ook bij het gebruik van een
overdosis morfine vraagtekens
gezet kunnen worden.
Het artikel veroorzaakte
veel opschudding en een plaat
selijke officier van justitie
stelde een onderzoek in. Er
kwam een brievenstroom op
gang waarin artsen zich in een
verhouding van vier tegen een
uitspraken tegen de in het arti
kel beschreven actie. Drie
kwart van de briefschrijvers
vond ook dat de Journal het ar
tikel niet had mogen publice
ren, aldus Lundberg. Het grote
publiek reageerde minder ne
gatief, maar Lundberg gaf
daarover geen cijfers.
„Ik heb een beeld voor ogen
hoe in mijn laatste strijd een
dergelijke witgejaste figuur
een schaduw op mijn sterfbed
Euthanasie is in Amerika een teer onderwerp. In 1983 bepleitte de ongeneeslijk zieke Eliza
beth Bouvia dat haar kunstmatige voeding zou worden stopgezet, zodat ze haar leven zou
kunnen beëindigen. De rechter wees dat verzoek echter van de hand.
werpt, vastbesloten om er maar
snel een eind aan te maken en
weer naar bed te gaan, terwijl
ik alleen op de bel had gedrukt
om wat gezelschap te hebben
om de pijn te verzachten",
schreef dr. William Fiorini uit
Somerset in Ohio.
Lundberg zei dat in een aantal
brieven van leken het principe
van euthanasie wel werd ge
steund. „Kijk naar de recht
banken en je ziet slechts een
klein percentage veroordelin
gen voor mercy killings' en
hulp bij zelfdoding", schreef
Eileen Moran uit Everett in
Washington. „De jury's be
staan uit gewetensvolle men
sen die op soortgelijke wijze
willen worden verlost van een
leven waaruit de kwaliteit is
geweken. Tegen alle artsen die
mij een gevraagde dodelijke
injectie zouden ontzeggen op
mijn sterfbed, zeg ik: Wiens le
ven is het eigenlijk?".
Er zijn ook vraagtekens ge
zet bij de waarheid van de in
het anonieme stuk beschreven
gebeurtenissen. Lundberg zegt
te geloven dat de anonieme
auteur een werkelijk verhaal
vertelde.
Intussen heeft officier van
justitie Richard Daley de Jour
nal laten weten dat een gerech
telijk vooronderzoek is begon
nen en dat men de naam van de
auteur wil weten om te kunnen
bepalen of een misdrijf is ge
pleegd.
De redactie van de Journal
weigerde de naam te geven,
omdat het essay op voorwaarde
van anonimiteit ter publicatie
was aangeboden. Een recht
bank vernietigde de vordering
van de officier, omdat die in
strijd met de persvrijheid zou
zijn.
Met de geruchtmakende af-
- FOTOUPI
faire rond 'Debbie' is de eutha
nasiediscussie in de VS nog
maar net begonnen. Lundberg
probeerde die discussie in zijn
commentaar te stroomlijnen,
door zes soorten euthanasie te
onderscheiden, uiteenlopend
van het staken van beademing
van patiënten in een terminaal
stadium, tot het actief doden
van een patient met een injec
tie.
De hoofdredacteur van de
Journal pleitte voor het opstel
len van richtlijnen voor artsen
die geconfronteerd worden met
de etische dilemma's van
euthanasie onder al die ver
schillende omstandigheden.
„Die discussies mogen niet
beperkt blijven tot gefluister in
de artsenkamers en de gangen
en euthanasie mag niet verbor
gen blijven omdat sectie in
steeds meer ziekenhuizen en
verpleeghuizen een verdwij
nend verschijnsel is gewor
den", aldus Lundberg.
Door Piet Smolders
Zal binnenkort de eerste
Russische space shuttle van
start gaan? Het heeft er alle
schijn van. In Moskou gonst
het van de geruchten en de
zer dagen verscheen in de
Pravda een interview met
Igor Volk, testpiloot van het
Russische ruimtevliegtuig.
In elk geval gaat binnen af
zienbare tijd de draagraket
van het Russische ruimtevlieg
tuig, de Energia, voor de
tweede keer vliegen. Die raket
kan niet alleen een shuttle om
hoog brengen, maar ook andere
lasten zoals zware kunstmanen
of delen van een ruimtestation
dat in een baan om de aarde
wordt geassembleerd.
De Russische shuttle, die
waarschijnlijk de eerste keer
onbemand zal vliegen, komt
aanmerkelijk later dan de
Amerikaanse maar, zoals Igor
Volk zei "in de ruimte zijn geen
eindstrepen, dus heeft het geen
zin een race te houden." In de
tweede helft van de jaren ze
ventig, toen de Amerikanen al
druk werkten aan hun shuttle,
werd er in Rusland nog heftig
gedebatteerd over een derge
lijk meermalen bruikbaar
ruimtetransportmiddel.
Die discussie werd toen geïn
tensiveerd door de verschijning
van een merkwaardig koppel
in de wereld van lucht-en
ruimtevaart: de reusachtige
zilveren Boeing van NASA met
de witte space shuttle Enter
prise op zijn rug. Het was de
tijd van de landingsproeven
met het shuttle-prototype.
Sommige Russische construc
teurs meenden dat een ruimte
vliegtuig de enige en onvermij
delijke weg naar de toekomst
was. Anderen bekeken de ge
compliceerde Amerikaanse
shuttle met wantrouwen en za
gen geen reden de kleine com
pacte Sojoez capsules en een
malige draagraketten naar het
museum te verwijzen.
In december 1982 sprak ik met
kosmonaut en ruimtevaartcon
structeur Valeri Koebasov. Die
vertelde me toen dat een ruim
tevliegtuig zoals het Ameri
kaanse waarschijnlijk nogal
duur en weinig efficient was.
Maar via het inofficiële circuit
hoorde ik toen al dat een niet
nader te noemen constructeur
van raketmotoren in Moskou
tranen met tuiten had gehuild
toen hij de eerste Amerikaanse
shuttle Columbia van start zag
gaan op 12 april 1981.
Het was toen net twintig jaar
na de vlucht van Joeri Gaga
rin, die bij de Amerikanen
soortgelijke emoties had opge
roepen. De korte vlucht van de
Columbia leerde de Russen op
de twintigste verjaardag van
de bemande ruimtevaart, dat
hun technologie een moeiijk in
1 - Centrale (tweede) trap, werkend op vloei
bare waterstof en vloeibare zuurstof, 60 meter
hoog, diameter 8 meter.
2 - Een van de vier opduwraketten op vloeibare
zuurstof en kerosine. Deze vormen samen de eerste
trap.
3 - Parachutecontainer.
4 - Tweede booster.
5, 6 en 7- Parachutecontainer.
8 - Vier boosterhoofdmotoren hebben samen 800
ton stuwkracht.
9 - Een van de vier hoofdmotoren van de cen
trale trap. Stuwkracht 200 ton per motor.
10 - Booster nummer 3.
11 - Parachutecontainer.
12 - Booster nummer 4.
13 - Drie hoofdmotoren ruimtevliegtuig.
14 - Vleugel ruimtevliegtuig.
15 - Vertikaal staartvlak ruimtevliegtuig.
16 - Laadruimte voor satellieten e.d.
17 - Cockpit.
te lopen achterstand vertoonde
op die van de Amerikanen. De
discussies verhevigden zich
diezelfde dag nog, toen rijkelijk
met medailles behangen ver
grijsde pioniers in Moskou bij
eenkwamen om de verjaardag
van Gagarins vlucht te vieren.
De voorstanders van een
Russisch ruimtevliegtuig, on
der leiding van de oude pionier
en huidige hoofdconstructeur
Valentin Gloesjko (van huis uit
ontwerper van raketmotoren)
hebben nu gewonnen. Maar
niet in de zin dat de Russen een
kopie hebben gebouwd van het
Amerikaanse ruimtevliegtuig.
De intensieve discussie heeft,
zeven jaar na de start van de
Columbia en twee jaar na de
ramp met de Challenger, een
waardevol alternatief opgele
verd.
Dat werd ten volle duidelijk op
15 mei 1987. Ik zat die avond in
het Moskouse Kosmos-hotel
toen ik op de televisie de
krachtigste energieuitbarsting
zag in de historie van de Russi
sche ruimtevaart. Op het
scherm verhief zich van een
gloedniew startcomplex de
Energia, Ruslands nieuwe uni
versele ruimtewerkpaard. De
eerste belangrijke stap in de
richting van een vluchtwaar-
dige Russische shuttle was ge
zet. Maar meteen werd duide
lijk dat er geen sprake was van
een eenvoudige kopie van het
Amerikaanse ruimtetransport
systeem.
Hier ging een krachtpatser
omhoog die niet alleen zou
kunnen dienen om ruimte
vliegtuigen van honderd ton
(iets zwaarder dan het Ameri
kaanse) te tillen, maar letter
lijk elke gewenste lading in die
gewichtsklasse. Er was sprake
van een kwalitatieve sprong
voorwaarts. Een veelzijdig
ruimtevoertuig maakte zijn
maidentrip.
Hoe veelzijdig bleek me tij
dens een gesprek met een
ruimtevaartspecialist bij de
viering van dertig jaar ruimte
vaart op 4 oktober 1987 in Mos
kou. Met de Energia zal niet al
leen Ruslands ruimtevliegtuig
-binnen afzienbare termijn
van start gaan, maar ook een
hele serie onbemande nuttige
ladingen: modules voor een
toekomstig ruimtestation dat
zich tot het huidige ruimtesta
tion Mir zal verhouden als een
paleis tot een stacaravan,
nieuwe zware communicatie
satellieten en planeetverken
ners, waaronder een Marsauto
en een Marsgrondhapper.
Kortom: Energia vertegen
woordigt de veelzijdige super-
draagraket waarover nu in
Amerika, na de rampzalige
start van de Challenger, druk
wordt gesproken, maar waar
over nog steeds geen eensge
zindheid bestaat.
Heel slim in het Energia-ont-
werp is ook dat de vier opduw
raketten op vloeibare brand
stof werken en veel beter in de
hand te houden zijn dan de
vaste brandstofraketten van de
Amerikaanse shuttle. Deze
laatste zijn grote voetzoekers:
als ze eenmaal branden zijn ze
niet meer te stoppen. Bij vloei
bare brandstof kan eenvoudig
een kraan worden dichtge
draaid en de motor stopt.
En wat ook mooi is: theore
tisch hebben de Russen maar n
exemplaar van de Energia no
dig: Niet alleen de vier opdu-
wers maar ook de centrale
tweede trap kan aan parachu
tes naar de aarde terugkeren:
het centrale blok doet dat in
drie afzonderlijke moten. Wan
neer gaat de Russische shuttle
bemand vliegen? Waarschijn
lijk pas na enkele onbemande
tests. De Russen hebben geen
- TEKENING COENBENRAAD
haast. Voorlopig zullen de een
malig bruikbare Sojoezi af- en
aan blijven vliegen. En zij zul
len dat nog een tijd blijven
doen, ook nadat de Russische
shuttle op het toneel is versche
nen.
De Russen zijn momenteel
bezig met de training van een
nieuwe klasse kosmonauten,
die momenteel al landings
proeven doen met een van
straalmotoren voorzien ruim
tevliegtuig. Igor Volk is een
van hen. Een ander is kosmo
naut Anatoli Levtsjenko die
vorig jaar een ruimtevlucht
van een week maakte en met
een na de landing een testvlieg
tuig moest besturen. Op die
manier werden de vliegers
kwaliteiten getest van een kos
monaut die net een periode van
gewichtloosheid achter de rug
heeft. Voor wat het Russische
ruimtevliegtuig betreft is het
vijf voor twaalf geworden.
Door Ronald Peters
Een eenvoudige vorm van hersengymnastiek kan ze-
ker de helft van alle kinderen met leesproblemen hel-
pen.
Het gaat om een nieuwe Ne
derlandse vinding op het ge
bied van therapieën tegen
leesblindheid, ofwel dysle
xie. Na anderhalf jaar testen
blijkt het succes ervan zo
groot, dat het idee al is over
gewaaid naar de Verenigde
Staten.
De Tastkast heet het een
voudige apparaat, dat de
Amsterdamse professor
Dirk Bakker, drs. A. Bouma,
drs. C. Gardien en een groep
medewerkers aan de Vrije
Universiteit ontwikkelden
en testten.
In een klein houten kip
penhokje betasten kinderen
tussen acht en twaalf jaar
letters die ze niet kunnen
zien. Al voelend stimuleren
en ontwikkelen ze dat deel
van hun nog onvolgroeide
hersenen dat het tot nog toe
wat liet afweten. Het deel
waardoor één van de twee
vormen van leesproblemen
ontstond, die de Amster
damse wetenschappers on
derzochten.
Psycholoog Anke Bouma
(43) gaf naast Bakker mede
leiding aan het onderzoek,
dat men uitvoerde onder en
kele honderden kinderen
met leesmoeilijkheden.
Voor het zo ver was, legde
Bakker eerst een weten
schappelijk fundament on
der het kastje en de handlei
ding waarmee een aantal
leerkrachten voor pro
bleemkinderen, remedial
teachers, later zijn gelijk
zou bewijzen.
Anke Bouma: „Wij heb
ben ons gericht op twee ca
tegorieën kinderen: de spel
lers en de raders. De spellers
hoor je zweten op het lezen
van één woord. Zo van Pu
ll. .Ah. .Ah. .RRRR. .TT,
waarna opgelucht Paard
klinkt.
De raders lezen snel, maar
vergissen zich vaak. Staat er
'straat', dan kunnen zij 'weg'
zeggen. Ze lezen wat ze ver
wachten en missen daarmee
veel woorden."
Het model van Bakker
voorziet in een verklaring
voor de problemen van
beide groepen kinderen. Hij
gaat er van uit dat het lezen
zich ontwikkelt door opeen
volgende activiteiten in
beide hersenhelften.
Eerst is de rechterhelft
aan de beurt. Deze grijze
massa houdt zich vooral be
zig met alles wat onder de
noemer ruimtelijk valt: vor
men, hoogte, diepte, dimen
sies. Kleine kinderen leren
met behulp van deze helft
letters onderscheiden en
zien zo dat een P er toch echt
anders uitziet dan een D.
Heeft een kind dit onder
de knie, dan is de beurt aan
de linker hersenhelft, die
zich vooral met taal bezig
houdt. Dit deel zorgt ervoor
dat een rijtje letters in één
oogopslag een woord blijkt
en dat na het ene woord
automatisch het volgende
wordt opgezocht. En dat veel
woorden een zin vormen.
„Loopt dat proces op rol
letjes, dan is er niets aan de
hand. Het kan echter gebeu
ren dat een kind blijft ste
ken in die eerste fase en van
het voortdurend spellend le
zen niet de overstap naar die
andere hersenhelft maakt.
Aan de andere kant zijn er
kinderen die fase één over
slaan en direct hun 'talige'
hersenkant aanspreken. Die
proberen woorden te lezen,
zonder dat ze echt op de af
zonderlijke letters letten",
zegt Bouma.
Deze veronderstelling van
Bakker werd onder andere
bewezen door een aantal
kinderen enkele jaren te
volgen en regelmatig te on
derzoeken op hun leesvorde-
ringen. Daarbij bleek dat bij
het nemen van EEG's, waar
mee de activiteiten van de
hersenen worden geregi-
streerd, de stap van links
naar rechts kon worden
waargenomen.
Bouma: „Wat de oorzaak
precies is, weten we niet
Maar duidelijk is wel dat bij
sommige kinderen één van
de hersenhelften het laat af
weten. Die blijft achter in
ontwikkeling. Ons idee was
daarop om die helft zodanig
te stimuleren dat hij wél
mee gaat doen. Een soort
letterlijke hersengymnas
tiek dus."
Maar hoe trim je hersenen
naar een betere conditie?
Een rekstok ligt niet voor de
hand, dus moeten er indi
recte wegen gevonden wor
den. Een belangrijk gegeven
daarbij is dat iedere hersen
helft correspondeert met de
tegenovergestelde zijde van
het lichaam. Dat geldt niet
alleen voor de bewegingen
van bijvoorbeeld armen en
benen, maar ook voor activi
teiten van de ogen.
Wie zijn linkerarm wil
bewegen, krijgt daarvoor
dus instructies vanuit zijn
rechterhersenhelft. En wie
zijn rechterduim brandt aan
een sigaret stuurt daarmee
prikkels naar de hersenen
onder de linkerhelft van zijn
schedeldak.
Bij het benutten van de
tastkast wordt dat principe
gevolgd. Bouma: „Dat houdt
in dat kinderen die spellend
lezen en dus een minder ont
wikkelde rechterkant van
hun hersens hebben, met
hun linkerhand die onge
ziene letters betasten. Alleen
op die manier wordt uitslui
tend de juiste helft geacti
veerd.
In het begin was het wel
een gokje en afwachten ol
de methode werkte. Maar
het hielp. Uit de vergelijking
met kinderen die door reme
dial teachers werden gehol
pen maar niet met de tast
kast werkten, bleken be
hoorlijke verschillen te ko
men. Het stimuleren van dt
hersenen met deze eenvou
dige gymnastische oefenin
gen werpt duidelijk zijn
vruchten af. Het lezen
vooruit. De hersens ontwik
kelen zich kennelijk. Hui
groei wordt gestimuleerd."
Of daarmee het ei van Co
lumbus gevonden is „Nee"
zegt Bouma, „want we heb
ben niet voor alle kinderen
met leesproblemen dé oplos
sing ontdekt. Er zijn nog wat
categorieën die hier
voor in aanmerking komer.
Maar zeker vijftig tot zestig
procent kun je op deze wijze
helpen."
Wat overigens niet in
houdt dat de komende jaren
alle scholen met tastkasten
overspoeld worden. Zo een
voudig ligt het nu ook weer
niet.
„Het gaat niet alleen om
dat kaslje; er moet ook een
goede begeleiding zijn. Dit
vereist van degene die
doet, toch de nodige kennis
Het is overigens wel zo da-
er aan de Vrije Universiteit
steeds meer studenten wor
den opgeleid die zich in
problematiek specialiseren
Daarmee krijg je natuurlij*
wel steeds meer deskundig
heid."
LONDEN (AP) - Een groep
Canadese archeologen heeft
in een oase in Egypte drie
zeer vroege versies van
Griekse teksten gevonden,
waarvan er in elk geval een
van de hand van de filosoof
Aristotoles is. Er wordt ge
sproken van een „fantasti
sche, zeer zeldzame vondst".
Een boek bevat een boekhou
ding van een boerenbedrijf, het
andere bevat een aantal lite
raire teksten. Daaronder is een
verhandeling over de politiek,
kennelijk van de hand van
Aristoteles, en een korte be
schouwing over het koning
schap van Aristoteles' tijdge
noot Isocrates; beide filosofen
leefden in de vierde eeuw voor
Christus. Een derde tekst
ook van de hand van ArisW
les kunnen zijn, en is r
een van zijn verloren
teksten.
De vroegste comf
Griekse teksten die nu in
sea bewaard worden dal
uit de 10e eeuw. In alle gev:
zijn de orginelen van de
sten van de vroege Griekse]
losofen verloren gegaan,
huidige kennis van deze
ken berust op kopieën va
pieën.
De nieuwe ontdeis
brengt de wetenschap zes
wen dichterbij de bron, v"
mee vele eeuwen van vet
singen ongedaan zouden'
den gemaakt.
Terugkeer
Brldeshead
20.10
Vanavond begint de KRi
met de herhaling van de C
serie Terugkeer naar Bi
deshead' naar de roman vj
Evelyn Waugh. De oorsprob
kelijk twaalfdelige producti
zal thans in zes lange afleve
ringen te zien zijn. Terug
keer naar Brideshead' wer
in Engeland tot de beste tv
serie van het jaar gekozen.
r Morgen zie
23.30^ ik je weer
K Amarilraanco conaaf
programma 'De eerste dt
beste' uit het Londense Guin
ness Book of Records Mu
seam. Walter Tiemessen ei[
Tom Blom laten bijzonder
records uit dit Museum zier
Daarnaast komen ook Ne
derlandse onderwerpen aai
Ibod, zoals een brandslang
I van 12 kilometer en het lang
[ste vrachtwagenkonvooi
euwarden.
Onze
ouwe
9e succesvolle pianist Wolf
gang Dietram is als mem
nder geslaagd. Een jont
neisje, dat een kind van hen
verwacht, laat hij in de steel
voor een doktersvrouw, dii
voor hem haar echtgenoot
aan de kant zet. Spoedig
rijgt ook zij de bons. Op eei
dag wordt Dietram naast
zijn concertvleugel neerge
ehoten.
Nabucco
)e eerste succesopera van di
Italiaanse componist Ver»
werd twee jaar geleden op-
;enomen in de Scala te Mi
aan onder leiding van de be
aamde dirigent Riccardi
duti. Het drama gaat over d<
Babylonische koning Nebu
ladnezar, die in het jaar
le Hebreeërs verslaat. Vei
tag in dit thema een verwij
ang naar de overheersinj
ran Italië door Oostenrijl
Wunderbarer
Waschsalon
de ARD-serie 'Neues bri-
iches Kino' wordt van-
'vond 'My beautiful laun
rette' van Stephen Freari
litgezonden. De satire op he
icisme in Engeland was en
"le maanden geleden nog o,
Nederlandse televisie t.
ien. Het verhaal gaat ovei
e Pakistaanse jongeim
'mar, die van zijn rijke oo
verlopen wasserett
rijgt. Samen met zijn vroe
sre schoolvriend Johnny
egint hij de zaak te renove-
tn en op te bouwen.
ïuske en Wiske
Hn-JII is Had ik het nitt «eda
00111 jinapptfjt htmtrj
f, JApANMERS "Zo
4A/V OA/2&
