ssr
luwe
Egberts
m
Nede
I
WÊÈm^
MOCCA ROYAL VAN DOUWE EGBERTS.
T IS DE MOCCA DJIMMA-BOON DIE 'M ZO BIJZONDER MAAKT.
DONALD J
4
Textiele ku
lS Sr
De Mocca Djimma-boon.
Het lijkt misschien een gewone,
alledaagse koffieboon die hier ligt te
prijken. Maar de echte kenner heeft 't
waarschijnlijk al gezien: dit moet de
Mocca Djimma zijn. Langwerpig en
net iets ronder dan andere koffie
bonen. En bovendien veel zeldzamer.
Hij groeit namelijk maar op één plek in
Oost-Afrika, waar de oogsten bepaald
niet gul en op z'n best onzeker
Zijn. Toch is-ie voor 'n echte mokka
koffie als Mocca Royal - onontbeerlijk.
Want 't is juist deze Mocca Djimma-
boon die voor de typische mokkageur
en smaak zorgt- Volgens de koffie-
experts geeft deze boon mits goed
gedoseerd net dat tikje
Zoetige en volle aan de smaak-
En verrijkt het aroma met een
bloemig accent. Volgens diezelfde
koffie-experts kan koffie zonder de
Mocca Djimma - boon wel uitste
kende koffie zijn, maar eigenlijk geen
echte mokka- Als u wilt weten hoe
zo'n echte mokkakoffie smaakt, moet
u Mocca Royal van Douwe Egberts
maar ns proberen. Dan proeft u
vanzelf wat we bedoelen.
TIJDELIJK TER KENNISMAKING
MET 25 WAARDEPUNTEN.
A54
ZONDER DEZE
KOFFIEBOON
ZOU 'T EEN GEWONE
KOFFIE ZIJN.
tfjjtowui
T
:al r
l"iGan£oh,IS ÉÉÉI
nWAAROM ik nog steeds de l
heb? Wat is dat nou voor een
Amerikaans of een Nederlanc
toch niet uit. Wat stellen gren
maakt toch niet uit of ik de Ai
heb of de Nederlandse. Mijn e
hart.
Waarom stel je nou zo'n onbei
niemand in geïnteresseerd. Vi
over de Palestijnse kwestie. O
belangrijke zaken. Als ik een
Tim Krabbé of een andere bel
zijn dat ook de dingen waar ik
ze eten of drinken en of ze een
ik niet te weten. Dat gaat ook
privé."
Een gesprek met Donald Jone;
tief in de Nederlandse theater
teur. Kortom, als allround art:
hij, samen met Johnny Kraay;
Fantast.
Door Mick Salet
RODDELBLADEN.Je hoeft
er maar één bij naam te noe
men om Donald Jones bruisend
boos te krijgen. „Ik haat ze. Ik
haat ze. Stront is het. Het zijn
vieze roddelbladen die vol leu
gens staan. Kranten en tijd
schriften moeten goede infor
matie geven. Geen roddels en
onwaarheden.
Ik lees ze nooit, maar ik ben
er een paar keer achter geko
men dat ze leugens over mij ge
schreven hebben.
De laatste keer was ik bood
schappen aan het doen in de
supermarkt. Zei de kassiere dat
ik in één van die bladen stond.
Ik gelijk kijken. En ja, hoor.
mijn hele dag verpest.
Stond er een verhaal in dat ik
ruzie met mijn zoon had. Om
dat ik niet naar Los Angeles
ging voor zijn huwelijk.
Onzin. Bullshit. Leugens. Dat
mijn zoon in Los Angeles
trouwde en ik er niet bij was,
dat klopt. Maar ruzie? Hele
maal niet. Ik zou heel graag
naar L.A. zijn gegaan voor zijn
huwelijk. Maar ik had gewoon
geen tijd. Ik moest spelen.
En dan schrijft zo'n klootzak
Sonia Delauny, dessins. Ne
derlands Textielmuseum,
Goirkestraat 96, Tilburg.
Open: dinsdag-vrijdag 10-17
uur, zaterdag-zondag 12-17
uur, Tot en met 29 mei.
DE meesten, die zich inte
resseren voor kunsthistorie,
denken waarschijnlijk bij het
horen van de naam Delauny
aan schilderkunst: Robert De
launy (1885-1941), die in zijn
werk zo ongeveer alle opval
lende stromingen uit het begin
van deze eeuw opnam. Sonia
Delauny-Terk (1885-1979),
voor zover bekend, werd in
het voetspoor van haar man
vooral met de vrije beeldende
kunst geassocieerd; soms met
theaterkostuumontwerpen.
De museale belangstelling
voor theatervormgeving is de
laatste jaren gestegen. In Til
burg staat sedert twee jaar
een prachtige geoutileerd tex
tielmuseum. Yvonne Brentjes
verrichtte onderzoek naar So-
jpa Delauny en haar presta
ties op het gebied van toege
paste, textiele kunst. Een zeer
interessante expositie, voor
den van een prima catalogus
(J 49,75), was het gevolg. Een
veelbelovende start in het ka
der van een vij fj aren-exposi-
tieplanning met vier tentoon
stellingen per jaar, voorbereid
door afzonderlijke project
groepen. Deze is één jaar lang
voorbereid; acht musea in
ankrijk en drie in Neder
land verleenden hun mede
werking. Met haar 117 num
mers blijft de tentoonstelling
zeer doorzichtig.
Het beeld van Sonia De
launy is op deze expositie toe
gesneden naar dat van een
oaanbrekend dessinontwerp-
li ^en denkster van nieuwe
Kleding en theaterkostuums,
veel ervan is op dit moment
weer of nog zó in de mode, dat
jf mogelijk verwonderd naar
«e datering kijkt. Het is
i?ar,T 8°ed eerst naar het
ankbeeid in de filmzaal te
o J"? kijken. Je krijgt dan heel
sped een beeld van de (kunst)
historische context.
mZ,eJ'e, dit Rusland stam-
u kunstenares werkte in
Parijs van begin deze
