'Ik wil dat ze me aardig vinden'
Rijk krijgt 13
oude Meesteri
BRAM VERMEULEN OVER MELANCHOLIEUFO'S EN GELUK
Academies uit vier landen op weg naar no-nonsense kunst
Amateur Dansfestiva]
in Breda met zes
Westbrabantse groepe
Fran^oise Sagan kwaa
over aanklacht
in cocaïne-affaire
T2
BRAM Vermeulen heeft een nieuwe plaat ge
maakt. 'Rode wijn'. Een LP vol autobiografische
nummers. Met echte muziek. Dus zonder synthe
sizers en drumcomputers.
Nederigheid
Verlegen
Spoken
Dromen
TENTOONSTELLING 'GERMINATIONS 4' IN DE BEYERD IN BREDA
Kabouters
Decadent
LEGAAT VAN MILJOENEN GULDENS
pE STEM GIDS 2 D
"NEDERLAND 1
[TBJÖ]
NEDERLAND 2
20.20
DUITSLAND 2
19.30
Suske en Wiske: De
26 maart
t/m
4 april
22ste NEDERLANDS
KUNST- E
ANTIEKBEURS
BRED)
„Een programma als Service Salon
Ja, dat zou ik een enorme uitdaging
vinden"
Hans van der Togt, tv-omroeper
DE STEM
Door Mick Salet
Een gesprek met Bram Ver
meulen. 41 jaar. Ex van Freek
de Jonge. Componist. Tekst
schrijver. Muzikant.
Het lied begint met van die
sniksnotterende zigeunermu-
ziek, die het hart kan laten hui
len. „Ik heb een steen verlegd
in een rivier op aarde. Het wa
ter gaat er anders dan voor
heen. De stroom van een rivier
hou je niet tegen. Het water
vindt er altijd een weg om
heen."
Snik. Slik. De zanger krijgt
er een brok in zijn keel van.
„Nu weet ik dat ik nóóit zal
zijn vergeten. Ik leverde bewijs
van mijn bestaan. Omdat door
het verleggen van die ene
steen, de stroom nooit meer de
zelfde weg zal gaan."
Langzaam, als de laatste
ademtocht van een accordeon,
sterft de melancholische mu
ziek weg. Maar ómdat het ge
zongen is, ómdat er naar ge
luisterd is, heeft het lied iets
veranderd aan het leven van
zanger en luisteraar. En dat is
de bedoeling van tekstschrijver
en zanger Bram Vermeulen.
Hij wil iets veranderen aan de
loop van het leven om daarmee
te bewijzen dat hij bestaan
heeft.
„Ja. Dat wil ik. Maar ik wil wel
dat dat bewijs iets triviaals is.
Iets simpels. Iets kleins. Iets dat
groot is in nederigheid. Een be
wijs dat ik er geweest ben. Een
oeuvre. Kinderen. Levenste
kens.
Ik heb het ook een keer in het
echt gedaan, dat met die stenen
waarover ik zing. We waren op
vakantie in Italië. En daar heb
ik toen een toren van stenen
gebouwd. Nou, als je in de na
tuur een toren van méér dan
drie stenen op elkaar ziet, dan
weet je bijna zeker dat die door
mensen gemaakt is. Want dat
er door het toeval vier stenen
op elkaar komen te staan, dat is
bijna uitgesloten.
Nou, om het verhaal af te
maken. Vijf jaar later kwam ik
door stom toeval wéér bij die
rivier en zag dat er twaalf van
die torens stonden. Dat vond ik
zó wonderbaarlijk. Dat mensen
mijn voorbeeld hadden ge
volgd. Dat je met zoiets sim
pels, een leventekens van ste
nen, zó'n reactie op kunt roe
pen.
Maar het gaat om méér. Ik
heb kinderen. Ik denk dat dat
ook voortkomt uit de drang om
te laten zien dat je er geweest
bent. De drang tot voortbe
staan. Zoiets als 'Killroy was
here'.
Het zijn allemaal levenste
kens. Voor anderen. Maar mis
schien ook voor mezelf. Als ik
later in een ander leven terug
kom. Want ik geloof niet dat je
maar één keer op aarde bent.
Ik geloof dat je hier bent om
iets te leren voor een volgend
leven. Net zoals ik nu vaak het
gevoel heb dat ik dingen weet
en doe die ik in dit leven niet
geleerd kan hebben. Is dat aan
geboren talent? Of gaat het om
dingen die ik in een vorig leven
geleerd heb?
Ik geloof niet dat je maar één
keer leeft. Er moet toch iets na
het leven op aarde zijn? Ach,
misschien is het wel uit wan
hoop dat het leven geen zin
heeft, dat je zoiets mystieks
zoekt."
Bram Vermeulen: „Freek en ik waren niet cynisch, we waren bang en daarom schreeuw
den we zo hard- foto archief de stem
Af en toe moet hij er zelf ook
nog wat om lachen, maar Bram
Vermeulen voelt zich steeds
meer aangetrokken door de
wirwarwondere wereld die
wetenschappers en theologen
niet in kaart kunnen brengen.
Hij is, aan de hand van zijn
vriendin Shireen Strooker, al
op bezoek geweest bij iemand
met paranormale gaven.
„Als ik tien jaar geleden
naar zo iemand was gegaan,
dan had ik daar van het lachen
over de vloer gerold. Maar nu
zat ik 'm te knijpen als een we
zel.
Ik ben erin gaan geloven. En
al is het zelfsuggestie. Dat
maakt toch niets uit. Ik wil me
zelf heel graag bedriegen als ik
daar gelukkiger van word. Zo
lang ik er niemand kwaad mee
doen, is daar toch niks mis
mee?
Ik weet ook wel dat er nuch
tere mensen zijn die om weten
schappelijke bewijzen vragen.
Maar sommige dingen zijn nu
eenmaal niet meetbaar. Er valt
vaak niets te bewijzen. Het is
vaak een kwestie van voelen.
Net als met muziek. Het is niet
meetbaar wat je voelt bij de
muziek van Beethoven en Mo
zart. Maar dat je wat voelt, dat
staat vast.
Voor mij is het ook zeker dat
er bij ons thuis iets, of iemand,
is dat niet deugt. Er gebeuren
dingen die eigenlijk niet kun
nen gebeuren. Wat? Deuren die
ik op slot gedaan heb, staan op
eens open. En we horen voet
stappen in de gang als er nie
mand te zien is.
Spoken? Ik heb het zelf ge
hoord. Shireen ook. De kinde
ren ook. Ik dacht eerst nog: ik
word toch niet dement? Ik ben
toch te nuchter om dit te gelo
ven.
Maar het gebeurt echt. Ik
heb steeds vaker het gevoel dat
we leven in verschillende we
relden die af en toe over elkaar
heen schuiven. Net als met die
Ufo's boven Amsterdam. Toen
ik dat hoorde, dacht ik: hé fijn,
daar komen ze eindelijk."
Schiet hij nu niet een beetje
door? Er zijn deze maand in
derdaad meldingen binnenge
komen over Ufo's boven Am
sterdam. Maar volgens de cyni
sche sterrenkundige prof. Cees
de Jager waren dat geen man
netjes van Mars, maar gewoon
gezichtsbedriegende verschij
ningen aan de hemel.
„Daar gaat het niet om. Ufo's
zijn ufo's. En dat staat voor
hoop en verlangen. Als er eens
een messias komt, dan komt die
toch uit de hemel? Nou dan."
Voor Bram Vermeulen zijn
Ufo's zoiets als fantastische
dromen, onbereikbare verlan
gens, die je moet blijven koes
teren.
„Met verlangens moetje spe
len. Als je met je verlangens
speelt, zoals een poes met een
muis, raak je ook niet getrau
matiseerd. Als je graag in Italië
wil wonen, moet je daar geen
huis kopen, maar moet je er
van blijven dromen. Want als
je daar eenmaal zit, dan heb je
het bereikt. Dan valt er niets
meer te dromen. Dan kan het
alleen nog maar tegenvallen.
Dat zie je bij mensen die in
korte tijd beroemd worden. Die
krijgen alle aandacht die ze
willen. Die verdienen opeens
zoveel geld dat ze alles kunnen
kopen waar ze van gedroomd
hebben. Die houden geen ver
langens meer over. En wat is
het resultaat? Na drie jaar zijn
ze over en uit."
Zou Brom Vermeulen nooit we
reldberoemd ithllen worden?
„Je wordt nooit beroemd als
je beroemd wil worden."
Zou hij geen tophits willen sco
ren?
„Ik worstel mijn hele leven
al met de hit. Waarom? De ra
dio is al lang een doorgeefluik
van de platenindustrie. Die
twee beïnvloeden elkaar sterk.
En de artiest? Die is volstrekt
ondergesneeuwd. Het gaat he
lemaal niet meer om de arties
ten. Het gaat niet om de mu
ziek.
Heel af en toe breekt er nog
iets goeds door op de radio.
'Max' van Paolo Conté bijvoor
beeld. Lekker vals. Slecht rit
me. Echte muziek. En wat ge
beurt er dan met zo'n nummer?
Dat hoor je overal. Zelfs bij
Sport in Beeld. Er is zo'n wan
hopige behoefte aan echte mu
ziek, dat iedereen gelijk op dat
ene plaatje van topkwaliteit
springt.
Ik wil ook échte muziek ma
ken. Ik maak niet wat de pla-
Door Henk Egbers
BREDA - „Een van de be-
langrijkste gebeurtenissen
in het culturele leven van
Europa dit jaar", noemt de
Franse minister van cul
tuur, Francois Léotard,
'Germinations'. Voor de
Benelux is Breda de enige
stad waar deze manifesta
tie van 53 jonge kunste
naars van kunstacademies
in Frankrijk, Duitsland,
Engeland en Nederland
momenteel te zien is. Moet
de slogan van Léotard wat
gerelativeerd worden, de
expositie in Breda is op
zijn minst een hele plezie
rige confrontatie met het
kunstvakonderwijs in vier
Europese landen.
Anke Brunn, de minister voor
'Wissenschaft und Forschung
Nordrhein-Westfalen' zegt
Germinations te ervaren als
een bevestiging en ondersteu
ning van een politiek die
kunst en cultuur hoog in het
vaandel heeft staan. De En
gelse secretaris voor 'Educa
tion and Science' noemt Ger
minations 'een toonvenster
voor kunst en een gebeurtenis
van betekenis voor het kunst
onderwijs in Europa'.
Geen wonder dat burge
meester Feij van Breda, na
deze uitspraken van promi
nenten, de kans te baat neemt
om Germinations te zien als
'een erkenning van de kwali
teit van de academie St.-Joost
in Breda', die met De Beyerd
voor de manifestatie werd
aangezocht. Vrij vertaald zou
je kunnen zeggen: „Minister,
bezig met de sanering van het
kunstvakonderwijs in Neder
land, bedenk wel dat je St.-
Joost in de toekomst niet kunt
missen wil je in Nederland
het kunstvakonderwijs kwa
litatief houden
Georges Boudailles spreekt
terecht in de fraaie catalogus
(van de hand van oud-St.-
Joost directeur Jacques Pee-
ters) over 'jonge onderzoe
kers, die onder bijzonder gun
stige omstandigheden konden
dromen, fantaseren en ideeën
ontwikkelen'. Hij wijst erop
dat van de vijftien Fransen er
maar vier tweedimensionaal
werken; op de verschuiving
van het abstracte naar het fi
guratieve; de verscheidenheid
aan materialen en de ver
scheidenheid binnen het
kunstvakonderwij s.
In Duitsland leverde het
zoeken naar 'nieuwe tenden-
zen' op de academies nogal
wat moeilijkheden op bij de
landenjury voor Germina
tions. Het ging over een 'eigen
exclusieve verantwoordelijk
heid' ten aanzien van de vijf
tien gegadigden voor Germi
nations, die uit 12 academies
gekozen moesten worden. De
Duitsers pik je er dan ook zo
uit deze erfgenamen van
Kijken naar 'Tiente cochons dans un pré' van de Franse
Gilbert Cuty op Germinations - foto marcel bekken
Wagner en consorten. Maar
dat geldt voor ieder land.
Neem nou Nederland, dat met
zijn 'kleine gebaar' (zoals Phi
lip Peters het karakteriseert)
zich duidelijk onderscheidt
van het Duitse grote gebaar.
Maar houd ze in de gaten die
Hollanders. Doen ze klein, ze
bedoelen grootDe revolutie
wordt gepredikt door kabou
ters. Peters leverde de beste
bijdrage aan de catalogus on
der het motto: 'doe maar ge
woon dan doe je al gek ge
noeg': Nederland het land van
orde, tolerantie, kleinschalig
heid en moreel besef. Het
kleinste object op de expositie
is dan ook van een Nederlan
der. Maar onze kleine preten
ties zitten vol huizenhoge ar-
roganties. Het gaat even over
de klimaten op deze expositie.
Heel leuk, dat verenigde
Europa, zelfs als het op kunst
aankomt.
Nederland neemt slechts
deel met zes jonge kunste
naars, Camile Courbois en
Peter Eijgenraam van de aca
demie in Arnhem; Inge van 't
Klooster en Lia Reijnders
voor het Bredase St.-Joost en
Peter Lindhout en Ellen Vom-
berg van de Rotterdamse aca
demie. De andere landen ko
men telkens met zestien men
sen. Ze zijn alfabetisch geca
talogiseerd, zodat het begelei
dende boekwerk een toon
beeld van verbroedering is en
de landenverschillen relati
veert.
Opvallend is het vele schil
derwerk en de bij na-afwezig
heid van de grafische discipli
ne. Er is ook betrekkelijk wei
nig fotowerk; een aantal
sculpturen en laten we de rest
maar objecten of projekten
noemen. Bij het schilderen
frapperen de Engelsen met
hun grote realistische doeken
met zeer ouderwetse vertel
lende taferelen vol sociaal
realisme, symbolische of ma-
gisch-realisme, in technieken
die verraden dat er goed ge
keken is in kunsthistorische
boeken.
Binnen deze context heb
ben zij vaak een behoorlijke
kwaliteit. Het opvallende van
deze hele expositie is trou
wens dat er heel wat terugge
koppeld wordt. Soms vraag je
je af of je in 1988 bent of hal
lucineert binnen voorbije pe
riodes. Het Duitse schilderen -
ook al heeft dat vaak nog re
laties met het geruchtma
kende nieuwe expressionisme
- boeit me meer. Er is méér
gedaan met de van anderen
overgenomen kundigheden.
Dat hoeft dan nog niet eens
zo'n omvangrijk environment
van schilderijen te zijn, zoals
dat centraal staat opgesteld,
maar er wordt hier en daar
toch opnieuw gespeeld met de
Duitse kunst om intimiteit en
bravour te combineren.
Frankrijk en Nederland lij
ken dichterbij elkaar te lig
gen; het geboeid zijn door de
matertie-sèc gevoed door een
wat decadente aandacht voor
het omringende leven proef ik
bij beiden, al is de uitkomst
anders gekleurd. Tja, en dan
die objecten; die gedrevenheid
om de materie te accentueren
met betrekking tot de ruimte
- onderbouwd door al of niet
uitgesproken concepten -. Op
dat gebied zijn er hele aardige
vondsten te melden. Ook de
terugkeer naar het 'echte'
beeldhouwwerk, de min of
meer klassieke sculptuur is er
te speuren; onder meer met
een heel mooi bronzen meis
jesfiguur. Maar evenzeer is er
het spel van een vogelkooitje
met lampen en spiegels als
vorm va kinetische licht-
kunst; het drellerige plastic;
de schoonheid van scherven
of de ontdekte vorm in de
grillige eigenheid van steen.
Momenteel wordt de verva
ging der grenslijnen in de
kunst opgediend als nieuwe
vondst, alsof de beschouwin
gen en de kunstpolitiek daar
van niet bol stonden zo'n
twintig jaar geleden. Die ver
vaging is hier aanwezig door
de diversiteit, maar tevens
speur je de hang naar oude
zekerheid en is kunst steeds
minder avontuur, maar no-
nonsens produkt aan het wor
den. Academie studenten
worden weer braaf. Hun
kunst niet minder.
Germinations 4, De Beyerd,
Breda. Open: maandag-zon
dag 10 (zaterdag-zondag 13)-
17 uur. Tot 10 april.
tenindustrie vraagt. Ik verkoop
mijn integriteit niet voor geld.
Ik maak geen hits om rijk te
worden. Ik maak muziek die ik
zelf mooi vind."
Dat is vaak wat melancholi
sche muziek. Blues, ballades en
andere muziek die een sfeerge
voelige luisteraar misschien
naar de fles doen grijpen. Maar
Bram Vermeulen heeft geen
drank nodig om melancholisch
te worden.
„Oh nee, als ik 's morgens om
negen uur nuchter door België
rijd, word ik ook heftig door
melancholie overvallen. Ik ben
gewoon een melancholiek
mens. Ik begrijp vaak pas wat
geluk is, als het voorbij is en ik
dus niet meer gelukkig ben.
Ik geloof dat dit een manne
lijke eigenschap is. Ik heb een
hekel aan dat onderscheid tus
sen mannelijk en vrouwelijk,
maar ik geldof dat het in dit ge
val zo is. Dat vrouwen prakti
scher op geluk reageren dan
mannen. Vrouwen herkennen
het geluk direct. Mannen be
seffen dat later pas. Als ze
droevig terugkijken.
Bij mij is de voorpret ook
steeds minder geworden. Vroe
ger kon ik nog ergens naar toe
leven. Maar door allerlei te
leurstellingen doe ik dat niet
meer. Als je denkt dat iets mooi
en leuk wordt, kan het alleen
maar tegenvallen. Daarom kijk
ik met minder veel plezier
vooruit. Want ik weet dat er na
de leuke dingen vervelende
dingen komen."
Als je die filosofie extreem
doorvoert, biedt het weerbericht
alleen nog maar regen.
„Ja, maar ik voer het geluk
kig ook niet te ver door. Ik ben
ook geen cynicus. Door mijn
verleden met Neerlands Hoop
wordt me dat wel eens toege
dicht. Maar we waren niet cy
nisch. We waren bang. En
daarom schreeuwden we zo
hard. Ik heb dat nog altijd. Ik
ben verlegen. Ik heb er nu wat
minder last van dan vroeger.
Toen schreeuwde ik omdat ik
bang was dat ze me niet zagen.
Nu heb ik me meer aangepast
aan mijn verlegenheid. Maar ik
vind het nog altijd vervelend
om de telefoon aan te nemen. Ik
voel me nog steeds snel buiten
gesloten. Ik voel me nog steeds
snel miskend. En ik ben ook
nog altijd bang dat mensen me
niet aardig vinden.
Ik weet dat het vaak kinder
achtig van me is. En dat ik me
onterecht zo voel. Maar zo ben
ik nu eenmaal."
Van onze kunstredactie
TWINTIG groepen zijn
geselecteerd voor de
eindpresentatie van het
Brabants Amateur
Dansfestival, dat op zon
dag 24 april in Concordia
Breda wordt gehouden.
Daaronder zijn slechts
zes Westbrabantse deel
nemers.
Sportvereniging De Zwa-
luwe uit Lage Zwaluwe
presenteert 'Atlantis', cho
reografie van Joan van de
Mast. Balletgroep Canonia
van de Muziek- en Ballet
school van Bergen op Zoom
komt met 'Clochards' van
Gilbert Serres. Hedwig van
Wezel (van Animo) uit
Roosendaal met 'No fish to
day', Jef Mahieu uit
Roosendaal met 'De dans
van Hamfej', Miriam Polack
uit Roosendaal met 'Qué
ran' en Anja van den Hil,
eveneens uit Roosendaal
met de choreografie 'Let's
dance'.
Tijdens voorronden in
Oosterhout, Helmond, Til
burg en Roosendaal Weii
deze selectie gemaakt
een jury bestaande
Erica Rooda, Els
Els de Vries, Trix
en Eddie Tijssen. Bij
menstellen van het
gramma is niet alleen
op de choreografische
trekkelijkheid van de
sentaties, maar werd
pro,
Pre-
gelet op leef tij dsgroepei
dansstijlen.
Een aparte categorie
men de choreografieën
door de amateurdansers
werden gemaakt. Het E
bants Amateur Dansfestii-
wordt jaarlijks georganj.
seerd door de Verenig»
Dansdocentenoverleg
Noord-Brabant. Er
geen prijzen aan verbond®
omdat het niet om de 1
petitie gaat, maar
om het van elkaar
leren.
Op 24 april in Breda jgg
een jury onder leiding
Hans Snoek (oprichtsfe
Scapino Ballet), die een
lectie zal maken voor ij
uiteindelijke lan"
amateurdansfestival.
Antliliaans
verhaal
Door onze kunstredactie
UTRECHT - Dertien kostbare, oude schilderijen zijn
langs vermaakt aan de Nederlandse Staat. Dit legaat vei
tegenwoordigt een bedrag van enkele tientallen miljoen»
guldens. De werken-onder meer van Ferdinand Bol j voetsDoren' i« d*
1680), Jan Brueghel de Oude (1568-1625), Bartolome Muri jtel van de tweede afleve-
(1618-1682) en Salomon van Ruysdael (circa 1600- 1670) fog van 'Antilliaans ver-
zullen worden ondergebracht in de collecties van vit ïaal'. In de zestiende en ze-
Tijksmusea.
De schilderijen zijn per testa
ment geschonken door de in
1987 overleden Haagse me
vrouw L.Thurkow-van Huffel.
Sinds 1970 was zij weduwe van
irCThFThurkow. Deze
startte in de twintiger jaren
een kunstverzameling. Het
echtpaar bewoonde jaren ach
tereen een pand aan het
Haagse Plein, momenteel de
ambtswoning van de Britse
ambassadeur.
Zes doeken komen te hangen
in het Rijksmuseum Het Ca-
tharijneconvent in Utrecht.
Mevrouw Thurkow-van Huffel
had als dochter van een
Utrechtse antiquariaat-houder
een speciale voorkeur voor dit
museum.
Het Rijksmuseum in Am
sterdam krijgt twee schilderij
en, evenals het Mauritshuis in
Den Haag. Het Rijksmuseum
Twente ontvangt ook een doek,
een landschap van Hendrick
ten Oever (1639-1716). Het mu
seum in Enschede bezat al de
tegenhanger van deze voorstel
ling. Voor het dertiende schil
derij
van Canaletto: 1697-1768)
Eten uit
eigen tuin
Aan het begin van de lente
start de TROS met de tuin-
cursus 'Eten uit eigen tuin'.
Aspirant-tuiniers worden de
komende maanden door Mi-
rtille Bekkoy en Wim Ouds
hoorn ingewijd in de gehei-
men van de moestuin. In der
tien lessen kunnen de kijkers
alles te weten komen over
het kweken van groente,
kfuiden en fruit, de indeling
van de tuin, grondbewerking
en wat dies meer zij.
De Peet
vader
Vanavond brengt de TROS
het tweede en laatste deel
van Coppola's mafia-epos
The Godfather". Don Vito's
jongste zoon Michael heeft op
een bloedige manier wraak
genomen voor de aanslag op
zjjn vader. Na Michaels
vlucht naar Sicilië breekt er
tussen de twee concurre
rende mafia-families de to
tale oorlog uit. Terwijl Don
Vito herstellende is neemt
zoon Sonny tijdelijk de lei
ding over. Op Sicilië ontmoet
Michael de koopmansdochter
Apollonia en trouwt met
baar.
Voor niks gaat
de zon op
De NOS-consumentenru-
briek zet alle aspecten van
een-huis-kopen op een rijtje.
Aan de hand van een ge
speelde situatie met een jong
paartje, dat een eigen huis
toekt, leveren twee deskun
digen van de Vereniging
Eigen Huis commentaar.
pentiende eeuw worden de
■es eilanden in de Caribische
(een gezicht op Venei See overstroomd met koop-
ieden, militairen en kolonis-
nog een plek in beraad geta en uit Spanje en de Repu-
den. iliek der Verenigde Neder-
Aan het legaat zijn enkel anden, die geleidelijk aan
verplichtingen gesteld. De I* iet gezag overnemen. Samen
langrijkste is wel, dat de dit net de
ken minstens negen maandi rormcn
per jaar getoond moeten m
den. Voor de vier musea is iping.
geen enkele belemmering,
doeken behoren tot de topkla
se.
De schilderijen zijn nu
zien in het Rijksmuseum
Catharijneconvent in Utree
Daar worden zijn getoond ti
mei.
De schenking werd
Rijksdienst voor
Afrikaanse negers
zij de eerste kern
ran de toekomstige be vol-
Als onderdeel van een Hon
gaarse avond zendt het ZDF
.Beel(r 'e vorig jaar in Hongarije
KimstbestempeM aiseenl lekroonde film 'Küsschen
fom Mama' uit. Deze film
an Janos Rózsa is een kri-
isch en humoristisch portret
nifestatie van vertrouwen I
verzamelaars in de N«k
landse staat'. Directeur
Haas bracht daarbij de opwi »n een moderne Hongaarse
H amilie. Het leven van de fa-
Kalmar lijkt voorbeel-
herinnermg. Ooit geschort Jg georganiseerd. Ieder lid
aan een openbare instelling, leeft een taak volgens een
na zoveel jaar bijna 'verkw «oster, dat in de keuken on
seld'uit geldgebrek. prikbord hangt. Hierop
rorden ook wensen kenbaar
smaakt, zoals
bijvorbeeld:
•lama, ik moet met je pra-
Mari'.
PARIJS (AP) - De Franse
schrijfster Francoise Sagan
is er zeer verbolgen over dat
de justitie de tegen haar in
gebrachte aanklacht van
cocaine-gebruik in de pu
bliciteit heeft gebracht.
De schrijfster heeft toegegeven
dat zij cocaine gebruikt, maar
is kwaad dat zij de aanklacht
dienaangaande via de Franse
televisie moest vernemen.
„Men heeft 30 personen gear
resteerd, maar ik ben de enige
waarover in de affaire wordt
gesproken", aldus Sagan, die
meent dat zij het slachtoffer is
geworden van justitieel optre
den met 'politieke bijgedach
ten'.
Zij ontkent overigens de be
schuldiging in de tenlastd
ging dat zij ook cocaine'
vervoerd als koerier. „Voor
kan dat vervoer niet meer
tekenen dan vervoer van
eetkamer naar mijn slas
mer", aldus de schrijfster
werd onlangs door een
bank in Lyon in staat va»
schuldiging gesteld.
De nu 52-jarige Sagan
begin jaren '50 doorbrak
haar roman 'Bonjour Triste
en sindsdien een uitgel
oeuvre op haar naam bri
werd al meer dan twee
door de autoriteiten in deg<
gehouden in verband met
cainegebruik en mogelijke
trokkenheid bij een internat
nale drugsbende.
Küsschen
von Mama
Orom nu o! is m tiht
mrorn in f> mm
52 toonaangeve'
antiquairs1
kunsthandel^
7 interieur ontwei*
en 7 dienstverlener
bedrijven W
u van h*
welk^
Openingstijden:
Dagelijks 14-22 uur, Zondag,
Goede Vrijdag, Paaszaterdag
en beide Paasdagen 11 -18 uur.
Het Turfschip,
Chasséveld, Breda.
Tel.: 076 222888
