DE STEKF
'Die stress, dat is niks voor mij'
»e schr
GEORGE HARRISON KAN WEER LACHEN OM DE BEATLE-PROBLEMEN
Venetië op jacht n<
voorzitter filmfestiva
België-Frans werkt
volwaardig tweede nt
Goedele en Bart moeten weJ
IpffSTEM boekengid:
WOELIGE
GESCHENKEN VJ
ZATERDAG 12 MAART 13?
G1
HET water van de Amstel klotst. In het gelijkna
mige Amsterdamse hotel staart George Harrison
zwijgend naar buiten. De woelige Amstel is een
van de weinige dingen die hij zich van de Gouden
Tijden herinnert: die ene grachtentocht in 1964.
„Voor de rest lijkt die tijd een film die versneld
wordt afgedraaid. En alle scènes zitten er ver
keerd-om in", lacht hij wat schaapachtig.
Turbo
Advocaat
Bloesjes
Kroeg
Spiegel
Bloemen
Gat
Magneet
Oude geiten
Roerei
Moord
Prins Charles
Aandacht
„De gemiddelde Amerikaan is niet het
naar geld graaiende monster, zoals
het cliché wilIn Holland heb j e
meer miljardairs dan in Amerika"
Michael Douglas, filmacteur
NOOIT worden ze vergeten, de Beatles.
Onlangs werden er weer twee nieuwe
CD's uitgebracht: verzamelingen met al
lerlei bijzondere uitvoeringen van de be
kende nummers. Duitstalig, korter, lan
ger dan het origineel, noem maar op. De
Beatles doen ook solo weer van zich
spreken. McCartney had zijn zoveelste
kerst-hit. Maar op nummer 1 stond 'Got
my mind set on you' van George Harri
son. En een tweede single 'When we was
fab' scoort momenteel hoog. Een gesprek
met de stille Beatle over het nieuwe suc
ces, de Tijden van Weleer, zijn zoon, zijn
vrienden van vele levens, LSD, Dylan,
en de moord.
Door Max Steenberghe
De wereld lijkt ook wat moeite te hebben met de herin
neringen aan George. Altijd de Stille Beatle. De wat we
reldvreemde figuur met z'n Oosterse tik: sitar-muziek,
yogi's en Krishna-filosofieën.
mezelf. Ik begon dingen zonni
ger te zien, en kreeg weer zin
om een plaat te maken Het
was er de tijd voor."
De plaat zelf heeft een jaar
in beslag genomen. Belangrij
ker was het voorwerk, oftewel
de speurtocht naar een goede
partner. „De grote fout van
mijn recente verleden is dat ik
het allemaal in mijn eentje
wilde doen Maar dat werkt
niet. Je schrijft, je speelt, je ar
rangeert, produceert, neemt het
op. Ik merkte dat ik aanvanke
lijk de details vergat en zo
steeds meer dingen uit het oog
verloor. Op het laatst maakte
ik m'n songs en platen maar
half af."
„Ik heb een muzikale part
ner nodig, een soort sprekend
geweten. Niet iemand die me
zou overvleugelen, maar ook
niet iemand die me slaafs zou
volgen, zonder commentaar.
Iemand die me de ruimte geeft
om mezelf te zijn en het beste
uit me haalt."
De partner werd Jeff Lynne,
ooit leider van het Electric
Light Orchestra (ELO). George
en Jeff trokken twee jaar met
elkaar op 'om vrienden te wor
den'. „We gingen naar de kroeg
en naar concerten en uiteinde
lijk naar de studio. Het was
perfect. Ik heb nooit zo fijn met
iemand samengewerkt sinds de
Beatles. We vonden dezelfde
dingen goed en dezelfde dingen
slecht."
Onder slechte dingen blijkt
George het merendeel van de
hitparade te scharea „Compu
termuziek", zegt hij met een
vieze trek om de mond. „Je
hoort geen mensen meer, je
hoort computers en de drum
machines. Er zit geen emotie
meer achter, het is een fabriek
gewordea"
Duidelijker dan in woorden
laat George in de clip van
'When we was fab' zien wat hij
bedoelt. Terwijl hij, gitaar in
de hand, pet op de grond, zijn
liedje speelt, dragen musici een
meterlange synthesizer voor
bij type DX1600 Turbo.
Het zal George wel extra
pijn doen, veronderstellen we,
want hij stond samen met die
andere drie immers aan de
wieg van de popmuziek. Ja
toch? „Nee hoor", schrikt hij.
„Wij? We begonnen niks, we
haakten gewoon in op een ont
wikkeling die lang voor ons
was begonnen. We wilden hele
maal niet de beste groep ter
wereld worden, we wilden
eigenlijk alleen maar Elvis
zijn, of Chuck Berry."
Kom George, we zitten hier
tussen vier muren, geef nou
eens toe hoe geweldig jullie
waren. De wereld zou er anders
uitzien zonder de Beatles. Hij
kijkt haast smekend. „Mis
schien wel, maar dat kwam
echt niet alleen door ons. Het
enige wat wij waarschijnlijk
wel hebben gedaan, is laten
zien dat iedereen liedjes kon
maken, dat elke knaap van de
straat een ster kon worden.
Voor wij onze hits hadden, had
je begeleidingsgroepen met
professionele zangers, die werk
van professionele songschrij
vers zongen. Maar wij schreven
zelf en zongen zelf. Dus ieder
een kon het."
Na de roemruchte breuk bleek
hij zo mogelijk nog stiller. Paul
en John ruzieden er openlijk op
los. Maar George wilde geen
woord zeggen. Geen inter
views. En die ene keer dat z'n
mond wel openging waren de
Beatles taboe.
Maar tijden veranderea
George praat George praat
zelfs over de Beatles. Wat heet,
hij heeft momenteel een we
reldhit met 'When we was fab',
een nummer over de gouden
tijd. „Een grapje", zegt hij zelf.
George is over de pijn heenge-
groeid, bekent hij even later.
„De jaren na het eind waren
heel pijnlijk. Veel zakenproble-
mea Iedereen liep met een ad
vocaat naast zich, iedereen
zwaaide met dreigementen en
deed elkaar processen aaa Het
was een vreemd einde van wat
toch een mooie tijd is geweest.
Dat gaf een vieze smaak in m'n
mond."
De verbazing om het geruzie
werd een zwart gordijn voor
George. „Ik vergat de leuke
kanten van de Beatles. Maar er
is nu heel wat tijd overheen ge-
gaaa Er is veel gebeurd, we
zijn allemaal een stuk volwas-
sener geworden. Normaler ook
en de zaken zijn niet zo drin
gend meer. Nu kan ik weer la
chen als ik aan die tijd terug
denk. Ik kan er zelfs weer van
genieten en er dus ook een song
over schrijven."
Hij heeft er wel eens slechter
uitgezien. Maar toch is het wel
even schrikken, George Harri
son van dichtbij. Akelig mager
onder het bolgeföhnde grijze
haar. En diepe groeven in het
gezicht Maar het zijn lachrim-
pels. „En dan ben ik nog de
jongste van het stel, moet je
nagaan hoe oud de rest is",
grapt hij.
Het lijkt lang geleden dat
George heeft gelachen. Door de
jaren was hij niet alleen de se
rieuze van de vier, maar ook
heeft hij altijd iets tragisch ge
had. Een halve mislukkeling,
de man die vrijwel alles net
aan zijn neus voorbij zag gaan.
Gitaarspelen was geen aange
boren talent, maar heeft jaren
lang oefenen gekost, tot bloe
dens toe. Hij werd lid van de
Beatles, omdat deze bij hem
thuis mochten oefenen. Maar
dan: bij de beste groep ter we
reld zitten, die echter niet meer
dan een of twee Harrison-
nummertjes per elpee wilde
opnemen. Niet echt leuk.
En zo ging het met alles.
George geloofde in de Maharis-
hi, die zelf echter meer in de
knoopjes van de Indiabloesjes
geïnteresseerd bleek. George's
vrouw Patty werd ingepikt
door z'n beste vriend Eric Clap
ton. Het hartverwarmende
Bangla-Deshconcert, een voor
loper van Live-Aid, ging ten
onder aan oplichting. Zijn
grootste hit 'My sweet Lord' le
verde plagiaatprocessen op.
De pechlijn lijkt eindelijk
doorbroken. Eind vorig jaar
kwam de elpee 'Cloud Nine' uit.
Die bracht George in een keer
weer terug aan de top, de eerste
single 'Got my mind set on
you', was een wereldhit, de
tweede 'When we was fab' ook.
George is niet echt verbaasd
over het succes. „Ik voelde het
aankomen", zegt hij met een
wat mysterieuze blik in de
ogen. „Drie jaar geleden voelde
ik een positieve verandering in
George propageert het dan
niet, maar 't klinkt toch wel als
een smakelijke ervaring. „Ook
gevaarlijk. En overbodig", zegt
hij bestraffend. „Ach, we rei
zen in dit leven allemaal naar
hetzelfde punt. Alleen doet de
ene 't per vliegtuig en de an
dere per boot of per fiets. Ver
der heb ik 't zelf niet genomen.
Iemand deed het in mijn koffie.
Anders had ik het nooit ge
durfd."
George Harrison in Amsterdam: „Je hoort tegenwoordig alleen computers en drummma-
chines. Je hoort geen mensen meer". - foto archief de stem
Iedereen kon het. En de Beatles
konden het 't beste. De wereld
stond op z'n kop, trok het drie
delig pak uit en stak bloemen
in het haar. Wist George des
tijds hoe groot ze waren? „Nee,
niet echt. We hebben er eerst
jarenlang bewust aan gewerkt.
Succes kwam minder spontaan
dan iedereen dacht. Maar toen
het eenmaal liep, ging het zo
snel dat we alle overzicht ver
loren."
„In 1967 zag ik eigenlijk pas
wat er aan de hand was. Voor
die tijd hadden we het te druk
met Beatle zijn. We Beatle-den
maar raak, auto in, auto uit. Ik
herinner me bar weinig. Be
paalde beelden, meer niet. De
grachten hier. Het lijkt me ook
wat overdreven allemaal. Maar
nog steeds komen er mensen op
me af die zeggen dat ik hun le
ven heb veranderd. Dat zal dan
wel. Maar zo uniek is het niet.
Je ziet het ook elke generatie
weer terugkomen. Elke gene
ratie ontdekt de Beatles weer
opnieuw."
Elke generatie ontdekt de
Beatles en de Beatlemuziek, en
dus ook een beetje George. Hij
schreef ook songs. Maar ze
kwamen slechts mondjesmaat
op de plaat. „Zelf vond ik het
logisch. Paul en John waren
immers de beroemde song
schrijvers. Probeer daar maar
eens tussen te komen", lacht hij
breed.
Nou, hoe ging dat? Hoe
kwam George er tussen? Zijn
lach verstrakt. „In het begin
probeerde ik het niet eens",
zegt hij. De eerste elpee was
helemaal voor John en Paul.
Bij de tweede dacht ik: laat ik
eens kijken of ik dat truucje
ook ken. En bij de volgende el
pee had ik zelfs twee songs
klaar. Maar toen begon Ringo
ook te schrijven. En toen had
den we weer veel te veel songs,
dus maakten John en Paul een
keus. En, ach, meestal kozen ze
zichzelf", lacht hij ongemakke
lijk.
„Ach, ik weet niet meer pre
cies hoe het ging, Je bleef stil
tijdens de opnames. Pas als er
een gat viel, kwam je aanzetten
met: ik heb ook nog wel een
nummertje, en dan schoof je je
allerbeste song naar voren, in
de hoop dat ze er iets aan von
den. Ik had natuurlijk veel
meer geschreven. Dat bleef lig
gen tot na de split. Toen heb ik
het in een ruk allemaal opge
nomen. Zat ik opeens met acht
tien songs. De rest maakte een
soloplaat. Maar ik zat met drie
platen vol materiaal. Die heb ik
toch maar in een keer uitge
bracht. Ze moesten uit de weg,
voordat ik weer wat nieuws
kon schrijven."
De songs van George, de Harri-
songs, waren altijd te herken
nen aan de oosterse invloeden.
Sitars enzo. Het kwam naar
boven in de film 'Help'. George
had een sitar gezien en wilde
erop spelen. Door toeval ont
moette hij Ravi Shankar, die
hem ook iets vertelde over oos
terse filosofieën. Sindsdien
lijkt George de aarde vanaf een
klein wolkje te bekijken.
„Ik denk niet dat het toeval
was", zegt hij aarzelend, met
een blik die wat vager wordt,
maar tegelijkertijd dieper gaat
branden. „Ik geloof dat, als je
echt heel graag iets wilt, het op
een of andere manier tot je
komt. Als een magneet. Onont
koombaar. Hoe kwam ik bij de
Beatles? Weet ik veel! Hoe
kwam ik bij Ravi? Ik weet dat
ik die muziek absoluut niet kon
begrijpen met mijn hoofd,
maar dat ze me heel diep raak
te, in mijn hart."
„Ravi was heel belangrijk voor
me. Nog steeds. En dat zal al
tijd zo blijven. Ook na dit le
ven. Onze band blijft bestaan.
Ik ga hem achterna in de dood
en zal hem blijven ontmoeten
in andere levens, andere werel
den, andere tijden, andere li
chamen. Mensen waar je van
houdt blijven bij je. Mensen die
je haat trouwens ook, net zo
lang tot je in harmonie met
elkaar bent. En dan blijf je ze
ontmoeten als vriend."
„Ik merk het nog elke dag",
zegt hij op een vragende blik.
„Dat gevoel ken je vast wel. Je
ontmoet iemand voor de eerste
keer, maar binnen 'n kwartier
is het of je elkaar al door en
door kent, al jarenlang. Ik had
het laatst nog met Tom Petty.
Gaf hem voor het eerst in m'n
leven een hand en even later
waren we aan het feesten."
„Je merkt het ook bij concer
ten. Musici kunnen onderling
een band hebben, terwijl ze de
cennia ouder zijn, of in totaal
andere werelden leven. Ik
speelde laatst in een liefdadig
heidsconcert. En dan merk je,
dat oude geiten als Clapton,
Collins en ik dezelfde taal spre
ken als modernere groepen, zo
als Level 42, of zelfs splinter
nieuwe popgroepjes als Cu-
riousity Killed the Cat. Ik ken
die zanger nog als baby. Nu
staat hij naast me op het po
dium. Nee, gelijkgestemde
geesten treffen elkaar altijd."
Het verhaal is niet geheel
nieuw. En George vergeet een
detail. Ooit zei hij de wijsheid
te danken aan LSD. Een
schaapachtige lach. „Ik praat
er niet graag over, want ik wil
het niet propageren. Het is ge
vaarlijk. Maar, eh", lacht hij
breeduit, „ik leerde die nacht
iets waar ik anders twintig
jaar voor nodig zou hebben ge
had."
„Ik had nog nooit nagedacht
over God. Maar toen nam ik
LSD en vroeg, als er een God
bestaat, laat Hem dan nu een
teken geven. Jeetje, ik had 't
nog niet gezegd of alles, de hele
wereld, het hele heelal, begon
te flikkeren, te knipperen, te
seinen en te bellen: DINGE-
DINGEDINGEDING. Ha!
Sindsdien heb ik nooit meer om
een teken gevraagd. Maar on
dertussen waren mijn hersens
wel een roerei. En ik had dagen
nodig om ze weer aan elkaar te
puzzelen."
Elders in het hotel moet een 9-
jarig jochie rondlopen. Dhani,
of Danny, Harrison. Zijn zoon
Wat zegt George als Dhani
vraagt naar de drugs-ervarin
gen van Paps, of zelf ideeën
krijgt in die richting? Hij kan
overal lezen hoe het z'n vader
op een hoger plan heeft gehol
pen. George kijkt wat moelijk.
„Daar heb ik nog niet bij stilge
staan", zegt hij. „En nogmaals:
het kan ook zonder LSD. Medi
teren betekent in feite meer
voor me. Maar dat merkte ik
pas nadat ik via drugs er van
hoorde. Niemand heeft drugs
nodig. Alles zit al in je geest, in
je bewustzijn, we zijn allemaal
potentiële goden Maar dat is
niet altijd even duidelijk. Soms
zit er wat stof op de spiegel, dat
je er eerst af moet poetsen
Maar Dhani.Ik weet 't niet.
Maar dat zie ik wel als het
zover is. Ik beklim de heuvel
pas als ik aan de voet sta, zei
Dylan ooit al."
Dylan Ooit een groot idool van
George. Is dat nog steeds zo?
„Natuurlijk. Een groot man Ik
ben een echte fan Dat vroeg hij
laatst nog: ben jij een echte
fan? Ja, zei ik, een geweldige
fan. Maar wees gerust, ik ben
niet zo'n grote fan dat ik je er
voor vermoord.
George vertelt het half-la-
chend. Maar het slaat natuur
lijk op de moord op John, door
een 'trouwe fan'. Hij lijkt met
een spijt te hebben van de op
merking. Want als we John ten
tonele willen voeren, kapt hij
opeens het gesprek af: „Ik moet
zo weg hoor. Heb je nog se
rieuze vragen?"
Natuurlijk zijn er nog se
rieuze vragen. Zo'n driedui
zend, als-ie wil. Eenlje over Li
ve-Aid? George gaf zelf het
voorbeeld voor liefdadigheids
concerten met het oude
Bangla-Deshconcert, maar was
op de allergrootste benefiet niet
aanwezig. En Live-Aid was dé
gelegenheid voor een Beatle-
reunie. „Ik wist van niks", zegt
hij droog. „Ik zat in Australië
en kwam een dag ervoor pas
terug in Engeland. Toen zat al
les al vol. Ach, en ze hebben me
niet gemist, denk ik."
I
1
WIE is er Vlaamser, de Nederlandse tv of de BRT? Woens.
dagavond was op Nederland 1 Bart Peeters en op Nederlj-.l
2 Goedele. Vlaamse presentatoren hebben een flinke vi%|
in de pap gekregen op de Nederlandse tv. Maar hoe doen I
het eigenlijk? En vraag twee: als ze het niet goed doen,me.I
gen wij het dan zeggen of maken we ons dan schuldig aan
Hollandse hoogmoed?
Het programma van Goedele Liekens is nog even genantiL
in het begin. Slechts twee keer toonde ze zich een beetje je. I
vat, Toen een marktonderzoeker zei dat 'ultra's' (een nieuJ
groep consumenten) graag veel geld uitgeven, zei Goedele: I
„En die heb je gevonden in Nederland?" Van de laatste g
hoofdcommissaris Blauw van Rotterdam, kreeg ze een
ouderwetse fietsbel en die nam ze in ontvangst met de woe
den: „Als ik er een fiets bij krijg, ben ik gesteld".
Op een verhaal van een onderwaterhockeyer reageetdej
met: „Nou,leukHet gesprek over de'ultra's'sloot a
af met: „Nou, goed dan, hartelijk dank voor jullie komst",
Aan de zes vrouwen die gaan klimmen in de Himalaya
vroeg ze: „Hoe gaat dat dan met plassen?" Het antwoord
kwam na enig aandringen: „Dan zal je toch je broek uit
moeten trekken". „Nou", zei Goedele, „dat lijkt me span-
nend".
Wie bedenkt de onderwerpen voor Goedele en wordt a
eigenlijk wel begeleid, vraag je je af. Waarom laat zeonjjw
gelijke vragen als 'Hoe staat u tegenover kleine criminal;, i
teit' los op politieman Blauw? Blauw zegt dat hij een boel
gaat schrijven en vertelt een melige anekdote. „Het lijktm
dat dat een heel interesant boek wordt", is het enige wat
Goedele dan in het midden weet te werpen.
Bart Peeters, tegelijkertijd actief op het andere net, is
over de grens gehaald als 'wonderboy'. Zijn shows bij Ven
nica zijn echter een toonbeeld van middelmatigheid. Een
groot decor met veel verschillende activiteiten, dat had HiL
Carrell 20 jaar geleden ook al. Vaak dringt zich ook de verl
gelijking op met de bonte NCRV-avonden van Eddie Becke
De interviewtjes stellen niets voor. Peeters praat met»
vishandelaar, een zeehondenvriend en mannen die een
scheepje in een fles kunnen persen („Dan ga ik nu weern
de sympathieke meneer De Haan"). Verder zien we 'the»
and only Havenzangers' en zingt Bart Peeters zelf wat in I
gekke uitmonstering. Het gerol van zijn ogen verhult niet
dat het allemaal play-back is, wat de show nog suffer en«
echter maakt.
Waarom haalt Hilversum zoveel Belgen in huis? „Erlijtl
daar een flink terrein kijkers braak", zegt Mike VerdrenjiJ
die voor de BRT een praatshow presenteert, in de VARA-
gids. Het komt volgens hem door de nadering van de com
merciële tv en de reclame-opbrengsten. Daar zal iets van
waar zijn, hoewel Belgen natuurlijk niet meetellen in dei
ficiële kijkcijfers en niet lid kunnen worden van een Nri
landse omroep.
Een andere belangrijke oorzaak is dat de Nederlandset!
al jaren snakt naar nieuwe gezichten en nieuwe stemmen J
omdat de inteelt in Hilversum een beetje uit de klauw c
te lopen. Belgen zijn onbevangen en onbezoedeld. OpelkS
derlands gezicht zit al een etiketje: oh, hij zong laatst dat
flauwe liedje, zij deed mee aan die stomme kwis, of: hij
heeft ooit iets ten gunste van Lubbers gezegd.
Belgen zijn blanco, ze praten een beetje anders en dahïj
den Nederlanders grappig, ze hebben dat charmante argdi
ze. Zo redeneert men in Hilversum, maar men vergeet dat
die voordelen na een paar uitzendingen verdwenen zijn.
Dan zie je dat die frisse onbevangenheid soms niet veel
meer is dan stunteligheid en amateurisme. Bart en r
moeten onmiddellijk terug naar de BRT, in hun eigen na
tuurlijke omgeving kunnen ze gedijen, niet in het gezel
schap van de Havenzangérs en hoofdcommissaris Blauw
Belgen kunnen op hun eigen manier uitstekende tv mal
In 'Terloops' op zaterdagavond wordt argeloosheid bijv
beeld op onnavolgbare wijze tot kunsWerheven.
Ik vrees dat de Nederlandse vraatzucht voorlopig nietkl
stuiten is. In RUR zat woensdag de schrijver HermanBr-f
selmans, die droogkomisch en Vlaams zat te zijn. Hij zal
volgend jaar op de Nederlandse tv wel een gloednieuw tr
kenprogramma mogen presenteren, want zo is Goedele o
begonnen.
VENETIë (DPA) - Méénden duurt nu al het zoeken i
een voor iedereen aanvaardbare persoonlijkheid die del
mende vier jaar het voorzitterschap van de Filmbienn
van Venetië kan bekleden. Befaamde filmmakers als Fe
rico Fellini, Lina Wertmüller en Liliana Cavani hebl
onder dankzegging voor een officiële voordracht bedanktl
George houdt niet zo van spe
len, lijkt wel. Z'n laatste tour is
al meer dan tien jaar geleden.
Hij speelde alleen onlangs op
een benefiet georganiseerd
door Prins Charles. „Dat deed
ik omdat ik 't een toffe vent
vind. Hij doet goeie dingen. En,
tja, Eric Clapton vroeg het me.
En dat is zo'n ouwe vriend, die
kon ik niet in de steek laten. Ik
probeerde er nog af te komen
door te zeggen dat ik geen hits
kende. Maar toen moest ik
Beatle-nummers spelen van
hem. Die kende ik nog wel een
beetje."
Een tour zit er dus voorlopig
ook niet in, begrijpen we. „Niet
echt nee. Niet als ik het kan
voorkomen. Maar Eric, Elton
John en Phil Collins zijn bezig
met een soort supergroep. En
die is ontstaan tijdens de opna
mes van mijn elpee. Dus ik
vrees dat ze me al ingepland
hebben. Misschien dat ik een
paar shows meedoe. Maar het
trekt me gewoon niet Maan
denlang dag-in, dag-uit, reizen,
hotels, bussen, auto's, slecht
eten, je gezin niet zien, al die
stress, nee, dat is niks voor mij.
Ik werk liever aan een elpee,
dat is een heel ander gevoel.
Een elpee is meer een schilde
rij, je zet iets op, voegt wat
blauw toe, dan nog een tipje
hier en een toefje daar. Alsof je
een slagroomtaart versiert"
Door het bestuur van de Biën
nale al uitgekozen kandidaten,
zoals oud-televisiedirectur
Sergio Zavoli en filmweten
schapper Giorgio Tinazzi, heb
ben hun kandidatuur niet aan
genomen omdat zij weten om
streden te zijn of de functie niet
bevredigend vinden.
De partijloze Guglielmo Bi-
raghi, die het festival in 1987 tot
tevredenheid van de meesten
een jaar als overgangskandi
daat leidde, beantwoordt niet
aan het beeld dat de
voor ogen staat.
Nadat de communist l
Lizzani en Gianluigi Rondi.lj
de christendemocratie na s'
de Biennale hadden
moesten de socialisten aan|
beurt komen - jammer i
dat hun kandidaten tot null
niet zwaar genoeg blek»]
zelf niet wilden. Onder!
wordt de tijd van voorbl
ding van het eerstvolgende W
tival van 31 augustus tot
september steeds korter.
Van onze RTV-redactie
BRUSSEL - Het tweede Franstalige ^Belgische net tf
vanaf 21 maart zijn programma's flink aanpassen end]
breiden. De RTBF wil de tv-zender, die nu vrij spaar»
gebruikt wordt, in de toekomst vooral vullen met sp
films en rechtstreekse uitzendingen. De huidige naam'
2 wordt veranderd in Télé 21.
De RTBF wil met deze veranderingen de concurrentie te lii'*|
de vele andere televisiezenders die in België te ontvangen
Volgens de Waalse omroep moet Télé 21 bovenal een tv-netw
den 'voor de nieuwsgierige, veel verlangende kijker die op#*J|
naar aparte sporttakken, verbluffende documentaires, exof
muziek en speciale films'.
De bedoeling is dat Télé 21 een Europees karakter krijg*-]
wordt vanaf 21 maart elke avond om 20 uur in samenwerking1!
het Franse TV5 een overzicht gegeven van nieuwe films die opl
verse plaatsen in Europa gaan draaien. Verder komen er >f
rechtstreekse uitzendingen van o.a. het Koningin Elizabethtó
nooi voor muzikanten, het Europees Kampioenschap voetb»|
juni en de Olympische Spelen in september.
De RTBF plant ook overzichtsreportages en thema-weken'
bijvoorbeeld de jaren zestig. In samenwerking met de reeds]
staande Radio 21 zal de zender veel aan hitparademuziek 6
doen. Het moet in alle gevallen „dynamische en flitsende tel
sie" worden, aldus de RTBF. Het eerste net blijft in gebruikl'
de reguliere programma's als nieuwsuitzendingen en tv-series I
I Door Dirk VeUenga
MISLUKTE toneelstukken, gk
feitjes vol drank, lonkende dame
nielde kunstwerken, boycots en r
van de legendarische boekenbals i
woel om Boekenfeesten', dat Wim1
vrienden en relaties van de CPNB -
van het Nederlandse Boek) bij de ja
Wim Schouten was jarenlang „Vic
als vice-voorzitter van CPNB Rolg
verantwoordelijk voor de boe- en 1
kenfeesten die als opening gol- feit
den van de boekenweken. Hoe- jalo
Wel schrijvers de feesten ken- jonj.
I nelijk altijd hebben beschouwd tea
als dé gelegenheid om de natie
te shockeren en daarna op
grootse wijze door te zakken, Met
(sloofde Schouten zich jaarlijks sier
[tdt voor mooie, artistiek ver- obje
antwoorde avondea
De eerste rel na de oorlog zaa
ontstond toen burgemeester vred
d'Ailly van Amsterdam vlak het|
voor de openigsvaond van de aan
boekenweek het stuk'Jan Pie- wild
>rszoon Coen' van Slauerhoff weif
.érbood. Bliksemsnel werd
toen door Carel Briels 'Het len
iKind van Staat' van Schimmel
op de planken gezet De schrij- éénj
vers kwamen uit protest niet Da
kijken. Ze meldden zich later
langeschoten op het bal in de JAC
idsschouwburg in Amster-
(dam.
Een der officials liet in De
Iroene Amsterdammer weten:
was diep getroffen. Ge
ïoet weten dat ik door het ap-
lus juist wakker was ge-
nokken uit het gezonde
lulje dat Schimmels door-
mocht toneelstuk bij mij had
langericht. Nauwelijks had ik we
|de ogen geopend en mij ver-
ouwd gemaakt met de ge- Ju
ichte dat ik niet te bed lag, of m?
le stoet der protesterende
"ij vers drong de zaal bi-
len".
'De ondergang van de Arma- we
i' van Jeff Heyendaal stond
1950 op het programma, met
>r Hermus als Philips de Ju
-veede. Het stuk was aan de
iaie kant. Toen 'de kardinaal'
op het podium zei: „Majesteit, pr
sr is hier al te veel gesproken", -du
lonk er in de zaal een luid "ja',
e spelers weigerden na de leg|
auze voor dit publiek op te
eden, maar konden toch overr and
shaald worden om verder
taan.
Door Henk Egbers
Dinsdag 15 maart is het
Boekenbal in Amsterdams
Stadsschouwburg; start
voor de 53e Boekenweek ai
die duurt van 16 tot en met at
26 maart. De 'Relatie Ne
derland-Vlaanderen' is het
thema van deze week,
waarin het (literaire) boek ij
om bijzondere aandacht bj
vraagt. In Vlaanderen we
ten ze van niets.
Afgelopen week was ik in
Antwerpen op een perspre- hq
sentatie van de 'Aktie Salto's',
waarmee tien jonge en kleine
Vlaamse uitgevers van 14
maart tot en met 1 april zich
in Vlaanderen presenteren
Niemand had gehoord van de
aandacht voor Vlaanderen
tijdens de Nederlandse Boe
kenweek; laat staan dat ze er
bij betrokken zijn
Het lijkt er een beetje op
dat de relatie Nederland-
viaanderen door het CPNB
(Collectieve Propaganda van
iet Nederlandse Boek) op zijn
eentje wordt beleden Dat
gaat dan via een essay-op-
dracht aan de Vlaamse ka-
nonnier Jeroen Brouwers, een
Kirum voor ingewijden in De
Brakke Grond te Amsterdam
en een schoolprojekt met de
brochure 'Van Flapzeilen tot
chaatsen', die begint met de
constatering dat 'De gemid-
oeide Hollander evenveel van
r~Sje begrijpt als een blinde
van Rubens'.
aJrP *?e Perspresentatie van
l „f ?°ekenweek mocht de sar
castische Kas Deprez uit Ant-
I media toespreken
ti<i? ^n Vlaamse frustra-
in®f' vvaarna de Nederlandse
tnÏÏa isten weer overgingen
Taai e van de dag. De
ïtnlïT' tot op heden een ab-
begrip voor de meeste
km- J1' betaalt. Maar wat ze- li
Wnr ,als Positief gezien kan
stihn^f1 het feit dat dit in-
taai wL bevordering van
lanri i^gratie tussen Neder-
nen yjaanderen, ook plan-
suhsi,?- ontwikkelen (o.a.
voor lezingen door
I schrii e en Vlaamse
difcS°Ver en weer) die
sen ,blJ de 'gewone' men-
46954fn n (telefoon 070-
Iderianrf3^ activiteiten in
rland, die het CPNB m
Ne-
het CPNB meldt,
