DE STEM
APRÈS-SKI DRAAIT
STEEVAST UIT
OP EEN ZUIPPARTIJ
V V int
f f 5,-.
ZATERDAGI4
5 MAART 19881
intersport. Gebruinde jonge
mensen in snelle neon-pakken. Dat werk. Met de lat
ten op de BMW, Mercedes of Golf GTI zie je ze rich
ting Alpen afzakken. Je hoort erbij als je op winter
sport gaat. Niet alleen de halsbrekende toeren op de
lange latten moeten leuk zijn, na de sneeuwpret is het
zeker zo aangenaam. Vooral in Tirol schijnt het een jo
lige boel te zijn. Verslaggever Jo Cortenraedt en foto
graaf Guy van Grinsven waagden zich op de brui
sende golven van de après-ski.
Verbouwen
Skileraren
Nachtleven
Kerkhof
Costa Brava
Lee Towers
Stampvol
Deob*tler gaat erin als koek. BI] sommigen Is het lampje al ver uit.
w
Het hemd aan flarden. Lange leve de lol.
- TOTO'S GUY VAN GRINSVEN
De slalom langs de glazen
lijke slaloms maken.
'Mexico Mexico' is het ongekroonde
hoogtepunt van de après-ski. Het moet
zowat 8 uur zijn als ae Zangeres zonder
Naam haar intrede doet. Via de plaat
wel te verstaan. Zowat iedereen staat op
zijn kop. De allerstoerste kerels begin
nen hun hemden te verbouwen. De
lampenkappen hovende tafels hebben
het zwaar te verduren als Status Quo los
barst. Recht-voor-zijn-raap-rock waarop
je zo lekker kunt meedeinen.
Vier kerels met grote flaphoeden
springen 'on stage'. „We komen uit
Delft, daar is 't voor de helft", zo luidt
de inleidende grap. En het met stemver
heffing vertolkte lied moet iets zijn van
'Bij ons in Tirol', of woorden van gelijke
strekking.
De heren hebben alle vier een zaak in
Delft en gaan elk jaar, zonder vrouwen,
de beer loslaten in Westendorf. Het
moet gezegd, ze behoren tot de survivors
als we om half tien 's avonds het plaatse
lijke restaurant betreden. Het gros van
de meute dat even te voren nog op de de
tafel stond te dansen, ligt inmiddels op
één oor. Volledig uitgeteld. Gerry's Inn
heeft de buit weer binnen. Eigenaar Ger
hard Hopfensperger kan dankzij deze
goudmijn driekwart van het jaar in Flo
rida wonen.
Met zijn twaalven zitten we aan een
grote tafel in het restaurant. Bij de win
tersport hoort het groepsdenken. Geen
einzelgangers. Plezier maak je met zijn
allen, zo luidt het credo. De ober wordt
op luide toon gesommeerd veel drank en
spijzen aan te rukken. De Delftenaren
kijken niet op een 'rug'.
In de dorpszaal begint de finale van het
skilerarenbal. De dames maar vooral he
ren op de planken maken de blitz in hun
officiële outfit, waar zoveel toeristen op
kicken. 'We are the world' zingen de vro
lijke acrobaten en velen hebben vol
doende reden om dat inderdaad te den
ken.
De jeugdige blondine Simone Dijk-
xhoorn uit Den Hoorn mag zich ook tot
het keurkorps van Westendorf rekenen.
Achthonderd gulden krijgt ze ervoor in
de maand, maar daar moet ze zelf de
huur en de skipas van betalen. Eigenlijk
kost het haar alleen maar geld om hier
les te mogen geven. En niet zo weinig
ook. Vierduizend gulden, schat ze, in
drie maanden.
„Hardstikke leuk joh", vertelt ze met
de glimlach van een frisse boerendoch
ter. Al vindt ze veel Nederlandse meiden
die naar Westendorf komen, maar stom.
„Versieren ze een skileraar, en denken ze
meteen dat die vent verliefd op hen is.
Bellen ze hem de week erop van huis uit
op, of hij nog aan haar denkt. Maar die
vent heeft dan natuurlijk alweer een an
der". Simone moet er wel om lachen.
„Och, niet elke skileraar is zo, maar ze
krijgen het in hun schoot geworpen. Ik
heb weieens meegemaakt dat zo'n leraar
drie meiden op één avond afwerkte. Om
9 uur bracht hij de eerste naar huis, om
11 uur de tweede en dan kwam hij na
twaalf uur nog terug om de laatste aan
de haak te slaan. Veel meisjes dromen
ervan om met een skileraar naar bed te
gaan".
En het gevaar van aids dan? „Daar
hoor je nooit wat van. Ik heb niet het
idee dat ze zich speciaal inhouden. Dat
wipt er maar op los".
Het nachtleven hadden we ons niet als
eenzame zwervers voorgesteld. Het ritme
van de wintersportliefhebber zit kenne
lijk anders in mekaar. Om 8 uur 's mor
gens op, met de lift naar boven, om 4 uur
après-ski. En tenslotte om 10 uur laze-
rus, eten en naar bed. Geen wonder'dus
dat we in de plaatselijke disco 'De Al
penwei' slechts een half gevulde dans
vloer aantreffen. Wat modieuzere types
die ook nog wel wat anders dan André
Hazes willen horen.
De zon staat hoog aan de hemel als we
ons om twaalf uur per gondellift naar
boven laten rollen. Het rood, groen en
blauw van de nylon skipakken steekt fel
af tegen de sneeuw. „Het lijkt wel Beni-
dorm hier met al die Nederlanders", zegt
een Brabander met een halve liter bier in
zijn handen. Want ook boven op de Al
pentoppen doen de kasteleins goede za
ken. In de sfeer van glühwein, spaghetti
bolognese en snelle zonnebrillen komt
het skivolkje langzaam op temperatuur.
De skileraren in de rode pakken oogsten
makkelijk succes bij hun schoolklasjes.
Het gekir en gekrijs is niet van de lucht.
Beneden in het dorp is het rustig. De
toeristen zitten boven en de dorpelingen
bekommeren zich om hun eigen besog
nes. Pal naast ons hotel is er een begrafe
nis. Het kerkhof ziet er prachtig uit. Op
elk familiegraf zie je de foto's van de
overledenen. De pas begraven paro
chiaan wordt bedolven onder een zee
van bloemen. Maar ook de allang onder
de grond liggende dierbaren worden niet
vergeten. Op praktisch elke grafsteen
staat een keur aan opsmuk, hier en daar
zelfs in de vorm van een kerstboompje,
compleet met glitterballen en zilveren
slingers. Er lopen altijd mensen, die de
graven verzorgen
Slechts de geparkeerde auto's met Ne
derlandse nummerborden en bussen van
De Jong-Intrajtours verraden dat hier
ook nog iets anders aan de hand moet
zijn. In hotel Messnerwirt loopt een Nij-
megenaar met het bekende gips om zijn
hand. "Een ongelukkie", zo verduidelijkt
hij. Zijn humeur lijdt er niet onder. Tot
ons én de Oostenrijkse waardin zegt hij
in een nieuw soort esperanto: "Ik kom al
funfzehn jahre hiero'
Het geluid van paarden buiten blijkt af
komstig te zijn van de skiliefhebbers die
op hun harde schoenen terugkeren van
de pistes. Het wordt weer tijd van Ger
ry's Inn. Rob van Holland, de snelle
obers, de skileraren en him fans, ze zijn
er allemaal. Van Lee Towers ligt nu
'New York New York' op de draaitafel.
En de obstler gaan alweer grif van de
hand. Olé, olé. De winterse variant op de
Costa Brava.
Buiten sluit de schemer naderbij.
Vanaf het hotelbalkon zijn de Alpentop
pen nauwelijks nog te zien. Wel het kerk
hof, waar de talloze kaarsjes en lampjes
het ideale décor lijken te vormen voor
een aangrijpende film. De laatste bezoe
ker verlaat die dag de eervolle begraaf
plaats. Kiki, de kanjer van Westendorf.
Alweer la er blad met bier en obatler leeg. De atemmlng zit er goed In.
zijn vaste opwarmer. 'En ik heb haar
voor het eerst ontmoet, daar in dat Wes
tendorf. En ik vroeg of ze me kussen
wou, daarin dat Westendorf
Ook zijn verdere repertoire is niet van
gisteren, al doet het niet helemaal aan
winterse vrieskou denken. Zeker niet de
meezingers 'Op de tandem naar Marok
ko' en - van Ronnie Tober- 'You're my
sunshine'. Ook André Hazes staat op het
menu, en hoewel de titel even niet te bin
nen tril schieten, eindigt het met lalalala.
En ook het 'Lied van de zee' gaat er als
gesneden koek in.
Het carnaval is inmiddels in alle herig
heid lolsgebarsten. Het lijkt middernacht
maar de zon neemt pas afscheid. Een
paar honderd, voornamelijk jonge gas
ten, bevolken het etablissement. Volle
bierschotels vinden gretig aftrek. Veel
bezoekers hebben een opvallende voor
keur voor de tafels, als het om een ge
schikte dansvloer gaat. Het kon niet uit
blijven. Ene Paul Peny vertolkt 'Walk
on' naar de vrije bewerking vap Lee To
wers. De handen gaan massaal de lucht
in. Op de golven van de après-ski wordt
de massa alsmaar wilder.
Anja uit Brabant vertelt oprecht dat ze
elke dag dronken is. Ze begint hier om 4
uur, en om 10 uur is het gebeurd. Grog
gy. Op het toilet zijn de deuren volge
plakt met stickers. Drainagebedrijven,
autosloperijen, aannemers en zelfs vets-
melterijen, allemaal uit Nederland.
'Wat ben je mooi meid, als in de hooi
tijd', schalt het uit de loeihard afgestelde
geluidsboxen. Geen idee dat we m Oos
tenrijk zitten. Zelfs geen gejodel. Wel ob
stler, de Oostenrijkse variant van jene
ver. Samen met pils hakt dat er wel in.
Het Nieuwzeelands meisje, dat tot de be
dieningscrew behoort, moet er ook al een
paar achter de kiezen hebben. Met een
wonderbaarlijke handigheid weet zij de
volle schotels nog boven de springende
meute te houden, ook moet ze vervaar
Door Jo Cortenraedt
laar kraakheldere ogen snijden door de
•okerige schemering m het bomvolle ca
fe. Ze lacht aanstekelijk en heeft plezier,
roch is haar oogopslag licht melancho-
isch. Maar de laserstralen gaan onopge-
nerkt voorbij aan de zingende meute
lie, het is pas half rijf in de middag, al
loor het dolle heen is.
Kiki heeft een haat-liefde-verhouding
met de wintersport. Ze komt elk jaar
naar Oostenrijk. De mensen zijn er zo
Tiendelijk, en ze ontmoet er steeds weer
Nederlandse vrienden. „Nou ja, vrien-
len", corrigeert ze zichzelf, „de meesten
villen me gewoon versieren. Maar dan
lebben ze het mis. Daar trap ik niet in."
Ze bluft niet. Om het kwartier hangt
t wel een kerel om haar nek om te ver
ellen dat zij 'de kanjer' van Westendorf
s. Maar hoewel ze vrolijk meedrinkt en
if en toe zelfs de schouders bij de zoveel-
te stamper op en neer laat gaan, geeft ze
[een krimp.
Niet helemaal comme il faut in Wes-
idorf, en zeker niet in Gerry's Inn,
ir we zijn beland. Om vier uur 's mid-
|S loopt het er al aardig vol. Elke dag
iet er feest. Het ski-lustige volk, en in
'estendorf bestaat dat voor 80 procent
it Nederlanders, hangt er graag de beest
De gezelligste après-ski van heel
tenrijk, zo verzekerden ons de meis
van reisbureau Van Hulst.
i half vijf constateren we tegenover de
Nederlandse barkeeper dat de sfeer er al
°ed in zit. Fout. „Over een half uur
at het pas echt beginnen", garandeert
i jongen die zegt tot de snelste obers
'1 het westelijk halfrond te behoren,
inderdaad, we hebben ons vergist,
i vijf uur is het stampvol en springt
E® stevige Hollander boven op de tafel.
>Jn naam: Rob van Holland. Drie
vaanden per jaar verdient hij hier zijn
oterham als entertainer. Hij zet in met
