TEUN VAN VLIET MOET ZIJN NIEUWE STATUS BEVESTIGEN
drecords
ernooi
JOHAN VAN DE VELDE REKENT OPNIEUW OP GOED SEIZOEN IN ITALIË
nflSTEM SPORT 3 DINSDAG 1 MAART 1988
atie
Schema's
Status
Klappen
Graantje
Zelfverzekerd
Olympische goud ge
kisport, de combinatie
top de twee onderdo
15 kilometer langlauj
ndigheden van zater'
moesten worden
Het wordt een hele opgave'
sloeg toe in de laatste
maakte hij zijn achter-
nrijker Klaus Suizen-
r sprongen van 88,5 en
rm-punt had Kempf de
nden en vijf kilometer
Kempf bleef uiteinde
seconden voor. Hij is de
heeft gewonnen op de
2. Sulzenbacher (Oos) 0D
Prenzel (OD1) op 1.10,7,5
.25,5,7. Kopal (Tsj) 1.32,5,
6,10. Sawin (Sov) op 1.55,4,
(Sov) op 2.53,6,13. Schwarj
15,5, 15. Saapunki (Fin) op
g op alle Olympische
Nederlanders die niet
1. Tomba (Ita), 2. Wörndi
3. Frommelt (Lie).
DAMES
g: 1. Kiehl (WD1), 2. Oertli
3. Percy (Can).
-tie: 1. Wachter (Oos),
(Zwi), 3. Walliser (Zwi).
G: 1. Wolf (Oos), 2. Figini
3. Percy (Can).
'om: 1. Schneider (Zwi), 2
fer (WD1), 3. Walliser (Zwi),
1. Schneider (Zwi), 2. Svet
Kinshofer (WD1).
SKILOPEN
HEREN
eter: 1. Devjatnarov (Sov),
-elsplass (Noo), 3. Smirnov
eter: 1. Prokoerorov (Sov),
nov (Sov), 3. Ulvang (Noo).
neter: 1. Svan (Zwe), 2, De
ta), 3. Grünenfelder (Zwi).
kilometer: 1. Zweden, 2. Sov-
'e, 3. Tsjechoslowakije.
combinatie 70 meter-
1. Kempf (Zwi), 2. Suizen-
(Oos), 3. Levandi (Sov).
combinatie landen 90 m-
1. West-Duitsland, 2
-land, 3. Oostenrijk.
DAMES
eter: 1. Matikainen (Fin), 2
nova (Sov), 3. Ventsene (Sov).
ometer: 1. Ventsene (Sov), 2
(Sov), 3. Matikainen
ometer: 1. Tisjonova (Sov), 2
ova (Sov), 3. Smetanim
km: 1. Sovjetunie, 2. Noorwe-
3. Finland.
BIATHLON
ometer: 1. Rötsch (OD1),
vetsev (Sov), 3. Tsjepikov
"ometer: 1. Rötsch (OD1),
vetsev (Sov), 3. Passier (Ita).
7,5 kilometer: 1. Sovjetunie,
t-Duitsland, 3. Italië.
SCHANSSPRINGEN
-ter: 1. Nykanen (Fin), 2. Ploo
3. Malec (Tsj).
meter: 1. Nykanen (Fin),
sen (Noo), 3. Debelak (Joe),
en wedstrijd: 1. Finland,
goslavië, 3. Noorwegen.
RODELEN
HEREN
persoons: 1. Muller (OD1),
ckl (WD1), 3. Sjartsjenko (Sov).
eepersoons: 1. Hoffmann/
tzsch (OD1), 2. Krausse/Beli-
dt (OD1), 3. Schwab/Staudinget
1).
DAMES
persoons: 1. Martin-Walter
Dl), 2. Oberhoffner (OD1), 2
dt(ODl).
BOBBEN
ee-persoons: 1. Kipoers/Kozlov
v), 2. Hoppe/Musiol (OD1), i
nann/Hoyer (OD1).
r-persoons: 1. Zwitserland 1,
t-Duitsland 1,3. Sovjet-Unie II
len tellende schaatsagenda
rden zeven wereldrecords
verbetering was die op
iennip haalde ruim zes
haar bezit had.
avel Pegov op de 1000 meter
eren, die op 25 maart 1983 in
edeo 1.12,58 reed. Winnaar
an Olympisch goud, Nikolaj
meljajev uit de Sovjetunie
aderde het record tot op
cconde. Dat het mondiale
rd op de vijf kilometer
M(WP rifti- Tr
se-
be-
0.45
re-
heren
up ^IOmeter neren
van de Noor Geir Karlstad,
.43,59) niet werd aangescherpt,
wam volgens de schaatsers
oor de matige ijskwaliteit op
"e dag
nsMey(ODl) 36,45.
Hoffmann (OD1) 1,52,0e.
Gustafson (Zwe) 13.48,20.
Blair(VSt) 39,10.
RothenburgerfODl) 1.17,65.
e van Genmp (Ned) 4.11,94.
e van Genmp (Ned)7.14,13.
en 5000 meter. Toch raakte tt
nog ^PPer kwijt. Met
1.21,63 verbeterde Christine
Aaftink Van Gennips beste tijd
op de kilometer me(; 0.08 secon
de.
{erna
36,76.
tine Aaftink 1.21,53
van Genmp 2^gg
nevanGennipinV
ne van Genmp 7 !(13
Voor Teun van Vliet
was 1987 het jaar van
zijn definitieve door
braak. Vorig seizoen
rekende de goedlachse
prof uit de ploeg van
Peter Post eindelijk af
met het imago van een
middelmatige renner,
die af en toe in staat
bleek tot een fraaie
uitschieter, zoals in
Milaan - San Remo
1985. Met overwinnin
gen in de Omloop Het
Volk, Gent - Wevel-
gem en de Ronde van
Nederland en een hele
reeks ereplaatsen
schaarde hij zich bij
de internationale wie-
lertop. In het FICP-
klassement - de eerste
vijftig renners op die
lijst, opgemaakt door
de profsectie van de
internationale wieler
bond, mogen zich A-
renner noemen -
neemt Teun van Vliet
momenteel de zevende
plaats in. Daarmee is
hij na Adrie van der
Poel, die derde staat
achter de Ieren Sean
Kelly en Stephen Ro
che, de tweede Neder
lander.
Teun van Vliet wint Gent - Wevelgem door in de
slotmeters af te rekenen met Etienne de Wilde. - foto cor vos
Goedlachse Teun van Vliet: „Ik ben al tevreden als ik er opnieuw in slaag met de besten mee te komen".
)oor Jacques Eestermans
GILZE-RIJEN - De voldoening
straalt van zijn gezicht als het
rielerseizoen '87 in de herinne
ring wordt geroepen. Teun van
(liet geniet aan de vooravond
ran een nieuwe, loodzware
competitie nog altijd met volle
teugen van de successen, die
hem tot één van Nederlands
meest aansprekende renners
heeft gemaakt.
Zonder een spoortje tegenzin
voldoet hij aan het zoveelste
verzoek het voorbije jaar in
grote lijnen uit te tekenen. „In
het voorjaar kende ik geen
slechte dagen, echt niet één",
legt de bijna 26-jarige geboren
Vlaardinger nog eens uit. „Na
de klassiekers nam ik een
weekje vakantie en vervolgens
kon ik de draad zo weer oppak
ken. In de Ronde van Zwitser
land bijvoorbeeld reed ik nog
steeds heel gemakkelijk. Maar
toen kwam er een behoorlijke
terugval, precies tijdens de
Tour. Achteraf is dat de enige
periode in het seizoen gebleken,
waarin het wat minder ging.
Want in het najaar voelde ik
me nog veel sterker dan in het
voorjaar".
Zijn opvallend constante
vorm resulteerde vorig seizoen
in acht zeges, de criteriums
buiten beschouwing gelaten.
Een zeer behoorlijk aantal, al
beseft het blonde lefgozertje bij
alle opgewektheid, dat zijn ere
lijst nog indrukwekkender had
kunnen zijn. „Ik weet het, ik
weet het. Ik wil er ook geen ge
heim van maken, dat ik er wel
eens een nachtje slecht van heb
geslapen", benadrukt Van
Vliet, „maar zo is de sport nu
eenmaal. De Amstel Gold Race,
het wereldkampioenschap, de
Grote Herfstprijs, natuurlijk
doet het soms een beetje pijn
als ik er aan terug denk. Maar
ik houd me op die momenten
steeds voor, dat het geen zin
heeft om er bij stil te blijven
staan. Je moet vooruit denken
en hopelijk komen er nieuwe
kansen".
Die zullen er ongetwijfeld ko
men, want Teun van Vliet
heeft zich de afgelopen maan
den niet in slaap laten sussen
door zijn successen. Al vanaf
begin december werkt hij weer
uiterst serieus de uitgekiende
- foto de stem/ben steffen
schema's af van de Vlaamse
conditie-trainer Ludwig Van-
deputte. „Ik weet hoe belang
rijk het voor me is me daar he
lemaal op te richten. Ik heb er
per slot van rekening mijn
goede seizoen aan te danken".
„Maar ik zeg eerlijk dat het
me best moeilijk valt om me zo
nauwgezet aan het programma
te houden. Eigenlijk moet ik
elke dag een gevecht met me
zelf leveren. De strijd om vroeg
mijn warme bedje uit te gaan
met een urenlange training in
het vooruitzicht, waarin je je
helemaal scheel fietst. Pas als
je goed rijdt in een klassieker,
weet je dat alle inspanningen
niet voor niets zijn geweest. En
win je er één, dan begint het
hele spel weer van voor af aan.
Maar ik tob er niet over, want
ik denk dat het menselijk is om
een beetje gemakzuchtig te
zijn. In ieder geval heb ik geen
psycholoog of wat dan ook no
dig om me op te peppen, te mo
tiveren".
De verwachtingen voor 1988
zijn hoog gespannen, vooral bij
het publiek. De al weer een
paar jaar in Baarle-Hertog
woonachtige renner vertrouwt
zelf ook op een sterk seizoen,
maar is zich tevens bewust van
de moeilijkheidsgraad om zijn
huidige status te bevestigen.
Van Vliet: „Het publiek beoor
deelt je voornamelijk op over
winningen. Ik kan dat begrij
pen, maar het is niet helemaal
terecht. Men beseft nog steeds
veel te weinig, dat de kans om
te winnen verhoudingsgewijs
klein is. Ik laat de mening van
het publiek dan ook gemakke
lijk langs me af glijden. Ik ben
al tevreden als ik er opnieuw in
slaag met de besten mee te ko
men. Dat zou betekenen dat ik
A-renner blijf en dat bepaalt
tenslotte je marktwaarde. Ik
vertrouw er op dat ik aan die
doelstelling kan voldoen, maar
het blijft een hele opgave. Er
spelen immers zoveel factoren
een rol, dat je eigenlijk alleen
maar mag hopen en nog eens
hopen".
Zoals hopen op een triomf in
Milaan - San Remo. Teun van
Vliet zou niets liever willen
dan een revanche voor zijn
knullige verlies in de 'Prima-
vera' van drie jaar terug. „Als
ik een zege voor het kiezen zou
hebben, is die keuze nu ge
maakt: Milaan - San Remo.
Wat zou ik die wedstrijd graag
een keer winnen. Echt, daar
droom ik van, en niet alleen
omdat ik al eens zo dicht bij de
overwinning ben geweest. Het
is in mijn ogen ook de mooiste
klassieker. Waarom? Gewoon,
omdat die koers me het beste
ligt...".
'Ik ben nog niet versleten'
Door Jacques Eestermans
RIJSBERGEN - Vriend en
vijand zijn het er over eens.
Johan van de Velde, de wilde
boerenzoon uit Rijsbergen,
kan er nog altijd wat van. De
levensgenieter snoerde vorig
jaar pinksteren de critici
voor een hele poos de mond
met een indrukwekkende
dubbelslag in de Ronde van
Italië. Verbaasd keken ze
naar de tv-beelden, waarop
de Westbrabantse lachebek
de zwaarste Dolomieten-cols
en de verzamelde concurren
tie bedwong. Twee dagen
achtereen en ogenschijnlijk
met speels gemak.
„Ik stond er zelf ook wel
van te kijken", haalt Van de
Velde de herinnering terug,
al was het de dag van giste
ren. „Er waren toen nogal
wat mensen, die graag rond
bazuinden dat ik al ver ver
sleten was, maar ik wist be
ter. Dat ik echter nog tot
zulke prestaties in staat
was.... nee, dat had ik eerlijk
gezegd nu ook weer niet voor
mogelijk gehouden. Ik voelde
me beresterk toen, dat wel,
maar twee keer achter elk
aar vlammen met zo'n oud
lijf... Nou ja, moeten ze me
ook maar niet op de kast ja
gen".
Johan van de Velde is aan zijn elfde seizoen als
wielerprof begonnen en aan zijn vierde in Ita
liaanse dienst. Zijn avontuur in het wieler-
mekka van Europa begon in 1984. De Rijsberge-
naar keerde in 1986 voor één seizoen terug naar
eigen bodem, uiteraard in de ploeg van Peter
Post, waar hij zijn loopbaan als beroepsrenner
ook startte, maar na enige controverses met
ploegleiding en teamgenoten pakte hij vorig
jaar al weer zijn koffers voor een nieuw, en suc
cesvol, optreden in de Italiaanse wedstrijden.
Het contract met zijn huidige werkgever, Gis-
Jollyscarpe, loopt aan het einde van dit seizoen
af. Als het aan Johan van de Velde ligt, blijft hij
echter tot het einde van zijn carrière, volgens
eigen zeggen over vier of vijfjaar, in het zon
nige zuiden.
„Het gebeurde op de dag na
mijn eerste ritzege. John Ta
len reed op een gegeven mo
ment verschrikkelijk hard op
kop en bleef maar sleuren.
Begrijpelijk, want de positie
van Erik Breukink moest na
tuurlijk worden beschermd.
Maar die Italianen werden er
helemaal gek van. Kreeg die
rooie toch een paar klappen
voor zijn kop, ongelofelijk. Ik
dacht: verrekken jullie alle
maal even. En vervolgens
ben ik flink gaan stampen.
Gekkenwerk eigenlijk hoor,
want het was nog zestig kilo-
Johan van de Velde bijt
op z'n tanden. „Dat ik ech
ter nog tot zulke prestaties
in staat was.... nee, dat had
ik eerlijk gezegd nu ook
weer niet voor mogelijk
gehouden".
- foto de stem/ben steffen
meter naar de finish. Maar al
snel kwam Bartolozzi (zijn
ploegleider, red.) naast me
rijden om me te vertellen, dat
ik meer dan een minuut
voorsprong had. Toen ben ik
doorgegaan, op hoop van ze
gen. Vijf kilometer voor de
top kreeg ik het heel slecht,
maar ik had boven toch nog
twee minuten over... ja, ja,
Van de Velde deed goede za
ken".
Dat mag hij zeggen. Want
niet alleen dwong hij alom
respect af met die twee
staaltjes pure krachtpatserij,
hij liet zich ook voor de
tweede keer in de paarse trui
hijsen, als winnaar van het
puntenklassement in de Giro.
„Ik kan terugkijken op een
prima 1987, zeker", glundert
de 31-jarige prof, „met in to
taal vier overwinningen en
een hoop publiciteit, in Italië,
maar ook daarbuiten. Deze
jongen is knap in beeld ge
weest. Dat is belangrijk voor
mij, ik maak daar geen ge
heim van. Het betekent im
mers geld in het laalje".
„Het is nu een goede tijd om
als wielrenner een mooi
centje te verdienen. Dat
graantje wil ik meepikken.
Ik wil geen dief zijn van mijn
eigen portemonnee, want na
mijn prof carrière moet ik
ook door. Maar begrijp me
goed, het is beslist niet zo dat
ik louter aan mijn saldo op de
bank denk als ik op de fiets
zit. De liefde voor het vak,
daar draait het in eerste in
stantie toch allemaal om.
Anders red je het niet. Kijk,
ik heb een vrouw en drie kin
deren, maar het grootste deel
van het jaar zie ik ze niet.
Dan verhuis ik van de ene
naar de andere hotelkamer.
Dat is echt niet altijd even
gezellig, om niet te zeggen
dat het met de jaren steeds
vervelender wordt. Neem dat
gerust van me aan. Nee, zon
der liefde voor je werk, zon
der ambitie houd je het niet
vol, al is het geld nog zo goed.
En dat is goed in Italië, dat
weet iedereen intussen wel".
„Maar weet je wat ik ook
zo heerlijk vind van Italië?
De sportbeleving bij het pu
bliek. Als je daar een goed
sportman bent, word je op
handen gedragen. Natuur
lijk, het wordt wel eens over
dreven. Voor mij hoeven ze
echt niet op de knieën. Maar
je prestaties worden er ge
waardeerd en de mensen la
ten je dat voelen. Hoe anders
is dat hier niet. Je moet in
Nederland zo ongeveer elke
week een wonder verrichten,
wil men je serieus nemen.
Johan van de Velde wint de vijftiende etappe van de
Giro 1987. Een dag later ging hij opnieuw met de
dagprijs aan de haal. - fotoap
Geef mij dat Italiaanse en
thousiasme maar, daar voel
ik me lekker bij. En het is
niet alleen leuk, het stimu
leert je ook geweldig".
Van Johan van de Velde
wordt dit seizoen door de
ploegleiding opnieuw veel
verwacht. Met name in de
Ronde van Italië, waarin hij
het kopmanschap draagt.
„Ja, meer nog dan vorig sei
zoen word ik geacht een goed
klassement te rijden", weet
de Rijsbergenaar. „Nu
Franco Chioccioli naar de
ploeg van Saronni is gegaan,
komt de druk helemaal op
mijn schouders te liggen. Ik
vind dat niet erg, want ik ben
er niet bang voor. De Giro
ligt me wel. Als ik geen last
krijg van blessures, of van
een ziekte, zoals vorig jaar
(lintworm, red.), moet ik me
toch zeker bij de eerste twin
tig in het klassement kunnen
scharen. Zelfs het tijdrijden
gaat me steeds beter af. Ik zal
nooit een hoogvlieger worden
in die discipline, maar ik heb
gemerkt dat ik de schade in
vergelijking tot vroeger re
delijk beperkt kan houden.
Zelfverzekerd? Ja hoor, be
slist".
„Ik weet me ook op mijn
gemak, dat scheelt Nu Theo
(zijn broer, red.) het hele sei
zoen bij me is, heb ik iemand
waarop ik kan terugvallen.
Als je lang van huis bent, heb
je daar wel eens behoefte
aan. Ik hoop dat hij goed zijn
werk kan doen voor de ploeg.
Dan worden we er beiden
niet slechter van...".