TEUN VAN VLIET MOET ZIJN NIEUWE STATUS BEVESTIGEN drecords ernooi JOHAN VAN DE VELDE REKENT OPNIEUW OP GOED SEIZOEN IN ITALIË nflSTEM SPORT 3 DINSDAG 1 MAART 1988 atie Schema's Status Klappen Graantje Zelfverzekerd Olympische goud ge kisport, de combinatie top de twee onderdo 15 kilometer langlauj ndigheden van zater' moesten worden Het wordt een hele opgave' sloeg toe in de laatste maakte hij zijn achter- nrijker Klaus Suizen- r sprongen van 88,5 en rm-punt had Kempf de nden en vijf kilometer Kempf bleef uiteinde seconden voor. Hij is de heeft gewonnen op de 2. Sulzenbacher (Oos) 0D Prenzel (OD1) op 1.10,7,5 .25,5,7. Kopal (Tsj) 1.32,5, 6,10. Sawin (Sov) op 1.55,4, (Sov) op 2.53,6,13. Schwarj 15,5, 15. Saapunki (Fin) op g op alle Olympische Nederlanders die niet 1. Tomba (Ita), 2. Wörndi 3. Frommelt (Lie). DAMES g: 1. Kiehl (WD1), 2. Oertli 3. Percy (Can). -tie: 1. Wachter (Oos), (Zwi), 3. Walliser (Zwi). G: 1. Wolf (Oos), 2. Figini 3. Percy (Can). 'om: 1. Schneider (Zwi), 2 fer (WD1), 3. Walliser (Zwi), 1. Schneider (Zwi), 2. Svet Kinshofer (WD1). SKILOPEN HEREN eter: 1. Devjatnarov (Sov), -elsplass (Noo), 3. Smirnov eter: 1. Prokoerorov (Sov), nov (Sov), 3. Ulvang (Noo). neter: 1. Svan (Zwe), 2, De ta), 3. Grünenfelder (Zwi). kilometer: 1. Zweden, 2. Sov- 'e, 3. Tsjechoslowakije. combinatie 70 meter- 1. Kempf (Zwi), 2. Suizen- (Oos), 3. Levandi (Sov). combinatie landen 90 m- 1. West-Duitsland, 2 -land, 3. Oostenrijk. DAMES eter: 1. Matikainen (Fin), 2 nova (Sov), 3. Ventsene (Sov). ometer: 1. Ventsene (Sov), 2 (Sov), 3. Matikainen ometer: 1. Tisjonova (Sov), 2 ova (Sov), 3. Smetanim km: 1. Sovjetunie, 2. Noorwe- 3. Finland. BIATHLON ometer: 1. Rötsch (OD1), vetsev (Sov), 3. Tsjepikov "ometer: 1. Rötsch (OD1), vetsev (Sov), 3. Passier (Ita). 7,5 kilometer: 1. Sovjetunie, t-Duitsland, 3. Italië. SCHANSSPRINGEN -ter: 1. Nykanen (Fin), 2. Ploo 3. Malec (Tsj). meter: 1. Nykanen (Fin), sen (Noo), 3. Debelak (Joe), en wedstrijd: 1. Finland, goslavië, 3. Noorwegen. RODELEN HEREN persoons: 1. Muller (OD1), ckl (WD1), 3. Sjartsjenko (Sov). eepersoons: 1. Hoffmann/ tzsch (OD1), 2. Krausse/Beli- dt (OD1), 3. Schwab/Staudinget 1). DAMES persoons: 1. Martin-Walter Dl), 2. Oberhoffner (OD1), 2 dt(ODl). BOBBEN ee-persoons: 1. Kipoers/Kozlov v), 2. Hoppe/Musiol (OD1), i nann/Hoyer (OD1). r-persoons: 1. Zwitserland 1, t-Duitsland 1,3. Sovjet-Unie II len tellende schaatsagenda rden zeven wereldrecords verbetering was die op iennip haalde ruim zes haar bezit had. avel Pegov op de 1000 meter eren, die op 25 maart 1983 in edeo 1.12,58 reed. Winnaar an Olympisch goud, Nikolaj meljajev uit de Sovjetunie aderde het record tot op cconde. Dat het mondiale rd op de vijf kilometer M(WP rifti- Tr se- be- 0.45 re- heren up ^IOmeter neren van de Noor Geir Karlstad, .43,59) niet werd aangescherpt, wam volgens de schaatsers oor de matige ijskwaliteit op "e dag nsMey(ODl) 36,45. Hoffmann (OD1) 1,52,0e. Gustafson (Zwe) 13.48,20. Blair(VSt) 39,10. RothenburgerfODl) 1.17,65. e van Genmp (Ned) 4.11,94. e van Genmp (Ned)7.14,13. en 5000 meter. Toch raakte tt nog ^PPer kwijt. Met 1.21,63 verbeterde Christine Aaftink Van Gennips beste tijd op de kilometer me(; 0.08 secon de. {erna 36,76. tine Aaftink 1.21,53 van Genmp 2^gg nevanGennipinV ne van Genmp 7 !(13 Voor Teun van Vliet was 1987 het jaar van zijn definitieve door braak. Vorig seizoen rekende de goedlachse prof uit de ploeg van Peter Post eindelijk af met het imago van een middelmatige renner, die af en toe in staat bleek tot een fraaie uitschieter, zoals in Milaan - San Remo 1985. Met overwinnin gen in de Omloop Het Volk, Gent - Wevel- gem en de Ronde van Nederland en een hele reeks ereplaatsen schaarde hij zich bij de internationale wie- lertop. In het FICP- klassement - de eerste vijftig renners op die lijst, opgemaakt door de profsectie van de internationale wieler bond, mogen zich A- renner noemen - neemt Teun van Vliet momenteel de zevende plaats in. Daarmee is hij na Adrie van der Poel, die derde staat achter de Ieren Sean Kelly en Stephen Ro che, de tweede Neder lander. Teun van Vliet wint Gent - Wevelgem door in de slotmeters af te rekenen met Etienne de Wilde. - foto cor vos Goedlachse Teun van Vliet: „Ik ben al tevreden als ik er opnieuw in slaag met de besten mee te komen". )oor Jacques Eestermans GILZE-RIJEN - De voldoening straalt van zijn gezicht als het rielerseizoen '87 in de herinne ring wordt geroepen. Teun van (liet geniet aan de vooravond ran een nieuwe, loodzware competitie nog altijd met volle teugen van de successen, die hem tot één van Nederlands meest aansprekende renners heeft gemaakt. Zonder een spoortje tegenzin voldoet hij aan het zoveelste verzoek het voorbije jaar in grote lijnen uit te tekenen. „In het voorjaar kende ik geen slechte dagen, echt niet één", legt de bijna 26-jarige geboren Vlaardinger nog eens uit. „Na de klassiekers nam ik een weekje vakantie en vervolgens kon ik de draad zo weer oppak ken. In de Ronde van Zwitser land bijvoorbeeld reed ik nog steeds heel gemakkelijk. Maar toen kwam er een behoorlijke terugval, precies tijdens de Tour. Achteraf is dat de enige periode in het seizoen gebleken, waarin het wat minder ging. Want in het najaar voelde ik me nog veel sterker dan in het voorjaar". Zijn opvallend constante vorm resulteerde vorig seizoen in acht zeges, de criteriums buiten beschouwing gelaten. Een zeer behoorlijk aantal, al beseft het blonde lefgozertje bij alle opgewektheid, dat zijn ere lijst nog indrukwekkender had kunnen zijn. „Ik weet het, ik weet het. Ik wil er ook geen ge heim van maken, dat ik er wel eens een nachtje slecht van heb geslapen", benadrukt Van Vliet, „maar zo is de sport nu eenmaal. De Amstel Gold Race, het wereldkampioenschap, de Grote Herfstprijs, natuurlijk doet het soms een beetje pijn als ik er aan terug denk. Maar ik houd me op die momenten steeds voor, dat het geen zin heeft om er bij stil te blijven staan. Je moet vooruit denken en hopelijk komen er nieuwe kansen". Die zullen er ongetwijfeld ko men, want Teun van Vliet heeft zich de afgelopen maan den niet in slaap laten sussen door zijn successen. Al vanaf begin december werkt hij weer uiterst serieus de uitgekiende - foto de stem/ben steffen schema's af van de Vlaamse conditie-trainer Ludwig Van- deputte. „Ik weet hoe belang rijk het voor me is me daar he lemaal op te richten. Ik heb er per slot van rekening mijn goede seizoen aan te danken". „Maar ik zeg eerlijk dat het me best moeilijk valt om me zo nauwgezet aan het programma te houden. Eigenlijk moet ik elke dag een gevecht met me zelf leveren. De strijd om vroeg mijn warme bedje uit te gaan met een urenlange training in het vooruitzicht, waarin je je helemaal scheel fietst. Pas als je goed rijdt in een klassieker, weet je dat alle inspanningen niet voor niets zijn geweest. En win je er één, dan begint het hele spel weer van voor af aan. Maar ik tob er niet over, want ik denk dat het menselijk is om een beetje gemakzuchtig te zijn. In ieder geval heb ik geen psycholoog of wat dan ook no dig om me op te peppen, te mo tiveren". De verwachtingen voor 1988 zijn hoog gespannen, vooral bij het publiek. De al weer een paar jaar in Baarle-Hertog woonachtige renner vertrouwt zelf ook op een sterk seizoen, maar is zich tevens bewust van de moeilijkheidsgraad om zijn huidige status te bevestigen. Van Vliet: „Het publiek beoor deelt je voornamelijk op over winningen. Ik kan dat begrij pen, maar het is niet helemaal terecht. Men beseft nog steeds veel te weinig, dat de kans om te winnen verhoudingsgewijs klein is. Ik laat de mening van het publiek dan ook gemakke lijk langs me af glijden. Ik ben al tevreden als ik er opnieuw in slaag met de besten mee te ko men. Dat zou betekenen dat ik A-renner blijf en dat bepaalt tenslotte je marktwaarde. Ik vertrouw er op dat ik aan die doelstelling kan voldoen, maar het blijft een hele opgave. Er spelen immers zoveel factoren een rol, dat je eigenlijk alleen maar mag hopen en nog eens hopen". Zoals hopen op een triomf in Milaan - San Remo. Teun van Vliet zou niets liever willen dan een revanche voor zijn knullige verlies in de 'Prima- vera' van drie jaar terug. „Als ik een zege voor het kiezen zou hebben, is die keuze nu ge maakt: Milaan - San Remo. Wat zou ik die wedstrijd graag een keer winnen. Echt, daar droom ik van, en niet alleen omdat ik al eens zo dicht bij de overwinning ben geweest. Het is in mijn ogen ook de mooiste klassieker. Waarom? Gewoon, omdat die koers me het beste ligt...". 'Ik ben nog niet versleten' Door Jacques Eestermans RIJSBERGEN - Vriend en vijand zijn het er over eens. Johan van de Velde, de wilde boerenzoon uit Rijsbergen, kan er nog altijd wat van. De levensgenieter snoerde vorig jaar pinksteren de critici voor een hele poos de mond met een indrukwekkende dubbelslag in de Ronde van Italië. Verbaasd keken ze naar de tv-beelden, waarop de Westbrabantse lachebek de zwaarste Dolomieten-cols en de verzamelde concurren tie bedwong. Twee dagen achtereen en ogenschijnlijk met speels gemak. „Ik stond er zelf ook wel van te kijken", haalt Van de Velde de herinnering terug, al was het de dag van giste ren. „Er waren toen nogal wat mensen, die graag rond bazuinden dat ik al ver ver sleten was, maar ik wist be ter. Dat ik echter nog tot zulke prestaties in staat was.... nee, dat had ik eerlijk gezegd nu ook weer niet voor mogelijk gehouden. Ik voelde me beresterk toen, dat wel, maar twee keer achter elk aar vlammen met zo'n oud lijf... Nou ja, moeten ze me ook maar niet op de kast ja gen". Johan van de Velde is aan zijn elfde seizoen als wielerprof begonnen en aan zijn vierde in Ita liaanse dienst. Zijn avontuur in het wieler- mekka van Europa begon in 1984. De Rijsberge- naar keerde in 1986 voor één seizoen terug naar eigen bodem, uiteraard in de ploeg van Peter Post, waar hij zijn loopbaan als beroepsrenner ook startte, maar na enige controverses met ploegleiding en teamgenoten pakte hij vorig jaar al weer zijn koffers voor een nieuw, en suc cesvol, optreden in de Italiaanse wedstrijden. Het contract met zijn huidige werkgever, Gis- Jollyscarpe, loopt aan het einde van dit seizoen af. Als het aan Johan van de Velde ligt, blijft hij echter tot het einde van zijn carrière, volgens eigen zeggen over vier of vijfjaar, in het zon nige zuiden. „Het gebeurde op de dag na mijn eerste ritzege. John Ta len reed op een gegeven mo ment verschrikkelijk hard op kop en bleef maar sleuren. Begrijpelijk, want de positie van Erik Breukink moest na tuurlijk worden beschermd. Maar die Italianen werden er helemaal gek van. Kreeg die rooie toch een paar klappen voor zijn kop, ongelofelijk. Ik dacht: verrekken jullie alle maal even. En vervolgens ben ik flink gaan stampen. Gekkenwerk eigenlijk hoor, want het was nog zestig kilo- Johan van de Velde bijt op z'n tanden. „Dat ik ech ter nog tot zulke prestaties in staat was.... nee, dat had ik eerlijk gezegd nu ook weer niet voor mogelijk gehouden". - foto de stem/ben steffen meter naar de finish. Maar al snel kwam Bartolozzi (zijn ploegleider, red.) naast me rijden om me te vertellen, dat ik meer dan een minuut voorsprong had. Toen ben ik doorgegaan, op hoop van ze gen. Vijf kilometer voor de top kreeg ik het heel slecht, maar ik had boven toch nog twee minuten over... ja, ja, Van de Velde deed goede za ken". Dat mag hij zeggen. Want niet alleen dwong hij alom respect af met die twee staaltjes pure krachtpatserij, hij liet zich ook voor de tweede keer in de paarse trui hijsen, als winnaar van het puntenklassement in de Giro. „Ik kan terugkijken op een prima 1987, zeker", glundert de 31-jarige prof, „met in to taal vier overwinningen en een hoop publiciteit, in Italië, maar ook daarbuiten. Deze jongen is knap in beeld ge weest. Dat is belangrijk voor mij, ik maak daar geen ge heim van. Het betekent im mers geld in het laalje". „Het is nu een goede tijd om als wielrenner een mooi centje te verdienen. Dat graantje wil ik meepikken. Ik wil geen dief zijn van mijn eigen portemonnee, want na mijn prof carrière moet ik ook door. Maar begrijp me goed, het is beslist niet zo dat ik louter aan mijn saldo op de bank denk als ik op de fiets zit. De liefde voor het vak, daar draait het in eerste in stantie toch allemaal om. Anders red je het niet. Kijk, ik heb een vrouw en drie kin deren, maar het grootste deel van het jaar zie ik ze niet. Dan verhuis ik van de ene naar de andere hotelkamer. Dat is echt niet altijd even gezellig, om niet te zeggen dat het met de jaren steeds vervelender wordt. Neem dat gerust van me aan. Nee, zon der liefde voor je werk, zon der ambitie houd je het niet vol, al is het geld nog zo goed. En dat is goed in Italië, dat weet iedereen intussen wel". „Maar weet je wat ik ook zo heerlijk vind van Italië? De sportbeleving bij het pu bliek. Als je daar een goed sportman bent, word je op handen gedragen. Natuur lijk, het wordt wel eens over dreven. Voor mij hoeven ze echt niet op de knieën. Maar je prestaties worden er ge waardeerd en de mensen la ten je dat voelen. Hoe anders is dat hier niet. Je moet in Nederland zo ongeveer elke week een wonder verrichten, wil men je serieus nemen. Johan van de Velde wint de vijftiende etappe van de Giro 1987. Een dag later ging hij opnieuw met de dagprijs aan de haal. - fotoap Geef mij dat Italiaanse en thousiasme maar, daar voel ik me lekker bij. En het is niet alleen leuk, het stimu leert je ook geweldig". Van Johan van de Velde wordt dit seizoen door de ploegleiding opnieuw veel verwacht. Met name in de Ronde van Italië, waarin hij het kopmanschap draagt. „Ja, meer nog dan vorig sei zoen word ik geacht een goed klassement te rijden", weet de Rijsbergenaar. „Nu Franco Chioccioli naar de ploeg van Saronni is gegaan, komt de druk helemaal op mijn schouders te liggen. Ik vind dat niet erg, want ik ben er niet bang voor. De Giro ligt me wel. Als ik geen last krijg van blessures, of van een ziekte, zoals vorig jaar (lintworm, red.), moet ik me toch zeker bij de eerste twin tig in het klassement kunnen scharen. Zelfs het tijdrijden gaat me steeds beter af. Ik zal nooit een hoogvlieger worden in die discipline, maar ik heb gemerkt dat ik de schade in vergelijking tot vroeger re delijk beperkt kan houden. Zelfverzekerd? Ja hoor, be slist". „Ik weet me ook op mijn gemak, dat scheelt Nu Theo (zijn broer, red.) het hele sei zoen bij me is, heb ik iemand waarop ik kan terugvallen. Als je lang van huis bent, heb je daar wel eens behoefte aan. Ik hoop dat hij goed zijn werk kan doen voor de ploeg. Dan worden we er beiden niet slechter van...".

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1988 | | pagina 9