Maputo voor Pretoria
de poort naar Afrika
Engagement zwarte pers
in Zuidafrika onder druk
ers question
as assessor's
se ousting
PSV-TRAI
BLANK REGIME DREIGT VOORTDUREND MET SLUITEN KRANTEN
ZUID AFRIKA VERWACHT VEEL VAN HANDELSMISSIE IN MOZAMBIQUE
WAVI Iv'INC
WOk'k'Al i
Biljarters
dreigen
met boycot
DE STEM EXTRA DINSDAG 1 MAART 1988
MAPUTO(ANP) - Met
onverholen trots leidt
Colin Patterson, hoofd
van de Zuidafrikaanse
handelsmissie in
Mozambique, zijn be
zoeker rond in het ruim
bemeten gebouw op de
hoek van de Avenida
Eduardo Mondlane en
de Avenida Julius Nye-
rere in Maputo.
Schril contrast
Haven
Bekogeld
Baat
Ongeloof
Stellingname
Waarschuwing
Doof
State backs ot
Verbondenheid
EINDHOVEN/BORDE.
deaux speelt soms als
als de tegenstander in
binnen enkele secondei
dag.
Nul
TANZANIA
'Lubumbashll
ANGOLA
:Bengu~Sla*"=="^uambo
ZAMBIA
LUSAKAs
Mogamedes
HARARE I I& ,^~-S
JfButawayo,''^ tjtejggSESSSg
CAPRIVI- J
I STROOK
NAMIBIË
J BOTSWANA
WaimbaaitT 1 J.
~-zï~ES WINDHOEK GABORONE gj?
.^PRETORIA!
MAPUTO:
:Lüderitz3
B Bophuthatswana
C Clskoi
L Lesotho
M Malawi
s Swaziland
T Transkei
V Venda
ZA Zuid-Afrika
Belangrijke
- spoorweg
O km goo
■Richards-
■—baai—
zMantïsc^ï^A ZUID
iOceaan
AFRIKA'
:Oos-Londen:
:Kaapslai
:Port Elizabeth:
„Ons gebouw is nog groter
dan de ambassades van de
Verenigde Staten en de
Sovjetunie bij elkaar. Dit
gebouw is voor ons een in
vestering in de toekomst,
hiermee willen we aanto
nen dat het ons volstrekt
ernst is met ons streven
naar een normale, goede
verstandhouding met
Mozambique."
Voor Pretoria is Mozambique
de poort naar Afrika. „Als
Zuidafrika aanvaardbaar is
voor een marxistisch-leninisti-
sche zwarte staat, dan zal de
rest van Afrika ook wel be
trekkingen met ons moeten
aangaan. Dan staat het lid
maatschap van de Organisatie
van Afrikaanse Eenheid in Ad
dis Abeba voor ons open". Tus
sen beide landen bestaan geen
diplomatieke betrekkingen,
maar Patterson ziet de dag
waarop de handelsmissie ver
heven kan worden tot de status
van ambassade al in het ver
schiet. „We hebben veel ge
meenschappelijke belangen".
Het twee verdiepingen hoge
gebouw, voorzien van grote
vergaderzalen en een audito
rium, heeft traliewerk voor de
ramen en een stevig hekwerk
rond het perceel, maar overi
gens zijn er geen in het oog
springende veiligheidsvoorzie
ningen getroffen. Patterson
rijdt zelf in een auto met een
kentekenplaat van Transvaal,
maar heeft nimmer enig pro
bleem ondervonden van de
kant van de Mo^ambikanen.
„Ons personeel woont gewoon
her en der in de stad".
De zelfverzekerdheid waarmee
de Zuidafrikaanse vertegen
woordiger zijn oprechte stre
ven naar goede betrekkingen
belijdt steekt schril af bij de
hardnekkige beschuldigingen
die Pretoria verantwoordelijk
stellen voor de destabilisatie
van de regio. Wat wil Zuid
afrika eigenlijk in Mozambi
que? Zuidafrika voert immers
oorlog in Angola, houdt Nami
bia bezet, probeert Zimbabwe
te destabiliseren en steunt de
Renamo-rebellen in Mozambi
que met wapenhulp?
Patterson schudt het hoofd
„Angola en Zuidwest-Afrika is
een heel andere situatie. In An
gola zijn 40.000 Cubanen. Daar
is de partij van Jonas Savimbi
even legitiem als die van
Eduardo dos Santos. Zuidwest-
Afrika zouden we graag onaf-
Wijlen president Samora Machel van Mozambique begroet de Zuidafrikaanse president Botha voor de ondertekening van
het Nkomati-akkoord. De Zuidafrikanen menen dat op grond van dat akkoord nauwere banden met Mozambique heel wel
mogelijk zijn. - fotoap
hankelijk zien, maar dat wordt
verhinderd door de Cubanen.
Met Angola hebben we weinig
banden, maar in Mozambique
ligt dat heel anders. Waarom
zouden we Mozambique willen
destabiliseren? Er is geen be
langenconflict"
„Al direct na de onafhanke
lijkheid van Mozambique wa
ren er contacten, het was on
middellijk duidelijk dat we sa
men moesten leven". Uitvoerig
somt Patterson de gemeen
schappelijke belangen op. De
industrieën van de Witwaters-
rand hebben de elektriciteit
van de Cabora Bassa-dam no
dig. „In een militaire commis
sie voeren we met Mozambique
overleg over de bescherming
van de krachtcentrale van Ca
bora Bassa en de hoogspan
ningsleidingen. Tot vier keer
toe heeft Zuidafrika militaire
en paramilitaire bescherming
aangeboden voor Cabora Bas-
sa."
De haven van Maputo is van
belang voor de Zuidafrikaanse
in- en uitvoer, omdat deze ver
binding voor de Transvaal veel
korter is dan de alternatieve
route naar de Zuidafrikaanse
haven Durban. „We hebben al
drie miljoen rand (bijna even
veel gulden) gestoken in de
voorlopige verbetering van de
haven van Maputo. Het totale
project voor de uitbreiding van
de haven gaat 154 miljoen rand
kosten."
Zuidafrika heeft mijndetec-
tie-apparatuur beschikbaar
gesteld om de Nkomati-spoor-
lijn, van Maputo naar Johan
nesburg, te beveiligen „In 1985
heeft minister van buiten
landse zaken Pik Botha 10.000
Zuidafrikaanse militairen aan
geboden voor de bescherming
van de spoorlijn Die troepen
zouden ook dienst kunnen doen
als ontwikkelingswerkers". Pik
vroeg toen aan minister van
defensie Magnus Malan: 'kun
nen we dat doen, Magnus, denk
je?' 'Ja, dat kan ons wel ma
ken', zei Malan toen. Wij heb
ben geen ruzie met een com
munistische buur, zolang ze ons
met rust laten."
Maar de steun aan Renamo
dan, het verdachte vliegtuigon
geluk waarbij president Sa
mora Machel boven Zuidafri
kaans grondgebied veronge
lukte, het terugzenden van
Mozambikaanse mijnwerkers?
Patterson gaat er eens goed
voor zitten. „Toen we het Nko
mati-akkoord tekenden, heb
ben we de steun aan Renamo
gestaakt. Renamo was een
middel om Machel aan de on
derhandelingstafel te brengen.
Het hele idee achter Nkomati
was om Mozambique los te we
ken van de Sovjets. Als ze hier
maar eenmaal de smaak van de
welvaart te pakken krijgen,
dan kunnen we samenwerken.
Als we Mozambique zouden
willen treffen, dan halen we
toch niet de president neer, met
wie we zo goed samengewerkt
hebben? Dan wijzen we wel
wat mijnwerkers uit"
Na Machels dood werd de han
delsmissie door een boze me
nigte met stenen bekogeld, zo
dat Patterson zijn staf moest
evacuerea „Maar ik geloof niet
dat mensen spontaan stenen
kwamen gooien, ze waren op
gestookt Ik had naar de begra
fenis van Samora Machel wil
len gaan, maar ik kreeg te ho
ren dat ik niet welkom was."
Patterson lijkt nog veronge
lijkt door die afwijzing.
Maar ook na de onderteke
ning van het Nkomati-akkoord
in 1984 kwamen er nieuwe be
wijzen voor de voortgezette
steun van Pretoria aan Rena
mo. Het Mozambikaanse leger
maakte bij een overval in 1985
op het Renamo-hoofdkwartier
in Gorongoso, in het noorden
van Mozambique, documenten
buit waaruit bleek dat onder
minister Louis Nel van buiten
landse clandestiene bezoeken
bracht aan Mozambique en dat
de wapenleveranties werden
voortgezet
„Louis Nel had toestemming
van Maputo om contact te leg
gen met Renamo. Nee, nou ja,
niet in Mozambique, maar wel
buiten Mozambique. De reis
van Nel naar Mozambique was
een vergissing, een technische
schending van het Nkomati-
akkoord". Maar Patterson wil
wel toegeven dat zijn land met
een geloofwaardigheidspro
bleem kampt, omdat het bij
eerdere gelegenheden na aan
vankelijke ontkenningen ach
teraf toch ook moest toegeven
dat wel degelijk hulp aan Re
namo werd gegeven. „Maar
waar is het Renamo-hoofd
kwartier? Niet in Johannes
burg, maar in Lissabon. Waar
houdt Renamo zijn grote pers
conferenties? Niet in Johan
nesburg, maar in Washington."
In 1975 werkten in Zuid
afrika 100.000 mijnwerkers uit
Mozambique, die voor hun land
een belangrijke bron van harde
munt waren. In later jaren
daalde dat aantal tot 35.000.
„Waarom? Omdat Maputo hen
geen reisdocumenten wilde
verschaffen. Dat lag aan Ma
puto, niet aan Pretoria", stelt
Patterson. „De Zuidafrikaanse
goudmijnen wilden de Mozam
bikaanse mijnwerkers houden,
want die staan bekend als de
beste mijnwerkers". Nu zijn er
volgens Patterson 63.000
Mozambikaanse mijnwerkers
in Zuidafrika. Hun contracten
zullen tot de afloopdatum wor
den gehandhaafd. „Het is best
mogelijk dat ook weer nieuwe
contracten getekend zullen
worden, maar dat beleid wordt
bepaald door de mijndirecties".
Patterson meent dat Mozambi
que veel baat kan hebben bij
economische samenwerking.
„Voor de onafhankelijkheid
kwamen er 100.000 Zuidafri
kaanse toeristen per jaar naar
Mozambique. Dat zouden er
best 300.000 kunnen worden,
blanken én zwarten, want de
koopkracht onder de zwarten is
enorm toegenomen. Dat zou
een grote stimulans kunnen
zijn voor de Mozambikaanse
economie."
De verwevenheid van econo
mische belangen tussen Zuid
afrika en Mozambique is on
miskenbaar. Maar vanuit
Mozambikaans perspectief
klinkt Pattersons idyllische
voorstelling van zaken weinig
geloofwaardig.
Volgens Carlos Cardoso,
hoofdredacteur van het
Mozambikaanse persbureau
AIM, heeft het Zuidafrikaanse
bedrijfsleven zeker belang bij
vrede en samenwerking met
Mozambique. „Maar de busi-
ness-lobby staat buiten spel.
Het Zuidafrikaanse leger heeft
de macht overgenomen, na de
val van Vorster. Dat begon in
1975 met de invasie in Angola.
Er is een sluipende militaire
staatsgreep gaande. Minister
van defensie Pieter Botha
wordt premier, opperbevelheb
ber Magnus Malan wordt mi
nister van defensie. Het Zuid
afrikaanse leger heeft oorlog
aan de grenzen nodig om zijn
machtspositie en de hoge de
fensiebegroting te rechtvaardi
gen. De militaire industrie
heeft groot belang bij voortzet
ting van de oorlog. Als Pik Bo
tha zegt dat hij belang stelt in
goede regelingen voor Zuid
afrikaanse investeringen in
Mozambique is hij misschien
ook nog wel oprecht Maar Pik
trekt niet aan de touwtjes, het
leger heeft de macht."
„Het leger is zelfs in staat de
economie van Zuidafrika zelf
te destabiliseren om zijn
machtspositie te behouden. Vo
rig jaar, na de overstromingen
in Natal die de haven van Dur
ban onbereikbaar maakten,
„De Zuidafrikaanse goudmijnen wilden de Mozambi
kaanse mijnwerkers houden, want die staan bekend als de
beste mijnwerkers". fotoap
hadden de boeren en de indu
strieën van Transvaal groot
belang bij het gebruik van de
uitvoer-route naar Maputo.
Maar wat deed het Zuidafri
kaanse leger? Het blies de brug
op in de spoorlijn van Johan
nesburg naar Maputo. Het le
ger zal nooit toestaan dat de
business-belangen de overhand
krijgen. Het leger is een staat
in de staat geworden. In
Mozambique woedt een unieke
oorlog. Dit is geen oorlog om de
macht over te nemen, om een
land te veroverea Als Zuid
afrika zijn steun zou staken,
hebben we Renamo binnen een
jaar van het toneel verdreven.
Maar deze oorlog zal blijven
voortduren, want hij is een doel
in zichzelf."
Patterson heeft het eerder ge
hoord, maar reageert vol onge
loof op de analyse van Cardoso.
„Waarom zouden wij onze
eigen belangen schaden? Ook
wij hebben belang bij goede sa
menwerking." Maar vertegen
woordigt het hoofd van de han
delsmissie wellicht de belangen
van het Zuidafrikaanse be
drijfsleven en is hij misschien
onkundig van de machinaties
van het Zuidafrikaanse leger?
„Ik kan het niet geloven."
Per 1 april wordt de Zuid
afrikaanse handelmissie in
Maputo opnieuw uitgebreid
Nieuwe huizen voor de uitbrei
ding van de staf met 16 perso
neelsleden zijn al in aanbouw,
Voor de bouw van hun nieuws
bolwerk hebben de Zuidafrika
nen een oude Portugese kolo
niale villa gesloopt. Tot ontstel
tenis van de Mozambikaanse
autoriteiten, die geen sloopver
gunning hadden gegeven. Pat
terson is nog vol onbegrip over
die kritiek. „We hebben een ko
loniale villa afgebroken, wie
wil nu een koloniaal gebouw
behouden. Dit is toch veel
mooier, dit is een echt Afri
kaans gebouw".
Op zijn bureau ligt een ont-
werp-brief aan het gemeente
bestuur van Maputo: een voor
stel om gezamenlijk een part
aan te leggen rond een grot
boom, waaronder de Afrikaner
Voortrekkersleider Louis Tri-
chardt in de vorige eeuw zijn
kamp had opgeslagen. Patter
son verwacht een positieve re
actie.
Door Greg Myre,
Associated Press
JOHANNESBURG - De
Zuidafrikaanse pers heeft
het gemiddeld niet makke
lijk, maar voor zwarte jour
nalisten is het leven moei
lijker dan voor hun blanke
collega's. Niettemin is het
veelal de zwarte pers
waarin de meest gedetail
leerde verhalen te vinden
zijn over de complexe toe
stand in het verdeelde Zuid
afrika.
De zwarte pers begint ook een
steeds belangrijker rol te spe
len in de strijd tegen de apart
heid en heeft geen ruimte voor
een zakelijke, objectieve bena
dering.
Sinds 19 maanden geleden de
noodtoestand werd uitgeroe
pen, zijn verschillende zwarte
journalisten opgesloten. Free
lance journalist Brian Sokutu
zit al die hele periode vast, zon
der dat er een aanklacht tegen
hem werd ingediend.
Belangrijke zwarte kranten
leven voortdurend onder de be
dreiging te worden gesloten
door de blanke autoriteiten,
maar zij gaan niettemin door
met het spuien van kritiek.
„Omdat er in Zuidafrika
slechts beperkte mogelijkheden
zijn voor zwarte meningsui
ting, spelen zwarte journalis
ten een bijzonder belangrijke
rol bij het uitdrukking geven
aan zwarte hoop en verwach
tingen", zegt Keith Lister, de
blanke uitgever van de City
Press.
Vrijwel de gehele staf van
kranten als de City Press en
The Sowetan, die zich richten
op een zwart publiek, bestaat
uit zwarten. De eigenaren zijn
echter blank. Bij de grote
'blanke' kranten als The Star
werken slechts weinig zwarte
journalisten op belangrijke
posten.
Er zijn in de loop der jaren
vele pogingen gedaan om lan
delijke, zwarte kranten uit te
brengen die eigendom waren
van zwarten. Meestal waren fi
nanciële problemen de oorzaak
van een voortijdig eind aan de
publicatie.
Tot aan de jaren zeventig had
den de regionale zwarte kran
ten nauwelijks een politieke
inhoud. Sport en society-on-
derwerpen beheersten de red
actiekolommen. Pas de afgelo
pen twintig jaar zijn de zwarte
dagbladen duidelijk over poli
tiek gaan schrijven en hebben
zij stelling genomen tegen
apartheid en tegen het blanke
minderheidsbewind
„Onze jonge verslaggevers
beschouwen zichzelf nu in de
eerste plaats als zwarten en in
de tweede plaats als journalis
ten", meent Aggrey Klaaste, de
hoofdredacteur van The Sowe
tan. „Zij beschouwen hun werk
als onderdeel van de politieke
strijd in Zuidafrika."
Zoals alle Zuidafrikaanse
journalisten hebben de geënga
geerde verslaggevers van de
zwarte pers te maken met de
ingrijpende persbreidel die de
staat heeft doorgevoerd in het
kader van de noodtoestand.
Over onrust, acties van de poli
tie en een hele serie andere ge
voelige onderwerpen kan niet
of nauwelijks worden geschre
ven.
Maar de zwarte journalisten
hebben nog meer problemen.
The Sowetan, de New Nation
en andere zwarte kranten wor
den er geregeld van beschul
digd verboden organisaties als
het Afrikaans Nationaal Con
gres te steunen en worden
daarmee bedreigd met een pu
blicatieverbod.
De New Nation, een week
blad dat wordt gefinancierd
door de katholieke kerk, lijkt
het dichtst bij een verschij
ningsverbod te zijn. De krant
heeft de persbreidel voor de
rechter aangevochten.
The Sowetan kreeg een offi
ciële waarschuwing toen het
een artikel publiceerde waarin
werd gezegd dat het ANC de
'halsketting' veroordeelde. Ra-
dikale jongeren hebben er een
gewoonte van gemaakt ver
meende collaborateurs met het
blanke minderheidsbewind te
vermoorden door hen een
brandende autoband om de nek
te hangen. De regering die het
ANC graag identificeert met de
gruwelijkste vormen van ge
weld, klaagde dat het artikel
van the Sowetan de zwarte be
vrijdingsbeweging in een gun
stig daglicht stelde.
„Wij kunnen niet winnen",
zegt Klaaste. „Als wij agressief
verslaggeven, worden we ge
sloten. Als we ons houden aan
de regels van de regering, ver
liezen we onze geloofwaardig
heid in de zwarte gemeen
schap."
„Blanke lezers klagen dat ik
te radicaal ben en zwarte lezers
vinden mij niet radicaal ge
noeg", stelt Joh Qwelane, een
journalist en columnist van
The Star.
Qwelane en anderen zeggen
dat zij huiverig reageren als
hun blanke hoofdredacteuren
weer eens een preek over tradi
tionele journalistieke objectivi
teit afsteken. „Toen ik 10 was,
werd ik gedwongen te verhui
zen en ging er een bulldozer
over mijn huis", zegt Qwelane.
„Ik ben gearresteerd, gedwon
gen op 'zwarte' bussen en trei
nen te rijden, ik mag niet stem
men. Hoe zou ik mijn persoon
lijke ervaringen moeten schei
den van mijn verslaggeving?
Ik weet wat die mensen voelen,
want ik zit in precies dezelfde
situatie."
Veel zwarte journalisten zijn
gearresteerd en gedetineerd.
Klaaste en Percy Qoboza, de
vorige maand overleden hoofd
redacteur van de City Press,
werden in 1977 vijf maanden
lang gevangen gehouden. Zwe-
lakhe Sisulu, hoofdredacteur
van de New Nation, zit al sinds
december 1986 gevangen. Qwe
lane is verschillende keren
gearresteerd en is doof aan zijn
rechteroor als gevolg van een
ernstige mishandeling in 1977.
Hij werd in elkaar geslagen
door twee mannen in burger,
waarschijnlijk agenten.
Maar sommige zwarte jour
nalisten zeggen ook bang te
zijn voor radicale zwarten.
Qwelane zegt puur uit be
zorgdheid om zijn persoonlijke
veiligheid geen column te heb
ben durven schrijven met een
veroordeling van de halsket-
tingmoorden. „Ik heb een hals
ketting gezien en het is het vre
selijkste dat je je kunt voor
stellen", vertelt hij. „Maar als
ik het op papier zou veroorde-
i.f ihr
*HH«
ril*
am'iti
mm *m»«i
fm »«m»
«m*»»
«mi»»- «W*
s»w -
Mw*awMmtm
A
j» --
NT
m
&S fH
fèA&v N V** fc**»
t fcssfN
ÏNfS
firn***»## fc? tm
De persbreidel in Zuidafrika leidt ertoe dat er soms vreemde foto's in de kranten belanden.
Deze foto in de Weekly Mail toont Winnie Mandela bij een voetbalwedstrijd. De gezichten
van de spelers zijn afgeplakt, want het hele elftal werd meteen na de wedstrijd gearresteerd
en het is in Zuidafrika verboden foto's van gearresteerden te publiceren. - foto ap
len, zouden bepaalde groepen geïntimideerd voel." slachtige houding tegenover
zeggen dat ik de strijd niet In een recente column gaf het geweld: „Ik moedig hier
steun. Ik geef toe dat ik me Qwelane uiting aan rijn twee- niet aan tot geweld. Maar om
SIEMATIC KEUKENS TEG
BOUWMATERIALEN Tl*
ESDOORNLAAN 22 - OOSTERHC
Met nu ook eigen montagedU
badkamers, keukens en tegel
Van onze sportredactie
BERN - Er bestaat enige
twijfel of de Europa Cup
wedstrijd Young Boys-Ajax
vanavond wel door kan
gaan. Op het veld van het
Wankdorf-stadion van
Bern ligt een sneeuwlaag
die te lijf is en wordt gegaan
door zestig vrijwilligers.
Vandaag om 11.00 uur keurt de
Spaanse scheidsrechter So
riano Aladren de piste. Na het
middageten komt hij terug en
eerlijk te zijn veroordeel ik heij
ook niet."
Hoewel zij te kampen heb-j
ben met dezelfde restricties als!
him blanke collega's is het i
beroepsmatig voordeel voor del
zwarte journalisten dat zij int
de zwarte townships wonen
de apartheidswetten van de-j
zelfde kant meemaken als
mensen over wie zij schrijven1
Ook spreken zij veelal een ol!
meer Afrikaanse talen en ge
nieten zij respect in hun eigen
gemeenschap. De blanke jour-1
nalist blijft vreemde in de'
zwarte wijken. Vaak stuit hij
op argwaan of taalproblemen.
De zwarte kranten berichten
over de townships vanuit l_.
positie van lotsverbondenheid,
maar zij schuwen kritiek niet j
altijd. De meeste zwarte kran
ten veroordelen het geweld van1
zwart tegen zwart waardoor de I
gemeenschap rond de stad Re-
termaritzburg is verscheurd j
Er zijn daar sinds begin vorig
jaar ongeveer 400 doden geval
len.
De oplagecijfers van dej
zwarte kranten stijgen en hun i
invloed neemt toe. Het blanke
publiek bereiken zij echter
niet, hoewel het niet onbelang
rijk is toegang te krijgen tot die
groep.
Qoboza schreef in 1981 een
artikel waarin hij zich richtte
tot blanke lezers. Hij zei; „Als u
soms boos op mij wordt omdat
de gevoelens die ik uitspreek u
's nachts wakker houden, dan
ben ik Mb- Ik zje niet
waarom ik alleen de iast van de
slapeloosheid zou moeten dra
gen over wat er morgen te ge
beuren staat. Als velen van ons
's nachts wakker ljggen) komen
we er misschien tW! ietg ver.
standigs te doen: met elkaar
praten over onze gezamenlijke
toekomst.
4Bor
Door Chris van Nij natten
Met ongeveer deze bewi
coach Guus Hiddink gisti
genstander van woensdaga
Hiddink en zijn collega Hans
Dorjee hebben Bordeaux na
het zien van drie wedstrijden
en aan de hand van een stapel
videobanden ontrafeld als eer
ploeg die als een soort spookpe-
loton optreedt.
„Ze geven je de indruk dat jf
sterker bent en als je je da
gaat voelen, ga je voor de bijl"
aldus Hiddink. „Hun counter i
perfect, ze spelen altijd op d
nul". De Eindhovense traine
weet zelf ook wel dat het ge
middelde niveau van he
Franse voetbal momenteel nie
zo heel veel meer voorstel!
maar wil op alle mogelijke ma
nieren voorkomen dat rijn spe
lersgroep eveneens overtuigt
raakt van die opvatting.
Hiddink: „Het is niet aan m«
voorbijgegaan dat Bordeau.
twee van zijn sterren, Spech
en Battiston, is kwijt geraak'
Maar toch schat ik ze als toer
nooiploeg hoog in. In het re
cente verleden van de Europa
cup hebben ze in uitwedstrij:
den de zaken vaak recht kun
nen trekken. Bordeaux hee:
een krachtige selectie, die kei
hard speelt. Ze spelen op
standbeen en halen je met ht
andere been onderuit".
Bij PSV is men van de spee
j wijze van Bordeaux inmidde
aardig op de hoogte. De Br:
banders kampen alleen met
vraag of de belangrijke mi:
denvelder José Touré spee!
Hij viel zaterdagavond in
zevende minuut uit in het di
met Paris Saint Germain,
kan een toneelspel zijn gi
weest, maar zover zullen
toch niet gaan in hun kou<
oorlog?", vroeg Hiddink zii
maandag hardop af. „Aan
andere kant interesseert
me ook weer niet zoveel,
zullen ons elftal niet aanpa!
sen. We spelen waarschijnli;'
met het elftal van afgelo]
zondag tegen Volendam.
enige wijziging zou het inbrei
gen van Gillhaus kunnen zi.
Maar zijn trainingsachtersta:
lijkt me te groot".
In financiëel opzicht kan
Kwartfinale voor PSV eigenl.
Do^et meer stuk- 20 onthuI
PSV-manager Kees Ploegsi
gisteren. „Omdat er zo wei
Bordeaux-supporters o'
^ertien dagen meekomi
nebben we ons stadion vrij
SAARBRUECKEN (ANP) -
buropese titelstrijd driebanu
n de Deense stad Vejle, van
wt en met 13 maart, dreigt
trolfen te worden door
ooycot van Europa's ster!
spelers.
De vier leden van de profor
msatie BWA, onder wie
°racht, hebben de CEB in
telex een ultimatum geste
Ltearin eisen de vier onder li
™rg van de Belg Ceulemi
aat de Westduitser Müller
Pf wordt toegelaten tot
strijd in Vejle. Müller, die z
in u via een vierde pla
toernooi in Aalbc
ria+ v?" kennelijk geweerd, o:
aat hij door de Westduitse
is geschorst.