Maputo voor Pretoria de poort naar Afrika Engagement zwarte pers in Zuidafrika onder druk ers question as assessor's se ousting PSV-TRAI BLANK REGIME DREIGT VOORTDUREND MET SLUITEN KRANTEN ZUID AFRIKA VERWACHT VEEL VAN HANDELSMISSIE IN MOZAMBIQUE WAVI Iv'INC WOk'k'Al i Biljarters dreigen met boycot DE STEM EXTRA DINSDAG 1 MAART 1988 MAPUTO(ANP) - Met onverholen trots leidt Colin Patterson, hoofd van de Zuidafrikaanse handelsmissie in Mozambique, zijn be zoeker rond in het ruim bemeten gebouw op de hoek van de Avenida Eduardo Mondlane en de Avenida Julius Nye- rere in Maputo. Schril contrast Haven Bekogeld Baat Ongeloof Stellingname Waarschuwing Doof State backs ot Verbondenheid EINDHOVEN/BORDE. deaux speelt soms als als de tegenstander in binnen enkele secondei dag. Nul TANZANIA 'Lubumbashll ANGOLA :Bengu~Sla*"=="^uambo ZAMBIA LUSAKAs Mogamedes HARARE I I& ,^~-S JfButawayo,''^ tjtejggSESSSg CAPRIVI- J I STROOK NAMIBIË J BOTSWANA WaimbaaitT 1 J. ~-zï~ES WINDHOEK GABORONE gj? .^PRETORIA! MAPUTO: :Lüderitz3 B Bophuthatswana C Clskoi L Lesotho M Malawi s Swaziland T Transkei V Venda ZA Zuid-Afrika Belangrijke - spoorweg O km goo ■Richards- ■—baai— zMantïsc^ï^A ZUID iOceaan AFRIKA' :Oos-Londen: :Kaapslai :Port Elizabeth: „Ons gebouw is nog groter dan de ambassades van de Verenigde Staten en de Sovjetunie bij elkaar. Dit gebouw is voor ons een in vestering in de toekomst, hiermee willen we aanto nen dat het ons volstrekt ernst is met ons streven naar een normale, goede verstandhouding met Mozambique." Voor Pretoria is Mozambique de poort naar Afrika. „Als Zuidafrika aanvaardbaar is voor een marxistisch-leninisti- sche zwarte staat, dan zal de rest van Afrika ook wel be trekkingen met ons moeten aangaan. Dan staat het lid maatschap van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid in Ad dis Abeba voor ons open". Tus sen beide landen bestaan geen diplomatieke betrekkingen, maar Patterson ziet de dag waarop de handelsmissie ver heven kan worden tot de status van ambassade al in het ver schiet. „We hebben veel ge meenschappelijke belangen". Het twee verdiepingen hoge gebouw, voorzien van grote vergaderzalen en een audito rium, heeft traliewerk voor de ramen en een stevig hekwerk rond het perceel, maar overi gens zijn er geen in het oog springende veiligheidsvoorzie ningen getroffen. Patterson rijdt zelf in een auto met een kentekenplaat van Transvaal, maar heeft nimmer enig pro bleem ondervonden van de kant van de Mo^ambikanen. „Ons personeel woont gewoon her en der in de stad". De zelfverzekerdheid waarmee de Zuidafrikaanse vertegen woordiger zijn oprechte stre ven naar goede betrekkingen belijdt steekt schril af bij de hardnekkige beschuldigingen die Pretoria verantwoordelijk stellen voor de destabilisatie van de regio. Wat wil Zuid afrika eigenlijk in Mozambi que? Zuidafrika voert immers oorlog in Angola, houdt Nami bia bezet, probeert Zimbabwe te destabiliseren en steunt de Renamo-rebellen in Mozambi que met wapenhulp? Patterson schudt het hoofd „Angola en Zuidwest-Afrika is een heel andere situatie. In An gola zijn 40.000 Cubanen. Daar is de partij van Jonas Savimbi even legitiem als die van Eduardo dos Santos. Zuidwest- Afrika zouden we graag onaf- Wijlen president Samora Machel van Mozambique begroet de Zuidafrikaanse president Botha voor de ondertekening van het Nkomati-akkoord. De Zuidafrikanen menen dat op grond van dat akkoord nauwere banden met Mozambique heel wel mogelijk zijn. - fotoap hankelijk zien, maar dat wordt verhinderd door de Cubanen. Met Angola hebben we weinig banden, maar in Mozambique ligt dat heel anders. Waarom zouden we Mozambique willen destabiliseren? Er is geen be langenconflict" „Al direct na de onafhanke lijkheid van Mozambique wa ren er contacten, het was on middellijk duidelijk dat we sa men moesten leven". Uitvoerig somt Patterson de gemeen schappelijke belangen op. De industrieën van de Witwaters- rand hebben de elektriciteit van de Cabora Bassa-dam no dig. „In een militaire commis sie voeren we met Mozambique overleg over de bescherming van de krachtcentrale van Ca bora Bassa en de hoogspan ningsleidingen. Tot vier keer toe heeft Zuidafrika militaire en paramilitaire bescherming aangeboden voor Cabora Bas- sa." De haven van Maputo is van belang voor de Zuidafrikaanse in- en uitvoer, omdat deze ver binding voor de Transvaal veel korter is dan de alternatieve route naar de Zuidafrikaanse haven Durban. „We hebben al drie miljoen rand (bijna even veel gulden) gestoken in de voorlopige verbetering van de haven van Maputo. Het totale project voor de uitbreiding van de haven gaat 154 miljoen rand kosten." Zuidafrika heeft mijndetec- tie-apparatuur beschikbaar gesteld om de Nkomati-spoor- lijn, van Maputo naar Johan nesburg, te beveiligen „In 1985 heeft minister van buiten landse zaken Pik Botha 10.000 Zuidafrikaanse militairen aan geboden voor de bescherming van de spoorlijn Die troepen zouden ook dienst kunnen doen als ontwikkelingswerkers". Pik vroeg toen aan minister van defensie Magnus Malan: 'kun nen we dat doen, Magnus, denk je?' 'Ja, dat kan ons wel ma ken', zei Malan toen. Wij heb ben geen ruzie met een com munistische buur, zolang ze ons met rust laten." Maar de steun aan Renamo dan, het verdachte vliegtuigon geluk waarbij president Sa mora Machel boven Zuidafri kaans grondgebied veronge lukte, het terugzenden van Mozambikaanse mijnwerkers? Patterson gaat er eens goed voor zitten. „Toen we het Nko mati-akkoord tekenden, heb ben we de steun aan Renamo gestaakt. Renamo was een middel om Machel aan de on derhandelingstafel te brengen. Het hele idee achter Nkomati was om Mozambique los te we ken van de Sovjets. Als ze hier maar eenmaal de smaak van de welvaart te pakken krijgen, dan kunnen we samenwerken. Als we Mozambique zouden willen treffen, dan halen we toch niet de president neer, met wie we zo goed samengewerkt hebben? Dan wijzen we wel wat mijnwerkers uit" Na Machels dood werd de han delsmissie door een boze me nigte met stenen bekogeld, zo dat Patterson zijn staf moest evacuerea „Maar ik geloof niet dat mensen spontaan stenen kwamen gooien, ze waren op gestookt Ik had naar de begra fenis van Samora Machel wil len gaan, maar ik kreeg te ho ren dat ik niet welkom was." Patterson lijkt nog veronge lijkt door die afwijzing. Maar ook na de onderteke ning van het Nkomati-akkoord in 1984 kwamen er nieuwe be wijzen voor de voortgezette steun van Pretoria aan Rena mo. Het Mozambikaanse leger maakte bij een overval in 1985 op het Renamo-hoofdkwartier in Gorongoso, in het noorden van Mozambique, documenten buit waaruit bleek dat onder minister Louis Nel van buiten landse clandestiene bezoeken bracht aan Mozambique en dat de wapenleveranties werden voortgezet „Louis Nel had toestemming van Maputo om contact te leg gen met Renamo. Nee, nou ja, niet in Mozambique, maar wel buiten Mozambique. De reis van Nel naar Mozambique was een vergissing, een technische schending van het Nkomati- akkoord". Maar Patterson wil wel toegeven dat zijn land met een geloofwaardigheidspro bleem kampt, omdat het bij eerdere gelegenheden na aan vankelijke ontkenningen ach teraf toch ook moest toegeven dat wel degelijk hulp aan Re namo werd gegeven. „Maar waar is het Renamo-hoofd kwartier? Niet in Johannes burg, maar in Lissabon. Waar houdt Renamo zijn grote pers conferenties? Niet in Johan nesburg, maar in Washington." In 1975 werkten in Zuid afrika 100.000 mijnwerkers uit Mozambique, die voor hun land een belangrijke bron van harde munt waren. In later jaren daalde dat aantal tot 35.000. „Waarom? Omdat Maputo hen geen reisdocumenten wilde verschaffen. Dat lag aan Ma puto, niet aan Pretoria", stelt Patterson. „De Zuidafrikaanse goudmijnen wilden de Mozam bikaanse mijnwerkers houden, want die staan bekend als de beste mijnwerkers". Nu zijn er volgens Patterson 63.000 Mozambikaanse mijnwerkers in Zuidafrika. Hun contracten zullen tot de afloopdatum wor den gehandhaafd. „Het is best mogelijk dat ook weer nieuwe contracten getekend zullen worden, maar dat beleid wordt bepaald door de mijndirecties". Patterson meent dat Mozambi que veel baat kan hebben bij economische samenwerking. „Voor de onafhankelijkheid kwamen er 100.000 Zuidafri kaanse toeristen per jaar naar Mozambique. Dat zouden er best 300.000 kunnen worden, blanken én zwarten, want de koopkracht onder de zwarten is enorm toegenomen. Dat zou een grote stimulans kunnen zijn voor de Mozambikaanse economie." De verwevenheid van econo mische belangen tussen Zuid afrika en Mozambique is on miskenbaar. Maar vanuit Mozambikaans perspectief klinkt Pattersons idyllische voorstelling van zaken weinig geloofwaardig. Volgens Carlos Cardoso, hoofdredacteur van het Mozambikaanse persbureau AIM, heeft het Zuidafrikaanse bedrijfsleven zeker belang bij vrede en samenwerking met Mozambique. „Maar de busi- ness-lobby staat buiten spel. Het Zuidafrikaanse leger heeft de macht overgenomen, na de val van Vorster. Dat begon in 1975 met de invasie in Angola. Er is een sluipende militaire staatsgreep gaande. Minister van defensie Pieter Botha wordt premier, opperbevelheb ber Magnus Malan wordt mi nister van defensie. Het Zuid afrikaanse leger heeft oorlog aan de grenzen nodig om zijn machtspositie en de hoge de fensiebegroting te rechtvaardi gen. De militaire industrie heeft groot belang bij voortzet ting van de oorlog. Als Pik Bo tha zegt dat hij belang stelt in goede regelingen voor Zuid afrikaanse investeringen in Mozambique is hij misschien ook nog wel oprecht Maar Pik trekt niet aan de touwtjes, het leger heeft de macht." „Het leger is zelfs in staat de economie van Zuidafrika zelf te destabiliseren om zijn machtspositie te behouden. Vo rig jaar, na de overstromingen in Natal die de haven van Dur ban onbereikbaar maakten, „De Zuidafrikaanse goudmijnen wilden de Mozambi kaanse mijnwerkers houden, want die staan bekend als de beste mijnwerkers". fotoap hadden de boeren en de indu strieën van Transvaal groot belang bij het gebruik van de uitvoer-route naar Maputo. Maar wat deed het Zuidafri kaanse leger? Het blies de brug op in de spoorlijn van Johan nesburg naar Maputo. Het le ger zal nooit toestaan dat de business-belangen de overhand krijgen. Het leger is een staat in de staat geworden. In Mozambique woedt een unieke oorlog. Dit is geen oorlog om de macht over te nemen, om een land te veroverea Als Zuid afrika zijn steun zou staken, hebben we Renamo binnen een jaar van het toneel verdreven. Maar deze oorlog zal blijven voortduren, want hij is een doel in zichzelf." Patterson heeft het eerder ge hoord, maar reageert vol onge loof op de analyse van Cardoso. „Waarom zouden wij onze eigen belangen schaden? Ook wij hebben belang bij goede sa menwerking." Maar vertegen woordigt het hoofd van de han delsmissie wellicht de belangen van het Zuidafrikaanse be drijfsleven en is hij misschien onkundig van de machinaties van het Zuidafrikaanse leger? „Ik kan het niet geloven." Per 1 april wordt de Zuid afrikaanse handelmissie in Maputo opnieuw uitgebreid Nieuwe huizen voor de uitbrei ding van de staf met 16 perso neelsleden zijn al in aanbouw, Voor de bouw van hun nieuws bolwerk hebben de Zuidafrika nen een oude Portugese kolo niale villa gesloopt. Tot ontstel tenis van de Mozambikaanse autoriteiten, die geen sloopver gunning hadden gegeven. Pat terson is nog vol onbegrip over die kritiek. „We hebben een ko loniale villa afgebroken, wie wil nu een koloniaal gebouw behouden. Dit is toch veel mooier, dit is een echt Afri kaans gebouw". Op zijn bureau ligt een ont- werp-brief aan het gemeente bestuur van Maputo: een voor stel om gezamenlijk een part aan te leggen rond een grot boom, waaronder de Afrikaner Voortrekkersleider Louis Tri- chardt in de vorige eeuw zijn kamp had opgeslagen. Patter son verwacht een positieve re actie. Door Greg Myre, Associated Press JOHANNESBURG - De Zuidafrikaanse pers heeft het gemiddeld niet makke lijk, maar voor zwarte jour nalisten is het leven moei lijker dan voor hun blanke collega's. Niettemin is het veelal de zwarte pers waarin de meest gedetail leerde verhalen te vinden zijn over de complexe toe stand in het verdeelde Zuid afrika. De zwarte pers begint ook een steeds belangrijker rol te spe len in de strijd tegen de apart heid en heeft geen ruimte voor een zakelijke, objectieve bena dering. Sinds 19 maanden geleden de noodtoestand werd uitgeroe pen, zijn verschillende zwarte journalisten opgesloten. Free lance journalist Brian Sokutu zit al die hele periode vast, zon der dat er een aanklacht tegen hem werd ingediend. Belangrijke zwarte kranten leven voortdurend onder de be dreiging te worden gesloten door de blanke autoriteiten, maar zij gaan niettemin door met het spuien van kritiek. „Omdat er in Zuidafrika slechts beperkte mogelijkheden zijn voor zwarte meningsui ting, spelen zwarte journalis ten een bijzonder belangrijke rol bij het uitdrukking geven aan zwarte hoop en verwach tingen", zegt Keith Lister, de blanke uitgever van de City Press. Vrijwel de gehele staf van kranten als de City Press en The Sowetan, die zich richten op een zwart publiek, bestaat uit zwarten. De eigenaren zijn echter blank. Bij de grote 'blanke' kranten als The Star werken slechts weinig zwarte journalisten op belangrijke posten. Er zijn in de loop der jaren vele pogingen gedaan om lan delijke, zwarte kranten uit te brengen die eigendom waren van zwarten. Meestal waren fi nanciële problemen de oorzaak van een voortijdig eind aan de publicatie. Tot aan de jaren zeventig had den de regionale zwarte kran ten nauwelijks een politieke inhoud. Sport en society-on- derwerpen beheersten de red actiekolommen. Pas de afgelo pen twintig jaar zijn de zwarte dagbladen duidelijk over poli tiek gaan schrijven en hebben zij stelling genomen tegen apartheid en tegen het blanke minderheidsbewind „Onze jonge verslaggevers beschouwen zichzelf nu in de eerste plaats als zwarten en in de tweede plaats als journalis ten", meent Aggrey Klaaste, de hoofdredacteur van The Sowe tan. „Zij beschouwen hun werk als onderdeel van de politieke strijd in Zuidafrika." Zoals alle Zuidafrikaanse journalisten hebben de geënga geerde verslaggevers van de zwarte pers te maken met de ingrijpende persbreidel die de staat heeft doorgevoerd in het kader van de noodtoestand. Over onrust, acties van de poli tie en een hele serie andere ge voelige onderwerpen kan niet of nauwelijks worden geschre ven. Maar de zwarte journalisten hebben nog meer problemen. The Sowetan, de New Nation en andere zwarte kranten wor den er geregeld van beschul digd verboden organisaties als het Afrikaans Nationaal Con gres te steunen en worden daarmee bedreigd met een pu blicatieverbod. De New Nation, een week blad dat wordt gefinancierd door de katholieke kerk, lijkt het dichtst bij een verschij ningsverbod te zijn. De krant heeft de persbreidel voor de rechter aangevochten. The Sowetan kreeg een offi ciële waarschuwing toen het een artikel publiceerde waarin werd gezegd dat het ANC de 'halsketting' veroordeelde. Ra- dikale jongeren hebben er een gewoonte van gemaakt ver meende collaborateurs met het blanke minderheidsbewind te vermoorden door hen een brandende autoband om de nek te hangen. De regering die het ANC graag identificeert met de gruwelijkste vormen van ge weld, klaagde dat het artikel van the Sowetan de zwarte be vrijdingsbeweging in een gun stig daglicht stelde. „Wij kunnen niet winnen", zegt Klaaste. „Als wij agressief verslaggeven, worden we ge sloten. Als we ons houden aan de regels van de regering, ver liezen we onze geloofwaardig heid in de zwarte gemeen schap." „Blanke lezers klagen dat ik te radicaal ben en zwarte lezers vinden mij niet radicaal ge noeg", stelt Joh Qwelane, een journalist en columnist van The Star. Qwelane en anderen zeggen dat zij huiverig reageren als hun blanke hoofdredacteuren weer eens een preek over tradi tionele journalistieke objectivi teit afsteken. „Toen ik 10 was, werd ik gedwongen te verhui zen en ging er een bulldozer over mijn huis", zegt Qwelane. „Ik ben gearresteerd, gedwon gen op 'zwarte' bussen en trei nen te rijden, ik mag niet stem men. Hoe zou ik mijn persoon lijke ervaringen moeten schei den van mijn verslaggeving? Ik weet wat die mensen voelen, want ik zit in precies dezelfde situatie." Veel zwarte journalisten zijn gearresteerd en gedetineerd. Klaaste en Percy Qoboza, de vorige maand overleden hoofd redacteur van de City Press, werden in 1977 vijf maanden lang gevangen gehouden. Zwe- lakhe Sisulu, hoofdredacteur van de New Nation, zit al sinds december 1986 gevangen. Qwe lane is verschillende keren gearresteerd en is doof aan zijn rechteroor als gevolg van een ernstige mishandeling in 1977. Hij werd in elkaar geslagen door twee mannen in burger, waarschijnlijk agenten. Maar sommige zwarte jour nalisten zeggen ook bang te zijn voor radicale zwarten. Qwelane zegt puur uit be zorgdheid om zijn persoonlijke veiligheid geen column te heb ben durven schrijven met een veroordeling van de halsket- tingmoorden. „Ik heb een hals ketting gezien en het is het vre selijkste dat je je kunt voor stellen", vertelt hij. „Maar als ik het op papier zou veroorde- i.f ihr *HH« ril* am'iti mm *m»«i fm »«m» «m*»» «mi»»- «W* s»w - Mw*awMmtm A j» -- NT m &S fH fèA&v N V** fc**» t fcssfN ÏNfS firn***»## fc? tm De persbreidel in Zuidafrika leidt ertoe dat er soms vreemde foto's in de kranten belanden. Deze foto in de Weekly Mail toont Winnie Mandela bij een voetbalwedstrijd. De gezichten van de spelers zijn afgeplakt, want het hele elftal werd meteen na de wedstrijd gearresteerd en het is in Zuidafrika verboden foto's van gearresteerden te publiceren. - foto ap len, zouden bepaalde groepen geïntimideerd voel." slachtige houding tegenover zeggen dat ik de strijd niet In een recente column gaf het geweld: „Ik moedig hier steun. Ik geef toe dat ik me Qwelane uiting aan rijn twee- niet aan tot geweld. Maar om SIEMATIC KEUKENS TEG BOUWMATERIALEN Tl* ESDOORNLAAN 22 - OOSTERHC Met nu ook eigen montagedU badkamers, keukens en tegel Van onze sportredactie BERN - Er bestaat enige twijfel of de Europa Cup wedstrijd Young Boys-Ajax vanavond wel door kan gaan. Op het veld van het Wankdorf-stadion van Bern ligt een sneeuwlaag die te lijf is en wordt gegaan door zestig vrijwilligers. Vandaag om 11.00 uur keurt de Spaanse scheidsrechter So riano Aladren de piste. Na het middageten komt hij terug en eerlijk te zijn veroordeel ik heij ook niet." Hoewel zij te kampen heb-j ben met dezelfde restricties als! him blanke collega's is het i beroepsmatig voordeel voor del zwarte journalisten dat zij int de zwarte townships wonen de apartheidswetten van de-j zelfde kant meemaken als mensen over wie zij schrijven1 Ook spreken zij veelal een ol! meer Afrikaanse talen en ge nieten zij respect in hun eigen gemeenschap. De blanke jour-1 nalist blijft vreemde in de' zwarte wijken. Vaak stuit hij op argwaan of taalproblemen. De zwarte kranten berichten over de townships vanuit l_. positie van lotsverbondenheid, maar zij schuwen kritiek niet j altijd. De meeste zwarte kran ten veroordelen het geweld van1 zwart tegen zwart waardoor de I gemeenschap rond de stad Re- termaritzburg is verscheurd j Er zijn daar sinds begin vorig jaar ongeveer 400 doden geval len. De oplagecijfers van dej zwarte kranten stijgen en hun i invloed neemt toe. Het blanke publiek bereiken zij echter niet, hoewel het niet onbelang rijk is toegang te krijgen tot die groep. Qoboza schreef in 1981 een artikel waarin hij zich richtte tot blanke lezers. Hij zei; „Als u soms boos op mij wordt omdat de gevoelens die ik uitspreek u 's nachts wakker houden, dan ben ik Mb- Ik zje niet waarom ik alleen de iast van de slapeloosheid zou moeten dra gen over wat er morgen te ge beuren staat. Als velen van ons 's nachts wakker ljggen) komen we er misschien tW! ietg ver. standigs te doen: met elkaar praten over onze gezamenlijke toekomst. 4Bor Door Chris van Nij natten Met ongeveer deze bewi coach Guus Hiddink gisti genstander van woensdaga Hiddink en zijn collega Hans Dorjee hebben Bordeaux na het zien van drie wedstrijden en aan de hand van een stapel videobanden ontrafeld als eer ploeg die als een soort spookpe- loton optreedt. „Ze geven je de indruk dat jf sterker bent en als je je da gaat voelen, ga je voor de bijl" aldus Hiddink. „Hun counter i perfect, ze spelen altijd op d nul". De Eindhovense traine weet zelf ook wel dat het ge middelde niveau van he Franse voetbal momenteel nie zo heel veel meer voorstel! maar wil op alle mogelijke ma nieren voorkomen dat rijn spe lersgroep eveneens overtuigt raakt van die opvatting. Hiddink: „Het is niet aan m« voorbijgegaan dat Bordeau. twee van zijn sterren, Spech en Battiston, is kwijt geraak' Maar toch schat ik ze als toer nooiploeg hoog in. In het re cente verleden van de Europa cup hebben ze in uitwedstrij: den de zaken vaak recht kun nen trekken. Bordeaux hee: een krachtige selectie, die kei hard speelt. Ze spelen op standbeen en halen je met ht andere been onderuit". Bij PSV is men van de spee j wijze van Bordeaux inmidde aardig op de hoogte. De Br: banders kampen alleen met vraag of de belangrijke mi: denvelder José Touré spee! Hij viel zaterdagavond in zevende minuut uit in het di met Paris Saint Germain, kan een toneelspel zijn gi weest, maar zover zullen toch niet gaan in hun kou< oorlog?", vroeg Hiddink zii maandag hardop af. „Aan andere kant interesseert me ook weer niet zoveel, zullen ons elftal niet aanpa! sen. We spelen waarschijnli;' met het elftal van afgelo] zondag tegen Volendam. enige wijziging zou het inbrei gen van Gillhaus kunnen zi. Maar zijn trainingsachtersta: lijkt me te groot". In financiëel opzicht kan Kwartfinale voor PSV eigenl. Do^et meer stuk- 20 onthuI PSV-manager Kees Ploegsi gisteren. „Omdat er zo wei Bordeaux-supporters o' ^ertien dagen meekomi nebben we ons stadion vrij SAARBRUECKEN (ANP) - buropese titelstrijd driebanu n de Deense stad Vejle, van wt en met 13 maart, dreigt trolfen te worden door ooycot van Europa's ster! spelers. De vier leden van de profor msatie BWA, onder wie °racht, hebben de CEB in telex een ultimatum geste Ltearin eisen de vier onder li ™rg van de Belg Ceulemi aat de Westduitser Müller Pf wordt toegelaten tot strijd in Vejle. Müller, die z in u via een vierde pla toernooi in Aalbc ria+ v?" kennelijk geweerd, o: aat hij door de Westduitse is geschorst.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1988 | | pagina 6