ZIJN
Dingen groeien toch weer
inders uit mijn vingers'
ERDIEN STENBERG OVER AANKLEDING VAN HAAR MUZIEK
'Day After' op Duitse tv
Nominaties voor de
'slechtste films'
kunststof
Mart vindt het wel lekker
ZATERDAG 20 FEBRUARI 1988
verkoopcijfers tonen het zonneklaar aan: de
uziek van Berdien Stenberg is bestemd voor
breed publiek en niet alleen voor de selecte
oep liefhebbers van klassieke muziek.
■ouden stoeltjes
CHOON IS MOOI,
V.,
Spijkerbroek
Balletles
Londen
tANKA WOLKE OP PAD MET NBKS-EXPOSITIE:
Vrieskou
„Als showmaster blijf je het best
tussen de mensen staanNiet
erbovenGewoon een aardige vogel
wezen"
Frank Maameljer, tv-presentator
DE STEM
Wavin Repox bv,
Hardenberg
Glasvezelversterkte
epoxy leidingen voor
hoogwaardige toe
passingen.
T2
I zijn doorgroeimoge-
jleiding en bij voorkeui
:n expeditie-ervaring,
ranche. U kunt leiding
ver teamgeest, flexibi-
che kwaliteiten,
jen wij uw kontaktueli Jdagmatineee,
feit met kommercie.
)en Bosch of u bent
rhuizen en u bent niet
15 jaar.
:itatie kunt u richten
nder vermelding van
j54 t.a.v. de heer
Irsoneelszaken,
lardenberg
Mensen zijn kijkdieren'
(iTomSmeets
,Ik merk dat ook aan beetje in de sfeer van het al
bum te trekken."
dien:
publiek dat naar de concer
tant Het gaat om kin-
jes van vier tot en met om-
van 94. Als we met de groep
toer zijn, dan zie je hoe je
lliek er uitziet Zo'n zondag
dat is onge-
iQijk. Heel veel kinderen,
t lijn echt gezinsconcerten,
itwee de ouders met de kin-
ten Dat is vreselijk leuk."
ierdien was al eens langs de
derlands concertzalen op
p met vier heren. Daar heeft
iuzeven strijkers aan toege-
|i „We moesten iets
iws gaan doen. Met het vo-
e repertoire hadden we ruim
ee jaar getoerd, dan heb je
k»„, u b.ta
jszaken, telefoon
is opleidingsinstituut
elf de training van
isito is opgericht in
en staat ons hoofdkan-
unt is
uurt.
Ons sterkste
zit altijd in
stepi
de bi
r heeft u ervaring in de
nstverlening, of zelfs
diensten. Wij zorgen
opleiding om zonodig
nnis op peil te brengen,
op middelbaar niveau
it u representatief en
d onze diensten te
u ook nog kennis van
voor geautomatiseerde
ring heeft is dat prettig,
fministratieve onder
computer opgeslagen,
reveer 30 jaar.
ekenen op een goed
kende secundaire
rden, waaronder een
s, telefoonkostenvergoe-
aa omzetprovisie.
wat meer wilt weten
et mr. G.J. Sleumer,
ïeelszaken, telefoon
w schriftelijke sollicitatie
ittenrie sturen naar Asito
postbus 375,
ib ander repertoire kunnen
in brengen, maar m'n voor-
i' ging uit naar een grotere
iep."
Berdien schreef audities uit
selecteerde streng. „Met een
groep strijkers heb je
tde nodig. Niemand kan zich
«huilen achter z'n buur-
We hebben mensen die
aal net zijn afgestudeerd
'westigde namen duiken na-
rüjk niet in een orkest on-
r, Ze hebben nog niet zo gek
ervaring. Maar deson-
is is het een duur grapje,
tmagje wel stellen, ja."
r|dens de concerten speelt
idien niet alleen het reper-
evan 'Pirouette', maar ook
izart. En hoe! „Mozart ver-
we aUeen met strijkers,
ar klassiek, dus zonder
iims. Maar we spelen ook
#r populair repertoire. We
aken echt theater. Bij ons
at het zaallicht uit Dus echt:
lit uit, spot aaa We hebben
a eigen licht- en geluidsman,
i ook een kleedster. Mozart
elen we helemaal in Mozart-
stuum, met pruiken op. En
(zitten op gouden stoeltjes".
De sfeer van pruiken en gou-
stoeltjes is niet toevallig
kozen. 'Pirouette' is een lp
1 romantische balletmuziek
dat is muziek die je volgens
réien niet in een spijker-
oek kunt vertolken.
«De balletwereld heeft toch
is van een sprookjeswereld,
t heeft iets van glamour om
h heen hangen. Dat probeer
te benaderen. De lp-hoes ziet
»k sprookjesachtig uit en ik
!jt op tv altijd schitterende
i aan en zorg er voor dat
n haar fantastisch zit Dat
ik met opzet om het een
aar
ck-
vfidden-
afnemers
belangrijkste
ten deze markt
lit professionele
en gezond
ewerkers
ia secundaire
e stap in Uw
brief met c.v.
.nr. 63.5356 naar
Het dragen van die mooie kle
ren vindt ze Vreselijk leuk', al
loopt ze normaal gewoon in een
spijkerbroek. „Als ik niet met
m'n vak bezig ben, dus als ik
echt thuis privé ben, dan wil ik
ook niet over kleding hoeven
na te denken. Dan trek ik een
sweatshirt en een spijkerbroek
uit de kast en dat vind ik heer
lijk."
Het idee een lp met ballet
muziek te maken is van haar
zelf. De eerste gesprekken had
den al plaats tijdens het opne
men van de kerst-lp, een pro-
duktie van de fameuze Britse
arrangeur Tom Parker, de man
die al veel klassieken in een
modern jasje heeft gestoken.
Berdien: „We hebben toen al
afgesproken dat we de vol
gende lp ook samen zouden
doem Dan ga je je afvragen wat
er op moet staan. We wilden er
allebei een rode draad door
heen hebben lopen, een concept
zeg maar. Tom kwam met een
idee, maar daar kon ik niet zo
veel mee. Ik vertel het liever
niet, misschien komt het nog
eens in een andere versie."
Als klein meisje wilde Berdien
altijd al op balletles. „Ballet
heeft me altijd ontzettend geïn
trigeerd", benadrukt ze. „Van
mijn ouders mochten alle kin
deren bij ons thuis drie dingen
doen. Bij mij was dat turnen,
tennissen en muziekles. Aan
balletles ben ik dus nooit toege
komen. Totdat ik vorig jaar
dacht 'en nu ga ik op balletles'.
Ik ben naar de muziekschool in
Zeist gestapt en heb me aange
meld als leerling, als amateur
natuurlijk. Ik doe heel dapper
alle oefeningen mee. En ik vind
dat leuk..."
Terug naar het afgewezen
idee van Tom Parker: „Ik kon
daar niet mee uit de voeten en
toen dacht ik: waarom doen we
niet een ballet-lp? Op een
nieuwjaarsreceptie zei ik dat
tegen Tom en die zei onmiddel
lijk ja'. Toen hadden we een
concept waar we allebei en
thousiast over waren en dat we
zo verder konden invullen."
Berdien ging onmiddellijk op
zoek naar geschikte stukken,
want ze wilde niet alleen maar
terugvallen op het overbekende
'Zwanenmeer'. „Ik heb werke
lijk alle platenwinkels in de
grote steden afgestruind Ik
Berdien Stenberg: „Ik heb voor duizenden guldens aan Ip's
gekocht en die heb ik allemaal afgedraaid". - foto archief de stem
heb echt voor duizenden gul
dens aan lp's gekocht, ja echt,
zonder gekheid. En die heb ik
ook allemaal afgedraaid."
Na vele selecties bleven er nog
vijf cassettes met stukken over.
„Dan begin je aan de defini
tieve selectie. Tom is ook op
zoek gegaan, maar ik heb toch
wel het meeste bij elkaar ge
scharreld. Het was zeer tijdro
vend Maar ik had zoiets van:
dit wil ik echt, ik wil de leukste
stukken die er zijn."
Gewapend met de vijf cas
settes gingen Berdien en Tom
bij elkaar zitten. „Dan ga je
draaien en draaien. Dan vallen
sommige stukken vanzelf af.
Sommige zijn wel mooi, maar
lenen zich bijvoorbeeld niet zo
goed voor fluit Als bijvoor
beeld iets heel groots instru
mentaal wordt uitgevoerd, zo'n
uitpakstuk, dat vind ik te gek,
maar met fluit erbij slaat het
helemaal nergens op. Want dan
moet je die fluit er nog eens bo
venop gaan leggen en dat kan
niet. Dat is onlogisch."
De keus is bepaald en dan?
„Dan ga je toonzetten en
daarna ga je schrijven. Bij alle
arrangementen ben ik betrok
ken geweest. En dan zijn we
weer een stap verder. Dan ga ik
naar Londen. Waarom Lon
den? Op de eerste plaats omdat
daar fantastische muzikanten
zitten, zonder dat ik Neder
landse muzikanten te kort wil
doen. Maar het belangrijkste is
eigenlijk nog dat ik weg ben uit
Nederland."
Nadere uitleg lijkt hier gebo
den. Berdien: „Gek genoeg kan
ik, omdat ik niet thuis slaap,
me helemaal concentreren.
Kort geleden zat ik twee dagen
in een studio in Hilversum. Ik
denk dat ik gemiddeld drie te
lefoontjes per uur kreeg. Ik kan
niet geconcentreerd werken als
ik constant voor iets wordt
weggeroepen. Een belletje zus,
of even een klusje daar. Er was
een Belgisch orkest dat voor
een concert muziek nodig had
en of ik ze kon helpen.Dat
heb ik tussendoor ook nog lo
pen regelea"
In Londen is Berdien onbe
reikbaar. „Daar slaap ik ge
woon in een hotel. Daar staat 's
ochtends m'n ontbijt klaar. Ik
hoef dus niet de avond van te
voren zelf naar de winkel. Ik
hoef geen was te draaien. Als
iets vies is, gaat het naar de ho
telwasserij. Ik heb geen post,
heb geen brieven te beant-j
woorden. Dat werkt fantas
tisch."
Ook bij de opnamen zat ze er
Het heeft er alle schijn van
dat voor Berdien Stenberg
1988 niet anders wordt dan
1987. Er staat voor dit jaar
een nieuwe lp gepland, waar
over ze nog geheimzinnig
doet „Het wordt een hele an
dere lp, maar daar wil ik lie
ver nog niets over zeggen."
Bovendien maakt ze spe
ciaal voor de Japanse markt
een lp. Een Japanse arran
geur komt er voor naar Ne
derland. Ze is al twee keer in
dat land op tournee geweest
In 1984 zes weken samen met
het orkest van de Fransman
Paul Mauriat, het jaar
daarna met haar eigen
kwartet Haar lp's verkopen
goed in Japan.
Dit jaar hoopt ze opnieuw
naar Japan te gaan met haar
nog grotere eigen ensemble.
Daarmee toert ze momenteel
door Nederland. Centraal tij
dens dit optreden staat het
repertoire van "Pirouette'.
Haar succes begon in 1982
met Hondo Russo', een lp
waarvan inmiddels meer dan
150.000 exemplaren zijn ver
kocht Maar ook haar klas
sieke lp 'Ode aan Amadeus'
sloeg aan. Daarvan gingen
Inmiddels 75.000 lp's over de
toonbank. De kerst-lp die in
1986 het levenslicht zag, is in
middels goed voor 53.000 ex
emplaren.
dag en nacht met haar neus bo
venop. Berdien is niet het soort
solist dat pas komt om de eigen
partij in te blazen als alle an
deren allang naar huis zijn.
Berdien: „Dat vind ik geen mu
ziek maken. Als het orkest op
neemt, sta ik er bij. Ik fluit
mee, zodat het orkest mij kan
horen en de dirigent mijn
tempo kan aanhouden. Zo
klinkt het warmer, muzikaler.
Want iedereen speelt met elk
aar in plaats van na elkaar."
Maar ook als de muziek op
de band staat, is het werk nog
niet klaar. Integendeel, laat
niemand zich vergissen in het
werk dat komt kijken voor een
hoes. Dat is niet zo maar iets,
daar is lang over nagedacht
Bij Berdien zit achter de hoes
zelfs een complete filosofie,
want een lp van Berdien Sten
berg is een gewild cadeau-arti
kel. Met een Stenberg-plaat als
cadeautje schijn je altijd goed
te zitten.
Berdien: „Met de kerst-lp is het
begonnen. Dat was de eerste
met zo'n mooie klaphoes en
toen bleek dat de mensen de
plaat alleen al gingen kopen
vanwege de hoes. Mensen zijn
nog steeds plaatjesdieren, kijk
dieren. Hoe meer plaatjes, hoe
mooier. Als je een krant ziet,
dan blader je die toch ook even
door, je wilt gewoon plaatjes
zien. Hoe het komt, ik weet het
niet en je zult er ook wel nooit
achterkomen, maar die kerst
plaat hebben we in het voor
jaar en zelfs in de zomer nog
verkocht."
Het kon dus niet missen dat
'Pirouette' een dubbele hoes
zou krijgen. Berdien: „Je gaat
er van uit dat het iets extra's
moet zijn, dat het een cadeautje
moet zijn, dus iets meer dan zo
maar een hoes. Een portret
voorop is het duidelijkst Dus
dat is ook snel beslist Dan
moet je het over de kleur heb
ben. De tendens is een beetje
geweest blauwe hoezen te ma
ken, maar dat vind ik persoon
lijk een kouwe kleur. Je moet
een kleur hebben waarvan de
mensen denken 'dat is warm'.
Dat is rose. Daarom hebben we
daar bewust voor gekozen. Bo
vendien past rose heel goed in
de ballet-sferen."
Op de hoes staan klinkende
componistennamen als Grieg,
Tchaikovsky, Bizet, Strauss,
Gounod en Delibes. Maar ze
worden steevast gekoppeld aan
die van Tom Parker en Berdien
zelf. Op de vraag of dat niet
van zelfoverschatting getuigt,
want wat valt er aan de origi
nele werken nog toe te voegen,
zegt Berdien onmiddellijk:
„Nee hoor en ik zal je eens ver
tellen waarom niet"
Als voorbeeld neemt ze
'Danzas Espanolas', dat geba
seerd is op het werk van Gra-
nados. „Dat stuk bestaat uit
twee dansen. Het eerste is ge
schreven voor piano, het
tweede gedeelte is een heel oud
melodietje dat ik van een plaat
heb opgediept. Daar stond het
op voor viool en piano. Ik maak
een fluitplaat. Het eerste ge
deelte hebben we ingevuld met
fluit, piano en Spaanse akoesti
sche gitaar. Aan de renaissance
dans die daarna komt, hebben
we een heel strijkorkest toege
voegd. Dat moet toch worden
geschreven. In die zin durf ik te
zeggen dat we er toch iets aan
toevoegen."
Als het om het toevoegen van
modern ritme gaat, zijn Ber
dien en Tom uiterst terughou
dend te werk gegaan. Berdien:
„Dat hebben we met opzet ge
daan. Ik denk dat de stukken zo
beter tot hun recht komen.
Maar ik ben er niet tegen.
Neem 'De notenkraker'. Dat
begint heel sec en op gegeven
moment komt er een beetje
ritme onder. Dat klinkt dan zo
schattig... Daar zal niemand
bezwaar tegen maken, het ver
rijkt alleen maar."
Ze waakt er nauwlettend
voor 'te ver' te gaaa „Dan zou
ik mijn eigen publiek voorbij
schieten", vreest ze. Het duet
uit 'De parelvissers' als disco-
dreun, is volgens haar dan ook
voor een 'iets ander publiek'.
°r Henk Egbers
lijkt me leuk om aan
jideren op scholen te ver
ten over mijn manier van
™st-maken en samen met
n iets te doen". Franka
°lke uit Breda is één van
drie kunstenaars die
or de Nieuwe Brabantse
rist Stichting bijeenge-
acht zijn in een rondrei
sde expositie over 'Ruim-
werk'. „Tot nu toe heb
alleen met papier ge-
•j*t Het is zo'n gewillig
ateriaal".
'980 studeerde ze af op de
'Oemie St. Joost in Breda.
«Wel ze 'monumentaal' als
^afdeling had gekozen zegt
i«Ik was altijd aan het prie-
Als kind bracht ik rom-
'9es mee naar huis - takjes
«ndere dingen die ik buiten
"9-om er dingen van te ma-
Dat bleef ik doen toen ik
ris mijn studietijd werkte
camping in Chaam.
Weg,
gras, plastic, folie...
Was ook een beetje de trend
we tijd om daarmee objecten
«it u '">e Afrikaanse cul-
5: het archaïsche, kreeg
meer belangstelling. Zo
kwam ik automatisch bij pa
pier terecht. Het is ook nog eens
gemakkelijk te transporteren
materiaal!", zegt ze. En dat is
voor een kunstenares op een
fiets ook van belang.
Papier is licht; beweegt. Dat
haar eindexamenprojekt te
maken had met ballet is dan
ook niet zo vreemd. Ze maakte
met dit materiaal décors bij
een ballet van Margriet Fran
ken op muziek - 'En passant' -
van Daan Manneke. „En ik ben
de afgelopen acht jaar met pa
pier bezig gebleven". Wie in de
kunstwereld een beeije thuis is
en de naam van Franka Wolke
noemt, denkt dan ook onmid
dellijk aan papier. Het is een
materiaal dat de laatste tijd
sterk in de belangstelling komt.
Denk aan het "papier-sympo
sium' vorig jair in Maastricht
en het papieren labyrinth van
Jurriaan Schrofer dat momen
teel in Breda's Beyerd te zien
is.
Het klinkt helemaal niet blasé
als Franka Wolke zegt dat het
symposium in Maastricht
eigenlijk geen nieuws voor
haar opleverde. Toen ze acht
jaar geleden in een gekraakt
atelier in de vrieskou zelfstan
dig papieren objecten begon te
maken, betekende dat het be
gin van een reeks van jaren re
search met dit materiaal. Ze
maakte soms ook zelf het pa
pier dat ze nodig meende te
hebben. Met haar lichtgewicht
objecten trad ze regelmatig
.naar buiten, in het hele land, op
tentoonstellingen.
De meeste mensen vinden
haar papieren plastieken mooi,
interessant en hoe noem je dat
nog meer. Toch... De meeste
mensen die kunst kopen, den
ken ook in materiaal dat de
eeuwen trotseert (brons, steen
e.d.), want is kunst niet eeuwig!
Zoals er aanvankelijk ook een
wantrouwen was ten aanzien
van de relatie kunststof-kunst,
zo moeten er bij het papier door
het publiek soms nog drempels
genomen worden.
Franka: „Af en toe verkocht
ik aan particulieren; vooral de
wat kleinere objecten. Ze zijn
ook kwetsbaar en vaak niet ge
schikt voor kleine huisruimten.
Ze vragen bij het ophangen of
neerzetten om een uiterste ba
lans. Ja, in grote ruimten func
tioneren ze gemakkelijker. De
gemeente heeft, via de BKR,
verschillende papiersculpturen
Franka Wolke aan het werk in haar atelier.
- foto de stem johan van gurp.
aangekocht. Nu de BKR is
weggevallen, probeer ik wel
met kleinere maten of 'ver
koopbare' vormen te werken,
maar het lukt me niet. De din
gen groeien toch weer anders
uit mijn vingers".
Franka tekent soms vooraf
datgene wat ze wil maken,
maar het maken zelf is voor
haar zo'n creatieve daad op
zich geworden, dat het nama
ken van een getekend model
dwars ligt op haar scheppend
bezig zijn.
Wel is er een kentering. „Eerst
was ik vooral geboeid door het
fladderige, het lichtvoetige van
papieren objecten; het zweven
de. Nu dringen zich steeds meer
duidelijke vormen op, die om
steviger materiaal vragen. Dat
is karton en het gaat in de rich
ting van hout. Nee, metaal ligt
me niet. Ik vind het niet lekker;
het is te stug. Papier is gewil
lig; voelt warm aan en er is
veel mee uit te drukken. Ik
maakte bijvoorbeeld twee plas
tieken waarvan de een hard
heid en de andere zachtheid tot
uitdrukking brengt. De struc-
De taal die je om je heen hoort, komt voor een heel groot
deel uit ons televisietoestel. Als Jaap van der Scheur in het
Journaal over 'verrader' Pont zegt: „Hij mot weg, het liefst
volgende week nog. Ik ga geen stennis maken, ik hoef geen
bloed te zien, maar hij mot weg", dan weet je dat de vol
gende dag de woorden 'stennis' en 'bloed' over duizenden
vergadertafels vliegen.
Tijdens de carnavalsdagen bleek hoe gretig men de kreten
overneemt uit 'Verona' van Spaan en Vermeegen. 'Koud hè',
Tied veur 'n pafke' en 'Slaon pa' doken overal op. Op deze
kreten rust dan ook nog auteursrecht en dat betekent dat ze
goed kunnen zijn voor een rechtszaak. Harry Vermeegen
bleek deze week de tekst op zijn muts veranderd te hebben
in 'Out hè', met een knipoog naar Rob Out, die wordt opge
voerd als eindredacteur van het onderdeel 'Bovenop het
nieuws'.
De serie 'Medisch Centrum West' heeft twee weken saaie
hoofdpersonen en haastige, pointe-loze dialogen opgeleverd,
maar ook een hele reeks ziekenhuiswoorden. „Maar ieder
een weet toch dat mevrouw Oudenaar geen cardiale proble
men had?" Moeten we naast de medicijnknaak en het spe
cialistengeeltje nog een bedrag op tafel leggen om een ver
taling van dit medische jargon te krijgen?
Een hoofdverpleegkundige heeft een 'intraveneuze' injectie
gegeven aan een oude dame, arts-assistent Jan (die bij een
operatie een van 'testes' is kwijtgeraakt) heeft de papieren
getekend, maar diens rivaal Eric (hé, diezelfde kop zit toch
ook in 'St Elsewhere'?) gaat klikken bij de baas van het zie
kenhuis (hoe kon die slome duikelaar zonder daadkracht en
zonder meningen daar directeur worden?).
Uiteindelijk komt het tot een 'obductie'. Spanning dus, ten
minste de muziek zwelt even flink aan, dus het moet wel
spannend zijn. Wat is 'obductie' eigenlijk? Ik heb het opge
zocht, het is 'lijkopening'. Je vermoed iets in die richting, net
als patiënten ip een ziekenhuis ongeveer vermoeden waar
de dokter het over heeft als luj aan het voeteneind wat naar
ether en chloor geurend Latijn mompelt en weer verdwijnt.
Alle witj assen in 'Medisch Centrum West' spreken die ge
wichtige geheimtaal en de angst om ziek te worden zal in
Nederland schrikbarend toenemen. Is het leuk om op een
operatietafel te liggen, terwijl boven je een dokter en een
zuster, sorry, verpleegkundige, elkaar kussen omdat het
zaad van de dokter toch vruchtbaar blijkt te zijn? Maar
misschien vergis ik me en veranderen vaste kijkers na een
half jaar in medische encyclopedietjes en roepen bouwvak
kers elkaar op de steiger toe: „Uitkijken, jongen, anders ga
ik eens obductie op jou toepassen".
Nee, dan de sporttaal. Die is simpel, taalkundig wat lam,
maar gemakkelijk voor alle lagen van de bevolking. „Ja,
Gustafson, het is gedaanroept Heinze Bakker als de
Zweed een misslag maakt. Mart Smeets vult dan meestal
aan: met de oude sopraan" (naar het oude lied van
Johnny Kraaykamp). Dat ze het helemaal mis blijken te
hebben, doet er niet „Op de Nederlandse bank zit men rede
lijk kapot", zegt Smeets als Gustafson goud heeft gewonnen.
„Het is toch heel lekker, deze sport?", vroeg dezelfde Smeets
aan Willem Alexander en de kroonprins ('de wijze kroon
prins', zei Koos Postema aan de ontbijttafel) ging er serieus
op in zei bijvoorbeeld niet dat het woord 'lekker' alleen van
toepassing is op eten en drinken en nog wat aangename za
ken.
'Lekker' moet je heel breed zien tegenwoordig en mooi' ook,
want Mart Smeets roept *wat mooi' als Leo Visser uitgeput
op het bankje zakt Tegen de taal van de tv kun je je niet
verzettea Nee toch? Zeg maar nee, dan krijg je d'r twee.
Slaon pa!
tuur en de bouwstof van papier
zijn fijn en in staat een ander
uiterlijk aan te nemen. Boven
dien is het voor mij betaalbaar
materiaal. Ik maak mijri werk
niet om er boodschappen mee
uit te dragen".
Op de rondreisexpositie van
de NBKS is een aantal 'hemel
lichamen' van de hand van
Franka Wolke aanwezig. „Ik
was bezig met de spiraalvorm.
De film La Luna deed de rest
om me te inspireren tot het ma
ken ervan. Bovendien boeit het
begrip 'ruimte' me al lang. Mijn
objecten hebben in het alge
meen te maken met het vrijko
men van de grond. Op de grond
zijn ze onstabiel, in de ruimte
vinden ze hun balans". Het be
grip 'balans' is belangrijk voor
haar. Ze leeft ermee ais met
een haat-liefde-verhouding.
Balans is aantrekkelijk, maar
het fixeren van een balans be
tekent verstarring. Met dit be
sef blijft haar kunst levend.
Franka verheugt zich dat ze
met deze tentoonstelling straks
overal in de provincie mee kan
werken aan de bedoeling die de
NBKS met 'Ruimtelijk werk'
(waarop ook kunst van René
Bogaerts en Victor Notermans
te zien is) heeft: 'Kunst van nu
uit Noord-Brabant wat dichter
bij de mensen brengen'. En na
tuurlijk kijkt ze ook uit naar
opdrachtgevers, die haar vra
gen om 'iets te doen' in een be
paalde, ruime ruimte. Kunste
naars mogen zwevende objec
ten maken, ze moeten ook met
beide benen op vaste grond
kunnen staan. De expositie is
aan te vragen bij de NBKS; tel.
04997-71075.
De atoomoorlog is uitgebroken.
Van onze rtv-reactie
FOTO CONCORDE
Duitsland 2 brengt zondagavond de Amerikaanse
film The day after' over de gevolgen van een atoom
oorlog. Deze oorspronkelijk voor de televisie ge
maakte productie zorgde in Amerika voor veel sensa
tie, toen de film op 20 november werd vertoond. Er
ging een golf van paniekreacties over de Verenigde
Staten.
In Europa werd de film in
bioscopen vertoond. Hier
viel de beroering mee, op
vangcentra die door som
mige bioscopen waren in-
steld, hadden bijna niets te
doem
Regisseur Nicholas Meyer
en scenarioschrijver Ed
ward Hume schilderen al
lereerst het dagelijkse leven
van de burgers van Kansas
(City, waarna het uitbreken
van de katastrofe in deze
herkenbare en vertrouwde
wereld des te schokkender
werkt Wie de eerste kern
raketten lanceert, wordt in
de film niet duidelijk, maar
de ramp is onvoorstelbaar.
„Het is een prachtige
dag", roept een meisje dat
tenslotte uit de schuilkelder
komt, maar dan liggen de
koeien en paarden al te rot
ten op de verschroeide ak
kers.
LOS ANGELES (AP) - In
Los Angeles zijn de nomi
naties bekend gemaakt voor
de slechtste films, acteurs
en actrices van 1987. De bij
behorende prijs, de Golden
Raspberry Award, wordt
uitgereikt door de gelijkna
mige stichting. Raspberry
betekent in het Ameri
kaanse taalgebruik behalve
framboos ook gejoel of boe
geroep.
De prijs is een parodie op de
jaarlijkse Oscar-uitreiking, die
ook omstreeks deze tijd plaats
vindt
De slechste films van het af
gelopen jaar waren 'Jaws, the
Revenge', en Tough Guys
Don't Dance' naar het boek van
Norman Mailer. Deze films
kregen ieder zeven nominaties.
Bovendien kreeg Bruce, de me
chanische witte haai uit Jaws,
de nominatie voor de slechtste
acteur.
Bill Cosby kreeg drie nomi
naties voor 'Leonard: Part 6',
een film waar hij zelf inmid
dels afstand van heeft geno
men en waar bijna niemand
naar is komen kijkea Madon
na, die vorig jaar de prijs kreeg
voor de slechtste actrice, ligt nu
weer goed in de race met
'Who's That Girl?', die vijf no
minaties kreeg voor de slecht
ste film.
Sylvester Stallone, die de ab
solute kampioen is omdat hij de
prijs al vier keer heeft gekre
gen, doet dit jaar weer mee met
'Over the Top', 'een huilerig
armworstelaars-melodrama',
dat drie nominaties kreeg.
